Στις 18/9 πριν από έξι χρόνια ο αντιφασίστας Π.Φύσσας έπεφτε μαχόμενος στο οδόστρωμα μετά από συμπλοκή με πολυάριθμη ομάδα φασιστών στην περιοχή του Κερατσινίου. Ο Παύλος δολοφονήθηκε όταν αφού πρόλαβε να φυγαδεύσει την παρέα του από το σημείο της ενέδρας χτυπήθηκε με μαχαίρι στην καρδιά από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά. Οι δικυκλιστές της ομάδας Δίας ενώ ήταν παρόντες στη σκηνή της δολοφονίας του Παύλου επέλεξαν να σφυρίξουν αδιάφορα και να αφήσουν τους φασίστες ανενόχλητους να συνεχίσουν το δολοφονικό τους έργο. Ή κατά την πρόσφατη απολογία του δολοφόνου Ρουπακιά την “απλή ανθρωποκτονία που την έκαναν θέμα.”
Η δολοφονία Φύσσα αποτέλεσε τμήμα ενός συνολικότερου σχεδιασμού των φασιστών στις γειτονιές του Πειραιά που αφορούσε κυρίως τον έλεγχο του λιμανιού και της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης του Περάματος για λογαριασμό του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Είχαν προηγηθεί τόσο οι επιθέσεις τον Ιούνη του 2012 σε Αιγύπτιους αλιεργάτες που παρολίγον να κοστίσουν τη ζωή τους όσο και οι δολοφονικές επιθέσεις κατά συνδικαλιστών-μελών του Π.Α.Μ.Ε έξι μόλις ημέρες πριν τη δολοφονία Φύσσα.
Επιθέσεις που συνέβαιναν παράλληλα με τις επανειλημμένες προτάσεις της Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο για την αύξηση των προνομίων των εφοπλιστών.
Ενδεικτικά μόνο να υπενθυμίσουμε την ερώτηση του Ν. Κούζηλου όταν εκείνος ανέφερε ότι τράπεζες διαθέτουν ναυτιλιακά χαρτοφυλάκια αξίας 6 δις ευρώ που πρέπει να κατευθυνθούν για την ενίσχυση των ναυτιλιακών εταιρειών. Ο βουλευτής ζητούσε να δοθούν εγγυητικές επιστολές από το κράτος για να μπορέσουν να λύσουν το πρόβλημα ρευστότητας οι ναυτιλιακές εταιρείες ενώ πολλές ήταν και οι ερωτήσεις με τις οποίες ζητούσε να αρθούν διάφορα γραφειοκρατικά εμπόδια τον συγκεκριμένο κλάδο. Στο ίδιο κλίμα έρχεται να προστεθεί και η στάση που τήρησε η χρυσή αυγή απέναντι σε τροπολογία σύμφωνα με την οποία δεν θα συμπεριλαμβανόταν στο πόθεν έσχες η συμμετοχή σε ναυτιλιακές εταιρείες. Στο ίδιο πνεύμα ο πρώην Χρυσαυγίτης Γερμενής αναφέρει ότι ο επιχειρηματικός κόσμος στενάζει δηλώνοντας χαρακτηριστικά ” λέτε ότι θα φορολογήσετε τα πλοία του ελληνικού στόλου με βάση το τονάζ (…) Την ίδια μέρα που θα εφαρμοστεί αυτό το μέτρο τα περισσότερα πλοία του εμπορικού στόλου θα υποστείλουν την ελληνική σημαία και με μεγάλη ευκολία θα διαλέξουν μια άλλη σημαία που θα εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα τους. Και ενώ ο κλάδος της ναυτιλίας έχει στηρίξει την ελληνική οικονομία κατά το παρελθόν εσείς πάλι συμβάλετε καθοριστικά στην καταστροφή του”
Η ίδρυση του “σωματείου Ελλήνων εργατοϋπάλληλων μετάλλου ναυπηγοεπισκευαστικών ζωνών ( Πειραιά, Κερατσινίου, Δραπετσώνας, Νίκαιας και Νήσων) από την Χρυσή Αυγή στις 15/06 2015 αποτέλεσε ένα σύγχρονο δουλεμπορικό γραφείο των εφοπλιστών στο Πέραμα που επιχείρησε να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά τον σχεδιασμό των προγενέστερων δολοφονικών επιθέσεων με στόχο το καθάρισμα των φτωχογειτονιών του Πειραιά από ενοχλητικούς συνδικαλιστές, μετανάστες εργάτες και αντιφασίστες που κατοικούν στις γειτονιές και πάντα προς όφελος του Κεφαλαίου.
Το παραμάγαζο της Χρυσής Αυγής έχει μόνο στόχο την εξασφάλιση φθηνών εργατών σε μεγαλοεργολάβους και εφοπλιστές. Θα πληρώνονται όποτε θέλει ο εργοδότης, θα ασφαλίζονται όσο θέλει ο εργοδότης, θα δουλεύουν σε συνθήκες όπως αυτές του εφοπλιστή Λάτση στα ΕΛ.ΠΕ. για να σκοτώνονται για τα κέρδη των εργοδοτών. Κι αν τολμήσουν να σηκώσουν το κεφάλι και να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους τότε θα έχουν να κάνουν με τους μπράβους της εργοδοσίας και τους χρυσαυγίτες υπασπιστές τους.
Το πρόσφατο παράδειγμα με την διοίκηση της cosco που επιχείρησε να σπάσει την απεργία των εργατών για συλλογική σύμβαση εργασίας κινητοποιώντας έναν απεργοσπαστικό μηχανισμό αποτελούμενο από χρυσαυγίτες είναι ενδεικτικό της λειτουργίας και των στόχων της χρυσής Αυγής στο λιμάνι του Πειραιά. Μια στρατηγική προς όφελος του κινέζικου κεφαλαίου και εναντίον των συμφερόντων των εργαζομένων που επισημοποιήθηκε και από την συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στην οικία της Κινέζας πρέσβειρας με εκπροσώπους του ναζιστικού κόμματος.
Τα γραφεία της Χρυσής Αυγής σε όλη την Ελλάδα αποτελούν ορμητήρια επιθέσεων κυρίως κατά αγωνιστών, μεταναστών και όσων ξεχωρίζουν από τα κυρίαρχα πρότυπα. Εκτός από τσιράκια του Κεφαλαίου οι φασίστες επιβίωσαν και εξαπλώθηκαν πολιτικά εξαιτίας της ατιμωρησίας που απολάμβαναν διαχρονικά από τις Κυβερνήσεις που παραδοσιακά αξιοποιούσαν τους φασίστες ως το μακρύ χέρι του κράτους εκεί που η αστυνομία δεν μπορούσε με ευκολία να αναλάβει δράση.
Στην διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών γίναμε αποδέκτες της φασιστικής βίας και απειλής όλοι εμείς οι διαφορετικοί και διαφορετικές. Γίναμε μάρτυρες των δολοφονικών επιχειρήσεων τους κατά άμαχου πληθυσμού στη Σρεμπρένιτσα ως το μακρύ χέρι του ελληνικού κράτους και καπιταλισμού. Γίναμε αυτόπτες μάρτυρες των επιθέσεων που εξαπέλυαν πίσω από τα Μ.Α.Τ εναντίον διαδηλωτών.
Γνωρίσαμε από πρώτο χέρι τις σχέσεις που διαχρονικά διατηρούν με την αστυνομία όλα αυτά τα χρόνια είτε με την διπλή ιδιότητα μπάτσου και φασίστα με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον ειδικό φρουρό Ανδράσκελα και τους “εθνικόφρονες” φονιάδες της ομάδας “Δ”, είτε με το περίφημο Α.Τ. Νίκαιας και την αγαστή συνεργασία που είχε το διάστημα που η Τ.Ο. της χρυσής αυγής δραστηριοποιήθηκε στην περιοχή.
Τα πογκρόμ εναντίον μεταναστών σε μια εποχή που τα κανάλια στάζαν δηλητήριο για τους μετανάστες, τα μαχαιρώματα και η βία κατά των πολιτικών της αντιπάλων, οι επιθέσεις σε κατειλημμένους και αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα σε περιόδους έξαρσης κοινωνικών κινητοποιήσεων είτε ανάπτυξης του αντικαπιταλιστικού κινήματος, οι κοινές επιθέσεις μπάτσων και φασιστών εναντίον διαδηλωτών, πολλές φορές ανάγκασαν μεγάλα τμήματα του “χώρου” να προσανατολιστούν στον αντιφασισμό.
Η είσοδος της χ.α στο αστικό κοινοβούλιο και η εξέλιξη της από μια περιθωριακή και κυρίως “δρομίσια” γκρούπα της ακροδεξιάς σε μια πλατιά και μαζική οργάνωση με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, παχυλούς μισθούς και χρηματοδοτήσεις, διασυνδέσεις με δικαστικούς και αστυνομικούς κύκλους, πρεσβείες ξένων χωρών και με όλα τα υπόλοιπα προνόμια που εξασφαλίζει ο “αστισμός” γιγάντωσε και τις δυνατότητες ανάπτυξης του φασιστικού μορφώματος.
Ο πολλαπλασιασμός των γραφείων της χρυσής αυγής σε όλη την επικράτεια αυτόματα έθεσε τις αντιφασιστικές δυνάμεις στα πρόθυρα των ευθυνών τους. Το αίτημα να κλείσουν τα γραφεία της χρυσής αυγής αποτέλεσε τόπο συνάντησης του κινήματος και ενισχύθηκε από δύο παράγοντες που έδρασαν καταλυτικά στην κατεύθυνση αυτή.
Η παρουσία αναρχικών στεκιών και καταλήψεων σε όλη την χώρα και η εμπειρία του σαμποτάζ και της μαχητικής αντίστασης αναχαίτισαν σε μεγάλο βαθμό τους φασίστες από τις γειτονιές και συνέβαλλαν καταλυτικά ώστε να κλείσουν ή να μην ανοίξουν καν γραφεία της χρυσής αυγής. Αξιοσημείωτα παραδείγματα αποτελούν οι αγώνες της κατάληψης “Κουβέλου” στο Μαρούσι, οι πολύμορφες αντιφασιστικές κινητοποιήσεις στα Νότια Προάστια της Αθήνας, ο αντιφασιστικός αγώνας των συντρόφων και συντροφισσών του αντιεξουσιαστικού στεκιού “Δίστομο” στον αγ. Παντελεήμονα, οι αντιφασιστικές μοτοπορείες που επινοήθηκαν ως μέσο κινηματικής συσπείρωσης και επαγρύπνησης για την φασιστική απειλή και τα βασανιστήρια που υπέστησαν οι συλληφθέντες από την ομάδα “Δ”, το κλείσιμο των γραφείων της χ.α. στο Ηράκλειο της Κρήτης, οι επιθέσεις στα γραφεία της χ.α. στην Κόρινθο, οι αντιφασιστικές κινητοποιήσεις σε Πειραιά και Πέραμα, οι επιθέσεις και οι διαδηλώσεις στα γραφεία του Ασπρόπυργου που οδήγησαν στο σφράγισμα τους, η πρόσφατη εμπρηστική επίθεση στα γραφεία της Τ.Ο Μενιδίου που άφησε στάχτες πίσω της αντί για φασιστικά λάβαρα. Οι συγκρούσεις αντιφασιστών στην Καβάλα και στην Κομοτηνή με χρυσαυγίτες και οι απαντήσεις συντρόφων στην θεσ/νίκη κατά προσώπων και δομών των “Μακεδονομάχων” της χρυσης αυγής και των παραφυάδων της.
Η ένοπλη επίθεση κατά μελών της χ.α στο Νεο Ηράκλειο από την οργάνωση Μ.Λ.Ε.Δ. με αποτέλεσμα το κλείσιμο των τοπικών γραφείων , οι ξυλοδαρμοί φασιστών σε πλατείες και λαϊκές αγορές (βλ. πλ. Σιβιτανίδου Καλλιθέα, πλ. Αττικής, λαϊκή Μιχαήλ Βόδα), οι κινηματικές συσπειρώσεις σε Βόλο που απέτρεψαν το άνοιγμα γραφείων στην Θεσσαλία, οι σύντροφοι και συντρόφισσες που μαζί με ένα κομμάτι της νεολαίας δεν άφησαν στους φασίστες σπιθαμή γης στο Περιστέρι. Η καθιέρωση διαδήλωση μνήμης για τον Λουκμάν και τον Παύλο στις γειτονιές που άφησαν την τελευταία τους ανάσα.
Όμως οι μάχες με τον φασισμό δεν θα μπορούσαν να είναι νικηφόρες αν δεν έβρισκαν τις συνδέσεις τους με το αντιφασιστικό κίνημα της προγενέστερης περιόδου όταν οι φασίστες αποτελούσαν μια “δρομίσια” γκρούπα με σημείο αναφοράς και ορμητήριο τα κεντρικά γραφεία τους στην Σολωμού – σε απόσταση αναπνοής από την γειτονιά των Εξαρχείων- και την διανομή της μηνιαίας εφημερίδας τους.
Οι αποκρούσεις φασιστικών επιθέσεων στις καταλήψεις Villa Αμαλίας και Λέλας Καραγιάννη. Ο σχεδόν καθημερινός κλεφτοπόλεμος με τους φασίστες στην γειτονιά της Βικτώριας και του Άγ. Παντελεήμονα που παραλίγο να κοστίσει τη ζωή του συντρόφου Θ. κοντά στην κατάληψη villa Αμαλίας μετά από συμπλοκή που είχε με γνωστά πρωτοπαλίκαρα και στελέχη της χ.α που τον μαχαίρωσαν επανειλημμένα σε ζωτικά όργανα και η επίθεση που πραγματοποιήθηκε ως αντίποινα από συντρόφους στα γραφεία της” γαλάζιας στρατιάς” στην Κυψέλη.
Ο ξυλοδαρμός Ζαφειρόπουλου και άλλων φασιστών στον λόφο του Φιλοπάππου μετά τον εορτασμό στην περιοχή του Μακρυγιάννη για στελέχη της χωροφυλακής, των ταγμάτων ασφαλείας, τους δωσίλογους της Κατοχής, μπουραντάδες και Χίτες που μάτωσαν τον λαό της Αθήνας.
Η μεγαλειώδης διαδήλωση τον Μάη 2005 ως απάντηση στις φασιστικές επιθέσεις και τους κατασταλτικούς σχεδιασμούς κατά ανθρώπων και δομών του ανταγωνιστικού κινήματος και ο ξυλοδαρμός στην αγ.παρασκευή του νεοναζί “Πόρκυ”που ευθύνεται για τις παραλίγο δολοφονίες πάνκηδων, μεταναστών και συντρόφων με μαχαίρι.
Οι επιθέσεις συντρόφων σε φασίστες στο “βιβλιοπωλείο” λόγχη και εναντίον εκδήλωσης στα γραφεία της πατριωτικής συμμαχίας στην Μουστοξύδη με ομιλητή τον Μιχαλολιάκο ως απαντήσεις στις συνεχιζόμενες επιθέσεις φασιστών σε στέκια και καταλήψεις.
Ο ξυλοδαρμός του πρωτοπαλίκαρου της χ.α Χάρη Κουσουμβρή από ομάδα συντρόφων στον ηλεκτρικό σταθμό Βικτωρίας “γκρεμίζοντας τον μύθο της χρυσής αυγής.”
Οι συγκρούσεις με τους φασίστες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο που παραλίγο να κοστίσουν τη ζωή συντρόφισσας που τραυματίστηκε καταφέρνοντας όμως να κρατήσει κλειστή την πόρτα του πανεπιστημίου αποτρέποντας έτσι επίθεση “τάγματος εφόδου” για τον απεγκλωβισμό μέλους τους που κρατούνταν από συντρόφους στο Πανεπιστήμιο.
Η επίθεση συντρόφων κατά του ειδικού φρουρού και φασίστα – μαχαιροβγάλτη Ανδράσκελα σε κομμωτήριο στο κέντρο της Αθήνας οπού κατάφερε να γλιτώσει τραβώντας το υπηρεσιακό πιστόλι και σημαδεύοντας τους.
Η παραλίγο δολοφονία του συντρόφου Β. Στο Περιστέρι με 13 μαχαιριές σε ζωτικά όργανα και η βίαιη συμπλοκή του αναρχικού Γ. Δημητράκη με τον Περίανδρο και ακόμα έναν ποινικό κρατούμενο στα μπάνια της φυλακής Αλικαρνασσού.
Οι μάχες συντρόφων με μπάτσους και φασίστες που μαζί επιτίθονταν στους διαδηλωτές, στις 2 Φλεβάρη 2008 στο κέντρο της Αθήνας.
Οι πολύωρες μάχες μετά την δολοφονία Καντάρη τον Μάη του 2011. Μια δολοφονία που οι φασίστες εκμεταλλεύτηκαν πολιτικά για να διαχύσουν το ρατσιστικό δηλητήριο τους και να στοχοποιήσουν τους μετανάστες. Οι αντιφασιστικές δυνάμεις εκείνες τις ημέρες για ακόμα μια φορά συσπειρώθηκαν και δεν άφησαν κανένα περιθώριο εξάπλωσης της ρατσιστικής πανούκλας.
Η επίθεση συντρόφων και συντροφισσών κατά των κεντρικών γραφείων της Χ.Α στη Σολωμού. Παρά τον αρχικό αιφνιδιασμό της περιφρούρησης, οι πυροβολισμοί από πρωτοκλασάτο σήμερα στέλεχος της οργάνωσης με κυνηγετική καραμπίνα τραυμάτισαν αντιφασίστες οι οποίοι μπορεί να μην κατάφεραν να ολοκληρώσουν την επίθεση, κατάφεραν βέβαια κάτι πολύ σημαντικότερο για εκείνη την εποχή. Να κλείσουν τα κεντρικά γραφεία της οργάνωσης και να αναστείλει η Χ.Α την πολιτική δραστηριότητα της το προσεχές διάστημα. Γραφεία που προκάλεσαν τον πόνο και τον τρόμο στην ανυπότακτη νεολαία και στους μετανάστες.
Τα καρφώματα στο δικαστήριο, το κλείσιμο των περισσότερων γραφείων της χρυσής αυγής, τα “συντροφικά” φαγώματα και οι διασπάσεις στο φασιστικό στρατόπεδο δεν θα μπορούσαν όμως να εξηγηθούν επαρκώς έξω από από το ιστορικό περιβάλλον στο οποίο εκτυλίσσονται.
Η αποτυχία της επανεκλογής στο κοινοβούλιο στις εκλογές της 7.7.2019 αποτέλεσε ίσως την χαριστική βολή για την χρυσή αυγή και τους υποστηρικτές της.
Αφού την κατέστησε -προσωρινά- άχρηστη σε κοινοβουλευτικό επίπεδο για τα συμφέροντα που εξυπηρετούσε αλλά και αδύναμη οικονομικά για να συντηρήσει τα δεκάδες γραφεία της στη επικράτεια. Η χαριστική βολή για την οργάνωση δοθηκε σε ένα πρωτόγνωρο για την ακροδεξιά περιβάλλον πολιτικής ομηρίας και διώξεων κατά βουλευτών και μελών της.
Σε μια συγκυρία που η απόφαση του δικαστηρίου πλησιάζει στο τέλος της και τα όποια παρελθοντικά ίχνη συντροφικότητας μετατρέπονται σε αλληλοκατηγορίες και καταδόσεις στελεχών και μελών.
Το τελευταίο χαρτί για την επιβίωση της οργάνωσης βρίσκεται στην αναδρομική αποδέσμευση αρκετών εκατομμυρίων ευρώ που θα προέλθει από την τυχόν αθώωση των ηγετικών στελεχών της οργάνωσης και από την ενδεχόμενη δικαστική ετυμηγορία της – μη- εγκληματικής οργάνωσης. Γεγονός που αν συμβεί θα επιτρέψει στον Μιχαλολιάκο να (ξ)αναστήσει την οργάνωση αλλά κυρίως να αποκαταστήσει το τσαλακωμένο προφίλ της και να ισχυροποιηθεί μέσω μιας ενδεχόμενης δικαίωσης της γραμμής της “πολιτικής σκευωρίας” που έχει κάνει σημαία για την υπεράσπιση του.
Όμως η επανεμφάνιση και η αναζωπύρωση του φασισμού δεν εξαρτάται μόνο από την πολιτική επιβίωση της Χρυσής αυγής. Ο διάχυτος ρατσισμός, η πατριαρχία και οι εξουσιαστικές συμπεριφορές επιβολής είναι παρούσες και ενυπάρχουν ως κοινωνικές σχέσεις μέσα στον αξιακό κώδικα ενός σημαντικού τμήματος της κοινωνίας.
Ο κοινωνικός κανιβαλισμός είναι αποτυπωμένος πάνω στο κορμί της Ελένης Τοπαλούδη που βιάστηκε και δολοφονήθηκε από δυο κτήνη στην περιοχή της Ρόδου. Πάνω στο άψυχο σώμα του Αλβανού εργάτη γης Petrit Zifle που δολοφονήθηκε από ρατσιστή συγχωριανό του έπειτα από πολιτική διαμάχη που είχαν σε καφενείο της Λευκίμμης.
Ο φασισμός σκότωσε την Αγγελική Πέτρου που δολοφονήθηκε από τον πατέρα της μόλις πληροφορήθηκε για την σχέση της με Αφγανό υπήκοο.
Ο φασισμός χτύπησε την πόρτα του Ζάκ Κωστόπουλου / zackie oh ένα ανύποπτο πρωί του Σεπτέμβρη στην οδό Γλάδστωνος όταν ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από μπάτσους και φασιστοειδή μετά τον εγκλωβισμό του σε κοσμηματοπωλείο στην Ομόνοια.
Γι αυτό λοιπόν ο αγώνας του κινήματος ενάντια στον φασισμό είναι ταυτόχρονα διττός. Από την μια να διαλύσει τόσο σε πολιτικό όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο τα υπολείμματα της νεοναζιστικής οργάνωσης και τις φράξιες που δημιουργούνται μέσα από τις διασπάσεις. Ταυτόχρονα όμως να ισχυροποιείται διαρκώς και να δημιουργεί τους κοινωνικούς εκείνους όρους και συσχετισμούς ώστε η πατριαρχία και ο ρατσισμός να αργοπεθαίνουν κάπου αιμόφυρτοι και στην θέση τους να κυριαρχούν οι αξίες της ισότητας, της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων.
Γιατί και τώρα και πάντα, και όπως και το ΄40 τη φτώχεια και τον Φασισμό θα πολεμάμε πάντα.
Οι νεκροί μας ζούνε μέσα στους αγώνες μας
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)
