Σημασία δεν έχει το είδος του αίματος, αλλά το αν είσαι απ’ αυτούς που το πίνουν
ή απ’ αυτούς που τους το πίνουν…
Η πρόσφατη αναθέρμανση το Μακεδονικού ζητήματος, έπειτα από πρωτοβουλία του ΟΗΕ (δηλαδή του ΝΑΤΟ, δηλαδή των ΗΠΑ) έφερε στην επιφάνεια ένα από τα ζητήματα μέσω του οποίου η ντόπια αστική τάξη και το κράτος της από το 1992 κι έπειτα, επέδειξαν -πάνω στα συντρίμμια του τείχους του Βερολίνου και μέσα στο αίμα του πολεμικού σφαγείου στη Γιουγκοσλαβία- τον αναβαθμισμένο ρόλο τους στα Βαλκάνια και την ανατολική Μεσόγειο, στον κόσμο της “νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων” που ερχόταν μαζί με το ψευδεπίγραφο “τέλος της ιστορίας”…
Σήμερα, μετά από μια εικοσιπενταετία, με τον ευρωατλαντικό Ιμπεριαλισμό να έχει επεκτείνει τις οικονομικές κτήσεις του και τις στρατιωτικές βάσεις του στην ανατολική Ευρώπη, με τις περιφερειακές πολεμικές συγκρούσεις -από την Ουκρανία μέχρι την Συρία και την Υεμένη- να πυκνώνουν τα σύννεφα ενός ενδεχόμενου γενικευμένου πολέμου, οι σχεδιασμοί και οι αναγκαιότητες κυρίως των ΗΠΑ αλλά και της ΕΕ, δείχνουν να επιβάλουν την οριστική επίλυση του ζητήματος της επίσημης αναγνωρισμένης ονομασίας του γειτονικού κράτους της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (FYROM).
Αναγκαιότητες που επιταχύνονται μετά και από την επίτευξη συμφωνίας της Σερβίας με την Ρωσία, σχετικά με την εγκατάσταση ρωσικής στρατιωτικής βάσης στην επικράτεια της. Μέσα σ’ αυτή τη συγκυρία, η μνημονιακή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ -σε πλήρη ευθυγράμμιση με τους σχεδιασμούς των νατοϊκών πάτρωνων της- επιδιώκει να καρπωθεί τα όποια πολιτικά οφέλη από την επίτευξη συμφωνίας.
Και αν στη FYROM, ο “εκσυγχρονιστικός ρεαλισμός” της πλήρους πρόσδεσης στους ευρωατλαντικούς-ευρωενωσίτικους μηχανισμούς φαίνεται να επισκιάζει τις ανιστόρητες αλυτρωτικές ιαχές περί “γνήσιων απογόνων του Μεγαλέξανδρου”, στην Ελλάδα, οι εξίσου ανιστόρητες εθνικιστικές και πολεμοκάπηλες ιαχές των συλλαλητηρίων του ’92 (“Η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική”, “στα όπλα, στα όπλα να πάρουμε τα Σκόπια”, “η λύση είναι μια, σύνορα με τη Σερβία”) -μέσα από τον “ρεαλισμό” που διαμορφώθηκε με τη δεδομένη υποβάθμιση στον διεθνή καπιταλιστικό καταμερισμό- φαντάζουν πλέον, για το πλειοψηφικό πολιτικό προσωπικό της ντόπιας αστικής τάξης, σαν ανομολόγητες γραφικότητες του πρόσφατου “ένδοξου” παρελθόντος.
Το συλλαλητήριο “για την ελληνικότητα της Μακεδονίας” στη Θεσσαλονίκη στις 21.1.18 αντικειμενικά λειτούργησε ως έναυσμα επανασυσπείρωσης για όλο το ακροδεξιό-φασιστικό-εθνικιστικό σκυλολόι. Με τον -υπό αστυνομική κάλυψη- εμπρησμό του διατηρητέου κτιρίου της κατάληψης Libertatia και τη θρασύδειλη επίθεση στον ΕΚΧ Σχολείο από νεοναζί και φασιστοχούλιγκανς (όπως πάντα με την κάλυψη των μπάτσων), αποδείχθηκε για άλλη μια φορά εξόφθαλμα ότι ο εθνικισμός, ο φασισμός δεν είναι ποτέ γραφικός, αλλά πάντα εχθρός μας.
Ιστορικά για τον ελληνικό εθνοκρατικό σχηματισμό, το Μακεδονικό ζήτημα αποτέλεσε συστατικό στοιχείο για τη συγκρότηση του, και σημαδεύτηκε στην επικράτεια του από τον απηνή διωγμό και καταπίεση της σλαβομακεδονικής μειονότητας, η οποία και ενίσχυσε σημαντικά τόσο την Αντίσταση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ κατά της διάρκεια της Κατοχής (1941-44) όσο και ιδιαίτερα, κατά τη διάρκεια της τρίχρονης λαϊκής Επανάστασης (1946-49), τις γραμμές του ΔΣΕ. Όσον αφορά δε την “ιστορική αλήθεια” που συχνά πυκνά και ανιστόρητα επικαλείται η πατριδεμπορία τόσο από τα δεξιά όσο και από τα “αριστερά”, το ακόλουθο απόσπασμα από τα “Μυστικά του Βάλτου” της Πηνελόπης Δέλτα -λογοτεχνικού ογκόλιθου της ελληνικής “εθνικής αφήγησης” και προγιαγιά του “μακεδονομάχου” Αντώνη Σαμαρά- είναι ιδιαίτερα κατατοπιστικό: “Ήταν ένα κράμα όλων των βαλκανικών εθνικοτήτων τότε η Μακεδονία. Έλληνες, Βούλγαροι, χριστιανοί και μουσουλμάνοι ζούσαν φύρδην μίγδην κάτω από το βαρύ ζυγό των Τούρκων. Η γλώσσα τους ήταν η ίδια, μακεδονίτικη, ένα κράμα και αυτά από σλαβικά και ελληνικά ανακατεμένα με τούρκικα. Όπως και στα βυζαντινά χρόνια, οι πληθυσμοί ήταν ανακατωμένοι τόσο που δύσκολα ξεχώριζες Έλληνα από Βούλγαρο, τις δύο φυλές που κυριαρχούσαν. Εθνική συνείδηση έχουν μόνο τη μακεδονίτικη”.
Ενάντια στον “ρεαλισμό” και τις “λύσεις” που επιβάλει –με τη διπλωματία ή με τα όπλα- ο ευρωατλαντικός Ιμπεριαλισμός, ενάντια σε κάθε πολεμοκάπηλο φασισμό-εθνικισμό-αλυτρωτισμό και από τις δύο πλευρές των συνόρων, η Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών) ενώνει τη φωνή της με κάθε προλεταριακή-αντικαπιταλιστική, με κάθε διεθνιστική-αντιιμπεριαλιστική φωνή που αντιστέκεται και αγωνίζεται από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη ως τα Σκόπια και όλα τα Βαλκάνια για
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΥΣ ΑΣΤΟΥΣ – ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ
Αλληλεγγύη στην κατάληψη Libertatia, τον ΕΚΧ Σχολείο, σ’ όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες στη Θεσσαλονίκη που στις 21.1 βρέθηκαν στο δρόμο και τις δομές Αγώνα, αντιμέτωποι με νεοναζί, φασιστοχούλιγκανς (όπως πάντα με την κάλυψη των μπάτσων) και όλο το εθνικιστικό σκυλολόι. Αλληλεγγύη στους 5 συλληφθέντες της αντιφασιστικής διαδήλωσης στις 22.1 που διώκονται με 7 πλημμελήματα και 1 κακούργημα.
ΠΙΣΩ ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ!
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)
taksiki-antepithesi.espivblogs.net