Month: September 2019

ΜΠΑΤΣΟΙ, ΜΑΦΙΟΖΟΙ, ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ

Η κατασταλτική εκστρατεία του κράτους, με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, την ψήφιση του αντεργατικού – αντισυνδικαλιστικού νέου “αναπτυξιακού” νομοσχεδίου, τις εκκενώσεις καταλήψεων, τη βίαιη απομάκρυνση προσφύγων και μεταναστών και τις επιθέσεις σε χώρους του κινήματος, στοχεύει τους αγωνιστές, τον κόσμο της εργασίας, τους φτωχούς και απόκληρους, τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις.

Το κράτος αφού προώθησε τα τελευταία χρόνια το νερκεμπόριο και εξέθρεψε μια ζοφερή κοινωνική πραγματικότητα στη γειτονιά των Εξαρχείων, συντηρεί και αξιοποιεί σήμερα αυτήν την συνθήκη ως πρόσχημα για την καθημερινή αστυνομική κατοχή του δημόσιου χώρου. Την ίδια στιγμή στοχοποιεί τις αντιστάσεις που αναπτύσσονται στην περιοχή ενάντια στις ναρκομαφίες, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την κρατική καταστολή και επιτίθεται στις δομές του αγώνα.

Επιχειρεί έτσι, την άντληση κοινωνικής νομιμοποίησης για τη συντριπτική αστυνομική επέμβαση στα Εξάρχεια και το τσάκισμα του κόσμου της αυτοοργάνωσης, με στόχο τον ολοκληρωτικό έλεγχο του κέντρου της πόλης, την ιδεολογική και “αναπτυξιακή” επέλαση του στην περιοχή και την απρόσκοπτη μετατροπή της σε ζώνη υψηλής καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Συνέλευση για την Επανοικειοποίηση των Εξαρχείων

Σεπτέμβρης 2019

Στις αρχές Οκτωβρίου, κατά πάσα πιθανότητα μεταξύ 5 και 7, προγραμματίζεται επίσκεψη του Αμερικανού Υπουργού Εξωτερικών και πρώην διοικητή της CIA, Μάικλ Πομπέο, στην Αθήνα. Το εν λόγω διπλωματικό γεγονός εντάσσεται στο πλαίσιο της συνέχισης από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας της πολιτκής που εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Την πολιτική δηλαδή με στόχο την “περαιτέρω αναβάθμιση και εμβάθυνση των στρατηγικών σχέσεων των δύο χωρών”, όπως δήλωσε πρόσφατα ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Ν. Παναγιωτόπουλος. Δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό. Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη, με την ακροδεξιά ρητορική της και την προσήλωσή της στο δόγμα “Νόμος και Τάξη”, ταιριάζει άψογα με την alt-right του προέδρου Τραμπ.

Η επίσκεψη Πομπέο προγραμματίζεται με αφορμή την ανανέωση της αμυντικής συμφωνίας μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας. Της συμφωνίας δηλαδή με βάση την οποία διατηρούνται στη χώρα οι στρατιωτικές βάσεις του θανάτου, οι βάσεις από τις οποίες το ΝΑΤΟ σπέρνει τον όλεθρο στη Μέση Ανατολή. Με την ανανέωση της συμφωνίας οι ΗΠΑ επιδιώκουν να αναβαθμίσουν τη λειτουργία της βάσης στη Σούδα, καθώς και την αμερικανική στρατιωτική παρουσία στις αεροπορικές βάσεις σε Λάρισσα και Στεφανοβίκειο Μαγνησίας, καθώς και στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης.

Η στρατηγική πρόσδεση της ελληνικής αστικής τάξης στο άρμα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού εντείνεται, ενώ παράλληλα τα σύννεφα του πολέμου στην ευρύτερη περιοχή πυκνώνουν, όπως αναδεικνύουν και τα πρόσφατα γεγονότα στην Υεμένη. Ταυτόχρονα, συνεχίζεται ο ενδοαστικός ανταγωνισμός Ελλάδας – Τουρκίας, με επίκεντρο την Κύπρο και την ΑΟΖ. Οι παραπάνω εξελίξεις δεν προμηνύουν τίποτα θετικό για τους λαούς. Το αντίθετο. Γνωρίζουμε ιστορικά, ότι όποτε οι ανταγωνισμοί των αστικών τάξεων οξύνονται και οι εθνικισμοί αποκτούν όλο και πιο επιθετικό χαρακτήρα, οι εργάτες κινδυνεύουν να μετατραπούν σε κρέας για τα κανόνια των πολέμων των αφεντικών τους, όπως σε καιρό ειρήνης μετατρέπονται σε κρέας για τις ατμομηχανές της “ανάπτυξης”.

Το αντιπολεμικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα οφείλει να μετατρέψει την επίσκεψη Πομπέο σε μια μέρα αγώνα. Ενάντια στους πολεμοκάπηλους σχεδιασμούς των αφεντικών, εργαζόμενοι και νεολαία να δώσουν τη δική τους μάχη, για τα δικά τους συμφέροντα. Να συνδέσουν τους αγώνες ενάντια στα νέα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης ΝΔ και τους αγώνες ενάντια στην κρατική καταστολή, με τον αγώνα ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό.

Καλούμε σε ανοιχτή συνέλευση για τη συνδιοργάνωση διαδήλωσης ενάντια στην επίσκεψη Πομπέο, την Τρίτη 1 Οκτωβρίου, στις 20:30 στο Πολυτεχνείο, κτίριο Γκίνη.

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

 

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Συγκέντρωση Αλληλεγγύης στον αναρχικό κρατούμενο Γ. Δημητράκη

Φυλακές Δομοκού, Κυριακή 6 Οκτωβρίου στις 15:30

Προσυγκέντρωση στην Αθήνα, Πολυτεχνείο, 11:00

Στις 12/6 συλλαμβάνονται οι αναρχικοί Γ. Δημητράκης και Κ. Σακκάς μαζί με την αναρχική Δ. Συριανού (η οποία έπειτα αφέθηκε ελεύθερη με περιοριστικούς όρους) για την απαλλοτρίωση χρηματαποστολής στο ΑΧΕΠΑ. Οι δύο σύντροφοι αρχικά προφυλακίζονται στις φυλακές Κομοτηνής και Νιγρίτας Σερρών αντίστοιχα.

Ο Γ. Δημητράκης μεταφέρεται εκδικητικά στα πειθαρχεία των φυλακών Κομοτηνής, μέσα σε απάνθρωπες συνθήκες, όπου σε κελιά ελάχιστων τ.μ. χωρίς παράθυρα, στοιβάζονται 6 άτομα σε δύο διπλά κρεβάτια με αποτέλεσμα πολλοί κρατούμενοι να κοιμούνται στο πάτωμα, ενώ παράλληλα τους στερείται το δικαίωμα του προαυλισμού. Μετά από δύο μήνες, ο σύντροφος μεταφέρεται στις φυλακές Δομοκού.

Αυτή η επιλογή των συντρόφων μας αποτελεί κομμάτι της πολυμορφίας του αγώνα και της διαδρομής που χαράσσει το κίνημα στον κοινωνικό πόλεμο που μαίνεται. Μέσα σ’ αυτή τη διαδρομή, υπάρχει πάντα το ρίσκο της σύλληψης, της προφυλάκισης και των διώξεων.

Γι’ αυτό και ο κόσμος του αγώνα και της αλληλεγγύης καλείται να σταθεί δίπλα σε όσους και όσες αγωνιστές και αγωνίστριες βρίσκονται αιχμάλωτοι στις φυλακές, ως απόρροια των επιλογών τους.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΜΟΝΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ Δ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ & Κ. ΣΑΚΚΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ Δ. ΣΥΡΙΑΝΟΥ

Συνέλευση αλληλεγγύης

στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ – ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

Το «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο που κατατέθηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ στις 12 Σεπτέμβρη, έρχεται ως οδοστρωτήρας να αποτελειώσει τα όποια εργατικά/συνδικαλιστικά δικαιώματα και κεκτημένα έμειναν όρθια από την αντεργατική/αντικοινωνική εκστρατεία που εφαρμόζεται την τελευταία (μνημονιακή) δεκαετία.

Τα μέτρα που περιέχει το πολυνομοσχέδιο, ευθυγραμμισμένα με το νεοφιλελεύθερο δίπτυχο για τσάκισμα της εργασίας και «απελευθέρωση» των επενδύσεων, προβλέπουν, από τη μία, τον πλήρη αφοπλισμό του συνδικαλιστικού κινήματος και την περαιτέρω μείωση των μισθών, και από την άλλη, την απαλλαγή των επενδυτών από θεσμικούς ελέγχους κυρίως μισθολογικού και περιβαλλοντολογικού ενδιαφέροντος.

Συγκεκριμένα, η διάλυση του συνδικαλιστικού κινήματος προωθείται μέσω της εργοδοτικής τρομοκρατίας και εποπτείας που θα επιφέρει ο νόμος για ηλεκτρονικό φακέλωμα των εργαζομένων και των συνδικάτων τους. Στόχος είναι να αχρηστεύουν οι συλλογικές διαδικασίες (γενικές συνελεύσεις) και να αποτραπούν διεκδικήσεις και απεργίες μέσω της απόλυτα ελεγχόμενης από τα αφεντικά ηλεκτρονικής ψηφοφορίας ως διαδικασία λήψης αποφάσεων.

Ταυτόχρονα, επιχειρείται νέα μείωση των μισθών και σταδιακή κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων εργασίας, προς όφελος των επιχειρήσεων και των μεγαλοεπενδυτών. Το πολυνομοσχέδιο προτείνει για τις λεγόμενες «προβληματικές» και «μη κερδοφόρες» επιχειρήσεις να ορίζονται μισθοί κατώτεροι από αυτήν που προβλέπει η Κλαδική Σύμβαση Εργασίας, ενώ ταυτόχρονα θεσμοποιεί τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες για τις «στρατηγικές επενδύσεις», όπου η εργοδοσία θα επιβάλει κατά το δοκούν το ύψος των μισθών χωρίς καμία δυνατότητα συνδικαλιστικής διαπραγμάτευσης και διεκδίκησης από την πλευρά των εργαζομένων.

Μέσω του πολυνομοσχεδίου, γίνονται αντιληπτά τα συμφραζόμενα της «ανάπτυξης» που υπόσχεται η κυβέρνηση της ΝΔ και ο μεγαλοαστικός συρφετός που την περιστοιχίζει. «Ανάπτυξη» γι’ αυτούς, σημαίνει ελαστική, εντατικοποιημένη, απλήρωτη ή χαμηλά αμειβόμενη εργασία για εμάς. Σημαίνει, το ξήλωμα και την ποινικοποίηση των μορφών πάλης του εργατικού/συνδικαλιστικού κινήματος, σημαίνει την επιβαλλόμενη υποταγή στην εργοδοτική τρομοκρατία και τους εκβιασμούς της. Σημαίνει, τελικά, την στοχευμένη επίθεση στις ταξικές/κοινωνικές μορφές αντίστασης και την ολοκληρωτική πάταξη κάθε αντίλογου στους νεοφιλελεύθερους σχεδιασμούς τους.

Η επερχόμενη «ανάπτυξη» είναι κήρυξη πολέμου. Πολέμου εναντίον της τάξης μας. Γι’ αυτό και ο ακροδεξιός οχετός που ξεβράζεται από τα στελέχη της ΝΔ και τους δημοσιογράφους της, στοχοποιώντας τα κοινωνικά κεκτημένα, τους πληβείους, τους αγωνιζόμενους και τις δομές τους, σκιαγραφεί την οργανική σχέση μεταξύ της κρατικής καταστολής και της καπιταλιστικής «ανάπτυξης». Γιατί, θέλγητρο για τους «επενδυτές» αποτελεί η σιγή κοινωνικού νεκροταφείου που θα επιβάλλει η μπότα της καταστολής, αποτελεί η δελεαστική προσφορά ενός φτηνού και πειθαρχημένου εργατικού δυναμικού. Όσα συμβαίνουν σήμερα, η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, η κατάργηση των απεργιών και των σωματείων, οι εκκενώσεις των προσφυγικών καταλήψεων και η περικύκλωση των Εξαρχείων από ειδικές ομάδες καταστολής, αυτό ακριβώς προετοιμάζουν. Την άνευ όρων λεηλασία της κοινωνίας και των αναγκών της από τραπεζικούς ομίλους και επενδυτές.

Η κοινωνική/ταξική ενότητα και αλληλεγγύη είναι μονόδρομος. Το ίδιο και ο αγώνας. Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε, μονάχα ένα τρόπο έχουμε για να την ανακόψουμε. Την συνάντηση, τη ζύμωση και την οργάνωση των κοινωνικών/ταξικών υποκειμένων και των αντιστάσεων τους. Μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι, άνεργοι, πρόσφυγες, μετανάστες, καταληψίες, αντιφασίστες, ανυπότακτοι φυλακισμένοι, κοινωνικοί αγωνιστές, εξεγερμένοι νεολαίοι, να συγκροτήσουν ένα πλατύ μέτωπο αντίστασης και να οργανώσουν την σαρωτική τους αντεπίθεση απέναντι στην «ανάπτυξη» και την κατασταλτική της εκστρατεία.

ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ

Στηρίζουμε-συμμετέχουμε στην απεργιακή διαδήλωση των πρωτοβάθμιων σωματείων.

Τρίτη 24 Σεπτέμβρη, 11:00, Χαυτεία.

Συνέλευση NO PASARAN

Ένα χρόνο πριν στην οδό Γλάδστωνος, το μεσημέρι της 21ης Σεπτέμβρη 2018, ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε. Ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από δύο επιχειρηματίες και από τους τέσσερις αστυνομικούς που τον συνέλαβαν με κλωτσιές, ενώ ήδη ήταν αιμόφυρτος στο έδαφος. Τα αστικά μίντια απαξίωσαν από την πρώτη στιγμή τη ζωή του, χαρακτηρίζοντάς τον “επικίνδυνο ληστή” και “τοξικομανή” που σκοτώθηκε τυχαία κατά τη διαφυγή του από το κοσμηματοπωλείο στο οποίο “εισέβαλλε”, επειδή τάχα έπεσε πάνω σε σπασμένα τζάμια. Το βίντεο όμως που είδε το φως της δημοσιότητας αποκάλυψε την ωμή πραγματικότητα. Ο Ζακ Κωστόπουλος, ανυπεράσπιστος, δολοφονήθηκε εν ψυχρώ.

Ακόμα και μετά τη δημοσιοποίηση του βίντεο όμως, η μνήμη του Ζακ συνέχισε να σπιλώνεται. Διαπομπεύτηκε με κάθε τρόπο από τα μίντια που συνέχισαν να του αποδίδουν τους ίδιους χαρακτηρισμούς, επιχειρώντας αφενός να συσκοτίσουν τις συνθήκες υπό της οποίες δολοφονήθηκε και αφετέρου να δικαιολογήσουν τις πράξεις των δολοφόνων του. Στον κατεξοχήν χυδαίο τηλεοπτικό εκφραστή των αντιλήψεων και των συμφερόντων της αστικής τάξης ΣΚΑΙ μάλιστα, έφτασασν στο σημείο να κάνουν γκάλοπ, καλώντας τους τηλεθεατές να ψηφίσουν αν ορθά έπραξαν ο κοσμηματοπώλης Ευάγγελος Δημόπουλος και ο μεσίτης Αθανάσιος Χορτάριας που κλωτσούσαν στο κεφάλι το αιμόφυρτο Ζακ. Οι δολοφόνοι του Ζακ, από την πρώτη στιγμή παρουσιάστηκαν ως απλοί νοικοκυραίοι, βιοπαλαιστές επιχειρηματίες που λυγίζουν υπό το βάρος της φορολογίας και της εγκληματικότητας. Έτσι ο δρόμος στρώθηκε ώστε να πέσουν στα μαλακά.

Κανείς από τους κατηγορούμενους δεν προφυλακίστηκε. Στους αστυνομικούς δεν ασκήθηκε καν πειθαρχική δίωξη. Η ίδια η δικογραφία εστιάζει περισσότερο στις πράξεις του δολοφονημένου Ζακ, στην “εισβολή” του στο κοσμηματοπωλείο και στις προσπάθειές του να διαφύγει, παρά στον ξυλοδαρμό από τους δολοφόνους του. Σήμερα, ένα χρόνο μετά το λιντσάρισμα και τη διαπόμπευση του Ζακ Κωστόπουλου, έρχεται καθυστερημένα μια εισαγγελική πρόταση που σπιλώνει τη μνήμη του για άλλη μια φορά, αποδίδοντας στους δράστες την κατηγορία όχι της δολοφονίας, αλλά της πρόκλησης θανατηφόρου σωματικής βλάβης.

Στη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, στη δημοσιογραφική της κάλυψη, αλλά και στη διαχείρισή της από την αστική δικαιοσύνη, συμπυκνώνονται όλα τα σκοτεινά σημεία των καιρών μας. Αποτυπώνονται ο κοινωνικός κανιβαλισμός που τείνει να γίνει κανονικότητα από τη στιγμή που η ιδιοκτησία θεωρείται ιερότερο δικαίωμα από την ίδια τη ζωή, καθώς και η στρατιωτικοποίηση των πόλεων που επιτρέπει στα όργανα καταστολής να ασκούν ελεύθερα και αυθαίρετα όση βία επιθυμούν. Οι κυρίαρχες αντιλήψεις που απαξιώνουν τους κολασμένους της γης, νομιμοποιώντας την περιθωριοποίησή τους, ακόμα και τη δολοφονία τους. Η ταξικότητα της αστικής δικαιοσύνης που προστατεύει τους ανθρώπους της, μπάτσους και αφεντικά, ενώ ταυτόχρονα στοχοποιεί και διώκει τους κοινωνικούς αγωνιστές και όσους δε χωράνε στον “κανονικό” κόσμο των αφεντικών και των λουσάτων βιτρίνων τους.

Στη ζωή του Ζακ Κωστόπουλου αντίθετα, αποτυπώνεται η ζωή, ο αγώνας για ελευθερία. Ο Ζακ Κωστόπουλος ήταν ενεργό μέλος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, αγωνιστής υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καλλιτέχνης και drag performer που με το ψευδώνυμο Zackie Oh εκφραζόταν ενάντια στο φασισμό και σε κάθε μορφή φυλετικής και έμφυλης διάκρισης. Ο αγώνας ενάντια στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα που δολοφόνησε τον Ζακ είναι ο καλύτερος τρόπος να τιμήσουμε τη μνήμη του.

Στηρίζουμε τη διαδήλωση το Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου

Προσυγκέντρωση 14:00 στην οδό Γλάδστωνος

Στην Ομόνοια δεν έγινε ληστεία, μπάτσοι κι αφεντικά κάναν δολοφονία

Καμιά ανοχή στη συγκάλυψη του εγκλήματος

 

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Στις 18/9 πριν από έξι χρόνια ο αντιφασίστας Π.Φύσσας έπεφτε μαχόμενος στο οδόστρωμα μετά από συμπλοκή με πολυάριθμη ομάδα φασιστών στην περιοχή του Κερατσινίου. Ο Παύλος δολοφονήθηκε όταν αφού πρόλαβε να φυγαδεύσει την παρέα του από το σημείο της ενέδρας χτυπήθηκε με μαχαίρι στην καρδιά από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά. Οι δικυκλιστές της ομάδας Δίας ενώ ήταν παρόντες στη σκηνή της δολοφονίας του Παύλου επέλεξαν να σφυρίξουν αδιάφορα και να αφήσουν τους φασίστες ανενόχλητους να συνεχίσουν το δολοφονικό τους έργο. Ή κατά την πρόσφατη απολογία του δολοφόνου Ρουπακιά την “απλή ανθρωποκτονία που την έκαναν θέμα.”

Η δολοφονία Φύσσα αποτέλεσε τμήμα ενός συνολικότερου σχεδιασμού των φασιστών στις γειτονιές του Πειραιά που αφορούσε κυρίως τον έλεγχο του λιμανιού και της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης του Περάματος για λογαριασμό του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Είχαν προηγηθεί τόσο οι επιθέσεις τον Ιούνη του 2012 σε Αιγύπτιους αλιεργάτες που παρολίγον να κοστίσουν τη ζωή τους όσο και οι δολοφονικές επιθέσεις κατά συνδικαλιστών-μελών του Π.Α.Μ.Ε έξι μόλις ημέρες πριν τη δολοφονία Φύσσα.

Επιθέσεις που συνέβαιναν παράλληλα με τις επανειλημμένες προτάσεις της Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο για την αύξηση των προνομίων των εφοπλιστών.

Ενδεικτικά μόνο να υπενθυμίσουμε την ερώτηση του Ν. Κούζηλου όταν εκείνος ανέφερε ότι τράπεζες διαθέτουν ναυτιλιακά χαρτοφυλάκια αξίας 6 δις ευρώ που πρέπει να κατευθυνθούν για την ενίσχυση των ναυτιλιακών εταιρειών. Ο βουλευτής ζητούσε να δοθούν εγγυητικές επιστολές από το κράτος για να μπορέσουν να λύσουν το πρόβλημα ρευστότητας οι ναυτιλιακές εταιρείες ενώ πολλές ήταν και οι ερωτήσεις με τις οποίες ζητούσε να αρθούν διάφορα γραφειοκρατικά εμπόδια τον συγκεκριμένο κλάδο. Στο ίδιο κλίμα έρχεται να προστεθεί και η στάση που τήρησε η χρυσή αυγή απέναντι σε τροπολογία σύμφωνα με την οποία δεν θα συμπεριλαμβανόταν στο πόθεν έσχες η συμμετοχή σε ναυτιλιακές εταιρείες. Στο ίδιο πνεύμα ο πρώην Χρυσαυγίτης Γερμενής αναφέρει ότι ο επιχειρηματικός κόσμος στενάζει δηλώνοντας χαρακτηριστικά ” λέτε ότι θα φορολογήσετε τα πλοία του ελληνικού στόλου με βάση το τονάζ (…) Την ίδια μέρα που θα εφαρμοστεί αυτό το μέτρο τα περισσότερα πλοία του εμπορικού στόλου θα υποστείλουν την ελληνική σημαία και με μεγάλη ευκολία θα διαλέξουν μια άλλη σημαία που θα εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα τους. Και ενώ ο κλάδος της ναυτιλίας έχει στηρίξει την ελληνική οικονομία κατά το παρελθόν εσείς πάλι συμβάλετε καθοριστικά στην καταστροφή του”

Η ίδρυση του “σωματείου Ελλήνων εργατοϋπάλληλων μετάλλου ναυπηγοεπισκευαστικών ζωνών ( Πειραιά, Κερατσινίου, Δραπετσώνας, Νίκαιας και Νήσων) από την Χρυσή Αυγή στις 15/06 2015 αποτέλεσε ένα σύγχρονο δουλεμπορικό γραφείο των εφοπλιστών στο Πέραμα που επιχείρησε να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά τον σχεδιασμό των προγενέστερων δολοφονικών επιθέσεων με στόχο το καθάρισμα των φτωχογειτονιών του Πειραιά από ενοχλητικούς συνδικαλιστές, μετανάστες εργάτες και αντιφασίστες που κατοικούν στις γειτονιές και πάντα προς όφελος του Κεφαλαίου.

Το παραμάγαζο της Χρυσής Αυγής έχει μόνο στόχο την εξασφάλιση φθηνών εργατών σε μεγαλοεργολάβους και εφοπλιστές. Θα πληρώνονται όποτε θέλει ο εργοδότης, θα ασφαλίζονται όσο θέλει ο εργοδότης, θα δουλεύουν σε συνθήκες όπως αυτές του εφοπλιστή Λάτση στα ΕΛ.ΠΕ. για να σκοτώνονται για τα κέρδη των εργοδοτών. Κι αν τολμήσουν να σηκώσουν το κεφάλι και να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους τότε θα έχουν να κάνουν με τους μπράβους της εργοδοσίας και τους χρυσαυγίτες υπασπιστές τους.

Το πρόσφατο παράδειγμα με την διοίκηση της cosco που επιχείρησε να σπάσει την απεργία των εργατών για συλλογική σύμβαση εργασίας κινητοποιώντας έναν απεργοσπαστικό μηχανισμό αποτελούμενο από χρυσαυγίτες είναι ενδεικτικό της λειτουργίας και των στόχων της χρυσής Αυγής στο λιμάνι του Πειραιά. Μια στρατηγική προς όφελος του κινέζικου κεφαλαίου και εναντίον των συμφερόντων των εργαζομένων που επισημοποιήθηκε και από την συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στην οικία της Κινέζας πρέσβειρας με εκπροσώπους του ναζιστικού κόμματος.

Τα γραφεία της Χρυσής Αυγής σε όλη την Ελλάδα αποτελούν ορμητήρια επιθέσεων κυρίως κατά αγωνιστών, μεταναστών και όσων ξεχωρίζουν από τα κυρίαρχα πρότυπα. Εκτός από τσιράκια του Κεφαλαίου οι φασίστες επιβίωσαν και εξαπλώθηκαν πολιτικά εξαιτίας της ατιμωρησίας που απολάμβαναν διαχρονικά από τις Κυβερνήσεις που παραδοσιακά αξιοποιούσαν τους φασίστες ως το μακρύ χέρι του κράτους εκεί που η αστυνομία δεν μπορούσε με ευκολία να αναλάβει δράση.

Στην διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών γίναμε αποδέκτες της φασιστικής βίας και απειλής όλοι εμείς οι διαφορετικοί και διαφορετικές. Γίναμε μάρτυρες των δολοφονικών επιχειρήσεων τους κατά άμαχου πληθυσμού στη Σρεμπρένιτσα ως το μακρύ χέρι του ελληνικού κράτους και καπιταλισμού. Γίναμε αυτόπτες μάρτυρες των επιθέσεων που εξαπέλυαν πίσω από τα Μ.Α.Τ εναντίον διαδηλωτών.

Γνωρίσαμε από πρώτο χέρι τις σχέσεις που διαχρονικά διατηρούν με την αστυνομία όλα αυτά τα χρόνια είτε με την διπλή ιδιότητα μπάτσου και φασίστα με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον ειδικό φρουρό Ανδράσκελα και τους “εθνικόφρονες” φονιάδες της ομάδας “Δ”, είτε με το περίφημο Α.Τ. Νίκαιας και την αγαστή συνεργασία που είχε το διάστημα που η Τ.Ο. της χρυσής αυγής δραστηριοποιήθηκε στην περιοχή.

Τα πογκρόμ εναντίον μεταναστών σε μια εποχή που τα κανάλια στάζαν δηλητήριο για τους μετανάστες, τα μαχαιρώματα και η βία κατά των πολιτικών της αντιπάλων, οι επιθέσεις σε κατειλημμένους και αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα σε περιόδους έξαρσης κοινωνικών κινητοποιήσεων είτε ανάπτυξης του αντικαπιταλιστικού κινήματος, οι κοινές επιθέσεις μπάτσων και φασιστών εναντίον διαδηλωτών, πολλές φορές ανάγκασαν μεγάλα τμήματα του “χώρου” να προσανατολιστούν στον αντιφασισμό.

Η είσοδος της χ.α στο αστικό κοινοβούλιο και η εξέλιξη της από μια περιθωριακή και κυρίως “δρομίσια” γκρούπα της ακροδεξιάς σε μια πλατιά και μαζική οργάνωση με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, παχυλούς μισθούς και χρηματοδοτήσεις, διασυνδέσεις με δικαστικούς και αστυνομικούς κύκλους, πρεσβείες ξένων χωρών και με όλα τα υπόλοιπα προνόμια που εξασφαλίζει ο “αστισμός” γιγάντωσε και τις δυνατότητες ανάπτυξης του φασιστικού μορφώματος.

Ο πολλαπλασιασμός των γραφείων της χρυσής αυγής σε όλη την επικράτεια αυτόματα έθεσε τις αντιφασιστικές δυνάμεις στα πρόθυρα των ευθυνών τους. Το αίτημα να κλείσουν τα γραφεία της χρυσής αυγής αποτέλεσε τόπο συνάντησης του κινήματος και ενισχύθηκε από δύο παράγοντες που έδρασαν καταλυτικά στην κατεύθυνση αυτή.

Η παρουσία αναρχικών στεκιών και καταλήψεων σε όλη την χώρα και η εμπειρία του σαμποτάζ και της μαχητικής αντίστασης αναχαίτισαν σε μεγάλο βαθμό τους φασίστες από τις γειτονιές και συνέβαλλαν καταλυτικά ώστε να κλείσουν ή να μην ανοίξουν καν γραφεία της χρυσής αυγής. Αξιοσημείωτα παραδείγματα αποτελούν οι αγώνες της κατάληψης “Κουβέλου” στο Μαρούσι, οι πολύμορφες αντιφασιστικές κινητοποιήσεις στα Νότια Προάστια της Αθήνας, ο αντιφασιστικός αγώνας των συντρόφων και συντροφισσών του αντιεξουσιαστικού στεκιού “Δίστομο” στον αγ. Παντελεήμονα, οι αντιφασιστικές μοτοπορείες που επινοήθηκαν ως μέσο κινηματικής συσπείρωσης και επαγρύπνησης για την φασιστική απειλή και τα βασανιστήρια που υπέστησαν οι συλληφθέντες από την ομάδα “Δ”, το κλείσιμο των γραφείων της χ.α. στο Ηράκλειο της Κρήτης, οι επιθέσεις στα γραφεία της χ.α. στην Κόρινθο, οι αντιφασιστικές κινητοποιήσεις σε Πειραιά και Πέραμα, οι επιθέσεις και οι διαδηλώσεις στα γραφεία του Ασπρόπυργου που οδήγησαν στο σφράγισμα τους, η πρόσφατη εμπρηστική επίθεση στα γραφεία της Τ.Ο Μενιδίου που άφησε στάχτες πίσω της αντί για φασιστικά λάβαρα. Οι συγκρούσεις αντιφασιστών στην Καβάλα και στην Κομοτηνή με χρυσαυγίτες και οι απαντήσεις συντρόφων στην θεσ/νίκη κατά προσώπων και δομών των “Μακεδονομάχων” της χρυσης αυγής και των παραφυάδων της.

Η ένοπλη επίθεση κατά μελών της χ.α στο Νεο Ηράκλειο από την οργάνωση Μ.Λ.Ε.Δ. με αποτέλεσμα το κλείσιμο των τοπικών γραφείων , οι ξυλοδαρμοί φασιστών σε πλατείες και λαϊκές αγορές (βλ. πλ. Σιβιτανίδου Καλλιθέα, πλ. Αττικής, λαϊκή Μιχαήλ Βόδα), οι κινηματικές συσπειρώσεις σε Βόλο που απέτρεψαν το άνοιγμα γραφείων στην Θεσσαλία, οι σύντροφοι και συντρόφισσες που μαζί με ένα κομμάτι της νεολαίας δεν άφησαν στους φασίστες σπιθαμή γης στο Περιστέρι. Η καθιέρωση διαδήλωση μνήμης για τον Λουκμάν και τον Παύλο στις γειτονιές που άφησαν την τελευταία τους ανάσα.

Όμως οι μάχες με τον φασισμό δεν θα μπορούσαν να είναι νικηφόρες αν δεν έβρισκαν τις συνδέσεις τους με το αντιφασιστικό κίνημα της προγενέστερης περιόδου όταν οι φασίστες αποτελούσαν μια “δρομίσια” γκρούπα με σημείο αναφοράς και ορμητήριο τα κεντρικά γραφεία τους στην Σολωμού – σε απόσταση αναπνοής από την γειτονιά των Εξαρχείων- και την διανομή της μηνιαίας εφημερίδας τους.

Οι αποκρούσεις φασιστικών επιθέσεων στις καταλήψεις Villa Αμαλίας και Λέλας Καραγιάννη. Ο σχεδόν καθημερινός κλεφτοπόλεμος με τους φασίστες στην γειτονιά της Βικτώριας και του Άγ. Παντελεήμονα που παραλίγο να κοστίσει τη ζωή του συντρόφου Θ. κοντά στην κατάληψη villa Αμαλίας μετά από συμπλοκή που είχε με γνωστά πρωτοπαλίκαρα και στελέχη της χ.α που τον μαχαίρωσαν επανειλημμένα σε ζωτικά όργανα και η επίθεση που πραγματοποιήθηκε ως αντίποινα από συντρόφους στα γραφεία της” γαλάζιας στρατιάς” στην Κυψέλη.

Ο ξυλοδαρμός Ζαφειρόπουλου και άλλων φασιστών στον λόφο του Φιλοπάππου μετά τον εορτασμό στην περιοχή του Μακρυγιάννη για στελέχη της χωροφυλακής, των ταγμάτων ασφαλείας, τους δωσίλογους της Κατοχής, μπουραντάδες και Χίτες που μάτωσαν τον λαό της Αθήνας.

Η μεγαλειώδης διαδήλωση τον Μάη 2005 ως απάντηση στις φασιστικές επιθέσεις και τους κατασταλτικούς σχεδιασμούς κατά ανθρώπων και δομών του ανταγωνιστικού κινήματος και ο ξυλοδαρμός στην αγ.παρασκευή του νεοναζί “Πόρκυ”που ευθύνεται για τις παραλίγο δολοφονίες πάνκηδων, μεταναστών και συντρόφων με μαχαίρι.

Οι επιθέσεις συντρόφων σε φασίστες στο “βιβλιοπωλείο” λόγχη και εναντίον εκδήλωσης στα γραφεία της πατριωτικής συμμαχίας στην Μουστοξύδη με ομιλητή τον Μιχαλολιάκο ως απαντήσεις στις συνεχιζόμενες επιθέσεις φασιστών σε στέκια και καταλήψεις.

Ο ξυλοδαρμός του πρωτοπαλίκαρου της χ.α Χάρη Κουσουμβρή από ομάδα συντρόφων στον ηλεκτρικό σταθμό Βικτωρίας “γκρεμίζοντας τον μύθο της χρυσής αυγής.”

Οι συγκρούσεις με τους φασίστες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο που παραλίγο να κοστίσουν τη ζωή συντρόφισσας που τραυματίστηκε καταφέρνοντας όμως να κρατήσει κλειστή την πόρτα του πανεπιστημίου αποτρέποντας έτσι επίθεση “τάγματος εφόδου” για τον απεγκλωβισμό μέλους τους που κρατούνταν από συντρόφους στο Πανεπιστήμιο.

Η επίθεση συντρόφων κατά του ειδικού φρουρού και φασίστα – μαχαιροβγάλτη Ανδράσκελα σε κομμωτήριο στο κέντρο της Αθήνας οπού κατάφερε να γλιτώσει τραβώντας το υπηρεσιακό πιστόλι και σημαδεύοντας τους.

Η παραλίγο δολοφονία του συντρόφου Β. Στο Περιστέρι με 13 μαχαιριές σε ζωτικά όργανα και η βίαιη συμπλοκή του αναρχικού Γ. Δημητράκη με τον Περίανδρο και ακόμα έναν ποινικό κρατούμενο στα μπάνια της φυλακής Αλικαρνασσού.

Οι μάχες συντρόφων με μπάτσους και φασίστες που μαζί επιτίθονταν στους διαδηλωτές, στις 2 Φλεβάρη 2008 στο κέντρο της Αθήνας.

Οι πολύωρες μάχες μετά την δολοφονία Καντάρη τον Μάη του 2011. Μια δολοφονία που οι φασίστες εκμεταλλεύτηκαν πολιτικά για να διαχύσουν το ρατσιστικό δηλητήριο τους και να στοχοποιήσουν τους μετανάστες. Οι αντιφασιστικές δυνάμεις εκείνες τις ημέρες για ακόμα μια φορά συσπειρώθηκαν και δεν άφησαν κανένα περιθώριο εξάπλωσης της ρατσιστικής πανούκλας.

Η επίθεση συντρόφων και συντροφισσών κατά των κεντρικών γραφείων της Χ.Α στη Σολωμού. Παρά τον αρχικό αιφνιδιασμό της περιφρούρησης, οι πυροβολισμοί από πρωτοκλασάτο σήμερα στέλεχος της οργάνωσης με κυνηγετική καραμπίνα τραυμάτισαν αντιφασίστες οι οποίοι μπορεί να μην κατάφεραν να ολοκληρώσουν την επίθεση, κατάφεραν βέβαια κάτι πολύ σημαντικότερο για εκείνη την εποχή. Να κλείσουν τα κεντρικά γραφεία της οργάνωσης και να αναστείλει η Χ.Α την πολιτική δραστηριότητα της το προσεχές διάστημα. Γραφεία που προκάλεσαν τον πόνο και τον τρόμο στην ανυπότακτη νεολαία και στους μετανάστες.

Τα καρφώματα στο δικαστήριο, το κλείσιμο των περισσότερων γραφείων της χρυσής αυγής, τα “συντροφικά” φαγώματα και οι διασπάσεις στο φασιστικό στρατόπεδο δεν θα μπορούσαν όμως να εξηγηθούν επαρκώς έξω από από το ιστορικό περιβάλλον στο οποίο εκτυλίσσονται.

Η αποτυχία της επανεκλογής στο κοινοβούλιο στις εκλογές της 7.7.2019 αποτέλεσε ίσως την χαριστική βολή για την χρυσή αυγή και τους υποστηρικτές της.

Αφού την κατέστησε -προσωρινά- άχρηστη σε κοινοβουλευτικό επίπεδο για τα συμφέροντα που εξυπηρετούσε αλλά και αδύναμη οικονομικά για να συντηρήσει τα δεκάδες γραφεία της στη επικράτεια. Η χαριστική βολή για την οργάνωση δοθηκε σε ένα πρωτόγνωρο για την ακροδεξιά περιβάλλον πολιτικής ομηρίας και διώξεων κατά βουλευτών και μελών της.

Σε μια συγκυρία που η απόφαση του δικαστηρίου πλησιάζει στο τέλος της και τα όποια παρελθοντικά ίχνη συντροφικότητας μετατρέπονται σε αλληλοκατηγορίες και καταδόσεις στελεχών και μελών.

Το τελευταίο χαρτί για την επιβίωση της οργάνωσης βρίσκεται στην αναδρομική αποδέσμευση αρκετών εκατομμυρίων ευρώ που θα προέλθει από την τυχόν αθώωση των ηγετικών στελεχών της οργάνωσης και από την ενδεχόμενη δικαστική ετυμηγορία της – μη- εγκληματικής οργάνωσης. Γεγονός που αν συμβεί θα επιτρέψει στον Μιχαλολιάκο να (ξ)αναστήσει την οργάνωση αλλά κυρίως να αποκαταστήσει το τσαλακωμένο προφίλ της και να ισχυροποιηθεί μέσω μιας ενδεχόμενης δικαίωσης της γραμμής της “πολιτικής σκευωρίας” που έχει κάνει σημαία για την υπεράσπιση του.

Όμως η επανεμφάνιση και η αναζωπύρωση του φασισμού δεν εξαρτάται μόνο από την πολιτική επιβίωση της Χρυσής αυγής. Ο διάχυτος ρατσισμός, η πατριαρχία και οι εξουσιαστικές συμπεριφορές επιβολής είναι παρούσες και ενυπάρχουν ως κοινωνικές σχέσεις μέσα στον αξιακό κώδικα ενός σημαντικού τμήματος της κοινωνίας.

Ο κοινωνικός κανιβαλισμός είναι αποτυπωμένος πάνω στο κορμί της Ελένης Τοπαλούδη που βιάστηκε και δολοφονήθηκε από δυο κτήνη στην περιοχή της Ρόδου. Πάνω στο άψυχο σώμα του Αλβανού εργάτη γης Petrit Zifle που δολοφονήθηκε από ρατσιστή συγχωριανό του έπειτα από πολιτική διαμάχη που είχαν σε καφενείο της Λευκίμμης.

Ο φασισμός σκότωσε την Αγγελική Πέτρου που δολοφονήθηκε από τον πατέρα της μόλις πληροφορήθηκε για την σχέση της με Αφγανό υπήκοο.

Ο φασισμός χτύπησε την πόρτα του Ζάκ Κωστόπουλου / zackie oh ένα ανύποπτο πρωί του Σεπτέμβρη στην οδό Γλάδστωνος όταν ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από μπάτσους και φασιστοειδή μετά τον εγκλωβισμό του σε κοσμηματοπωλείο στην Ομόνοια.

Γι αυτό λοιπόν ο αγώνας του κινήματος ενάντια στον φασισμό είναι ταυτόχρονα διττός. Από την μια να διαλύσει τόσο σε πολιτικό όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο τα υπολείμματα της νεοναζιστικής οργάνωσης και τις φράξιες που δημιουργούνται μέσα από τις διασπάσεις. Ταυτόχρονα όμως να ισχυροποιείται διαρκώς και να δημιουργεί τους κοινωνικούς εκείνους όρους και συσχετισμούς ώστε η πατριαρχία και ο ρατσισμός να αργοπεθαίνουν κάπου αιμόφυρτοι και στην θέση τους να κυριαρχούν οι αξίες της ισότητας, της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων.

Γιατί και τώρα και πάντα, και όπως και το ΄40 τη φτώχεια και τον Φασισμό θα πολεμάμε πάντα.

Οι νεκροί μας ζούνε μέσα στους αγώνες μας

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Πλ. Κλαυθμώνος 30 Μάη 2018: παρέμβαση Πρωτοβουλίας Εργαζομένων και Ανέργων κατά τη διάρκεια της Ταξικής Μέρας Δράσης ενάντια στη φιέστα του ξεπουλημένου συνδικαλισμού και την “Πανεθνική Ημέρα Δράσης” της αντικοινωνικής συμμαχίας ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΣΕΒ

Για το νέο “αναπτυξιακό” νομοσχέδιο. Όταν ακούμε για καπιταλιστική ανάπτυξη, ανθρώπινο κρέας μυρίζει…

Όπως έχουμε πει ήδη από τις πρώτες ημέρες της ανόδου της ΝΔ στην κυβερνητική εξουσία τόσο η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, όσο και η αστυνομική κατοχή των Εξαρχείων αποτελούν μια πρόβα τζενεράλε για ένα νέο κύκλο γενικευμένης επίθεσης εναντίον της κοινωνίας. Στις 12 Σεπτεμβρίου η κυβέρνηση κατέθεσε το λεγόμενο “αναπτυξιακό νομοσχέδιο”, που βρίσκεται στον πυρήνα της σχεδιαζόμενης αντικοινωνικής πολιτικής. Μιας πολιτικής που παίρνει τη σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ: μετά την απατεωνιά της “δίκαιης ανάπτυξης”, έρχεται η “ανάπτυξη για όλους”. Κι όταν ακούμε για καπιταλιστική ανάπτυξη, ανθρώπινο κρέας μυρίζει…

Το νέο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο εμβαθύνει το τσάκισμα των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων, ενώ ταυτόχρονα γίνεται πιο φιλικό στο κεφάλαιο με το πρόσχημα της δημιουργίας ενός φιλοεπενδυτικού περιβάλλοντος. Ενός περιβάλλοντος που για να γεννήσει την “ανάπτυξή” τους, οφείλει να περιορίσει ακόμα περισσότερο τη συλλογική δράση των εργαζομένων, να δώσει ακόμα ένα χτύπημα στο δικαίωμα της απεργίας, να προχωρήσει στο “εκσυγχρονισμένο” φακέλωμα για τους εργαζόμενους που δε σκύβουν το κεφάλι στην εργοδοτική αυθαιρεσία (μέσα από το ηλεκτρονικό μητρώο των μελών των συνδικάτων και τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες για τις γενικές συνελεύσεις και απεργίες), να ξηλώσει τις κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, να καταργήσει επί της ουσίας την αρχή της επεκτασιμότητας των κλαδικών συμβάσεων και της ευνοϊκότερης ρύθμισης για τους εργαζόμενους, συμπιέζοντας ακόμα περισσότερο μισθούς και δικαιώματα, να ενισχύσει την εργασιακή ζούγκλα, να περιορίσει ασφυκτικά το δικαίωμα για μονομερή προσφυγή στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας, να εντατικοποιήσει την εκμετάλλευση, να δημιουργήσει fast track διεργασίες που θα διευκολύνουν τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, να δώσει περισσότερα προνόμια στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο με το πρόσχημα της “ευελιξίας στις στρατηγικές επενδύσεις”. Και φυσικά, οι θιασώτες του νεοφιλελεύθερου πλιάτσικου ετοιμάζουν νέες περιβαλλοντοκτόνες επιχειρήσεις, αφού μέσα στο πλαίσιο της “απλούστευσης των διαδικασιών για τις επενδύσεις”, συμπεριλαμβάνονται και οι περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις.

Ταυτόχρονα, ενώ η κυβέρνηση της ΝΔ εμφανίζει το νομοσχέδιο – έκτρωμα ως “φιλεργατική τομή”, προχωρά σε μείωση του προστίμου για αδήλωτη εργασία στην περίπτωση πρόσληψης και καταργεί την υποχρέωση του εργοδότη για αναγνώριση και καταβολή ενσήμων τριών μηνών αναδρομικά στον αδήλωτο εργαζόμενο, δημιουργώντας ουσιαστικά αντικίνητρα για νόμιμη πρόσληψη των εργαζομένων. Μια ρύθμιση που εντάσσεται στο πλαίσιο της δημιουργίας “φιλεπενδυτικού κλίματος”. Σε ελεύθερη μετάφραση: κλιμάκωση της ασυδοσίας των αφεντικών, δραστικός περιορισμός των εργατικών συμφερόντων..

Σε αυτόν το νέο κύκλο αντικοινωνικής επίθεσης οφείλουμε να μη μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Οφείλουμε να μην αποκόψουμε τους αγώνες καταδικάζοντάς τους στη μερικότητα και τον ρεφορμισμό, αλλά να τους συνδέσουμε μεταξύ τους. Γιατί η κρατική και καπιταλιστική επίθεση είναι ενιαία και συνολική. Το ίδιο ενιαία και συνολική θα πρέπει να είναι η προλεταριακή και λαϊκή αντεπίθεση: από τον αγώνα ενάντια στην κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, μέχρι τους περιβαλλοντικούς αγώνες ενάντια στη λεηλασία της φύσης (Σκουριές, Άγραφα, Αχελώος κλπ). Από τη μάχη για την υπεράσπιση της γειτονιάς των Εξαρχείων και των δομών του κινήματος μέχρι τους εργατικούς αγώνες. Από τον αγώνα ενάντια στις ναρκομαφίες και την κρατική καταστολή, μέχρι τους αγώνες ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Από τη μαχητική αντιφασιστική δράση, μέχρι τη διεθνιστική αλληλεγγύη και τη συγκρότηση αντιπολεμικού μετώπου ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Η αντίστασή μας ενάντια στο νέο αντεργατικό-αντιλαϊκό “αναπτυξιακό νομοσχέδιο” είναι ακόμα μία στάση στη δύσβατη αυτή πορεία.

ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ – ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ

ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΜΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΓΡΑΝΑΖΙΑ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ!

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Να μην αφήσουμε τα χημικά της αστυνομίας

και το ναρκεμπόριο της μαφίας να μας δηλητηριάσουν

Στα Εξάρχεια σήμερα δοκιμάζονται για μια ακόμη φορά οι αντοχές του κόσμου του Aγώνα. Η κατασταλτική πίεση των τελευταίων εβδομάδων φέρει τα χαρακτηριστικά μιας ολομέτωπης αντιπαράθεσης. Ο διακηρυγμένος ρεβανσισμός –με τη μετεμφυλιακή ρητορική- της πρόσφατα εκλεγμένης νεοφιλελεύθερης-ακροδεξιάς κυβέρνησης της ΝΔ, απέναντι στις δομές και τους ανθρώπους του κινήματος, δεν περιορίζεται εκεί αλλά διαπερνά σαν οδοστρωτήρας όλο το ελευθεριακό πνεύμα και τις διαφορετικότητες που συνυπάρχουν και βρίσκουν –εδώ και δεκαετίες- καταφύγιο σε αυτά τα λίγα τετραγωνικά μέτρα γης.

Τα Εξάρχεια παρά τις εκρηκτικές αντιθέσεις που φέρουν στο εσωτερικό τους παραμένουν η «πατρίδα» όλων εκείνων που ασφυκτιούν μέσα στον καπιταλιστικό κόσμο της ανισότητας και της αδικίας. Η «πατρίδα» εκείνων που δεν έχουνε πατρίδα. Ένα διαχρονικό πεδίο αντίστασης απέναντι σε όλες τις μορφές επιβολής του αυταρχισμού, της καταστολής και της ωμής βίας που το σύστημα προσφέρει αφειδώς. Από την περίοδο της Κατοχής και τα Δεκεμβριανά, στην εξέγερση του Νοέμβρη του ‘73 και τους αγώνες ενάντια στην αστυνομοκρατία και την κρατική καταστολή στις δεκαετίες που ακολούθησαν και από τις αντιστάσεις ενάντια στην “ανάπλαση” -ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ‘90- ως την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και τους αγώνες των τελευταίων χρόνων ενάντια στο ναρκεμπόριο και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.

Μια γειτονιά ποτισμένη με το αίμα των δικών μας νεκρών, όσων πήραν θέση στον κοινωνικό ανταγωνισμό, τον κοινωνικό πόλεμο, τον εμφύλιο ταξικό πόλεμο που διεξάγεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια και θα συνεχίζεται μέχρι να πάψουν να υφίστανται τάξεις.

Η εισβολή των δυνάμεων καταστολής στα Εξάρχεια και η στρατιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου αποτελεί για την ακροδεξιά κυβέρνηση την υλική αποτύπωση της επιβολής της αστικής ιδεολογίας πάνω στα σώματα και τις ζωές εκείνων που περισσεύουν από τα «αναπτυξιακά» σχέδια και τα business plan του διεθνούς Κεφαλαίου και της «ελεύθερης» αγοράς. Αποτελεί μια επίθεση με σαφώς προσδιορισμένα ταξικά συμφραζόμενα αφού στο στόχαστρο βρίσκονται ανήλικα παιδιά, πρόσφυγες, εξαθλιωμένοι και φτωχοδιάβολοι.

Οι εικόνες κουκουλοφόρων ανδρών της αστυνομίας με τα αυτόματα στα χέρια να περισυλλέγουν προσφυγόπουλα σαν τρόπαια από τις καταλήψεις και να τα φορτώνουν στις αστυνομικές κλούβες κάνουν το γύρο του κόσμου αποτελώντας εικόνες ντροπής. Αποτελούν συνέχεια -μέσα στην Ευρώπη-Φρούριο- του ίδιου πολέμου που μαίνεται με πολεμικές αποστολές ή “ειρηνευτικές” επιχειρήσεις σε κάθε γωνιά του κόσμου: στη Μέση Ανατολή και την Αφρική, την Παλαιστίνη, τη Συρία, τη Λιβύη, την Υεμένη το Ιράκ και το Αφγανιστάν.

Δικαιολογημένα οι αντιδράσεις φουντώνουν στο δημόσιο διάλογο όταν αντί για «σκληρούς ποινικούς που βρίσκουν καταφύγιο» στα Εξάρχεια, αντί για «κατασχέσεις μεγάλων ποσοτήτων ναρκωτικών και όπλων», αντί για «συλλήψεις βιαστών, διακινητών προσφύγων και αντιεξουσιαστών που διαπλέκονται με ναρκέμπορους», ξεδιπλώνεται στις τηλεοπτικές οθόνες η καπιταλιστική δυστοπία του προσφυγικού ζητήματος και η εγκληματοποίηση της φτώχειας και της εξαθλίωσης.

Η παρουσίαση της γειτονιάς των Εξαρχείων ως μια μεγάλη εστία ανομίας, ως μια μεγάλη εγκληματική οργάνωση που πρέπει να εξαρθρωθεί, αποτέλεσε -προεκλογικά για την ακροδεξιά- το βασικό προπαγανδιστικό εργαλείο για να ανελιχθεί εκλογικά στην εξουσία. Αποτέλεσε το όχημα άντλησης κοινωνικής νομιμοποίησης για μια συντριπτική αστυνομική επέμβαση.

Ήδη με την αποφυλάκιση Κορκονέα το δικαστικό σώμα φρόντισε προκαταβολικά να στείλει το δικό του μήνυμα στους ένοπλους πραιτοριανούς του καθεστώτος. Μια απόφαση που στέλνει μήνυμα ασυλίας και νομικής προστασίας στους κρατικούς μηχανισμούς, προετοιμάζοντας παράλληλα το έδαφος για την επερχόμενη κατασταλτική επίθεση που επακολούθησε της απόφασης.

Τα Εξάρχεια αποτελούν μια γειτονιά μπολιασμένη με τα αδιέξοδα και τις εκρηκτικές αντιθέσεις που παράγει το χρεοκοπημένο καπιταλιστικό σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας. Οι εκκενώσεις καταλήψεων, οι απελάσεις προσφύγων και μεταναστών, οι «σκούπες» στο σωρό στην πλατεία Εξαρχείων, οι σεξιστικές παρενοχλήσεις και οι ξυλοδαρμοί αστέγων και ομοφυλόφιλων από άνδρες των ΜΑΤ, οι επιθέσεις σε κοινωνικά κέντρα αγώνα και η μετατροπή της γειτονιάς σε αστυνομοκρατούμενη ζώνη επιβολής και ελέγχου, όχι απλώς δεν δίνουν λύσεις στα υπαρκτά προβλήματα αλλά δημιουργούν μια οριακή συνθήκη περικύκλωσης που φέρει τα χαρακτηριστικά ενός προσχεδιασμένου ρατσιστικού πογκρόμ με απρόβλεπτες συνέπειες και χαρακτηριστικά «συλλογικής ευθύνης».

Την ίδια στιγμή, η μαφία συνεχίζει ανενόχλητη να διοχετεύει την πραγμάτεια της στην πλατεία Εξαρχείων και να αυξάνει την κερδοφορία της ενώ οι έμποροι που δραστηριοποιούνται για λογαριασμό της συνεχίζουν να επιτίθονται μέσω της ένοπλης επιβολής των αντικοινωνικών και αντικινηματικών τους πρακτικών, με τελευταία παραδείγματα την επίθεση ναρκέμπορου με μαχαίρι εναντίον συντρόφων έξω από την πύλη του Πολυτεχνείου και τις πρόσφατες επιθέσεις ναρκέμπορων σε συντρόφους στη Θεσσαλονίκη.

Η εγκαθίδρυση των ναρκέμπορων στην γειτονία -ως τμήμα ενός αντί-εξεγερσιακού σχεδίου που εφαρμόστηκε σταδιακά μετά την εξέγερση του 2008- εξασφάλισε στην αστυνομία και σε κρατικούς υπαλλήλους όλα αυτά τα χρόνια, εκτός από σχέσεις διαπλοκής και υλικές απολαβές, το ουσιαστικό «αδυνάτισμα» του αναρχικού κινήματος που παραδοσιακά διατηρούσε την πολιτική πρωτοβουλία κινήσεων στην γειτονία. Η αστυνομία μπορούσε με αυτόν τον τρόπο τόσο να ελέγχει την περιοχή μέσω των πληροφοριοδοτών της όσο και να απονοηματοδοτεί τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες που αναπτύσσονταν σε μια γειτονία όπου πλέον τον έλεγχο τον είχε η μαφία. Η ειρηνική συνύπαρξη με την μαφία αποτέλεσε εξαρχής μια αβίωτη κατάσταση για τις οργανωμένες δυνάμεις του κινήματος αφού η υποταγή τους σε αυτή αποτελεί ιστορικά και νομοτελειακά απαράβατο κανόνα συναινετικής συνύπαρξης.

Η ηγεμονία του «παράνομου» κεφαλαίου της μαφίας στη γειτονιά και η μετατροπή της περιοχής σε μια τσιμεντένια ζούγκλα που οι νόμοι διέπονται από τον νόμο του ισχυρότερου είναι λογικό ότι διαμόρφωσε μια συνθήκη μέσα στην οποία τα πιο «ευάλωτα» υποκείμενα ήταν εκτεθειμένα και έρμαια στις ορέξεις και τις συμπεριφορές των ισχυρότερων. Οι ομοφοβικές και σεξιστικές επιθέσεις, οι κλοπές και οι ληστείες περαστικών, οι επιθέσεις κατά γυναικών ακόμα και οι βιασμοί που συνέβησαν -μέσα σε ένα νοσηρό πλέον περιβάλλον- διαμόρφωσαν μια ζοφερή πραγματικότητα που συντηρητικοποίησε αναπόφευκτα τα προοδευτικά αντανακλαστικά της γειτονιάς και γέμισε με φόβο και βουβή οργή τους κατοίκους της. Η σταδιακή μετατροπή των Εξαρχείων από μια ελευθεριακή, φιλόξενη και ανοιχτή στη διαφορετικότητα γειτονιά σε μια αποξενωμένη και τρομαγμένη συνοικία, με κλειδαμπαρωμένες και σφραγισμένες τις πόρτες των πολυκατοικιών και με τον φόβο να κυριαρχεί διάχυτος στην ατμόσφαιρα, αποτέλεσε τη μεγαλύτερη ίσως ήττα –από το 2008 κι έπειτα- για το αναρχικό και το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα Αυτή η μετατόπιση αποτέλεσε για το Κράτος την μεγαλύτερη νίκη απέναντι στο κίνημα αφού ουσιαστικά ανέτρεψε με τον πιο βρώμικο και ύπουλο τρόπο τους συσχετισμούς που επέτρεπαν στη γειτονιά να εξασφαλίζει και στο κίνημα να περιφρουρεί, με τη δυναμική και την παρουσία του, τους προοδευτικούς συσχετισμούς που αναπτύσσονταν στη γειτονιά απέναντι σε κανιβαλικές νοοτροπίες και συμπεριφορές.

Οι κινητοποιήσεις ενάντια στις μαφίες, από σημαντικά τμήματα του κινήματος, στην περιοχή των Εξαρχείων συμβαίνουν όλα αυτά τα χρόνια παράλληλα με την ταυτόχρονη διαστρέβλωση και συκοφάντηση τους από τους δημοσιογράφους που παρουσίαζουν τις κινητοποιήσεις ως «συγκρούσεις για το μοίρασμα της πίττας στην περιοχή». Ως επαγγελματίες ψεύτες, οι δημοσιογράφοι -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- κατάφεραν να χειραγωγήσουν ένα μέρος της «κοινής γνώμης» παρουσιάζοντας τις -ακόμα και αιματηρές- μάχες του κινήματος με τη μαφία ως «ύποπτες» και «σκοτεινές» υποθέσεις που συμβαίνουν σε κάποιο απομακρυσμένο κρατίδιο-άβατο για την αστυνομία.

Με αυτόν τον τρόπο, το Κράτος επιχειρεί διαρκώς να απονοηματοδοτεί τόσο το συγκρουσιακό περιεχόμενο των κινητοποιήσεων όσο και τους ίδιους τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες σαν «σκοτεινές» φιγούρες, παρουσιάζοντας τους ως «διαπλεκόμενους» και «ιδιοτελείς». Απογυμνώνοντας έτσι το πηγαίο ενδιαφέρον για τη γειτονιά, τις ανησυχίες για την εξέλιξη του αγώνα και την ανιδιοτελή συνεισφορά στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση .

Οι στοχοποιήσεις και οι επιθέσεις κατά αγωνιστών από τους ναρκέμπορους ήταν απλώς η συνέχιση της επεκτατικής πολιτικής του κράτους στα Εξάρχεια με άλλους τρόπους και άλλα μέσα από αυτά της αστυνομίας. Έτσι λοιπόν οι -πλέον σχεδόν- καθημερινές επιχειρήσεις-φιάσκο της ΕΛ.ΑΣ στα Εξάρχεια, δήθεν για την πάταξη του ναρκεμπορίου, εκτός από καθαρά σαθρές και επικοινωνιακές αποτελούν επιχειρήσεις υποτίμησης της μνήμης και της νοημοσύνης της κοινωνίας. Αφού η γιγάντωση των ναρκομαφιών, η μετατροπή της πλατείας στη μεγαλύτερη ναρκοπιάτσα του κέντρου της Αθήνας και το στρίμωγμα κάθε λογής αντικοινωνικών συμμοριών στην περιοχή αποτέλεσαν ένα κρατικό-καπιταλιστικό σχέδιο.

Οι συλλήψεις μικροπαραβατών και εξαθλιωμένων (κυρίως χρηστών) στην πλατεία που βαφτίζονται ως «ναρκέμποροι» επιχειρούν να διαμορφώσουν μια ψευδή -τηλεοπτική- πραγματικότητα όταν την ίδια στιγμή οι πραγματικοί ναρκέμποροι συνεχίζουν καθημερινά τον ανεφοδιασμό της πλατείας με ποσότητες ναρκωτικών και οι έμποροι-τσιράκια παραμένουν αμετακίνητοι και αλλάζουν βάρδιες στα πόστα τους.

Τα καθήκοντα που ορίζονται μέσα στο νέο περιβάλλον είναι σαφώς πιο αναβαθμισμένα και ίσως πιο επιτακτικά από ποτέ. Η διπλή κατοχή της γειτονιάς τόσο από τις ναρκομαφίες όσο και από τις δυνάμεις καταστολής διαμορφώνει ένα εκρηκτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο το κίνημα καλείται να δώσει τις απαντήσεις του. Η επανοικειοποίηση της γειτονιάς των Εξαρχείων από τις κινηματικές δυνάμεις και τους κατοίκους της και το διπλό καθήκον της εκδίωξης των μπάτσων και των μαφιόζων απαιτεί την ενεργοποίηση των πολύμορφων χαρακτηριστικών του κινήματος. Οι μαζικές διαδηλώσεις, οι στοχευμένες επιθετικές δράσεις, οι μαζικές αφισσοκολλήσεις, η περιφρούρηση και η επανακατάληψη χώρων αντίστασης και αγώνα, οι επιθέσεις σε μαφιόζους αποτελούν σημεία συνάντησης της αγωνιζόμενης νεολαίας με τη γειτονιά των Εξαρχείων.

Όμως, ο αγώνας για τα Εξάρχεια -για να πετύχει τους σκοπούς του- χρειάζεται να πλαισιωθεί από αγωνιστές και συλλογικότητες που συμμετέχουν και σε άλλα μετερίζια του κοινωνικού ανταγωνισμού και να συνδεθεί με τους υπόλοιπους αγώνες που υπάρχουν ή πρόκειται να ξεπηδήσουν το επόμενο διάστημα. Μόνο έτσι, τα Εξάρχεια θα ανακτήσουν ξανά το πραγματικά κοινωνικό και ταξικό περιεχόμενο τους και θα αποτελέσουν ένα -εκ νέου- σημείο ριζοσπαστικής αναφοράς, πολιτικοποίησης και έμπνευσης για τη νεολαία και το χειμαζόμενο λαό.

Μόνο αν συνδεθούν οι κινητοποιήσεις στη γειτονιά των Εξαρχείων με τους φοιτητικούς αγώνες ενάντια στην κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και την υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης. Μόνο αν συνδεθούν με τους περιβαλλοντικούς-αντικαπιταλιστικούς αγώνες που αποτελούν την μοναδική σανίδα σωτηρίας για τον πλανήτη απέναντι στην αδηφάγα καπιταλιστική μηχανή του κεφαλαίου. Μόνο αν συνδεθούν με το μαχητικό αντιπολεμικό κίνημα, στήνοντας αναχώματα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που σκορπά το θάνατο, την εξαθλίωση, την προσφυγιά.

Μόνο τότε θα μπορέσουν να αποτελέσουν ξανά τα Εξάρχεια σημείο αναφοράς των καταπιεσμένων. Αν καταφέρουν να υπηρετήσουν τα συμφέροντα της τάξης τους και να πλαισιώσουν τις εργατικές και αντικαπιταλιστικές διεκδικήσεις που θα ξεσπάσουν το προσεχές διάστημα. Αν καταφέρουν να συνδεθούν με τις κινητοποιήσεις και τα δίκαια αιτήματα των πολιτικών κρατούμενων και των φυλακισμένων αγωνιστών που θα είναι οι επόμενοι στόχοι της ακροδεξιάς κυβέρνησης. Αν επιχειρήσουν οι κινητοποιήσεις στα Εξάρχεια -ενάντια στην κρατική καταστολή και την μετατροπή της γειτονιάς σε καπιταλιστικό-τουριστικό φιλέτο για ντόπιους και ξένους επενδυτές- να αποτελέσουν ανάχωμα στα ευρύτερα «αναπτυξιακά» σχέδια των καπιταλιστών που περιλαμβάνουν την μετατροπή των δημοσίων χώρων σε εργοτάξια κακοπληρωμένης εργασίας με το αισθητικό και πολιτισμικό αίσχος της ανέγερσης καζίνο και ουρανοξυστών να αποτελεί το business plan τους.

Γιατί για το Κράτος τα κατεχόμενα Εξάρχεια αποτελούν την εισβολή στην προοπτική της κοινωνικής-ταξικής εξέγερσης. Αποτελούν τη σκόνη που λερώνει τις αστραφτερές βιτρίνες των πολυεθνικών και την ουτοπία ενός κόσμου χωρίς σύνορα, εκμετάλλευση και πολέμους.

Κάτω τα ξερά σας από τα Εξάρχεια και τον κόσμο του Αγώνα

Διαδήλωση Σάββατο 14/9 Προπύλαια 12:00

Tαξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Αθήνα, Σεπτέμβρης 2019