Month: November 2018

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ – ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΩΝ ΤΗΣ 3ΗΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑΣ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΒΑΣΑΝΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΔΕΛΤΑ: ΠΕΜΠΤΗ 29 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ (ΚΤ. 9 ΑΙΘ.4) ΣΤΙΣ 9ΠΜ

Ακολουθεί το κείμενο με το οποίο καλούσαμε στη Συγκέντρωση Αλληλεγγύης στη δίκη των συλληφθέντων συντρόφων-συντροφισσών της 3ης Αντιφασιστικής Μοτοπορείας στις 12/11/18, η οποία και αναβλήθηκε για το Μάρτιο του 2019.

– Στις 30 Σεπτέμβρη του 2012 πραγματοποιείται αντιφασιστική μοτοπορεία στον άξονα της οδού Πατησίων και τις γύρω περιοχές. Πέντε μέρες πριν, είχε πραγματοποιηθεί φασιστική επίθεση στα γραφεία της τανζανικής κοινότητας και σε μετανάστες στην πλατείας Αμερικής. Στην περιοχή είχε συσταθεί ρατσιστική “επιτροπή κατοίκων” με πρότυπο την αντίστοιχη του Αγ. Παντελεήμονα, ενώ ήδη είχαν δημιουργηθεί ομάδες που προχωρούσαν σε επιθέσεις. Μια από αυτές ήταν και ο εμπρησμός ενός μπαρ, του οποίου ο ιδιοκτήτης ήταν από το Καμερούν, από τους φασίστες Παπαβασιλείου (προσωπικό φίλο του Ρουπακιά) και Περρή, οι οποίοι -σύμφωνα με τους ίδιους- “αστυνόμευαν την περιοχή σε ομάδες των πέντε”. Στις 30 Σεπτέμβρη οι φασίστες Παπαβασιλείου και Περρής επιτίθενται σε συντρόφους της μοτοπορείας. Αυτή η κίνηση των φασιστών με την αυτονόητη αμυντική απόκρουση από την μεριά της πορείας ήταν και η αφορμή για την επίθεση που δέχτηκε από την ομάδα ΔΕΛΤΑ, η οποία εμβόλισε την πορεία πέντε φορές κατά την επιστροφή της στα Εξάρχεια, συλλαμβάνοντας συνολικά 15 συντρόφους και συντρόφισσες. Μετά από λίγες εβδομάδες, στη δικογραφία προστέθηκαν ακόμα 6 σύντροφοι με βάση τους αριθμούς των πινακίδων από τις μηχανές τους.

Κατά τη 19ωρη παραμονή των συντρόφων και των συντροφισσών στη ΓΑΔΑ, στο “τμήμα προστασίας του πολιτεύματος” και παρουσία αξιωματικών, βασανίζονται άγρια από τους εγκληματίες της ΔΕΛΤΑ. Μέχρι την αποκάλυψη των βασανιστηρίων από την βρετανική εφημερίδα Guardian, τα καθεστωτικά ΜΜΕ επιβάλλουν ένα τοίχος σιωπής. Παρά την αστυνομική βία και την απειλή της προφυλάκισης όλοι οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες υπερασπίζονται πολιτικά τη συμμετοχή τους στην αντιφασιστική μοτοπορεία.

– Τα βασανιστήρια στους αντιφασίστες και τις αντιφασίστριες το 2012 δεν ήταν μια απλή παρεκτροπή κάποιων αστυνομικών. Ήταν μέρος του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης που έχει επιβάλλει το μνημονιακό πολιτικό προσωπικό, και με τον πιο άγριο τρόπο τα πρώτα χρόνια μετά το 2010, με στόχο την κοινωνική εμπέδωση του φόβου, αλλά και τη περιθωριοποίηση, ποινικοποίηση και καταστολή της επαναστατικής δράσης, καθώς και της ταξικής πάλης.

– Τα γεγονότα της μοτοπορείας απέδειξαν με τον πιο σαφή αλλά και ωμό τρόπο την οργανική και στενή σύνδεση κράτους και παρακράτους. Μια ιστορική σχέση που -χωρίς φτιασιδώματα- αποτυπώθηκε στις 4 Ιουλίου του 2013, ένα χρόνο περίπου μετά τα βασανιστήρια στους αντιφασίστες, όταν – παρουσία του αρχηγού της ΕΛΑΣ- ο γγ της κυβέρνησης Τ. Μπαλτάκος κάλεσε τους αστυνομικούς της ΔΙΑΣ, αλλά κυρίως της ομάδας ΔΕΛΤΑ να έρθουν ένστολοι στο αμφιθέατρο της ΓΑΔΑ, ώστε να συζητήσουν (με αφορμή τα βιβλία του) για την “Κρυπτεία”, μια διαδικασία διαπαιδαγώγησης των αρχαίων Σπαρτιατών μέσα από τη δολοφονία ειλώτων.

– Έξι χρόνια μετά, τη Δευτέρα, 12 Νοέμβρη, δικάζονται οι 21 σύντροφοι και συντρόφισσες, με (ψευδο)μάρτυρες τους φασίστες της περιοχής και την κρατική συμμορία της ομάδας ΔΕΛΤΑ. Σήμερα οι σποραδικές συλλήψεις κάποιων φασιστών δεν πρέπει να δημιουργήσουν καμία αυταπάτη, κανέναν εφησυχασμό. Η ευνοϊκή αστυνομική και δικαστική μεταχείριση τους, καθώς και η επικίνδυνη και τυχοδιωκτική πολιτική νομιμοποίησης της ΧΑ από το ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με την άνοδο του εθνικισμού, την παγκόσμια οικονομία που αδυνατεί να ανακάμψει επαρκώς και μια πιθανή νέα αστάθεια στο αστικό πολιτικό τοπίο μπορεί να αναδείξει τη ΧΑ ξανά σαν μια χρήσιμη εφεδρεία. Για αυτό σήμερα ο οργανωμένος και μαχητικός αντιφασισμός, που θα συγκεντρώνει την αναγκαία μαχητική ισχύ (ιδεολογική, πολιτική, στρατιωτική) στους αποφασιστικούς χρόνους και χώρους, πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα ολόκληρου του κινήματος. Γιατί σήμερα, με το φασισμό να σηκώνει και πάλι απειλητικά κεφάλι στην Ελλάδα, την Ευρώπη και όλο τον κόσμο, όπως έγραφε και η Συνέλευση των κατηγορουμένων αντιφασιστών-αντιφασιστριών της 3ης Αντιφασιστικής Μοτοπορείας “η πολιτική, ηθική και οικονομική στήριξη των κατηγορουμένων και μέσα από αυτήν η πολιτική υπεράσπιση του δικαιώματος και της υποχρέωσής μας στην αντιφασιστική και ταξική αυτοάμυνα είναι ακόμα αναγκαία”.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Στην διαδήλωση της 17ης Νοέμβρη 2018 οι δυνάμεις των ΜΑΤ επιτέθηκαν συντεταγμένα και βίαια κατά διαδηλωτών, μόλις η διαδήλωση πέρασε την Αμερικάνικη πρεσβεία. Η σαφώς προσχεδιασμένη επίθεση των ΜΑΤ με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που αυτή έφερε παραπέμπει σαφώς σε δολοφονική ενέργεια κατά του λαϊκού κινήματος και πιο συγκεκριμένα σε στοχοποίηση των αναρχικών μπλόκ της διαδήλωσης. Η επίθεση πραγματοποιήθηκε, όταν τα ΜΑΤ αντιλήφθηκαν ότι τα συγκεκριμένα μπλοκ επρόκειτο να διαλυθούν στο σταθμό του μετρό Αμπελόκηποι. Λίγα μέτρα πριν, στο σκοτάδι, αφού τα φώτα του δρόμου στο συγκεκριμένο μόνο ύψος της λεωφόρου Αλεξάνδρας ήταν επιτηδευμένα κλειστά, τα ένοπλα ΜΑΤ ξεκίνησαν να κάνουν αυτό που ξέρουν καλά. Nα τρομοκρατούν, να συλλαμβάνουν, να ξυλοφορτώνουν και να τραμπουκίζουν.

  Παρά το γεγονός ότι η επίθεση έγινε χωρίς καμιά αιτία και αφορμή, μέσα σε λίγα μόλις λεπτά ο δημοσιογραφικός εσμός παραπληροφορούσε για επίθεση στο ύψος της ΓΑΔΑ από ομάδα διαδηλωτών επιχειρώντας με αυτόν τον τρόπο να νομιμοποιήσει την επίθεση των ένστολων δολοφόνων και να δημιουργήσει κλίμα συναίνεσης απέναντι στην δολοφονική επίθεση. Οι βίαιοι μηχανισμοί απόσπασης κοινωνικής συναίνεσης έχουνε μάθει πια καλά να παίζουν το παιχνίδι της εξουσίας κάθε φορά που η ίδια νοιώθει πως απειλείται η κυριαρχία της. Δεν είχε στεγνώσει ακόμα το αίμα του Ζακ Κωστόπουλου – της Ζackie Οh  από την οδό Γλάδστωνος, όταν οι ίδιοι μηχανισμοί προπαγάνδας οικοδομούσαν το προφίλ του εχθρού της κοινωνίας που πρέπει άμεσα να εξοντωθεί. Μετατρέποντας τους θύτες σε θύματα και τους δολοφόνους του Ζακ σε νόμιμα αμυνόμενους. Διεξάγοντας μέχρι και γκάλοπ σε τηλεοπτικά κανάλια για να νομιμοποιήσουν την εξόντωση του. Γιατί είναι τα ίδια τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, τα οποία θέτουν στο στόχαστρο τον πρόσφυγα, το μετανάστη, τον απεργό, τον άνεργο, τον φτωχό, το νεολαίο και τον ίδιο τον εργαζόμενο λαό, αφήνοντας στο απυρόβλητο το καπιταλιστικό σύστημα, που γεννά τον πόλεμο, την προσφυγιά, την εξαθλίωση, τον φασισμό.

  Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έσπευσε μέσω της υπουργού Όλγας Γεροβασίλη, συνοδευόμενη από τον αρχηγό της ΕΛΑΣ Αριστείδη Ανδρικόπουλο  να παραστεί στη ΓΑΔΑ. προκειμένου να  συγχαρεί με απροκάλυπτο κυνισμό την ΕΛΑΣ για την ψυχραιμία (!) που επέδειξε, στέλνοντας έτσι το δικό της μήνυμα για συνέχιση και όξυνση της καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων.

  Είναι η ίδια κυβέρνηση που αποτόλμησε να κατεβάσει μπλοκ στην διαδήλωση του Πολυτεχνείου αποτελούμενη από βουλευτές και υπουργούς της, υπονομεύοντας με αυτόν τον τρόπο τους αγώνες για “ψωμί -παιδεία- ελευθερία” , χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα αντιαμερικανισμού για μια εξέγερση που δεκάδες νέοι και νέες έχυσαν ανυστερόβουλα το αίμα τους, για να μην περάσει ο φασισμός.

  Είναι η ίδια κυβέρνηση που, ενώ επιχειρεί να καπηλευθεί τα νοήματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, έχει μετατρέψει τη χώρα σε Νατοϊκό ορμητήριο και αποδεικνύεται ο καλύτερος σύμμαχος του βορειοαμερικάνικου Ιμπεριαλισμού που οργάνωσε και καθοδήγησε το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη στην Ελλάδα, συνεχίζοντας μέχρι σήμερα μια αποικιοκρατική πολιτική υποδούλωσης και γενοκτονίας των λαών σε όλον τον πλανήτη.

 Την ίδια στιγμή, η νεοφιλελεύθερη με ακροδεξιά στοιχεία ΝΔ, δια στόματος του πρόεδρου της Κυρ. Μητσοτάκη, ο οποίος, όπως είχε δηλώσει με θράσος ο ίδιος, υπήρξε «πολίτικός κρατούμενος» της χούντας από 6 μηνών(!),  μιλά για «τραμπούκους», «στέκια ανομίας», «άσυλο παραβατικότητας», βάζοντας στο στόχαστρο το πανεπιστημιακό άσυλο και ευρύτερα το φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα. Γιατί μάλλον ξεχνάει ότι το άσυλο υπήρξε κατάκτηση του φοιτητικού κινήματος, όπως αυτό αναδύθηκε μετά την πτώση τη δικτατορίας, με αγώνες και θυσίες. Γιατί, όταν μιλάνε για κατάργηση του ασύλου, δεν θέλουν τίποτα άλλο παρά την εφαρμογή του δόγματος «Νόμος και Τάξη», έτσι ώστε όλη η κοινωνία να στέκεται προσοχή στα ευρωμνημόνια, να δηλώνει υποταγή στον ιμπεριαλισμό και τους ντόπιους υπαλλήλους του, να συνηθίζει στην φτώχεια και την κοινωνική λεηλασία.  Γιατί το άσυλο ανήκει στο λαό και την νεολαία για τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, που άφησε ανολοκλήρωτους η εξέγερση του Νοέμβρη.

  Το μίσος της Εξουσίας για όσα συμβολίζει το Πολυτεχνείο παραμένει διαχρονικό και λυσσαλέο. Γιατί οι αγωνιστές εκείνης της περιόδου έβαλαν τα στήθη τους μπροστά στο φασισμό και αναμετρήθηκαν μαζί του. Κι εάν τότε η εξουσία έβλεπε την απειλή για την ανατροπή της στα μάτια των αγωνιστών και των αγωνιστριών που προέρχονταν κυρίως από τον χώρο της Αριστεράς, τιμωρώντας τους με τον θάνατο, τις φυλακίσεις και τα βασανιστήρια, σήμερα σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας σημαδεύει στο κεφάλι με τα γκλοπ, τις σφαίρες και τα δακρυγόνα της όσους συνεχίζουν να αγωνίζονται για ένα κόσμο χειραφετημένο από τις κοινωνικές διακρίσεις και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για ένα κόσμο δίκαιο που όλα θα ανήκουν σε όλους και τίποτα σε κανέναν.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΗΣ 17ης ΝΟΕΜΒΡΗ

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Πλ. Κλαυθμώνος 30 Μάη 2018: παρέμβαση Πρωτοβουλίας Εργαζομένων και Ανέργων κατά τη διάρκεια της Ταξικής Μέρας Δράσης ενάντια στη φιέστα του ξεπουλημένου συνδικαλισμού και την “Πανεθνική Ημέρα Δράσης” της αντικοινωνικής συμμαχίας ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΣΕΒ

Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ

  Στις 28 Νοεμβρίου η πλήρως υποταγμένη στην εργοδοσία και στις κυβερνητικές επιταγές ξεπουλημένη ΓΣΕΕ κήρυξε απεργία, καλώντας μάλιστα την επονομαζόμενη «Κοινωνική Συμμαχία», η οποία περιλαμβάνει εργοδοτικούς και επαγγελματικούς φορείς, «να συμπορευτεί μαζί της».  Η ΓΣΕΕ έχει το θράσος να καλεί αυτή την  καθιερωμένη απεργία με αφορμή την ψήφιση του προϋπολογισμού, χαρακτηρίζοντας τον μάλιστα «άδικο» και υπεύθυνο για την όξυνση των ανισοτήτων, όταν η ίδια φρενάρει τους αγώνες των εργαζομένων, συμμαχεί με κεφάλαιο και την κυβέρνηση, στήριξε το ΝΑΙ του δημοψηφίσματος, δηλώνει υποταγή  στα ευρωμνημόνια ιμπεριαλιστικής επιτροπείας.

Η απεργία αυτή που τελικά προκήρυξε η ΓΣΕΕ επιβεβαιώνει τον απεργοσπαστικό της ρόλο, καθώς είναι η ίδια, η οποία σαμπόταρε την απεργία στις 14 Νοέμβρη, αλλάζοντας την ημερομηνία για τις 28.  Είναι η ΓΣΣΕ, η οποία δεν καλούσε σε απεργία, όταν ψηφιζόταν ο αντιαπεργιακός νόμος, που περιόριζε δραστικά το δικαίωμα στην απεργία, επιβάλλοντας απαρτία 50+1%. Είναι η ΓΣΣΕ, η οποία από την έναρξη της μνημονιακής λεηλασίας στέκεται τροχοπέδη στην κορύφωση των ταξικών αγώνων, κηρύσσοντας απεργίες για τα μάτια του κόσμου. Είναι η ΓΣΣΕ, η οποία, καλώντας σε Πανεθνική Ημέρα Δράσης στις 30 του περασμένου Μάη, ήθελε να μας πείσει για την κατάργηση της ταξικής πάλης και την κοινότητα συμφερόντων εργαζομένων – κεφαλαίου. Ο στόχος της γραφειοκρατικής  και αστικοποιημένης ΓΣΣΕ δεν είναι άλλος παρά η υπονόμευση του ιστορικού όπλου των εργατών, της μαχητικής ταξικής απεργίας  και της σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να μείνουν αμέτοχοι στις απεργοσπαστικές κινήσεις της ΓΣΕΕ. Ήρθε η ώρα να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, να κατέβουν στο δρόμο και να απεργήσουν για τα δικά τους ταξικά συμφέροντα, με τα δικά τους αιτήματα και να διαδηλώσουν ενάντια στη ΓΣΣΕ και την κοινωνική συμμαχία που στήνει, η  οποία δεν έχει καμία σχέση με το εργατικό κίνημα.  Γιατί όσο χρειάζεται να προωθείται η από τα κάτω οργάνωση, όπως απέδειξε η διακλαδική απεργία της 1^ης Νοέμβρη, τόσο είναι αναγκαίο ν΄ αναπτύσσονται και οι όροι για την κοινή δράση της πλατιάς κοινωνικής βάσης.  Η ΓΣΣΕ με τη στάση της, απομακρύνοντας τους εργαζομένους από τον στίβο των κοινωνικών αγώνων, επιδιώκει να νεκρώσει τις απεργίες, με αποτέλεσμα να συνεχιστεί αθόρυβα η κοινωνική γενοκτονία και η μεταμνημονιακή βαρβαρότητα. Κάτι τέτοιο θα ενισχύσει την ηττοπάθεια και την απογοήτευση, οδηγώντας το εργατικό κίνημα σε μία στρατηγικού χαρακτήρα ήττα.

Τα ταξικά σωματεία (πρωτοβάθμια και βάσης), οι εργάτες και οι εργαζόμενοι καλούνται να χαλάσουν τα σχέδια των γραφειοκρατών της ΓΣΣΕ, να κατέβουν στο δρόμο μαζικά, μαχητικά και δυναμικά. Να εναντιωθούν σε έναν ακόμη αιμοσταγή προϋπολογισμό, τον οποίο η κυβέρνηση αρέσκεται να τον χαρακτηρίζει τον πρώτο μεταμνημονιακό(!), φέρνοντας νέα αντιλαϊκά μέτρα, φοροεπιδρομή, επιδόματα–ψίχουλα μπροστά  στο μέγεθος της κοινωνικής λεηλασίας, ματωμένα πλεονάσματα (έως και 3,6%!), ασφυκτική δημοσιονομική πειθαρχία, σύμφωνη με τις ντιρεκτίβες της ΕΕ. Για άλλη μια φορά ο εργαζόμενος λαός καλείται να πληρώσει τα σπασμένα για το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης και την ανάκαμψη της κερδοφορίας του ελληνικού κεφαλαίου.

Για την ανασυγκρότηση και την επανεκκίνηση του εργατικού κινήματος απαιτείται συσπείρωση των ταξικών δυνάμεων, δημιουργία εστιών μαχητικής αντίστασης από τα κάτω, στοχοθεσία αιτημάτων με ταξικό προσανατολισμό, μακριά από την καρικατούρα της ΓΣΣΕ- κοινωνικής συμμαχίας, μετωπική συμπόρευση και σύγκρουση με τις πολιτικές κυβέρνησης, κεφαλαίου, ιμπεριαλιστών πατρόνων ( ΕΕ, ΔΝΤ ).  Για να μπουν στην ημερήσια διάταξη τα αιτήματα για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, μείωση του χρόνου εργασίας, πλήρη δεσμευτικότητα του ΣΣΕ για όλους τους εργοδότες, βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Γιατί υπάρχει άλλος δρόμος έξω από το σφαγείο της ΕΕ, δίχως μνημόνια, χρέος, εξάρτηση και καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Γιατί μόνο έτσι θα είμαστε σε θέση στο μέλλον να μιλήσουμε για τη συγκρότηση ενός άλλου πόλου εντός του εργατικού κινήματος, ανεξάρτητου, μαχητικού και μαζικού, που θα μπει στην πρώτη την γραμμή των νέων αγώνων που έρχονται. Γιατί μόνο έτσι θα ανοίξει ο δρόμος, για να περάσει όλος ο πλούτος στα χέρια των εργαζομένων, για την απελευθέρωση της εργασίας από τα δεσμά του κεφαλαίου και την κοινωνική επανάσταση.

OΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ –ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ  ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΓΣΣΕ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ

 

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

 

 

Στις 20 Οκτώβρη 2018, ύστερα από οργανωμένη παρέμβαση της Συνέλευσης για την Επανοικειοποίηση των Εξαρχείων, συντρόφων και συντροφισσών, εκδιώχθηκε από το Πάρκο Ναυαρίνου όπου σύχναζε το τελευταίο διάστημα, άτομο με βεβαρυμένο ιστορικό αντικοινωνικών σεξιστικών συμπεριφορών κατά γυναικών στην περιοχή της Νεάπολης Εξαρχείων. Σύμφωνα με πληροφορίες συντρόφισσάς μας αλλά και μαρτυρίες άλλων γυναικών, ο επονομαζόμενος Θανάσης ή Πορτορικανός, επιδίδονταν συστηματικά τους προηγούμενους μήνες σε παρενοχλήσεις εναντίον τους. Είτε ακολουθώντας τις κατά πόδας, είτε παραμονεύοντας έξω από τα σπίτια τους, είτε επιδεικνύοντας τα γεννητικά του όργανα, το εν λόγω άτομο είχε ενσπείρει σε πολλές γυναίκες της συνοικίας το φόβο να κυκλοφορούν μόνες τους τη νύχτα, αναγκάζοντας τις να λαμβάνουν μέτρα προφύλαξης ή ακόμα και να περιορίζουν την κίνηση τους. Το συγκεκριμένο υποκείμενο, όπως πολλοί από αυτούς που χρησιμοποιούν καθημερινά το Πάρκο Ναυαρίνου και την παιδική χαρά επιβεβαίωσαν, σχεδόν καθημερινά και για πολλές ώρες λυμαινόταν τους κοινόχρηστους χώρους του Πάρκου, μαζί με ένα ετερόκλητο σύνολο ατόμων, κάποια εκ των οποίων είναι καταγεγραμμένοι διακινητές ναρκωτικών και δράστες ληστειών με μαχαίρι εναντίον κατοίκων και θαμώνων των Εξαρχείων.

Σε απόσταση λίγων μόνο μέτρων από τη μοναδική παιδική χαρά των Εξαρχείων, που εξακολουθεί να υφίσταται χάρη στην άοκνη προσπάθεια της συνέλευσης του Πάρκου, είχε εδραιωθεί ένα λίαν επικίνδυνο καθεστώς. Ένα καθεστώς που κάποια μέρα μάλιστα έφτασε να επεκτείνει την παρουσία του και εντός της παιδικής χαράς, όταν ο επονομαζόμενος Πορτορικανός μαζί με δύο ακόμα άτομα, γνωστά για τις αντικοινωνικές τους δραστηριότητες, μπήκαν στην παιδική χαρά, την ώρα που αυτή ήταν γεμάτη παιδιά. Τόσο απέναντι στην αντίδραση συντρόφισσας που εκείνη την ώρα βρισκόταν στην παιδική χαρά με το παιδί της και η οποία τους ζήτησε να φύγουν, όσο και μπροστά στους συντρόφους που έφτασαν άμεσα και κατάφεραν να τους απομακρύνουν, η στάση τους ήταν προκλητική, εκφράζοντας ειρωνείες και απειλές. Ενώ λίγο αργότερα, προς επίρρωση των απειλών τους, παραμονεύοντας λίγο πιο κάτω, ακολούθησαν τη συντρόφισσα με το παιδί της, όταν αυτή αποχώρησε από το πάρκο, σταματώντας μόνο όταν αυτή βρέθηκε σε γνώριμο πολυσύχναστο περιβάλλον.

Ο ολοφάνερος κίνδυνος άλωσης των χαρακτηριστικών της μακροβιότερης -γέννημα της εξέγερσης του Δεκέμβρη- και πλέον βιώσιμης δομής κοινωνικής αυτοοργάνωσης της γειτονιάς μας, αλλά και η σαφής απειλή εναντίον της σωματικής ακεραιότητας γονιών και παιδιών που συνεπαγόταν η παρουσία του εν λόγω συνονθυλεύματος στο Πάρκο, κατέστησε αναγκαία την οργανωμένη παρέμβαση της συνέλευσης μας, ύστερα από συνεννόηση με αυτήν του Πάρκου, για την εκδίωξη του. Η απομάκρυνσή του πραγματοποιήθηκε με επιτυχία, ενώ η απάντησή μας ήταν άμεση και δυναμική όταν, με απύθμενο θράσος, το αναγνωρισμένο για σεξουαλικές παρενοχλήσεις και άλλες αντικοινωνικές δραστηριότητες άτομο, τόλμησε με τη χρήση βίας να επιχειρήσει να επιβάλλει τη συνέχιση της παρουσίας του στο Πάρκο.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι ανάγκες περιφρούρησης των δομών κοινωνικής αυτοοργάνωσης και των δημόσιων χώρων γενικότερα είναι ένα διαρκές διακύβευμα, που δεν εξαντλείται σε στιγμιαίες δράσεις σαν αυτή που πραγματοποιήσαμε. Ειδικά για χώρους όπως το Πάρκο Ναυαρίνου, που ακριβώς εξαιτίας του ανοιχτού κοινωνικού τους χαρακτήρα, καθίστανται ιδιαιτέρως ευάλωτοι στην παραπληρωματική δράση της κρατικής καταστολής, των ναρκομαφιών και των πάσας φύσεως αντικοινωνικών συμμοριών. Γι’ αυτό και ως συνέλευση για την Επανοικειοποίηση των Εξαρχείων, στεκόμαστε δίπλα και μαζί με τη Συνέλευση του Πάρκου Ναυαρίνου, στον αγώνα που δίνουν για την προάσπιση και διεύρυνση των κοινωνικών χαρακτηριστικών του Πάρκου.

Στην τωρινή συγκυρία όπου η κλιμάκωση της επίθεσης ενάντια στις εκμεταλλευόμενες τάξεις προδιαγράφει για τα Εξάρχεια ένα νέο γύρο σαρωτικής καταστολής, τη στιγμή που εμβληματικοί χώροι της γειτονιάς όπως η Πλατεία και οι γύρω πεζόδρομοι έχουν μετατραπεί σε γκέτο διακίνησης ναρκωτικών και πεδίο έκφρασης αντικοινωνικής βίας, η ανάγκη μετωπικής συμπόρευσης όλων των δυνάμεων της περιοχής που συνεχίζουν τον αγώνα για τα Εξάρχεια της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της ταξικής αλληλεγγύης είναι πιο επιβεβλημένη από ποτέ. Ο αγώνας για την επανοικειοποίηση των Εξαρχείων είναι μέρος του συνολικού μας αγώνα ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό. Ακριβώς γιατί με βάση τις εμπειρίες μας, αναγνωρίζουμε στον τόπο αυτό έναν ιστορικό τόπο κοινωνικής και ταξικής αντίστασης, έναν τόπο που εδώ και δεκαετίες συνδέεται οργανικά με κάποια από τα μεγαλύτερα ξεσπάσματα των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων, έναν τόπο που μπορεί σε πείσμα των καιρών να παράγει πρωτότυπες και δυναμικές μορφές κοινωνικής συμβίωσης και αντίστασης.

Τα Εξάρχεια της αντικρατικής και αντικαπιταλιστικής δράσης, τα Εξάρχεια της απελευθερωτικής φαντασίας και της δημιουργικότητας, ο χώρος ελευθερίας αυτών που παλεύουν να αλλάξουν μια πραγματικότητα που αντιμάχεται τα όνειρα τους, είναι ένα διαρκές διακύβευμα. Και δεν πρόκειται να το αφήσουμε τρόπαιο στα χέρια του κράτους, των ναρκομαφιών και του κοινωνικού κανιβαλισμού!

Συνέλευση για την Επανοικειοποίηση των Εξαρχείων

Την Πέμπτη 15 Νοέμβρη, κατά τη διάρκεια της πρώτης ημέρας του τριημέρου για την 45η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, πραγματοποιήθηκε στο κεντρικό αμφιθέατρο του κτιρίου Γκίνη, πολιτική εκδήλωση της Ταξικής Αντεπίθεσης με προβολή του ντοκιμαντέρ Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών των συντρόφων Ξ.Βαρδαρού και Γ.Ξύδα και συζήτηση με θέμα “ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ”. Πιάνοντας το νήμα της Ιστορίας των αγώνων, από το εαμικό κίνημα μέχρι την εξέγερση του Πολυτεχνείου, με τη συμμετοχή και την παρουσία πολλών δεκάδων συντρόφων και συντροφισσών.

Πριν από την προβολή, προηγήθηκε σύντομη εισήγηση σχετικά με τη διεθνή συνθήκη κατά τη διάρκεια της Κατοχής, τις πολιτικές-οργανωτικές μορφές μέσα στις οποίες γεννήθηκε και αναπτύχθηκε η λαϊκή Αντίσταση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, τον Αγώνα ενάντια στην πείνα και για τη “χιλιάκριβη τη λευτεριά” .

( ολόκληρη η εισήγηση εδώ )

Μετά την προβολή, ακολούθησε εισήγηση με παράλληλη προβολή φωτογραφικού υλικού και συζήτηση, όπου μεταξύ άλλων αναδείχθηκε η ιστορική συνέχεια που διατρέχει τους αγώνες της πρώτης μετεμφυλιακής περιόδου ως τη χούντα και την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973, με τα διαρκή και επίκαιρα αιτήματα για Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία και τον αγώνα ενάντια στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τον ντόπιο φασισμό.

Αιτήματα και προτάγματα που “δεν μπορούν παρά να αποτυπώνουν την διαχρονική και αδειάλειπτη ανάγκη για υπεράσπιση των κατακτήσεων μας, δεν μπορούν παρά να αποτελούν τη θρυαλλίδα για τις εξεγέρσεις που έρχονται”.

Το Σάββατο 17 Νοέμβρη καλέσαμε και συμμετείχαμε με μπλοκ που πλαισιώθηκε από δεκάδες συντρόφους-συντρόφισσες στην Πορεία από την πλατεία Κλαυθμώνος στην αμερικάνικη Πρεσβεία, η οποία και δέχθηκε -μετά την ολοκλήρωση της στη λεωφόρο Αλεξάνδρας- την απρόκλητη επίθεση διμοιριών ΜΑΤ με γκλοπ και χημικά, στο σταθμό Μετρό Αμπελοκήπων, λίγα μέτρα μακριά από την “αριστερή” ΓΑΔΑ και είχε σαν απολογισμό τους τραυματισμούς, τις προσαγωγές και τις συλλήψεις συντρόφων-συντροφισσών από το μπλοκ της Αναρχικής Ομοσπονδίας.

( ολόκληρο το κάλεσμα εδώ )

Χθες – Σήμερα – Αύριο: ο Αγώνας Συνεχίζεται.

Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες και τους τραυματίες της 17ης Νοέμβρη 2018.

ΥΓ: Όπως και πριν την έναρξη της εκδήλωσης, εκφράζουμε τα βαθιά συλλυπητήρια μας στους οικείους, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, τους φίλους και τις φίλες του συντρόφου Δημήτρη Αρμακόλα ο οποίος και κατέληξε αφού πρώτα πάλεψε σκληρά για να παραμείνει στη ζωή, έπειτα από τον βαρύτατο τραυματισμό του, κατά τη διάρκεια της προσπάθειας του ν’ αναρτήσει πανό αλληλεγγύης στον σύντροφο Μάριο Σεϊσίδη.

Η Συνέλευση για την επανοικειοποίηση των Εξαρχείων στηρίζει τη μουσική γιορτή που οργανώνουν οι “Κάτοικοι Εξαρχείων σε δράση” την Παρασκεύη 23 Νοέμβρη 2018 στις 9 μ.μ. στον πεζόδρομο Θεμιστοκλέους και Ερεσού στο πλαίσιο δράσεων ενάντια στις ναρκομαφίες, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την κρατική καταστολή.

Ακολουθεί το κείμενο της Συνέλευσης για την επανοικειοποίηση των Εξαρχείων που μοιράστηκε σε παρεμβάσεις που πραγματοποίησε το προηγούμενο διάστημα.

Το βράδυ της 15ης Σεπτέμβρη, πυροβολισμοί στα τυφλά από διερχόμενο αυτοκίνητο στη συμβολή των οδών Θεμιστοκλέους και Ερεσού, όπου το τελευταίο διάστημα επιχειρείτε να στηθεί άλλη μια ναρκοπιάτσα στην περιοχή, είχαν σαν αποτέλεσμα τον τραυματισμό μιας κοπέλας στο πόδι. Μια ακόμα αντικοινωνική – εγκληματική ενέργεια που έρχεται να προστεθεί σε δεκάδες άλλες (ληστείες, ξυλοδαρμοί, δολοφονίες, πυροβολισμοί, απόπειρες βιασμών, ένοπλες απειλές, ναρκεμπόριο) από τις μαφίες και τις συμμορίες που λυμαίνονται την περιοχή.

Τα Εξάρχεια, μια ιδιαίτερη γειτονιά με αγωνιστική παράδοση στο κέντρο της πόλης και με σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των ευρύτερων κοινωνικών και ταξικών αγώνων, βρίσκεται το τελευταίο διάστημα σε μια οριακή συνθήκη παρακμής και γκετοποίησης που αναπαράγει ασταμάτητα φαινόμενα εξουσιαστικής βίας του δυνατού απέναντι στον αδύναμο και κανιβαλικές συμπεριφορές μεταξύ των καταπιεσμένων. Φαινόμενα που γιγαντώνονται καθημερινά σε όλες τις γειτονιές ως αποτέλεσμα της βαθιάς κρίσης του πολιτικοοικονομικού συστήματος οργάνωσης της κοινωνίας. Ωστόσο, στα Εξάρχεια είναι έκδηλο ότι πρόκειται για μια μεταβατική κοινωνική συνθήκη που προωθείται μέσα από κεντρικές πολιτικές του κράτους και αξιοποιείται από το ίδιο ώστε να εκβιάσει την κοινωνική νομιμοποίηση για τη συντριπτική επέμβασή του στην περιοχή. Με σκοπό το τσάκισμα των κοινωνικών, ταξικών, πολιτικών δομών αγώνα και των αντιστάσεων που αναπτύσσονται στην περιοχή, τον ολοκληρωτικό αστυνομικό έλεγχο, την εκδίωξη των φτωχών και απόκληρων κατοίκων της, τον περιορισμό του σημερινού οικιστικού χαρακτήρα της και την οριστική μετατροπή της σε εμπορευματική ζώνη υψηλής καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Απέναντι σε αυτή τη συνθήκη, που οδηγεί αναπόδραστα στην ολοκληρωτική επιβολή στην περιοχή, των συμφερόντων της κρατικής – καπιταλιστικής εξουσίας πάνω σε όλους μας, αγωνιζόμενους, ντόπιους, μετανάστες, πρόσφυγες, κατοίκους, επισκέπτες, εργαζόμενους, νεολαίους…, μοναδικό ανάχωμα μπορεί να αποτελέσει μια πλατιά κινητοποίηση του πλήθους των αγωνιστών και των αυτοοργανωμένων κοινωνικών, ταξικών και πολιτικών δυνάμεων που αναφέρονται στην περιοχή άλλα και ευρύτερα, που θα τολμήσει να αναγνωρίσει και να θέσει από κινηματική πλευρά τα προβλήματα και τα αδιέξοδα της κοινωνικής ζωής στη περιοχή σήμερα. Που θα μπορέσει να αντιπαρατεθεί με τις μαφίες και να τις τσακίσει. Που θα σταματήσει να ανέχεται εξουσιαστικές, αντικοινωνικές, συμμορίτικες, χουλιγκανίστικες και κανιβαλικές επιλογές. Που θα μπορέσει να σταθεί με αγωνιστική αξιοπιστία, κοινωνικό και ταξικό περιεχόμενο απέναντι στην ιδεολογική και κατασταλτική επίθεση του κράτους και στην επέλαση του κεφαλαίου. Που θα μπορεί να κάνει πράξη μέσα στον αγώνα στο σήμερα τα προτάγματα της αλληλεγγύης, της συνύπαρξης και της αυτοοργάνωσης δίνοντας αγωνιστική κατεύθυνση στα τεράστια κοινωνικά ζητήματα και ανοίγοντας το δρόμο για τη συνάντηση με πολλούς περισσότερους.

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗΣ

ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Συνέλευση για την επανοικειοποίηση των Εξαρχείων

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ

45 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, καλούμαστε να διατηρήσουμε την μνήμη ζωντανή και να αποτίσουμε φόρο τιμής σε εκείνους που αντιστάθηκαν στον φασισμό. Να μελετήσουμε και να διδαχθούμε από τους αγώνες τους, να εμπνευστούμε από το μαχητικό τους πνεύμα. Κοιτώντας το Πολυτεχνείο του 1973, βλέπουμε την αστείρευτη δυναμική των κοινωνικών αγώνων, βλέπουμε την αντίσταση και την εξέγερση ως μοναδικά όπλα απέναντι στην τυραννία και τον αυταρχισμό, απέναντι στην αστική νομιμότητα και τον ρεφορμισμό.

Αυτές οι αδιαπραγμάτευτες διδαχές του παρελθόντος, αποτελούν και το εφόδιο για την ερμηνεία του παρόντος. Αποτελούν σύμμαχο και οδηγό για να ορθώσουμε τις αντιστάσεις του σήμερα, για να οργανώσουμε τα δικά μας Πολυτεχνεία.

45 χρόνια μετά, και αφού ο μεταπολιτευτικός κύκλος έκλεισε με τον πάταγο της κοινοβουλευτικής και οικονομικής χρεοκοπίας που επέφερε η κρίση, βρισκόμαστε μπροστά σε μια άλλη εκδοχή τυραννίας από αυτήν που επέβαλε ο στρατοκρατούμενος σκοταδισμός της χούντας. Βρισκόμαστε μπροστά στην τυραννία της αποσταθεροποιημένης νεοφιλελεύθερης οικονομίας, της κρίσης της και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που αυτή παράγει. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια άνευ προηγουμένου υποτίμηση των εργαζομένων, στην μετατροπή τους σε πληβειακή μάζα και αναλώσιμο εργατικό δυναμικό, στοχεύοντας στην επανεκκίνηση της κερδοφορίας του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου, στην ‘’προσέλκυση επενδύσεων’’ και στην ‘’ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας’’. Βρισκόμαστε μπροστά στην στρατιωτικοποίηση και την υποδαύλιση εθνικιστικών αντανακλαστικών, στην επιχειρούμενη μετατροπή των προλετάριων σε αναλώσιμο στρατιωτικό δυναμικό, ως προϋπόθεση για την ‘’αναβάθμιση του γεωστρατηγικού ρόλου του ελληνικού κράτους’’ και την μετατροπή της χώρας σε αχανή ΝΑΤΟική βάση και πολεμικό πεδίο εφόρμησης. Η ανεργία, η επισφαλής εργασία, η στέρηση βασικών κοινωνικών αναγκών, ταυτόχρονα με την εμβάθυνση του Αμερικανοκίνητου συμπλέγματος για την εκμετάλλευση και την επιτήρηση της Μεσογείου, του Αιγαίου, των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής, αποκρυσταλλώνουν τον αντεργατικούς και πολεμοχαρείς σχεδιασμούς του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου.

Αποκρυσταλλώνουν όμως, και την άμεση αναγκαιότητα συγκρότησης ενός εργατικού-αντιπολεμικού-επαναστατικού κινήματος, ως μοναδική απάντηση στο εργασιακό και πολεμικό σφαγείο που ετοιμάζουν να μας οδηγήσουν. Τα αιτήματα των εξεγερμένων του Πολυτεχνείου, αν και μακρινά, είναι επίκαιρα και ζωντανά. Τα συνθήματα Κάτω ο Φασισμός και Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία δεν μπορούν παρά να αποτυπώνουν την διαχρονική και αδιάλειπτη ανάγκη για υπεράσπιση των κατακτήσεων μας, δεν μπορούν παρά να αποτελούν τη θρυαλλίδα για τις εξεγέρσεις που έρχονται.

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΜΑΡΙΟ ΣΕΪΣΙΔΗ

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΚΡΑΤΟΣ, ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΕΕ

Ο σύντροφος Μάριος Σεϊσίδης, στις 21 του Νοεμβρίου θα δώσει μια ακόμα μάχη. Ίσως την κρισιμότερη όλων, την τελική μάχη. Στρατευμένος πάνω από μια 20ετία στο αναρχικό κίνημα, ο σύντροφός μας, αυτή τη φορά, δεν θα δώσει τη μάχη του στις κατειλημμένες λεωφόρους των συγκρούσεων και των διαδηλώσεων, ούτε στους σκοτεινούς παράδρομους της εξωθούμενης φυγοδικίας, αλλά στις δικαστικές αίθουσες του εφετείου Αθηνών. Εκεί, όπου η αστική δικαιοσύνη θα επιχειρήσει, μάταια, να καθαρογράψει το τελεσίδικο μήνυμα εξόντωσης του.

Στις 21 του Νοέμβρη θα διεξαχθεί μια πολιτική μάχη, που αφορά, τόσο σε νομικό επίπεδο την κατάρρευση του σαθρού κατηγορητηρίου και την οριστική συντριβή του αστυνομικοδικαστικού αφηγήματος περί ‘’ληστών με τα μαύρα’’, όσο και σε πολιτικό, αφού ύστερα από μια δεκαετία αφηνιασμένου ανθρωποκυνηγητού, μια ανθρωποκτόνων προθέσεων σύλληψη και μια ρεβανσιστικού τύπου πρωτόδικη απόφαση, αυτός που πρέπει να δικαστεί και να καταδικαστεί δεν είναι ο Μάριος, αλλά η αστική δικαιοσύνη και οι ένοπλοι υπηρέτες της.

Η υπόθεση των ‘’ληστών με τα μαύρα’’, όντας πεδίο για την πιλοτική εφαρμογή των νέων κατασταλτικών μεθόδων, αποκτά μια ακόμα κρισιμότερη σημασία σχετικά με την εδραίωση μιας νέου τύπου καταστολής και για τις μάχες που πρέπει να δοθούν εναντίον της. Έτσι, και η αλληλεγγύη στον αναρχικό Μάριο Σεϊσίδη δεν αφορά μονάχα την αυτονόητη συμπαράστασή μας σε έναν κοινωνικό αγωνιστή, αλλά και την αντιπαράθεση με το καθεστώς, που στις πλάτες του συντρόφου μας, προετοίμαζε και προεικόνιζε το δόγμα για τη μεταγενέστερη κατασταλτική πολιτική που εφαρμόζεται και σήμερα.Ήταν λοιπόν το 2006, όταν έπειτα από τη ληστεία της Εθνικής τράπεζας στην Σόλωνος και τη σύλληψη του αναρχικού Γιάννη Δημητράκη, οι διωκτικοί μηχανισμοί εκπονούν μια πρωτοφανέρωτη για το αναρχικό κίνημα κατασταλτική επιχείρηση. Εντάλματα σύλληψης για κοντινούς συντρόφους του συλληφθέντα, προσαγωγές ‘’υπόπτων’’ και ‘’διαρροές’’ των ονομάτων συντρόφων στα ΜΜΕ, εφεύρεση του ευφυολογήματος των ‘’ληστών με τα μαύρα’’ ως απόπειρα αναβάθμισης των δραστών σε μια οργανωμένη ομάδα διάπραξης ληστειών, απόπειρα ποινικοποίησης των δομών κινηματικής αλληλεγγύης μέσω του επονομαζόμενου ‘’επαναστατικού ταμείου’’.

Η ‘’κατάσταση έκτακτης ανάγκης’’ που επιβλήθηκε από τις διωκτικές αρχές το 2006, είχε στόχο αρχικά την εξουδετέρωση των όποιων κοινωνικών αντανακλαστικών απέναντι στην κατασταλτική ασυδοσία που θα επακολουθούσε, επιχειρώντας να αποσπάσουν συναινέσεις μέσω της τρομοκράτησης και του φόβου. Η ακατάσχετη προβολή από τα δελτία ειδήσεων των κάθε λογής τρομοσεναρίων, αποσκοπούσε στην απρόσκοπτη και αθρόα στοχοποίηση αναρχικών συντρόφων και εντέλει του αναρχικού κινήματος γενικότερα. Όμως, ακόμα παραπέρα, αυτή η επιχειρούμενη χειραγώγηση της ‘’κοινής γνώμης’’ στόχευε και την ίδια την κοινωνία και τις όποιες αντιστάσεις της.

Το γεγονός πως οι δύο από τους τρείς συντρόφους που εξωθήθηκαν στην φυγοδικία μαζί με τον Μάριο Σεϊσίδη, αθωώθηκαν πανηγυρικά, ως απόρροια των εξόφθαλμα ανυπόστατων στοιχείων που ακόμα και ένα αστικό δικαστήριο δεν μπορούσε να παραβλέψει, δεν αναιρεί στον πυρήνα του το νέο κατασταλτικό δόγμα, αλλά το ενσαρκώνει. Το δόγμα που εφορμά από την ‘’αντιτρομοκρατική εκστρατεία’’ που εξαπολύουν τα δυτικά κράτη και στο εσωτερικό τους, αφορά την κατασκευή πειστηρίων, την καταπάτηση των έστω και αστικών δικαιωμάτων, την στοχοποίηση, την σύλληψη, την επικήρυξη και τη φυλάκιση των εκάστοτε υπόπτων, μέχρι οι ίδιοι να αποδείξουν την αθωότητά τους.

Όμως, ενώ οι σύντροφοι Σίμος Σεϊσίδης και Γρηγόρης Τσιρώνης κατάφεραν να απεμπλακούν οριστικά από το πολυετές κυνηγητό εναντίον τους, για τον σύντροφο Μάριο Σεϊσίδη τα πράγματα φαίνεται πως είναι διαφορετικά. Όντας ο τελευταίος πολιτικός κρατούμενος για την συγκεκριμένη υπόθεση, ο Μάριος αποτελεί σημειολογικά το εχέγγυο για το κατά τα άλλα καταρρακωμένο γόητρο των διωκτικών αρχών. Τα 36 χρόνια κάθειρξης που του επιβλήθηκαν πρωτόδικα, αποτυπώνουν την πρόθεση για την πολυετή αιχμαλωσία του συντρόφου μας, ως λάφυρο, ως έσχατη δικαίωση μιας κουρελιασμένης κατασταλτικής μανίας.

Σε αυτή τη μάχη ο σύντροφος Μάριος Σεϊσίδης δεν μπορεί να είναι μόνος. Για 10 και πλέον χρόνια το κίνημα αλληλεγγύης στάθηκε ώριμα στο πλευρό των συντρόφων που διώχθηκαν για την συγκεκριμένη υπόθεση, κατάφερε να σπάσει την απομόνωση και την τρομοκρατία, να αποδομήσει τα τρομοσενάρια και τα κουρελόχαρτα των δικογραφιών, κατάφερε να απελευθερώσει τους κρατούμενους συντρόφους μας. Στις 21 του Νοεμβρη, μαζί με τον Μάριο, το κίνημα αλληλεγγύης θα δώσει και αυτό την τελική του μάχη. Για να κλείσει οριστικά αυτός ο κύκλος, για να βγούμε νικητές, για να πάρουμε πίσω και τον τελευταίο σύντροφό μας.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16/11, ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ , 18:00

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ: ΤΕΤΑΡΤΗ 21/11, ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ, 9:00

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Η Ταξική Αντεπίθεση συμμετείχε και στήριξε τη διακλαδική απεργία της 1ης Νοέμβρη, η οποία οργανώθηκε από τα κάτω, από σωματεία βάσης και πρωτοβάθμια σωματεία. Η απεργία της 1ης Νοέμβρη μπορεί ν’ αποτελέσει ορόσημο για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος παρά τις απανωτές ήττες, που έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια της μνημονιακής λεηλασίας.

  Έδειξε ότι οι απεργίες πετυχαίνουν, όταν οι εργαζόμενοι παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους, μακριά από τους γραφειοκράτες του κυβερνητικού-εργοδοτικού συνδικαλισμού των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Έδειξε ότι το ταξικά προσανατολισμένο εργατικό κίνημα δεν χρειάζεται να εγίνεται ουρά των «Μένουμε Ευρώπη». Έδειξε ότι το εργατικό κίνημα δεν έχει ανάγκη από αυτούς, που από την έκρηξη της καπιταλιστικής κρίσης και την εφαρμογή των εργατοκτόνων μνημονίων έβαζαν φρένο στους ταξικούς αγώνες των εργαζομένων και δεν τόλμησαν ούτε απεργία να κηρύξουν, όταν ψηφιζόταν ο αντιαπεργιακός νόμος τον περασμένο Γενάρη. Έδειξε ότι ένα πραγματικό εργατικό κίνημα δεν έχει καμία σχέση με αυτούς, που καλούσαν σε «Κοινωνική συμμαχία» με την εργοδοσία στις 30 Μάη, θέλοντας να μας πείσουν για την κοινότητα των συμφερόντων εργαζομένων- κεφαλαίου και για την κατάργηση της ταξικής πάλης.

  Απεργοί, αλληλέγγυοι, νεολαίοι, ανέντακτοι αγωνιστές και αγωνίστριες συγκρότησαν το σώμα της πορείας ( περίπου 1500-2000 άτομα), διαδηλώνοντας μαζικά και μαχητικά και θέτοντας αιτήματα για την πλήρη επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων εργασίας, για αυξήσεις στους μισθούς, μείωση του χρόνου εργασίας, πλήρη κατοχύρωση των εργατικών δικαιωμάτων κλπ.  Η διαδήλωση πέρασε από το Υπουργείο «Εργασίας», το οποίο είναι υπεύθυνο για την εκτόξευση της ανεργίας, τις αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών, το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων την εποχή των μνημονίων, τον αντεργατικό νόμο, που ψηφίστηκε τον περασμένο Γενάρη, περιορίζοντας το απεργιακό δικαίωμα ,καθώς προέβλεψε απαρτία 50 +1% για την κήρυξη απεργίας από τα πρωτοβάθμια σωματεία. Η πορεία κατευθύνθηκε και προς τα γραφεία του ΣΕΒ, ο οποίος έχει το θράσος να ζητά φοροελαφρύνσεις και περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, κάνοντας λόγο για «ανεξέλεγκτη αύξηση του κατώτατου μισθού» και για κίνδυνο αύξησης της ανεργίας σε περίπτωση επιστροφής στις προ κρίσης εργασιακές σχέσεις,

  Μία τέτοια απεργία γεμίζει με αισιοδοξία τις τάξεις των εργαζομένων, στέλνει ένα μήνυμα ελπίδας στους από τα κάτω, αποδεικνύοντας πως μονάχα η οργάνωση στους χώρους της δουλειάς και η συλλογική υπεράσπιση των εργασιακών συμφερόντων μπορεί να βάλει φρένο στη φρενήρη επέλαση του κεφαλαίου. Γιατί η απελευθέρωση της εργατικής τάξης δεν μπορεί παρά να είναι υπόθεση της ίδιας.

 Οι απεργοσπασπικές κινήσεις της ΓΣΕΕ, η οποία απέρριψε την πρόταση για απεργία στις 14 Νοέμβρη, αποκαλύπτουν την πλήρη συμμόρφωσή της προς τις ντιρεκτίβες του κεφαλαίου, των αστικών κυβερνήσεων και των ιμπεριαλιστών πατρώνων τους ( ΕΕ, ΔΝΤ). Η στάση του ΠΑΜΕ, το οποίο υπονόμευσε την απεργία της 1ης  Νοέμβρη, καλώντας σε ξεχωριστή απεργία αρχικά στις 8 Νοέμβρη και στη συνέχεια, μετά το άδειασμα από τη ΓΣΕΕ, αρχικά στις 14 και τελικά στις 28 Νοέμβρη(!), διασπά το ενιαίο μέτωπο των εργαζομένων. Μικροπολιτικές σκοπιμότητες και «κοκορομαχίες» όχι απλά δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στους εργαζομένους, αλλά μεταβάλουν και το συσχετισμό δυνάμεων σε βάρος τους κόσμου της εργασίας και υπέρ του κεφαλαίου.

  Σε μία εποχή, όπου η ήττα και η απογοήτευση έχουν συσσωρευτεί, μονάχα η πλατιά μετωπική συμπόρευση εργαζομένων, ανέργων, νεολαίων, ντόπιων και μεταναστών μπορεί ν’ ανταποκριθεί στην ιστορική ανάγκη του καιρού μας για ανασυγκρότηση και επανεκκίνηση του εργατικού κινήματος. Γιατί τίποτα δεν τελείωσε και όλα συνεχίζονται. Γιατί η απελευθέρωση της εργατικής τάξης δεν μπορεί παρά να είναι υπόθεση της ίδιας. Γιατί μονάχα έτσι θα συγκροτηθεί εκείνο το ταξικό υποκείμενο με τα πολιτικά χαρακτηριστικά, που θα μπει στην πρώτη  γραμμή των αγώνων  της εποχής μας.

    Ας αποτελέσει η απεργία της 1ης Νοέμβρη το έναυσμα για μια σειρά κινήσεων συσπείρωσης των εργαζομένων και οικοδόμησης του μετώπου της εργατικής τάξης, για να δοθούν σημαντικές μάχες στις απεργίες που ακολουθούν. Για να συνδεθούν οι αγώνες για αυξήσεις στους μισθούς, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, πλήρη δεσμευτικότητα των ΣΣΕ και κατοχύρωση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων με την κατάργηση όλων των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, με την πάλη ενάντια στην άρχουσα τάξη, σε κυβερνήσεις, ΕΕ, ΔΝΤ και ιμπεριαλισμό. Για να περάσει όλος ο πλούτος στα χέρια των εργαζομένων. Για ν’ ανοίξει ο δρόμος για την κοινωνική επανάσταση και την ανατροπή του καπιταλισμού.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ –ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ

 

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

 

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους αναρχικούς συντρόφους της ομάδας Δυσήνιος Ίππος, που συνελήφθησαν την Τετάρτη 24/10, γράφοντας συνθήματα αλληλεγγύης στο λιβανέζο κομμουνιστή Ζώρζ Ιμπραήμ Αμπντάλα, έξω από το γαλλικό ινστιτούτο στην Πάτρα.

Σε μια περίοδο οπισθοχώρησης και ιδεολογικής επίθεσης εναντίον των λαών που επιμένουν να αγωνίζονται με πείσμα ενάντια στον ιμπεριαλισμό, είναι πιο επίκαιρες από ποτέ η κοινή δράση και η ενότητα, από όλους όσους παλεύουν για να ενισχυθούν οι αντιιμπεριαλιστικοί-αντικαπιταλιστικοί αγώνες στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου.

Ο αγώνας μας για την παλαιστινιακή υπόθεση, παίρνει σάρκα και οστά με την πάλη μας ενάντια στη ντόπια αστική τάξη και στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ. Σε κάθε πόλη, σε όλη τη χώρα, να δυναμώσουμε τις παρεμβάσεις υπεράσπισης της Παλαιστινιακής Αντίστασης. Να αναδείξουμε την εγκληματική συνεργασία της ελληνικής κυβέρνησης με το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΖΩΡΖ ΙΜΠΡΑΗΜ ΑΜΠΝΤΑΛΑ

ΝΙΚΗ ΣΤΑ ΟΠΛΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό

7/11/2018