May 2019 – Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Μπροσούρα: Καπιταλιστική κρίση και πόλεμος: Η Ελλάδα ως προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ

Κυκλοφόρησε η μπροσούρα της Ταξικής Αντεπίθεσης :

“Καπιταλιστική κρίση και πόλεμος: Η Ελλάδα ως προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ”.

Κεντρική διάθεση από τον πολιτικό χώρο της ΤΑ

στη Σπύρου Τρικούπη 44 (Εξάρχεια)

Συνέλευση για την Επανοικειοποίηση των Εξαρχείων: Συγκέντρωση, Κυριακή 2/6 πλ. Εξαρχείων 6μμ

Ούτε οι απειλές σε συντρόφους και οι πυροβολισμοί στα στενά των Εξαρχείων από τους ναρκέμπορους, ούτε οι επιθέσεις σε προσφυγικές καταλήψεις και η επίδειξη δύναμης των κατασταλτικών μηχανισμών θα φοβίσουν τον κόσμο του αγώνα. Η ιδιοποίηση του δημόσου χλωρου από το ναρκεμπόριο είναι ένα κρατικό – καπιταλιστικό σχέδιο.

Στις 2 Μάη 2019 συνέβη ένοπλη συμπλοκή με έναν τραυματία στην οδό Σολωμού. Στις 15 Μάη το απόγευμα εν μέσω συμπλοκής συμμοριών πάνω στην πλατεία Εξαρχείων πυροβολείται και τραυματίζεται στην κοιλιά ένας άντρας ενώ ακολουθεί νέα συμπλοκή και επίδειξη όπλων. Στις 21 Μάη το βράδυ μετά από πυροβολισμούς- σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών- τραυματίζεται από σφαίρα στο χέρι μια γυναίκα στην οδό Τοσίτσα. Την Παρασκευή 24 Μάη το βράδυ, δυο ένοπλοι μαφιόζοι εισβάλλουν στην πλατεία πυροβολώντας περισσότερες από είκοσι φορές στον αέρα, προκαλώντας πανικό σε πλήθος ανθρώπων που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στην ευρύτερη περιοχή, δηλώνοντας προς πάσα κατεύθυνση ποιος κάνει κουμάντο στα Εξάρχεια.

Τα περιστατικά πυροβολισμών στον δημόσιο χώρο, εν μέσω εκατοντάδων ανθρώπων που κινούνται στην περιοχή, είναι συνέχεια πολλών άλλων που έχουν προηγηθεί και αποσπασματικές εικόνες της καθημερινής επιχείρησης ιδιοποίησης του δημόσιου χώρου των Εξαρχείων από τη μαφία για την απρόσκοπτη ανάπτυξη του ναρκεμπόριου, τον έλεγχο των πόστων και την κυριαρχία στην περιοχή. Σε αυτήν την επιχείρηση εντάσσονται η στοχοποίηση και οι απειλές από ναρκέμπορους προς συγκεκριμένους συντρόφους αγωνιστές της Συνέλευσης για την επανοικειοποίηση των Εξαρχείων, που με συνέπεια συμμετέχουν όλα τα τελευταία χρόνια στον συλλογικό αγώνα για το ξερίζωμα του ναρκεμπορίου από τη γειτονιά. Πρόκειται για απειλές που πραγματοποιήθηκαν αμέσως μετά τις μαζικές κινητοποιήσεις του αυτοοργανωμένου κινήματος το προηγούμενο διάστημα, μετά από πρωτοβουλία συντροφισσών, με αφορμή περιστατικά βιασμών και οι οποίες αποτέλεσαν σημαντικές κινήσεις αγωνιστικής συσπείρωσης και ανάχωμα στην αντικοινωνική συνθήκη που επιχειρείται να επιβληθεί ολοκληρωτικά στην περιοχή.

Τα τελευταία περιστατικά καθώς επίσης οι επιθέσεις κατά όποιου, όποιας και ό,τι θεωρείται εύκολος στόχος, οι βιασμοί και πλήθος δράσεων εξουσιαστικής επιβολής και κοινωνικού κανιβαλισμού συνθέτουν μια ζοφερή πραγματικότητα όπου κυριαρχεί ο νόμος του “δυνατού πάνω στον αδύναμο”. Μια γενικευμένη αντικοινωνική συνθήκη που διαμορφώνεται με βάση τις κυρίαρχες αξίες της εξουσίας και η οποία αν δεν ανακοπεί, θα οξυνθεί μέχρι τα έσχατα όρια της κοινωνικής αποσάθρωσης και συντηρητικοποίησης στην περιοχή, υπό την πλήρη εποπτεία και αξιοποίηση των κατασταλτικών επιτελείων και μηχανισμών του κράτους, ως αναγκαία μεταβατική συνθήκη για τη συντριπτική αστυνομική επέμβαση κατά των αγωνιστών, των απόκληρων, των κοινωνικών εγχειρημάτων στέγασης, των προσφύγων, των μεταναστών, των πολιτικών και ταξικών δομών αγώνα.

Άλλωστε, κατά τις τελευταίες πολυδιαφημιζόμενες αστυνομικές επιχειρήσεις και την επίδειξη δύναμης των μπάτσων στα Εξάρχεια επιχειρήθηκε περισσότερο από κάθε άλλη φορά και επιτεύχθηκε σε έναν βαθμό η αξιοποίηση αυτής της συνθήκης. Το κατασταλτικό χτύπημα και η εκκένωση μιας σειράς προσφυγικών καταλήψεων στέγης, το ξεσπίτωμα και η προσαγωγή εκατοντάδων προσφύγων και μεταναστών, ανάμεσά τους πλήθος μικρών παιδιών, παράλληλα με επιχειρήσεις της δίωξης ναρκωτικών σε διάφορα σημεία κατά μερικών παρατρεχάμενων της μαφίας και το τσουβάλιασμα όλων μαζί σε ένα μιντιακό σόου “πάταξης της ανομίας και των ναρκωτικών”, πραγματοποιήθηκε στην κατεύθυνση του στρατηγικού σχεδιασμού του κράτους και χωρίς να συναντήσει ισχυρές αντιστάσεις.

Αντιστάσεις που μπορούν να αναπτυχθούν με αγωνιστική αξιοπιστία, μόνο στον βαθμό που κατακτιούνται και συντίθεται σταθερές θέσεις και στάσεις απέναντι στην παρασιτική, διαβρωτική και εκφυλιστική για το σύνολο της κοινωνικής ζωής δράση της ναρκομαφίας και των αντικοινωνικών συμμοριών, τόσο από τα ίδια τα εγχειρήματα και τους ανθρώπους τους που βρίσκονται άμεσα στο στόχαστρο της καταστολής όσο και από ευρύτερα κομμάτια του κινήματος. Αυτή είναι η μοναδική προοπτική συνάντησης πολλών και διαφορετικών ώστε να αντιπαρατεθεί στα Εξάρχεια με όρους νίκης ο ζωντανός και σύνθετος κόσμος του αγώνα με τον σάπιο κόσμο της εξουσίας, του ναρκεμπορίου, της καταστολής, του καπιταλισμού, του κοινωνικού κανιβαλισμού.

Θα επαναλάβουμε ότι η μετατροπή της πλατείας Εξαρχείων και των παρακείμενων δρόμων στη μεγαλύτερη ναρκοπιάτσα του κέντρου της Αθήνας και το σύνολο της γειτονιάς σε πεδίο άσκησης κάθε λογής αντικοινωνικών δράσεων είναι το όχημα για την απονοηματοδότηση της αυτοοργάνωσης και τον μαρασμό των ριζωμένων εδώ και δεκαετίες χαρακτηριστικών της κοινωνικής αλληλεγγύης, της συνύπαρξης και της αντίστασης στο έδαφος των Εξαρχείων. Αποτελεί το όχημα για την κατασταλτική, ιδεολογική και “αναπτυξιακή” επέλαση του κράτους και του κεφαλαίου σε αυτό.

Μια διαδικασία που εξελίσσεται ήδη με ορατές συνέπειες την αύξηση των δυνατοτήτων του κράτους να επιχειρεί στα Εξάρχεια, προχωρώντας τον στρατηγικό του σχεδιασμό και συγχρόνως τη συρρίκνωση των δυνατοτήτων του κόσμου της αυτοοργάνωσης να αντιστέκεται και να ορίζει -με τις αρχές, τις αξίες, τα κοινωνικά και ταξικά περιεχόμενα του αγώνα- το έδαφος που καταφέρνει να ανακτά από την ολοκληρωτική κυριαρχία της αστυνομίας.

Ωστόσο έχοντας βρεθεί ως συλλογική διαδικασία αγώνα, ανελλιπώς τα τελευταία τέσσερα χρόνια μαζί με πολλούς άλλους, σε ευθεία αντιπαράθεση με τη μαφία, τα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού και τους κατασταλτικούς σχεδιασμούς του κράτους, δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι το αυτοοργανωμένο κίνημα έχει πολύ περισσότερες δυνατότητες από αυτές που ήδη έχουν εκφραστεί. Πολύ μεγαλύτερο βάθος, δυναμική και προοπτική για να ανατρέψει αυτήν τη συνθήκη. Αυτό δείχνουν οι εκατοντάδες των αγωνιστών που διαδήλωσαν στις 29 Μάρτη 2019 στα Εξάρχεια με κεντρικό πανό: Πίσω μαφιόζοι – βιαστές, Εμπρός σύντροφοι και συντρόφισσες. Που συναντήθηκαν με εκατοντάδες άλλους κατοίκους της περιοχής, που φώναξαν ότι καμία δεν πρέπει και δεν θα είναι μόνη της απέναντι στην εξουσιαστική βαρβαρότητα, που αντιπαρέβαλαν στην εξουσιαστική βία των μαφιόζων και των βιαστών τη συλλογική δύναμη του αγώνα, που γέμισαν τους δρόμους των Εξαρχείων με συνθήματα, πείσμα και αποφασιστικότητα. Αυτό δείχνει επίσης η συγκρότηση λόγου και το βάθεμα της συνείδησης σχετικά με το ρόλο της μαφίας και τη στρατηγική του κράτους που εκφράστηκε από αρκετά εγχειρήματα αγώνα και στέγασης προσφύγων, ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες εκκενώσεις καταλήψεων. Αυτό δείχνει τέλος, η ολοκληρωτική διάψευση τόσο από την ίδια την πραγματικότητα όσο και από τη συνέχιση του αγώνα, και εν τέλει η εξαφάνιση από τον δημόσιο διάλογο, του συκοφαντικού αφηγήματος ενός αποστασιοποιημένου από τον αγώνα κομματιού του χώρου που κυκλοφόρησε έντυπα το προηγούμενο διάστημα. Με βάση το οποίο επιχειρήθηκε η υποβάθμιση του ρόλου του ναρκεμπορίου και η συγκάλυψη φαινομένων κοινωνικού κανιβαλισμού στην περιοχή, στοχοποιήθηκαν ομάδες προς ικανοποίηση κάθε είδους εχθρών και επιχειρήθηκε η συκοφάντηση του αγώνα ως προσπάθεια “ενδοχωρικής ηγεμονίας”, τοξικοφοβία, συστράτευση με την κυβέρνηση, την αστυνομία, το νόμιμο εμπόριο κ.α. Ενώ οι αντιδραστικές υστερικές κραυγές διαφόρων ανώνυμων μετά τις τελευταίες μαζικές κινητοποιήσεις, που παραλληλίζουν τα στοχευμένα χτυπήματα κατά των ναρκεμπόρων, των μαχαιροβγαλτών και των πιστολέρο της μαφίας με φασιστικά – ρατσιστικά πογκρόμ, έρχονται να συμπληρώσουν τα ψελλίσματα των προηγούμενων “αντιπολιτευόμενων”. Συγχέουν με τη σειρά τους συνειδητά μορφές πάλης και αυτοάμυνας του κινήματος με χουλιγκανίστικες πρακτικές συλλογικής ευθύνης που έλαβαν χώρα στην περιοχή, συκοφαντώτας τις πρώτες και αφήνοντας στο απυρόβλητο τους φορείς των δεύτερων. Επιπλέον, τσουβαλιάζουν το σύνολο του προσφυγικού και μεταναστευτικού πληθυσμού με μια μειοψηφία συμμοριτών ναρκο-λιανέμπορων και υπερασπιστών με τη βία των συμφερόντων της μαφίας που εξουσιάζουν όλους τους υπόλοιπους, ρίχνοντας εν τέλει έτσι νερό στο μύλο αυτού που υποτίθεται ότι αντιμάχονται: στη φασιστική και ρατσιστική ρητορική που ταυτίζει το σύνολο του προσφυγικού και μεταναστευτικού πληθυσμού με το έγκλημα.

Δεν θα αφήσουμε αμαχητί τους μαφιόζους, κάθε λογής αντικοινωνικές συμμορίες και το κράτος να επιβληθούν και να κυριαρχήσουν στον δημόσιο χώρο.

Ο αγώνας για τα Εξάρχεια της μαχητικής αντίστασης, της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, της ταξικής αλληλεγγύης, της συνύπαρξης των διαφορετικών και των κοινών αγώνων ντόπιων, προσφύγων και μεταναστών, οφείλει, μπορεί και θα περάσει από πάνω τους

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΙΟΥΝΗ 2019, ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ 6 Μ.Μ

Συνέλευση για την επανοικειοποίηση των Εξαρχείων /Μάης 2019

Μοτοπορεία αλληλεγγύης στον Δ. Κουφοντίνα, Παρασκευή 31/5, 19:00, πλατεία Εξαρχείων

Τίποτα δεν τελείωσε

Άδεια τώρα στον επαναστάτη Δ. Κουφοντίνα

Άμεση κατάργηση του εισαγγελικού βέτο

Μοτοπορεία Παρασκευή 31/5 19:00 πλατεία Εξαρχείων

γιατί τίποτα δεν χαρίστηκε και όλα κερδήθηκαν με αγώνες

Συνέλευση αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο Δ. Κουφοντίνα

Βιβλιοπαρουσίαση – Συζήτηση: Οι αναρχικοί στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τετάρτη 29/5 19.00

Βιβλιοπαρουσίαση – Συζήτηση

Οι αναρχικοί στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (Λυσσασμένοι Προλετάριοι – Ανατρεπτικές Εκδόσεις).

Τεταρτη 29 Μαϊου στις 19:00 στον πολιτικό χώρο της Ταξικής Αντεπίθεσης (Σπύρου Τρικούπη 44)

Ο πόλεμος που έρχεται
δεν είναι ο πρώτος. Πριν απ’ αυτόν
γίνανε κι άλλοι πόλεμοι.
Όταν τελείωσε ο τελευταίος,
υπήρχαν νικητές και νικημένοι.
Στους νικημένους, ο φτωχός λαός
πέθαινε από την πείνα. Στους νικητές
ο φτωχός λαός πέθαινε το ίδιο.

Σαν έρθει η ώρα της πορείας, πολλοί δεν ξέρουν
πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους.
Η φωνή που διαταγές τους δίνει
είναι του εχθρού τους η φωνή.
Κι εκείνος που για τον εχθρό μιλάει
είναι ο ίδιος τους ο εχθρός.

Η ΕΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ – ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ

Στις 26 Μαΐου σε μία συγκυρία που χαρακτηρίζεται από την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών παγκοσμίως, η πολιτική κρίση των παραδοσιακών αστικών κομμάτων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκεται σε εξέλιξη, ενώ η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση του 2007 συνεχίζει ακάθεκτη. Oι τεχνοκράτες των Βρυξελλών, οι κυβερνήσεις της ΕΕ, τα ευρωπαϊκά όργανα-μαριονέτες των πολυεθνικών και των μονοπωλίων καλούν τους λαούς της Ευρώπης να συμμετάσχουν στο ευρω-εκλογικό πανηγύρι, για να νομιμοποιήσουν την πολιτική της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας της ΕΕ και της κοινωνικής λεηλασίας σε βάρος του κόσμου της εργασίας.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η αδυναμία της ΕΕ να ενσωματώσει ιδεολογικά τις λαϊκές μάζες λαμβάνει διαχρονικό χαρακτήρα και γίνεται πιο εμφανής από ποτέ. Αυτό αποτυπώνεται εκλογικά στα δημοψηφίσματα και στην εκλογική διαδικασία (43% ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές του 2014).Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είναι πεπεισμένοι πως αυτή η υπερεθνική καπιταλιστική ένωση δεν έχει καμία σχέση με τα συμφέροντα τους. Εξάλλου, η η λυκοσυμμαχία της Ένωσης βιώνει εσωτερικούς τριγμούς (Brexit, ευρωσκεπτικισμός, στροφή των αστικών τάξεων προς τον προστατευτισμό).

Η ΕΕ λειτουργεί ιστορικά ως πεδίο σύνθεσης τόσο ανάμεσα στις ισχυρότερες καπιταλιστικές χώρες της Ευρώπης όσο ως όχημα σύγκρουσης κυρίως με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, αλλά και με άλλες αναδυόμενες δυνάμεις ( Ρωσία, Κίνα). Μία ένωση των καπιταλιστικών χωρών της Ευρώπης δεν θα μπορούσε παρά να είναι αντιδραστική και καταπιεστική για τους λαούς, βαθαίνοντας την ιμπεριαλιστική εξάρτηση των αδύναμων χωρών. Η όποια μορφή ενοποίησης δεν μπορεί ν΄ αναιρέσει τη διαρκή πάλη ανάμεσα στους ιμπερια-ληστές ( βλ. ενδοιμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις Γαλλίας-Γερμανίας) για το ξαναμοίρασμα του κόσμου, για την κατάκτηση των αγορών, για την υποτίμηση της εργατικής δύναμης.

Η ΕΕ σε αντίθεση με το πως θέλουν να την παρουσιάζουν τα ΜΜΕ και το πολιτικό προσωπικό των αστικών τάξεων των κρατών-μελών δεν είναι το σπίτι των λαών. Είναι η υπερεθνική ένωση των καπιταλιστών για την οργανωμένη προάσπιση των συμφερόντων τους, για την κυριαρχία της «ελεύθερης αγοράς» έναντι των λαϊκών συμφερόντων και τη συντονισμένη νεοφιλέλευθερη επίθεση του κεφαλαίου σε βάρος του κόσμου της εργασίας. Είναι η Ένωση με ένα ευρωκοινοβούλιο, μαριονέτα των ιμπεριαλιστών, με την ΕΚΤ των λομπιστών, με τους υπερεθνικούς μηχανισμούς επιτροπείας, δίχως λογοδοσία στο λαό.

Εντός της ΕΕ οι λαοί γίνονται βορά για την κερδοφορία του κεφαλαίου, προωθούνται οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, διαλύεται το κράτος πρόνοιας στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, εφαρμόζονται αντεργατικές πολιτικές, οι οποίες εξαθλιώνουν τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα, για την επίτευξη των αιμοσταγών πρωτογενών πλεονασμάτων και τη συμμόρφωση των κρατών προς τις ντιρεκτίβες της ΕΕ για τη δημοσιονομική πειθαρχία. Είναι οι ντιρεκτίβες της, που γκρεμίζουν κατακτήσεις ολόκληρων αιώνων της εργατικής τάξης, μετατρέπουν τις συντάξεις σε φιλοδωρήματα, οδήγησαν στη πιο βίαιη-για τα μεταπολεμικά δεδομένα- αναδιανομή του πλούτου από τα κάτω προς τα πάνω. Είναι οι πολιτικές της ΕΕ για την «οικονομική ανάπτυξη», το «συντονισμό των οικονομικών πολιτικών» και τη «σταθερότητα των τιμών» , οι οποίες καθιστούν το ληστρικό δημόσιο χρέος μέσο λαφυραγώγησης του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου. Ένα χρέος, το οποίο δεν είναι δημοσιονομικό, αλλά προκλήθηκε από την ίδια την κρίση του καπιταλισμού και των αντιφάσεων του. Ένα χρέος, το οποίο οι ισχυρότερες καπιταλιστικές χώρες της ΕΕ (Γερμανία, Γαλλία κλπ ) το φόρτωσαν στους λαούς, οι οποίοι δεν έχουν σταματήσει να πληρώνουν τα σπασμένα για τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών. Αυτή είναι η ΕΕ των μνημονίων, της κοινωνικής γενοκτονίας, της ανεργίας, των 114 εκατομ. φτωχών και κοινωνικά αποκλεισμένων.

Είναι η Ευρώπη-φρούριο των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των προσφύγων και μεταναστών, που πνίγονται στη Μεσόγειο, για να γλιτώσουν από τηνFrontex, τα σκλαβοπάζαρα και τους πολέμους στους οποίοις συμμετέχει η ΕΕ. Είναι η ΕΕ, όπου στρώνει το έδαφος για την Ακροδεξιά, η οποία χρηματοδοτούμενη πολλές φορές από τα ταμεία της Ένωσης και κομματιών της αστικής τάξης, σηκώνει κεφάλι ( Vox στην Ισπανία, Λεπέν στη Γαλλία, Σαλβίνι στην Ιταλία, Όρμπαν στη Ουγγαρία, το ADF στη Γερμανία, το Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας, η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα). Αυτή είναι η ΕΕ του φασισμού, ο οποίος στην εποχή της καπιταλιστικής κρίσης λειτουργεί ως η καλύτερη εφεδρική δύναμη της τρομοκρατίας του κεφαλαίου, όπως απέδειξε η στήριξη της καπιταλιστική αυτής ένωσης στους φασίστες στο πραξικόπημα και στην αντιδραστική «εξέγερση του Μαϊντάν», έτσι ώστε η ντόπια ολιγαρχία της Ουκρανίας να στραφεί προς το ευρωατλαντικό στρατόπεδο.

Είναι η ΕΕ, οπού ξεπλένει τον φασισμό, καθώς όπως, είπε ο Ταγιάνι, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο Μουσολίνι «έκανε μερικά θετικά πράγματα». Είναι η ΕΕ, η οποία προωθεί την αντιδραστική θεωρία των δύο άκρων, ταυτίζοντας τον κομμουνισμό με τον φασισμό, επιχειρώντας να σβήσει από την ιστορική μνήμη την αντιφασιστική νίκη και να συκοφαντήσει τον αντάρτη-λαό.

Στην ΕΕ των «δημοκρατικών δικαιωμάτων» και του «ανθρωπισμού», η Γαλλική «Δημοκρατία» πνίγει στο αίμα το κίνημα των κίτρινων γιλέκων, που συγκρούεται με την κυβέρνηση Μακρόν. Είναι αυτή η υποκριτικά «δημοκρατική» λειτουργία της ΕΕ, η οποία ακύρωσε με τη σύμφωνη γνώμη της ελληνικής αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού το ιστορικό ταξικό ΟΧΙ. Είναι η ΕΕ, η οποία στρατιωτικοποιείται, με πρόσχημα της αντιμετώπιση του ISIS, θέτοντας όμως, στο στόχαστρο τους ίδιους τους λαούς και τη νεολαία, τον εξαθλιωμένο, τον άνεργο, οτιδήποτε μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην εκστρατεία του κεφαλαίου.

Το δίπολο που προωθεί η πανευρωπαϊκή καθεστωτική προπαγάνδα είναι αυτό ανάμεσα σε «Ευρωπαϊστές» και «Ευρωσκεπτικιστές». Όμως, ότι διαφοροποιήσεις και αν υπάρχουν ανάμεσά τους αποτελούν την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Νεοφιλελεύθεροι-Ακροδεξιοί-Φασίστες όλοι τους συμφωνούν πως το βάρος της κρίσης πρέπει να πέσει ακόμα πιο σκληρά, από ότι ήδη συμβαίνει, στις πλάτες του εργαζόμενου λαού.

Ο κόσμος της εργασίας, η φτωχολογιά, η νεολαία, ο εργαζόμενος λαός δεν εγκλωβίζονται στις εκλογικές αυταπάτες, καλούνται να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Γιατί αυτή η ληστρική ευρωσυμμορία των ιμπεριαλιστών, των αδίστακτων κορακιών του κεφαλαίου και της χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας δεν μπορεί να «μεταρρυθμιστεί», αλλά μονάχα ν΄ ανατραπεί μέσα από την αντιιμπεριαλιστική πάλη των λαών και τη πίστη τους στον προλεταριακό διεθνισμό. Μόνο με μαχητικές εστίες αντίστασης και αμφισβήτησης σε όλη την Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο θα θέσει το λαΙκό κίνημα τους όρους για την πολιτική ανασυγκρότηση της τάξης μας και την κοινωνική-ταξική αντεπίθεση. Γιατί η κατάρρευση των εκλογικών αυταπατών το 2015 δείχνει ότι μόνο ο οργανωμένος λαός μπορεί να γίνει η πραγματική αντιπολίτευση στους δρόμους, στις απεργίες, στις συγκρούσεις, να διεκδικήσει και να επιβάλει τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την έξοδο από Ευρωζώνη και Ευρωπαϊκή Ένωση, απαλλοτριώνοντας τα μέσα παραγωγής κάτω από τον έλεγχο των εργαζομένων και ανοίγοντας το δρόμο για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού.

ΕΞΩ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΕΕ- ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ- ΚΑΜΙΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ

ΤΑΞΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Συνέλευση για την επανοικειοποίηση των Εξαρχείων: Για την στοχοποίηση συντρόφων από τις ναρκομαφίες των Εξαρχείων.

Mοτοπορεία για τον Απεργό Πείνας Δ. Κουφοντίνα. Σάββατο 18/5 12.00 Πεδίον Άρεως.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΣΕΪΣΙΔΗ: Τετάρτη 15/5, Εφετείο (Λουκάρεως) 9πμ

Στις 15 Μάη, στο εφετείο Αθηνών(6ος όροφος, αίθουσα Δ120Δ), θα διεξαχθεί η αναβληθείσα (από 21 Νοεμβρίου) δίκη σε ΄β βαθμό του συντρόφου Μάριου Σεϊσίδη για την υπόθεση, με δημοσιογραφικούς όρους, των «ληστών με τα μαύρα». Να θυμίσουμε ότι η καταδίκη του συντρόφου, τον Απρίλη του 2017, με απροκάληπτη εκδικητικότητα και σκληρότητα από τη σύνθεση του δικαστηρίου, έφτασε τα εξωφρενικά ύψη ποινής κάθειρξης 36 ετών, κατά συγχώνευση 25, για τα αδικήματα της απλής ληστείας κατά συναυτουργία (υπόθεση ΕΤΕ Σόλωνος), τις 3 απόπειρες ανθρωποκτονίας κατά συναυτουργία από κοινού (υπάλληλος security τράπεζας και οι 2 ειδικοί φρουροί) και σύσταση συμμορίας.

Ο σύντροφος για τις διωκτικές αρχές αποτελούσε τον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας ενόχων, που διακαώς αναζητούσαν για την υπόθεση των «ληστών με τα μαύρα». Η πεισματική παραμονή του σε καθεστώς φυγοδικίας, παρά τις αθωωτικές αποφάσεις για τους Σ. Σεϊσίδη και Γ. Τσιρώνη, θα δικαιωθεί στη δίκη που θα ξεκινήσει στις 16 Δεκέμβρη 2016, όπου και μετά από αλλεπάλληλες ενστάσεις και διακοπές θα λάβει τέλος στις 10 Απριλίου 2017.

Η εμμονή, η εκδικητικότητα και το μένος του αστυνομοδικαστικού συμπλέγματος, θα λάβει σάρκα και οστά με την επιβολή της εξοντωτικής ποινής των 36 ετών, σε μία δίκη όπου ουδέν προέκυψε στην ακροαματική διαδικασία, αλλά αποκαλύφθηκε περίτρανα η στοχοποίηση του . Η επιβολή της καταδίκης στηρίχθηκε στη βάση μόνο ενός εγγράφου πραγματογνωμοσύνης DNA, από τα εργαστήρια της αστυνομίας, που εμβόλιμα μπήκε στη διαδικασία και το οποίο απεστάλη απευθείας από γραφεία απηνών διωκτών των αναρχικών, ξεφτιλίζοντας έτσι κάθε έννοια αστικού δικαιικού συστήματος.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΙΩΚΤΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ 15 ΜΑΪΟΥ – 09.00

ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Συνέλευση αλληλεγγύης στον αναρχικό Μάριο Σεϊσίδη

ΑΔΕΙΑ ΤΩΡΑ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ – ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ και ΠΟΡΕΙΑ, ΤΡΙΤΗ 14/5, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, 7μμ

Με αντιμετωπίζετε ως πολιτικό αντίπαλο . Γι’ αυτό κι εγώ ξαναπιάνω το κόκκινο νήμα των αγώνων. Αρχίζω απεργία πείνας.

Δημήτρης Κουφοντίνας

Φυλακές Κασσαβέτειας

2.5.2019

Για ακόμα μια φορά ο πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται στο επίκεντρο των κατασταλτικών μεθοδεύσεων της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας. Για δεύτερη φορά, ο εισαγγελέας έθεσε βέτο στην απόφαση του Συμβουλίου Φυλακής για τη χορήγηση στον Δ. Κουφοντίνα της κανονικής άδειας που δικαιούται.

Ο εισαγγελέας Κωνσταντίνου, που έθεσε το νέο βέτο, ήταν από τους εισαγγελείς που είχαν εγκρίνει μία από τις προηγούμενες άδειες του Δ. Κουφοντίνα (έξι τον αριθμό). Τώρα «θυμήθηκε» τη φράση «να ξαναπιάσουμε το κόκκινο νήμα των αγώνων μέσα κι έξω από τη φυλακή», που είχε χρησιμοποιήσει ο πολιτικός κρατούμενος στη δήλωση γνωστοποίησης της προηγούμενης απεργίας πείνας (Μάιος – Ιούνιος 2018), με την οποία διεκδίκησε και κέρδισε την τρίτη κατά σειρά άδεια, όσο ακόμα βρισκόταν στις φυλακές Κορυδαλλού.

Κυνικά και απροκάλυπτα, η κρατική εξουσία έθεσε και πάλι στον Δ. Κουφοντίνα το δίλημμα: ή αποκηρύσσεις τις ιδέες σου και υπογράφεις δήλωση μετάνοιας ή σου κόβουμε τις άδειες που έπαιρνες. ‘Η υποτάσσεσαι στις αποφάσεις μας, που παραβιάζουν ακόμα και τον ισχύοντα νόμο, ή βάζεις σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή σου.

Ο Δ. Κουφοντίνας δεν είχε άλλη επιλογή από το να χρησιμοποιήσει το έσχατο μέσο πάλης που έχει ένας κρατούμενος: την απεργία πείνας. Αυτή η επιλογή ήταν μονόδρομος για έναν αγωνιστή με τα δικά του χαρακτηριστικά.

Από τη μεριά της εξουσίας, όμως, ο εκβιασμός αυτός ισοδυναμεί με υποβολή του πολιτικού κρατούμενου Δ. Κουφοντίνα στο βασανιστήριο της πείνας. Ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη την ηλικία του και την κλονισμένη από την προηγούμενη απεργία πείνας υγεία του.

Μετά τη χορήγηση της τρίτης άδειας και τη μεταφορά του Κουφοντίνα στις φυλακές Βόλου, ακολούθησε ένα κρεσέντο τρομοϋστερίας, μιντιακού κυνηγιού μαγισσών από τα διάφορα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια και πιέσεων και παρεμβάσεων τόσο του ντόπιου αστικού πολιτικού προσωπικού όσο και της αμερικάνικης πρεσβείας.

Επαναφέρθηκε η εκβιαστική απαίτηση της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας προς τους πολιτικούς κρατούμενους να παραδώσουν δηλώσεις μετάνοιας και αποκήρυξης της πολιτικής τους ιστορίας, αλλά και ολόκληρης της επαναστατικής ιστορίας του τόπου, ώστε να ανταλλάξουν την προσωπική και πολιτική τους αξιοπρέπεια με την χορήγηση της άδειας. Επαναφέρθηκε η επιδίωξη του αστικού κράτους να ταπεινώνει τους πολιτικούς του αντιπάλους για να πείσει τους καταπιεσμένους πως κάθε αντίσταση απέναντι στους δυνάστες τους είναι μάταιη.

Η άρνηση χορήγησης άδειας δεν είναι μια προσωπική υπόθεση του Δ. Κουφοντίνα. Στο πρόσωπό του χτυπιέται ολόκληρο το κίνημα, χτυπιούνται όλοι οι καταπιεσμένοι και κολασμένοι, χτυπιέται ο ίδιος ο λαός. Χτυπιέται οποιοσδήποτε επιχειρεί να σπάσει το κρατικό μονοπώλιο της βίας και να αμφισβητήσει την απόλυτη κυριαρχία της αστικής εξουσίας. Χτυπιέται οποιαδήποτε απειθαρχία απέναντι σε ένα σύστημα που βασισμένο πάνω στην ταξική εκμετάλλευση γεννά τη βία, την αδικία, τον πόλεμο και το θάνατο.

Δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε και την απόλυτη συνενοχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σ’ αυτήν την αυταρχική εκτροπή. Της κυβέρνησης των yes men, της «κυβερνώσας αριστεράς» που έχει προσκυνήσει όσο κανένας άλλος τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Δεν ξεχνάμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις αντίθετες εξαγγελίες, διατηρεί εδώ και τέσσερα χρόνια την αυταρχική διάταξη Δένδια που δίνει δικαίωμα βέτο στους εισαγγελείς για τις άδειες των κρατούμενων. Ταυτόχρονα, με τον καινούριο Ποινικό Κώδικα που βρίσκεται σε διαδικασία διαβούλευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί και αυστηροποιεί τον 187Α, τον «αντι»τρομοκρατικό νόμο με τον οποίο δικάζονται και καταδικάζονται αναρχικοί και κομμουνιστές αγωνιστές. Την ίδια στιγμή, ο υπουργός δικαιοσύνης Μιχάλης Καλογήρου δηλώνει ευθαρσώς ότι «ο νόμος είναι συγκεκριμένος και η χώρα έχει από το 2015 ένα συγκεκριμένο σχέδιο σωφρονιστικής πολιτικής, το οποίο είναι δημοκρατικό και φιλελεύθερο» και ότι «η δημοκρατία δεν εκδικείται». Η διατήρηση όμως της διάταξης Δένδια και οι απαιτήσεις δηλώσεων μετάνοιας από το Δ. Κουφοντίνα αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο.

Η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική τρομοκρατία. Στη συγκυρία που βρισκόμαστε, στις μεθοδεύσεις της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας κατά του Δημήτρη Κουφοντίνα συμπυκνώνεται η ουσία της καταστολής που εξαπολύεται ενάντια σε ολόκληρο το κίνημα. Κόντρα στις μεθοδεύσεις αυτές, ενάντια στην «αντι»τρομοκρατική νομοθεσία και στη διάταξη περί εισαγγελικού βέτο για τις άδειες, οι δυνάμεις του ευρύτερου κοινωνικού και ταξικού κινήματος οφείλουν να σταθούν δίπλα στο Δημήτρη Κουφοντίνα που καλείται για μια ακόμη φορά να διεκδικήσει το αυτονόητο.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ και ΠΟΡΕΙΑ, ΤΡΙΤΗ 14/5, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, 7μμ

Συνέλευση αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο Δημήτρη Κουφοντίνα

71 χρόνια από τη Νάκμπα: Τετάρτη 15 Μάη. Διαδήλωση προς την ισραηλινή πρεσβεία. Προσυγκέντρωση Μετρό Πανόρμου 18.30

71 χρόνια από τη Νάκμπα, ο αγώνας συνεχίζεται από γενιά σε γενιά
μέχρι την οριστική απελευθέρωση της Παλαιστίνης.
Όλοι/ όλες στην πορεία προς την ισραηλινή πρεσβεία

την Τετάρτη 15 Μάη, 6.30 μμ.
Προσυγκέντρωση στο Μετρό Πανόρμου.

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό