Περίπου 150 αλληλέγγυοι/ες συμμετείχαν στην συγκέντρωση (στις 16/12) στην πλατεία Ανεξαρτησίας στην Ηλιούπολη εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους στον αναρχικό σύντροφο Γρηγόρη Τσιρώνη, ο οποίος μετά την παρέλευση του 18μηνου “απελευθερώθηκε” για να φυλακιστεί στο σπίτι του αφού του έχει επιβληθεί ο κατ’ οίκον περιορισμός.
Κατά την διάρκεια της συγκέντρωσης λειτουργούσε μικροφωνική, όπου ανάμεσα στα άλλα κείμενα που διαβάζονταν διαβάστηκε και το κείμενο του συντρόφου σε σχέση με τους περιοριστικούς, μοιράστηκαν κείμενα στην περιοχή, πετάχτηκαν τρικάκια.
Ακολούθησε πορεία προς το σπίτι του συντρόφου. Όταν η πορεία έφτασε κάτω από το σπίτι, υπήρχε πολύ έντονος παλμός, φωνάζονταν συνεχώς συνθήματα που εντάθηκαν ακόμη περισσότερο όταν εμφανίστηκε ο σύντροφος.
Ξεχωριστή στιγμή αποτέλεσε όταν ο σύντροφος χαιρέτισε τους αλληλέγγυους/ες, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά το ακλόνητο αγωνιστικό του φρόνημα. Μετά από μια ώρα παραμονής έξω από το σπίτι του συντρόφου αποχωρήσαμε συντεταγμένα πάλι προς την πλατεία Ανεξαρτησίας.
ΓΡΗΓΟΡΗ ΓΕΡΑ ΩΣ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
Συνέλευση ενάντια στη νέα αντιτρομοκρατική εκστρατεία: υπόθεση “ληστές του Διστόμου”
Kείμενο του συντρόφου Γ.Τσιρώνη σε σχέση με τους περιοριστικούς όρους
ΜΙΑ ΦΥΛΑΚΗ ΣΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΣΑΣ
Από την Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου και έπειτα απο τη συμπλήρωση του ανώτατου ορίου προφυλάκισης των 18 μηνών, που προβλέπεται από το νόμο και τη συνολική έκτιση 30 μηνών στα σωφρονιστικά κολαστήρια, ”αποφυλακίστηκα” από το Κ.Κ.Κορυδαλλού με την επιβολή των ανήκουστων περιοριστικών όρων της κατ’οίκον κράτησης υπό 24ωρη φύλαξη αστυνομικών και της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα. Ουσιαστικά ομως, η λέξη αποφυλάκιση είναι μόνο μία τυπική διατύπωση πάνω στο χαρτί που μου επιδόθηκε, αφού στην κυριολεξία συνεχίζεται η φυλακισή μου, και μάλιστα σε μια νέου τύπου φυλακή.
Το σπίτι που είχα να επισκεφτώ 12.5 χρόνια λόγω της φυγοδικίας, ο χώρος που έζησα τα παιδικά μου χρόνια και έχω τις πλέον ευχάριστες μνήμες, το μέρος που διαμένει η οικογένεια μου με την παράλογη απόφαση κάποιων δικαστικών λειτουργών, που μόνο μένος και εκδικητικότητα αποπνέει, μετατρέπεται σε μια ιδιότυπη φυλακή με τον πλέον εύκολο και ανέξοδο για το κράτος τρόπο.
Ένα διαμέρισμα κελί, που δεν χρειάζεται να απασχολεί τους δεσμοφύλακες, που μου στερεί το δικαίωμα προαυλισμού, απαλλάσσοντας το κράτος από το να δαπανεί χρήματα για την σίτισή μου, για τη παροχή νερού, ηλεκτρικού ρεύματος, θέρμανσης, τη δυνατότητα άθλησης. Χρόνος κράτησης που δεν προσμετράται, ώστε να αφαιρεθεί από πιθανή μελλοντική ποινή, χωρίς να μου επιτρέπει την ευεργετική προσμέτρηση ημερών, είτε για εργασιακούς είτε για εκπαιδευτικούς λόγους, όπως συμβαίνει κατά την παραμονή των κρατουμένων στα καταστήματα κράτησης.
Ένας νεκρός χρόνος που περιορίζει όχι μόνο την δική μου ελευθερία, αλλά και των υπολοίπων μελών της οικογενειάς μου, που αναγκάζονται και οι ίδιοι να βρίσκονται υπό 24ωρη επιτήρηση αστυνομικών έξω από την πόρτα του σπιτίου τους. Αυτή η απόφαση μου στερεί πραξικοπηματικά το δικαίωμα εργασίας, για την κάλυψη των αναγκών μου, κατι που επιβαρύνει την οικογένεια μου. Μου περιορίζει την ποιότητα χρόνου ενασχόλησης με το ανήλικο παιδί μου, καθώς μας στερεί την ευχαρίστηση να το συνοδεύσω μέχρι την παιδική χαρά της γειτονιάς μου.
Αυτό φυσικά που επιδιώκουν διακαώς με αυτόν τον παραλογισμό, είναι εξοντωσή μου και να πάρουν εκδίκηση για τα 10 χρόνια φυγοδικίας στην προσπάθειά μου να διαφυλάξω την ελευθερία μου ακριβώς απο αυτού του είδους τις μεθοδεύσεις.
Το προφίλ του ”σκληρού κακοποιού”,”του ληστή με τα μαύρα”,”του επικηρυγμένου τρομοκράτη”, που συντηρούσαν τόσα χρόνια με την πρόθυμη πάντα συμβολή των δημοσιογράφων, κατέπεσε σαν χάρτινος πύργος, με την ομόφωνη αθωωσή μου στη δίκη για την υπόθεση των ”ληστών με τα μαύρα” στις 3 Ιουνίου 2016, καταρρίπτοντας έτσι, την εις βάρος μου σκευωρία. Αυτό ακριβώς το προφίλ προσπαθούν να διατηρήσουν και να περισώσουν μέσα απο έναν νέο κύκλο διώξεων, τόσο εναντίων μου, όσο και κατά άλλων συντρόφων και κοινωνικών αγωνιστών. Σε μια νέα ογκώδη δικογραφία που βρίθει νομικών ακροβάσεων, μεθοδεύσεων και είναι προϊόν ποινοκοποίησης φιλικών, συγγενικών, συντροφικών σχέσεων και της ίδιας της αλληλεγγύης.
Με τον ίδιο ”καρμπόν” τρόπο, όπως και το 2006, με καθοδηγούμενες αναγνωρίσεις και χωρίς κανένα άλλο αποδεικτικό στοιχείο εις βάρος μου, ξαφνικά από ”ληστής με τα μαύρα” μετονομάστηκα σε ”ληστής του Διστόμου” και έπειτα από το πρώτο φιάσκο της επικήρυξης ως «τρομοκράτη», επανέρχονται 10 χρόνια μετά με τις ίδιες κατηγορίες. Με χαρακτηρίζουν ως “τρομοκράτη” και “ληστή” αυτοί που καθημερινά τρομοκράτουν και καταληστεύουν την κοινωνία με φόρους, χαράτσια, δεσμέυσεις σπιτιών κτλ. Αυτοί που αρπάζουν το μόχθο των εργαζομένων και οδηγούν έναν ολόκληρο λαό στην πείνα και την ανεργία. Αυτοί που υποθηκεύουν το μέλλον των νέων στις επιταγές του κεφαλαίου και των καπιταλιστών, αυτοί είναι οι πραγματικοί τρομοκράτες στην συνείδηση των πολιτών, υπεύθυνοι για την καταπίεση και την εκμετάλλευση προς όφελος της πλουτοκρατίας, κάτι που το επιβάλλουν με την βία και την καταστολή.
Στο σχετικό βούλευμα που διατάσσει την επιβολή των περιοριστικών όρων, αφου πρώτα διατυπώνει το κατηγορητήριο για τις πράξεις που μου αποδίδονται, αναφέρονται τα εξής κατά λέξη:
”… Συνάγεται οτι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος και πρόθυμος να συνεχίσει την διάπραξη παρόμοιων εγκλημάτων αφού έχει αποκτήσει εξοικείωση με αυτά. Επιπλέον, είναι σχεδόν βέβαιο εν όψει του τρόπου της εώς τώρα δράσης του οτι αυτός απολυόμενος από την φυλακή θα θελήσει να φυγοδικήσει διαφεύγοντας στην αλλοδαπή προκειμένου να αποφύγει τις συνέπειες των πράξεων του…”
και εγώ έχω τις εξής απορίες:
‘Ποιές μαντικές ικανότητες έχει το εν λόγω συμβούλιο ώστε να προκαταλαμβάνει έτσι αυθαίρετα τις προθέσεις μου; Από πού προκύπτει το συμπέρασμα οτι είμαι ιδιαίτερα επικίνδυνος; Μήπως απο το γεγονός ότι έχω λευκό ποινικό μητρώο παρά τις προσπάθειες των διωκτικών αρχών για το αντίθετο; Για ποία διάπραξη παρομοίων εγκλημάτων μιλάνε, όταν εώς τώρα δεν βαρύνομαι με κάποια καταδικαστική απόφαση; Τελικά το περιβόητο τεκμήριο της αθωότητας και το δικαίωμα σε μια δίκαιη δίκη είναι μη αφαιρέσιμο δικαίωμα ή μπορεί ένα συμβούλιο να προκαταλαμβάνει την απόφαση προτού καν ξεκινήσει μια δίκη;
Αυτές βέβαια, ειναι ρητορικές ερωτήσεις … η αστική δικαιοσύνη και μεροληπτική είναι και εκδικείται τους πολιτικούς της αντιπάλους αποδεικνύοντας τον ταξικό της χαρακτήρα. Επιφυλάσσει αθωώσεις και ”ποινές χάδια” για τα ”δικά της παιδιά” (σκάνδαλα, Siemens, Energa,εξοπλιστικά,βατοπέδι κτλ) ενώ καταδικάζει τους κολασμένους και τους αγωνιστές της κοινωνίας σε εξοντωντικές ποινές.
Εν κατακλείδι, αν για κάτι είμαι άκρως επικίνδυνος δεν είναι η ”εγκληματική μου δράση” που αυτοί επικαλούνται, αλλά το γεγονός οτι έχω συνείδηση, υψηλά ιδανικά και αξίες, που για τα δικά τους στενά μυαλά και για τα συμφέροντα που υπηρετούν είναι όντως επικίνδυνα. Σε μια εποχή που η περικοπή όλο και περισσότερων δικαιωμάτων, που κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες αποτελεί για τους εξουσιαστές αυτοσκοπό, άνθρωποι που παλεύουν και μάχονται για τα ιδανικά τους, για ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα, χαρακτηρίζονται ως δημόσιοι κίνδυνοι. Στα σχέδιά τους για μια κοινωνία υποταγής, όπου η εκμετάλλευση εγκαθιδρύεται μέρα με την μέρα σε όλα τα επίπεδα ζωής, αυτοί που παίρνουν τις ζωές στα χέρια τους και τολμούν να αντισταθούν, καταστέλονται και τιμωρούνται παραδειγματικά.
Από τα πρώτα μου εφηβικά χρόνια, που ξεκίνησα να βιώνω την αδικία και την καταπίεση, επέλεξα να μην συμβιβαστώ. Να αντισταθώ και να αγωνιστώ ο ίδιος για τα ιδανικά μου, τα όνειρά μου, για μια κοινωνία ελεύθερων ανθρώπων και έναν καλύτερο μέλλον για εμένα και τα παιδιά όλου του κόσμου. Δεν έσκυψα πότε το κεφάλι, κάτι που δεν έχω σκοπό να κάνω ούτε και τώρα. Με κάθε δυνατό μέσο, για άκομα μια φορά θα υπερασπιστώ την ελευθερία μου. Ούτε η φυλακή, ούτε οι διώξεις, ούτε ο οποιοσδήποτε περιοριστικός όρος θα μου κάμψει το ηθικό και θα με αναγκάσει να οπισθοχωρίσω. Οπώς κάνω μέχρι σήμερα, έτσι και τώρα θα δώσω μια ακόμα μάχη και δεν θα αφήσω μια δράκα δικαστών να μου στερήσει την ελευθερία μου αυθαίρετα. Συμμαχοί μου σε αυτόν τον αγώνα, θα είναι οι φίλοι, οι συγγενείς, οι σύντροφοι και όλοι όσοι αντιλαμβάνονται την ελευθερία χωρίς περιοριστικούς όρους.
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤ ΟΙΚΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ Ν.ΜΑΖΙΩΤΗ ΚΑΙ Π.ΡΟΥΠΑ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ
Ακολουθεί η εισήγηση “Η εξέγερση του Δεκέμβρη παραμένει ακόμα ζωντανή” στην εκδήλωση-συζήτηση “Αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη!” που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 3 Δεκέμβρη στον πολιτικό χώρο στη Σπ.Τρικούπη 44 στα Εξάρχεια με την παρουσία και τη συμμετοχή δεκάδων συντρόφων και συντροφισσών.
Η επίσκεψη του Τούρκου προέδρου στην Ελλάδα, αφορά μια πληθώρα ζητημάτων που ανακύπτουν και σχετίζονται με την επαναδιαπραγμάτευση των συνόρων εκμετάλλευσης της Ανατολικής Μεσογείου. Η ανακήρυξη της ΑΟΖ και η ξιφούλκηση για την εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, που εγείρουν εκατέρωθεν ζητήματα κυριαρχίας στα παραθαλάσσια σύνορα των κρατών, δεν αποτελούν τίποτε άλλο πάρα την επικαιροποιημένη εκδοχή μιας πάγιας σύγκρουσης συμφερόντων στην περιοχή. Η διαχρονική ανταγωνιστικότητα τμημάτων της Ελληνικής και της Τουρκικής αστικής τάξης, ως έκφραση των εκατέρωθεν βλέψεων για αναβάθμιση του ρόλου τους στη περιοχή, δεν αφορούσε καταρχάς τον όποιο πλούτο που μπορεί να εξαχθεί, αλλά τον καθαυτό έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου. Αφορούσε τη θέση των δύο κρατών στην μεταφορά και όχι στην παραγωγή των ενεργειακών κοιτασμάτων προς την Ευρώπη.
Η εξέγερση του Δεκέμβρη παραμένει ακόμα ζωντανή