Month: February 2019

Στα πλαίσια του καλέσματος για μία αντιεθνικιστική-αντιμιλιταριστική/ αντιπολεμική/ αντινατοϊκή καμπάνια δράσεων όπως κατατέθηκε από τη συλλογικότητα “πέλοτο” από την Ξάνθη και τη “συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά” από τη Θεσσαλονίκη με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ, καλούμε σε Συζήτηση-Ενημερωση συλλογικότητες, ομάδες, συντρόφους και συντρόφισσες, την Τεταρτη 6 Μαρτίου, 19:00, στο Πολυτεχνείο (Κτίριο Γκίνη).

Στόχος μας είναι η συνδιοργάνωση δράσεων, ενάντια στο ΝΑΤΟ και την εξωτερική πολιτική του ελληνικού κράτους.

Συντονισμός Συλλογικοτήτων και Ομάδων

ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΔΡΑΣΕΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Είπαν: Μια λέξη φτάνει να κερδίσετε τη λευτεριά.

Μια λέξη μόνο. Όλη η ζωή σας κρέμεται από αυτή τη λέξη.

Τη λέξη δεν την είπανε. Στη φυλακή κυλήσανε τα χρόνια τους.

Χρόνια και χρόνια. Μια ολάκερη ζωή.

Χωρίς να νιώσουνε της μοναξιάς την άβυσσο.

Περήφανοι που χτίζανε την ευτυχία του κόσμου

με αυτήν τη λέξη που δεν είπανε.

Θ. Κωσταβάρας

Για άλλη μια φορά ο κομμουνιστής, μέλος της ΕΟ17Ν, Δημήτρης Κουφοντίνας μπαίνει στο στόχαστρο του πολιτικού και δικαστικού συστήματος. Ύστερα από παρεμβάσεις πρεσβειών, την τρομοϋστερία των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, την πίεση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και συγκριμένων-γνωστών προσώπων του ντόπιου αστικού πολιτικού προσωπικού, το δικαστικό συμβούλιο απέρριψε το αίτημα για τη χορήγηση της 7ης άδειας στον πολιτικό κρατούμενο Δ.Κουφοντίνα. Το δικαστικό συμβούλιο του Βόλου, ακολουθώντας πιστά την άποψη του εισαγγελέα των αγροτικών φυλακών, ο οποίος τάχθηκε κατά της 7ης άδειας του Δημ. Κουφοντίνα, κρίνει πως ο σύντροφος δεν δικαιούται να ζητήσει και να πάρει άδεια από τις φυλακές.

Ο Δ. Κουφοντίνας, παρά το γεγονός ότι δεν έχει διαπράξει κανένα αδίκημα κατά τη διάρκεια των 6 αδειών που του χορηγήθηκαν, ο εισαγγελέας έκρινε με λογικές (και νομικές) ακροβασίες ότι «είναι επικίνδυνος προς τέλεση νέων εγκλημάτων κατά τη διάρκεια της άδειας»! Παρά τις προηγούμενες 6 θετικές εισαγγελικές κρίσεις για τη χορήγηση άδειας, το δικαστικό συμβούλιο θεώρησε πλέον ότι δεν συντρέχουν ούτε οι τυπικές ούτε οι ουσιαστικές προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος για την άδεια, παραπέμποντας σε κείμενα του συντρόφου με τα οποία παρεμβαίνει στην κοινωνική και πολιτική ζωή.

Συγκεκριμένα, το κατάπτυστο σκεπτικό του δικαστικού συμβουλίου καταλήγει στο απαράδεκτο συμπέρασμα ότι ο σύντροφος δεν «έχει σωφρονιστεί», «δεν έχει μεταμεληθεί», πως «δεν συντρέχουν λόγοι που δικαιολογούν την προσδοκία ότι δεν θα κάνει κακή χρήση αυτής (άδειας)», καθώς ο ίδιος, όπως αναφέρει το βούλευμα, «στις 24-10-2014 απέστειλε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κείμενο, όπου αναφερόμενος στο κράτος και χαρακτηρίζοντας τον εαυτό του ως αντικαθεστωτικό ανέφερε «Τα σχέδιά τους δεν θα περάσουν. Να αντισταθούμε στην κρατική τρομοκρατία», ενώ στις 30-5-2018, απέστειλε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, άλλο κείμενο στο οποίο, αφού περιέγραφε τον εαυτό του ως πολιτικό κρατούμενο, ανέφερε τα εξής: «Και επειδή τίποτε και ποτέ δεν μας χαρίστηκε και αυτά που αποκαλούνται δικαιώματα δεν είναι παρά οι κατακτήσεις μακρών και πολύχρονων αγώνων, η μόνη απάντηση που μπορούμε να δώσουμε είναι να ξαναπιάσουμε, μέσα και έξω από τη φυλακή, το κόκκινο νήμα αυτών των αγώνων».

Στην πραγματικότητα η ενορχηστρωμένη αυτή προσπάθεια να του στερήσουν το δικαίωμα της άδειας αποβλέπει –όσο κι αν δεν θέλουν να το παραδεχθούν δικαστές, εισαγγελείς, αστικό πολιτικό προσωπικό- στη συνειδησιακή μεταβολή των ιδεολογικών πεποιθήσεων του συντρόφου, στην καταδίκη εκ μέρους του της επαναστατικής του δράσης και στην αποκήρυξη της ίδια της επαναστατικής παράδοσης του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα. Τέτοιες πρακτικές απροκάλυπτου αντικομμουνισμού, θυμίζοντας τις δηλώσεις μετανοίας που ζητούσαν οι βασανιστές και οι απόγονοι των ναζί και των χιτών από κομμουνιστές, αριστερούς και δημοκράτες, παραπέμπουν στην περίοδο του μετεμφυλιακού μοναρχοφασιστικού κράτους, όπου το επαναστατικό κίνημα στην Ελλάδα δεν λύγισε μπροστά στις εξορίες, στις φυλακές, στα ξερονήσια, στα βασανιστήρια και στη διαπόμπευση. Αποδεικνύουν περίτρανα την υποκρισία και τον κίβδηλο χαρακτήρα της αστικής δημοκρατίας για το πως αντιλαμβάνεται ο αστικός κόσμος τις έννοιες «ελευθερία του λόγου και της έκφρασης», μία ελευθερία, η οποία δεν πρέπει να αμφισβητεί και να υπερβαίνει τα όρια που της θέτει το ίδιο το καθεστώς της ολιγαρχίας.

Τέτοιες πρακτικές δικαστικής αυθαιρεσίας δεν μπορούν παρά να προκαλούν , όταν την ίδια στιγμή ο «νομικός πολιτισμός» φαίνεται ότι γκρεμίζεται συθέμελα, καθώς οδηγεί τον απεργό πείνας Χριστοδούλου στο θάνατο. Τέτοιες πρακτικές δεν μπορούν παρά να προκαλούν ειρωνεία και να επιβεβαιώνουν διαρκώς τον ταξικό χαρακτήρα του δικαστικού συστήματος, όταν κυκλοφορεί ελεύθερος με αναστολή ο κατ΄εξακολούθηση παιδεραστής, πρώην βουλευτής και στέλεχος της ΝΔ, Νίκος Γεωργιάδης. Τέτοιες πρακτικές δεν μπορούν παρά να αναδεικνύουν τη συνεχή αυταρχική στροφή του συστήματος απονομής δικαιοσύνης, όταν φυλάκιζε τη Ηριάνα, τον Θεοφίλου, καταδίκαζε σε κάθειρξη καθαρίστριες για πλαστογραφία απολυτηρίου δημοτικού. Είναι η ίδια «δικαιοσύνη», η οποία, ενώ στοχοποεί τους πολιτικούς της αντιπάλους, επιδιώκοντας την ηθική απαξίωση όσων σήκωσαν το ανάστημά τους και αγωνίζονται, αφήνει ελεύθερους δημόσια πρόσωπα, εμπλεκόμενα σε σκάνδαλα σε βάρος της δημόσιας περιουσίας. Είναι η ίδια «δικαιοσύνη», η οποία μεροληπτεί υπέρ των «οργάνων του νόμου», όταν ο εισαγγελέας στο δεύτερο βαθμό ζητά τη μεταβολή του κατηγορητηρίου σε ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο, αντί ανθρωποκτονίας από πρόθεση, για τον ειδικό φρουρό Επ. Κορκονέα, που δολοφόνησε τον 15χρονο αναρχικό μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλο τον Δεκέμβρη του 2008, με σκοπό να σπάσει την ποινή της ισόβιας κάθειρξης, και ζητά την αθώωση του Βασίλη Σαραλιώτη, του ειδικού φρουρού που συνόδευε τον Επαμεινώνδα Κορκονέα στο περιπολικό το βράδυ της δολοφονίας. Είναι η ίδια «δικαιοσύνη», η οποία αφήνει ατιμώρητους τους βασανιστές και ένστολους δολοφόνους του ΑΤ Ομονοίας να συνεχίζουν το «ανθρωπιστικό» τους έργο στο κέντρο της Αθήνας, βασανίζοντας και δολοφονώντας τοξικοεξαρτημέους, φτωχοδιάβολους και μετανάστες, όπως πρόσφατα το Νιγηριανό μετανάστη Εμπουκά, αποκρύπτοντας μάλιστα το θάνατό του από τη γυναίκα του.

Το δικαίωμα της άδειας για τους πολιτικούς κρατούμενους δεν δόθηκε ποτέ οικειοθελώς, αλλά κατακτήθηκε με αγώνες, σκληρές απεργίες πείνας και θυσίες και δεν πρόκειται ν΄ αφήσουμε να πάει τίποτα χαμένο. Η απόρριψη του αιτήματος της άδειας δεν αφορά απλά και μόνο προσωπικά τον Δ. Κουφοντίνα, αλλά τα δικαιώματα του συνόλου των κρατουμένων, το ίδιο το ανταγωνιστικό κίνημα και ευρύτερα τις δημοκρατικές ελευθερίας του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας.

Καλούμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες του επαναστατικού κινήματος, αναρχικούς και κομμουνιστές, ανένταχτους αγωνιστές και αγωνίστριες, το ίδιο το μαζικό λαϊκό κίνημα να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των κρατουμένων. Κάθε υποχώρηση στα δικαιώματα των πολιτικών κρατουμένων σηματοδοτεί μία βαθύτερη αντιδραστικοποίηση και μία ακόμα πιο βάρβαρη επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα, η οποία συνδυάζεται με τη μεταμνημονιακή βαρβαρότητα, την υποτίμηση της ζωής των εργαζομένων, την κοινωνική λεηλασία και την ανεργία.

Για να συνδέσουμε τους αγώνες για τα δικαιώματα των πολιτικών κρατουμένων με την ίδια την πάλη ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα, που γεννά φτώχεια, ιμπεριαλιστικούς πολέμους και εξαθλίωση. Για να βροντοφωνάξουμε ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ. Για να νικήσει η λευτεριά!

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΟΛΑ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΑΝ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

Όλοι/-ες την Τρίτη, 5/3 στις 19:00 στο Πολυτεχνείο για την οργάνωση κινήσεων αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο Δ.Κουφοντίνα

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

ΚΕΙΜΕΝΟ-ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 9 ΤΟΥΡΚΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

ΚΕΙΜΕΝΟ-ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ (ΟΜΑΔΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ)

Την Πέμπτη 7/2/2019 η αστυνομία εισέβαλλε και εκκένωσε μετά από 24 χρόνια κατάληψης, το Asilo Occupato στην πόλη του Τορίνο. Το Asilo έχει πρωταγωνιστήσει σε κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ενάντια στις εξώσεις και στις αναπλάσεις των παλιών εργατικών συνοικιών από τα μεγαλοαφεντικά του Τορίνο, ενάντια στα κέντρα κράτησης μεταναστών, ενάντια στη κατασκευή των TAV, σε αντιφασιστικές κινητοποιήσεις. Η αστυνομία εμφανίστηκε όχι μόνο για την εκκένωση στο Asilo αλλά και για τη σύλληψη 6 συντρόφων και συντροφισσών, οι οποίοι κατηγορούνται βάσει του άρθρου 270 του Ποινικού Κώδικα περί “ανατρεπτικής δράσης”, μια κατασταλτική μεθόδευση που χρησιμοποιείται για να χτυπήσει τους αναρχικούς εδώ και χρόνια στην Ιταλία. Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες βρίσκονται ήδη προφυλακισμένοι σε καθεστώς απομόνωσης. Η εκκένωση του Asilo και οι προφυλακίσεις των συντρόφων-ισσων στο Τορίνο επιδιώκουν το ξερίζωμα της αντίστασης και στο ξεδόντιασμα της αλληλεγγύης.

Στα πλαίσια του ίδιου κατασταλτικού δόγματος της κυβέρνησης Salvini κατά του “εσωτερικού εχθρού”, στις 19/2/2019, στη πόλη του Τρέντο συλλαμβάνονται και προφυλακίζονται, κατοπιν αστυνομικής εισβολής σε σπιτια, σύντροφοι-ισσες αντιμετωπίζοντας βαρύτατες κατηγορίες στα πλαίσια του ιταλικου αντιτρομοκρατικού νόμου.

Εκδήλωση για την κατασταλτική εκκένωση της Κατάληψης Asilo occupato στο Τορίνο

με την παρουσία συντρόφου από την κατάληψη.

Παρασκευή 15/03 – 18:00 Πολυτεχνείο, Κτ. Γκίνη

Συγκέντρωση στην Ιταλική Πρεσβεία (Βασ. Σοφίας και Σέκερη) – θα ακολουθήσει Πορεία

Σάββατο 16/03 -13.00

Συνέλευση ενάντια στις διώξεις και τις προφυλακίσεις αγωνιστών – αγωνιστριών στην Ιταλία

Τετάρτη 27/2 Συγκέντρωση αλληλεγγύης στο εφετείο Αθηνών για τον Σ. Χριστοδούλου

Την Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου, ορίστηκε δικάσιμος στο Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών προκειμένου να εξεταστεί το αίτημα του απεργού πείνας από 14/1 Σ.Χριστοδούλου που αφορά την συγχώνευση των ποινών του.

Καλούμε σε συγκέντρωση Αλληλεγγύης την Τετάρτη 27/2 στις 8.30 πμ στο εφετείο Αθηνών (λ. Αλεξάνδρας και Λουκάρεως)

Αλληλεγγύη στον αγωνιστή κοινωνικό κρατούμενο (απεργό πείνας από 14/1) Σ. Χριστοδούλου

Άμεση ικανοποίηση του αιτήματός του

Αγώνας για την Κοινωνική Επανάσταση, για έναν κόσμο ισότητας και ελευθερίας

Ως την λευτεριά

★ Συνέλευση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Σ. Χριστοδούλου

Στην συνέλευση θα συζητηθούν κινήσεις αλληλεγγύης στην κατάληψη και στους συντρόφους-ισσες που προφυλακίστηκαν. Όπως και ανταλλαγή πολιτικών σκεπτικών για τη σημασία των διώξεων και την πολιτική συγκυρία μέσα στην οποία πραγματοποιούνται. Θα υπάρξει επίσης ενημέρωση για τις νέες κατασταλτικές επιχειρήσεις που πραγματοποιήθηκαν σήμερα (19.2) στο Τρέντο της Ιταλίας κατά συντρόφων και συντροφισσών ως συνέχιση του κατασταλτικού δόγματος “μηδενικής ανοχής” που επιδεικνύει η κυβέρνηση Σαλβίνι κατά του “εσωτερικού εχθρού”.

Παρασκευή 21/2 19:00 – Πολυτεχνείο, Κτ. Γκίνη

Δύναμη στους συντρόφους και τις συντρόφισσες που προφυλακίστηκαν.

Διεθνιστικό Μέτωπο αλληλεγγύης απέναντι στην τρομοκρατία κράτους και κεφαλαίου.

αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες στους συντρόφους -ισσες της κατάληψης

Αsilo occupato στο Τορίνο

Πορεία αλληλεγγύης στον απεργό πείνας από 14/01 Σπύρο Χριστοδούλου

Σάββατο 23/02, στις 12:00 – Μοναστηράκι

“Σήμερα στις 14/1/19 και ώρα 10:00π.μ. ξεκίνησα την απεργία πείνας που είχα προαναγγείλει ότι θα προβώ και σας υπόσχομαι ότι θα το φτάσω μέχρι τέλους, και όποιο και αν είναι το κόστος για την υγεία μου δεν μου καίγεται καρφί. Άλλωστε όλοι οι πραγματικοί αγώνες κερδίζονται με θυσίες. Θέλω να ξέρετε όλες και όλοι ότι σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου και θα μάχομαι πάντα για ένα ονειρεμένο αύριο, με γνώμονα το δίκαιο αψηφώντας το οποιαδήποτε κόστος. Άλλωστε η ζωή με τον θάνατο έχουν ένα κοινό σημείο με όλους μας, το πραγματικό, αληθινό και τίμιο αγώνα.”

Άμεση συγχώνευση των ποινών

Λευτεριά στον αγωνιστή Σπύρο Χριστοδούλου

Συνέλευση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Σπύρο Χριστοδούλου

Ενημέρωση – Συζήτηση για την πραγματοποίηση δράσεων αλληλεγγύης σχετικά με την εκκένωση της κατάληψης Asilo και τις συλλήψεις – προφυλακίσεις συντρόφων – συντροφισσών στο Τορίνο.

Θα υπάρξει τηλεφωνική επικοινωνία με συντρόφους από την Ιταλία.

Δευτέρα 18/02/19, 18:00, Πολυτεχνείο

“Χρειάζονται πολλά, τον κόσμο για ν’ αλλάξεις: οργή κι επιμονή. Γνώση κ’ αγανάκτηση.Γρήγορη απόφαση, στόχαση βαθιά ψυχρή υπομονή, κι ατέλειωτη καρτερία.Κατανόηση της λεπτομέρειας και κατανόηση του συνόλου.Μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώςτην πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε.”

Μπέρτολντ Μπρεχτ

Την Πέμπτη 7/2 η αστυνομία εισέβαλε με ισχυρές δυνάμεις στην κατάληψη Asilo στο Τορίνο.Οι περίπου 600 ματατζήδες που κατέφτασαν απ’ όλη τη βόρεια Ιταλία, εκκένωσαν ένα τόπο που έχει καταληφθεί από το 1995 και έχει αποτελέσει κομμάτι της διοργάνωσης πολλών κοινωνικών αγώνων (ενάντια στις εξώσεις και στις αναπλάσεις των παλιών εργατικών συνοικιών από τους “μεγαλοιδιοκτήτες” του Τορίνο, ενάντια στα κέντρα “επαναπροώθησης” μεταναστών, ενάντια στον TAV).

Η αστυνομία εμφανίστηκε όχι μόνο για την εκκένωση του Asilo αλλά και για τη σύλληψη 6 συντρόφων και συντροφισσών, οι οποίοι και κατηγορούνται βάση του αρ. 270 του ποινικού κώδικα περί “ανατρεπτικής δράσης”, μια κατασταλτική μεθόδευση που χρησιμοποιείται για το χτύπημα των αναρχικών εδώ και πολλά χρόνια στην Ιταλία. Παρότι σε αρκετές προηγούμενες περιπτώσεις οι εισαγγελείς δεν κατάφερναν να υποστηρίξουν την συγκεκριμένη κατηγορία, η οποία και συχνά κατέρρεε στην δικαστική αίθουσα, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι η προφυλάκιση των συντρόφων – συντροφισσών μπορεί να διαρκέσει μέχρι και δύο χρόνια.

Επιπλέον, οι σύντροφοι-συντρόφισσες βρίσκονται σε καθεστώς “υψηλής επιτήρησης”, το οποίο και προβλέπεται για κατηγορούμενους με “τρομοκρατικά” αδικήματα. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούν να συναντούν “κοινούς” κρατούμενους, δεν μπορούν να συναντιούνται μεταξύ τους, υφίστανται τη λογοκρισία στην αλληλογραφία τους (όλα τα γράμματα ανοίγονται και διαβάζονται από τους δεσμοφύλακες) και έχουν ιδιαίτερα περιορισμένο αριθμό επισκεπτηρίων. Εκ των πραγμάτων, πρόκειται για μια βαριά συνθήκη απομόνωσης.

Σε ένδειξη αλληλεγγύης το Σάββατο 9/2 πολλοί σύντροφοι και συντρόφισσες κατέβηκαν στο δρόμο για να διαδηλώσουν και να συγκρουστούν με την αστυνομία, σ’ ένα Τορίνο απολύτως στρατιωτικοποιημένο, με απολογισμό δεκάδες τραυματίες αστυνομικούς και 11 συντρόφους συλληφθέντες.

Η εκκένωση του Asilo και οι προφυλακίσεις των συντρόφων – συντροφισσών στο Τορίνο επιδιώκουν στο ξερίζωμα της αντίστασης και στο ξεδόντιασμα της αλληλεγγύης. Αποτελούν μέρος μιάς παγκόσμιας “αντί”τρομοκρατικής εκστρατείας η οποία εφαρμόζεται σε αναρχικούς, κομμουνιστές και στην αγωνιζόμενη κοινωνία που δεν σκύβει το κεφάλι και δεν οριοθετεί την δράση της μέσα στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας.

Από την πρόσφατη έκδοση του Ιταλού κομμουνιστή Τσέζαρε Μπατίστι, ως δώρο της αγαστής συνεργασίας που ξεκινούν Σαλβίνι και Μπολσονάρο με πρώτο σταθμό το κυνήγι των “κομμουνιστών δολοφόνων”, μέχρι τις χιλιάδες προφυλακίσεις αντιφρονούντων και αγωνιστών στην Τουρκία του Ερντογάν. Από τους ακρωτηριασμούς και τις δολοφονίες διαδηλωτών του κινήματος ” κίτρινα γιλέκα” στη Γαλλία του Μακρόν, μέχρι την αποικιοκρατική εισβολή των πολυεθνικών στην γη των Μαπούτσε. Από τα βασανιστήρια και τις προφυλακίσεις αναρχικών συντρόφων στη Ρωσία του Πούτιν, μέχρι την συνεχιζόμενη βαρβαρότητα των Σιωνιστών πάνω στα σώματα ανδρών, γυναικών και παιδιών στα κατεχόμενα εδάφη της Παλαιστίνης. Η αλληλεγγύη μας θα ζεσταίνει κάθε γωνιά αντίστασης και θα στήνει αναχώματα στην βάρβαρη επέλαση του καπιταλισμού.

Μέχρι την αναρχία και τον κομμουνισμό.

Αγώνας για την κοινωνική επανάσταση

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΛΗΨΙΕΣ ΤΟΥ ASILO OCCUPATO ΣΤΟ ΤΟΡΙΝΟ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ:

Rizzo Antonio

Salvato Lorenzo

Ruggeri Silvia

Volpacchio Giada

Blasi Niccolò

De Salvatore Giuseppe

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Ας κάνουμε το επόμενο βήμα. Για την κοινωνική – ταξική αντεπίθεση

Η απεργία της 1ης Νοέμβρη έδειξε το δρόμο. Η μαζική συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, από συλλόγους εργαζομένων, σωματεία βάσης και αλληλέγγυους ανέδειξε τη δυνατότητα ανάπτυξης ακηδεμόνευτων και μαχητικών εργατικών αγώνων, κόντρα στο γραφειοκρατικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό της “Κοινωνικής Συμμαχίας” (ΓΣΕΕ – ΣΕΒ). Κινήσεις όπως αυτή της απεργίας της 1ης Νοέμβρη και των εργατικών διαδηλώσεων μπορούν να εμπνεύσουν και να πάνε τους ταξικούς μας αγώνες βήματα μπροστά. Βήματα μπροστά για τις δικές μας ανάγκες, για τις ανάγκες των εργατών, των φτωχών και των καταπιεσμένων, αυτών που μάχονται ενάντια στην αδικία και την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Μετά από 9 σχεδόν χρόνια σε καθεστώς οικονομικού ελέγχου από την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ., στη διάρκεια των οποίων οι ελληνικές κυβερνήσεις νομοθέτησαν σωρεία αντεργατικών μέτρων, φτωχοποιώντας καθημερινά τις ζωές μας, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και λοιπών φίλων επιχειρεί να στήσει μια νέα αφήγηση. Όμως παρά τη μικρή αύξηση του κατώτατου μισθού και τις εξαγγελίες τους για δήθεν φιλολαϊκά μέτρα, η νέα “μεταμνημονιακή” εποχή είναι απλά η συνέχεια της προηγούμενης. Είναι μια εποχή στην οποία υπουργοί της κυβέρνησης ευθαρσώς ανακοινώνουν την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα του κόσμου της εργασίας. Είναι μια εποχή στην οποία, με πρόσχημα τις πιέσεις των θεσμών και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τα κόκκινα δάνεια των ελληνικών τραπεζών θα πωληθούν σε funds και χιλιάδες κατοικίες θα βγουν στο σφυρί. Ως αποτέλεσμα, το 2019 θα έχουμε 20.000 πλειστηριασμούς κατοικιών και μέχρι το τέλος του 2020 θα φτάσουμε τις 70.000. Είναι μια εποχή που φέρνει νέες περικοπές σε δημόσια υγεία και παιδεία, νέα ματωμένα πλεονάσματα και ιδιωτικοποιήσεις. Έχουμε λοιπόν από τη μια ψίχουλα στον εργαζόμενο λαό και από την άλλη την πλήρη συμπόρευση της κυβέρνησης με την ελληνική αστική τάξη και τους “θεσμούς”.

Ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται, ο καπιταλισμός είναι βαρβαρότητα που τη ζούμε και τη βιώνουμε σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Ακολουθώντας τον δρόμο της 1ης Νοέμβρη, κύριες αιχμές της εργατικής διαδήλωσης, αποτελούν τα δίκαια αιτήματα για συλλογικές συμβάσεις εργασίας (ΣΣΕ) και αυξήσεις στους μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες των εργατών. Παλεύουμε ενάντια στην απόλυτη κυριαρχία των νόμων της αγοράς στις ζωές όλων μας. Ενάντια στην τρομοκρατία κράτους και κεφαλαίου που επιτίθενται στα κεκτημένα χρόνων για να αντιμετωπίσουν την ίδια τη δομική κρίση του καπιταλισμού, ώστε η αγορά να επιβιώσει χωρίς να λογαριάζει και να λογοδοτεί πουθενά.

Ο εμπαιγμός της κυβέρνησης που μοίρασε προεκλογικά μια πενιχρή αύξηση στους μισθούς με στόχο να δημιουργήσει συνθήκες κοινωνικής και ταξικής ειρήνης, δεν μπορεί και δεν πρόκειται να μας ξεγελάσει. Τον πόλεμο που δεχόμαστε τον βιώνουμε εδώ και χρόνια, με τις εκατοντάδες εργατικές δολοφονίες και την άγρια καταστολή κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Η όποια αύξηση δοθεί δεν θα φτάσει στις τσέπες των εργαζομένων αλλά θα επιστραφεί στο κράτος μέσω της επικείμενης μείωσης του αφορολόγητου. Άλλο ένα προεκλογικό κόλπο είναι και η κατάργηση του υποκατώτατου μισθού, η οποία συνοδεύεται από την επιδότηση του 50% των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών από τον κρατικό προϋπολογισμό έτσι ώστε να “ελαφρύνουν” τα οικονομικά βάρη των αφεντικών. Όσον αφορά τις συλλογικές συμβάσεις, οι μνημονιακές κυβερνήσεις έχουν θέσει σε εφαρμογή νόμο με τον οποίο ο κατώτατος μισθός οριοθετείται σύμφωνα με τις αντοχές της οικονομίας. Με αυτόν τον τρόπο αφαιρεί από τους εργαζόμενους τη δυνατότητα να διαπραγματευτούν οι ίδιοι, μέσω των σωματείων και των συνδικαλιστικών οργανώσεών τους, τις συμβάσεις με τους εργοδότες. Κλείνει λοιπόν το μάτι για ακόμη μια φορά στην εργοδοσία, καθησυχάζοντάς την ότι σε καμία περίπτωση δεν θα κινδυνεύσουν τα συμφέροντά της.

Τα αφεντικά από μόνα τους δεν θα κάνουν πίσω και τίποτα δεν θα μας χαριστεί. Η εργοδοτική τρομοκρατία αυξάνεται ολοένα και περισσότερο, απαιτώντας εντατικοποίηση της δουλειάς και αύξηση των ωρών εργασίας. Η εντατικοποίηση αυτή συνιστά κυριολεκτικά υποτίμηση της ίδιας της ζωής των εργατών. Οδηγεί στα λεγόμενα “εργατικά ατυχήματα” που στην πραγματικότητα είναι εργοδοτικά εγκλήματα και δολοφονίες, όπως στην περίπτωση του οικοδόμου που έχασε τη ζωή του στις 9 Ιανουαρίου, στο εργοτάξιο του γηπέδου της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Σε όποιο κομμάτι του κόσμου της εργασίας αντιστέκεται, τα αφεντικά απαντάνε με ξυλοδαρμούς, εκβιασμούς και απολύσεις. Οι δυνάμεις καταστολής, χέρι-χέρι με τις φασιστικές συμμορίες, υπό τις ευλογίες του αστικού πολιτικού κόσμου λειτούργησαν και λειτουργούν ως μπράβοι του κεφαλαίου και των αφεντικών ενάντια στα εργατικά κινήματα. Το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν τα περιστατικά βίας σε βάρος εργαζομένων. Το Δεκέμβρη που μόλις πέρασε, διανομέας ξυλοκοπήθηκε άγρια από τον ιδιοκτήτη της επιχείρησης Pizza Mafiozo στη Θεσσαλονίκη, αφού προηγουμένως είχε απειληθεί επειδή δεν μπορούσε να εργαστεί λόγω ασθένειας. Τον ίδιο μήνα, μετανάστης εργαζόμενος στο ψητοπωλείο “Βεάκη 56”, ξυλοκοπήθηκε από μπράβους του πρώην εργοδότη του, μετά από εκδικητική απόλυση, επειδή τόλμησε να διεκδικήσει τα δεδουλευμένα του.

Απέναντι σε όλους αυτούς, αφεντικά και μπράβους, εμείς θα στήσουμε τα δικά μας αναχώματα και θα προστατεύσουμε την τάξη μας με όλους τους τρόπους και όλα τα μέσα. Με τη μαχητική μας αντίσταση θα τους καταστήσουμε σαφές ότι κανένας εργάτης και καμιά εργάτρια δεν είναι μόνος του και χέρι που σηκώνεται στην τάξη μας θα κόβεται.

Άλλος δρόμος δεν υπάρχει: για όλους τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τις νέες και τους νέους, για όλους εμάς που βλέπουμε το παρόν μας να συνθλίβεται μέσα στις ατελείωτες μορφές ελαστικής εργασίας και τα προγράμματα κατάρτισης, την απλήρωτη εργασία, τους χαμηλούς μισθούς και την εργοδοτική αυθαιρεσία και το μέλλον μας να υποθηκεύεται – ακόμα και ως κρέας για κανόνια- στο όνομα αστικών και ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, η μαχητική αντίσταση και ο μαζικός ανυποχώρητος ταξικός αγώνα ήταν, είναι και θα είναι η μοναδική ρεαλιστική διέξοδος.

Ενότητα στη δράση οργάνωση στη βάση

Όλοι και όλες στην εργατική διαδήλωση στις 16 Φλεβάρη

Συγκέντρωση 11:30, Πλατεία Κοραή

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

φώτο από την πορεία του περασμένου Σαββάτου: “Κάνουν τον πόλεμο στους φτωχούς και τον ονομάζουν ανάπλαση.  Ν’ αντισταθούμε στα αφεντικά της πόλης”.

Μεταφρασμένη ενημέρωση που λάβαμε από αναρχικούς συντρόφους στο Τορίνο.

Σχετικά με την εκκένωση του Asilo Occupato και τις συλλήψεις συντρόφων-συντροφισσών στο Τορίνο.

Την Πέμπτη 7/2 εκκενώθηκε στο Τορίνο, μετά από 24 χρόνια κατάληψης, το Asilo Occupato. Η αστυνομία εισέβαλε με ισχυρές δυνάμεις στο κτίριο, καθώς περίπου 600 ματατζήδες κατέφτασαν απ’ όλη τη βόρεια Ιταλία.

Οι σύντροφοι δεν πιάστηκαν απροετοίμαστοι και κατάφεραν ν’ ανέβουν στη στέγη και ν’ αντισταθούν για 30 ώρες, πριν τελικά κατέβουν. Άμεσα υπήρξε συγκέντρωση αλληλέγγυων που προσπάθησε να κινηθεί στους δρόμους της συνοικίας Aurora ανάμεσα σε αστυνομικές επιθέσεις και προσαγωγές. Η ατμόσφαιρα ζεστάθηκε το βράδυ, όταν μια πορεία περίπου 300 ατόμων ξεκίνησε από την έδρα του Radio Blackout με κατεύθυνση το Asilo: συγκρούσεις, δακρυγόνα και οδοφράγματα στις φλόγες, σε μια συνοικία απόλυτα στρατιωτικοποιημένη.

Η αστυνομία εμφανίστηκε όχι μόνο για την εκκένωση του Asilo αλλά και για τη σύλληψη 6 συντρόφων και συντροφισσών, οι οποίοι και κατηγορούνται για “ανατρεπτική οργάνωση” (άρθρο 270 του ιταλικού ποινικού κώδικα), σχετικά με μερικές επιθέσεις ενάντια σε επιχειρήσεις και οργανισμούς που δραστηριοποιούνται στη διαχείριση των κέντρων κράτησης μεταναστών χωρίς χαρτιά (CPR). To άρθρο 270 έχει χρησιμοποιηθεί αρκετές φορές στην πρόσφατη κατασταλτική ιταλική ιστορία, κυρίως ενάντια σε αναρχικούς. Οι δικαστές κατηγορούν τους συντρόφους-συντρόφισσες για σύσταση οργάνωσης που μέσω βίαιων και παράνομων δράσεων σκοπεύει στην ανατροπή της δημοκρατικής τάξης. Τις περισσότερες φορές σε προηγούμενες περιπτώσεις, κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας οι εισαγγελείς δεν κατάφεραν να υποστηρίξουν στα σοβαρά αυτήν την κατηγορία η οποία και συχνά κατέρρευσε, αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι η προφυλάκιση μπορεί να διαρκέσει μέχρι και δύο χρόνια.

Επιπλέον, οι σύντροφοι-συντρόφισσες βρίσκονται σε καθεστώς “υψηλής επιτήρησης”, το οποίο και προβλέπεται για κατηγορούμενους με “τρομοκρατικά” αδικήματα. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούν να συναντούν “κοινούς” κρατούμενους, δεν μπορούν να συναντιούνται μεταξύ τους, υφίστανται τη λογοκρισία στην αλληλογραφία τους (όλα τα γράμματα ανοίγονται και διαβάζονται από τους δεσμοφύλακες) κι έχουν ιδιαίτερα περιορισμένο αριθμό επισκεπτηρίων. Εκ των πραγμάτων, πρόκειται για μια βαριά συνθήκη απομόνωσης.

Η αλληλεγγύη τόσο προς τους συλληφθέντες όσο και προς το Asilo ήταν από την αρχή μεγάλη και αυτό πιστεύουμε ότι δεν είναι τυχαίο. Το Asilo είναι εδώ και χρόνια ένα σημείο αναφοράς της σύγκρουσης στην πόλη, μια βάση και ένα πέρασμα για συντρόφους-συντρόφισσες απ’ όλη την Ευρώπη και όχι μόνο. Μέσα από τα τείχη του ξεκίνησε ο αγώνας ενάντια στις εξώσεις, ο οποίος στις συνοικίες Barriera και Αurora έκανε -όχι και λίγο- να τρέμουν τ’ αφεντικά της πόλης. Από εκεί ξεκινούσαμε για να πάμε στο κέντρο κράτησης (CPR) και να υποστηρίξουμε με διάφορους τρόπους τις εξεγέρσεις των κρατούμενων. Ένα σημείο αναφοράς για όσους και όσες σ’ αυτό το κομμάτι της πόλης αντιστέκονται στη μεταβολή του ιστού της, η οποία περιττό να ειπωθεί ότι συμφέρει ένα μικρό προνομιακό κομμάτι του πληθυσμού εις βάρος των πολλών.

Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, το Σάββατο 9/2 κατεβήκαμε πολλοί και πολλές στο δρόμο για να διαδηλώσουμε και να συγκρουστούμε για πολλές ώρες με την αστυνομία, σ’ ένα Τορίνο απολύτως στρατιωτικοποιημένο: στρατευμένοι στον αγώνα, καταληψίες στέγης, άνθρωποι που γνωρίστηκαν μεταξύ τους στον αγώνα ενάντια στις εξώσεις, νέοι και νέες με εμπειρίες από τον αγώνα ενάντια στα κέντρα κράτησης (CPR), μικροπωλητές και κάτοικοι της συνοικίας που βλέπουν τις δυνατότητες επιβίωσής τους να στενεύουν όλο και περισσότερο από τις επιχειρήσεις εξευγενισμού της.

Μια οργισμένη πορεία. Δεν μπορούσε να είναι αλλιώς. Ανάμεσα σε σπασμένες βιτρίνες, αυτοκίνητα και λεωφορεία, κατεστραμμένα γραφεία ευρέσεως ενοικιαζόμενης εργασίας και οδομαχίες με την αστυνομία, βρισκόταν όλη η πόλη που δεν σκύβει το κεφάλι, που είναι οργισμένη με την δήμαρχο αλλά και με το εθνικό πολιτικό κλίμα.

Ο απολογισμός αναφέρει δεκάδες τραυματίες αστυνομικούς και 11 συντρόφους συλληφθέντες προς το τέλος της πορείας.

Αυτή είναι μόνο η αρχή.

Μπροστά σε μια επίθεση σαν κι αυτή δεν βρεθήκαμε απροετοίμαστοι, όμως το αύριο είναι όλο μπροστά προς οικοδόμηση.

Εντωμεταξύ, δηλώνουμε τη σημασία να φτάσει η ζεστασιά και η αλληλεγγύη μας στους κρατούμενους συντρόφους και συντρόφισσες που κατηγορούνται με το άρθρο 270.

Rizzo Antonio

Salvato Lorenzo

Ruggeri Silvia

Volpacchio Giada

Blasi Niccolò

De Salvatore Giuseppe

casa Circondariale “Lorusso e Cutugno”

via Maria Adelaide Aglietta, 3510149 Torino TO.