* Η συγκέντρωση-πορεία “Ενάντια στις ναρκομαφίες στα Εξάρχεια, τους ξυλοδαρμούς και τις ένοπλες απειλές τους” που αναβλήθηκε λόγω καιρικών συνθηκών θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 17/2, στις 18.00, Εξάρχεια, Μεσολογγίου & Μάνης
αναρχικές συλλογικότητες, σύντροφοι/ισσες, αγωνιστές από ταξικά και κοινωνικά εγχειρήματα
Στα Εξάρχεια, οι ναρκομαφίες με την κάλυψη της αστυνομίας επιχειρούν να μετατρέψουν την περιοχή σε πιάτσα ναρκωτικών και να επιβάλλουν στην γειτονιά και στους δρόμους το νόμο του ισχυρού και τον φόβο. Το τελευταίο διάστημα, και ενώ έχει αναπτυχθεί ένας μακροχρόνιος και πολύμορφος αγώνας για το ξερίζωμά τους, έχουν προβεί σε ένα πλήθος επιθέσεων με ξυλοδαρμούς και ένοπλες απειλές σε θαμώνες, κατοίκους και αγωνιστές στους δρόμους γύρω από τη ναρκοπιάτσα που έχουν στήσει στις οδούς Μεσολογγίου και Μάνης – λίγα μέτρα δίπλα από το σημείο που δολοφονήθηκε από μπάτσους ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος – στοχοποιώντας τους αναρχικούς, τους καταληψίες και συνολικά τον κόσμο του αγώνα. Οι επιθέσεις αυτές δεν είναι τυχαία ή απομονωμένα περιστατικά αλλά αποτελούν μέρος των στρατηγικών επιδιώξεων τόσο των ίδιων των μαφιών, όσο και του κράτους ώστε να εδραιώσουν την κυριαρχία τους στην περιοχή.
Τα Εξάρχεια παραδοσιακά αποτελούν μία γειτονία που είναι ταυτισμένη με την ανάπτυξη της πολιτικής και κοινωνικής αμφισβήτησης και αντίστασης, με ένα πλήθος πολιτικών, κοινωνικών και ταξικών εγχειρημάτων και δομών αυτοοργάνωσης. Στόχος της συνολικής κρατικής κατασταλτικής στρατηγικής είναι η συκοφάντηση και η απονοηματοδότηση του ανοιχτού, δημόσιου, ελεύθερου χώρου που διαμορφώνεται από την έμπρακτη αμφισβήτηση και τον περιορισμό του κρατικού ελέγχου στην περιοχή, και εν τέλει το παραδειγματικό χτύπημα των αγωνιστών, του κινήματος και των δομών του. Το κοινωνικό έδαφος που δεν ελέγχεται απόλυτα από το κράτος φέρει απελευθερωτικά χαρακτηριστικά στο βαθμό που τα προτάγματα της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, της ταξικής αλληλεγγύης και της συνολικής ανατροπής γειώνονται και αποκτούν κοινωνική επιρροή σε ανταγωνισμό με τις κυρίαρχες αξίες και σχέσεις του καπιταλισμού και του κράτους. Σήμερα, οι ναρκομαφίες και φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού, επιχειρούν να καταλάβουν αυτό το έδαφος για την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση των ιδιοτελών σκοπών τους: φράγκα και εξουσία στην περιοχή. Οι ναρκομαφιόζοι αποτελούν το μακρύ χέρι του κράτους στα Εξάρχεια αφού τόσο οι ίδιοι όσο και η κουλτούρα που φέρνει μαζί της η επικράτηση του ναρκεμπορίου σε μια περιοχή, αναπτύσσονται ευθέως εχθρικά προς το ανταγωνιστικό κίνημα και τις αξίες του. Έτσι αποτελούν μια πολύτιμη και αξιοποιήσημη δύναμη για το κράτος, το οποίο εμφανίζεται ως φύλακας της νομιμότητας και με την συστράτευση των ΜΜΕ καταγγέλλει την «ανομία» που επικρατεί στα Εξάρχεια στοχοποιώντας αυτούς που αγωνίζονται από τα κάτω απέναντι στις ναρκομαφίες, ενώ ταυτόχρονα το ίδιο καλύπτει, ελέγχει και χρησιμοποιεί το ναρκεμπόριο για να υλοποιήσει τις επιδιώξεις του.
Το ναρκεμπόριο επίσης, είναι μια μεγάλη μπίζνα που τα τεράστια κέρδη του, αφού πρώτα ξεπλυθούν μέσα από διάφορες επιχειρήσεις βιτρίνα επιστρέφουν στις τσέπες των αφεντικών της μαφίας και στην κανονική οικονομία. Το κράτος λειτουργεί ως ρυθμιστής στις σχέσεις μεταξύ των μαφιόζων και των επιχειρήσεων τους, προστατεύει την ροή και την συσσώρευση των τεράστιων κερδών τους. Είναι εξάλλου γνωστό ότι το κράτος δεν θέτει ποτέ ηθικά ή νομικά προβλήματα στην λειτουργία της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς, απεναντίας την εξυπηρετεί και διαπλέκεται με τους κάθε λογής επιχειρηματίες της.
Λειτουργώντας κατά αυτό τον τρόπο, ως επιχείρηση δηλαδή, οι ναρκέμποροι των Εξαρχείων άρχισαν εδώ και καιρό να επεκτείνουν τις δραστηριότητες τους, να αποκτούν νέα πόστα και ρίζες στην περιοχή. Οι κινήσεις τους αυτές όμως δεν γίνονται ανεμπόδιστα. Σύντροφοι εδώ και χρόνια δίνουν έναν πολύμορφο αγώνα όχι μόνο ενάντια στις μαφίες της περιοχής, αλλά και ενάντια στην επικράτηση κάθε μορφής κοινωνικού κανιβαλισμού. Οι ναρκέμποροι νιώθοντας ότι είναι στριμωγμένοι ή απλά γιατί θέλουν να κάνουν απρόσκοπτα τις δουλειές τους, επέλεξαν τον τελευταίο μήνα να κάνουν ένα βήμα παραπάνω. Τις τελευταίες εβδομάδες κάποιοι από αυτούς προέβησαν σε μια σειρά επιθέσεων, ένοπλων απειλών και ξυλοδαρμών ενάντια σε συντρόφους, θαμώνες, εργαζόμενους και περαστικούς στην γειτονιά. Οι επιθέσεις αυτές σχεδόν πάντα συνοδεύονταν από ερωτήσεις αν «είσαι αναρχικός », «είσαι σε καταλήψεις» κλπ. Με άλλα λόγια έθεσαν ρητά όλο το κίνημα στον στόχο τους.
Απέναντι στις απειλές, η απάντηση είναι ότι δεν σιωπούμε, δεν φοβόμαστε. Απέναντι στις επιθέσεις, η απάντηση είναι ότι όποιο χέρι σηκώνεται σε σύντροφο θα κόβεται. Το ερώτημα επανέρχεται οριακά. Ή αυτοί ή εμείς. Ή το κίνημα θα υπερασπιστεί τις ανταγωνιστικές μορφές και δομές της κοινωνικής, ταξικής και πολιτικής του οργάνωσης ή θα υποχωρήσει μπροστά στις απειλές. Ή τα Εξάρχεια θα αποτελούν εργαστήρι αγώνα, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης ή θα επικρατήσει ο κοινωνικός κανιβαλισμός, οι μαφίες και τελικά το κράτος. Το ερώτημα είναι εδώ και οφείλουμε να το απαντήσουμε κινηματικά, όλοι μαζί, με την γειτονιά στο πλευρό μας.
Απέναντι στις ναρκομαφίες, την κρατική καταστολή και τον κοινωνικό κανιβαλισμό… συνεχής αγώνας για τα Εξάρχεια της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, της ταξικής αλληλεγγύης και της μαχητικής αντίστασης.