Category: Προκηρυξεις/ Μπροσουρες

 

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΜΑΡΙΟ ΣΕΪΣΙΔΗ

Στις 6 Ιούνη, στη δικαστική αίθουσα που θα παρουσιαστεί ο σύντροφος Μάριος Σεϊσίδης, θα κλείσει οριστικά και αμετάκλητα ένας τεράστιος κύκλος που άνοιξε πριν 11 χρόνια, στις 16 Γενάρη του 2006. Τόσο από την πλευρά του κράτους, όσο και από την πλευρά ενός μαχόμενου αναρχικού κινήματος, που όλα αυτά τα χρόνια, παρείχε απλόχερα την αλληλεγγύη του σε όλους τους διωκόμενους συντρόφους που κατηγορήθηκαν για την υπόθεση, με καθεστωτικούς δημοσιογραφικούς όρους, των «ληστών με τα μαύρα».

Είναι αλήθεια ότι η ληστεία στην Εθνική τράπεζα, στη διασταύρωση Ιπποκράτους και Σόλωνος, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, τόσο σε επίπεδο καταστολής στους φερόμενους ως δράστες της ληστείας όσο και στο ίδιο το αναρχικό κίνημα σε επίπεδο προπαγάνδας, και όχι μόνο, καθώς στοχοποιήθηκε και ανακρίθηκε ένας ευρύτερος κύκλος συντρόφων με βάση τις φιλικές και πολιτικές σχέσεις που διατηρούσε με τους συντρόφους.

Ένας ασκός που είχε ξανανοίξει το καλοκαίρι του 2002, με αφορμή τις συλλήψεις μελών της 17Ν και την κανιβαλική επικοινωνιακή επίθεση εναντίον τους, με απώτερο σκοπό φυσικά να απαξιώσουν την τριαντάχρονη πορεία της οργάνωσης στα μάτια της κοινωνίας, που για πολλά χρόνια παρακολουθούσε την αγωνιστική της δράση. Η σύλληψη του αναρχικού Γ. Δημητράκη, μετα από βαρύτατο τραυματισμό του από σφαίρες μπάτσων κατά τη διάρκεια καταδίωξης, στο κεντρο της Αθήνας, πυροδοτεί ένα παρόμοιο επικοινωνιακό μπουρίνι.

Η κατευθυνόμενη, καθεστωτική και επικοινωνιακή καταιγίδα εκείνων των ημερών, αποσιωπά ότι οι 19 σφαίρες που έριξαν τα όπλα των μπάτσων και μία ταυτοποιημένη εκ των δραστών, παρολίγον να σκορπίσει το θάνατο εντός και εκτός στοάς. Ο λαχειοπώλης (ο οποίος στράφηκε εναντίον του κράτους και της τράπεζας απαιτώντας αποζημίωση για τον τραυματισμό του), ο σύντροφος, το αμάξι με το οποίο προσπάθησαν να διαφύγουν οι ληστές, αλλά και ένα ταξί με τον οδηγό του μέσα γαζώθηκαν στην κυριολεξία από τα ένστολα και λυσσασμένα σκυλιά  του καθεστώτος.

Στη δίκη, τον Απρίλη του 2017, σε πρώτο βαθμό, του συντρόφου Μάριου Σεϊσίδη, αποδείχτηκε περίτρανα, για ακόμη μία φορά το μέγεθος και η σφοδρότητα της σύγκρουσης  που μαίνεται αδιάκοπα μεταξύ των αγωνιστών του αναρχικού κινήματος και του καθεστώτος. Η ποινή των 36 ετών κάθειρξης, που ξεδιάντροπα ανακοίνωσε το τρίο των δικαστών  για τη ληστεία στην εθνική τράπεζα στη Σόλωνος το 2006 και της συναυτουργίας σε τρείς απόπειρες ανθρωποκτονιών (του φρουρού της τράπεζας και δύο ένστολων γουρουνιών), αποτελεί  πράξη εκδίκησης  και εκφοβισμού τόσο προς τον ίδιο, όσο και προς όσους-ες επιλέγουν να αρνούνται την υποταγή και τον ήσυχο θάνατο, που κράτος και κεφάλαιο επιβάλει καθημερινά σε κάθε έκφανση της ζωής μας.

Η δικαστική απόφαση είναι αδύνατο να ειδωθεί κάτω από διαφορετικό πρίσμα, όταν σε κανένα στάδιο της δίκης δεν προέκυψε η συμμετοχή του Μάριου, σε κάποια από τις δεκάδες κατηγορίες μίας κακοστημένης και υπερδιογκωμένης δικοφραφίας, όπως είναι αυτή των «ληστών με τα μαύρα». Όταν για την ίδια υπόθεση οι σύντροφοι, Σίμος Σεϊσίδης και Γρηγόρης Τσιρώνης έχουν αθωωθεί σε δίκες, όπου οι εισαγγελείς έχουν ομολογήσει στις αγορεύσεις τους ότι η υπόθεση δεν έπρεπε καν να φτάσει στη δικαστική αίθουσα! Όταν για τον Γιάννη Δημητράκη, που είχε παραδεχθεί τη συμμετοχή του στη ληστεία της Ε.Τ.Ε στη Σόλωνος, το πενταμελές εφετείο κατέληξε σε ποινή 12,5 ετών κάθειρξης , αποδομώντας την πρωτόδικη και εξίσου εξοντωτική ποινή των 35,5 ετών κάθειρξης.

Στο πρόσωπο του συντρόφου Μάριου, οι αστυνομοδικαστικοί μηχανισμοί μεθόδευσαν και πήραν, χωρίς κανένα πρόσχημα αστικής νομιμότητας, μία σαδιστική ρεβάνς για τα 11 χρόνια φυγοδικίας του, για το γεγονός ότι ανήκει στον αναρχικό χώρο, για τη διαφύλαξη έστω και μετά από 11 χρόνια του κύρους των διωκτικών μηχανισμών, για την εμπέδωση ενός τρομοκρατικού μηνύματος που δηλώνει προς όσους-ες δεν σκύβουν το κεφάλι, την ανορίοτη, βίαιη και μονοπωλιακή ισχύ του καθεστώτος.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς γι αυτό το κύρος των διωκτικών αρχών; Την εξώθηση τριών ανθρώπων σε καθεστώς φυγοδικίας στη βάση στημένων ενταλμάτων, όπως ήταν αυτά του Μάριου και του Γρηγόρη, που στηρίχθηκαν σε αναγνώριση  50% (!) μετά από πολύωρη ανάκριση σε φιλικό πρόσωπο; Για τον μεν πρώτο και ακριβώς στη βάση της ίδιας λαθροχειρίας και για τον δεύτερο; Ή μήπως το όνομα του Σίμου Σεϊσίδη που ξέρναγαν όλα τα καθεστωτικά μίντια, ως δράστη, πριν ακόμη στεγνώσει το αίμα του τραυματισμένου συντρόφου στην άσφαλτο, τη μέρα της ληστείας;

Να θυμίσουμε ότι για χρόνια αστικές φυλλάδες, αφιέρωναν σελίδες νουάρ αφηγημάτων καθ’ υπόδειξη της αστυνομίας, στοχοποιώντας τους ως ύποπτους ή δράστες για ένοπλες ενέργειες αντάρτικου πόλης και  ληστειών τραπεζών, σκιαγραφώντας ακατάπαυστα μία αυθαίρετη αλλά επιβαρυντική εικόνα ενοχής; Τροφοδοτώντας ένα ανελέητο ανθρωποκυνηγητό,  που το 2009 καταλήγει στην επικήρυξη των τριών καταζητούμενων και βαπτισμένων, ως Νο1 δημόσιοι κίνδυνοι, από τα υπουργικά θρασίμια του Πασοκ,  Γ. Παπακωνσταντίνου και Μ.Χρυσοχοϊδη προς 600.000 ευρώ.

Ή να ξεχάσουμε τον βαρύτατο φόρο αίματος που πλήρωσε ο Σίμος τον Μάη του 2010, όταν και σε καταδίωξη από ένστολα γουρούνια τραυματίστηκε θανάσιμα και επήλθε μετά από κάκιστη νοσηλεία, τις κρίσιμες τουλάχιστον μέρες, ο ακρωτηριασμός του κάτω δεξιού του άκρου; Να αφήσουμε στη λήθη τη μέρα σύλληψης του συντρόφου Γ.Τσιρώνη και Σ.Χριστοδούλου τον Μάη του 2015 και την αυτοκτονία του Σπύρου Δραβίλα, όταν σε αποκλεισμό οικίας από εκατοντάδες μπάτσους, αρνήθηκε να ξαναγυρίσει στη φυλακή; Να προσπεράσουμε μήπως το γεγονός ότι ο Μάριος, όπως και ο σύντροφος Κ.Σακκάς, γλίτωσαν από καθαρή τύχη το θάνατο από τις ευθείες βολές, κατά τη διάρκεια καταδίωξης τους, από ένστολους δολοφόνους στην περιοχή της Σπάρτης τον Αύγουστο του 2016, όταν και συνελήφθησαν άοπλοι, με μοναδικές «ύποπτες» αποσκευές, τσάντες με ρούχα διακοπών;

Η εξόντωση και εκδικητικότητα των διωκτικών αρχών, πάνω στο σώμα και τη ψυχή του Μάριου, συνεχίστηκε τον Νοέμβρη του 2016 με τη βίαιη λήψη δείγματος DNA από τον σύντροφο. Στα υπόγεια του εφετείου Αθηνών, σε μία καλοστημένη παγίδα με αφορμή την κλήση σε απολογία σε ειδικό εφέτη ανακριτή για την υπόθεση των «ληστών του Διστόμου» (για την οποία τελικά παραπέμπεται σε δίκη στις 25 Μαϊου ως μέλος της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας). Ακόμα ένα δημιούργημα της αντιτρομοκρατικής και ενος εμμονικού εισαγγελέα, του ο Δ. Ασπρογέρακα, που υπηρετεί βαθύτερους και ευρύτερους κατασταλτικούς στόχους, που αφορούν στην αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού για το καθεστώς της αστικής δημοκρατίας και χρησιμοποιεί σέρνοντας συντρόφους, κοινωνικούς κρατούμενους, συγγενικό και φιλικό περιβάλλον στη δικαστική καρμανιόλα με βαρύτατες κατηγορίες.

Η λίστα καταγραφής του «κύρους» της κρατικής κατασταλτικής μηχανής και των μηχανισμών του, τόσο σ’ αυτή την υπόθεση, όσο και σε δεκάδες άλλες περιπτώσεις διώξεων συντρόφων-ισσων, είναι ένας ατελείωτος χείμαρρος εκδικητικής μανίας και λυσσαλέας προσπάθειας εξόντωσης και εξάντλησης των αγωνιστών, που εκβάλει σε κάθε σπιθαμή αυτής της χώρας και φυσικά εντός των αστικών δικαστηρίων και των σωφρονιστικών κολαστηρίων. Βασικός στόχος είναι να καμφθεί το αγωνιστικό φρόνημα των συντρόφων και να παραδειγματιστούν όσοι-ες σκέφτονται, να διαβούν παρόμοιες ή διαφορετικής μορφής διαδρομές αγώνα και αντίστασης.

Η διαχείριση του εσωτερικού εχθρού από το κράτος και τους πολιτικούς προϊστάμενούς του λαμβάνει πιο έντονα σάρκα και οστά στη τωρινή συγκυρία. Σε μία περίοδο σφοδρής επίθεσης από το καθεστώς, ενάντια στον αναρχικό χώρο, που εκδηλώθηκε στους συντρόφους που καταδικάστηκαν σε εξοντωτικές ποινές με το άρθρο του 187Α περί ατομικής τρομοκρατίας. Με την παραλίγο εξόντωση του συντρόφου Κ. Γιαγτζόγλου για το αίτημα της μεταφοράς του στις δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού. Συνεχίζεται με την πρόταση αναίρεσης της αθωωτικής απόφασης του πενταμελούς εφετείου για την υπόθεση του συντρόφου Τ. Θεοφίλου από πρώην εισαγγελέα της αντιτρομοκρατικής και νεοδιορισθέντα αντεισαγγελέα Αρείου Πάγου, ενώ ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη, με άγνωστη κατάληξη, η δίκη σε β’ βαθμό της Ηριάννας και του Περικλή.

Είναι αναμφισβήτητο πλέον ότι εκτυλίσσεται ένα πραγματικά τρομοκρατικό στρατηγικό σχέδιο εναντίον αναρχικών και του ευρύτερου ριζοσπαστικού κινήματος. Το μήνυμα των εκμεταλλευτών είναι ξεκάθαρο. Ό,τι δεν αφομοιώνεται μέσα στον καπιταλιστικό κύκλο και παρεμποδίζει την ομαλή αναπαραγωγή του θα τύχει αυτής της αντιμετώπισης από ένα ολόκληρο σύστημα, και για λόγους επιβίωσης θα εκβιαστεί να προσαρμοστεί, να αναθεωρήσει, να αποκηρύξει.
Σε πείσμα των καιρών οι αγωνιστικές πορείες των συντρόφων και συντροφισσών μας μία φράση αντηχούν μέσα και έξω από τα τείχη: ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!

 

 

        ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ

 

                   Συνέλευση αλληλεγγύης στον αναρχικό Μάριο Σεϊσίδη

 

Κείμενο του Τάσου Θεοφίλου

σχετικά με την αίτηση αναίρεσης κατά της αθωωτικής απόφασης

***

Στις 27-3-2018 ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου και πρώην εποπτεύων εισαγγελέας της «αντιτρομοκρατικής» Ι. Αγγελής άσκησε αναίρεση ενώπιον του δικαστηρίου του Αρείου Πάγου κατά της αθωωτικής απόφασης του Α΄ Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών με την οποία ο σύντροφος κηρύχθηκε αθώος. Στις 11 Μάη θα εξεταστεί η αίτηση αναίρεσης από το Ε’ Τμήμα του Αρείου Πάγου. Αν γίνει δεκτή ο Τάσος Θεοφίλου θα επιστρέψει στη φυλακή με τις αρχικές κατηγορίες, οι οποίες επισύρουν ακόμα και την ποινή της ισόβιας κάθειρξης, μέχρι να επαναληφθεί το εφετείο από νέα σύνθεση δικαστών.

Ο Τάσος Θεοφίλου συνελήφθη τον Αύγουστο του 2012, λίγες μέρες μετά τη ληστεία στην ALPHA BANK στην Πάρο, κατά τη διάρκεια της οποίας τραυματίστηκε θανάσιμα οδηγός ταξί που επιχείρησε να εμποδίσει τη διαφυγή των ληστών. Ο Τάσος Θεοφίλου «αναγνωρίστηκε» με συνοπτικές διαδικασίες από την «αντιτρομοκρατική» και τα μίντια ως ο ληστής με το καουμπόικο καπέλο, που υποτίθεται πως πυροβόλησε τον πενηντατριάχρονο οδηγό ταξί. Η απόφαση του πενταμελούς εφετείου τον Ιούλη του 2017 φαίνεται να μην υποτάχθηκε στις επιταγές της συγκεκριμένης υπηρεσίας και των δημοσιογράφων της, καθώς απάλλαξε τον Τάσο από όλες τις κατηγορίες. Την Παρασκευή 11 Μάη θα κριθεί κατά πόσο η αθωωτική απόφαση του πενταμελούς εφετείου θα έχει αμετάκλητη ισχύ ή αν ο σύντροφος θα ξανασυρθεί σε δίκη με βασικές κατηγορίες: συμμετοχή και ένταξη στη ΣΠΦ, διακεκριμένη οπλοκατοχή, ληστεία, απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά συρροή, ανθρωποκτονία από πρόθεση. Η 11ηΜάη δεν θα είναι πάντως το τέρμα του δρόμου. Θα είναι μόνο η αρχή μιας νέας περιόδου άτυπης αλλά ουσιαστικής ομηρίας του συντρόφου μας, έως την δημοσιοποίηση της απόφασης που θα συμβεί σε άγνωστο χρόνοκαι σε διάστημα απο μερικες εβδομάδες μέχρι και αρκετούς μηνες.

Η δίωξη του Τάσου Θεοφίλου, όσο κ αν φαίνεται να αγγίζει τα όρια της προσωπικής εμπάθειας, δεν είναι προσωπική. Είναι πολιτική και αφορά την κατασταλτική διαχείριση του αναρχικού χώρου, του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος και συνολικά της τάξης μας. Συνδέεται άμεσα με τις πρόσφατες δικαστικές εξελίξεις στις υποθέσεις συντρόφων που καταδικάστηκαν σε εξοντωτικές ποινές με βάση τον 187Α και το άρθρο περί ατομικής τρομοκρατίας, με την επικείμενη δίκη συντρόφων, κοινωνικών κρατουμένων και συγγενικών τους προσώπων για την υπόθεσητων «ληστών του Διστόμου», που εύκολα αναβαθμίστηκε σε υπόθεση «τρομοκρατίας» με ομπρέλα τον Επαναστατικό Αγώνα. Εντάσσεται στον ίδιο κατασταλτικό σχεδιασμό απέναντι σε οποιονδήποτε ανήκει στον αναρχικό χώρο, ή εφάπτεται σε αυτόν, από τον αναρχικό Μάριο Σεϊσίδη, που καταδικάστηκε σε 36 χρόνια κάθειρξης με μοναδικό στοιχείο ένα έγγραφο πραγματογνωμοσύνης DNA, μέχρι τη σκανδαλώδη καταδίκη της Ηριάννας και του Περικλή με βάση τις κοινωνικές τους σχέσεις και ένα έωλο δείγμα γενετικού υλικού.

Το ευρύ κίνημα αλληλεγγύης, που δημιουργήθηκε γύρω από την υπόθεση του συντρόφου και συνέβαλε καθοριστικά στην αθώωσήτου, στάθηκε ως ανάχωμα  ενάντια στους τρομονόμους και τα αστυνομικά μαγειρέματα δειγμάτων DNA. Προφανώς αυτό δεν θα μπορούσε να μείνει αναπάντητο από την «αντιτρομοκρατική» και τους πολιτικούς προϊσταμένους της, την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που από την αρχή της θητείας της έως σήμερα υπερασπίζεται πιστά τόσο τον 187Α όσο και την ανεξέλεγκτη χρήση DNA από την αστυνομία. Στη ρεβάνς που επιχειρούν να πάρουν, θα μας βρουν για άλλη μια φορά απέναντί τους .

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ  ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΤΑΣΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Πορεία : Σάββατο 5/5 , ώρα 13.00, Θησείο (στ. Ησαπ)
Συγκέντρωση: Παρασκευή 11/5, ώρα 09.00,Εφετείο (Αλεξάνδρας)

Συλλογικότητες, συντρόφισσες-σύντροφοι

Με κομμένη την ανάσα όλη η ανθρωπότητα παρακολούθησε τις τελευταίες μέρες την κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας από τις δυτικές δυνάμεις ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία με τη στήριξη ΝΑΤΟ και ΕΕ, οι οποίες εκτόξευσαν περισσότερους από εκατό πυραύλους εναντίον της Συρίας, αφού είχε προηγηθεί επίθεση της πολεμικής μηχανής του Σιωνισμού. Η προσπάθεια να δικαιολογήσουν την βάρβαρη αποικιοκρατική πολιτική τους (όπως συνέβη και τον Απρίλιο του 2017 με την επίθεση των ΗΠΑ στη Συρία) με επιχειρήματα περί υποτιθέμενης χρήσης χημικών όπλων από την συριακή κυβέρνηση -η οποία μάλιστα ανακτά τον έλεγχο του μεγαλύτερου κομματιού της χώρας από τους τζιχαντιστές- μόνο γελοία και αβάσιμη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, αν θυμηθεί κανείς την προπαγάνδα πολέμου, που είχε εξαπολύσει η Δύση το 2003 για κατοχή όπλων μαζικής καταστροφής από τον Σαντάμ, έτσι ώστε να «δικαιολογήσει» την ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Ιράκ. Μάλιστα, η επίθεση έγινε εσπευσμένα, πριν καν ο Οργανισμός για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων διεξάγει έρευνα για χημικά όπλα.

Είναι οι ίδιες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ, οι οποίες βομβάρδισαν την Γιουγκοσλαβία, διέλυσαν το Ιράκ και το Αφγανιστάν, αφανίζοντας ολόκληρους πληθυσμούς. Είναι αυτοί οι μακελάρηδες των λαών, οι οποίοι βύθισαν στο χάος την Λιβύη, η οποία πλέον έχει μετατραπεί σ’ ένα πραγματικό σκλαβοπάζαρο των προσφύγων, αυτών των θυμάτων της βαρβαρότητας του ιμπεριαλισμού. Είναι αυτοί οι φονιάδες των λαών, οι οποίοι εξόπλισαν τους νεοναζί στην Ουκρανία και στηρίζουν τη νεοναζική-νεοφιλέλευθερη κυβέρνηση της. Είναι οι μόνοι πραγματικοί τρομοκράτες της γης, οι οποίοι μαζί με το φασιστικό καθεστώς της Τουρκίας και τις μοναρχίες του Κόλπου δεν δίστασαν να ενισχύσουν το έκτρωμα του ISIS, κάθε λογής τζιχαντιστές και τη λεγόμενη «συριακή αντιπολίτευση» (FSA) για την ανατροπή της συριακής κυβέρνησης, για να διασφαλίσουν την κυριαρχία τους στη Μέση Ανατολή, ύστερα από την αστάθεια, την οποία οι ίδιοι προκάλεσαν. Είναι αυτοί, οι οποίοι, ενώ ισχυρίζονται πως επιθυμούν «δημοκρατικές αλλαγές και σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», συνεργάζονται με τα πιο αντιδραστικά, αυταρχικά καθεστώτα του πλάνητη (Σαουδική Αραβία, Κατάρ), με το κράτος-μακελάρη του Ισραήλ και ευθύνονται για την μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση της σύγχρονης ιστορίας στην Υεμένη.

Η όξυνση της επιθετικότητας του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού σε βάρος του συριακού λαού, ο οποίος, μετά την αποικιοκρατικού χαρακτήρα επέμβαση του 2011, εδώ και επτά χρόνια θρηνεί 500.000 νεκρούς και εκατομμύρια πρόσφυγες, εκδηλώνεται σε μία κρίσιμη ιστορική συγκυρία. Η παρατεταμένη, δομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος δεν έχει ξεπεραστεί, οι ρυθμοί οικονομικής ανάπτυξης είναι ανεπαρκείς, οι αντιθέσεις κεφαλαίου-εργασίας διαρκώς οξύνονται σε διεθνές επίπεδο και η απειλή του πολέμου εμφανίζεται ως το επόμενο βήμα για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας και της ιμπεριαλιστικής λεηλασίας.

Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ αποβλέπουν στην διασφάλιση της ηγεμονίας τους στη Μέση Ανατολή, καθώς η στρατιωτική άνοδος της πυρηνικής υπερδύναμης Ρωσίας απειλεί τα συμφέροντα τους. Η στρατηγικού χαρακτήρα σύγκρουση των ΗΠΑ και των συμμάχων της με τη Ρωσία, όπως επιβεβαιώνουν το νέο στρατηγικό δόγμα του Τραμπ, που στοχοποιεί ως βασικούς ανταγωνιστές των ΗΠΑ τη Ρωσία και την Κίνα, οι κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας, η περικύκλωση της με νατοϊκά στρατεύματα, η διευκόλυνση μεταφοράς στρατευμάτων σε ευρωπαϊκό έδαφος, αυξάνει τον κίνδυνο έκρηξης γενικευμένου πολέμου με επίκεντρο τη Μέση Ανατολή γενικότερα και τη Συρία ειδικότερα. Σε μία περιοχή, η οποία μυρίζει μπαρούτι λόγων της σύγκρουσης ισχυρών περιφερειακών δυνάμεων (Ισραήλ, Σαουδική Αραβία, Ιράν, Τουρκία), άλυτων ιστορικών ζητημάτων (Κουρδικό, Παλαιστινιακό) και όπου οι συμμαχίες μεταβάλλονται από τη μία μέρα στην άλλη, συγκεντρώνουν τις στρατιωτικές τους δυνάμεις η συμμορία του ΝΑΤΟ και νέες ανερχόμενες καπιταλιστικές δυνάμεις, όπως αυτές εκφράζονται από το ρωσοκινέζικο άξονα, προετοιμάζοντας το σφαγείο των λαών της περιοχής.

Παράλληλα, οι ΗΠΑ έρχονται σε άμεση αντιπαράθεση με την Κίνα, την δεύτερη μεγαλύτερη  οικονομία του πλανήτη, επιδιώκοντας έναν εμπορικό πόλεμο, απειλούν όλο και πιο έντονα τη Β.Κορέα με πυρηνικό όλεθρο, αποσταθεροποιούν τα Βαλκάνια, θέλοντας να δείξουν ποιος είναι το αφεντικό στην περιοχή με τις άρχουσες τάξεις να ενισχύουν τον εθνικισμό, αναδυέται ξανά το ερπετό του φασισμού, ενώ οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις μεταξύ ΗΠΑ-Γερμανίας και Βρετανίας-ΕΕ μετά το Brexit προκαλούν ρωγμές στην ενότητα του ευρωατλαντικού στρατοπέδου. Την ίδια στιγμή πυκνώνουν τα σύννεφα του πολέμου στη ΝΑ Μεσόγειο εξ αιτίας των ανταγωνισμών περιφερειακών δυνάμεων και των συμφερόντων πολυεθνικών κολοσσών για τα ενεργειακά κοιτάσματα.

Η Ελλάδα, μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, βρίσκεται στην πιο εύφλεκτη περιοχή του πλανήτη και μόνο «πυλώνας σταθερότητας» δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, όπως δήλωσε ο πρέσβης των ΗΠΑ. Στην Ελλάδα των μνημονίων της διαρκούς ιμπεριαλιστικής επιτροπείας, της ανεργίας, της επισφάλειας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, το ελληνικό κράτος συνεχίζει να συνεισφέρει τις δεύτερες -μετά τις ΗΠΑ- υψηλότερες δαπάνες ως προς το ποσοστό του ΑΕΠ στο ΝΑΤΟ. Ενώ τα μνημόνια προκάλεσαν την μεγαλύτερη μεταφορά πλούτου από τα κάτω προς τα πάνω για τα μεταπολεμικά δεδομένα, όλη η χώρα από την Αλεξανδρούπολη μέχρι τον Άραξο και από τον Άραξο μέχρι τη Σούδα (από την οποία ξεκίνησαν το πλοίο που βομβάρδισε την Συρία και αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού) έχει μετατραπεί σε ορμητήριο των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όσο κι αν υποκριτικά αποποιείται τις ευθύνες της και χύνει κροκοδείλια δάκρυα, είναι συνένοχη στο δράμα του συριακού λαού. Ενώ η κοινωνική γενοκτονία στο εσωτερικό συνεχίζεται, ιαχές του πολέμου ακούγονται στο Αιγαίο λόγω των τυχοδιωκτισμών της ντόπιας παρασιτικής αστικής τάξης και της αναβάθμισης του ρόλου της Τουρκίας ως περιφερειακής δύναμης με βλέψεις αυτονόμησης της πολιτικής της.

Από τη μία, το ελληνικό κράτος με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, συμμετέχει στον αντιδραστικό άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου-Ισραήλ, συμμαχώντας με το δικτάτορα Σίσι, συνάπτει συμφωνίες αμυντικής συνεργασίας και στρατιωτικής εκπαίδευσης με το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ, το οποίο δολοφονεί τον παλαιστινιακό λαό. Από την άλλη, το φασιστικό καθεστώς του Ερντογάν κάτω από κοινοβουλευτικό μανδύα συνεχίζει τη γενοκτονία του ηρωϊκού κουρδικού λαού, εισβάλλει στη Συρία, καταπατά δημοκρατικές ελευθερίες, θέτει στο εκτελεστικό απόσπασμα την ιστορική τουρκική Επαναστατική Αριστερά.

Στο δεδομένο ιστορικό πλαίσιο, όπου το φάντασμα ενός γενικευμένου πολέμου απειλεί την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας, είναι χρέος των επαναστατικών δυναμέων να μπουν στην πρώτη την γραμμή για την αποτροπή ενός νέου μακελειού των λαών. Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τις επεμβάσεις και τους αστικούς τυχοδιωκτισμούς. Εμπρός για να συγκροτήσουμε τώρα ένα μαζικό, μαχητικό, αντιπολεμικό, διεθνιστικό κίνημα, το οποίο θα σταματήσει την ιμπεριαλιστική φονική μηχανή του πολέμου. Εμπρός για να οργανώσουμε την αντιϊμπεριαλιστική πάλη των λαών,με σκοπό να σαμποτάρουμε τις ντόπιες εξαρτημένες ολιγαρχίες και κυβερνήσεις, οι οποίες στηρίζουν πρόθυμα τα εγκλήματα των ιμπερια-ληστών. Εμπρός για να ξεσπάσει αντιπολεμικός ξεσηκωμός παντού και τώρα στον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία για την ανατροπή της πιο επικίνδυνης ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, για να μην γίνουμε κρέας για τα κανόνια των φονιάδων των λαών. Γιατί μόνο έτσι οι λαοί θα υπερασπιστούν την ειρήνη και θα κερδίσουν την ανεξαρτησία τους, ανοίγοντας τον δρόμο για την αποτίναξη του ιμπεριαλιστικού ζυγού και την κοινωνική απελευθέρωση.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΡΙΑΚΟ ΛΑΟ

ΕΞΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΕΕ ΤΩΡΑ

ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΩΡΑ Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΣΟΥΔΑΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ

ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΙΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ

ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ

Ταξική Aντεπίθεση (Oμάδα Aναρχικών και Kομμουνιστών)

Αθήνα, Απρίλης 2018

Την Κυριακή 1 Απρίλη 2018, μια ακόμα Κυριακή με τα μαγαζιά ανοιχτά σε πανελλαδικό επίπεδο, ως  Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια πραγματοποιήσαμε εργατική συγκέντρωση στην αρχή της Ερμού (Σύνταγμα). Βρισκόμενοι στο σημείο αυτό, ήδη από τις 9πμ, μια ώρα πριν από την ώρα της δημόσιας ανακοινωμένης συγκέντρωσής μας, και μέχρι λίγο μετά τις 11πμ,  αναρτήσαμε πανό και μοιράζαμε ανακοινώσεις σε συναδέλφισσες και συναδέλφους που κινούνταν προς τους χώρους εργασίας τους, ενώ μέσω ντουντούκας διαβάζαμε και την ανακοίνωση της συλλογικότητας “Εργαζόμενοι-ες στον κλάδο του βιβλίου” (βλ. παρακάτω).

Για την Κυριακή αυτή η ΟΙΥΕ δεν είχε κηρύξει απεργία στον κλάδο του εμπορίου. Ωστόσο, είχε κηρυχθεί απεργία στον κλάδο του βιβλίου και στα πολυκαταστήματα public του Νομού Αττικής από το Σύλλογο Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής. 

Έτσι, παράλληλα με την εργατική συγκέντρωση και με το τέλος αυτής ως Συντονιστικό δράσης στηρίξαμε και την απεργιακή περιφρούρηση του ΣΥΒΧΨΑ στο public Συντάγματος, η οποία διήρκησε μέχρι της 12.30πμ. Σημειώνουμε ότι παράλληλα με την όλη αυτή εργατική-απεργιακή κινητοποίησή μας (και εξαιτίας αυτής), κλειστό έμεινε και το Πλαίσιο στην οδό Βουλής. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε μαζική απεργιακή παρέμβαση, που αρχικά πέρασε από το προαναφερόμενο κατάστημα του Πλαισίου και κατόπιν κινήθηκε προς μαγαζιά του κλάδου του βιβλίου που ήταν ανοιχτά (Ιανός, Book+ και Πατάκης). Την ίδια μέρα ο ΣΥΒΧΨΑ βρισκόταν και στο public Καλλιθέας, όπου επίσης έγινε απεργιακή περιφρούρηση.

Τέλος, σημειώνουμε ότι κατά τις περασμένες ημέρες το Συντονιστικό δράσης είχε πραγματοποιήσει μαζικές εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς και αφισοκολλήσεις στο κέντρο της Αθήνας (σε Ερμού, Αιόλου, Σταδίου, Πανεπιστημίου κ.α.), καθώς και σε εργασιακούς χώρους και σε άλλες γειτονιές (στο Athens Heart στην Οδό Πειραιώς, σε Περιστέρι, Ζωγράφου, Πετράλωνα κ.α.)

ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ.
ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ.

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια 

---

Ανακοινώσεις απο ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ-ΕΣ ΣΤΟ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ:

Δεν τους χαρίζουμε καμία Κυριακή! Κυριακή 1/4, 10.00 π.μ. Εργατική συγκέντρωση (Ερμού)

ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΜΗ ΚΥΡΙΑΚΗ; ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΑΡΣΑ!

Ανακοινώσεις από ΣΥΒΧΨΑ:

Κάτω τα χέρια από τις Κυριακές και τις ζωές μας! | Ανακοίνωση ΣΥΒΧΨΑ για την απεργία της Κυριακής 1/4/18

Ανακοίνωση για τη μη κήρυξη απεργίας από την ΟΙΥΕ την Κυριακή 1 Απρίλη 2018

 

Ο σχεδιασμός για την στρατηγική περικύκλωση των Εξαρχείων, με επίκεντρο την συνεχή εποπτεία και πολιορκία των δυνάμεων καταστολής, περιλαμβάνει και την μεθοδευμένη ‘’εκ των έσω’’ αλλοίωση της περιοχής. Οι συμμορίες που δρουν με την ανοχή και την κάλυψη της αστυνομίας, κυρίως στον υπερκερδοφόρο τομέα της πώλησης ναρκωτικών, αναλαμβάνουν, εκτός όλων των άλλων, και την δια της βίας μετατόπιση των συσχετισμών δύναμης στην περιοχή. Η αντικοινωνική βία και οι εικόνες εκφυλισμού και παρακμής που φέρει το ναρκεμπόριο ως φυσικό επακόλουθο σε μια γειτονιά, δημιουργεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την επίτευξη των κρατικών σχεδιασμών. Της εσωτερικής σήψης της γειτονιάς, μέσω της τρομοκράτησης και εντέλει της υποταγής στους νόμους των συμμοριών, ώστε η επικείμενη κρατική παρέμβαση να φαντάζει ως η μόνη λύση και σωτηρία για τα Εξάρχεια.

Η μεθοδευμένη υποβάθμιση των Εξαρχείων, αφορά την επεκτατική και ιδιαίτερα επιθετική κίνηση του κεφαλαίου. Αφού πρώτα οι κάτοικοι της περιοχής, απωλέσουν μέσα στο έτσι κι αλλιώς ζοφερό περιβάλλον της κρίσης, μισθούς, συντάξεις και πρόσβαση σε βασικά κοινωνικά αγαθά, καλούνται να απωλέσουν και κάτι επιπλέον. Τη δυνατότητα τους να αισθάνονται τη γειτονιά δικιά τους. Οι τραμπουκισμοί, οι απόπειρες βιασμών, τα ναρκωτικά και οι ληστείες, συνθέτουν την εικόνα μιας καθημαγμένης γειτονιάς, τόσο από την οικονομία όσο και από τις συμμορίες που ήρθαν να αποτελειώσουν ότι απέμεινε όρθιο στην περιοχή.

Τα Εξάρχεια βρίσκονται στο στόχαστρο του κεφαλαίου γιατί διατηρούν, έστω και οριακά πλέον, τα γνωρίσματα μιας αντιστεκόμενης κοινωνίας. Είναι σημείο συνάντησης και εφόρμησης των δυνάμεων του επαναστατικού κινήματος, είναι οχυρό και καταφύγιο για τους αγωνιστές, τους απόκληρους και τους ξεριζωμένους. Η ισχνή, αλλά ακόμα ζωντανή αλληλέγγυα σχέση ανάμεσα στις δυνάμεις του κινήματος και της γειτονιάς, αποτελεί τον καθοριστικό στόχο του κεφαλαίου για να εισβάλει ολοκληρωτικά ως αδιαφιλονίκητη δύναμη στην περιοχή. Για να την αναμορφώσει ριζικά, τόσο ως επενδυτικό πεδίο αλλά κυρίως ως σχέση. Ως μια αποξενωμένη, υποταγμένη και παραδομένη γειτονιά. Μια γειτονιά που θα αναπλαστεί πρωτίστως ιδεολογικά, ώστε να εναρμονιστεί στη συνέχεια με την υλική μετάλλαξη της περιοχής.

Δεδομένης της αναπόσπαστης πολιτικής ταυτότητας των Εξαρχείων, το κεφάλαιο επιδιώκει να μετατρέψει την περιοχή σε ‘’μουσείο’’. Αρχικά μέσω της εκκαθάρισης των επαναστατικών δυνάμεων και των δεσμών τους με τη γειτονιά και εν συνεχεία απονευρώνοντας το όποιο πολιτικό πρόσημο φέρουν τα Εξάρχεια. Έτσι, ανανοηματοδοτώντας απρόσκοπτα τον ιστορικό χαρακτήρα της περιοχής, το κεφάλαιο θα αξιοποιήσει τον πολιτικό της χαρακτήρα ως πλεονέκτημα επιχειρηματικών επενδύσεων, με απώτερο στόχο την μετατροπή των Εξαρχείων σε μια ‘’Βαρκελώνη’’ των Βαλκανίων. Εναλλακτικός τουρισμός, ναρκωτικά και διασκεδαστήρια, θα συνθέτουν το νέο ασφαλές και αποστειρωμένο από κάθε ίχνος αντίστασης και αλληλεγγύης περιβάλλον.

Μέσα από αυτό το πρίσμα, αντιλαμβανόμαστε- σήμερα- τη μάχη των Εξαρχείων. Ως μια πολιτική μάχη, τόσο απέναντι στο κεφάλαιο και τους σχεδιασμούς του όσο και απέναντι στους εαυτούς μας. Αντιμέτωποι με τον πασιφανή σχεδιασμό για τον πολιτικό αφανισμό μας και τη σταδιακή ενσωμάτωση του επαναστατικού αγώνα στις μεταμοντέρνες και εναλλακτικές υγειονομικές ζώνες του κεφαλαίου, οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Να περιφρουρήσουμε δηλαδή το επαναστατικό πρόταγμα, όχι ως αφηρημένη έννοια αλλά ως υλική αντανάκλαση στο αγωνιστικό πεδίο μιας γειτονιάς. Στην πράξη και στη μάχη. Στην κατά μέτωπο αναμέτρηση με τους μισθοφόρους του κεφαλαίου, τις δυνάμεις καταστολής και τις λοιπές συμμορίες που εισβάλουν, τρομοκρατούν και εκφυλίζουν την περιοχή. Σε αυτήν τη μάχη πρέπει να συστρατευθούν όλες οι δυνάμεις της περιοχής. Όσοι δηλαδή αντιλαμβάνονται το ιστορικό και ανυπολόγιστο μέγεθος της ήττας που θα επιφέρει η δρομολογημένη ‘’ανάπλαση’’ των Εξαρχείων.

Η ενότητα και η μαζικότητα των δυνάμεων, που το δίχως άλλο αποτελεί την καθοριστικότερη προϋπόθεση για την ευνοϊκή διεξαγωγή της μάχης, αρχικά οφείλει να θέσει στο στόχαστρο συγκεκριμένα (χωρίς περιστροφές και αγκυλώσεις) τα υποκείμενα, τις ομάδες και τις παρέες που λυμαίνονται την περιοχή, ξεκαθαρίζοντας διαπαντός τους εχθρούς από τους φίλους. Η έννοια της αυτό-οργάνωσης και της αλληλεγγύης, ως επιτομή της κοινωνικής αρμονίας και προόδου, δεν χωράει κάθε απόχρωσης τραμπούκους, ναρκέμπορους, σεξιστές, μαχαιροβγάλτες. Και από κει και πέρα τον λόγο έχουν οι πράξεις.

Εδώ και χρόνια μια συμμορία ναρκέμπορων έχει στήσει πιάτσα στην οδό Μεσολογγίου. Η παρουσία τους εκεί, δύο στενά κάτω από το ‘’άγρυπνο βλέμμα’’ των δυνάμεων καταστολής, έχει ως συνέπεια την μετατροπή της γειτονιάς, από πεδίο συνάντησης της αντιστεκόμενης νεολαίας, σε μια γκετοποιημένη και λουμπενοποιημένη ζώνη. Η μετατροπή του μνημείου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από σημείο αναφοράς της σύγχρονης κινηματικής ιστορίας, σε κέντρο διακίνησης ναρκωτικών, αντανακλά τον πολιτικό, αξιακό και ιστορικό εκμαυλίσμό του επαναστατικού κινήματος. Αντανακλά την αμαχητί απώλεια του ζωτικού του χώρου, την αδυναμία του να αυτοπεριφρουρηθεί.

Τα υποκείμενα που συγκροτούν τη συγκεκριμένη συμμορία, έπειτα από δημόσιες παρεμβάσεις συντρόφων που στόχευαν στο να τους εκδιώξουν από την περιοχή, θεώρησαν πως μπορούν να απαντήσουν με τα όπλα. Και το έκαναν. Έτσι, το τελευταίο διάστημα έχουν καταγραφεί μια σειρά από ένοπλες επιθέσεις και απειλές σε συντρόφους και θαμώνες της περιοχής. Και ενώ τα φαινόμενα αυτά, χρήζουν την (έτσι κι αλλιώς) αυτονόητη κινητοποίηση των δυνάμεων του κινήματος για την επίλυση τους, το γεγονός πως οι επιθέσεις αυτές συνοδεύονται από ανακρίσεις για την πολιτική ταυτότητα των θυμάτων, προσδίδει μια κρισιμότερη διάσταση. Το πρωτοφανές γεγονός της στοχευμένης επίθεσης των συμμοριών σε συντρόφους, σηματοδοτεί την ανοιχτή κήρυξη πολέμου απέναντι στο κίνημα, αποτελεί μια ευθεία απόπειρα των ναρκέμπορων να καταστήσουν τα Εξάρχεια ως τσιφλίκι τους. Αλλά δεν θα τους περάσει. Πόλεμο θέλουν, πόλεμο θα έχουν.

Με αφετηρία την κεντρική ανάδειξη των ζητημάτων που ταλανίζουν την περιοχή , την απαιτούμενη συσπείρωση δυνάμεων γύρω από αυτά, αλλά και τη ζύμωση μέσω της προσπάθειας να επανοικειοποιηθούμε τα Εξάρχεια ως σημείο διαβίωσης και αγώνα, ο αγώνας απέναντι στο κεφάλαιο, τις συμμορίες του και τις δυνάμεις καταστολής που τις περιφρουρούν, θα είναι δύσκολος μα νικηφόρος.

Τα Εξάρχεια είναι η ‘’μικρή μας πατρίδα’’. Είναι ζωγραφισμένα με τα τραγούδια των αγώνων μας, είναι ποτισμένα με το αίμα των συντρόφων μας. Είναι η κληρονομιά, η υπόσταση και η ευθύνη μας. Και όποιο χέρι απλώνεται πάνω τους, θα κόβεται απ’ τη ρίζα.

Ο,ΤΙ ΕΙΠΑΜΕ ΙΣΧΥΕΙ. Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΑΥΤΟΙ.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ: ΣΑΒΒΑΤΟ 17 ΦΛΕΒΑΡΗ, ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΚΑΙ ΜΑΝΗΣ, 18:00 ΜΜ

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

* Η συγκέντρωση-πορεία “Ενάντια στις ναρκομαφίες στα Εξάρχεια, τους ξυλοδαρμούς και τις ένοπλες απειλές τους” που αναβλήθηκε λόγω καιρικών συνθηκών θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 17/2, στις 18.00, Εξάρχεια, Μεσολογγίου & Μάνης

αναρχικές συλλογικότητες, σύντροφοι/ισσες, αγωνιστές από ταξικά και κοινωνικά εγχειρήματα

Στα Εξάρχεια, οι ναρκομαφίες με την κάλυψη της αστυνομίας επιχειρούν να μετατρέψουν την περιοχή σε πιάτσα ναρκωτικών και να επιβάλλουν στην γειτονιά και στους δρόμους το νόμο του ισχυρού και τον φόβο. Το τελευταίο διάστημα, και ενώ έχει αναπτυχθεί ένας μακροχρόνιος και πολύμορφος αγώνας για το ξερίζωμά τους, έχουν προβεί σε ένα πλήθος επιθέσεων με ξυλοδαρμούς και ένοπλες απειλές σε θαμώνες, κατοίκους και αγωνιστές στους δρόμους γύρω από τη ναρκοπιάτσα που έχουν στήσει στις οδούς Μεσολογγίου και Μάνης – λίγα μέτρα δίπλα από το σημείο που δολοφονήθηκε από μπάτσους ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος – στοχοποιώντας τους αναρχικούς, τους καταληψίες και συνολικά τον κόσμο του αγώνα. Οι επιθέσεις αυτές δεν είναι τυχαία ή απομονωμένα περιστατικά αλλά αποτελούν μέρος των στρατηγικών επιδιώξεων τόσο των ίδιων των μαφιών, όσο και του κράτους ώστε να εδραιώσουν την κυριαρχία τους στην περιοχή.

Τα Εξάρχεια παραδοσιακά αποτελούν μία γειτονία που είναι ταυτισμένη με την ανάπτυξη της πολιτικής και κοινωνικής αμφισβήτησης και αντίστασης, με ένα πλήθος πολιτικών, κοινωνικών και ταξικών εγχειρημάτων και δομών αυτοοργάνωσης. Στόχος της συνολικής κρατικής κατασταλτικής στρατηγικής είναι η συκοφάντηση και η απονοηματοδότηση του ανοιχτού, δημόσιου, ελεύθερου χώρου που διαμορφώνεται από την έμπρακτη αμφισβήτηση και τον περιορισμό του κρατικού ελέγχου στην περιοχή, και εν τέλει το παραδειγματικό χτύπημα των αγωνιστών, του κινήματος και των δομών του. Το κοινωνικό έδαφος που δεν ελέγχεται απόλυτα από το κράτος φέρει απελευθερωτικά χαρακτηριστικά στο βαθμό που τα προτάγματα της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, της ταξικής αλληλεγγύης και της συνολικής ανατροπής γειώνονται και αποκτούν κοινωνική επιρροή σε ανταγωνισμό με τις κυρίαρχες αξίες και σχέσεις του καπιταλισμού και του κράτους. Σήμερα, οι ναρκομαφίες και φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού, επιχειρούν να καταλάβουν αυτό το έδαφος για την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση των ιδιοτελών σκοπών τους: φράγκα και εξουσία στην περιοχή. Οι ναρκομαφιόζοι αποτελούν το μακρύ χέρι του κράτους στα Εξάρχεια αφού τόσο οι ίδιοι όσο και η κουλτούρα που φέρνει μαζί της η επικράτηση του ναρκεμπορίου σε μια περιοχή, αναπτύσσονται ευθέως εχθρικά προς το ανταγωνιστικό κίνημα και τις αξίες του. Έτσι αποτελούν μια πολύτιμη και αξιοποιήσημη δύναμη για το κράτος, το οποίο εμφανίζεται ως φύλακας της νομιμότητας και με την συστράτευση των ΜΜΕ καταγγέλλει την «ανομία» που επικρατεί στα Εξάρχεια στοχοποιώντας αυτούς που αγωνίζονται από τα κάτω απέναντι στις ναρκομαφίες, ενώ ταυτόχρονα το ίδιο καλύπτει, ελέγχει και χρησιμοποιεί το ναρκεμπόριο για να υλοποιήσει τις επιδιώξεις του.

Το ναρκεμπόριο επίσης, είναι μια μεγάλη μπίζνα που τα τεράστια κέρδη του, αφού πρώτα ξεπλυθούν μέσα από διάφορες επιχειρήσεις βιτρίνα επιστρέφουν στις τσέπες των αφεντικών της μαφίας και στην κανονική οικονομία. Το κράτος λειτουργεί ως ρυθμιστής στις σχέσεις μεταξύ των μαφιόζων και των επιχειρήσεων τους, προστατεύει την ροή και την συσσώρευση των τεράστιων κερδών τους. Είναι εξάλλου γνωστό ότι το κράτος δεν θέτει ποτέ ηθικά ή νομικά προβλήματα στην λειτουργία της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς, απεναντίας την εξυπηρετεί και διαπλέκεται με τους κάθε λογής επιχειρηματίες της.

Λειτουργώντας κατά αυτό τον τρόπο, ως επιχείρηση δηλαδή, οι ναρκέμποροι των Εξαρχείων άρχισαν εδώ και καιρό να επεκτείνουν τις δραστηριότητες τους, να αποκτούν νέα πόστα και ρίζες στην περιοχή. Οι κινήσεις τους αυτές όμως δεν γίνονται ανεμπόδιστα. Σύντροφοι εδώ και χρόνια δίνουν έναν πολύμορφο αγώνα όχι μόνο ενάντια στις μαφίες της περιοχής, αλλά και ενάντια στην επικράτηση κάθε μορφής κοινωνικού κανιβαλισμού. Οι ναρκέμποροι νιώθοντας ότι είναι στριμωγμένοι ή απλά γιατί θέλουν να κάνουν απρόσκοπτα τις δουλειές τους, επέλεξαν τον τελευταίο μήνα να κάνουν ένα βήμα παραπάνω. Τις τελευταίες εβδομάδες κάποιοι από αυτούς προέβησαν σε μια σειρά επιθέσεων, ένοπλων απειλών και ξυλοδαρμών ενάντια σε συντρόφους, θαμώνες, εργαζόμενους και περαστικούς στην γειτονιά. Οι επιθέσεις αυτές σχεδόν πάντα συνοδεύονταν από ερωτήσεις αν «είσαι αναρχικός », «είσαι σε καταλήψεις» κλπ. Με άλλα λόγια έθεσαν ρητά όλο το κίνημα στον στόχο τους.

Απέναντι στις απειλές, η απάντηση είναι ότι δεν σιωπούμε, δεν φοβόμαστε. Απέναντι στις επιθέσεις, η απάντηση είναι ότι όποιο χέρι σηκώνεται σε σύντροφο θα κόβεται. Το ερώτημα επανέρχεται οριακά. Ή αυτοί ή εμείς. Ή το κίνημα θα υπερασπιστεί τις ανταγωνιστικές μορφές και δομές της κοινωνικής, ταξικής και πολιτικής του οργάνωσης ή θα υποχωρήσει μπροστά στις απειλές. Ή τα Εξάρχεια θα αποτελούν εργαστήρι αγώνα, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης ή θα επικρατήσει ο κοινωνικός κανιβαλισμός, οι μαφίες και τελικά το κράτος. Το ερώτημα είναι εδώ και οφείλουμε να το απαντήσουμε κινηματικά, όλοι μαζί, με την γειτονιά στο πλευρό μας.

Απέναντι στις ναρκομαφίες, την κρατική καταστολή και τον κοινωνικό κανιβαλισμό… συνεχής αγώνας για τα Εξάρχεια της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, της ταξικής αλληλεγγύης και της μαχητικής αντίστασης.

Λευτεριά στην Άχεντ Ταμίμι

Λευτεριά σε όλους τους παλαιστίνιους πολιτικούς κρατούμενους

Συγκέντρωση στο Μοναστηράκι, Τρίτη 30 Γενάρη, ώρα 6μμ.

Η Άχεντ Ταμίμι συνελήφθη στις 19 Δεκέμβρη σε μαζική επιδρομή που πραγματοποίησε ο ισραηλινός στρατός στη Δυτική Οχθη, προκειμένου να απαγάγει και να φυλακίσει παλαιστίνιους νεολαίους, που συμμετέχουν ενεργά στις διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις εναντίον της ισραηλινής κατοχής, μετά την αναγνώριση του συνόλου της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ από τον Τραμπ στις 6 Δεκέμβρη. Εκτοτε η Ταμίμι βρίσκεται σε στρατιωτική κράτηση. Την Τετάρτη 31 Γενάρη πραγματοποιείται η δίκη της σε σιωνιστικό στρατοδικείο.

Αφορμή για τη σύλληψή της ήταν το ότι εμπόδισε και γρονθοκόπησε ισραηλινούς στρατιώτες όταν αυτοί χτυπούσαν και επιχειρούσαν να συλλάβουν διαδηλωτές στο χωριό Νάμπι Σάλεχ της Δυτικής Οχθης. Λίγο πριν τη σύλληψή της, ισραηλινοί στρατιώτες είχαν πυροβολήσει στο κεφάλι, σχεδόν εξ’ επαφής, με πλαστική σφαίρα τον δεκαπεντάχρονο ξάδερφό της, τραυματίζοντάς τον βαρύτατα. Λίγο μετά τη σύλληψη της Άχεντ, ο ισραηλινός στρατός συνέλαβε την ξαδέρφη της και τη μητέρα της.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Άχεντ τα βάζει με την κατοχή. Από τα δώδεκά της έχει πολλές φορές επιτεθεί φραστικά εναντίον ισραηλινών στρατιωτών, ενώ συμμετέχει στη διοργάνωση των διαδηλώσεων ενάντια στη σιωνιστική κατοχή που γίνονται σχεδόν καθημερινά στο χωριό της. Η ίδια προέρχεται από οικογένεια αγωνιστών, με τον πατέρα της να έχει συλληφθεί και φυλακιστεί από τους σιωνιστές εννιά φορές στο παρελθόν. Η δράση της αλλά και το γεγονός ότι έχει μετατραπεί σε σύμβολο του παλαιστινιακού αγώνα την έχουν βάλει στο στόχαστρο των σιωνιστών.

Τη Δευτέρα 1 Γενάρη, ισραηλινό στρατοδικείο της απήγγειλε δώδεκα κατηγορίες που περιλαμβάνουν επίθεση εναντίον ισραηλινού στρατιώτη και παρεμπόδιση του έργου του, καθώς και πετροπόλεμο. Σύμφωνα με την ισραηλινή νομοθεσία, ο πετροπόλεμος εναντίον στρατιωτών και εβραίων εποίκων επισείει ποινή φυλάκισης έως και 20 χρόνων, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις η ποινή που επιβάλλεται δεν είναι μικρότερη της εννιάμηνης φυλάκισης.

Η όξυνση της σιωνιστικής τρομοκρατίας απέναντι στους νεαρούς παλαιστίνιους, η διαιώνιση των εγκλημάτων της σιωνιστικής κατοχής έχουν άμεση σχέση με την πολιτική κάλυψη που δέχεται το Ισραήλ από τις κυβερνήσεις των ιμπεριαλιστικών χωρών αλλά και τις κυβερνήσεις των χωρών της εγγύτερης περιοχής. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και οι προηγούμενες των ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αντί να θέσουν στη διεθνή απομόνωση το Ισραήλ για τα ειδεχθή εγκλήματα πολέμου και κατοχής στην Δυτική Οχθη και τη Λωρίδα της Γάζας, έσπευσαν να το υποστηρίξουν με διμερείς επαφές, υποδοχή του μακελάρη πρωθυπουργού Νετανιάχου, σύσφιξη οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών σχέσεων.

Η Άχεντ Ταμίμι εκφράζει την νέα γενιά των παλαιστίνιων αγωνιστών, που μεγάλωσαν στη Δυτική Οχθη σε συνθήκες κατοχής, περικύκλωσης από τους σιωνιστές εποίκους και τον στρατό τους. Αυτοί οι νέοι αγωνιστές, αψηφούν τις φυλακίσεις και τους ξυλοδαρμούς από τους ισραηλινούς στρατιώτες, υπερασπίζονται θαρραλέα την υπόθεσή τους μπροστά στον κατακτητή, περιφρονώντας επιδεικτικά τους διώκτες τους. Παίρνουν επάξια τη σκυτάλη από τους χιλιάδες παλαιστίνιους πολιτικούς κρατούμενους του παρελθόντος που πέρασαν σημαντικό τμήμα της ζωής τους στα σιωνιστικά μπουντρούμια, κρατώντας πάντα ψηλά την σημαία για τη λευτεριά.

Ανταποκρινόμενοι στη Διεθνή Καμπάνια Αλληλεγγύης στην Άχεντ Ταμίμι καλούμε σε συγκέντρωση στο Μοναστηράκι, Τρίτη 30 Γενάρη, ώρα 6μμ.

• Λευτεριά στην Άχεντ Ταμίμι!
• Λευτεριά στους παλαιστίνιους πολιτικούς κρατούμενους.
• Λευτεριά στην Παλαιστίνη!
• Νίκη στα όπλα της Παλαιστινιακής Αντίστασης!
• Η ελληνική κυβέρνηση είναι συνένοχη στο διαρκές έγκλημα της ισραηλινής κατοχής.
• Τερματισμός όλων των σχέσεων της χώρας μας με τους σιωνιστές μακελάρηδες!

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό

Σημασία δεν έχει το είδος του αίματος, αλλά το αν είσαι απ’ αυτούς που το πίνουν

ή απ’ αυτούς που τους το πίνουν…

Η πρόσφατη αναθέρμανση το Μακεδονικού ζητήματος, έπειτα από πρωτοβουλία του ΟΗΕ (δηλαδή του ΝΑΤΟ, δηλαδή των ΗΠΑ) έφερε στην επιφάνεια ένα από τα ζητήματα μέσω του οποίου η ντόπια αστική τάξη και το κράτος της από το 1992 κι έπειτα, επέδειξαν -πάνω στα συντρίμμια του τείχους του Βερολίνου και μέσα στο αίμα του πολεμικού σφαγείου στη Γιουγκοσλαβία- τον αναβαθμισμένο ρόλο τους στα Βαλκάνια και την ανατολική Μεσόγειο, στον κόσμο της “νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων” που ερχόταν μαζί με το ψευδεπίγραφο “τέλος της ιστορίας”…

Σήμερα, μετά από μια εικοσιπενταετία, με τον ευρωατλαντικό Ιμπεριαλισμό να έχει επεκτείνει τις οικονομικές κτήσεις του και τις στρατιωτικές βάσεις του στην ανατολική Ευρώπη, με τις περιφερειακές πολεμικές συγκρούσεις -από την Ουκρανία μέχρι την Συρία και την Υεμένη- να πυκνώνουν τα σύννεφα ενός ενδεχόμενου γενικευμένου πολέμου, οι σχεδιασμοί και οι αναγκαιότητες κυρίως των ΗΠΑ αλλά και της ΕΕ, δείχνουν να επιβάλουν την οριστική επίλυση του ζητήματος της επίσημης αναγνωρισμένης ονομασίας του γειτονικού κράτους της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (FYROM).

Αναγκαιότητες που επιταχύνονται μετά και από την επίτευξη συμφωνίας της Σερβίας με την Ρωσία, σχετικά με την εγκατάσταση ρωσικής στρατιωτικής βάσης στην επικράτεια της. Μέσα σ’ αυτή τη συγκυρία, η μνημονιακή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ -σε πλήρη ευθυγράμμιση με τους σχεδιασμούς των νατοϊκών πάτρωνων της- επιδιώκει να καρπωθεί τα όποια πολιτικά οφέλη από την επίτευξη συμφωνίας.

Και αν στη FYROM, ο “εκσυγχρονιστικός ρεαλισμός” της πλήρους πρόσδεσης στους ευρωατλαντικούς-ευρωενωσίτικους μηχανισμούς φαίνεται να επισκιάζει τις ανιστόρητες αλυτρωτικές ιαχές περί “γνήσιων απογόνων του Μεγαλέξανδρου”, στην Ελλάδα, οι εξίσου ανιστόρητες εθνικιστικές και πολεμοκάπηλες ιαχές των συλλαλητηρίων του ’92 (“Η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική”, “στα όπλα, στα όπλα να πάρουμε τα Σκόπια”, “η λύση είναι μια, σύνορα με τη Σερβία”) -μέσα από τον “ρεαλισμό” που διαμορφώθηκε με τη δεδομένη υποβάθμιση στον διεθνή καπιταλιστικό καταμερισμό- φαντάζουν πλέον, για το πλειοψηφικό πολιτικό προσωπικό της ντόπιας αστικής τάξης, σαν ανομολόγητες γραφικότητες του πρόσφατου “ένδοξου” παρελθόντος.

Το συλλαλητήριο “για την ελληνικότητα της Μακεδονίας” στη Θεσσαλονίκη στις 21.1.18 αντικειμενικά λειτούργησε ως έναυσμα επανασυσπείρωσης για όλο το ακροδεξιό-φασιστικό-εθνικιστικό σκυλολόι. Με τον -υπό αστυνομική κάλυψη- εμπρησμό του διατηρητέου κτιρίου της κατάληψης Libertatia και τη θρασύδειλη επίθεση στον ΕΚΧ Σχολείο από νεοναζί και φασιστοχούλιγκανς (όπως πάντα με την κάλυψη των μπάτσων), αποδείχθηκε για άλλη μια φορά εξόφθαλμα ότι ο εθνικισμός, ο φασισμός δεν είναι ποτέ γραφικός, αλλά πάντα εχθρός μας.

Ιστορικά για τον ελληνικό εθνοκρατικό σχηματισμό, το Μακεδονικό ζήτημα αποτέλεσε συστατικό στοιχείο για τη συγκρότηση του, και σημαδεύτηκε στην επικράτεια του από τον απηνή διωγμό και καταπίεση της σλαβομακεδονικής μειονότητας, η οποία και ενίσχυσε σημαντικά τόσο την Αντίσταση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ κατά της διάρκεια της Κατοχής (1941-44) όσο και ιδιαίτερα, κατά τη διάρκεια της τρίχρονης λαϊκής Επανάστασης (1946-49), τις γραμμές του ΔΣΕ. Όσον αφορά δε την “ιστορική αλήθεια” που συχνά πυκνά και ανιστόρητα επικαλείται η πατριδεμπορία τόσο από τα δεξιά όσο και από τα “αριστερά”, το ακόλουθο απόσπασμα από τα “Μυστικά του Βάλτου” της Πηνελόπης Δέλτα -λογοτεχνικού ογκόλιθου της ελληνικής “εθνικής αφήγησης” και προγιαγιά του “μακεδονομάχου” Αντώνη Σαμαρά- είναι ιδιαίτερα κατατοπιστικό: “Ήταν ένα κράμα όλων των βαλκανικών εθνικοτήτων τότε η Μακεδονία. Έλληνες, Βούλγαροι, χριστιανοί και μουσουλμάνοι ζούσαν φύρδην μίγδην κάτω από το βαρύ ζυγό των Τούρκων. Η γλώσσα τους ήταν η ίδια, μακεδονίτικη, ένα κράμα και αυτά από σλαβικά και ελληνικά ανακατεμένα με τούρκικα. Όπως και στα βυζαντινά χρόνια, οι πληθυσμοί ήταν ανακατωμένοι τόσο που δύσκολα ξεχώριζες Έλληνα από Βούλγαρο, τις δύο φυλές που κυριαρχούσαν. Εθνική συνείδηση έχουν μόνο τη μακεδονίτικη”.

Ενάντια στον “ρεαλισμό” και τις “λύσεις” που επιβάλει –με τη διπλωματία ή με τα όπλα- ο ευρωατλαντικός Ιμπεριαλισμός, ενάντια σε κάθε πολεμοκάπηλο φασισμό-εθνικισμό-αλυτρωτισμό και από τις δύο πλευρές των συνόρων, η Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών) ενώνει τη φωνή της με κάθε προλεταριακή-αντικαπιταλιστική, με κάθε διεθνιστική-αντιιμπεριαλιστική φωνή που αντιστέκεται και αγωνίζεται από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη ως τα Σκόπια και όλα τα Βαλκάνια για

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΥΣ ΑΣΤΟΥΣ – ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Libertatia, τον ΕΚΧ Σχολείο, σ’ όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες στη Θεσσαλονίκη που στις 21.1 βρέθηκαν στο δρόμο και τις δομές Αγώνα, αντιμέτωποι με νεοναζί, φασιστοχούλιγκανς (όπως πάντα με την κάλυψη των μπάτσων) και όλο το εθνικιστικό σκυλολόι. Αλληλεγγύη στους 5 συλληφθέντες της αντιφασιστικής διαδήλωσης στις 22.1 που διώκονται με 7 πλημμελήματα και 1 κακούργημα. 

ΠΙΣΩ ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ!

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

taksiki-antepithesi.espivblogs.net