Ας κάνουμε το επόμενο βήμα. Για την κοινωνική – ταξική αντεπίθεση
Η απεργία της 1ης Νοέμβρη έδειξε το δρόμο. Η μαζική συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, από συλλόγους εργαζομένων, σωματεία βάσης και αλληλέγγυους ανέδειξε τη δυνατότητα ανάπτυξης ακηδεμόνευτων και μαχητικών εργατικών αγώνων, κόντρα στο γραφειοκρατικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό της “Κοινωνικής Συμμαχίας” (ΓΣΕΕ – ΣΕΒ). Κινήσεις όπως αυτή της απεργίας της 1ης Νοέμβρη και των εργατικών διαδηλώσεων μπορούν να εμπνεύσουν και να πάνε τους ταξικούς μας αγώνες βήματα μπροστά. Βήματα μπροστά για τις δικές μας ανάγκες, για τις ανάγκες των εργατών, των φτωχών και των καταπιεσμένων, αυτών που μάχονται ενάντια στην αδικία και την καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Μετά από 9 σχεδόν χρόνια σε καθεστώς οικονομικού ελέγχου από την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ., στη διάρκεια των οποίων οι ελληνικές κυβερνήσεις νομοθέτησαν σωρεία αντεργατικών μέτρων, φτωχοποιώντας καθημερινά τις ζωές μας, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και λοιπών φίλων επιχειρεί να στήσει μια νέα αφήγηση. Όμως παρά τη μικρή αύξηση του κατώτατου μισθού και τις εξαγγελίες τους για δήθεν φιλολαϊκά μέτρα, η νέα “μεταμνημονιακή” εποχή είναι απλά η συνέχεια της προηγούμενης. Είναι μια εποχή στην οποία υπουργοί της κυβέρνησης ευθαρσώς ανακοινώνουν την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα του κόσμου της εργασίας. Είναι μια εποχή στην οποία, με πρόσχημα τις πιέσεις των θεσμών και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τα κόκκινα δάνεια των ελληνικών τραπεζών θα πωληθούν σε funds και χιλιάδες κατοικίες θα βγουν στο σφυρί. Ως αποτέλεσμα, το 2019 θα έχουμε 20.000 πλειστηριασμούς κατοικιών και μέχρι το τέλος του 2020 θα φτάσουμε τις 70.000. Είναι μια εποχή που φέρνει νέες περικοπές σε δημόσια υγεία και παιδεία, νέα ματωμένα πλεονάσματα και ιδιωτικοποιήσεις. Έχουμε λοιπόν από τη μια ψίχουλα στον εργαζόμενο λαό και από την άλλη την πλήρη συμπόρευση της κυβέρνησης με την ελληνική αστική τάξη και τους “θεσμούς”.
Ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται, ο καπιταλισμός είναι βαρβαρότητα που τη ζούμε και τη βιώνουμε σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Ακολουθώντας τον δρόμο της 1ης Νοέμβρη, κύριες αιχμές της εργατικής διαδήλωσης, αποτελούν τα δίκαια αιτήματα για συλλογικές συμβάσεις εργασίας (ΣΣΕ) και αυξήσεις στους μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες των εργατών. Παλεύουμε ενάντια στην απόλυτη κυριαρχία των νόμων της αγοράς στις ζωές όλων μας. Ενάντια στην τρομοκρατία κράτους και κεφαλαίου που επιτίθενται στα κεκτημένα χρόνων για να αντιμετωπίσουν την ίδια τη δομική κρίση του καπιταλισμού, ώστε η αγορά να επιβιώσει χωρίς να λογαριάζει και να λογοδοτεί πουθενά.
Ο εμπαιγμός της κυβέρνησης που μοίρασε προεκλογικά μια πενιχρή αύξηση στους μισθούς με στόχο να δημιουργήσει συνθήκες κοινωνικής και ταξικής ειρήνης, δεν μπορεί και δεν πρόκειται να μας ξεγελάσει. Τον πόλεμο που δεχόμαστε τον βιώνουμε εδώ και χρόνια, με τις εκατοντάδες εργατικές δολοφονίες και την άγρια καταστολή κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Η όποια αύξηση δοθεί δεν θα φτάσει στις τσέπες των εργαζομένων αλλά θα επιστραφεί στο κράτος μέσω της επικείμενης μείωσης του αφορολόγητου. Άλλο ένα προεκλογικό κόλπο είναι και η κατάργηση του υποκατώτατου μισθού, η οποία συνοδεύεται από την επιδότηση του 50% των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών από τον κρατικό προϋπολογισμό έτσι ώστε να “ελαφρύνουν” τα οικονομικά βάρη των αφεντικών. Όσον αφορά τις συλλογικές συμβάσεις, οι μνημονιακές κυβερνήσεις έχουν θέσει σε εφαρμογή νόμο με τον οποίο ο κατώτατος μισθός οριοθετείται σύμφωνα με τις αντοχές της οικονομίας. Με αυτόν τον τρόπο αφαιρεί από τους εργαζόμενους τη δυνατότητα να διαπραγματευτούν οι ίδιοι, μέσω των σωματείων και των συνδικαλιστικών οργανώσεών τους, τις συμβάσεις με τους εργοδότες. Κλείνει λοιπόν το μάτι για ακόμη μια φορά στην εργοδοσία, καθησυχάζοντάς την ότι σε καμία περίπτωση δεν θα κινδυνεύσουν τα συμφέροντά της.
Τα αφεντικά από μόνα τους δεν θα κάνουν πίσω και τίποτα δεν θα μας χαριστεί. Η εργοδοτική τρομοκρατία αυξάνεται ολοένα και περισσότερο, απαιτώντας εντατικοποίηση της δουλειάς και αύξηση των ωρών εργασίας. Η εντατικοποίηση αυτή συνιστά κυριολεκτικά υποτίμηση της ίδιας της ζωής των εργατών. Οδηγεί στα λεγόμενα “εργατικά ατυχήματα” που στην πραγματικότητα είναι εργοδοτικά εγκλήματα και δολοφονίες, όπως στην περίπτωση του οικοδόμου που έχασε τη ζωή του στις 9 Ιανουαρίου, στο εργοτάξιο του γηπέδου της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Σε όποιο κομμάτι του κόσμου της εργασίας αντιστέκεται, τα αφεντικά απαντάνε με ξυλοδαρμούς, εκβιασμούς και απολύσεις. Οι δυνάμεις καταστολής, χέρι-χέρι με τις φασιστικές συμμορίες, υπό τις ευλογίες του αστικού πολιτικού κόσμου λειτούργησαν και λειτουργούν ως μπράβοι του κεφαλαίου και των αφεντικών ενάντια στα εργατικά κινήματα. Το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν τα περιστατικά βίας σε βάρος εργαζομένων. Το Δεκέμβρη που μόλις πέρασε, διανομέας ξυλοκοπήθηκε άγρια από τον ιδιοκτήτη της επιχείρησης Pizza Mafiozo στη Θεσσαλονίκη, αφού προηγουμένως είχε απειληθεί επειδή δεν μπορούσε να εργαστεί λόγω ασθένειας. Τον ίδιο μήνα, μετανάστης εργαζόμενος στο ψητοπωλείο “Βεάκη 56”, ξυλοκοπήθηκε από μπράβους του πρώην εργοδότη του, μετά από εκδικητική απόλυση, επειδή τόλμησε να διεκδικήσει τα δεδουλευμένα του.
Απέναντι σε όλους αυτούς, αφεντικά και μπράβους, εμείς θα στήσουμε τα δικά μας αναχώματα και θα προστατεύσουμε την τάξη μας με όλους τους τρόπους και όλα τα μέσα. Με τη μαχητική μας αντίσταση θα τους καταστήσουμε σαφές ότι κανένας εργάτης και καμιά εργάτρια δεν είναι μόνος του και χέρι που σηκώνεται στην τάξη μας θα κόβεται.
Άλλος δρόμος δεν υπάρχει: για όλους τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τις νέες και τους νέους, για όλους εμάς που βλέπουμε το παρόν μας να συνθλίβεται μέσα στις ατελείωτες μορφές ελαστικής εργασίας και τα προγράμματα κατάρτισης, την απλήρωτη εργασία, τους χαμηλούς μισθούς και την εργοδοτική αυθαιρεσία και το μέλλον μας να υποθηκεύεται – ακόμα και ως κρέας για κανόνια- στο όνομα αστικών και ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, η μαχητική αντίσταση και ο μαζικός ανυποχώρητος ταξικός αγώνα ήταν, είναι και θα είναι η μοναδική ρεαλιστική διέξοδος.
Ενότητα στη δράση οργάνωση στη βάση
Όλοι και όλες στην εργατική διαδήλωση στις 16 Φλεβάρη
Συγκέντρωση 11:30, Πλατεία Κοραή
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)