«Θέλω να είμαι απολύτως σαφής. Αν υπάρξουν απολύσεις (…) σας παρακαλώ και σας θερμοπαρακαλώ. Δεν θέλω να το χρεώνετε στην τρόικα. Αυτές θα είναι αποφάσεις δικές μου. Μην μου παίρνει τη δόξα η τρόικα όταν κάνουμε το αυτονόητο. Σας παρακαλώ πάρα πολύ, έχω βαρεθεί να κάνουμε το αυτονόητο και να μου παίρνει τη δόξα ο Τόμσεν». Αυτές τις δηλώσεις έκανε στις 13 Νοεμβρίου του 2013 ο τότε υπουργός υγείας Άδωνις Γεωργιάδης σε συνέντευξη τύπου, προαναγγέλλοντας μαζικές απολύσεις στον τομέα της δημόσιας υγείας.
Σήμερα, εφτάμιση χρόνια μετά από αυτή την κατάπτυστη δήλωση, το απαξιωμένο και διαλυμένο δημόσιο σύστημα υγείας καλείται να αντιμετωπίσει την πανδημία του covid 19 μέσα σε συνθήκες υποστελέχωσης και ανεπάρκειας τεχνικού εξοπλισμού. Όσο κι αν προσπαθεί ο σημερινός υπουργός Ανάπτυξης να πάρει όλη τη “δόξα” των απολύσεων και της πλήρους απαξίωσης της δημόσιας υγείας, στην πραγματικότητα δεν έκανε τίποτε άλλο από το να υλοποιεί την κατευθυντήρια γραμμή της Ευρωπαϊκής Ένωσης: από το 2011 έως το 2018 η Κομισιόν ζήτησε 63 φορές από κράτη-μέλη της να μειώσουν τις δαπάνες για την Υγεία και να προχωρήσουν σε ιδιωτικοποιήσεις. Να μετατρέψουν δηλαδή το αγαθό της δημόσιας υγείας σε ένα κοινό εμπόρευμα, πριμοδοτώντας συγκεκριμένους επιχειρηματικούς ομίλους. Ταυτόχρονα, η ΕΕ απαιτούσε την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, περικοπές μισθών και μείωση επιδομάτων σε ανέργους και άτομα με αναπηρία. Την ίδια ώρα που περιορίζονταν οι δημόσιες δαπάνες το ασταθές και αμαρτωλό χρηματοπιστωτικό σύστημα στηρίζονταν με πακτωλό χρημάτων, δείχνοντας με σαφήνεια ποιες είναι οι προτεραιότητες της «Ευρώπης των λαών»..
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο νεοφιλελεύθερης επέλασης και καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης (που στην Ελλάδα πήρε την ειδική μνημονιακή έκφραση που υπηρέτησαν με συνέπεια όλες οι κυβερνήσεις), το δημόσια σύστημα υγείας δέχθηκε μια πρωτόγνωρη επίθεση με την “αναδιάταξη των υπηρεσιών υγείας”, τις χιλιάδες απολύσεις υγειονομικού προσωπικού, υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση των μονάδων υγείας, συγχωνεύσεις νοσοκομείων και περικοπές δαπανών. Το έγκλημα αυτό είχε ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς: την ΕΕ, τις κυβερνήσεις, τα κοράκια του κεφαλαίου, τα αστικά ΜΜΕ που έγιναν οι διαπρύσιοι κήρυκες των μνημονίων. Όλοι αυτοί που υποκριτικά μας καλούσαν να χειροκροτήσουμε από τα μπαλκόνια μας το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.
Την ίδια ώρα η Ελλάδα είναι δεύτερη (ως προς το ποσοστό του ΑΕΠ) σε “αμυντικές” δαπάνες ανάμεσα στις χώρες του ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα μια από τις λίγες χώρες που ακολουθούν την αμερικάνικη ντιρεκτίβα για κατώτερο όριο “αμυντικών” δαπανών 2% επί του ΑΕΠ. 44 δις ευρώ έχουν ξοδευτεί για τις ανάγκες του στρατού την τελευταία δεκαετία, την ίδια ώρα που από το 2009 μέχρι το 2019, η δημόσια χρηματοδότηση για την Υγεία έχει μειωθεί κατά 42,8%. Οι δημόσιες δαπάνες για την υγεία στην Ελλάδα αντιστοιχούν στο 5% του ΑΕΠ, σε σχέση με 7,2% που είναι ο μέσος όρος στην ΕΕ. Το μεγαλύτερο κομμάτι (55%) της δημόσιας δαπάνης για την υγεία προέρχεται από την κοινωνική ασφάλιση, ενώ τα τελευταία χρόνια μαζί με την απαξίωση της δημόσιας υγείας συνεχώς μεγαλώνει η εμπορευματοποίησή της με την ολοένα και μεγαλύτερη συμμετοχή ιδιωτικών εταιρειών. Κι αυτή δεν είναι μια απλή στατιστική. Είναι η ίδια η αριθμητική του τρόμου που βρίσκεται στον πυρήνα της λογικής του ίδιου του συστήματος. Της λογικής που βάζει τα υπερκέρδη μιας χούφτας καπιταλιστών πάνω από τις ζωές των ανθρώπων. Της λογικής που ζυγίζει την πολεμική προπαρασκευή του ΝΑΤΟ ως βαρύτερη από το δημόσιο σύστημα υγείας.
Σε αυτήν την οριακή κατάσταση, οι εργαζόμενοι στον χώρο της υγείας δίνουν μια τιτάνια μάχη. Είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που έχουν δεχθεί δεκάδες επιθέσεις από τα ΜΑΤ και τον μιντιακό οχετό κάθε φορά που απεργούσαν, που διαδήλωναν, που διαμαρτυρόντουσαν για τις ελλείψεις στην Υγεία. Είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που πριν ελάχιστους μήνες, στις 11 Δεκεμβρίου του 2019, έτρωγαν ξύλο και δακρυγόνα από τους μπάτσους στο Ζάππειο όταν διαδήλωναν εναντίον της εμπορευματοποίησης της υγείας, ματαιώνοντας τη φιέστα για τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), που αποτελούν ένα ακόμα όχημα για την παράδοση της δημόσιας υγείας στα κερδοσκοπικά κοράκια του κεφαλαίου. Ακόμα και σήμερα, όμως, αποδεικνύεται πως οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της απαξίωσης του συστήματος δημόσιας υγείας είναι συνειδητοί και αμετανόητοι εγκληματίες. Έτσι, όταν στις 16 Μαρτίου ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης ρωτήθηκε από δημοσιογράφο αν αυτή η κρίση οδηγεί την κυβέρνηση στο να ξαναδεί το ζήτημα της δημόσιας υγείας και το κομμάτι του ιδιωτικού τομέα, απάντησε με ξεκάθαρο, κοφτό και κυνικό τρόπο: «Ξέρω ότι έχουν βρει την ευκαιρία τώρα κάποιοι να πουνε τα ιδεολογικά τους εσώψυχα. Η απάντηση είναι όχι».
Ακόμα και σήμερα, λοιπόν, υπηρετούν με συνέπεια την ίδια αντικοινωνική και δολοφονική πολιτική. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές δίνουν μια μάχη χωρίς επαρκείς ΜΕΘ, με υποστελεχωμένα νοσοκομεία, με τεράστιες ελλείψεις ιατρικών μηχανημάτων. Όπως γράφουν οι ίδιοι σε ανακοίνωσή τους, απατώντας σε πρωθυπουργικό διάγγελμα: «Οι στιγμές είναι δύσκολες. Ακούστε τη φωνή αυτών που “χθες” θέλατε να φιμώσετε γιατί αναδείκνυαν τις ελλείψεις, διεκδικούσαν και κατέθεταν συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση της επιδημίας. Ακούστε την φωνή αυτών που μέχρι και σήμερα, αυτήν την στιγμή, αφήνετε να αντιμετωπίζουν τον “αόρατο εχθρό” ΧΩΡΙΣ ΟΠΛΑ, χωρίς μέσα ατομικής προστασίας. Αυτούς που προσπαθείτε να φιμώσετε για να μην διαμαρτύρονται δημόσια. Κύριε Μητσοτάκη, μάσκες προστασίας από τον κορονοϊό να μας δώσετε, όχι «φίμωτρα» για να μην μιλάμε. Στη μάχη ενάντια στον “αόρατο εχθρό” χρειαζόμαστε: ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ (μόνιμο προσωπικό), ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ ΟΠΛΑ (αναπνευστήρες και κλίνες ΜΕΘ), ΑΜΥΝΤΙΚΑ ΟΠΛΑ (ατομικά μέσα προστασίας για το υγειονομικό προσωπικό ώστε να μην βγει εκτός μάχης). Αυτά διεκδικούμε για να αντιμετωπίσουμε την επιδημία» (ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος -ΟΕΝΓΕ, 19/03/2020).
Αντί των αυτονόητων μέτρων που ζητάνε οι γιατροί και οι νοσηλευτές για την αντιμετώπιση της πανδημίας, η κυβέρνηση της ΝΔ με την συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ και της υπόλοιπης αντιπολίτευσης, παίρνει μέτρα στρατιωτικοποίησης της δημόσιας σφαίρας και απαγόρευσης κυκλοφορίας. Ταυτόχρονα, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο χρησιμοποίησης των Ενόπλων Δυνάμεων στην προσπάθεια τήρησης της απαγόρευσης κυκλοφορίας, λες και δεν επαρκεί η υπερτροφικής ΕΛΑΣ των 70.000 μπάτσων για να ελέγξει την κυκλοφορία στους δρόμους. Είναι προφανές, λοιπόν, πως η απαγόρευση κυκλοφορίας και η στρατιωτικοποίηση δεν είναι μέτρα υγειονομικής πρόληψης, αλλά μέτρα προληπτικής αντιεξέγερσης, καθώς η υγειονομική και οικονομική κρίση βαθαίνει, με ανοιχτό το ενδεχόμενο στο άμεσο μέλλον να υπάρξει και επισιτιστική κρίση. Η πανδημία δεν έρχεται σε ουδέτερο έδαφος. Έρχεται σε μια ιστορική στιγμή που η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται στα πρόθυρα μιας νέας μείζονος κρίσης, με οξυμένους ενδοαστικούς και ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, με την καπιταλιστική ανάπτυξη να είναι αναιμική, εύθραυστη και ανισόμετρη με σημάδια επιβράδυνσης, με ασταθές χρηματοπιστωτικό σύστημα, με τον ενεργειακό και τον εμπορικό πόλεμο ανάμεσα στα μεγάλα καπιταλιστικά κέντρα να εντείνουν την επισφάλεια. Ταυτόχρονα, το παγκόσμιο χρέος (κυρίως των ανεπτυγμένων κρατών) έχει εκτοξευθεί σε δυσθεώρητα ύψη. Στο πρώτο εξάμηνο του 2019 το συνολικό παγκόσμιο χρέος ανήλθε στα 255 τρισ. δολάρια, που αντιστοιχεί στο 320% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Στην Ελλάδα το κρατικό χρέος είναι 354 δις ευρώ (184,28% επί του ΑΕΠ). Ας αναλογιστούμε από τώρα τι πρόκειται να ακολουθήσει μετά το πέρας της πανδημίας, με την καθήλωση της παραγωγής που έχει φέρει. Η οικονομία ήδη νοσούσε και η πανδημία είναι το συγκυριακό σημείο έκρηξης μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης.
Σε αυτήν την οριακή συνθήκη, λοιπόν, το αστικό κράτος προτιμάει να μεταθέτει την ευθύνη για την εξάπλωση της πανδημίας στους πολίτες και να ποντάρει σε μέτρα προληπτικής αντιεξέγερσης και όχι στην προστασία της δημόσιας υγείας. Αλλιώς θα άκουγε τα αιτήματα των εργαζομένων στη δημόσια υγεία που αντί για απαγόρευση κυκλοφορίας ζητάνε συγκεκριμένα και στοχευμένα μέτρα για την προστασία του πληθυσμού: προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, μονιμοποίηση των επικουρικών γιατρών, άνοιγμα 2.000 κλινών Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) και 1.500 κλινών Μονάδων Αυξημένης Φροντίδας (ΜΑΦ), προμήθεια αναπνευστήρων, εκπαίδευση προσωπικού στην εντατική νοσηλεία, άμεση εξασφάλιση όλων των αναγκαίων μέτρων προστασίας για την υγεία των προσφύγων και των μεταναστών, των άστεγων, των τοξικοεξαρτημένων, των φυλακισμένων και άλλων ειδικών πληθυσμιακών ομάδων, εξασφάλιση του αναγκαίου υγειονομικού εξοπλισμού, διενέργεια test για κορονοϊό σε όλο το προσωπικό, απαγόρευση της διενέργειας test στον ιδιωτικό τομέα και επίταξη όλης της ποσότητας αντιδραστηρίων και kit που διαθέτουν, άμεση επίταξη κλινών, κλινικών, κρεβατιών ΜΕΘ και εργαστηρίων του ιδιωτικού τομέα (όπως αναφέρει η ΟΕΝΓΕ: «Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση επέβαλε την απαγόρευση της κυκλοφορίας, την ίδια στιγμή που με ΠΝΠ ανέστειλε την απαγόρευση της πολιτικής επιστράτευσης και την επίταξη απεργών, αφήνει τα ιδιωτικά μεγαθήρια ανενόχλητα να κερδοσκοπούν ακόμα και τώρα. Τα τακτικά χειρουργεία στον ιδιωτικό τομέα συνεχίζονται κανονικά παρά την απαγόρευση, ενώ βρισκόμαστε στη δίνη της πανδημίας. Επίταξη τώρα!»). Κάπου εδώ να τονίσουμε πως οι έκτακτες προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού που υποσχέθηκε η κυβέρνηση καθυστερούν χαρακτηριστικά, ενώ πριν λίγους μήνες έδειξε τις προτεραιότητές της προσλαμβάνοντας με fast track διαδικασίες 1500 ειδικούς φρουρούς. Την ίδια ώρα ο Κικίλιας χαρίζει 30 εκατομμύρια ευρώ σε ιδιωτικά θεραπευτήρια και κλινικές για τη διενέργεια διαγνωστικών τεστ, ενώ με Πράξη Νομοθετικού Περιεχόμενου ο ΕΟΠΥΥ θα χορηγήσει διπλάσια αποζημίωση στους κλινικάρχες που θα διαθέσουν κρεβάτια ΜΕΘ από τις κλινικές τους (από 800 σε 1600 ευρώ την ημέρα).
Εμείς από την πλευρά μας αξιοποιώντας τις μικρές δυνατότητες που έχουμε εξ αιτίας του ασφυκτικού περιβάλλοντος στεκόμαστε στο πλευρό των μαχόμενων εργαζόμενων στη δημόσια υγεία, των χιλιάδων ανθρώπων που βιώνουν την εντατικοποίηση της εργασίας τους, των ανέργων, των εργαζόμενων που απολύθηκαν ή τέθηκαν σε αναγκαστική αργία, των φυλακισμένων που στοιβάζονται στις αποθήκες ψυχών, των προσφύγων και των μεταναστών που αργοπεθαίνουν στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης βιώνοντας ένα καθεστώς ομηρίας αφού τους έχει στερηθεί το δικαίωμα αίτησης ασύλου, τους έχει αφαιρεθεί ο ΑΜΚΑ, η ιατροφαρμακευτική φροντίδα και τα κουτσουρεμένα επιδόματα επιβίωσης, οδηγούμενοι άμεσα στον κοινωνικό καιάδα. Ενώνουμε τη φωνή μας με τη φωνή τους, απαιτώντας:
ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ – ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΣΕ ΕΝΟΙΚΙΑ ΚΑΙ ΔΕΚΟ
ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΗΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΝΑ ΤΟΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)
