Ταξική Αντεπίθεση: Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΕΙ ΣΕ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ!

Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΕΙ ΣΕ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ!

Ο ΜΟΝΟΣ ΟΡΑΤΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ!

Σε συνθήκες οξυμμένης κρίσης του παγκόσμιου καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος, με αφορμή την πανδημία του COVID-19 και την υγειονομική κρίση που ξέσπασε σε όλο τον κόσμο, ο ταξικός συμβολισμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Όσο κι αν πασχίζουν το αστικό πολιτικό προσωπικό, τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές και η ολιγαρχία του πλούτου να την υποβιβάσουν σε μία απλή επετειακή ημέρα μνήμης, θα συμβολίζει τους μαχητικούς ταξικούς αγώνες της εργατικής τάξης σε όλο τον κόσμο.

Η πανδημία του COVID-19 ανέδειξε ότι όσο υπάρχει καπιταλισμός τα κέρδη της άρχουσας τάξης θα βρίσκονται πιο ψηλά από τις ανθρώπινες ζωές. Η πανδημία, αφήνοντας πίσω της εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς σε όλο τον κόσμο, αποκάλυψε τις δομικές ανεπάρκειες των συστημάτων υγείας, καθώς στις ιμπεριαλιστικές και καπιταλιστικές χώρες η υγεία, αντί να θεωρείται ένα αναγκαίο κοινωνικό αγαθό, θυσιάζεται στο βωμό του κέρδους. Στην Ελλάδα σύσσωμος ο αστικός πολιτικός κόσμος γνωρίζει ότι είναι ο μόνος υπεύθυνος για την διάλυση του συστήματος υγείας, καθώς όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις διέλυσαν το σύστημα υγείας, δίνοντας λεφτά για το ληστρικό χρέος και τους πολεμοκάπηλους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Για το λόγο αυτό, με την αγαστή συνεργασία των καναλαρχών επενδύουν στην ατομική ευθύνη, προσπαθώντας να πείσουν την κοινωνία ότι εκείνη θα είναι υπεύθυνη σε περίπτωση μίας υγειονομικής καταστροφής.

Με αφορμή την πανδημία του COVID-19, εντείνονται οι αντιθέσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστών, βαθαίνει η κρίση της παγκόσμιας οικονομίας, η οποία νοσεί και σαπίζει, οξύνονται οι δομικές αντιφάσεις του συστήματος (φούσκα χρέους, ανταγωνισμοί, παγκόσμια αστάθειακτλ), περιστέλλονται δημοκρατικά δικαιώματα, προβάλλονται ανακοινώσεις πολεμικού χαρακτήρα με τις σειρήνες του πολέμου να ηχούν ξανά. Γίνεται λόγος για τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση μετά τη Μεγάλη Ύφεση και το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Ήδη ο ΟΗΕ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για επισιτιστικές κρίσεις, ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας κάνει λόγο για αύξηση του αριθμού των ανέργων σε διακόσια εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο με την επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας (τηλεργασία, εκ περιτροπής εργασία, mini jobs κτλ) να είναι η νέα κανονικότητα, που επηρεάζει δραματικά τις θέσεις εκατομμυρίων εργαζόμενων.

Η ευρωσυμμορία των αρπακτικών του κεφαλαίου ετοιμάζει νέα μνημόνια για τους λαούς της Ευρώπης, διαιωνίζοντας τον φαύλο κύκλο του χρέους, της κοινωνικής λεηλασίας και της ισοπέδωσης των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων. Στην Ελλάδα πάνω από 40.000 εργαζόμενοι έχουν απολυθεί, ενώ άμεσα αναμένεται να αρθεί κάθε φραγμός για την προστασία της πρώτης κατοικίας, ανοίγοντας την όρεξη των τραπεζών. Επιπλέον, την ίδια στιγμή που το κράτος ισχυρίζεται υποκριτικά ότι έχει επιβάλει την απαγόρευση της κυκλοφορίας για την προστασία της δημόσιας υγείας, στοιβάζει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους φαντάρους στα στρατόπεδα, τους φυλακισμένους στα μπουντρούμια της αστικής “δημοκρατίας”, τους εργάτες στα εργοστάσια, δημιουργώντας υγειονομικές βόμβες. Φαίνεται, λοιπόν ήδη ότι, αν δεν ξεκινήσει η αντεπίθεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, η βαρβαρότητα του συστήματος, ο εργασιακός μεσαίωνας και το αιματοκύλισμα των λαών θα είναι η επόμενη ημέρα για την οποία μας προετοιμάζουν.

Σε κάθε ήπειρο, σε κάθε χώρα, σε κάθε γωνιά του πλανήτη συγκρούονται δύο κόσμοι. Από τη μία, ο κόσμος του κεφαλαίου, της αστικής τάξης, των μονοπωλίων, των πολυεθνικών και των ιμπεριαλιστών, που θα επιδιώξει για άλλη μία φορά να βγει κερδισμένος από την κρίση, πατώντας πάνω στα πτώματα των απόκληρων και φορτώνοντας τα βάρη στον εργαζόμενο λαό. Από την άλλη, ο κόσμος της εργασίας, των από τα κάτω, των ανέργων, ο οποίος, ενώ βρίσκεται στο στόχαστρο της σταυροφορίας του κεφαλαίου, έχει μπει στην πρώτη την γραμμή για την διάσωση της κοινωνίας. Γιατί είναι οι εργαζόμενοι της δημόσιας υγείας, που, ενώ άλλοτε τους χλεύαζαν και άλλοτε έστελναν τα ΜΑΤ να τους καταστείλουν, καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για την περίθαλψη του λαού. Γιατί είναι οι εργαζόμενοι στα super markets, οι ντελιβαράδες, οι εργάτες στα εργοστάσια, οι οποίοι κρατάνε όρθια την κοινωνία. Γιατί είναι ο κόσμος της εργασίας, ο οποίος όχι απλά παράγει τον πλούτο, αλλά με την καθημερινή ανθρώπινη εργασία και την λαϊκή αλληλεγγύη αναδεικνύεται ως σωτήρας αυτού του κόσμου.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες και τηρώντας τα απαραίτητα μέτρα υγιεινής (ατομικά μέσα προστασίας, αποστάσεις), δηλώνουμε ότι η Εργατική Πρωτομαγιά, οι αγωνιστικές κατακτήσεις τους λαού και της νεολαίας δεν θα μπουν σε καραντίνα! Δεν θα πληρώσουμε εμείς πάλι αυτή την κρίση. Για να αποτελέσει η φετινή Πρωτομαγιά ορόσημο για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος και την έναρξη νέων νικηφόρων αγώνων, έτσι ώστε να αποτραπεί η επίθεση που έρχεται. Ήδη οι κινητοποιήσεις των κρατουμένων, των εκπαιδευτικών, νεολαίων, εργατών και εργαζομένων δείχνουν τον δρόμο, για να οργανώσουμε την ταξική αντεπίθεση. Για να μετατρέψουμε την κρίση του συστήματος σε χρεωκοπία των αντιλαϊκών πολιτικών της ΕΕ, του κεφαλαίου και του πολιτικού τους προσωπικού. Για να ληφθούν τώρα όλα τα αναγκαία μέτρα για την ενίσχυση του συστήματος υγείας και την προστασία του κόσμου της εργασίας. Για να τσακιστεί ο χρεωκοπημένος κόσμος και να ανατείλει ο νέος, ανοίγοντας τον δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση. Γιατί το δίλημμα τίθεται ξανά: ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Ή ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ.

Στηρίζουμε τη συγκέντρωση των ταξικών σωματείων, 10:30 στα Χαυτεία. Συμμετέχουμε στο μπλοκ του No Pasaran.

ΕΞΩ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ

ΛΕΦΤΑ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ – ΤΩΡΑ ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ

ΜΟΝΟ Ο ΛΑΟΣ ΣΩΖΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ

Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

No Pasaran | 1η Μάη ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για έναν κόσμο χωρίς αφεντικά

1η Μάη ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για έναν κόσμο χωρίς αφεντικά

Απέναντι στην επίθεση κράτους και κεφαλαίου

Κανένας μόνος του, καμία μόνη της μέσα στην πανδημία

Η κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη θα νικήσει

Συγκέντρωση στα Χαυτεία, 10:30 π.μ.

Μαζί με τα ταξικά σωματεία

Τηρούμε όλα τα μέτρα προστασίας (κρατάμε αποστάσεις, φοράμε μάσκες και γάντια)

No Pasaran

Αναρχικό – Αντιεξουσιαστικό Στέκι «ΑΝΤΙΠΝΟΙΑ», Κατάληψη ΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 37, Squat for Refugees/Migrants SPIROU TRIKOUPI 17, ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών), Αναρχική Φοιτητική Συνέλευση ΑΡΟΔΑΜΟΣ, Αντιφασιστική – Αντιεξουσιαστική συνέλευση Ν. Ιωνίας – Ηρακλείου, Σύντροφοι και Συντρόφισσες

Ακολουθεί το κείμενο που έχει δημοσιοποιηθεί από το no pasaran για την συνθήκη που διαμορφώθηκε μέσα στην πανδημία.

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΥΝ

Για άλλη μια φορά το κράτος αποποιείται τις ευθύνες του. Με περίσσια υποκρισία πετά το μπαλάκι μιας ακόμα κρίσης στην κοινωνία, στον καθένα και την καθεμία από εμάς. Φροντίζει να μας υπενθυμίζει αδιάκοπα την «ατομική ευθύνη» που μας αναλογεί και μας καλεί να εργαστούμε εθελοντικά για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Την ίδια στιγμή το διαλυμένο από χρόνια σύστημα δημόσιας υγείας βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Ποιοι άλλοι θα μπορούσαν να ευθύνονται για την υποβάθμιση της δημόσιας υγείας πέρα από αυτούς που διαχρονικά και αμετανόητα νομοθετούν την υποχρηματοδότηση της, τις μαζικές απολύσεις υγειονομικού προσωπικού, τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις νοσοκομειακών μονάδων; Με τα υποστελεχωμένα δημόσια νοσοκομεία να καταγράφουν ελλείψεις σε βασικό εξοπλισμό όπως χειρουργικές μάσκες και γενικότερα μέσα ατομικής προστασίας, διαγνωστικά test, αναπνευστήρες και κλίνες ΜΕΘ, το κράτος προσπαθεί να μαζέψει τα σπασμένα μιας υγειονομικής κρίσης που είτε αδυνατεί, είτε δεν θέλει να διαχειριστεί. Αγνοώντας επιδεικτικά τις επιστημονικές απόψεις που προειδοποιούν για εκ νέου έξαρση των κρουσμάτων όταν αρθούν οι περιορισμοί στις μετακινήσεις και τονίζουν την αναγκαιότητα των μαζικών test για τον εντοπισμό των νοσούντων, αλλά και τις εκκλήσεις γιατρών και νοσηλευτών για ενίσχυση σε προσωπικό και εξοπλισμό, το κράτος επιλέγει την στρατιωτικοποίηση της δημόσιας σφαίρας. Ενώ η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού τηρούσε ήδη τα απαραίτητα μέτρα, επέλεξε να επιβάλλει την απαγόρευση κυκλοφορίας και την αναγκαστική συμμόρφωση -υπό την απειλή χρηματικού προστίμου- σε περιορισμούς μετακίνησης που θυμίζουν εποχές και λογικές ολοκληρωτικών καθεστώτων. Επέλεξε να εντείνει την επιτήρηση και τον έλεγχο, εξαπολύοντας στους δρόμους και τις γειτονιές μας το απεχθές πλήθος της ΕΛ.ΑΣ. που πλέον έχει ως κύριο σκοπό του να εφαρμόζει απαγορεύσεις κυκλοφορίας και αριθμητικά όρια επιτρεπτών συναθροίσεων, να εμπεδώνει δηλαδή στην κοινωνική βάση τον φόβο και την υποταγή, να εδαφικοποιεί το «πολεμικό» κλίμα που χτίζουν τα διαγγέλματα της κυβέρνησης.

Αυτός ο εγκληματικός κρατικός σχεδιασμός αφήνει μέχρι και σήμερα εκτεθειμένους στην πανδημία όλους εκείνους για τους οποίους η οικειοθελής καραντίνα και η κοινωνική αποστασιοποίηση δεν αποτελούν επιλογή. Τους δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και τους/τις μετανάστες/τριες που βρίσκονται εγκλωβισμένοι και συνωστισμένοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μέσα στις πιο ακατάλληλες συνθήκες διαβίωσης, χωρίς καμία δυνατότητα ατομικής ή συλλογικής προστασίας και πλέον με τις διαδικασίες αίτησης ασύλου να έχουν διακοπεί. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των 1.200 κρατούμενων στο κέντρο κράτησης της Κορίνθουπου προχώρησαν σε απεργία πείνας διαμαρτυρόμενοι για τις άθλιες συνθήκες στις οποίες κρατούνται και τον κίνδυνο εξάπλωσης του κορονοϊού μέσα στο camp. Τους κρατούμενους και κρατούμενες στις ελληνικές φυλακές οι οποίες έχουν γεμίσει ασφυκτικά και έχουν εφαρμόσει ελάχιστα μέτρα υγιεινής και απολύμανσης των χώρων, ενώ παράλληλα τα απαραίτητα και προβλεπόμενα μέτρα αποσυμφόρησης αργούν επικίνδυνα και κρίνονται ανεπαρκή. Τους άστεγους και τις άστεγες για τους οποίους το #Μένουμε_Σπίτι αποτελεί άγνωστη έκφραση και όπως πάντα η κρατική “μέριμνα” για σίτιση, στέγαση και περίθαλψη είναι απούσα. Τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που διαμένουν στις εστίες σε όλη την χώρα, για τις οποίες υπήρξε εντολή εκκένωσης παρά την ρητή διαφωνία της ιατρικής κοινότητας. Μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις η απάντηση των αρμόδιων στην συλλογική άρνηση μερίδας φοιτητών/τριών να εγκαταλείψουν τις εστίες ήταν το εκβιαστικό κόψιμο της σίτισης, του ρεύματος ή/και του νερού. Τις γυναίκες και τα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας που δέχονται ενδοοικογενειακή βία και τώρα η μόνη τους επιλογή είναι να περιοριστούν στο σπίτι με τους κακοποιούς τους. Όλους εκείνους που είναι αναγκασμένοι να συνεχίσουν να εργάζονται εν μέσω της πανδημίας, πολλές φορές χωρίς τα κατάλληλα μέτρα προστασίας, μέσα σε κλίμα ακόμα μεγαλύτερης εντατικοποίησης με τα ήδη εξαντλητικά ωράρια να διευρύνονται και να ελαστικοποιούνται. Τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στα σουπερ-μάρκετ, στις ταχυμεταφορές και τα delivery, στα Μ.Μ.Μ. και την καθαριότητα. Τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες σε τηλεφωνικά κέντρα, σε εργοτάξια (όπως αυτά του ΑΚΤΩΡ και της «Αττικό Μετρό») και αλλού, που κατήγγειλαν την αδιαφορία των αφεντικών για την υγεία τους και τον συνεχιζόμενο συνωστισμό σε πολλούς χώρους εργασίας. Το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που δίνει μια άνιση και εξαντλητική μάχη, κινδυνεύοντας καθημερινά να νοσήσει και το ίδιο. Μια μάχη στην οποία μόνο η κοινωνική και ταξική βάση μπορεί να του σταθεί αλληλέγγυα, ενώ το κράτος μπορεί να λειτουργήσει μοναχά ως εμπόδιο.

Ενώ η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος ζητά την ανάπτυξη κλινών ΜΕΘ, μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και την επίταξη του ιδιωτικού τομέα και όλων των test που αυτός διαθέτει, η κυβέρνηση αποφασίζει τον διπλασιασμό της αποζημίωσης των ιδιωτικών κλινών ΜΕΘ από 800 σε 1.600 ευρώ την ημέρα, την υπερκοστολόγηση των test διάγνωσης που γίνονται σε ιδιωτικές κλινικές και αποζημιώνονται από τον ΕΟΠΥΥ και την δαπάνη τουλάχιστον 30 εκατ. ευρώ για τα μέτρα υπέρ των ιδιωτών παρόχων υγείας. Ενώ το επίδομα των 800 ευρώ που θα δοθεί στους εργαζόμενους των επιχειρήσεων που παραμένουν κλειστές δεν αντιστοιχεί ούτε στον κατώτατο μισθό, η κυβέρνηση δίνει 11 εκατομμύρια στα ΜΜΕ για την «καμπάνια ενημέρωσης» για την πανδημία, άλλα τόσα στην εταιρεία διοδίων «Μορέας» με δικαιολογία την «χαμηλή προσέλευση οχημάτων» και πανηγυρίζει που θα ρίξει στην «μάχη ενάντια στον κορονοϊό» 35 ολοκαίνουρια περιπολικά. Ταυτόχρονα, θεσμοθετεί την αναστολή σύμβασης εργασίας χωρίς τις νομικές υποχρεώσεις που βάρυναν μέχρι τώρα τον εργοδότη, την μεταφορά προσωπικού από επιχείρηση σε επιχείρηση χωρίς να είναι απαραίτητη η συναίνεση από τον εργαζόμενο και την εκ περιτροπής (κατά το ήμισυ) απασχόληση μόνο για τις δύο εβδομάδες του μήνα, ανοίγοντας τον δρόμο για την «άνθιση» της μαύρης εργασίας και την έμμεση μείωση των ήδη πετσοκομμένων μας μισθών στο 50%, και αφήνει ανοιχτά τα ενδεχόμενα για μειώσεις σε μισθούς δημοσίων υπαλλήλων και συντάξεις. Παρά τις συνεχείς εξαγγελίες για προστασία των θέσεων εργασίας, τα μέτρα που ανακοινώθηκαν για την προστασία των εργαζόμενων από την απόλυση θα ισχύσουν μόνο για ένα μήνα, ενώ οι απολύσεις που καταγράφηκαν μόνο στις δύο πρώτες εβδομάδες του Μαρτίου έφτασαν τις 30.000, χωρίς φυσικά να υπολογίζονται μέσα σε αυτές όλοι οι απολυμένοι που εργαζόντουσαν μαύρα. Είναι ξεκάθαρο πως ακόμα και μέσα στην πρωτοφανή συνθήκη που έχει διαμορφώσει η πανδημία το κράτος και το κεφάλαιο ενδιαφέρονται μόνο για την ομαλή συνέχεια της κερδοφορίας ακόμα και αν χρειάζεται να κερδοσκοπήσουν πάνω στον θάνατο. Αδιαφορώντας για τις ανθρώπινες ζωές, δεν έχουν τίποτα άλλο να προσφέρουν στην κοινωνική βάση πέρα από το βάθεμα της ταξικής ανισότητας και εκμετάλλευσης, της γενικευμένης φτώχειας και εξαθλίωσης.

Μπροστά στην προαναγγελμένη οικονομική κρίση, το κράτος βιάζεται να κλείσει τους ανοιχτούς λογαριασμούς του. Χρησιμοποιώντας την συνθήκη «έκτακτης ανάγκης», προχώρησε στην εκκένωση του κτηρίου Γκίνη στο Πολυτεχνείο και το ξεσπίτωμα των μεταναστών/προσφύγων που διέμεναν εκεί τους τελευταίους μήνες, την επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής ενάντια στους αγωνιστές από την Τουρκία και το Κουρδιστάν, την επίθεση σε αντιφασίστες/στριες στο Ρέθυμνο και τον σοβαρό τραυματισμό διαδηλώτριας, το κόψιμο του ρεύματος της αυτοδιαχειριζόμενης ΒΙΟ.ΜΕ ξημερώματα και με τη συνοδεία ΜΑΤ. Θέλοντας να θωρακιστεί απέναντι στις πιθανώς οργισμένες αντιδράσεις των καταπιεσμένων την «επόμενη μέρα» της καραντίνας, μεταθέτει τις ευθύνες για την εξάπλωση της πανδημίας στην κοινωνική βάση και εφαρμόζει προληπτικά αντι-εξεγερτικά μέτρα, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσει μέχρι και τον στρατό για την επιτήρηση της απαγόρευσης κυκλοφορίας. Παραδείγματα όπως αυτό του Βίκτορ Όρμπαν που με πρόσχημα τον κορονοϊό ανακηρύχτηκε ουσιαστικά δικτάτορας στην Ουγγαρία, επιβεβαιώνουν πως οι από τα πάνω χρησιμοποιούν την ειδική κατασταλτική συνθήκη για να εδραιώσουν τις επιδιώξεις τους και να ενισχύσουν την εξουσία τους.

Για μια ακόμη φορά, το βάρος της πανδημίας και της καπιταλιστικής κρίσης θα το σηκώσουν αναμενόμενα οι άνθρωποι της τάξης μας. Έγκλειστοι μετανάστες/τριες και πρόσφυγες στα κέντρα κράτησης, κρατούμενοι/νες, άστεγοι και άπορες, εργαζόμενοι/ενες, φοιτητές/τριες που μένουν στις εστίες είναι μόνο τα πρώτα παραδείγματα. Γνωρίζοντας πολύ καλά τον διαχρονικό ρόλο του κράτους και των κυβερνώντων του σε τέτοιου είδους κρίσεις, δεν πρόκειται να αναγνωρίσουμε την «ατομική ευθύνη», με την οποία προσπαθούν να καλύψουν το έγκλημα που διαπράττουν. Η ευθύνη είναι πολιτική και είναι όλη δική τους. Όντας βαθιά πεπεισμένοι/ες πως οι πραγματικοί «υπεύθυνοι» δεν θα αλλάξουν την πολιτική αδιαφορίας και απαξίωσης που εκθέτει τους αδύναμους στον κίνδυνο της πανδημίας και ουσιαστικά καταδικάζει τους πιο ευπαθείς από αυτούς σε θάνατο, βάζουμε όπως πάντα μπροστά την κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια και τον αγώνα. Βρίσκουμε τρόπους να σταθούμε δίπλα σε όσους και όσες το χρειάζονται, στηρίζοντας πρωτοβουλίες και δομές αλληλεγγύης και συστήνοντας νέες. Μέσα στη ζοφερή πραγματικότητα που διαγράφεται για τους από τα κάτω αυτού του κόσμου, τα θέλουμε όλα για όλους. Στέγαση, τροφή, υγεία και περίθαλψη για εργαζόμενους και άνεργες, ασφαλισμένους και ανασφάλιστες, άπορους και φυλακισμένες, πρόσφυγες και μετανάστριες.

Να μην υποκύψουμε στον φόβο και τον κανιβαλισμό. Να συνεχίσουμε την μάχη απέναντι στο κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα που επιβάλλει την φτώχεια, την εξαθλίωση και τον θάνατο. Να παλέψουμε για μια κοινωνία που θα προστατεύει τους ευάλωτους, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

Υγ1: Κρατούμενες και κρατούμενοι σε φυλακές και έγκλειστες/οι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών σε όλη την επικράτεια προχώρησαν σε κινητοποιήσεις διεκδικώντας τα αυτονόητα: αποσυμφόρηση των κέντρων κράτησης και λήψη μέτρων προστασίας. Σε αυτά τα αιτήματα το κράτος απάντησε με την αποσιώπηση του αγώνα τους και σε περιπτώσεις με την άγρια καταστολή. Ενώ έγιναν γνωστές τουλάχιστον οι περιπτώσεις της Αζιζέλ Ντενιρόγλου και του Σελίμ Ζερολάρι, κρατούμενων στις φυλακές, και μιας 47χρονης πρόσφυγα, έγκλειστης στη ΒΙΑΛ της Χίου, που πέθαναν επειδή δεν τους επιτράπηκε η πρόσβαση σε γιατρό.

Υγ2.: Τις τελευταίες μέρες και ενώ δεν φαίνεται να έχει υπάρξει κάποια εξέλιξη στην αντιμετώπιση της πανδημίας, η κρατική διαχείριση κάνει ένα σκαιώδες άλμα υποκρισίας “ξεχνώντας” την προφύλαξη του πληθυσμού από τον αόρατο εχθρό, στοχεύοντας μονάχα στην επανεκκίνηση και διάσωση της καπιταλιστικής οικονομίας.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ

Κοροβέσης και Σεπούλδεβα. Η Ιστορία μέσα από τη “Λογοτεχνία τη σπαρμένη με τη μνήμη”

Τώρα να με αφήσουν ήσυχο.

Τώρα να συνηθίσουν χωρίς εμένα.

Θα κλείσω τα μάτια

Και θέλω μόνο πέντε πράγματα,

πέντε ρίζες αγαπημένες.

Η μία είναι ο χωρίς τέλος έρωτας.

Η δεύτερη είναι να βλέπω το φθινόπωρο.

Δεν μπορώ να υπάρχω χωρίς να βλέπω τα φύλλα

να πετούν και να επιστρέφουν στην γη.

Η τρίτη είναι ο βαρύς χειμώνας,

η βροχή που αγαπώ, το χάδι

της φωτιάς στο άγριο κρύο.

Στην τέταρτη θέση το καλοκαίρι

στρογγυλό σαν ένα καρπούζι.

Το πέμπτο πράγμα είναι τα μάτια σου,

Mατίλδη μου, πολυαγαπημένη,

δεν θέλω να κοιμηθώ χωρίς τα μάτια σου,

δεν θέλω να υπάρχω χωρίς να με κοιτάς:

εγώ αλλάζω την άνοιξη

για να συνεχίσεις να με κοιτάς.

Φίλοι, αυτά είναι όσα θέλω.

Είναι σχεδόν τίποτα και σχεδόν όλα.

Απόσπασμα από το «Ζητώ Σιωπή» του Πάμπλο Νερούδα.

Σαντιάγκο, 11 Σεπτέμβρη 1973, στο προεδρικό μέγαρο Λα Μονέδα ο μαρξιστής πρόεδρος της Χιλής, Σαλβαδόρ Αγέντε αποφασίζει να υπερασπιστεί απέναντι στις ορδές του χιλιανού στρατού, με το όπλο στο χέρι τον τόπο που για 1000 λαμπρές ημέρες αποτέλεσε τον φάρο ελπίδας για τον χιλιανόπρολετάριο, για τους αποκλεισμένους ιθαγενείς, για τους μη έχοντες.Αφού πρώτα έδωσε το ελεύθερο στη φρουρά του να φύγει όποιος ήθελε. Κανείς βέβαια δεν διανοήθηκε να φύγει. Δίπλα του η προσωπική του φρουράη GAP (Ομάδα Προσωπικών Φίλων). Εκείνη τη μέρα ήταν 13 από καμιά εκατοστήπου απάρτιζαν τους GAP, που πέρα από το καθήκον να φιλάνε τον Σαλβαδόρ Αγέντε και το προεδρικό μέγαρο, είχαν επιφορτιστεί και με την καθημερινή φύλαξη των κρισιμότερων υποδομών (δίκτυα ύδρευσης, κεντρικοί σταθμοίηλεκτροδότησης κ.α) από τις επιχειρήσεις δολιοφθοράς ακροδεξιών που υποκινούνταν από τη CIA.

Κάποιοι από τους GAP σκοτώθηκαν δίπλα στον υπέροχο αυτόν πολιτικό και οραματιστή. Οι υπόλοιποι συνελήφθησαν, βασανίστηκαν, ακρωτηριάστηκαν και εκτελέστηκαν τις επόμενες ώρες.

Όσα μέλη δεν ήταν εκεί και δεν συνελήφθησαν την επόμενη ώρα στα σπίτια τους, σχημάτισαν ομάδες αυτοάμυνας όπου σε συντονισμό με συντρόφους από το MIR αλλά και αντάρτες που είχαν επιβιώσει από την ομάδα του Τσε στο Τεοπόντε της Βολιβίας τους «Ελένος», με Τουπαμάρος αλλά και Βραζιλιάνους συντρόφους από τα αντάρτικα του Μαριγκέλα και του Λαμάρκα, έδωσαν ηρωικές μάχες στους δρόμους τις πρώτες μέρες που ακολούθησαν το πραξικόπημα, απέναντι στα πάνοπλα τάγματα του χιλιανού στρατού που υπό τις οδηγίες του Πινοτσέτ κατέκλυσε και αιματοκύλησε το Σαντιάγκο. Μέλος των GAP που συνελήφθη αμέσως μετά το πραξικόπημα, ήταν κι ο Λουίς Σεπούλδεβα. Βασανίστηκε κι έμεινε φυλακισμένος σε μια τρύπα για δυόμιση χρόνια μέχρι να παρέμβει η Διεθνής Αμνηστία.

Από εκεί και πέρα ξεκινάει μια μυθιστορηματική ιστορία όπου μετά τη φυγοδικία προ της εξορίας του, περνάει από πολλές χώρες μέχρι να βρεθεί ξανά στις τάξεις ενός επαναστατικού στρατού, αυτή τη φορά με τις διεθνείς ταξιαρχίες στη Νικαράγουα, πολεμώντας το καθεστώς του δικτάτορα Σομόζα, το 1979, δίπλα στους Σαντινίστας.

Όταν τελειώνει νικηφόρα η επανάσταση, αποφασίζει να αφιερωθεί στο γράψιμο και μέσω αυτού να διατηρήσει ζώσα, την ιστορική μνήμη για όσα συνέβησαν τόσο κατά την τριετία Αγέντε, όσο και κατά τη δικτατορία Πινοτσέτ.

Στην Ελλάδα, όπου αντίστοιχο αμερικανόκινητο, στρατιωτικό καθεστώς έχει επιβληθεί μόλις λίγα χρόνια νωρίτερα, ο Περικλής Κοροβέσης, βρίσκεται να βιώνει με τον σκληρότερο τρόπο την κτηνωδία των ανδρείκελων της χούντας. Βασανίζεται διαρκώς και με σφοδρότητα που από θαύμα δεν του στέρησε τη ζωή τότε. Αντέχει όμως και οπλισμένος με το δίκιο του αγώνα, μπορεί και χαμογελάει. Μένει όρθιος με έναν τρόπο που μόνο τιμή μπορεί να περιποιεί στην επαναστατική αριστερά.

Αργότερα καταγέλλει το στρατιωτικό καθεστώς των Αθηνών, στην Ευρώπη ενώ με το συγκλονιστικό του βιβλίο «Ανθρωποφύλακες» ξεγυμνώνει τις μεθόδου ςτης χούντας και τη ίδια τη δομή της φυλακής ως θεμελιώδες κομμάτι της εξουσίας.

Υπάρχουν νέοι που είναι γέροι και γέροι που είναι νέοι έλεγε ο Σαλβαδόρ Αγιέντε.Ο Περικλής Κοροβέσης κι ο Λουίς Σεπούλδεβα ανήκουν στους τελευταίους. Πνεύματα ανατρεπτικά, αναρχικά, που μέχρι να κλείσουν οριστικά τα μάτια τους μάχονταν κόντρα στην εξουσία. Δεν τους άγγιξε καν ο συντηρητισμός που βλέπουμε σε ανθρώπους που περνάνε την πρώτη νιότη τους, ένας συντηρητισμός θεωρούμενος ως και νομοτέλεια που άλλο δεν κάνει από το να επικυρώνει τη βαθιά αντιδραστική άποψη ότι η επανάσταση είναι μια νεανική τρέλα, δικαιώνοντας τελικά το ίδιο το κυρίαρχο σύστημα. Και οι δυο τους τόσο με τη ζωή τους όσο και την πένα τους βρίσκονταν, ντε φάκτο στην επαναστατική όχθη προσέγγισης των πραγμάτων.

Είναι τόσα τα κοινά τους που η μοίρα τούς κράτησε ένα τελευταίο κοινό στοιχείο, βγαλμένο από μαύρο χιούμορ θαρρείς. Αφήσαν την τελευταία τους πνοή με λίγα 24ωρα διαφορά. Κοροβέσης και Σεπούλδεβα. Ελλάδα και Χιλή, δυο πραγματικότητες τόσο μακριά αλλά και τόσο κοντά. Με βαθιά ριζωμένη παράδοση σε αγώνες για ανεξαρτησία, για δημοκρατικά δικαιώματα. Βίωσαν αμφότερες τα στρατιωτικά καθεστώτα που τα επέβαλλαν και τα ενορχήστρωσαν οι αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες υπό τις οδηγίες του Χένρι Κίσινγκερ. Δυο χώρες με ουσιαστική γειτνίαση/συνάφεια στο πολιτισμικό, κομμάτι. Στο ουσιαστικό πολιτιστικό. Σε αυτό που ο Γκράμσι θα το χαρακτήριζε ως πολιτισμική ηγεμονία.

Σε Χιλή και Ελλάδα τη δεκαετία του 60 ανθεί το διάβασμα, οι τέχνες, η διανόηση με τη στρατευμένη τους μορφή, στην κατεύθυνση της ανθρώπινης χειραφέτησης. Ο Θεοδωράκης τα χρόνια- περίπου- που Κοροβέσης και Σεπούλδεβα είναι κλεισμένοι στα μπουντρούμια των χουντικών, μελοποιεί το «Κάντο Χενεράλ» του Νερούδα που είναι αφιερωμένο στον δίκαιο και συγκλονιστικό αγώνα των αδάμαστων Μαπούτσε. Για τους οποίους ο ΛουίςΣεπούλδεβα δεν σταμάτησε να γράφει αλλά και να προπαγανδίζει τους άνισους αγώνες τους απέναντι σε δυο αστικά κράτη, τη Χιλή και την Αργεντινή, και κόντρα σε πανίσχυρες πολυεθνικές.

Ο Περικλής Κοροβέσης από την άλλη, δεν σταμάτησε να δίνει το παρόν σε πολύμορφους αγώνες, από τις διώξεις απέναντι στον αναρχικό χώρο μέχρι περιβαλλοντικά κινήματα. Σε ένα από αυτά, μάλιστα κάποιοι από εμάς είχαμε την τύχη να συμπορευτούμε με τον Περικλή και να μας τιμήσει με την αδιαπραγμάτευτη αλληλεγγύη του στον περιβαλλοντικό αγώνα που πρωτίστως είναι ένας ταξικός αγώνας.Πρωτοπόρος στα περιβαλλοντικά κινήματα (κοινό νήμα αγώνων και πορείας ζωής με τον σπουδαίο, Χρόνη Μίσσιο) κι ο Λουίς Σεπούλδεβα που έχοντας ζήσει στον Αμαζόνιο με τους ινδιάνους, μπόρεσε να δει πέρα από την αλλοιωμένη οπτική του σύγχρονου ανθρώπου που έχει αστικοποιηθεί σε βαθμότέτοιο ώστε να βλέπει ακόμα και τη φύση ανθρωποκεντρικά κι όχι ως μέρος της που οφείλει να σεβαστεί κάθε της κομμάτι.

Τους ευγνωμονούμε που υπήρξαν κομμάτι της κινηματικής Αριστεράς. Που τιμήσανε το συγγραφικό τους ταλέντο, διατηρώντας ζωντανή τη μνήμη τωναγώνων. Να ακολουθούμε τη συνέπειά τους και να είμαστε επινοητικοί, δυνατοί όσο κι εκείνοι απέναντι στις επιβουλές των ισχυρών, όχι από καθήκον μάρτυρα,όσο γιατί φέρουμε τον άλλον κόσμο.

Να αντιτάξουμε την αισιοδοξία της βούλησης απέναντι στην απαισιοδοξία της νόησης.

Τώρα που μπορούμε ακόμα…

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

ΕΠΕΣΕ ΜΑΡΤΥΡΑΣ Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ, ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ MUSTAFA KOÇAK, ΑΠΕΡΓΟΣ ΠΕΙΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ.

Δε χύνουν δάκρυ τα μάτια που συνήθισαν να βλέπουνε φωτιές.

Δε σκύβουν το κεφάλι οι μαχητές, κρατάν ψηλά τ’ αστέρι με περηφάνεια…

Μαύρη εσύ θάλασσα γαλήνεψε τα κύματά σου.

Και θάρθει η μέρα η ποθητή, η μέρα της ειρήνης, της λευτεριάς σου.

Ω, ναι θα ΄ρθεί η μέρα που θ’ αρπάξουμε τις λόγχες, που μες στο αίμα το δικό μας, έχουν βαφτεί.

                                                                                                                             Ναζίμ Χικμέτ

Σήμερα, 24 Απριλίου, τα ξημερώματα, έπεσε μάρτυράς, μέσα στις φυλακές της Τουρκίας, ο σύντροφός μας, απεργός πείνας μέχρι θανάτου, Mustafa Koçak. Ο σύντροφος, μέλος του Λαϊκού Μετώπου Τουρκίας, δολοφονήθηκε από το φασιστικό καθεστώς του ΑΚΡ , στα 28 του χρόνια, όντας στη 297η μέρα απεργίας πείνας και 29 κιλά. Αντιστάθηκε με μεγάλη πίστη και μοναδικό θάρρος στα ασταμάτητα βασανιστήρια που του κάνανε, από την αρχή μέχρι το τέλος. Τόσο στη σύλληψή του, όπου για να τον λυγίσουν, οι βασανιστές της τουρκικής αστυνομίας του δέσαν τα μάτια, του έβαλαν μεταλλικό κουτί στο κεφάλι, τον χτυπούσαν επί μέρες και τον απειλούσαν ότι θα βιάσουν την έγκυο αδερφή του. Όσο και ενάμιση μήνα πριν, που απήχθει από το κελί του και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της φυλακής, για να τον υποβάλλουν σε αναγκαστική σίτιση. Ενώ του είχαν δεμένα τα χέρια και τα πόδια προσπάθησαν να του βάλουν ορό, 73 φορές, μα ο σύντροφος κατάφερε να τον βγάλει με το στόμα. Με απίστευτη δύναμη ψυχής και πίστη στην Επαναστατική υπόθεση, αλύγιστος πολέμιος της αδικίας και της καταπίεσης, αντιστάθηκε σθεναρά στο βασανιστήριο της αναγκαστικής σίτισης, όντας 30 κιλά.

Οι διώκτες του ήθελαν να τον μετατρέψουν σε ρουφιάνο. Μάταια βέβαια γιατί πως να μετατρέψουν σε ρουφιάνο έναν αγωνιστή σαν τον Mustafa, ένα γνήσιο τέκνο της εργατικής τάξης, που έζησε τη ζωή του με αξιοπρέπεια, ηθική , αγάπη για τους συντρόφους, τις συντρόφισσες και τους λαούς της Τουρκίας. Που ακόμα και στην πρότελευταία τηλεφωνική επικοινωνία με την οικογένειά του, που τόσο αγαπούσε και η ίδια αγωνίστηκε στο πλάι του, τα λόγια του ήταν τα εξής ¨ ο πόνος στο σώμα μου είναι αφόρητος, αλλά θα τον αντέξω για να μην ξαναυπάρξει άνθρωπος να βιώσει τέτοια αδικία¨.

Ο Mustafa έκανε απεργία πείνας διεκδικώντας να δικαστεί εκ νέου, καθώς καταδικάστηκε σε ποινή ισόβιας κάθειρξης και 42 έτη, με μόνο στοιχείο τη ψεύτικη μαρτυρία ενός ρουφιάνου, του Berk Ercan. Καταδικάστηκε για εμπλοκή στην υπόθεση του εισαγγελέα Mehmet Selim Kiraz, του εισαγγελέα που χειριζόταν την υπόθεση της δολοφονίας του 15 χρονού Berkin Elvan. Τον εισαγγελέα είχαν κρατήσει όμηρο, δύο μαχητές του Επαναστατικού Λαϊκού Απελευθέρωτικού Μετώπου, με αίτημα να δοθεί στη δημοσιότητα το όνομα του αστυνομικού που δολοφόνησε τον Berkin. To φασιστικό καθεστώς του ΑΚΡ δεν έδωσε ποτέ το όνομα του δολοφόνου του Βerkin και προτίμησε να θυσιάσει τον εισαγγελέα. Επειδή δεν κατάφερε με κανέναν τρόπο να λύσει πως ο εισαγγελέας κρατήθηκε όμηρος και για να προστατέψει το κύρος του, θέλησε να πάρει εκδίκηση στο πρόσωπο του Mustafa. Γι΄αυτό και καταδικάστηκε χωρις κανένα απολύτως στοιχείο, σε μια δίκη πλήρως ενορχηστρωμένη από την πολιτική εξουσία.

O αγώνας του συντρόφου είναι κοινός με αυτόν των άλλων απεργών πείνας μέχρι θανάτου. Κοινός με της συντρόφισσα μας, μάρτυρα στη 288η μέρα , Helin Bölek. Κοινός με τον αγώνα του Grup Yorum, με τον αγώνα του Ibrahim Gökçek (312η μέρα), με τον αγώνα των δικηγόρων του λαού, του Aytaç Ünşal (82η μέρα) και της Ebru Timtik (113η μέρα), με τον αγώνα των πολιτικών κρατουμένων, της Didem Akman (66η μέρα) και του Özgür Karakaya (66η μέρα). Κοινός αγώνας, κοινή πίστη, κοινή ανιδιοτέλεια και στράτευση στην πάλη για αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη. Ανυποχώρητος αγώνας μέχρι τέλους, ενάντια στην αδικία, τα βασανιστήρια, την ιμπεριαλιστική τη ταξική εκμετάλλευση.Βάζοντάς τα σώματά τους ανάχωμα, ενώνουν τις φωνές τους, λέγοντας ΥΠΟΜΟΝΗ, ΠΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ, ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ. Ο σύντροφός μας, Μustafa Koçak, έπεσε μαχόμενος στη μεγάλη αυτή Αντίσταση. Έδωσε τη ζωή του για να θριαμβεύσει η ζωή.

        ¨Στο υποσχόμαστε σύντροφε να το ξέρεις, θα βγούμε νικητές κι ας είναι βαριές οι θυσίες μας.¨

ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

HAKLIYIZ KAZANACAĞIZ

MUSTAFA KOÇAK ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

ÖLÜMSÜZDÜR

HELİN BÖLEK ΑΘΑΝΑΤΗ! 

ÖLÜMSÜZDÜR

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΔΕΚΤΑ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ

 

Λαϊκό Μέτωπο

Αντιϊμπεριαλιστικό Μέτωπο (τομέας Ελλάδας)

Για την πανελλαδική ημέρα κινητοποίησης στον χώρο της Υγείας (28 Απριλίου)

Άνοιγμα όλων των κλινικών ΜΕΘ και ΜΑΘ και προμήθεια όλου του αναγκαίου εξοπλισμού. Άμεση στελέχωση του συστήματος υγείας με μαζικές προσλήψεις γιατρών, νοσηλευτών και διοικητικού προσωπικού. Μαζικά διαγνωστικά τεστ, δωρεάν περίθαλψη, ιατρικές εξετάσεις και χορήγηση των απαραίτητων υλικών προφύλαξης για όλο τον λαό. Άμεση επίταξη χωρίς αποζημίωση όλων των δομών και του προσωπικού της ιδιωτικής υγείας για να σωθεί η κοινωνία. Τώρα μέτρα προστασίας για το προσωπικό των νοσοκομείων. Ο λαός σώζει τον λαό.

28 Απριλίου Πανελλαδική ημέρα κινητοποίησης στον χώρο της Υγείας

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

ΥΓ: Για την προηγούμενη ημέρα αλληλεγγύης στους εργαζόμενους της δημόσιας υγείας στις 7 Απριλίου βλ:

https://taksiki-antepithesi.espivblogs.net/archives/2196)

Προς μια νέα χρεοκοπία του ελληνικού κράτους. Προς μια νέα επίθεση στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα

Ενώ η πανδημία αφήνει πίσω της χιλιάδες νεκρούς και ανυπολόγιστο κόστος, τα κράτη δημιουργούν ένα πλαίσιο διαχείρισης των αποτελεσμάτων της με ένταση της αυταρχικοποίησης και της στρατιωτικοποίησης της δημόσιας σφαίρας, λαμβάνοντας μέτρα προληπτικής αντιεξέγερσης εν όψει του βαθέματος της υγειονομικής και οικονομικής κρίσης. Το ενδεχόμενο μετατροπής της κρίσης σε επισιτιστική και οι συνακόλουθες εξεγέρσεις (προάγγελους των οποίων ήδη βλέπουμε σε Γαλλία, Ιταλία κι άλλες χώρες) τρομάζουν τα κράτη, τα οποία βρίσκονται σε μια πρωτοφανή αδυναμία διαχείρισης της κατάστασης. Πλέον ανοιχτά ο ΟΗΕ, δια στόματος του επικεφαλής του Παγκόσμιου Προγράμματος Σίτισης, προειδοποιεί για «ασιτία βιβλικών διαστάσεων» που θα σαρώσει τον αναπτυσσόμενο κόσμο, για αδυναμία καταγραφής των πραγματικών αποτελεσμάτων της πανδημίας και για κατάρρευση των «εύθραυστων συστημάτων υγείας». Μπροστά σε αχαρτογράφητα νερά κι ένα μέλλον απρόβλεπτο βασικό επίδικο και ταυτόχρονα σημείο τριβής ανάμεσα στις διάφορες μερίδες των κυρίαρχων αποτελεί ο τρόπος και ο χρόνος της επανεκκίνησης της καπιταλιστικής οικονομίας και το λεγόμενο damage control.

Η πανδημία, όμως, δεν ήρθε να προσβάλλει μια κατά τ’ άλλα υγιή παγκόσμια οικονομία. Ο καπιταλισμός ήδη νοσούσε από σοβαρά υποκείμενα νοσήματα (υπερδιόγκωση παγκόσμιου χρέους, ενεργειακός και εμπορικός πόλεμος, αστάθεια τραπεζικού συστήματος, αναιμική ανάπτυξη, όξυνση ανταγωνισμών κλπ) και η πανδημία ήρθε ως συγκυριακό σημείο έκρηξης της νέας μείζονος παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Σήμερα, και δεδομένης της επισφάλειας που δημιουργεί η επέλαση του νέου κορωνοϊού, κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει “που θα κάτσει η μπίλια” της παγκόσμιας ύφεσης.

Η θέση της Ελλάδας σε αυτή τη συγκυρία είναι ακόμα πιο επισφαλής. Με μια οικονομία βαθιά αποδυναμωμένη από τη χρεοκοπία του 2009 και σε καθεστώς “διασωλήνωσης” και εξάρτησης από τα δάνεια των “θεσμών”, μετά από δέκα χρόνια μνημονίων και ταξικής αφαίμαξης, μια νέα χρεοκοπία βρίσκεται προ των πυλών. Και αντίστοιχα μια νέα επίθεση στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα.

Τα ποσοστά που προβάλλονται από τους ”λογιστές” των κρατών, τόσο για την ύφεση τόσο και για το χρέος, μας προετοιμάζουν για την νέα πραγματικότητα που μας περιμένει. Αφού κόπασαν οι πανηγυρισμοί για τις αποφάσεις του eurogroup και οι εφησυχασμοί ότι η οικονομία είναι θωρακισμένη, όπως αντίστοιχα έλεγαν το 2009 λίγο πριν χρεοκοπήσει το ελληνικό κράτος, τώρα, και υπό την ασφυκτική πίεση που προκαλεί το ενδεχόμενο μιας νέας χρεοκοπίας αναγκάζονται να ομολογήσουν την αλήθεια.

Η παρατεταμένη ύφεση θα συρρικνώσει το ΑΕΠ, θα ενισχύσει τον δανεισμό και αυξήσει το δημόσιο χρέος. Τα δεκάδες δις ευρώ που θα χρειαστούν για να καλύψουν την ζημία της χρεοκοπημένης αγοράς (τουρισμός, εμπόριο), θα δημιουργήσουν μια έκρηξη του δανεισμού χωρίς αντίκρισμα. Τα δάνεια θα δίνονται απλά για να συντηρείται η αγορά ζωντανή, μιας και λόγω ύφεσης αλλά και αβεβαιότητας που προκαλεί η πανδημία (χαμηλή κατανάλωση, μείωση επενδύσεων) οι επιχειρήσεις δεν θα επιστρέφουν κεφάλαιο αλλά ζημιές.

Τα ελλείμματα που θα δημιουργήσει αυτός ο φαύλος κύκλος του δανεισμού, προετοιμάζουν μια νέα φούσκα πού πολύ σύντομα θα σκάσει. Αυτή τη στιγμή δρομολογείται μια νέα χρεοκοπία του ελληνικού κράτους που δεν έχει κανένα διέξοδο. Η επερχόμενη κοινωνική καταστροφή, μέσω ενός νέου μνημονίου που θα επιβληθεί ως αντιστάθμισμα στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό που θα προκύψει αναπόφευκτα, θα σημαίνει την πολλαπλάσια επίθεση στην κοινωνία, συγκριτικά με αυτήν που εξαπολύθηκε το 2010. Η επιβολή νέων δημοσιονομικών μέτρων, σημαίνει την αφαίρεση και των τελευταίων ψηγμάτων επιβίωσης που άφησε όρθια η τελευταία (μνημονιακή ) δεκαετία.

Ας σταθούμε λίγο λοιπόν στην “αριθμητική” του δημοσιονομικού εκτροχιασμού, κατ’ αρχήν κανείς αστός -ή μη- οικονομολόγος δεν μπορεί εν μέσω της πανδημίας να εκτιμήσει την επίπτωση του κορωνοϊού και των μέτρων περιορισμού που έχουν επιβληθεί στα βασικά οικονομικά μεγέθη. Οι πρώτες “ασφαλείς” εκτιμήσεις θα μπορέσουν να πραγματοποιηθούν όταν αρθούν τα μέτρα περιορισμού και η οικονομία και η παραγωγή επιστρέψουν στους αρχικούς τους ρυθμούς.

Στην περίπτωση της Ελλάδας και με δεδομένο ότι η “βαριά βιομηχανία” της χώρας είναι ο τουρισμός (περίπου το 20% της οικονομίας βασίζεται στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα), η επιστροφή αυτή μάλλον μετατίθεται για το τέλος του 2020. Σε κάθε περίπτωση και εν μέσω αντικρουόμενων εκτιμήσεων για την ύφεση το 2020, συγκρίνουμε το εκτιμώμενο ΑΕΠ για το 2020 με αυτό των προηγούμενων ετών, θεωρώντας την ύφεση στο 10%.

Όπως αποτυπώνεται στο γράφημα η οικονομία θα βρίσκεται σε χαμηλότερα επίπεδα από το 2003, επομένως εν καιρώ ειρήνης -γενικευμένου ταξικού πολέμου κατά τη γνώμη μας- η οικονομία της χώρας έχει γυρίσει 20 χρόνια πίσω. Επίσης με βάση τα διαθέσιμα δεδομένα (από τη Eurostat), και θεωρώντας ότι το χρέος είναι αμετάβλητο για το 2020 και μόνο το ΑΕΠ μικραίνει, τότε το δημόσιο χρέος σαν ποσοστό του ΑΕΠ εκτινάσσεται στο ψηλότερο ποσοστό από το 2007, στο 201%. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι το «κούρεμα» του χρέους (στην πραγματικότητα το κούρεμα των ασφαλιστικών ταμείων) μέσω του PSI το 2012 ύψους € 50 δις, οδήγησε σε μείωση του ποσοστού του χρέους κατά 12%, ενώ η ύφεση για το 2020 θα οδηγήσει σε εκτίναξη του κατά 20%.

Η οικονομία όμως δεν είναι ποσοστά και νούμερα, η χρησιμότητα των αριθμών είναι να τεκμηριώνουν την «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης» και αυτό που διαφαίνεται είναι ότι οι εργαζόμενοι και φτωχότερα λαϊκά στρώματα θα δεχθούν μια άνευ προηγούμενου επίθεση, τόσο στο βιοτικό τους επίπεδο όσο και στα εργασιακά δικαιώματα. Μια επίθεση που θα κάνει την κρίση του 2010 να μοιάζει σαν ένας εκτεταμένος πρόλογος, τόσο γιατί ούτε στην μνημονιακή δεκαετία που προηγήθηκε δεν είχαμε τόσο υψηλή ύφεση, όσο και γιατί οι ταξικές/ προλεταριακές δυνάμεις βρίσκονται σε αναδίπλωση.

Η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό, δυστυχώς, το γνωρίζουν καλά και για αυτό λαμβάνουν από τώρα τα μέτρα τους για αυτό που θα ακολουθήσει. Ζητούν από μειώσεις μισθών και απολύσεις, κατά το δοκούν αναστολή λειτουργίας επιχειρήσεων, μεταβολές των εργασιακών συμβάσεων μέχρι ανταλλαγές και δανεισμό εργαζομένων. Επιδιώκουν τη λήψη μέτρων που θα οδηγήσουν στην πλήρη αποσάθρωση και ελαστικοποιήση των εργασιακών σχέσεων, χτίζοντας πάνω στο «οπλοστάσιο» των αντεργατικών νομοσχεδίων των τεσσερισήμισι χρόνων σοσιαλδημοκρατίας. Αν λοιπόν η κυβέρνηση καλείται να θεσμοθετήσει, ο άλλος πυλώνας της οικονομικής ανάπτυξης, αυτός της προσφοράς χρήματος θα διευθετηθεί από την ΕΕ.

Η «Ευρώπη των λαών» καλείται να «διασώσει» την ελληνική οικονομία και να «δώσει τη λύση» όχι -μόνο- λόγω του ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν έχει ούτε τη δυνατότητα ούτε την οικονομική και πολιτική αυτοτέλεια, αλλά εξυπηρετώντας τον δομικό της ρόλο, αυτόν δηλαδή της ταξικής αφαίμαξης και της μεταβίβασης του πλούτου από την περιφέρεια στο κέντρο, μέσω νέων μνημονιακών συμβάσεων. Η Ευρώπη της ανισόμετρης ανάπτυξης με προϋπόθεση την επιβολή νέων μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής θα διασώσει τις οικονομίες του νότου. Μια διάσωση εξ αρχής ναρκοθετημένη με μειώσεις μισθών και συντάξεων, με νέους όρους αποπληρωμής των καινούριων δανείων, με αναθεωρημένα προς τα κάτω ελλείμματα, με πιθανή ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, με αύξηση των κόκκινων δανείων, με εξώσεις και πλειστηριασμούς. Με άλλα λόγια με όξυνση της φτώχειας και της εξαθλίωσης.

Πράγματι, μια χρεοκοπία προετοιμάζεται, στο χέρι μας είναι λοιπόν την κοινωνική χρεοκοπία να τη μετατρέψουμε σε χρεοκοπία της αστικής τάξης και του πολιτικού συστήματος. Να εντοπίσουμε τις αιχμές εκείνες που καταδεικνύουν ότι για τη νέα αυτή κρίση του συστήματος, δεν φταίει ένας εξωγενής παράγοντας -κάτι σαν μια φυσική καταστροφή- αλλά φταίει το καπιταλιστικό σύστημα αναπαραγωγής. Να καταδείξουμε τις φωνές εκείνες που πίσω από έναν «φιλεργατικό μανδύα», σκάβουν το λάκκο μας και λειτουργούν σαν το μακρύ χέρι του κεφαλαίου στα κινήματα. Να παλέψουμε για την αφύπνιση των ταξικών/ προλεταριακών δυνάμεων και την οργάνωσή τους σε αντικαπιταλιστική/ αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, κόντρα στα νέα αντιλαϊκά μέτρα.

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης, 27 Απριλίου 2020 στα γραφεία της Ταξικής Αντεπίθεσης, Αραχώβης 42 Εξάρχεια.

Τη Δευτέρα 27 Απριλίου συνεχίζεται η καθιερωμένη συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για συνανθρώπους μας που πλήττονται άμεσα από την κρίση. Συγκεκριμένα από τις 12:00 έως τις 14:00 & από τις 18:00 ως τις 20:00 συλλέγουμε τρόφιμα (λάδι, ψωμί του τοστ, μακαρόνια, ρύζι, pummaro, όσπρια, γάλα μακράς διάρκειας…) και είδη προσωπικής περιποίησης (πάνες, μαντηλάκια, σαπούνια…) για την Κατάληψη Στέγης Προσφύγων/Μεταναστών Νοταρά 26 και για το γηροκομείο Πειραιώς. Το γηροκομείο Πειραιώς έχει επίσης και έλλειψη μονών κατωσέντονων με λάστιχο.

Στο χώρο υπάρχει και κουτί οικονομικής ενίσχυσης του Ταμείου Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές: “….Τη δεδομένη χρονική περίοδο το ταμείο στηρίζει σε σταθερή μηνιαία βάση 24 κρατούμενους… με βάση τα νέα δεδομένα της εξάπλωσης του ιού και των περιοριστικών μέτρων που επιβάλλει το κράτος με αφορμή αυτό, η εξασφάλιση των πόρων για την υλική στήριξη των εντός των τειχών καθίσταται και πάλι εξαιρετικά δύσκολη. Ίσως πιο δύσκολη από κάθε άλλη φορά…. Η αδυναμία του Ταμείου, λόγω των αντικειμενικών συνθηκών της περιόδου αυτής, να εξασφαλίσει πόρους από τις δημόσιες δράσεις του, θα το οδηγήσει τους καλοκαιρινούς μήνες σε πλήρες οικονομικό αδιέξοδο και η στήριξη των πολιτικών κρατουμένων θα είναι πρακτικά αδύνατη. Ο μόνος τρόπος αυτό να αποφευχθεί είναι η υλική/οικονομική στήριξη από όλο τον κόσμο του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος…” (απόσπασμα από το δημόσιο κείμενο – κάλεσμα για την οικονομική στήριξη του Ταμείου αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών).

Η αλληλεγγύη δεν θα μπει σε καραντίνα! Παραμένουμε ενεργοί, παίρνοντας ταυτόχρονα όλα τα μέτρα προφύλαξης και κοινωνικής υπευθυνότητας!

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ

Κάθε Δευτέρα: 12:00 – 14:00 & 18:00-20:00 στα γραφεία της Ταξικής Αντεπίθεσης, Αραχώβης 42 Εξάρχεια..

Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα Αναρχικών & Κομμουνιστών)

Πανό στη μνήμη της Helin Bolek

Πανό στο Χαλάνδρι προς τιμήν της αγωνίστριας Helin Bolik, μέλος του συγκροτήματος Grup Yorum που έχασε τη ζωή της μετά από 288 μέρες απεργίας πείνας στην Τουρκία.

Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα αναρχικών και κομμουνιστών)

Πανδημία εργοδοτικών αυθαιρεσιών

Μόλις λίγες μέρες έχουνε περάσει από τότε που ανακοινώθηκε στη χώρα το πρώτο κρούσμα από τον κορονοϊό Covid-19. Σαν έτοιμη από καιρό η εργοδοσία άρπαξε τα νέα όπλα που της έδωσε η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ, και αξιοποιώντας και αυτά του προκατόχου της, της σοσιαλδημοκρατίας του Σύριζα, επιδόθηκε σε απολύσεις, περικοπές εργασίας, αναστολές συμβάσεων και μειώσεις μισθών.Δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο διαβάζοντας τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που υπογράφονται στους διαδρόμους του κοινοβουλίου και συντάσσονται στο πόδι όσο ο Τσιόδρας ψέλνει το θανατικό ανακοινωθέν της ημέρας.

Παρακάτω αναφέρονται μόνο κάποιες από τις εταιρίες που τρέξανε να φορτώσουν στις πλάτες των εργαζομένων την πανδημία. Στον συμπυκνωμένο χρόνο που ζούμε αυτό θα είναι μόνο μια σταγόνα μπροστά στο τσουνάμι εργασιακών αυθαιρεσιών και “αναδιαρθρώσεων” που θα ζήσουμε τους επόμενους μήνες.

Εδώ όμως είναι και το πεδίο που γεννιέται η αντίσταση και η οργάνωση των από τα κάτω! Στη Beat ήδη έχουμε την πρώτη στάση τηλε-εργασίας στην Ελλάδα! Οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσες στην Βeat δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια. Βρήκαν τρόπο να οργανωθούν παρά το γεγονός ότι εργάζονται από το σπίτι, συζήτησαν μαζικά, συγκρότησαν σωματειακή επιτροπή και προχώρησαν σε προειδοποιητική στάση εργασίας στις 9 Απρίλη με την κάλυψη του Δ.Σ. του ΣΕΤΗΠ. Με τη μαζική συμμετοχή τους στη στάση εργασίας, οι εργαζόμενοι της Βeat απαίτησαν:

  • Ανάκληση όλων των απολύσεων εν μέσω πανδημίας.
  • Καμία νέα απόλυση.
  • Άρση κάθε διαχωρισμού μεταξύ των υπαλλήλων.
  • Καμία αρνητική αναπροσαρμογή μισθών και όρων εργασίας.
  • Άρση όλων των τροποποιητικών συμβάσεων και της εκ περιτροπής εργασίας.

Ας οργανωθούμε ιδρύοντας σωματεία βάσης, επιχειρησιακά σωματεία και σωματειακές επιτροπές! Αφού θέλουν τηλε-εργασία να ετοιμαστούν και για τηλε-απεργία!

BEAT, OPENBET: Απολύσεις, μονομερής θέσπιση εκ περιτροπής εργασίας & υποχρεωτικές μειώσεις μισθών στο σύνολο των εργαζομένων.

BLUEGROUND: Απόλυση πάνω από 130 εργαζομένων της εταιρείας, που αποτελούν περίπου το 1/4 του προσωπικού.

TTEC: 27 απολύσεις

Teleperformance: Με πρόσχημα την προστασία των προσωπικών δεδομένων των πελατών φέρνει μια κατάπτυστη τροποποιητική σύμβαση για την τηλε-εργασία, οι οποία αναφέρει πως η εταιρεία μπορεί να ζητήσει να βάλει ο εργαζόμενος κάμερα στον υπολογιστή του και να την ανοίξει ανά πάσα ώρα και στιγμή για να ελεγχθεί αν κάνει σωστά τη δουλειά του και αν προστατεύονται τα δεδομένα πελατών από υποκλοπές. Επίσης, δίνει το δικαίωμα σε εκπρόσωπο της εταιρείας, να μπουκάρει στο σπίτι για να κάνει επιθεώρηση και μάλιστα θα πρέπει να φροντίσει να «εξαφανίσει» τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του ώστε να μην ακούγονται θόρυβοι. Τέλος, η/ο εργαζόμενη\ος θα πρέπει να πληρώσει το κόστος λειτουργίας (ρεύμα, σύνδεση στο ίντερνετ), από την τσέπη του.

PWC, IBM, EY, Deloitte, SITA, Megasoft, ΟΤΕ: Επιβολή υποχρεωτικής άδειας πριν και μετά το Πάσχα καθώς και μέρες άδειας άνευ αποδοχών.

Sunsoft: Αναστέλλει τη λειτουργία της, αλλά θέτει ένα τμήμα του προσωπικού σε εκ περιτροπής εργασία, ένα άλλο απλώς αναστέλλει τη σύμβαση του, σε άλλους εργαζόμενους\ες τους ζητά να δουλέψουν δίνοντας τους κάποια λεφτά εκτός του κρατικού επιδόματος και σε άλλους απλώς τους ζητά να εργαστούν τζάμπα έχοντας ανασταλεί η σύμβαση τους και λαμβάνοντας μόνο το κρατικό επίδομα

COSMOTE e-value, MELLON technologies, VODAFONE 360 connect: Παντελώς ελλιπείς συνθήκες υγιεινής στους χώρους εργασίας παρά τις καταγγελίες των σωματείων.

πηγή λίστας εταιρειών:https://blacklist.radicalit.gr/views/map

Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα αναρχικών & κομμουνιστών)

Συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης στα γραφεία της Ταξικής Αντεπίθεσης (Αραχώβης 42), 20-21 Απριλίου

Τη Δευτέρα 20 Απριλίου συνεχίζεται η καθιερωμένη συλλογή  τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης στα γραφεία της Ταξικής Αντεπίθεσης. Λόγω της αργίας, τα γραφεία θα ανοίξουν για τον ίδιο σκοπό και την Τρίτη 21 Απριλίου.

Συγκεκριμένα, την Δευτέρα 20 Απριλίου 12:00-14:00 & 18:00-20:00 και την Τρίτη 21 Απριλίου 11:00-13:00 συλλέγουμε είδη πρώτης ανάγκης και τρόφιμα για το Ίδρυμα προστασίας ηλικιωμένων αγωνιστών “Το σπίτι του αγωνιστή” και για οικογένειες από το camp του Ελαιώνα

Στο χώρο υπάρχει και κουτί οικονομικής ενίσχυσης του Ταμείου Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα Αναρχικών & Κομμουνιστών)