Στις 22 και 29 Μάρτη πραγματοποιήθηκαν, επ’ αφορμής των περιστατικών βιασμών γυναικών στα Εξάρχεια, συγκέντρωση στην πλατεία και πορεία στη γειτονιά, αντίστοιχα. Ως Συνέλευση για την επανοικειοποίηση των Εξαρχείων, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Πρωτοβουλίας συντροφισσών καλέσαμε και εμείς, όπως και άλλες πρωτοβουλίες και συλλογικοποιήσεις που ασχολούνται με τη γειτονιά, βλέποντάς τις κινητοποιήσεις αυτές, ως κομμάτι του αγώνα που διεξάγεται στην περιοχή. Ενός αγώνα που προσπαθεί να αντιμετωπίσει το ζοφερό περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί και να σπάσει τη λογική της εξουσιαστικής επιβολής του “ισχυρού πάνω στον αδύναμο” .
Μέσα σ’ αυτή τη συνθήκη και αφού τα περιστατικά αντικοινωνικής βίας έχουν αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό, θεωρήσαμε χρέος μας να καλέσουμε, εναντιωμένοι στη σιωπή, την ανοχή και το γενικευμένο εκφυλισμό της γειτονιάς. Να μη συνηθίσουμε την εξουσιαστική βία και τον κανιβαλισμό σαν de facto καθημερινότητα. Να βρούμε τις συνδέσεις και τα πατήματα με τους εργαζομένους και τους κατοίκους, ντόπιους και μετανάστες και όλοι μαζί συλλογικά να αντεπιτεθούμε σε κάθε βιαστή, κοινωνικό κανίβαλο, ναρκέμπορο. Γιατί η κινηματική συσπείρωση και ο συλλογικός αγώνας είναι μονόδρομος για το σπάσιμο του φόβου και για την επίλυση των προβλημάτων της γειτονιάς.
Στα καλέσματα ανταποκρίθηκε μεγάλος αριθμός τόσο συντρόφων/ισσών, όσο και κατοίκων. Οι κινητοποιήσεις αυτές έδωσαν ένα ηχηρό μήνυμα πως οι βιαστές, οι κοινωνικοί κανίβαλοι και οι ναρκέμποροι δεν έχουν χώρο στην περιοχή και πως το κίνημα οφείλει και μπορεί να υπερασπιστεί τις αξίες του και τις κοινωνικές και ταξικές μάχες που δόθηκαν και δίνονται στην περιοχή. Επίσης αποτέλεσαν ένα ελπιδοφόρο σταθμό στην πορεία αυτού του αγώνα.
Στον αντίποδα των κινητοποιήσεων αμέσως την επόμενη μέρα, σύντροφοι, μέλη της συνέλευσής μας, στοχοποιήθηκαν, μέσω ονομαστικών απειλών, από ναρκέμπορους, οι οποίοι στόχευσαν στον εκφοβισμό των αγωνιστών με απώτερο σκοπό τη διακοπή του αγώνα και τη συνέχεια του απρόσκοπτου ναρκεμπορίου σε μια από τις πιο επικερδής πιάτσες της Ελλάδας. Στο πρόσωπο των συντρόφων μας, στοχοποιείται όλη η συνέλευσή μας και κατ’ επέκταση ο ίδιος ο αγώνας που διεξάγουμε εδώ και 3,5 χρόνια. Γιατί η στοχοποίηση του καθενός ή της καθεμίας από εμάς, αποτελεί επίθεση στον ίδιο τον αγώνα ενάντια στις μαφίες, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την κρατική καταστολή.
Με την ανακοίνωση αυτή θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε, τόσο προς τους ναρκέμπορους, όσο και προς το κράτος, το οποίο διαμορφώνει και αξιοποιεί την κατάσταση, προωθώντας την αλλοίωση των πολιτικών- αγωνιστικών χαρακτηριστικών της γειτονιάς και στοχεύοντας στην συντριπτική κατασταλτική επέμβαση και την πλήρη επιβολή, στο όνομα του ελέγχου και της καπιταλιστικής ανάπτυξης, πως οι στοχοποιήσεις δεν μας φοβίζουν αλλά μας δυναμώνουν και αυτό γιατί μας διαπερνά το δίκιο του αγώνα μας. Του αγώνα για τα Εξάρχεια της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της ταξικής αλληλεγγύης. Εν τέλει του αγώνα για την την ισότητα, τη μη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, την αταξική κοινωνία. Καθώς και να επαναλάβουμε για άλλη μία φορά πως αν πειραχτεί έστω και μια τρίχα από κάποιο σύντροφο/ισσα, αυτό που θα ακολουθήσει δε θα έχει προηγούμενο. Γιατί θα υπερασπιστούμε τον αγώνα και τις αξίες μας. Γιατί οφείλουμε να δώσουμε τη μάχη και να νικήσουμε.
Με αντιμετωπίζετε ως πολιτικό αντίπαλο . Γι’ αυτό κι εγώ ξαναπιάνω το κόκκινο νήμα των αγώνων. Αρχίζω απεργία πείνας.
Δημήτρης Κουφοντίνας
Φυλακές Κασσαβέτειας
2.5.2019
Για ακόμα μια φορά ο πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται στο επίκεντρο των κατασταλτικών μεθοδεύσεων της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας. Για δεύτερη φορά, ο εισαγγελέας έθεσε βέτο στην απόφαση του Συμβουλίου Φυλακής για τη χορήγηση στον Δ. Κουφοντίνα της κανονικής άδειας που δικαιούται.
Ο εισαγγελέας Κωνσταντίνου, που έθεσε το νέο βέτο, ήταν από τους εισαγγελείς που είχαν εγκρίνει μία από τις προηγούμενες άδειες του Δ. Κουφοντίνα (έξι τον αριθμό). Τώρα «θυμήθηκε» τη φράση «να ξαναπιάσουμε το κόκκινο νήμα των αγώνων μέσα κι έξω από τη φυλακή», που είχε χρησιμοποιήσει ο πολιτικός κρατούμενος στη δήλωση γνωστοποίησης της προηγούμενης απεργίας πείνας (Μάιος – Ιούνιος 2018), με την οποία διεκδίκησε και κέρδισε την τρίτη κατά σειρά άδεια, όσο ακόμα βρισκόταν στις φυλακές Κορυδαλλού.
Κυνικά και απροκάλυπτα, η κρατική εξουσία έθεσε και πάλι στον Δ. Κουφοντίνα το δίλημμα: ή αποκηρύσσεις τις ιδέες σου και υπογράφεις δήλωση μετάνοιας ή σου κόβουμε τις άδειες που έπαιρνες. ‘Η υποτάσσεσαι στις αποφάσεις μας, που παραβιάζουν ακόμα και τον ισχύοντα νόμο, ή βάζεις σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή σου.
Ο Δ. Κουφοντίνας δεν είχε άλλη επιλογή από το να χρησιμοποιήσει το έσχατο μέσο πάλης που έχει ένας κρατούμενος: την απεργία πείνας. Αυτή η επιλογή ήταν μονόδρομος για έναν αγωνιστή με τα δικά του χαρακτηριστικά.
Από τη μεριά της εξουσίας, όμως, ο εκβιασμός αυτός ισοδυναμεί με υποβολή του πολιτικού κρατούμενου Δ. Κουφοντίνα στο βασανιστήριο της πείνας. Ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη την ηλικία του και την κλονισμένη από την προηγούμενη απεργία πείνας υγεία του.
Μετά τη χορήγηση της τρίτης άδειας και τη μεταφορά του Κουφοντίνα στις φυλακές Βόλου, ακολούθησε ένα κρεσέντο τρομοϋστερίας, μιντιακού κυνηγιού μαγισσών από τα διάφορα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια και πιέσεων και παρεμβάσεων τόσο του ντόπιου αστικού πολιτικού προσωπικού όσο και της αμερικάνικης πρεσβείας.
Επαναφέρθηκε η εκβιαστική απαίτηση της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας προς τους πολιτικούς κρατούμενους να παραδώσουν δηλώσεις μετάνοιας και αποκήρυξης της πολιτικής τους ιστορίας, αλλά και ολόκληρης της επαναστατικής ιστορίας του τόπου, ώστε να ανταλλάξουν την προσωπική και πολιτική τους αξιοπρέπεια με την χορήγηση της άδειας. Επαναφέρθηκε η επιδίωξη του αστικού κράτους να ταπεινώνει τους πολιτικούς του αντιπάλους για να πείσει τους καταπιεσμένους πως κάθε αντίσταση απέναντι στους δυνάστες τους είναι μάταιη.
Η άρνηση χορήγησης άδειας δεν είναι μια προσωπική υπόθεση του Δ. Κουφοντίνα. Στο πρόσωπό του χτυπιέται ολόκληρο το κίνημα, χτυπιούνται όλοι οι καταπιεσμένοι και κολασμένοι, χτυπιέται ο ίδιος ο λαός. Χτυπιέται οποιοσδήποτε επιχειρεί να σπάσει το κρατικό μονοπώλιο της βίας και να αμφισβητήσει την απόλυτη κυριαρχία της αστικής εξουσίας. Χτυπιέται οποιαδήποτε απειθαρχία απέναντι σε ένα σύστημα που βασισμένο πάνω στην ταξική εκμετάλλευση γεννά τη βία, την αδικία, τον πόλεμο και το θάνατο.
Δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε και την απόλυτη συνενοχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σ’ αυτήν την αυταρχική εκτροπή. Της κυβέρνησης των yes men, της «κυβερνώσας αριστεράς» που έχει προσκυνήσει όσο κανένας άλλος τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Δεν ξεχνάμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις αντίθετες εξαγγελίες, διατηρεί εδώ και τέσσερα χρόνια την αυταρχική διάταξη Δένδια που δίνει δικαίωμα βέτο στους εισαγγελείς για τις άδειες των κρατούμενων. Ταυτόχρονα, με τον καινούριο Ποινικό Κώδικα που βρίσκεται σε διαδικασία διαβούλευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί και αυστηροποιεί τον 187Α, τον «αντι»τρομοκρατικό νόμο με τον οποίο δικάζονται και καταδικάζονται αναρχικοί και κομμουνιστές αγωνιστές. Την ίδια στιγμή, ο υπουργός δικαιοσύνης Μιχάλης Καλογήρου δηλώνει ευθαρσώς ότι «ο νόμος είναι συγκεκριμένος και η χώρα έχει από το 2015 ένα συγκεκριμένο σχέδιο σωφρονιστικής πολιτικής, το οποίο είναι δημοκρατικό και φιλελεύθερο» και ότι «η δημοκρατία δεν εκδικείται». Η διατήρηση όμως της διάταξης Δένδια και οι απαιτήσεις δηλώσεων μετάνοιας από το Δ. Κουφοντίνα αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο.
Η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική τρομοκρατία. Στη συγκυρία που βρισκόμαστε, στις μεθοδεύσεις της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας κατά του Δημήτρη Κουφοντίνα συμπυκνώνεται η ουσία της καταστολής που εξαπολύεται ενάντια σε ολόκληρο το κίνημα. Κόντρα στις μεθοδεύσεις αυτές, ενάντια στην «αντι»τρομοκρατική νομοθεσία και στη διάταξη περί εισαγγελικού βέτο για τις άδειες, οι δυνάμεις του ευρύτερου κοινωνικού και ταξικού κινήματος οφείλουν να σταθούν δίπλα στο Δημήτρη Κουφοντίνα που καλείται για μια ακόμη φορά να διεκδικήσει το αυτονόητο.
ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ, ΣΑΒΒΑΤΟ 18-5-2019, ΠΕΔΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ, 12.00
Συνέλευση αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο Δημήτρη Κουφοντίνα
Στις 15 Μάη, στο εφετείο Αθηνών(6ος όροφος, αίθουσα Δ120Δ), θα διεξαχθεί η αναβληθείσα (από 21 Νοεμβρίου) δίκη σε ΄β βαθμό του συντρόφου Μάριου Σεϊσίδη για την υπόθεση, με δημοσιογραφικούς όρους, των «ληστών με τα μαύρα». Να θυμίσουμε ότι η καταδίκη του συντρόφου, τον Απρίλη του 2017, με απροκάληπτη εκδικητικότητα και σκληρότητα από τη σύνθεση του δικαστηρίου, έφτασε τα εξωφρενικά ύψη ποινής κάθειρξης 36 ετών, κατά συγχώνευση 25, για τα αδικήματα της απλής ληστείας κατά συναυτουργία (υπόθεση ΕΤΕ Σόλωνος), τις 3 απόπειρες ανθρωποκτονίας κατά συναυτουργία από κοινού (υπάλληλος security τράπεζας και οι 2 ειδικοί φρουροί) και σύσταση συμμορίας.
Ο σύντροφος για τις διωκτικές αρχές αποτελούσε τον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας ενόχων, που διακαώς αναζητούσαν για την υπόθεση των «ληστών με τα μαύρα». Η πεισματική παραμονή του σε καθεστώς φυγοδικίας, παρά τις αθωωτικές αποφάσεις για τους Σ. Σεϊσίδη και Γ. Τσιρώνη, θα δικαιωθεί στη δίκη που θα ξεκινήσει στις 16 Δεκέμβρη 2016, όπου και μετά από αλλεπάλληλες ενστάσεις και διακοπές θα λάβει τέλος στις 10 Απριλίου 2017.
Η εμμονή, η εκδικητικότητα και το μένος του αστυνομοδικαστικού συμπλέγματος, θα λάβει σάρκα και οστά με την επιβολή της εξοντωτικής ποινής των 36 ετών, σε μία δίκη όπου ουδέν προέκυψε στην ακροαματική διαδικασία, αλλά αποκαλύφθηκε περίτρανα η στοχοποίηση του . Η επιβολή της καταδίκης στηρίχθηκε στη βάση μόνο ενός εγγράφου πραγματογνωμοσύνης DNA, από τα εργαστήρια της αστυνομίας, που εμβόλιμα μπήκε στη διαδικασία και το οποίο απεστάλη απευθείας από γραφεία απηνών διωκτών των αναρχικών, ξεφτιλίζοντας έτσι κάθε έννοια αστικού δικαιικού συστήματος.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΙΩΚΤΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ
Με αντιμετωπίζετε ως πολιτικό αντίπαλο . Γι’ αυτό κι εγώ ξαναπιάνω το κόκκινο νήμα των αγώνων. Αρχίζω απεργία πείνας.
Δημήτρης Κουφοντίνας
Φυλακές Κασσαβέτειας
2.5.2019
Για ακόμα μια φορά ο πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται στο επίκεντρο των κατασταλτικών μεθοδεύσεων της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας. Για δεύτερη φορά, ο εισαγγελέας έθεσε βέτο στην απόφαση του Συμβουλίου Φυλακής για τη χορήγηση στον Δ. Κουφοντίνα της κανονικής άδειας που δικαιούται.
Ο εισαγγελέας Κωνσταντίνου, που έθεσε το νέο βέτο, ήταν από τους εισαγγελείς που είχαν εγκρίνει μία από τις προηγούμενες άδειες του Δ. Κουφοντίνα (έξι τον αριθμό). Τώρα «θυμήθηκε» τη φράση «να ξαναπιάσουμε το κόκκινο νήμα των αγώνων μέσα κι έξω από τη φυλακή», που είχε χρησιμοποιήσει ο πολιτικός κρατούμενος στη δήλωση γνωστοποίησης της προηγούμενης απεργίας πείνας (Μάιος – Ιούνιος 2018), με την οποία διεκδίκησε και κέρδισε την τρίτη κατά σειρά άδεια, όσο ακόμα βρισκόταν στις φυλακές Κορυδαλλού.
Κυνικά και απροκάλυπτα, η κρατική εξουσία έθεσε και πάλι στον Δ. Κουφοντίνα το δίλημμα: ή αποκηρύσσεις τις ιδέες σου και υπογράφεις δήλωση μετάνοιας ή σου κόβουμε τις άδειες που έπαιρνες. ‘Η υποτάσσεσαι στις αποφάσεις μας, που παραβιάζουν ακόμα και τον ισχύοντα νόμο, ή βάζεις σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή σου.
Ο Δ. Κουφοντίνας δεν είχε άλλη επιλογή από το να χρησιμοποιήσει το έσχατο μέσο πάλης που έχει ένας κρατούμενος: την απεργία πείνας. Αυτή η επιλογή ήταν μονόδρομος για έναν αγωνιστή με τα δικά του χαρακτηριστικά.
Από τη μεριά της εξουσίας, όμως, ο εκβιασμός αυτός ισοδυναμεί με υποβολή του πολιτικού κρατούμενου Δ. Κουφοντίνα στο βασανιστήριο της πείνας. Ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη την ηλικία του και την κλονισμένη από την προηγούμενη απεργία πείνας υγεία του.
Μετά τη χορήγηση της τρίτης άδειας και τη μεταφορά του Κουφοντίνα στις φυλακές Βόλου, ακολούθησε ένα κρεσέντο τρομοϋστερίας, μιντιακού κυνηγιού μαγισσών από τα διάφορα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια και πιέσεων και παρεμβάσεων τόσο του ντόπιου αστικού πολιτικού προσωπικού όσο και της αμερικάνικης πρεσβείας.
Επαναφέρθηκε η εκβιαστική απαίτηση της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας προς τους πολιτικούς κρατούμενους να παραδώσουν δηλώσεις μετάνοιας και αποκήρυξης της πολιτικής τους ιστορίας, αλλά και ολόκληρης της επαναστατικής ιστορίας του τόπου, ώστε να ανταλλάξουν την προσωπική και πολιτική τους αξιοπρέπεια με την χορήγηση της άδειας. Επαναφέρθηκε η επιδίωξη του αστικού κράτους να ταπεινώνει τους πολιτικούς του αντιπάλους για να πείσει τους καταπιεσμένους πως κάθε αντίσταση απέναντι στους δυνάστες τους είναι μάταιη.
Η άρνηση χορήγησης άδειας δεν είναι μια προσωπική υπόθεση του Δ. Κουφοντίνα. Στο πρόσωπό του χτυπιέται ολόκληρο το κίνημα, χτυπιούνται όλοι οι καταπιεσμένοι και κολασμένοι, χτυπιέται ο ίδιος ο λαός. Χτυπιέται οποιοσδήποτε επιχειρεί να σπάσει το κρατικό μονοπώλιο της βίας και να αμφισβητήσει την απόλυτη κυριαρχία της αστικής εξουσίας. Χτυπιέται οποιαδήποτε απειθαρχία απέναντι σε ένα σύστημα που βασισμένο πάνω στην ταξική εκμετάλλευση γεννά τη βία, την αδικία, τον πόλεμο και το θάνατο.
Δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε και την απόλυτη συνενοχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σ’ αυτήν την αυταρχική εκτροπή. Της κυβέρνησης των yes men, της «κυβερνώσας αριστεράς» που έχει προσκυνήσει όσο κανένας άλλος τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Δεν ξεχνάμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις αντίθετες εξαγγελίες, διατηρεί εδώ και τέσσερα χρόνια την αυταρχική διάταξη Δένδια που δίνει δικαίωμα βέτο στους εισαγγελείς για τις άδειες των κρατούμενων. Ταυτόχρονα, με τον καινούριο Ποινικό Κώδικα που βρίσκεται σε διαδικασία διαβούλευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί και αυστηροποιεί τον 187Α, τον «αντι»τρομοκρατικό νόμο με τον οποίο δικάζονται και καταδικάζονται αναρχικοί και κομμουνιστές αγωνιστές. Την ίδια στιγμή, ο υπουργός δικαιοσύνης Μιχάλης Καλογήρου δηλώνει ευθαρσώς ότι «ο νόμος είναι συγκεκριμένος και η χώρα έχει από το 2015 ένα συγκεκριμένο σχέδιο σωφρονιστικής πολιτικής, το οποίο είναι δημοκρατικό και φιλελεύθερο» και ότι «η δημοκρατία δεν εκδικείται». Η διατήρηση όμως της διάταξης Δένδια και οι απαιτήσεις δηλώσεων μετάνοιας από το Δ. Κουφοντίνα αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο.
Η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική τρομοκρατία. Στη συγκυρία που βρισκόμαστε, στις μεθοδεύσεις της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας κατά του Δημήτρη Κουφοντίνα συμπυκνώνεται η ουσία της καταστολής που εξαπολύεται ενάντια σε ολόκληρο το κίνημα. Κόντρα στις μεθοδεύσεις αυτές, ενάντια στην «αντι»τρομοκρατική νομοθεσία και στη διάταξη περί εισαγγελικού βέτο για τις άδειες, οι δυνάμεις του ευρύτερου κοινωνικού και ταξικού κινήματος οφείλουν να σταθούν δίπλα στο Δημήτρη Κουφοντίνα που καλείται για μια ακόμη φορά να διεκδικήσει το αυτονόητο.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ και ΠΟΡΕΙΑ, ΤΡΙΤΗ 14/5, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, 7μμ
Συνέλευση αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο Δημήτρη Κουφοντίνα
71 χρόνια από τη Νάκμπα, ο αγώνας συνεχίζεται από γενιά σε γενιά μέχρι την οριστική απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Όλοι/ όλες στην πορεία προς την ισραηλινή πρεσβεία
την Τετάρτη 15 Μάη, 6.30 μμ. Προσυγκέντρωση στο Μετρό Πανόρμου.
«Όσο με αφορά, τη μόνη δήλωση που μπορώ να υποβάλω είναι ότι δεν πρόκειται να υπογράψω ποτέ δήλωση μετάνοιας, ούτε δήλωση αποκήρυξης των ιδεών μου» (Δημήτρης Κουφοντίνας, Ειδική πτέρυγα Φυλακών Κορυδαλλού, 7 Ιανουαρίου 2016)
«Με αντιμετωπίζετε ως πολιτικό αντίπαλο. Γι αυτό κι εγώ ξαναπιάνω το κόκκινο νήμα των αγώνων. Αρχίζω απεργία πείνας» (Δημήτρης Κουφοντίνας, Φυλακές Κασσαβέτειας, 2 Μάη 2019)
Ο κομμουνιστής πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας για ακόμα μια φορά βρίσκεται αντιμέτωπος με την αυθαιρεσία της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας. Συγκεκριμένα, σε ακόμα ένα Συμβούλιο Φυλακής ο εισαγγελέας Κωνσταντίνου χρησιμοποιώντας τον φασιστικό νόμο Δένδια άσκησε βέτο ενάντια στη χορήγηση άδειας που δικαιούται ο Δ. Κουφοντίνας. Στο σαθρό σκεπτικό του, ο εισαγγελέας επικαλείται τη φράση: «να ξαναπιάσουμε το κόκκινο νήμα των αγώνων μέσα κι έξω από τη φυλακή», που είχε χρησιμοποιήσει ο Δ. Κουφοντίνας σε προηγούμενη απεργίας πείνας (Μάιος – Ιούνιος 2018), με την οποία διεκδίκησε και κέρδισε την τρίτη κατά σειρά άδεια, όσο ακόμα βρισκόταν στις φυλακές Κορυδαλλού.
Όπως ο ίδιος αναφέρει σε συνέντευξή του: «Φαίνεται ότι αυτό το κόκκινο νήμα είναι το κόκκινο πανί που ερεθίζει τα εξαρτημένα -ταξικά- αντανακλαστικά της δικαιοσύνης. Αποκαλύπτει πίσω από όλα αυτά ότι αυτό που ζητούν είναι η συντριβή του πολιτικού αντιπάλου, η αποκήρυξη των ιδεών, της σκέψης, του λόγου και οι δηλώσεις μετανοίας (…) Ύστερα από έξι άδειες που είχα πάρει ακολουθήθηκε ξαφνικά μια μεθόδευση σαν να έχει επέμβει ένα “αόρατο χέρι” για να αντιστρέψει την κατάσταση και να κάνει ελαστικές τις συνειδήσεις. (…) Ύστερα από την ολοκληρωτική πλέον ένταξη της χώρας στη γεωστρατηγική του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για να διαφεντέψει τη χώρα και την ευρύτερη περιοχή. Ύστερα από το “ιδού η χώρα να την κάνετε απέραντη στρατιωτική βάση” και το “ιδού ο στρατός σας” να ολοκληρώνεται και το “ιδού η δικαιοσύνη σας”».
Μετά και την τελευταία εξέλιξη δεν υπάρχει κανένα περιθώριο παρερμηνείας: οι ιμπεριαλιστές και οι σύγχρονοι δωσίλογοι τραπεζοτσολιάδες τους ζητάνε δήλωση μετανοίας από τον Δημήτρη Κουφοντίνα, επιδιώκοντας να εκφράσουν στο πρόσωπό του την ηθική και πολιτική απαξίωση όσων σήκωσαν το ανάστημά τους και τα όπλα τους ενάντια στο καθεστώς της εκμετάλλευσης και της αδικίας. Ζητάνε να ανταλλάξει το δικαίωμα της άδειας με τον εξευτελισμό και την ταπείνωση, με τη καταδίκη της επαναστατικής του δράσης, με την καταδίκη ολόκληρης της επαναστατικής ιστορίας αυτού του τόπου. Δεν θα τα καταφέρνουν όμως. Γιατί από τα βάθη της ιστορίας έρχεται η μακρινή ηχώ των χιλιάδων αγωνιστριών και αγωνιστών που στάθηκαν αλύγιστες και αλύγιστοι στα βασανιστήρια, στις φυλακές, στις εξορίες. Ακούγονται ακόμα στεντόρεια τα τελευταία λόγια των αγωνιστριών και αγωνιστών που στάθηκαν ηρωικά μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα, ζητωκραυγάζοντας την ελπίδα για πανανθρώπινη λευτεριά, λίγο πριν ποτίσουν με το αίμα τους τα χώματα αυτού του τόπου. Ακούγεται ακόμα ο Νίκος Μπελογιάννης, πριν εκτελεστεί στο Γουδή, να συμπυκνώνει σε λίγες μονάχα λέξεις ολόκληρο το νόημα του αγώνα: «Αγωνιζόμαστε για να προφτάσουμε την αυγή και το αύριο, για να δημιουργήσουμε νέους χρόνους κι εποχές, στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων».
Πάνω σε αυτά τα χνάρια πατάνε οι αγώνες του σήμερα. Και την ιστορία μας δεν θα την προδώσουμε! Θα κρατήσουμε ψηλά τις μαύρες και τις κόκκινες σημαίες της Κοινωνικής Επανάστασης και μαζί με τον κομμουνιστή πολιτικό κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα θα βροντοφωνάξουμε στην αριστερά του κεφαλαίου, που μανιωδώς υπογράφει μνημόνια υποταγής: Μην κρίνετε εξ ιδίων τα αλλότρια! Εμείς την αξιοπρέπειά μας δεν την ξεπουλάμε, δηλώσεις μετανοίας δεν υπογράφουμε!
ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΒΕΤΟ
ΑΔΕΙΑ ΤΩΡΑ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ και ΠΟΡΕΙΑ, ΤΡΙΤΗ 7/5, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, 7μμ
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)
ΑΔΕΙΑ ΤΩΡΑ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ Να καταργηθεί το εισαγγελικό βέτο Με αντιμετωπίζετε ως πολιτικό κρατούμενο. Γι’ αυτό κι εγώ ξαναπιάνω το κόκκινο νήμα των αγώνων. Αρχίζω απεργία πείνας. Δημήτρης Κουφοντίνας Φυλακές Κασσαβέτειας 2.5.2019 Για ακόμα μια φορά ο πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται στο επίκεντρο των κατασταλτικών μεθοδεύσεων της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας. Για δεύτερη φορά, ο εισαγγελέας έθεσε βέτο στην απόφαση του Συμβουλίου Φυλακής για τη χορήγηση στον Δ. Κουφοντίνα της κανονικής άδειας που δικαιούται. Ο εισαγγελέας Κωνσταντίνου, που έθεσε το νέο βέτο, ήταν από τους εισαγγελείς που είχαν εγκρίνει μία από τις προηγούμενες άδειες του Δ. Κουφοντίνα (έξι τον αριθμό). Τώρα «θυμήθηκε» τη φράση «να ξαναπιάσουμε το κόκκινο νήμα των αγώνων μέσα κι έξω από τη φυλακή», που είχε χρησιμοποιήσει ο πολιτικός κρατούμενος στη δήλωση γνωστοποίησης της προηγούμενης απεργίας πείνας (Μάιος – Ιούνιος 2018), με την οποία διεκδίκησε και κέρδισε την τρίτη κατά σειρά άδεια, όσο ακόμα βρισκόταν στις φυλακές Κορυδαλλού. Κυνικά και απροκάλυπτα, η κρατική εξουσία έθεσε και πάλι στον Δ. Κουφοντίνα το δίλημμα: ή αποκηρύσσεις τις ιδέες σου και υπογράφεις δήλωση μετάνοιας ή σου κόβουμε τις άδειες που έπαιρνες. ‘Η υποτάσσεσαι στις αποφάσεις μας, που παραβιάζουν ακόμα και τον ισχύοντα νόμο, ή βάζεις σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή σου. Ο Δ. Κουφοντίνας δεν είχε άλλη επιλογή από το να χρησιμοποιήσει το έσχατο μέσο πάλης που έχει ένας κρατούμενος: την απεργία πείνας. Αυτή η επιλογή ήταν μονόδρομος για έναν αγωνιστή με τα δικά του χαρακτηριστικά. Από τη μεριά της εξουσίας, όμως, ο εκβιασμός αυτός ισοδυναμεί με υποβολή του πολιτικού κρατούμενου Δ. Κουφοντίνα στο βασανιστήριο της πείνας. Ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη την ηλικία του και την κλονισμένη από την προηγούμενη απεργία πείνας υγεία του. Μετά τη χορήγηση της τρίτης άδειας και τη μεταφορά του Κουφοντίνα στις φυλακές Βόλου, ακολούθησε ένα κρεσέντο τρομοϋστερίας, μιντιακού κυνηγιού μαγισσών από τα διάφορα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια και πιέσεων και παρεμβάσεων τόσο του ντόπιου αστικού πολιτικού προσωπικού όσο και της αμερικάνικης πρεσβείας. Επαναφέρθηκε η εκβιαστική απαίτηση της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας προς τους πολιτικούς κρατούμενους να παραδώσουν δηλώσεις μετάνοιας και αποκήρυξης της πολιτικής τους ιστορίας, αλλά και ολόκληρης της επαναστατικής ιστορίας του τόπου, ώστε να ανταλλάξουν την προσωπική και πολιτική τους αξιοπρέπεια με την χορήγηση της άδειας. Επαναφέρθηκε η επιδίωξη του αστικού κράτους να ταπεινώνει τους πολιτικούς του αντιπάλους για να πείσει τους καταπιεσμένους πως κάθε αντίσταση απέναντι στους δυνάστες τους είναι μάταιη. Η άρνηση χορήγησης άδειας δεν είναι μια προσωπική υπόθεση του Δ. Κουφοντίνα. Στο πρόσωπό του χτυπιέται ολόκληρο το κίνημα, χτυπιούνται όλοι οι καταπιεσμένοι και κολασμένοι, χτυπιέται ο ίδιος ο λαός. Χτυπιέται οποιοσδήποτε επιχειρεί να σπάσει το κρατικό μονοπώλιο της βίας και να αμφισβητήσει την απόλυτη κυριαρχία της αστικής εξουσίας. Χτυπιέται οποιαδήποτε απειθαρχία απέναντι σε ένα σύστημα που βασισμένο πάνω στην ταξική εκμετάλλευση γεννά τη βία, την αδικία, τον πόλεμο και το θάνατο. Δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε και την απόλυτη συνενοχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σ’ αυτήν την αυταρχική εκτροπή. Της κυβέρνησης των yes men, της «κυβερνώσας αριστεράς» που έχει προσκυνήσει όσο κανένας άλλος τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Δεν ξεχνάμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις αντίθετες εξαγγελίες, διατηρεί εδώ και τέσσερα χρόνια την αυταρχική διάταξη Δένδια που δίνει δικαίωμα βέτο στους εισαγγελείς για τις άδειες των κρατούμενων. Ταυτόχρονα, με τον καινούριο Ποινικό Κώδικα που βρίσκεται σε διαδικασία διαβούλευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί και αυστηροποιεί τον 187Α, τον «αντι»τρομοκρατικό νόμο με τον οποίο δικάζονται και καταδικάζονται αναρχικοί και κομμουνιστές αγωνιστές. Την ίδια στιγμή, ο υπουργός δικαιοσύνης Μιχάλης Καλογήρου δηλώνει ευθαρσώς ότι «ο νόμος είναι συγκεκριμένος και η χώρα έχει από το 2015 ένα συγκεκριμένο σχέδιο σωφρονιστικής πολιτικής, το οποίο είναι δημοκρατικό και φιλελεύθερο» και ότι «η δημοκρατία δεν εκδικείται». Η διατήρηση όμως της διάταξης Δένδια και οι απαιτήσεις δηλώσεων μετάνοιας από το Δ. Κουφοντίνα αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο. Η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική τρομοκρατία. Στη συγκυρία που βρισκόμαστε, στις μεθοδεύσεις της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας κατά του Δημήτρη Κουφοντίνα συμπυκνώνεται η ουσία της καταστολής που εξαπολύεται ενάντια σε ολόκληρο το κίνημα. Κόντρα στις μεθοδεύσεις αυτές, ενάντια στην «αντι»τρομοκρατική νομοθεσία και στη διάταξη περί εισαγγελικού βέτο για τις άδειες, οι δυνάμεις του ευρύτερου κοινωνικού και ταξικού κινήματος οφείλουν να σταθούν δίπλα στο Δημήτρη Κουφοντίνα που καλείται για μια ακόμη φορά να διεκδικήσει το αυτονόητο. ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ και ΠΟΡΕΙΑ, ΤΡΙΤΗ 7/5, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, 7μμ Συνέλευση αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο Δημήτρη Κουφοντίνα
133 χρόνια από την αιματοβαμμένη Εργατική Πρωτομαγιά του Σικάγο, οι αγώνες της εργατικής τάξης συνεχίζουν να είναι επίκαιροι, ελπιδοφόροι και νικηφόροι. Η Εργατική Πρωτομαγιά, όσο κι αν πασχίζουν το αστικό πολιτικό προσωπικό, τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές και η ολιγαρχία του πλούτου να την υποβιβάσουν σε μία απλή επετειακή ημέρα μνήμης, θα συμβολίζει τους μαχητικούς ταξικούς αγώνες της εργατικής τάξης σε όλο τον κόσμο. Θα υπενθυμίζει ότι στην ιστορία των ταξικών και κοινωνικών αγώνων τίποτα δεν χαρίστηκε και όλα κατακτήθηκαν με αίμα και θυσίες. Θα υπογραμμίζει με τον πιο ωμό τρόπο την υποκρισία της αστικής δημοκρατίας, όταν το πολιτικό της προσωπικό μιλά για «ανθρωπισμό» και «δικαιώματα», αποκαλύπτοντας τη βία του κεφαλαίου και του κράτους του απέναντι στις υποτελείς τάξεις, όταν αυτές αγωνίζονται και διεκδικούν ό,τι τους ανήκει.
Η Εργατική Πρωτομαγιά θα δείχνει πάντα το δρόμο στους εργάτες και τις εργάτριες, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες όλων των χωρών, για να παλέψουν για μία καλύτερη ζωή, για μια ζωή που τους αξίζει, για μια ζωή, όπου ο κοινωνικά παραγόμενος πλούτος θ΄ ανήκει σ΄ αυτούς που τον παράγουν και όχι σε μία άπληστη ολιγαρχία.
Η Εργατική Πρωτομαγιά αναδεικνύει τον ιστορικό ρόλο της εργατικής τάξης, ως εκείνου του υποκειμένου το οποίο χρειάζεται να αποκτήσει ταξική συνείδηση, να οργανωθεί στους χώρους δουλειάς, να θέσει ταξικά αιτήματα και πολιτικούς στόχους, για να μεταβάλει το συσχετισμό σε βάρος του κεφαλαίου και υπέρ του κόσμου της εργασίας, για να συγκρουστεί με το ίδιο το αδηφάγο τέρας του καπιταλισμού.
Η πάλη για το οχτάωρο αποτέλεσε ένα ανάχωμα στη στυγνή εκμετάλλευση των εργατών από το κεφάλαιο, υπήρξε ένα βήμα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από τα δεσμά του κεφαλαίου, έθεσε τις βάσεις για την ανάγκη συνειδητοποίησης και οργάνωσης του προλεταριάτου ως τάξης ικανής ν΄αγωνιστεί και να νικήσει. Ενίσχυσε την αποφασιστικότητα και την αυτοπεποίθηση των εργαζομένων. Επιβεβαίωσε ότι η βασική αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας είναι βαθιά κοινωνική, ότι η εκμετάλλευση των εργατών δεν μπορεί να σταματήσει, αν δεν ξεπεραστεί η ιστορική αυτή η αντίθεση με την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού.
Σήμερα, 133 χρόνια μετά, η δομική κρίση του καπιταλισμού από το 2007-2008 τσάκισε εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, φτωχοποίησε ολόκληρους λαούς, έφερε στην επιφάνεια το ερπετό του φασισμού και της ακροδεξιάς, προκάλεσε κοινωνικές εκρήξεις στις καπιταλιστικές μητροπόλεις με πρόσφατο παράδειγμα τις πολύμηνες συγκρούσεις των κίτρινων γιλέκων με τις δυνάμεις καταστολής στη Γαλλία.
Στη δεδομένη συγκυρία οι αντιθέσεις που γεννιούνται από το καπιταλιστικό σύστημα οξύνονται σε παγκόσμιο επίπεδο. Ενισχύεται η θέση του κεφαλαίου σε βάρος της εργασίας, διευρύνονται οι κοινωνικές ανισότητες μεταξύ των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και μίας δράκας καπιτα-ληστών, γκρεμίζονται κατακτήσεις ολόκληρων αιώνων. Στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου οι καθημερινές δολοφονίες των εργατών βαφτίζονται εργατικά «ατυχήματα», ελαστικές σχέσεις εργασίας (mini jobs, μερική απασχόληση κλπ) εντείνουν το βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων, ενώ για το ίδιο το κεφάλαιο διαμορφώνεται ένα περιβάλλον άγριας νεοφιλελεύθερης διάλυσης των εργασιακών κεκτημένων.
Την ίδια στιγμή η επίθεση του ιμπεριαλισμού σε βάρος των λαών γίνεται όλο και πιο έντονη. Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι ιμπερια-ληστές και η στρατιωτική υπερδύναμη Ρωσία, λόγω των γεωπολιτικών τους αντιπαραθέσεων, ισοπέδωσαν ολόκληρη τη Συρία, η οποία βρίσκεται εδώ και 8 χρόνια σε εμφύλιο πόλεμο, οδηγώντας στο θάνατο εκατοντάδες χιλιάδες και στην προσφυγιά εκατομμύρια ανθρώπους. Είναι οι ίδιες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, οι οποίες αποσταθεροποίησαν τη Μέση Ανατολή με την ενίσχυση του εκτρώματος του ISIS, τους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, υποστηρίζοντας το κράτος –τρομοκράτη Ισραήλ, το οποίο διαπράττει μία γενοκτονική πολιτική σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Είναι ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός, ο οποίος μετέτρεψε τη Λιβύη σε σύγχρονο σκλαβοπάζαρο, θυμίζοντας τα πρώτα στάδια γένεσης του ανθρωποκτόνου συστήματος του καπιταλισμού, όταν Αφρικανοί σκλάβοι πωλούνταν και αγοράζονταν για τη συσσώρευση του κεφαλαίου.
Παράλληλα, ενώ η λυκοσυμμαχία της ΕΕ κλυδωνίζεται (BREXIT, φυγόκεντρες ακροδεξιές τάσεις, ευρωσκεπτικιστικός προστατευτισμός), ο πόλεμος της ενάντια στους απόκληρους του καπιταλιστικού συστήματος συνεχίζεται αμείωτα. Γιατί η ΕΕ δεν είναι το σπίτι των λαών, αλλά το σφαγείο των πολυεθνικών και των μονοπωλίων, είναι η Ευρώπη φρούριο των στρατοπέδων συγκέντρωσης, είναι το κολαστήριο των αστέγων και των κατατρεγμένων στα κέντρα των καπιταλιστικών μητροπόλεων. Γι ΄αυτό και οι λαοί πρέπει να συγκρουστούν με τις ντιρεκτίβες της ΕΕ, ακολουθώντας το δρόμο του προλεταριακού διεθνισμού.
Με τα σύννεφα του πολέμου να πυκνώνουν ξανά, με τις παγκόσμιες και περιφερειακές συγκρούσεις στρατιωτικού και εμπορικού χαρακτήρα να οξύνονται, με τις μεγάλες δυνάμεις του ευρωατλαντικού στρατοπέδου υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ από τη μία μεριά και το ρωσοκινέζικο άξονα από την άλλη μεριά να ετοιμάζονται να σύρουν την ανθρωπότητα στο σφαγείο του ιμπεριαλιστικού πολέμου, το εργατικό κίνημα καλείται να μπλοκάρει τη μηχανή του πολέμου και να θέσει στο στόχαστρο τον ίδιο τον καπιταλισμό, τη μήτρα του πολέμου, της φτώχιας και της προσφυγιάς.
Στην «μεταμνημονιακή» Ελλάδα των ευρωμνημονίων της ιμπεριαλιστικής επιτροπείας, του ληστρικού χρέους και των αιμοσταγών πρωτογενών πλεονασμάτων η ανεργία και η φτώχεια εκτοξεύτηκαν, διαμορφώθηκε ένα εργασιακό περιβάλλον ανασφάλειας ( σχεδόν στο 54% οι ελαστικές σχέσεις εργασίας), μειώθηκαν μισθοί, συντάξεις, διαλύθηκαν ΣΣΕ, περιορίστηκε δραστικά το δικαίωμα στην απεργία. Όσο κι αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να χρυσώσει το χάπι μέσω της περιορισμένης επαναφοράς των ΣΣΕ και της πενιχρής αύξησης του κατώτατου μισθού, τα ψίχουλα αυτά είναι δώρον άδωρον μπροστά στο μέγεθος της κοινωνικής λεηλασίας. Γιατί είναι και αυτή υπεύθυνη για τη συνέχεια της κοινωνικής γενοκτονίας. Γιατί είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία δέχεται τα εύσημα από τους νεοαποικιοκράτες της ευρωσυμμορίας. Γιατί είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία έγινε το πιο πιστό σκυλί του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή, συσφίγγοντας τις σχέσεις της ντόπιας αστικής τάξης με τους σιωνιστές και το δικτάτορα Σίσι.
Σημαντικό ρόλο στην αντιδραστική εκστρατεία του κεφαλαίου παίζει ο υποταγμένος στην αστική πολιτική και γραφειοκρατικός συνδικαλισμός των Παναγόπουλων και της ΓΣΣΕ. Διότι είναι η ΓΣΣΕ, η οποία έβαλε φρένο στην ανάπτυξη των μαχητικών αντιμνημονιακών αγώνων. Είναι η ΓΣΣΕ, η οποία, καλώντας σε «Κοινωνική Συμμαχία» με την εργοδοσία πέρσι το Μάη, θέλει να πείσει τον κόσμο της εργασίας ότι καταργήθηκε η ταξική πάλη. Είναι η ΓΣΣΕ, η οποία, ενώ δεν τόλμησε να κηρύξει απεργία, όταν ψηφιζόταν ο αντιαπεργιακός εργατοκτόνος νόμος, σπέρνει τη νοθεία και την τρομοκρατία σε εργατικά συνέδρια με μπράβους, βία και προπηλακισμούς. Αυτή είναι η ΓΣΣΕ, που κάθεται προσοχή στη ΕΕ, την αστική τάξη και το κράτος της.
Υπάρχει, όμως και άλλος δρόμος. Ο δρόμος της μαχητικής ταξικής οργάνωσης, όταν οι εργάτες/τριες, παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους, όταν οι εργαζόμενοι/ες προκηρύσσουν πραγματικές απεργίες με ταξικά προσανατολισμένο χαρακτήρα, όπως έδειξε η διακλαδική απεργία των 2000 διαδηλωτών τη 1ης Νοέμβρη, η εργατική διαδήλωση στις 16 Φλεβάρη, η μεγαλειώδης απεργία του ΣΒΕΟΔ με 1200 και πλέον μηχανάκια στους δρόμους της Αθήνας. Γιατί η υπόθεση της εργατικής τάξης θα είναι απελευθέρωση της ίδιας. Γιατί μόνο έτσι οι εργαζόμενοι θ΄ αναπτύξουν μαχητικές εστίες αντίστασης απέναντι στην εργοδοτική τρομοκρατία, μακριά από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό των ΓΣΣΕ/ΑΔΕΔΥ, δίχως να τρέφουν αυταπάτες για τις προεκλογικές εξαγγελίες των αστικών κομμάτων (από την άγρια νεοφιλελεύθερη ΝΔ μέχρι τη σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ).
Γιατί η Πρωτομαγιά είναι και θα παραμείνει εργατική. Γιατί η Πρωτομαγιά θα συμπυκνώνει για πάντα τους αγώνες του χθες και τις νίκες του σήμερα. Για να γίνει η πάλη των εργατών ο χειρότερος εφιάλτης των κεφαλαιοκράτων. Για να συγκροτήσουμε το μέτωπο του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας απέναντι στη φρενήρη επέλαση του κεφαλαίου, τα τσιράκια του, τους φασίστες και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Για τη σύγκρουση με κράτος, κεφάλαιο και ΕΕ. Για να ξαναβγούμε στους δρόμους των αγώνων. Για ν΄ ανοίξει ο δρόμος για την κοινωνική χειραφέτηση, την αποτίναξη του ιμπεριαλιστικού ζυγού και την ανατροπή του καπιταλισμού. Για μια κοινωνία χωρίς κράτος, ιδιωτική ιδιοκτησία και μισθωτή σκλαβιά
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ-ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ
ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΕΡΓΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ, ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ-ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΤΟ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ
ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Ταξική Αντεπίθεση (Oμάδα Aναρχικών και Kομμουνιστών)
Με διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις ενάντια σε πολεμικές βάσεις και στρατιωτικές εγκαταστάσεις του ΝΑΤΟ σε Άραξο, Αλεξανδρούπολη, Σούδα και Λάρισα ολοκληρώθηκε το Σάββατο 13 Απρίλη η αντιεθνικιστική-αντιμιλιταριστική/αντιπολεμική-αντινατοϊκή καμπάνια, με αφορμή τα 70 χρόνια ΝΑΤΟ, η οποία και πραγματοποιήθηκε πανελλαδικά έπειτα από κοινό κάλεσμα της Συλλογικότητας Αναρχικών από τα Ανατολικά (Θεσσαλονίκη) και της Πέλοτο στο δρόμο για τον κομμουνισμό και την αναρχία (Ξάνθη).
Η Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών) συμμετείχε και στήριξε τη διαδήλωση ενάντια στην αεροπορική βάση στον Άραξο Αχαΐας. Η πορεία πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή περίπου 100 συντρόφων-συντροφισσών, με μπλοκ αναρχικών από την Ανοιχτή Συνέλευση για την καμπάνια ενάντια στον πόλεμο, τον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό και το ΝΑΤΟ (Πάτρα) και την Αναρχική Πολιτική Οργάνωση (ΑΠΟ), ενώ συμμετείχε και η Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση. Στο τέλος της πορείας και μπροστά στον αστυνομικό φραγμό, πραγματοποιήθηκε επίθεση με μπογιές και πέτρες στις αστυνομικές διμοιρίες που φρουρούσαν τη βάση του θανάτου, οι οποίες και απάντησαν με ευρεία χρήση χειροβομβίδων κρότου λάμψης και ρίψη χημικών σε ευθεία βολή -τραυματίζοντας δύο συντρόφους-, ενώ ακολούθησε συγκροτημένη αποχώρηση της διαδήλωσης.
Το προηγούμενο βράδυ, την Παρασκευή 12 Απρίλη πραγματοποιήσαμε στην κατάληψη του Παραρτήματος στην Πάτρα με τη συμμετοχή μερικών δεκάδων συντρόφων-συντροφισσών, Εκδήλωση-Συζήτηση με θέμα “Καπιταλιστική κρίση και πόλεμος. Η Ελλάδα ως προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ”. Είχε προηγηθεί η διεξαγωγή της εκδήλωσης με το ίδιο θέμα στην Αθήνα την Τρίτη 2 Απρίλη στο Πολυτεχνείο. Κατά τη διάρκεια και των δύο εκδηλώσεων, μετά από τις εισηγήσεις, ακολούθησε διάλογος και ανταλλάχτηκαν θέσεις, εκτιμήσεις και προτάσεις γύρω από τα φλέγοντα ζητήματα των καιρών μας, για την αναγκαιότητα της πάλης ενάντια στον πόλεμο και τις βάσεις του ΝΑΤΟ, ενάντια στον εθνικισμό και τη στρατοκρατία, ενάντια στην αναβάθμιση του ρόλου του ελληνικού κεφαλαίου και του κράτους του μέσα στo καπιταλιστικό κάτεργο και το ιμπεριαλιστικό σφαγείο, στα Βαλκάνια και την ανατολική Μεσόγειο.
Στα πλαίσια της πανελλαδικής αντιεθνικιστικής-αντιμιλιταριστικής/αντιπολεμικής-αντινατοϊκής καμπάνιας με αφορμή τα 70 χρόνια ΝΑΤΟ και του Συντονισμού Συλλογικοτήτων, Ομάδων, Συντρόφων-Συντροφισσών που συγκροτήθηκε στην Αθήνα για τη διεξαγωγή της, αναρχικοί-αναρχικές και κομμουνιστές-κομμουνίστριες, μέσα από ανοιχτά καλέσματα και συνελεύσεις, κατεβήκαμε στο δρόμο της Αντίστασης και του Αγώνα, καλώντας με κοινή αφίσα σε διεθνιστικές-ταξικές κινητοποιήσεις.
Το Σάββατο 30 Μάρτη πραγματοποιήθηκε Συγκέντρωση έξω από το (σιδερόφρακτο με αστυνομικές κλούβες και διμοιρίες) υπουργείο εξωτερικών του ελληνικού κράτους στο Σύνταγμα, στην οποία συμμετείχαν περίπου 70 σύντροφοι και συντρόφισσες.
Το Σάββατο 6 Απρίλη πραγματοποιήθηκε Συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος και Διαδήλωση στην (εξίσου σιδερόφρακτη και αστυνομοκρατούμενη) πρεσβεία των ΗΠΑ. Παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, η πορεία στο κέντρο της Αθήνας πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή μερικών εκατοντάδων συντρόφων και συντροφισσών.
Στην πορεία καλούσαν ο Συντονισμός Συλλογικοτήτων, Ομάδων, Συντρόφων-Συντροφισσών στην Αθήνα, η Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών), η Αναρχική Πολιτική Οργάνωση (ΑΠΟ), η Αναρχική Ομοσπονδία, ο Πυρήνας Αναρχικών Κομμουνιστών και η Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση. Στην πορεία συμμετείχαν με μπλοκ και σύντροφοι-συντρόφισσες από το Λαϊκό Μέτωπο της Τουρκίας και το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ). Ξεχωριστή συγκέντρωση στα Προπύλαια πραγματοποίησαν οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, οι οποίες πορεύθηκαν πίσω και σε απόσταση από την κεντρική διαδήλωση.
Στην πορεία ακούστηκαν αντιπολεμικά, διεθνιστικά, αντιιμπεριαλιστικά, αντικαπιταλιστικά και αντικρατικά συνθήματα, όπως:
70 χρόνια η ίδια ιστορία, χούντες, πολέμοι, τρομοκρατία
Η πιο μεγάλη γιάφκα των τρομοκρατών είναι η πρεσβεία των Αμερικανών
Σ’ Ελλάδα – Τουρκία – Μακεδονία, ο εχθρός είναι στις τράπεζες και τα υπουργεία
Ενάντια σε κράτη και καπιταλισμό/ Για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό
Η Αλληλεγγύη το όπλο των λαών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών (και των ιμπεριαλιστών)
Με τους μετανάστες είμαστε μαζί/ επαναπροώθηση σε μπάτσους και ναζί
Ούτε εθνικός, ούτε θρησκευτικός/ Ο δικός μας πόλεμος είναι ταξικός
Με οργανωμένο κι ένοπλο προλεταριάτο/ Έτσι σταματούν οι σφαγές του ΝΑΤΟ
Το ΝΑΤΟ δεν είναι το σπίτι των λαών/ Είναι το σφαγείο των Ιμπεριαλιστών
Οι λαοί νικούν με το όπλο στο χέρι/ Κι αυτό η Παλαιστίνη πολύ καλά το ξέρει
Η συγκεκριμένη πανελλαδική καμπάνια, κατά τη διάρκεια της οποίας συζήτησαν, συνδιαμόρφωσαν, συντονίστηκαν και κινητοποιήθηκαν εκατοντάδες σύντροφοι και συντρόφισσες σ’ όλη την Ελλάδα, με τη συνδιοργάνωση κινήσεων αντιπληροφόρησης, εκδηλώσεων, συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Πάτρα, Κρήτη, Ξάνθη, Κομοτηνή, Αλεξανδρούπολη, Λάρισα, Λαμία, αποτέλεσε μια απόπειρα για κοινό βηματισμό, μια μειοψηφική -αλλά παρ’ όλα αυτά- απτή απόδειξη, μια χειροπιαστή πραγματικότητα για την κοινωνική-ταξική αναγκαιότητα πολιτικής συγκρότησης ενός πλατιού και πολύμορφου, διεθνιστικού αντιπολεμικού κινήματος.
Κόντρα στην επικρατούσα ηττοπάθεια και τη διάχυτη μοιρολατρία, παρά τη δεδομένη οπισθοχώρηση των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων και αγώνων, τον κινηματικό κατακερματισμό και τον τρόπο με τον οποίο αυτός αποτυπώθηκε ιδιαίτερα στην Αθήνα (πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την καμπάνια), συλλογικές πολιτικές κινήσεις όπως αυτές, κρατούν το δρόμο της επαναστατικής προοπτικής ανοιχτό, προσπαθώντας να απαντήσουν με μαζικούς και μαχητικούς όρους στα βασικά επίδικα των δικών μας καιρών, να ορθώσουν αγωνιστικά αναχώματα μέσα στη δική μας εποχή των δολοφόνων.
Μέσα στους ερχόμενους μήνες της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου, την οποία και ήδη διανύουμε, όπου η καπιταλιστική λεηλασία που φέρνει την “ανάπτυξη” -μέσω των περιβαλλοντοκτόνων εξορύξεων και της πολεμοκάπηλης εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων- αναμένεται ν’ ανεβάσει “επενδυτικές” στροφές, σε πλήρη συγχρονισμό με την ιμπεριαλιστική προετοιμασία της νατοϊκής πολεμικής μηχανής και την επακόλουθη αναβάθμιση του ελληνικού προκεχωρημένου φυλακίου της, αναρχικοί και αναρχικές, κομμουνιστές και κομμουνίστριες, σύντροφοι και συντρόφισσες που στα πλαίσια της πανελλαδικής καμπάνιας κατεβήκαμε ενωτικά στο δρόμο, μπορούμε και οφείλουμε να πυκνώσουμε τις γραμμές μας, να συνεχίσουμε να επεξεργαζόμαστε τις θέσεις μας, να κοινωνικοποιούμε τα διεθνιστικά-ταξικά προτάγματα μας και με Οργάνωση στη Βάση και Ενότητα στη Δράση, να αντισταθούμε και να αγωνιστούμε ενάντια στην καπιταλιστική “ειρήνη” και ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Γιατί ο πόλεμος είναι παντού. Γιατί ο εχθρός μας είναι εδώ. Μέσα στην Ελλάδα. Μέσα στην ΕΕ. Μέσα στο ΝΑΤΟ.
Γιατί όπως έγραφε και ο Μπέρτολτ Μπρεχτ: “Μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πως την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε”.
[…] Στη δεδομένη ιστορική συγκυρία, όπου τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν ξανά, οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις μεταξύ ΗΠΑ-Γερμανίας και οι γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις οξύνονται τόσο μεταξύ παγκόσμιων υπερδυνάμεων (ΗΠΑ – Ρωσία, ευρωατλαντικός – ρωσοκινέζικος άξονας) όσο και μεταξύ περιφερειακών (Ιράν, Ισραήλ, Σαουδική Αραβία, Ινδία, Πακιστάν κλπ), η Μέση Ανατολή μυρίζει μπαρούτι και η ενότητα του ευρωατλαντικού στρατοπέδου κλονίζεται (Brexit, άνοδος του εθνικιστικού ευρωσκεπτικισμού, εμπορικός πόλεμος, πιέσεις ΗΠΑ για αύξηση εξοπλιστικών δαπανών από μέλη ΝΑΤΟ) ο κίνδυνος της έκρηξης ενός γενικευμένου πολέμου φαίνεται να απειλεί την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας. Ο έλεγχος και η νομή των πλουτοπαραγωγικών υλών, η εξασφάλιση των οδών μεταφοράς τους, γενικότερα το μοίρασμα και το ξαναμοίρασμα των αγορών και των σφαιρών επιρροής είναι γραμμένα στην ιστορία του καπιταλιστικού ιμπεριαλιστικού συστήματος με γράμματα που στάζουν αίμα.
Γι΄ αυτό είναι καθήκον του ταξικού ανταγωνιστικού κινήματος και των διεθνιστικών δυνάμεων να μπουν στην πρώτη γραμμή για την αποτροπή ενός νέου μακελειού των λαών. Για να θυμηθούμε το σύνθημα ενός παλιού Γερμανού επαναστάτη ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ. ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΧΩΡΑ. Είναι ιστορική ανάγκη να θέσουμε στο στόχαστρο την επικίνδυνη και τυχοδιωκτική πολιτική πρόσδεσης του ελληνικού κράτους στο άρμα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, απαιτώντας ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ. Για να οικοδομήσουμε ένα μαχητικό, διεθνιστικό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, που θα σταθεί ανάχωμα στην κρεατομηχανή του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Για να αντισταθούμε στις κεντρικές στρατηγικές επιλογές του ελληνικού κεφαλαίου και του κράτους του, που πρόθυμα συνεργάζονται στα εγκλήματα των ιμπεριαλιστών. Για να σημάνει παντού και τώρα αντιπολεμικός ξεσηκωμός ενάντια στο νέο παγκόσμιο σφαγείο που ετοιμάζουν οι ισχυροί του πλανήτη. Για να μην περιμένουμε την έκρηξη του πολέμου, αλλά να οργανώσουμε από τώρα την αποτροπή του. Γιατί μόνο έτσι οι λαοί θα υπερασπιστούν την ειρήνη και θα κερδίσουν την ανεξαρτησία τους, ανοίγοντας τον δρόμο για την αποτίναξη του ιμπεριαλιστικού ζυγού και την κοινωνική απελευθέρωση.
(απόσπασμα από την εισήγηση της εκδήλωσης)
λινκ με την εισήγηση της εκδήλωσης: Καπιταλιστική κρίση και πόλεμος. Η Ελλάδα ως προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ
(Αθήνα, Πολυτεχνείο 2/4 και Πάτρα, Παράρτημα 12/4)
Η Συνέλευση για την Επανοικειοποίηση των Εξαρχείων στηρίζει τις εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν τη Κυριακή 21 Απρίλη 2019 στη πλατεία.
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
Άνοιγμα του πολιτικού περιπτέρου από τη 1 μ.μ. με bazaar βιβλίων και έντυπα της συνέλευσης για τον αγώνα ενάντια στις ναρκομαφίες, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την κρατική καταστολή
