Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Η αλληλεγγύη θα νικήσει!

Από αυτήν την Δευτέρα 6 Απρίλη και κάθε Δευτέρα 12:00 με 14:00 στα γραφεία της Ταξικής Αντεπίθεσης (Αραχώβης 42 Εξάρχεια), παράλληλα με την συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για δομές προσφύγων και μεταναστών/στριων, για ανέργους/άνεργες και για συνανθρώπους μας που πλήττονται άμεσα από την κρίση, θα υπάρχει και κουτί οικονομικής ενίσχυσης σε σταθερή βάση για την δομή του Ταμείου Αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών.

Σ’ αυτή την δύσκολη συγκυρία που τίθεται σοβαρό πρόβλημα βιωσιμότητας και λειτουργίας αυτής της σημαντικής δομής του κινήματος πρέπει όλοι οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες, όλες οι ομάδες και οι συλλογικότητες να συμβάλλουμε στη συνέχιση της έμπρακτης αλληλεγγύης.Το κράτος κηρύττει για ακόμη μια φορά τον πόλεμο στους φυλακισμένους, στερώντας τους εκδικητικά τα στοιχειώδη μέτρα υγιεινής και αυτοπροστασίας για την αντιμετώπιση του covid 19. Ήδη σε διάφορες φυλακές τις χώρας, με αφετηρία τις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, οι έγκλειστοι διεκδικούν για ακόμη μία φορά την αξιοπρέπειά τους δίνοντας αγώνα για ζωή απέναντι στους γδάρτες των ονείρων τους.

“….Τη δεδομένη χρονική περίοδο το ταμείο στηρίζει σε σταθερή μηνιαία βάση 24 κρατούμενους… με βάση τα νέα δεδομένα της εξάπλωσης του ιού και των περιοριστικών μέτρων που επιβάλλει το κράτος με αφορμή αυτό, η εξασφάλιση των πόρων για την υλική στήριξη των εντός των τειχών καθίσταται και πάλι εξαιρετικά δύσκολη. Ίσως πιο δύσκολη από κάθε άλλη φορά…. Η αδυναμία του Ταμείου, λόγω των αντικειμενικών συνθηκών της περιόδου αυτής, να εξασφαλίσει πόρους από τις δημόσιες δράσεις του, θα το οδηγήσει τους καλοκαιρινούς μήνες σε πλήρες οικονομικό αδιέξοδο και η στήριξη των πολιτικών κρατουμένων θα είναι πρακτικά αδύνατη. Ο μόνος τρόπος αυτό να αποφευχθεί είναι η υλική/οικονομική στήριξη από όλο τον κόσμο του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος…” (απόσπασμα από το δημόσιο κείμενο – κάλεσμα για την οικονομική στήριξη του Ταμείου αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών).

Κανένας και καμία μόνος και μόνη στα χέρια του κράτους

Νίκη στον αγώνα των φυλακισμένων.

Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων τους.

Η αλληλεγγύη δεν θα μπει σε καραντίνα!

Παραμένουμε ενεργοί, παίρνοντας ταυτόχρονα όλα τα μέτρα προφύλαξης και κοινωνικής υπευθυνότητας!

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

* Μαζεύουμε: λάδι, ρύζι, όσπρια, μακαρόνια, τοματοπολτούς, φακές, γάλα μακράς διάρκειας και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Όποια/ος γνωρίζει ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια ας επικοινωνήσει με τη σελίδα Έφοδος στον Ουρανό

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 11 ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΥΡΔΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Χαμογελάμε κατά μέσα. Αυτό το χαμόγελο, το κρύβουμε τώρα.

Παράνομο χαμόγελο, όπως παράνομος έγινε κι ο ήλιος,

παράνομη και η αλήθεια. Κρύβουμε το χαμόγελο,

όπως κρύβουμε στην τσέπη μας, τη φωτογραφία της αγαπημένης μας,

όπως κρύβουμε την ιδέα της λευτεριάς, ανάμεσα στα δυο φύλλα της καρδιάς μας.

Όλοι εδώ πέρα έχουμε έναν ουρανό και το ίδιο χαμόγελο.

Αύριο μπορεί να μας σκοτώσουν. Αυτό το χαμόγελο,

κι αυτόν τον ουρανό, δεν μπορούν να μας τα πάρουν.

Γ. Ρίτσος

Στις 19 Μαρτίου διεξήχθη από την αντιτρομοκρατική και την ΕΥΠ ταυτόχρονη επιχείρηση στα γραφεία στην Τζαβέλλα 3, όπου στεγάζονται η Επιτροπή Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν, το Λαϊκό Μέτωπο Τουρκίας και το Αντιϊμπεριαλιστικό Μέτωπο (τομέας Ελλάδας), καθώς και σε σπίτι στα Σεπόλια όπου διέμεναν Τούρκοι και Κούρδοι κομμουνιστές επαναστάτες. Στις επιχειρήσεις συμμετείχαν όλες οι δυνάμεις της αστυνομίας, “αντι”τρομοκρατική, ΕΚΑΜ, ΟΠΚΕ, ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ αλλά και άνδρες του Στρατού Ξηράς. Συνολικά προσήχθησαν 26 αγωνιστές και αγωνίστριες, από τους οποίους οι 15 από τη Τζαβέλλα αφέθηκαν τελικά ελεύθεροι ενώ οι υπόλοιποι 11, 9 συνελήφθησαν στο σπίτι και 2 στο δρόμο, προφυλακίστηκαν με τον 187Α για συγκρότηση, συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, οπλοκατοχή καθώς και κάποια πλημμελήματα. Πρόκειται για τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, Harika Kızılkaya, Hazal Seçer, Halil Demir, Şadi Naci Özpolat, Ali Ercan Gökoğlu, İzmail Zat, Sinan Oktay Özen, Sinan Çam, Hasan Kaya, Anıl Sayar και Burak Ağarmıs. Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες βασανίστηκαν, περιμένοντας πέντε ώρες μέσα στην κλούβα στην Ευελπίδων, δεμένοι πισθάγκωνα, χωρίς νερό, για να περάσουν ανακριτή και εισαγγελέα. Ο αστυνομοδικαστικός μηχανισμός τους προφυλάκισε σε διαφορετικές φυλακές στην ελληνική επικράτεια, Κορυδαλλό, Μαλανδρίνο, Γρεβενά, Διαβατά, Λάρισα, Πάτρα, Γιάννενα, γεγονός που έχει ξανασυμβεί σε προηγούμενες συλλήψεις τους και καθιστά αδύνατη την επικοινωνία με δικηγόρους, λόγω της γλωσσικής δυσκολίας.

Στο σύντροφο Şadi Naci Özpolat, όταν μετήχθη στις φυλακές Διαβατών, οι ανθρωποφύλακες θέλησαν να του κάνουν σωματικό έλεγχο. Ο σύντροφος αντιστάθηκε τιμώντας τον όρο του πολιτικού κρατούμενου και τους αγώνες που έχουν δώσει οι πολιτικοί κρατούμενοι, τόσο στις ελληνικές φυλακές όσο και διεθνώς, ενάντια στη διαδικασία του σωματικού ελέγχου. Οι ανθρωποφύλακες εκδικητικά του κρατήσανε το μπουφάν του και τον πετάξανε μόνο με τη μπλούζα στην απομόνωση, απαγορεύοντας του και τον προαυλισμό. Απέναντι σ’αυτή τη συνθήκη ξεκίνησε απεργία πείνας, μέχρι να αρθεί το καθεστώς απομόνωσης και να πάρει πίσω τα ρούχα του. Ο Şadi Naci Özpolat είναι αλύγιστος αγωνιστής του Λαϊκού Μετώπου, γνήσιο τέκνο των ταξικών και λαϊκών αγώνων της Τουρκίας. Έχει υπάρξει πολιτικός κρατούμενος για 12,5 χρόνια στην Τουρκία, 6 χρόνια σε απομόνωση στη Γερμανία και 2 χρόνια στην Ελλάδα. Συμμετείχε στη μεγάλη απεργία πείνας (2000-2007), ενάντια στα κελιά τύπoυ F, όντας κρατούμενος στις φυλακές της Bayrampaşa και βίωσε την επίθεση και τη μεγάλη σφαγή από τον τουρκικό στρατό και την αστυνομία, όπου με σφαίρες, καυστικά αέρια και φωτιά, δολοφονήσανε δεκάδες πολιτικούς κρατούμενους και πολιτικές κρατούμενες, όπου τις κάψανε ζωντανές στην Bayramraşa. Το φασιστικό καθεστώς του ΑΚΡ, τον έχει επικηρύξει στην “αντιτρομοκρατική” λίστα της τουρκικής αστυνομίας, στην όποια βρίσκονται δεκάδες αγωνιστές και αγωνίστριες, με 1.500.000 ευρω. Είναι ένας κομμουνιστής, με ταπεινότητα και ανθρωπιά, πιστός στην Επαναστατική Υπόθεση, πολέμιος της ταξικής εκμετάλλευσης και του φασισμού, αντιιμπεριαλιστής και διεθνιστής.

Δεν είναι πρώτη φορά που οι κατασταλτικοί μηχανισμοί στην Ελλάδα επιτείθονται στους Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές. Έχουν προηγηθεί και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις επιχειρήσεις, συλλήψεις μέχρι και απαγωγές. Γιατί είναι ξεκάθαρο πως παρά τους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς Ελλάδας- Τουρκίας, οι μυστικές υπηρεσίες και οι κατασταλτικές δυνάμεις των δύο κρατών συνεργάζονται παραδοσιακά για την καταστολή του εσωτερικού εχθρού, δηλαδή των αγωνιστών/τριων.

Αυτή η επιχείρηση από πλευράς της νεοφιλελέυθερης-ακροδεξιάς κυβέρνησης της ΝΔ στη συγκεκριμένη συγκυρία δίχνει ξεκάθαρα για μια ακόμη φορά το ποιοί είναι οι πραγματικοί τρομοκράτες του λαού και της εργατικής τάξης. Είναι αυτοί που διέλυσαν τη δημόσια υγεία και έδιναν παράλληλα μεγάλα κονδύλια για στρατιωτικό εξοπλισμό του ΝΑΤΟ και ακόμα και σήμερα, εν μέσω διαχείρισης για τον κορωναϊο, προτιμούν να δίνουν χρήματα στις ιδιωτικές κλινικές και για εξοπλισμό της αστυνομίας, αντί για προσλήψεις στο δημόσιο τομέα υγείας και για τεχνικό εξοπλισμό. Είναι οι ίδιοι που έχουν βουλιάξει στην ανασφάλεια τους φτωχούς, τους εργαζόμενους, το λαό με τα δεκάδες αντεργατικά μέτρα που έχουν πάρει τα προηγούμενα χρόνια και με τις καινούργιες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που θα περάσουν fast track, λόγω συγκυρίας, θα φέρουν νέες περικοπές μισθών και χτυπήματα στα δικαιώματα των εργαζομένων. Είναι οι ίδιοι που φοροαπαλλάσουν τους κεφαλαιοκράτες των καναλιών γιατί πάντα είναι οι πιστοί τους σύμμαχοι στην εκστρατεία διάχυσης της καπιταλιστικής προπαγάνδας. Είναι οι ίδιοι που στιβάζουν ανθρώπους σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης, με απουσία υγειονομικής περίθαλψης. Είναι οι ίδιοι που πριν ένα μήνα κλείνανε τα σύνορα και πυροβολούσαν πρόσφυγες και μετανάστες, βουλιάζανε βάρκες, καλώντας παράλληλα σε εθνικιστικό συναγερμό, με το φασιστικό και ακροδεξιό εσμό να ξαναβγαίνει από τις τρύπες του. Είναι εν τέλει αυτοί που έχουν αιματοκυλίσει τον κόσμο με τους πολέμους, τις επεμβάσεις, τα εμπάργκο και είναι υπεύθυνοι για το ζοφερό μέλλον που προδιαγράφεται, από την όξυνση της κρίσης του συστήματος. Αυτοί είναι οι πραγματικοί τρομοκράτες, ο ιμπεριαλισμός, το κεφάλαιο και το κράτος τους. Και αυτό ισχύει και στις δύο πλευρές του Αιγαίου.

Γνωρίζοντας πολύ καλά πως εχθρός μας είναι κοινός, παλεύουμε για κοινό μέτωπο αγώνα με τους λαούς και τους αγωνιστές της Τουρκίας. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους συλληφθέντες συντρόφους και συντρόφισσες, που με απαράμιλλη πίστη διεξάγουν ένα πολύ δύσκολο μα και συνάμα δίκαιο αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό, το φασισμό και την ταξική εκμετάλλευση. Που δεν σταματούν να χαμογελούν και να φωνάζουν, όπως κάνανε και στα δικαστήρια και στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ: HAKLIYIZ KAZANACAĞIZ! ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΝΑ ΒΓΕΙ ΑΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ŞADİ NACİ ÖZPOLAT ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΔΕΚΤΑ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΗΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΚΑΙ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 11 ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ, ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ.

Ταξική Αντεπίθεση(ομάδα αναρχικών και κομμουνιστών)

Στις 19 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε έφοδος της “αντι”τρομοκρατικής σε συνεργασία με τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες, στα γραφεία μας στη Τζαβέλλα και σε σπίτι στα Σεπόλια. Ο ιμπεριαλισμός και η φασιστική κυβέρνηση του ΑΚP έδωσαν εντολή στην ελληνική ακροδεξιά κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία και εκτέλεσε την επίθεση αυτή. Πήραν σηκωτούς και με τη βία 26 από τους συντρόφους μας. Οι 15 που προσαχθήκαμε από τη Τζαβέλλα, αφεθήκαμε ελεύθεροι, ενώ 11 σύντροφοί και συντρόφισσες μας συνελήφθησαν με την κατηγορία της τρομοκρατικής οργάνωσης. Μεταξύ των συντρόφων μας, από τα γραφεία της επιτροπής αλληλεγγύης για τους τούρκους και κούρδους πολιτικούς κρατούμενους, υπήρχαν σύντροφοι με κινητικά προβλήματα από το βασανιστήριο της υποχρεωτικής σίτισης, στην οποία υποβλήθηκαν κατά τη διάρκεια της επταετούς απεργίας πείνας ενάντια στα λευκά κελιά (2000-2007). Στις επιχειρήσεις συμμετείχαν όλες οι μονάδες της ελληνικής αστυνομίας, “αντι”τρομοκρατική, ΕΚΑΜ, ΟΠΚΕ, ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ αλλά και άνδρες του Στρατού Ξηράς.

Η ελληνική αστυνομία έκανε πλιάτσικο στα γραφεία μας, ώστε να εμποδιστεί η συνέχεια των εργασιών μας. Κλάπηκαν λεφτά του κοινού ταμείου για την καθημερινή μας επιβίωση, ολόκληρη η υλικοτεχνική υποδομή των γραφείων μας (υπολογιστές, φωτογραφικές μηχανές, κάμερες κ.α.). Στα γραφεία μας γίνονται οι τηλεοπτικές εκπομπές “Eνάντια στα Nαρκωτικά, την Eξάρτηση και τη Διαφθορά” (Uyusturucuyla Savas Tv), οι ραδιοφωνικές εκπομπές της «Φωνής του Λαού» (HalkinSesiRadyo-Tv), όπου γίνεται και συνεχείς αναμετάδοση των νέων από Τουρκία και Ευρώπη, καθώς επίσης και οι εργασίες του Αντιϊμπεριαλιστικού Μετώπου (τομέας Ελλάδας). Δεν είναι η πρώτη φορά που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με κατασταλτικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Έχουν προηγηθεί μέσα στα χρόνια και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, συλλήψεις, φυλακίσεις, μέχρι και απαγωγές. Γιατί παρά τον ενδοαστικό ανταγωνισμό Ελλάδας- Τουρκίας, οι κυβερνήσεις των δύο κρατών, οι μυστικές υπηρεσίες και οι κατασταλτικοί τους μηχανισμοι, παραδοσιακά συνεργάζονται στα ζητήματα καταστολής των αγωνιστών. Όμως οι πιέσεις της αστυνομίας δεν θα μας εμποδίσουν να συνεχίσουμε τις εργασίες μας.

Στις 24 Μαρτίου,οι 11 σύντροφοι και συντρόφισσες περάσαν από ανακριτή και εισαγγελέα και κρίθηκαν προφυλακιστέοι, με τον «αντι»τρομοκρατικό νόμο, 187Α, για συγκρότηση και συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, οπλοκατοχή καθώς και κάποια πλημελλήματα. Προφυλακίστηκαν σε διάφορες φυλακές της επικράτειας, τακτική που έχει ξαναχρησιμοποιηθεί εις βάρος τους σε προηγούμενες συλλήψεις. Πρόκειται για τους συντρόφους και τις συντρόφισσες: Harika Kızılkaya- Γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, Hazal Seçer- Γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, Halil Demir- Φυλακές Γρεβενών, Ali Ercan Gökoğlu- Φυλακές Μαλανδρίνου, Şadi Naci Özpolat- Φυλακές Διαβατών, İsmail Zat-Φυλακές Λάρισας, Anıl Sayar- Φυλακές Αγιού Στεφάνου Πάτρα, Sinan Çam-Φυλακές Κορυδαλλού Ε πτέρυγα, Sinan Oktay Özen- Φυλακές Κορυδαλλού Ε πτέρυγα. Οι σύντροφοι Burak Ağarmıs και Hasan Kaya κρατούνται ακόμα στη ΓΑΔΑ, περιμένοντας τη μεταγωγή τους.

Χθες ο σύντροφος Şadi Naci Özpolat μετήχθη στις φυλακές Διαβατών στη Θεσσαλονίκη. Κατά την είσοδο του, του επιβλήθηκε σωματικός έλεγχος, στον οποίο και αντιστάθηκε. Οι πολιτικοί κρατούμενοι εχούν κερδίσει με την αντίστασή τους, με σκληρούς αγώνες, τόσο στις φυλακές της Ελλάδας, όσο και διεθνώς το να μην τους γίνεται σωματικός έλεγχος στην είσοδό τους στη φυλακή. Οι δεσμοφύλακες εκδικητικά του κρατήσαν το μπουφάν του, τον βάλανε σε κελί μόνο του και δεν του επιτρέπουν προαυλισμό. Μόνο τηλεφωνική επικοινωνία. Ο σύντροφος απέναντι σ’αυτή την συνθήκη ξεκίνησε απεργία πείνας, μέχρι να αρθεί το καθεστώς απομόνωσης, να προαυλίζεται και να πάρει πίσω το μπουφάν του. Όσα βασανιστήρια και να επιβάλει η «δημοκρατική Ευρώπη» οι αγωνιστές θα τα μετατρέπουν σε αντίσταση και σε αγώνα. Γιατί ξέρουν να μετατρέπουν τα κελιά σε κάστρα αντίστασης. Ξέρουν να φτιάχνουν μαχητικές εστίες όπου και να βρεθούν. Η καταστολή δεν μπορεί να εμποδίσει το ήθος των συντρόφων μας.

Η επίθεση αυτή από πλευράς κατασταλτικών μηχανισμών διαδραματίστηκε μέσα στο γενικότερο περιβάλλον της κοινωνικής και ταξικής επίθεσης που δεχόμαστε, υπό το φόβο της εξάπλωσης του κοροναϊου. Ένα περιβάλλον που περιγράφεται από την προσπάθεια μετακύλισης των ευθυνών του κεφαλαίου και του κράτους του, στην ατομική ευθύνη και στον αόρατο εχθρό. Ένα περιβάλλον διαλυμένης υγειονομικής περίθαλψης, εργασιακής αβεβαιότητας και ελέγχου τις καθημερινότητας. Όμως οι εχθροί είναι ορατοί και υπεύθυνοι για το ζοφερό μέλλον που προδιαγράφουν. Είναι αυτοί που προτίμησαν να δίνουν λεφτά σε πολεμικούς εξοπλισμούς του ΝΑΤΟ αντί να δίνουν για το δημόσιο σύστημα υγείας, για προσλήψεις εργαζομένων στον τομέα και για τεχνικό εξοπλισμό. Είναι οι ίδιοι που καταλήστευσαν τα δημόσια ταμεία και ακόμα και σήμερα δίνουν χρήματα για την ενίσχυση του εξοπλισμού της αστυνομίας. Είναι οι ίδιοι που με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου θα περάσουν αντεργατικά νομοθετήματα για μειώσεις μισθών. Είναι αυτοί που πριν ένα μήνα κλείναν τα σύνορα, βουλιάζαν βάρκες και πυροβολούσαν άοπλους πρόσφυγες καλώντας συνάμα σε εθνικιστικό συναγερμό. Γιατί μπορεί η νέα συνθήκη που διαμορφώνεται με τον κοροναϊο, να οξύνει την κρίση του συστήματος και να μας βάλει σε νέα καθήκοντα. Γιατί εν τέλει την κρίση προδιαγράφουν να την πληρώσουν πάλι οι φτωχοί, οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι και ο λαός.

Μα ξέρουμε καλά ποιος έναι ο εχθρός μας. Αυτοί που μας βαφτίζουν τρομοκράτες, αυτοί είναι οι πραγματικοί τρομοκράτες!Αυτοί είναι υπεύθυνοι για το θρήνο, την καταπίεση, την εκμετάλλευση, τη φτώχια, την ανεργία, τη διαφθορά και τις αρρώστιες!Ο ιμπεριαλισμός και οι ντόπιοι συνεργάτες του χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να επιτεθούν στην εργατική τάξη και στους λαούς. Χωρίς να κάνουν διαλείμματα. Τους πίνουν το αίμα και ακόμα και στην πιο μικρή διεκδίκηση για δικαιοσύνη επιτίθεται άγρια.Αυτοί που έχουν βάψει τον παγκόσμιο χάρτη με αίμα!

Ο κόσμος, όμως, δεν ανήκει σε αυτούς. Ο κόσμος ανήκει σ’αυτούς που αγωνίζονται και αντιστέκονται!Γιατί η ιστορία γράφεται μέσα από τους ταξικούς αγώνες.Έτσι μεγαλώνουμε την ελπίδα των λαών της Ανατολής, της Ευρώπης και όλου του κόσμου. Με πίστη στην Επαναστατική Υπόθεση θα ρίξουμε τον ιμπεριαλισμό στα σκουπίδια της ιστορίας. Θα συνεχίζουμε να πολεμάμε, να αντιστεκόμαστε, να εξαπλώσουμε την αντίστασή μας σε όλους τους λαούς του κόσμου!Ο αγώνας μας συνεχίζεται και θα συνεχίζεται, χωρίς να κάνουμε βήμα πίσω.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ,

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΠΡΟΤΑΣΣΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΟΙ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΔΕ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΥΡΔΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ

ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

Λαϊκό Μέτωπο Ελλάδας

Αντιϊμπεριαλιστικό Μέτωπο (τομέας Ελλάδας)

Υ.Γ. : Ο κορονοϊός έχει, φυσικά, ήδη αποτελέσει αφορμή για πολλές επιθέσεις στις ελληνικές φυλακές, κόψιμο των επισκεπτηρίων και απαγόρευση εισόδου ρούχων και βιβλίων που είναι αναγκαία για τους κρατούμενους. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στους κρατούμενους στα δίκαια αιτήματά τους για αποσυμφόρηση των φυλακών, υγειονομική περίθαλψη και παροχή εξοπλισμού πρόληψης.

O κόσμος που γνωρίζαμε αλλάζει, ο κόσμος που αντέχαμε τελειώνει.

Βρισκόμαστε εν μέσω μιας τεράστιας ανθρωπιστικής καταστροφής και πρωτόγνωρης κοινωνικής κρίσης, καθώς η εξάπλωση της παγκόσμιας πανδημίας αναδεικνύει με τον πιο εμφατικό τρόπο την εγκληματική φύση του κράτους και του καπιταλισμού. Δείχνει πάνω απ’ όλα πως προτεραιότητα του συστήματος δεν είναι η προστασία της δημόσιας υγείας αλλά η διατήρηση των υπερκερδών μιας χούφτας παράσιτων. Η βίαιη φτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας συντελείται ήδη σαν μια διαδικασία ξεπεράσματος της καπιταλιστικής κρίσης που βαθαίνει ακόμα περισσότερο με αφορμή το ξέσπασμα της παγκόσμιας πανδημίας.

Ήδη τα πρώτα δείγματα της κυβέρνησης είναι ενδεικτικά για το τι θα ακολουθήσει στο άμεσο μέλλον, όταν η υγειονομική και οικονομική κρίση βαθύνει ακόμα περισσότερο, την ίδια στιγμή που ο ΟΗΕ προειδοποιεί πως η καθήλωση της παραγωγής ενδέχεται να προκαλέσει παγκόσμια επισιτιστική κρίση. Με τις πρόσφατες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχόμενου προετοιμάζονται νέες σαρωτικές αλλαγές που στρέφονται εναντίον βασικών εργασιακών δικαιωμάτων, παρέχοντας ένα δίχτυ προστασίας στο κεφάλαιο:

«Στις επιχειρήσεις που έχουν πληγεί αλλά λειτουργούν δώσαμε εργαλεία να αξιολογήσουν το προσωπικό τους και σε ένα τμήμα να αναστείλουν τη σύμβαση εργασίας τους, ενώ στους άλλους δώσαμε το εργαλείο της ευελιξίας. Να χρησιμοποιήσουν το προσωπικό τους κατά 50% με μισές αποδοχές για να ζήσουν οι επιχειρήσεις» (Γιάννης Βρούτσης, υπουργός Εργασίας).

Ουσιαστικά τα μέτρα αυτά οδηγούν σε μειώσεις του χρόνου εργασίας και των μισθών κατά 50% σε 1.200.000 εργαζόμενους (μέχρι τον Σεπτέμβριο και μετά βλέπουμε…) και σε ενίσχυση της παραπέρα ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, ενώ ταυτόχρονα δίνεται η δυνατότητα στους εργοδότες να προχωρήσουν σε αναστολή συμβάσεων εργασίας «για όσες επιχειρήσεις έχουν πληγεί λόγω κορονοϊού» και τους παρέχει τη δυνατότητα μεταφοράς προσωπικού σε επιχειρήσεις εντός του ίδιου ομίλου. Τέλος, η κυβέρνηση προβλέπει και την αναστολή της απαγόρευσης πολιτικής επιστράτευσης και επίταξης απεργών. Κι αυτή είναι η πρώτη γεύση των αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων, αφού όπως είπε ο υπ. Εργασίας: «Πάμε σιγά – σιγά, δεν νομοθετούμε για το σύνολο της περιόδου..». Και μάλιστα σε μια περίοδο που έχουν πυκνώσει οι απολύσεις οι οποίες σύμφωνα με τα στοιχεία του συστήματος Εργάνη έφτασαν στις 41.000 στις δύο πρώτες εβδομάδες του Μαρτίου.

Τα πενιχρά επιδόματα πείνας που μοιράζει η κυβέρνηση στους απολυμένους και στους εργαζόμενους που έχουν τεθεί σε αναγκαστική αργία λόγω της καραντίνας δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να καλύψουν τις ανάγκες της ανθρώπινης διαβίωσης, ενώ οι ανασφάλιστοι εργαζόμενοι οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στην απόλυτη εξαθλίωση αφού κανένα κυβερνητικό μέτρο δεν τους περιλαμβάνει. Δίπλα τους οι χιλιάδες μετανάστες/ριες που δεν έχουν καν πρόσβαση στο σύστημα δημόσιας υγείας με την αφαίρεση του Α.Μ.Κ.Α τους και σαφώς εξαιρούνται από τα επιδόματα – ψίχουλα που μοιράζει η Κυβέρνηση οδηγώντας τους με τις θανατοπολιτικές της άμεσα σε λιμό και στέλνοντάς τους στον κοινωνικό καιάδα σαν τα πρώτα θύματα της παγκόσμιας πανδημίας.

Σε αυτή την πολεμική συγκυρία, η καπιταλιστική πανδημία ωθεί την ανθρωπότητα σε μια ανέλπιδη και αιματηρή συνθήκη επιβίωσης. Στο όνομα της εθνικής ομοψυχίας καλλιεργούνται συμπεριφορές φιλοτομαρισμού και κοινωνικού καννιβαλισμού στην κοινωνία.

Μέσα σε αυτή την συνθήκη χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες εξακολουθούν να στοιβάζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης κάτω από άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Χιλιάδες φυλακισμένοι/ -ες συνεχίζουν να βρίσκονται στοιβαγμένοι χωρίς καμία δυνατότητα προστασίας τους απέναντι στην πανδημία. Το καθεστώς εξαίρεσης που τους έχει επιβληθεί οδηγεί στην εξόντωσή τους και αποτελεί ακόμα ένα έγκλημα με την σφραγίδα του κράτους και του καπιταλισμού.

Είναι πρόδηλο ότι ο πόλεμος των πλουσίων εναντίων των φτωχών συνεχίζεται αδιάκοπα και λυσσαλέα. Η διάσωση της οικονομίας σε βάρος της κοινωνίας αποτελεί βασική στρατηγική του κεφαλαίου ενώ οι έννοιες της πειθαρχίας και της απειθαρχίας επιστρατεύονται με όρους πολεμικούς στον καθεστωτικό λόγο. Επιχειρώντας με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση να μετατοπίσει τις ευθύνες της σε μια ενδεχόμενη έξαρση της πανδημίας από την ίδια στην κοινωνία.

Επιχειρώντας μέσα από το ιδεολόγημα της “ατομικής ευθύνης” να κρύψει τις διαχρονικές ευθύνες για την πλήρη διάλυση του συστήματος δημόσιας υγείας. Δείχνοντας τις πραγματικές της προθέσεις μέσα από τη στρατιωτικοποίηση της δημόσιας σφαίρας και τη χορήγηση πακτωλού χρημάτων σε ιδιώτες κλινικάρχες, αγνοώντας επιδεικτικά τα αιτήματα των γιατρών και των νοσηλευτών.

Στο πλαίσιο αυτό, η κυβέρνηση, με τη βοήθεια των αστικών ΜΜΕ, προσπαθεί μέσα από λογικές “κοινωνικού αυτοματισμού” να παρουσιάσει την κοινωνία ως ανεύθυνη που την “αναγκάζει” να λάβει μέτρα απαγόρευσης της κυκλοφορίας –τα οποία όχι μόνο δεν αποτελούν υγειονομικά μέτρα, αλλά σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας απλώς καθυστερούν την εξάπλωση της πανδημίας. Εγκληματικά ανεύθυνοι λοιπόν δεν είναι εκείνοι που επιστρέφουν στα χωριά τους επειδή δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν το ενοίκιο του σπιτιού και τους λογαριασμούς. Εγκληματικά ανεύθυνοι είναι εκείνοι που ετοιμάζονται ξανά με το δάχτυλο στην σκανδάλη να δώσουν την χαριστική βολή στα φτωχότερα τμήματα του πληθυσμού εφαρμόζοντας πολιτικές κοινωνικής γενοκτονίας εν μέσω παγκόσμιας πανδημίας.

Απείθαρχοι στην λήψη μέτρων για την παγκόσμια πανδημία είναι οι καπιταλιστές που επιβάλλουν στους εργαζόμενους να συνεχίζουν να εργάζονται -όταν δεν τους απολύουν- χωρίς να τους παρέχουν τα στοιχειώδη μέτρα αυτοπροστασίας και υγιεινής. Οι ίδιοι καπιταλιστές και το κράτος τους που στον βωμό του κέρδους θυσιάζουν για ακόμα μια φορά την ανθρώπινη ζωή για λίγα ψίχουλα ευρώ που θα τους στοίχιζαν τα βασικά μέτρα υγιεινής και αυτοπροστασίας των εργαζόμενων.

Απείθαρχοι στην προσπάθεια που καταβάλλει η κοινωνία και κοινωνικά ανεύθυνοι παραμένουν τα ανδρείκελα που διέλυσαν το Ε.Σ.Υ, προχωρώντας σε χιλιάδες απολύσεις υγιειονομικού προσωπικού, υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση των μονάδων υγείας και σήμερα έχουν το θράσος να εμφανίζονται σαν κοινωνικοί σωτήρες και προστάτες της υγείας μας. Αυτοί που συνεχίζουν να διορίζουν εν μέσω πανδημίας, γαλάζια παιδιά και υπόδικους για διάφορες σκανδαλώδεις υποθέσεις στο ΚΕΕΛΠΝΟ.

Κοινωνικά ανεύθυνοι παραμένουν οι εργοδότες που συνεχίζουν να εξασκούν το διαχρονικά αγαπημένο σπορ του μαυραγοριτισμού σε συνθήκες φτώχειας και δυστυχίας.

Απείθαρχοι στην λήψη μέτρων προστασίας και υγιεινής είναι οι βασανιστές της ομάδας “δ” που σκορπάν τον φόβο στην περιοχή των Εξαρχείων εκμεταλλευόμενοι την απουσία αντίστασης εξαιτίας της λήψης κινηματικών και κοινωνικών μέτρων αυτοπροστασίας και της δυνατότητας που δίνει το καθεστώς γενικευμένης καραντίνας σε συμπεριφορές ολοκληρωτικού ελέγχου και απόλυτης άσκησης εξουσίας σε βάρος της κοινωνίας.

Απέναντι στην βία του κράτους και του κεφαλαίου να στήσουμε κινηματικά οχυρά και αναχώματα κοινωνικής και ταξικής αυτοοργάνωσης. Να αγωνιστούμε για να πάρουμε πίσω αυτά που μας ανήκουν και να ενεργοποιήσουμε ξανά το ισχυρότερο όπλο των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων. Η αλληλεγγύη δεν θα μπει σε καραντίνα! Παραμένουμε ενεργοί, παίρνοντας ταυτόχρονα όλα τα μέτρα προφύλαξης και κοινωνικής υπευθυνότητας!

Η αλληλεγγύη θα νικήσει!

Συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για συνανθρώπους μας που τα έχουν άμεση ανάγκη. Θα τηρούνται όλα τα μέτρα υγιεινής και αυτοπροστασίας.

Κάθε Δευτέρα: 12:00 – 14:00 στα γραφεία της Ταξικής Αντεπίθεσης. Αραχώβης 42 Εξάρχεια.

«Θέλω να είμαι απολύτως σαφής. Αν υπάρξουν απολύσεις (…) σας παρακαλώ και σας θερμοπαρακαλώ. Δεν θέλω να το χρεώνετε στην τρόικα. Αυτές θα είναι αποφάσεις δικές μου. Μην μου παίρνει τη δόξα η τρόικα όταν κάνουμε το αυτονόητο. Σας παρακαλώ πάρα πολύ, έχω βαρεθεί να κάνουμε το αυτονόητο και να μου παίρνει τη δόξα ο Τόμσεν». Αυτές τις δηλώσεις έκανε στις 13 Νοεμβρίου του 2013 ο τότε υπουργός υγείας Άδωνις Γεωργιάδης σε συνέντευξη τύπου, προαναγγέλλοντας μαζικές απολύσεις στον τομέα της δημόσιας υγείας.

Σήμερα, εφτάμιση χρόνια μετά από αυτή την κατάπτυστη δήλωση, το απαξιωμένο και διαλυμένο δημόσιο σύστημα υγείας καλείται να αντιμετωπίσει την πανδημία του covid 19 μέσα σε συνθήκες υποστελέχωσης και ανεπάρκειας τεχνικού εξοπλισμού. Όσο κι αν προσπαθεί ο σημερινός υπουργός Ανάπτυξης να πάρει όλη τη “δόξα” των απολύσεων και της πλήρους απαξίωσης της δημόσιας υγείας, στην πραγματικότητα δεν έκανε τίποτε άλλο από το να υλοποιεί την κατευθυντήρια γραμμή της Ευρωπαϊκής Ένωσης: από το 2011 έως το 2018 η Κομισιόν ζήτησε 63 φορές από κράτη-μέλη της να μειώσουν τις δαπάνες για την Υγεία και να προχωρήσουν σε ιδιωτικοποιήσεις. Να μετατρέψουν δηλαδή το αγαθό της δημόσιας υγείας σε ένα κοινό εμπόρευμα, πριμοδοτώντας συγκεκριμένους επιχειρηματικούς ομίλους. Ταυτόχρονα, η ΕΕ απαιτούσε την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, περικοπές μισθών και μείωση επιδομάτων σε ανέργους και άτομα με αναπηρία. Την ίδια ώρα που περιορίζονταν οι δημόσιες δαπάνες το ασταθές και αμαρτωλό χρηματοπιστωτικό σύστημα στηρίζονταν με πακτωλό χρημάτων, δείχνοντας με σαφήνεια ποιες είναι οι προτεραιότητες της «Ευρώπης των λαών»..

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο νεοφιλελεύθερης επέλασης και καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης (που στην Ελλάδα πήρε την ειδική μνημονιακή έκφραση που υπηρέτησαν με συνέπεια όλες οι κυβερνήσεις), το δημόσια σύστημα υγείας δέχθηκε μια πρωτόγνωρη επίθεση με την “αναδιάταξη των υπηρεσιών υγείας”, τις χιλιάδες απολύσεις υγειονομικού προσωπικού, υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση των μονάδων υγείας, συγχωνεύσεις νοσοκομείων και περικοπές δαπανών. Το έγκλημα αυτό είχε ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς: την ΕΕ, τις κυβερνήσεις, τα κοράκια του κεφαλαίου, τα αστικά ΜΜΕ που έγιναν οι διαπρύσιοι κήρυκες των μνημονίων. Όλοι αυτοί που υποκριτικά μας καλούσαν να χειροκροτήσουμε από τα μπαλκόνια μας το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.

Την ίδια ώρα η Ελλάδα είναι δεύτερη (ως προς το ποσοστό του ΑΕΠ) σε “αμυντικές” δαπάνες ανάμεσα στις χώρες του ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα μια από τις λίγες χώρες που ακολουθούν την αμερικάνικη ντιρεκτίβα για κατώτερο όριο “αμυντικών” δαπανών 2% επί του ΑΕΠ. 44 δις ευρώ έχουν ξοδευτεί για τις ανάγκες του στρατού την τελευταία δεκαετία, την ίδια ώρα που από το 2009 μέχρι το 2019, η δημόσια χρηματοδότηση για την Υγεία έχει μειωθεί κατά 42,8%. Οι δημόσιες δαπάνες για την υγεία στην Ελλάδα αντιστοιχούν στο 5% του ΑΕΠ, σε σχέση με 7,2% που είναι ο μέσος όρος στην ΕΕ. Το μεγαλύτερο κομμάτι (55%) της δημόσιας δαπάνης για την υγεία προέρχεται από την κοινωνική ασφάλιση, ενώ τα τελευταία χρόνια μαζί με την απαξίωση της δημόσιας υγείας συνεχώς μεγαλώνει η εμπορευματοποίησή της με την ολοένα και μεγαλύτερη συμμετοχή ιδιωτικών εταιρειών. Κι αυτή δεν είναι μια απλή στατιστική. Είναι η ίδια η αριθμητική του τρόμου που βρίσκεται στον πυρήνα της λογικής του ίδιου του συστήματος. Της λογικής που βάζει τα υπερκέρδη μιας χούφτας καπιταλιστών πάνω από τις ζωές των ανθρώπων. Της λογικής που ζυγίζει την πολεμική προπαρασκευή του ΝΑΤΟ ως βαρύτερη από το δημόσιο σύστημα υγείας.

Σε αυτήν την οριακή κατάσταση, οι εργαζόμενοι στον χώρο της υγείας δίνουν μια τιτάνια μάχη. Είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που έχουν δεχθεί δεκάδες επιθέσεις από τα ΜΑΤ και τον μιντιακό οχετό κάθε φορά που απεργούσαν, που διαδήλωναν, που διαμαρτυρόντουσαν για τις ελλείψεις στην Υγεία. Είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που πριν ελάχιστους μήνες, στις 11 Δεκεμβρίου του 2019, έτρωγαν ξύλο και δακρυγόνα από τους μπάτσους στο Ζάππειο όταν διαδήλωναν εναντίον της εμπορευματοποίησης της υγείας, ματαιώνοντας τη φιέστα για τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), που αποτελούν ένα ακόμα όχημα για την παράδοση της δημόσιας υγείας στα κερδοσκοπικά κοράκια του κεφαλαίου. Ακόμα και σήμερα, όμως, αποδεικνύεται πως οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της απαξίωσης του συστήματος δημόσιας υγείας είναι συνειδητοί και αμετανόητοι εγκληματίες. Έτσι, όταν στις 16 Μαρτίου ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης ρωτήθηκε από δημοσιογράφο αν αυτή η κρίση οδηγεί την κυβέρνηση στο να ξαναδεί το ζήτημα της δημόσιας υγείας και το κομμάτι του ιδιωτικού τομέα, απάντησε με ξεκάθαρο, κοφτό και κυνικό τρόπο: «Ξέρω ότι έχουν βρει την ευκαιρία τώρα κάποιοι να πουνε τα ιδεολογικά τους εσώψυχα. Η απάντηση είναι όχι».

Ακόμα και σήμερα, λοιπόν, υπηρετούν με συνέπεια την ίδια αντικοινωνική και δολοφονική πολιτική. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές δίνουν μια μάχη χωρίς επαρκείς ΜΕΘ, με υποστελεχωμένα νοσοκομεία, με τεράστιες ελλείψεις ιατρικών μηχανημάτων. Όπως γράφουν οι ίδιοι σε ανακοίνωσή τους, απατώντας σε πρωθυπουργικό διάγγελμα: «Οι στιγμές είναι δύσκολες. Ακούστε τη φωνή αυτών που “χθες” θέλατε να φιμώσετε γιατί αναδείκνυαν τις ελλείψεις, διεκδικούσαν και κατέθεταν συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση της επιδημίας. Ακούστε την φωνή αυτών που μέχρι και σήμερα, αυτήν την στιγμή, αφήνετε να αντιμετωπίζουν τον “αόρατο εχθρό” ΧΩΡΙΣ ΟΠΛΑ, χωρίς μέσα ατομικής προστασίας. Αυτούς που προσπαθείτε να φιμώσετε για να μην διαμαρτύρονται δημόσια. Κύριε Μητσοτάκη, μάσκες προστασίας από τον κορονοϊό να μας δώσετε, όχι «φίμωτρα» για να μην μιλάμε. Στη μάχη ενάντια στον “αόρατο εχθρό” χρειαζόμαστε: ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ (μόνιμο προσωπικό), ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ ΟΠΛΑ (αναπνευστήρες και κλίνες ΜΕΘ), ΑΜΥΝΤΙΚΑ ΟΠΛΑ (ατομικά μέσα προστασίας για το υγειονομικό προσωπικό ώστε να μην βγει εκτός μάχης). Αυτά διεκδικούμε για να αντιμετωπίσουμε την επιδημία» (ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος -ΟΕΝΓΕ, 19/03/2020).

Αντί των αυτονόητων μέτρων που ζητάνε οι γιατροί και οι νοσηλευτές για την αντιμετώπιση της πανδημίας, η κυβέρνηση της ΝΔ με την συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ και της υπόλοιπης αντιπολίτευσης, παίρνει μέτρα στρατιωτικοποίησης της δημόσιας σφαίρας και απαγόρευσης κυκλοφορίας. Ταυτόχρονα, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο χρησιμοποίησης των Ενόπλων Δυνάμεων στην προσπάθεια τήρησης της απαγόρευσης κυκλοφορίας, λες και δεν επαρκεί η υπερτροφικής ΕΛΑΣ των 70.000 μπάτσων για να ελέγξει την κυκλοφορία στους δρόμους. Είναι προφανές, λοιπόν, πως η απαγόρευση κυκλοφορίας και η στρατιωτικοποίηση δεν είναι μέτρα υγειονομικής πρόληψης, αλλά μέτρα προληπτικής αντιεξέγερσης, καθώς η υγειονομική και οικονομική κρίση βαθαίνει, με ανοιχτό το ενδεχόμενο στο άμεσο μέλλον να υπάρξει και επισιτιστική κρίση. Η πανδημία δεν έρχεται σε ουδέτερο έδαφος. Έρχεται σε μια ιστορική στιγμή που η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται στα πρόθυρα μιας νέας μείζονος κρίσης, με οξυμένους ενδοαστικούς και ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, με την καπιταλιστική ανάπτυξη να είναι αναιμική, εύθραυστη και ανισόμετρη με σημάδια επιβράδυνσης, με ασταθές χρηματοπιστωτικό σύστημα, με τον ενεργειακό και τον εμπορικό πόλεμο ανάμεσα στα μεγάλα καπιταλιστικά κέντρα να εντείνουν την επισφάλεια. Ταυτόχρονα, το παγκόσμιο χρέος (κυρίως των ανεπτυγμένων κρατών) έχει εκτοξευθεί σε δυσθεώρητα ύψη. Στο πρώτο εξάμηνο του 2019 το συνολικό παγκόσμιο χρέος ανήλθε στα 255 τρισ. δολάρια, που αντιστοιχεί στο 320% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Στην Ελλάδα το κρατικό χρέος είναι 354 δις ευρώ (184,28% επί του ΑΕΠ). Ας αναλογιστούμε από τώρα τι πρόκειται να ακολουθήσει μετά το πέρας της πανδημίας, με την καθήλωση της παραγωγής που έχει φέρει. Η οικονομία ήδη νοσούσε και η πανδημία είναι το συγκυριακό σημείο έκρηξης μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης.

Σε αυτήν την οριακή συνθήκη, λοιπόν, το αστικό κράτος προτιμάει να μεταθέτει την ευθύνη για την εξάπλωση της πανδημίας στους πολίτες και να ποντάρει σε μέτρα προληπτικής αντιεξέγερσης και όχι στην προστασία της δημόσιας υγείας. Αλλιώς θα άκουγε τα αιτήματα των εργαζομένων στη δημόσια υγεία που αντί για απαγόρευση κυκλοφορίας ζητάνε συγκεκριμένα και στοχευμένα μέτρα για την προστασία του πληθυσμού: προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, μονιμοποίηση των επικουρικών γιατρών, άνοιγμα 2.000 κλινών Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) και 1.500 κλινών Μονάδων Αυξημένης Φροντίδας (ΜΑΦ), προμήθεια αναπνευστήρων, εκπαίδευση προσωπικού στην εντατική νοσηλεία, άμεση εξασφάλιση όλων των αναγκαίων μέτρων προστασίας για την υγεία των προσφύγων και των μεταναστών, των άστεγων, των τοξικοεξαρτημένων, των φυλακισμένων και άλλων ειδικών πληθυσμιακών ομάδων, εξασφάλιση του αναγκαίου υγειονομικού εξοπλισμού, διενέργεια test για κορονοϊό σε όλο το προσωπικό, απαγόρευση της διενέργειας test στον ιδιωτικό τομέα και επίταξη όλης της ποσότητας αντιδραστηρίων και kit που διαθέτουν, άμεση επίταξη κλινών, κλινικών, κρεβατιών ΜΕΘ και εργαστηρίων του ιδιωτικού τομέα (όπως αναφέρει η ΟΕΝΓΕ: «Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση επέβαλε την απαγόρευση της κυκλοφορίας, την ίδια στιγμή που με ΠΝΠ ανέστειλε την απαγόρευση της πολιτικής επιστράτευσης και την επίταξη απεργών, αφήνει τα ιδιωτικά μεγαθήρια ανενόχλητα να κερδοσκοπούν ακόμα και τώρα. Τα τακτικά χειρουργεία στον ιδιωτικό τομέα συνεχίζονται κανονικά παρά την απαγόρευση, ενώ βρισκόμαστε στη δίνη της πανδημίας. Επίταξη τώρα!»). Κάπου εδώ να τονίσουμε πως οι έκτακτες προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού που υποσχέθηκε η κυβέρνηση καθυστερούν χαρακτηριστικά, ενώ πριν λίγους μήνες έδειξε τις προτεραιότητές της προσλαμβάνοντας με fast track διαδικασίες 1500 ειδικούς φρουρούς. Την ίδια ώρα ο Κικίλιας χαρίζει 30 εκατομμύρια ευρώ σε ιδιωτικά θεραπευτήρια και κλινικές για τη διενέργεια διαγνωστικών τεστ, ενώ με Πράξη Νομοθετικού Περιεχόμενου ο ΕΟΠΥΥ θα χορηγήσει διπλάσια αποζημίωση στους κλινικάρχες που θα διαθέσουν κρεβάτια ΜΕΘ από τις κλινικές τους (από 800 σε 1600 ευρώ την ημέρα).

Εμείς από την πλευρά μας αξιοποιώντας τις μικρές δυνατότητες που έχουμε εξ αιτίας του ασφυκτικού περιβάλλοντος στεκόμαστε στο πλευρό των μαχόμενων εργαζόμενων στη δημόσια υγεία, των χιλιάδων ανθρώπων που βιώνουν την εντατικοποίηση της εργασίας τους, των ανέργων, των εργαζόμενων που απολύθηκαν ή τέθηκαν σε αναγκαστική αργία, των φυλακισμένων που στοιβάζονται στις αποθήκες ψυχών, των προσφύγων και των μεταναστών που αργοπεθαίνουν στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης βιώνοντας ένα καθεστώς ομηρίας αφού τους έχει στερηθεί το δικαίωμα αίτησης ασύλου, τους έχει αφαιρεθεί ο ΑΜΚΑ, η ιατροφαρμακευτική φροντίδα και τα κουτσουρεμένα επιδόματα επιβίωσης, οδηγούμενοι άμεσα στον κοινωνικό καιάδα. Ενώνουμε τη φωνή μας με τη φωνή τους, απαιτώντας:

ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ – ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΣΕ ΕΝΟΙΚΙΑ ΚΑΙ ΔΕΚΟ

ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΗΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΝΑ ΤΟΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Η πανδημία του κορονοϊού αναδεικνύει το δολοφονικό χαρακτήρα των πολιτικών που διέλυσαν τη δημόσια υγεία κατά τα προηγούμενα χρόνια. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που επιβάλλει το κράτος με αφορμή τον κορονοϊό αναδεικνύει την ανάγκη να παραμείνουμε ενεργοί και αλληλέγγυο. Να σταθούμε ο ένας στο πλάι του άλλου, να στηρίξουμε τους ανθρώπους της τάξης μας και ιδιαίτερα τους εργαζόμενους στη δημόσια υγεία που παλεύουν να σώσουν ζωές, υπό δύσκολες υγειονομικές και εργασιακές συνθήκες.

Όπως γράφαμε σε προηγούμενη ανακοίνωσή μας, “έστω και τώρα, και με γνώμονα την προστασία της δημόσιας υγείας, οφείλουμε να εξετάσουμε τα περιθώρια της αναγκαίας δημόσιας δράσης μέσα σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης”.

Με αυτή τη λογική αναρτήσαμε πανό αλληλεγγύης στους εργαζόμενους της δημόσιας υγείας, στα νοσοκομεία Ευαγγελισμός και Σωτηρία.

“Ως κοινωνικά-πολιτικά υποκείμενα έχουμε την υποχρέωση να λαμβάνουμε μέτρα υγειονομικής προστασίας χωρίς όμως να ταυτιζόμαστε με τις κρατικές επιταγές. Και δεν θα μπορούσαμε να ταυτιστούμε ποτέ και με κανέναν τρόπο. Γιατί το κράτος, ως εγκληματικός-αντικοινωνικός μηχανισμός, δίνει υγειονομικές-κατασταλτικές εντολές για να μετατοπίσει την ευθύνη της εξάπλωσης του ιού προς την κοινωνία και να απαλλαγεί από την πολιτική ευθύνη της ανυπαρξίας του δημόσιου συστήματος υγείας που το ίδιο διέλυσε. Γιατί το κράτος και οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του, προβάλουν εντέχνως την “ατομική ευθύνη” και τις κοινωνικές συναθροίσεις ως βασικές αιτίες εξάπλωσης του ιού, και όχι την υποχρηματοδότηση, την υποστελέχωση και το κλείσιμο νοσοκομείων, όχι την έλλειψη αναλώσιμων, φαρμάκων και λειτουργικών Μονάδων Εντατικής Θεραπείας.

Αντίθετα, εμείς λαμβάνουμε μέτρα όχι για να απαλλαγούμε από τις ευθύνες μας αλλά για να τις σηκώσουμε στις πλάτες μας. Γιατί έτσι κι αλλιώς, στις δικές μας πλάτες στοιβάζονται όλοι οι εκβιασμοί αλλά και οι ευθύνες της περιόδου που διανύουμε. Σε εμάς τους εργαζόμενους που μέσα στις πλέον αντίξοες (εργασιακές, υγειονομικές και οικονομικές) συνθήκες υπηρετούμε τη κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη προσφέροντας επάρκεια φαρμάκων, τρόφιμων και νοσηλείας. Σε εμάς τους αναγκαστικά αδειούχους που καλούνται να ζήσουν με έκτακτα επιδόματα μη γνωρίζοντας εάν και πότε θα ξαναγυρίσουμε στις δουλείες μας, σε εμάς τους άνεργους ή τους “μαύρους” που δεν θα λάβουμε καμία πρόνοια, σε εμάς τους κρατούμενους στις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που θα αφεθούμε στη μοίρα μας, και ως πλεονάζων και μη παραγωγικός πληθυσμός εν καιρώ πολέμου, θα νοσήσουμε και θα πεθάνουμε αβοήθητοι.

Μιλάνε και μιλάμε για πόλεμο. Και είναι αλήθεια. Γιατί όσα συμβαίνουν σήμερα γύρω μας μόνο έτσι περιγράφονται. Από την μεγάλη εικόνα και την διαφαινόμενη έναρξη ενός Γ΄ παγκοσμίου πολέμου, μέχρι τα χαρακώματα της καθημερινής ζωής. Από τους χιλιάδες νεκρούς της πανδημίας που θα καταγραφούν ως “θύματα πολέμου’’. Από τις ανατιμήσεις προϊόντων, μέχρι την αισχροκέρδεια και τον μαυραγοριτισμό. Από τα άδεια ράφια των σούπερ μάρκετ μέχρι την αποθήκευση τροφής. Από την “επιστράτευση’’ κάποιων εργαζομένων για τη μείωση των ζημιών της εργοδοσίας μέχρι τις απολύσεις άλλων. Από τον εξαναγκασμό της δουλειάς χωρίς τη στοιχειώδη υγειονομική πρόληψη μέχρι τις υπερωρίες έκτακτης ανάγκης. Από την επίταξη νοσοκομείων και ιατροφαρμακευτικού εξοπλισμού μέχρι την ανεπάρκεια νοσηλευτικού προσωπικού και τη μετατροπή των νοσοκομείων σε θαλάμους στοιβαγμένων “τραυματιών πολέμου” σε ράντζα. Από την απαγόρευση συναθροίσεων, μέχρι την φοβία να επικοινωνήσουμε και να αγγίξουμε ο ένας τον άλλον. Όλα συνηγορούν σε μια εμπόλεμη συνθήκη.”

-απόσπασμα από την ανακοίνωση της Ταξικής Αντεπίθεσης, “Η πανδημία ως σύμπτωμα της κατάστασης έκτακτης ανάγκης του συστήματος”

Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΩΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Είναι ήδη σαφές πως η εξάπλωση της κορωνοϊού, αφορά πολλά περισσότερα από μια υγειονομική -και μόνο- απειλή.Χωρίς να παραγνωρίσουμε την σημασία της δημόσιας υγείας, που αυτή τη στιγμή δοκιμάζεται από έναν ανεξέλεγκτο ιό, θεωρούμε πως ο πυρήνας της διαχείρισης της πανδημίας δεν αφορά την αποκατάσταση της υγειονομικής ασφάλειας, αλλά την αντιμετώπιση των καταστροφικών συνεπειών της πάνω στην οικονομία.

Το ξέσπασμα της πανδημίας δεν εμφανίστηκε σε ουδέτερο ιστορικό χρόνο, αλλά στη δίνη των κοσμοϊστορικών αλλαγών που συμβαίνουν (τουλάχιστον) την τελευταία δεκαετία με το ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Είναι δεδομένο λοιπόν, πως η διαχείριση της υγειονομικής κρίσης ενσωματώνεται εκ των πράγματων στην ευρύτερη διαχείριση της κρίσης του συστήματος και των αδιεξόδων που αυτό έχει περιέλθει. Αυτή τη στιγμή, η πανδημία επιταχύνει ραγδαία τον ιστορικό χρόνο και εντείνει τις ήδη προϋπάρχουσες αποσταθεροποιητικές τάσεις στην παγκόσμια οικονομία (ύφεση, ανυπαρξία επενδύσεων, εμπορικοί-ενεργειακοί ανταγωνισμοί) με κάτι ακόμα πιο δραστικό. Με το πρωτοφανές, εν καιρώ ειρήνης, φαινόμενο ακαριαίας επιβράδυνσης ή ακόμα και καθήλωσηςτης παραγωγής.

Η παγκόσμια οικονομία είναι σάπια και νοσεί. Και η πανδημία, ως συγκυριακό φαινόμενο, ενσωματώνει όλες τις αντιθέσεις της εποχής που εκδηλώνεται. Τις αναδεικνύει και τις πολλαπλασιάζει με τον πλέον ωμό τρόπο. Έτσι, το βραχυκύκλωμα που επέφερε στην οικονομία η εξάπλωση του κορωνοϊού, επιταχύνει την αναγκαιότητα μιας ακόμα καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, αυτή τη φορά όμως σε ένα πολεμικό περιβάλλον. Στο περιβάλλον της παγκόσμιας οικονομικής αποτελμάτωσης και της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου (για άλλη μια φορά) στην χρηματοπιστωτική σφαίρα και τη δημιουργία μιας ‘’φούσκας’’ ακόμα πιο επικίνδυνης από αυτή που οδήγησε στην κρίση του 2008. Στο περιβάλλον δηλαδή,της παρατεταμένης κρίσης και της ανυπαρξίας διεξόδου από αυτήν.

Αυτή η ανυπαρξία διεξόδου και η επερχόμενη έκρηξη στην παγκόσμια οικονομία, αποτυπώνεται στην ανηλεή προσπάθεια των κρατών να διατηρήσουν ή να ενισχύσουν τη θέση τους στο ξαναμοίρασμα των αγορών που θα προκύψει. Αποτυπώνεται στην στρατιωτικοποίηση της οικονομίας, είτε με όρους μιας επιθετικής εμπορικής-ενεργειακής πολιτικής (εμπάργκο, σαμποτάζ, κυρώσεις και δασμοί) είτε με όρους άμεσης ή έμμεσης στρατιωτικής εμπλοκής σε περιοχές ενεργειακού και γεωστρατηγικού ενδιαφέροντας. Μέσα σε ένα τέτοιο ξέφρενα ανταγωνιστικό και οριακό περιβάλλον, η πανδημία και οι συνέπειες της στην οικονομία δεν μπορούν παρά να εκτραχύνουν τους ανταγωνισμούς και να επιταχύνουν το ξέσπασμα μίας νέας, ακόμα πιο βαθιάς χρεοκοπίας του συστήματος.

Η έμμεση χρεοκοπία που συμβαίνει αυτή τη στιγμή, σε πρώτη φάση,εκδηλώνεται ως διαδικασία “καταστροφής κεφαλαίου”, με την πανδημία να αποτελεί τον “ασύμμετρο’’ παράγοντα για την επιτάχυνση της. Με άλλα λόγια, η πανδημία αποτελεί απλά τον πυροκροτητή της ωρολογιακής βόμβας μιας παγκόσμιας οικονομίας που ήταν από καιρό έτοιμη να εκραγεί. Έτσι, η στάση της παραγωγής, η μείωση ή εκμηδένιση των κερδών και η συσσώρευση χρεών για μια σειρά κεντρικών κλάδων της οικονομίας (τουρισμός, ενέργεια, εμπόριο), θα δημιουργήσει μια σαρωτική αναδιάταξη της αγοράς με κλείσιμο επιχειρήσεων και μαζικές απολύσεις. Σαφώς, αυτή η “καταστροφή κεφαλαίου’’ θα εξαφανίσει κυρίως τα πιο αδύναμα τμήματα του κεφαλαίου που θα σταθούν ανίκανα να ανταπεξέλθουν στην υπερχρέωση, και αντίστοιχα θα ενισχύσει τα μεγάλα μονοπώλια που θα απορροφήσουν τις ζημιές κυρίως μέσω του δανεισμού από τις κεντρικές τράπεζές των κρατών. Όμως, αυτή η διαδικασία αναστήλωσης των μονοπωλίων θα συμβεί σε ένα ακόμα πιο ασταθές περιβάλλον διεθνώς. Η συρρίκνωση του ΑΕΠ των κρατών, με την Deutsche Bank να το υπολογίζει σε 24% για την ΕΕ (ποσοστό που δεν έχει ξαναεμφανιστεί μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο), το κατρακύλισμα της τιμής του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, η δυσθεώρητη αύξηση του δημοσίου-ιδιωτικού χρέους των κεντρικών καπιταλιστικών κρατών (πχ Ιταλία) και το κραχ στα χρηματιστήρια, σκιαγραφούν το πλήρως ανταγωνιστικό-εμπόλεμο περιβάλλον στο οποίο θα αναμετρηθούν οι εμπορικές-ενεργειακές σχέσεις των κρατών την επάυριο της πανδημίας.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, η εφαρμογή μιας “οικονομίας πολέμου’’ όπως αποτυπώθηκε δια στόματος Κ. Μητσοτάκη, είναι αποκαλυπτική και αρκούντος περιγραφική για την κατάσταση που επικρατεί. Η παρατεταμένη υπολειτουργία της αγοράς και οι αλυσιδωτές επιπτώσεις της σε μια σειρά κλάδων της οικονομίας, λειτουργούν ως επιταχυντικός μοχλός για το ενδεχόμενο ξέσπασμα μιας ακαριαίας και ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας (και) στην Ελλάδα. Το πολεμικό ανακοινωθέν που εξέδωσε ο Μητσοτάκης δεν αφορούσε την “ασύμμετρη απειλή’’ της πανδημίας, αλλά την ολοένα κλιμακούμενη συρρίκνωση της οικονομίας και την πολεμικού τύπου προετοιμασία του κράτους για τη διαχείριση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Η ορολογία που επέλεξε να απευθυνθεί στην κοινωνία ο ανώτατος κρατικός αξιωματούχος και τα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση για την ενίσχυσηκαι στήριξη του μεγάλου κεφαλαίου και της εργοδοσίας που έχουν παραλύσει από τη μείωση της κερδοφορίας, είναι μέτρα που λαμβάνονται μονάχα σε συνθήκες πολέμου και χρεοκοπίας.

Τέτοιου χαρακτήρα “πολεμικές” κρατικές παρεμβάσεις, έγιναν αντίστοιχα το 2010 με την επίσημη χρεοκοπία του Ελληνικού κράτους. Τα έκτακτα μέτρα που αποφάσισε η ΕΕ και η ΕΚΤ με πρόγραμμα αγοράς ομολόγων ύψους 750 δις ευρώ (εκ των οποίων τα 12 δις αφορούν την Ελλάδα), έκτος του ότι δεν προορίζονται για την ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας ως “ένεση ρευστότητας’’ αλλά για την απορρόφηση των τοξικών ομολόγων που κατέχουν τα funds, εγγράφονται και ως δημόσιο χρέος στους προϋπολογισμούς των κρατών. Και εάν σήμερα παρουσιάζονται ως μέτρα “προστατευτικού’’ χαρακτήρα, αύριο θα αποδειχθούν ακόμα πιο καταστροφικά από εκείνα του 2010, γιατί λειτουργούν συσσωρευτικά εις βάρος μιας διαλυμένης, υπερχρεωμένης και μισοπεθαμένης οικονομίας που ρημάζεται εδώ και μια δεκαετία. Οι ενισχύσεις ρευστότητας από τον κρατικό προϋπολογισμό και οι δανειοδοτήσεις “αλληλεγγύης’’ από την ΕΕ, είναι κεφάλαιο που θα πρέπει να καλυφθεί και να επιστραφεί από μια ήδη χρεοκοπημένη και καθημαγμένη κοινωνία. “Πολεμική οικονομία’’ λοιπόν, σημαίνει ένα νέο γύρο μνημονίων, απολύσεων, μειώσεων μισθών, συντάξεων, κοινωνικών δαπανών και ιδιωτικοποιήσεων. Αυτά που σήμερα δίνει το κράτος για να αναχαιτίσει τη χρεοκοπία του, αύριο θα τα πληρώσουμε με αίμα.

Αυτή τη στιγμή, το κράτος, μέσω της συντεταγμένης προσπάθειας για επιβράδυνση και έλεγχο της εξάπλωσης της πανδημίας, δίνει αγώνα ταχύτητας για την επαναφορά της παραγωγικής κανονικότητας και την άμεση επανεκκίνηση της οικονομίας. Και η επιβολή των αυστηρών υγειονομικών μέτρων, ως βασική προϋπόθεση για την οριοθέτηση και αντιμετώπιση του ιού, εφαρμόζεται όχι με γνώμονα την προστασία της δημόσιας υγείας όπως προσχηματικά διατείνονται, αλλά την δραστική μείωση της διάρκειας οικονομικής αποσταθεροποίησης. Εδώ θα πρέπει να σταθούμε λίγο παραπάνω. Ακόμα και εάν θεωρούμε πως το επίδικο της συγκυρίας δεν αφορά την διασφάλιση της υγείας αλλά της διάσωση της οικονομίας, δεν σημαίνει πως προσπερνάμε αφελώς τον κίνδυνο της πανδημίας ως ανύπαρκτο. Η κριτική και η θέση μάχης απέναντι στα παρελκόμενα της εποχής οφείλουν πάντα να στέκονται με ωριμότητα και κοινωνική υπευθυνότητα, υπενθυμίζοντας πως η απειλή της δημόσιας υγείας είναι δεδομένη. Και η προστασία της ακόμα περισσότερο.

Ως κοινωνικά-πολιτικά υποκείμενα έχουμε την υποχρέωση να λαμβάνουμε μέτρα υγειονομικής προστασίας χωρίς όμως να ταυτιζόμαστε με τις κρατικές επιταγές. Και δεν θα μπορούσαμε να ταυτιστούμε ποτέ και με κανέναν τρόπο. Γιατί το κράτος, ως εγκληματικός-αντικοινωνικός μηχανισμός, δίνει υγειονομικές-κατασταλτικές εντολές για να μετατοπίσει την ευθύνη της εξάπλωσης του ιού προς την κοινωνία και να απαλλαγεί από την πολιτική ευθύνη της ανυπαρξίας του δημόσιου συστήματος υγείας που το ίδιο διέλυσε. Γιατί το κράτος και οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του, προβάλουν εντέχνως την “ατομική ευθύνη” και τις κοινωνικές συναθροίσεις ως βασικές αιτίες εξάπλωσης του ιού, και όχι την υποχρηματοδότηση, την υποστελέχωση και το κλείσιμο νοσοκομείων, όχι την έλλειψη αναλώσιμων, φαρμάκων και λειτουργικών Μονάδων Εντατικής Θεραπείας.

Αντίθετα, εμείς λαμβάνουμε μέτρα όχι για να απαλλαγούμε από τις ευθύνες μας αλλά για να τις σηκώσουμε στις πλάτες μας. Γιατί έτσι κι αλλιώς, στις δικές μας πλάτες στοιβάζονται όλοι οι εκβιασμοί αλλά και οι ευθύνες της περιόδου που διανύουμε. Σε εμάς τους εργαζόμενους που μέσα στις πλέον αντίξοες (εργασιακές, υγειονομικές και οικονομικές) συνθήκες υπηρετούμε τη κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη προσφέροντας επάρκεια φαρμάκων, τρόφιμων και νοσηλείας. Σε εμάς τους αναγκαστικά αδειούχους που καλούνται να ζήσουν με έκτακτα επιδόματα μη γνωρίζοντας εάν και πότε θα ξαναγυρίσουμε στις δουλείες μας, σε εμάς τους άνεργους ή τους “μαύρους” που δεν θα λάβουμε καμία πρόνοια, σε εμάς τους κρατούμενους στις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που θα αφεθούμε στη μοίρα μας, και ως πλεονάζων και μη παραγωγικός πληθυσμός εν καιρώ πολέμου, θα νοσήσουμε και θα πεθάνουμε αβοήθητοι.

Μιλάνε και μιλάμε για πόλεμο. Και είναι αλήθεια. Γιατί όσα συμβαίνουν σήμερα γύρω μας μόνο έτσι περιγράφονται. Από την μεγάλη εικόνα και την διαφαινόμενη έναρξη ενός Γ΄ παγκοσμίου πολέμου, μέχρι τα χαρακώματα της καθημερινής ζωής. Από τους χιλιάδες νεκρούς της πανδημίας που θα καταγραφούν ως “θύματα πολέμου’’. Από τις ανατιμήσεις προϊόντων, μέχρι την αισχροκέρδεια και τον μαυραγοριτισμό. Από τα άδεια ράφια των σούπερ μάρκετ μέχρι την αποθήκευση τροφής. Από την “επιστράτευση’’ κάποιων εργαζομένων για τη μείωση των ζημιών της εργοδοσίας μέχρι τις απολύσεις άλλων. Από τον εξαναγκασμό της δουλειάς χωρίς τη στοιχειώδη υγειονομική πρόληψη μέχρι τις υπερωρίες έκτακτης ανάγκης. Από την επίταξη νοσοκομείων και ιατροφαρμακευτικού εξοπλισμού μέχρι την ανεπάρκεια νοσηλευτικού προσωπικού και τη μετατροπή των νοσοκομείων σε θαλάμους στοιβαγμένων “τραυματιών πολέμου” σε ράντζα. Από την απαγόρευση συναθροίσεων, μέχρι την φοβία να επικοινωνήσουμε και να αγγίξουμε ο ένας τον άλλον. Όλα συνηγορούν σε μια εμπόλεμη συνθήκη.

Και ακόμα παραπέρα, η δυστοπία των ημερών μας μπορεί να φαντάζει μικρή μπροστά σε αυτό που θα επακολουθήσει αν η κατάσταση έκτακτης ανάγκης επεκταθεί και η πανδημία εξαπλωθεί σε ανεξέλεγκτο βαθμό. Εάν οι νεκροί αυξηθούν και η ανεργία, η πείνα, τα χρέη και η αδυναμία κάλυψης βασικών αναγκών καταστήσουν μη βιώσιμη την καθημερινότητα. Εάν δηλαδή περάσουμε σε μια κατάσταση γενικευμένης διάλυσης του κοινωνικού ιστού με φαινόμενα έξαρσης της αντικοινωνικής και ενδοοικογενειακής βίας, της κατάθλιψης, των νευρώσεων και των αυτοκτονιών.

Γι’ αυτό και σήμερα, το κίνημα ορμώμενο από το διαχρονικά κορυφαίο πρόταγμα της κοινωνικής-ταξικής αλληλεγγύης, καλείται να λειτουργήσει ως κινητήρια δύναμη (αυτό)περιφρούρησης της κοινωνίας. Όμως η υπεράσπιση της τάξης μας, η υπεράσπιση της αλληλεγγύης ως ζωτικό στοιχείο για την (πνευματική και φυσική) επιβίωση της κοινωνίας, δεν μπορεί να οριοθετείται στην κάλυψη των κενών που αφήνει το κράτος και την αυτοοργάνωση της φτώχειας μας, αλλά στην διεκδίκηση των βασικών κοινωνικών αναγκών ως όχημα για τον συνολικό επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Το σύνθημα επανάσταση ή βαρβαρότητα είναι αυτό που αποτυπώνει το δίλλημα των καιρών μας. Γιατί η κοσμογονική ένταση και έκταση των αντιθέσεων που παράγει ο καπιταλισμός σήμερα, θα οδηγήσει την ανθρωπότητα, ή στην απελευθέρωση ή στην οπισθοδρόμηση της.

Θα πρέπει λοιπόν να επιμείνουμε. Η περίοδος που διανύουμε είναι καθοριστικής σημασίας. Η επίθεση του κράτους, τόσο σε οικονομικό επίπεδο, μέσω της δεδομένης μετατόπισης των τεράστιων ζημιών που έχει υποστεί το κεφάλαιο προς τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα, όσο και σε πολιτικό, με την μονιμοποίηση της “καραντίνας” απέναντι στην κοινωνία και τις αντιστάσεις της, ξαναθέτουν με τον πλέον εμφατικό τρόπο τα ζητήματα οργάνωσης και αντεπίθεσης του κινήματος ως καθοριστικά για το μέλλον του. Θα κριθεί, για ακόμα μια φορά στην πρόσφατη εγχώρια ιστορία, αν το κίνημα κατανοεί πολιτικά το ιστορικό μέγεθος των ζητημάτων που ανοίγει η συγκυρία, αν (και πως) αντιλαμβάνεται τη θέση και τον ρόλο του μέσα σε αυτή, και τελικά, αν μπορεί να επιτελέσει το ιστορικό του καθήκον, πρώτα ως ανάχωμα αντίστασης απέναντι στην καπιταλιστική-κατασταλτική επιθετικότητα και στη συνέχεια ως κρίσιμη δύναμη για την επαναστατική ανατροπή.

Η αποκρυστάλλωση των πολιτικών επίδικων της συγκυρίας και των επακόλουθων βασικών στόχων που πρέπει να τεθούν, ως συμπύκνωση των συγκεκριμένων εκφράσεων της καπιταλιστικής επιθετικότητας εναντίον μας, μπορούν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις κοινωνικής-ταξικής αυτοπεποίθησης, συσπείρωσης και αντεπίθεσης. Η υπεράσπιση της δημόσιας υγείας και η ενίσχυση της με επιπλέον μόνιμο προσωπικό, η δωρεάν χορήγηση των ειδών πρώτης ανάγκης (φάρμακα, τρόφιμα), η απαίτηση υγειονομικής πρόληψης των εργαζόμενων που αναγκάζονται να εκτίθενται στην πανδημία, η στάση πληρωμών (ενοικίων, λογαριασμών κλπ) όλων των άνεργων και των εργαζόμενων που βρίσκονται σε αναγκαστική αργία, η ανάσχεση των απολύσεων και η απαίτηση αποσυμφόρησης των φυλακών και κατάργησης των στρατοπέδων συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών, είναι μερικά από τα σημεία που συμπυκνώνουν την ταξική διαχείριση της πανδημίας και τους αγώνες που πρέπει να ανοίξουν εναντίον της.

Όμως δεν έχουμε αυταπάτες. Οι απαραίτητοι αγώνες τις περιόδου δεν είναι εύκολο να ξεκινήσουν σε μια τόσο ασφυκτική συνθήκη. Η κρίση μας βρίσκει για άλλη μια φορά απροετοίμαστους. Και ακόμα χειρότερα, μας βρίσκει σε ένα καθεστώς απαγόρευσης της δημόσιας συνεύρεσης και παρουσίας μας στους δρόμους. Γι’ αυτό και η αποχή από το δημόσιο πεδίο και την μαζική-συλλογική καταγραφή της αντίστασης σε όσα συμβαίνουν γύρω μας, παραχωρούν πολύτιμο χώρο και χρόνο στον εχθρό. Ο χρόνος και το έδαφος που χάνεται αυτή τη στιγμή είναι αναντικατάστατος και ίσως με το πέρας της πανδημίας να είναι πολύ αργά για να καλυφθούν τα κενά που ήδη αφήνονται. Η ραγδαία ταχύτητα των εξελίξεων και η απουσία συλλογικής επεξεργασίας θέσεων και δράσεων κοινωνικής παρέμβασης, ίσως οδηγήσουν σε μια γενικευμένη κινηματική παραλυσία με καταστροφικές προεκτάσεις. Έστω και τώρα, και με γνώμονα την προστασία της δημόσιας υγείας, οφείλουμε να εξετάσουμε τα περιθώρια της αναγκαίας δημόσιας δράσης μέσα σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης. Ο εχθρός έχει ήδη μεριμνήσει γι’ αυτό. Το ίδιο οφείλουμε να κάνουμε και εμείς.

Αυτή η μέριμνα του εχθρού, μέσω της στρατιωτικοποίησης της κοινωνικής ζωής που επιβάλλεται με πρόσχημα την πανδημία, αφορά τις προληπτικές μεθόδους αντιεξέγερσης και την οχύρωση του κράτους από μια ενδεχόμενη γενικευμένη κοινωνική έκρηξη που θα επιφέρει η επερχόμενη χρεοκοπία. Η κοινωνική καραντίνα ήρθε για να μείνει, και ήδη επιβάλλεται με τον πανοπτικό έλεγχο των πόλεων, την ενσωμάτωση των κρατικών εντολών μέσω των πρωτοφανέρωτων-δυστοπικών μεθόδων αυτοεπιτήρησης της κοινωνίας και της αδρανοποίησης της κλείνοντας την στα σπίτια, αλλά και την ανάπτυξη στρατιωτικών μονάδων στους δρόμους των Ευρωπαϊκών μητροπόλεων. Αν μέσα σε ένα τέτοιο αποστειρωμένο περιβάλλον κοινωνικού εκφασισμού, η μη τήρηση των υγειονομικών εντολών επιφέρει πρόστιμα και συλλήψεις, τότε η αντίσταση σε όποια της μορφή θα πρέπει να θεωρείται de facto ποινικοποιημένη και επικηρυγμένη.

Κάτι αλλάζει και το νιώθουμε όλοι. Ζούμε στην κόψη της ιστορίας, στο μεταβατικό στάδιο μιας σαρωτικής αλλαγής του κόσμου με την μορφή που τον γνωρίζαμε έως σήμερα. Και τα συμπτώματα αυτής της ενδιάμεσης περιόδου, με την μορφή των ανταγωνισμών, των πανδημιών, των κρίσεων, των χρεοκοπιών και της στρατοκρατίας, προεξοφλούν ένα ακόμα πιο δυσοίωνο μέλλον για την ανθρωπότητα. Κάτι αλλάζει και το βλέπουμε όλοι.

Το ερώτημα τώρα τίθεται σε εμάς. Δεν υπάρχουν μεταφυσικές δυνάμεις που κινούν την ιστορία, και η εξάπλωση μιας πανδημίας, θα αποσταθεροποιήσει αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα καταστρέψει τον καπιταλισμό. Η ιστορική ασυνέχεια της κοινωνικής-ταξικής απελευθέρωσης και η καταστροφή του καπιταλισμού, έγκειται στην ανθρώπινη Πράξη και μόνο. Στην βίαιη επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας. Τα κράτη, όσο οι κοινωνίες και οι αντιστάσεις τους στέκουν παροπλισμένες και ανοργάνωτες, απορροφούν τους κραδασμούς των (υγειονομικών, οικονομικών, πολεμικών ) κρίσεων τους και δημιουργούν προϋποθέσεις ακόμα μεγαλύτερης επίθεσης. Με άλλα λόγια, χωρίς την αντίσταση, η κυριαρχία θα σταθεροποιείται, θα αναδιοργανώνεται και θα ισχυροποιείται. Και συγκεκριμένα σήμερα, η απρόσκοπτη έξοδος του καπιταλισμού από την υγειονομική-οικονομική κρίση του, θα αφήσει πίσω της συνθήκες κοινωνικού νεκροταφείου. Σιωπή, φόβο και ανέχεια. Το ερώτημα λοιπόν (ξανά)τίθεται εμφατικά: Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΑΥΤΟΙ.

Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Η διαδήλωση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και τους μετανάστες/στριες, την οποία διοργάνωνε η συνέλευση NO PASARAN! προς το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής για το Σάββατο 21 Μάρτη 2020, ακυρώνεται με βάση τις αρχές της συλλογικής αυτοπροστασίας και την κοινωνικής αλληλεγγύης απέναντι στην εξάπλωση της παγκόσμιας πανδημίας.

Βρισκόμαστε εν μέσω μιας ανυπολόγιστης ανθρωπιστικής καταστροφής και πρωτόγνωρης κοινωνικής κρίσης, όπου με τραγικό τρόπο αναδεικνύονται οι γιγαντιαίες αντιφάσεις της πολιτικής και οικονομικής οργάνωσης της κοινωνίας και εντέλει η εγκληματική και δολοφονική φύση του κρατικού – καπιταλιστικού συστήματος εξουσία για την μεγάλη πλειοψηφία της εκμεταλλευόμενης κοινωνίας και ειδικά των πιο φτωχών και ευάλωτων κοινωνικών κομματιών. Το κράτος υπερασπίζεται πρωτίστως την εξουσία του και τη συσσώρευση του πλούτου στα χέρια του κεφαλαίου έχοντας στερήσει από την κοινωνία απαραίτητους πόρους για να αντιμετωπίσει αυτήν την καταστροφή, με τις μεγάλες ελλείψεις στις απαραίτητες ιατρικές υποδομές (προσωπικό, υλικό, νοσοκομεία) να αποτελούν ένα κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα.

Μέσα σε αυτή τη συνθήκη οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που κατά χιλιάδες βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης υπό ασφυκτικές, άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης είναι αντιμέτωποι με ένα ναζιστικής έμπνευσης καθεστώς εξαίρεσης και εξόντωσης χωρίς καμία δυνατότητα αυτοπροστασίας από την εξάπλωση της πανδημίας. Σε αυτήν την οριακή στιγμή όπου απειλούνται άμεσα οι ζωές χιλιάδων παιδιών, γυναικών και αντρών που βρίσκονται έγκλειστοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, το κράτος εντείνει την εγκληματική αντιμεταναστευτική πολιτική της φυλάκισης, του αποκλεισμού από την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, της απαγόρευσης μετακίνησης, της εκκένωσης στεγαστικών καταλήψεων, της διακοπής των διαδικασιών ασύλου, κάνοντας ασφυκτικότερες τις συνθήκες εγκλεισμού. Μετατρέπει όλα τα κέντρα κράτησης σε κλειστές φυλακές και καταδικάζει ολόκληρο τον προσφυγικό και μεταναστευτικό πληθυσμό στον κίνδυνο της ανεξέλεγκτης προσβολής από τον ιό με αναπόδραστες τραγικές συνέπειες.

ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΣΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΜΕΣΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΣΤΕΓΑΣΗΣ ΚΑΙ ΙΑΤΡΟΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

¡NO PASARAN!

Αναρχικό – Αντιεξουσιαστικό Στέκι «ΑΝΤΙΠΝΟΙΑ», Κατάληψη ΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 37, Κατάληψη Στέγης Προσφύγων /Μεταναστών ΝΟΤΑΡΑ 26, Squat for Refugees/Migrants SPIROU TRIKOUPI 17, ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών), Αναρχική Φοιτητική Συνέλευση ΑΡΟΔΑΜΟΣ, Αντιφασιστική – Αντιεξουσιαστική συνέλευση Ν. Ιωνίας – Ηρακλείου, Σύντροφοι και Συντρόφισσες

Πιστεύεις ότι το κράτος του Ισραήλ υιοθετεί ναζιστικές πρακτικές κατά των Παλαιστίνιων; Θεωρείς ότι είναι ένα κράτος ρατσιστικό; Βοηθάς «ακραίες» παλαιστινιακές οργανώσεις που κάνουν κακό σε ισραηλινούς πολίτες; Τότε είσαι… αντισημίτης! Κάποιοι θα σε πουν και… ναζιστή, επειδή τολμάς να κατακρίνεις την ισραηλινή κατοχή παρομοιάζοντάς την με τη γερμανική!

Η τακτική της σπίλωσης των πολιτικών αντιπάλων, μέσω της παραχάραξης και της ταύτισής τους με κάτι που είναι κοινώς απορριπτέο, είναι μία παλιά ιστορία. Στην εποχή της ενδυνάμωσης του κομμουνιστικού κινήματος, οι κομμουνιστές ήταν «πράκτορες» μιας ξένης δύναμης (της Μόσχας), που «επιβουλεύονταν» την ανεξαρτησία των δυτικών κρατών, ή «συμμορίτες» που με τα κονσερβοκούτια έκοβαν τα κεφάλια αθώων ανθρώπων. Σήμερα, όσοι τολμούν να υπερασπίζονται την Παλαιστινιακή Αντίσταση είναι «αντισημίτες», επειδή θεωρούν ότι το κράτος του Ισραήλ είναι ένα ρατσιστικό κράτος!

Γνωρίζοντας το βάρος των ναζιστικών εγκλημάτων στην ιστορική συνείδηση της ανθρωπότητας (μέρος των οποίων ήταν τα εγκλήματα κατά των Εβραίων), οι παραχαράκτες της Ιστορίας επιχειρούν να σπεκουλάρουν με αυτά για να καθαγιάσουν ένα κράτος που επί επτά δεκαετίες έχει υπό την κατοχή του -κατά παράβαση κάθε έννοιας «διεθνούς δικαίου»- την Παλαιστίνη.