Category: Διαδηλωσεις/ Παρεμβασεις

Την Πέμπτη 15 Νοέμβρη, κατά τη διάρκεια της πρώτης ημέρας του τριημέρου για την 45η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, πραγματοποιήθηκε στο κεντρικό αμφιθέατρο του κτιρίου Γκίνη, πολιτική εκδήλωση της Ταξικής Αντεπίθεσης με προβολή του ντοκιμαντέρ Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών των συντρόφων Ξ.Βαρδαρού και Γ.Ξύδα και συζήτηση με θέμα “ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ”. Πιάνοντας το νήμα της Ιστορίας των αγώνων, από το εαμικό κίνημα μέχρι την εξέγερση του Πολυτεχνείου, με τη συμμετοχή και την παρουσία πολλών δεκάδων συντρόφων και συντροφισσών.

Πριν από την προβολή, προηγήθηκε σύντομη εισήγηση σχετικά με τη διεθνή συνθήκη κατά τη διάρκεια της Κατοχής, τις πολιτικές-οργανωτικές μορφές μέσα στις οποίες γεννήθηκε και αναπτύχθηκε η λαϊκή Αντίσταση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, τον Αγώνα ενάντια στην πείνα και για τη “χιλιάκριβη τη λευτεριά” .

( ολόκληρη η εισήγηση εδώ )

Μετά την προβολή, ακολούθησε εισήγηση με παράλληλη προβολή φωτογραφικού υλικού και συζήτηση, όπου μεταξύ άλλων αναδείχθηκε η ιστορική συνέχεια που διατρέχει τους αγώνες της πρώτης μετεμφυλιακής περιόδου ως τη χούντα και την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973, με τα διαρκή και επίκαιρα αιτήματα για Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία και τον αγώνα ενάντια στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τον ντόπιο φασισμό.

Αιτήματα και προτάγματα που “δεν μπορούν παρά να αποτυπώνουν την διαχρονική και αδειάλειπτη ανάγκη για υπεράσπιση των κατακτήσεων μας, δεν μπορούν παρά να αποτελούν τη θρυαλλίδα για τις εξεγέρσεις που έρχονται”.

Το Σάββατο 17 Νοέμβρη καλέσαμε και συμμετείχαμε με μπλοκ που πλαισιώθηκε από δεκάδες συντρόφους-συντρόφισσες στην Πορεία από την πλατεία Κλαυθμώνος στην αμερικάνικη Πρεσβεία, η οποία και δέχθηκε -μετά την ολοκλήρωση της στη λεωφόρο Αλεξάνδρας- την απρόκλητη επίθεση διμοιριών ΜΑΤ με γκλοπ και χημικά, στο σταθμό Μετρό Αμπελοκήπων, λίγα μέτρα μακριά από την “αριστερή” ΓΑΔΑ και είχε σαν απολογισμό τους τραυματισμούς, τις προσαγωγές και τις συλλήψεις συντρόφων-συντροφισσών από το μπλοκ της Αναρχικής Ομοσπονδίας.

( ολόκληρο το κάλεσμα εδώ )

Χθες – Σήμερα – Αύριο: ο Αγώνας Συνεχίζεται.

Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες και τους τραυματίες της 17ης Νοέμβρη 2018.

ΥΓ: Όπως και πριν την έναρξη της εκδήλωσης, εκφράζουμε τα βαθιά συλλυπητήρια μας στους οικείους, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, τους φίλους και τις φίλες του συντρόφου Δημήτρη Αρμακόλα ο οποίος και κατέληξε αφού πρώτα πάλεψε σκληρά για να παραμείνει στη ζωή, έπειτα από τον βαρύτατο τραυματισμό του, κατά τη διάρκεια της προσπάθειας του ν’ αναρτήσει πανό αλληλεγγύης στον σύντροφο Μάριο Σεϊσίδη.

Η Συνέλευση για την επανοικειοποίηση των Εξαρχείων στηρίζει τη μουσική γιορτή που οργανώνουν οι “Κάτοικοι Εξαρχείων σε δράση” την Παρασκεύη 23 Νοέμβρη 2018 στις 9 μ.μ. στον πεζόδρομο Θεμιστοκλέους και Ερεσού στο πλαίσιο δράσεων ενάντια στις ναρκομαφίες, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την κρατική καταστολή.

Ακολουθεί το κείμενο της Συνέλευσης για την επανοικειοποίηση των Εξαρχείων που μοιράστηκε σε παρεμβάσεις που πραγματοποίησε το προηγούμενο διάστημα.

Το βράδυ της 15ης Σεπτέμβρη, πυροβολισμοί στα τυφλά από διερχόμενο αυτοκίνητο στη συμβολή των οδών Θεμιστοκλέους και Ερεσού, όπου το τελευταίο διάστημα επιχειρείτε να στηθεί άλλη μια ναρκοπιάτσα στην περιοχή, είχαν σαν αποτέλεσμα τον τραυματισμό μιας κοπέλας στο πόδι. Μια ακόμα αντικοινωνική – εγκληματική ενέργεια που έρχεται να προστεθεί σε δεκάδες άλλες (ληστείες, ξυλοδαρμοί, δολοφονίες, πυροβολισμοί, απόπειρες βιασμών, ένοπλες απειλές, ναρκεμπόριο) από τις μαφίες και τις συμμορίες που λυμαίνονται την περιοχή.

Τα Εξάρχεια, μια ιδιαίτερη γειτονιά με αγωνιστική παράδοση στο κέντρο της πόλης και με σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των ευρύτερων κοινωνικών και ταξικών αγώνων, βρίσκεται το τελευταίο διάστημα σε μια οριακή συνθήκη παρακμής και γκετοποίησης που αναπαράγει ασταμάτητα φαινόμενα εξουσιαστικής βίας του δυνατού απέναντι στον αδύναμο και κανιβαλικές συμπεριφορές μεταξύ των καταπιεσμένων. Φαινόμενα που γιγαντώνονται καθημερινά σε όλες τις γειτονιές ως αποτέλεσμα της βαθιάς κρίσης του πολιτικοοικονομικού συστήματος οργάνωσης της κοινωνίας. Ωστόσο, στα Εξάρχεια είναι έκδηλο ότι πρόκειται για μια μεταβατική κοινωνική συνθήκη που προωθείται μέσα από κεντρικές πολιτικές του κράτους και αξιοποιείται από το ίδιο ώστε να εκβιάσει την κοινωνική νομιμοποίηση για τη συντριπτική επέμβασή του στην περιοχή. Με σκοπό το τσάκισμα των κοινωνικών, ταξικών, πολιτικών δομών αγώνα και των αντιστάσεων που αναπτύσσονται στην περιοχή, τον ολοκληρωτικό αστυνομικό έλεγχο, την εκδίωξη των φτωχών και απόκληρων κατοίκων της, τον περιορισμό του σημερινού οικιστικού χαρακτήρα της και την οριστική μετατροπή της σε εμπορευματική ζώνη υψηλής καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Απέναντι σε αυτή τη συνθήκη, που οδηγεί αναπόδραστα στην ολοκληρωτική επιβολή στην περιοχή, των συμφερόντων της κρατικής – καπιταλιστικής εξουσίας πάνω σε όλους μας, αγωνιζόμενους, ντόπιους, μετανάστες, πρόσφυγες, κατοίκους, επισκέπτες, εργαζόμενους, νεολαίους…, μοναδικό ανάχωμα μπορεί να αποτελέσει μια πλατιά κινητοποίηση του πλήθους των αγωνιστών και των αυτοοργανωμένων κοινωνικών, ταξικών και πολιτικών δυνάμεων που αναφέρονται στην περιοχή άλλα και ευρύτερα, που θα τολμήσει να αναγνωρίσει και να θέσει από κινηματική πλευρά τα προβλήματα και τα αδιέξοδα της κοινωνικής ζωής στη περιοχή σήμερα. Που θα μπορέσει να αντιπαρατεθεί με τις μαφίες και να τις τσακίσει. Που θα σταματήσει να ανέχεται εξουσιαστικές, αντικοινωνικές, συμμορίτικες, χουλιγκανίστικες και κανιβαλικές επιλογές. Που θα μπορέσει να σταθεί με αγωνιστική αξιοπιστία, κοινωνικό και ταξικό περιεχόμενο απέναντι στην ιδεολογική και κατασταλτική επίθεση του κράτους και στην επέλαση του κεφαλαίου. Που θα μπορεί να κάνει πράξη μέσα στον αγώνα στο σήμερα τα προτάγματα της αλληλεγγύης, της συνύπαρξης και της αυτοοργάνωσης δίνοντας αγωνιστική κατεύθυνση στα τεράστια κοινωνικά ζητήματα και ανοίγοντας το δρόμο για τη συνάντηση με πολλούς περισσότερους.

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗΣ

ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Συνέλευση για την επανοικειοποίηση των Εξαρχείων

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ

45 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, καλούμαστε να διατηρήσουμε την μνήμη ζωντανή και να αποτίσουμε φόρο τιμής σε εκείνους που αντιστάθηκαν στον φασισμό. Να μελετήσουμε και να διδαχθούμε από τους αγώνες τους, να εμπνευστούμε από το μαχητικό τους πνεύμα. Κοιτώντας το Πολυτεχνείο του 1973, βλέπουμε την αστείρευτη δυναμική των κοινωνικών αγώνων, βλέπουμε την αντίσταση και την εξέγερση ως μοναδικά όπλα απέναντι στην τυραννία και τον αυταρχισμό, απέναντι στην αστική νομιμότητα και τον ρεφορμισμό.

Αυτές οι αδιαπραγμάτευτες διδαχές του παρελθόντος, αποτελούν και το εφόδιο για την ερμηνεία του παρόντος. Αποτελούν σύμμαχο και οδηγό για να ορθώσουμε τις αντιστάσεις του σήμερα, για να οργανώσουμε τα δικά μας Πολυτεχνεία.

45 χρόνια μετά, και αφού ο μεταπολιτευτικός κύκλος έκλεισε με τον πάταγο της κοινοβουλευτικής και οικονομικής χρεοκοπίας που επέφερε η κρίση, βρισκόμαστε μπροστά σε μια άλλη εκδοχή τυραννίας από αυτήν που επέβαλε ο στρατοκρατούμενος σκοταδισμός της χούντας. Βρισκόμαστε μπροστά στην τυραννία της αποσταθεροποιημένης νεοφιλελεύθερης οικονομίας, της κρίσης της και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που αυτή παράγει. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια άνευ προηγουμένου υποτίμηση των εργαζομένων, στην μετατροπή τους σε πληβειακή μάζα και αναλώσιμο εργατικό δυναμικό, στοχεύοντας στην επανεκκίνηση της κερδοφορίας του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου, στην ‘’προσέλκυση επενδύσεων’’ και στην ‘’ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας’’. Βρισκόμαστε μπροστά στην στρατιωτικοποίηση και την υποδαύλιση εθνικιστικών αντανακλαστικών, στην επιχειρούμενη μετατροπή των προλετάριων σε αναλώσιμο στρατιωτικό δυναμικό, ως προϋπόθεση για την ‘’αναβάθμιση του γεωστρατηγικού ρόλου του ελληνικού κράτους’’ και την μετατροπή της χώρας σε αχανή ΝΑΤΟική βάση και πολεμικό πεδίο εφόρμησης. Η ανεργία, η επισφαλής εργασία, η στέρηση βασικών κοινωνικών αναγκών, ταυτόχρονα με την εμβάθυνση του Αμερικανοκίνητου συμπλέγματος για την εκμετάλλευση και την επιτήρηση της Μεσογείου, του Αιγαίου, των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής, αποκρυσταλλώνουν τον αντεργατικούς και πολεμοχαρείς σχεδιασμούς του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου.

Αποκρυσταλλώνουν όμως, και την άμεση αναγκαιότητα συγκρότησης ενός εργατικού-αντιπολεμικού-επαναστατικού κινήματος, ως μοναδική απάντηση στο εργασιακό και πολεμικό σφαγείο που ετοιμάζουν να μας οδηγήσουν. Τα αιτήματα των εξεγερμένων του Πολυτεχνείου, αν και μακρινά, είναι επίκαιρα και ζωντανά. Τα συνθήματα Κάτω ο Φασισμός και Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία δεν μπορούν παρά να αποτυπώνουν την διαχρονική και αδιάλειπτη ανάγκη για υπεράσπιση των κατακτήσεων μας, δεν μπορούν παρά να αποτελούν τη θρυαλλίδα για τις εξεγέρσεις που έρχονται.

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΜΑΡΙΟ ΣΕΪΣΙΔΗ

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΚΡΑΤΟΣ, ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΕΕ

Ο σύντροφος Μάριος Σεϊσίδης, στις 21 του Νοεμβρίου θα δώσει μια ακόμα μάχη. Ίσως την κρισιμότερη όλων, την τελική μάχη. Στρατευμένος πάνω από μια 20ετία στο αναρχικό κίνημα, ο σύντροφός μας, αυτή τη φορά, δεν θα δώσει τη μάχη του στις κατειλημμένες λεωφόρους των συγκρούσεων και των διαδηλώσεων, ούτε στους σκοτεινούς παράδρομους της εξωθούμενης φυγοδικίας, αλλά στις δικαστικές αίθουσες του εφετείου Αθηνών. Εκεί, όπου η αστική δικαιοσύνη θα επιχειρήσει, μάταια, να καθαρογράψει το τελεσίδικο μήνυμα εξόντωσης του.

Στις 21 του Νοέμβρη θα διεξαχθεί μια πολιτική μάχη, που αφορά, τόσο σε νομικό επίπεδο την κατάρρευση του σαθρού κατηγορητηρίου και την οριστική συντριβή του αστυνομικοδικαστικού αφηγήματος περί ‘’ληστών με τα μαύρα’’, όσο και σε πολιτικό, αφού ύστερα από μια δεκαετία αφηνιασμένου ανθρωποκυνηγητού, μια ανθρωποκτόνων προθέσεων σύλληψη και μια ρεβανσιστικού τύπου πρωτόδικη απόφαση, αυτός που πρέπει να δικαστεί και να καταδικαστεί δεν είναι ο Μάριος, αλλά η αστική δικαιοσύνη και οι ένοπλοι υπηρέτες της.

Η υπόθεση των ‘’ληστών με τα μαύρα’’, όντας πεδίο για την πιλοτική εφαρμογή των νέων κατασταλτικών μεθόδων, αποκτά μια ακόμα κρισιμότερη σημασία σχετικά με την εδραίωση μιας νέου τύπου καταστολής και για τις μάχες που πρέπει να δοθούν εναντίον της. Έτσι, και η αλληλεγγύη στον αναρχικό Μάριο Σεϊσίδη δεν αφορά μονάχα την αυτονόητη συμπαράστασή μας σε έναν κοινωνικό αγωνιστή, αλλά και την αντιπαράθεση με το καθεστώς, που στις πλάτες του συντρόφου μας, προετοίμαζε και προεικόνιζε το δόγμα για τη μεταγενέστερη κατασταλτική πολιτική που εφαρμόζεται και σήμερα.Ήταν λοιπόν το 2006, όταν έπειτα από τη ληστεία της Εθνικής τράπεζας στην Σόλωνος και τη σύλληψη του αναρχικού Γιάννη Δημητράκη, οι διωκτικοί μηχανισμοί εκπονούν μια πρωτοφανέρωτη για το αναρχικό κίνημα κατασταλτική επιχείρηση. Εντάλματα σύλληψης για κοντινούς συντρόφους του συλληφθέντα, προσαγωγές ‘’υπόπτων’’ και ‘’διαρροές’’ των ονομάτων συντρόφων στα ΜΜΕ, εφεύρεση του ευφυολογήματος των ‘’ληστών με τα μαύρα’’ ως απόπειρα αναβάθμισης των δραστών σε μια οργανωμένη ομάδα διάπραξης ληστειών, απόπειρα ποινικοποίησης των δομών κινηματικής αλληλεγγύης μέσω του επονομαζόμενου ‘’επαναστατικού ταμείου’’.

Η ‘’κατάσταση έκτακτης ανάγκης’’ που επιβλήθηκε από τις διωκτικές αρχές το 2006, είχε στόχο αρχικά την εξουδετέρωση των όποιων κοινωνικών αντανακλαστικών απέναντι στην κατασταλτική ασυδοσία που θα επακολουθούσε, επιχειρώντας να αποσπάσουν συναινέσεις μέσω της τρομοκράτησης και του φόβου. Η ακατάσχετη προβολή από τα δελτία ειδήσεων των κάθε λογής τρομοσεναρίων, αποσκοπούσε στην απρόσκοπτη και αθρόα στοχοποίηση αναρχικών συντρόφων και εντέλει του αναρχικού κινήματος γενικότερα. Όμως, ακόμα παραπέρα, αυτή η επιχειρούμενη χειραγώγηση της ‘’κοινής γνώμης’’ στόχευε και την ίδια την κοινωνία και τις όποιες αντιστάσεις της.

Το γεγονός πως οι δύο από τους τρείς συντρόφους που εξωθήθηκαν στην φυγοδικία μαζί με τον Μάριο Σεϊσίδη, αθωώθηκαν πανηγυρικά, ως απόρροια των εξόφθαλμα ανυπόστατων στοιχείων που ακόμα και ένα αστικό δικαστήριο δεν μπορούσε να παραβλέψει, δεν αναιρεί στον πυρήνα του το νέο κατασταλτικό δόγμα, αλλά το ενσαρκώνει. Το δόγμα που εφορμά από την ‘’αντιτρομοκρατική εκστρατεία’’ που εξαπολύουν τα δυτικά κράτη και στο εσωτερικό τους, αφορά την κατασκευή πειστηρίων, την καταπάτηση των έστω και αστικών δικαιωμάτων, την στοχοποίηση, την σύλληψη, την επικήρυξη και τη φυλάκιση των εκάστοτε υπόπτων, μέχρι οι ίδιοι να αποδείξουν την αθωότητά τους.

Όμως, ενώ οι σύντροφοι Σίμος Σεϊσίδης και Γρηγόρης Τσιρώνης κατάφεραν να απεμπλακούν οριστικά από το πολυετές κυνηγητό εναντίον τους, για τον σύντροφο Μάριο Σεϊσίδη τα πράγματα φαίνεται πως είναι διαφορετικά. Όντας ο τελευταίος πολιτικός κρατούμενος για την συγκεκριμένη υπόθεση, ο Μάριος αποτελεί σημειολογικά το εχέγγυο για το κατά τα άλλα καταρρακωμένο γόητρο των διωκτικών αρχών. Τα 36 χρόνια κάθειρξης που του επιβλήθηκαν πρωτόδικα, αποτυπώνουν την πρόθεση για την πολυετή αιχμαλωσία του συντρόφου μας, ως λάφυρο, ως έσχατη δικαίωση μιας κουρελιασμένης κατασταλτικής μανίας.

Σε αυτή τη μάχη ο σύντροφος Μάριος Σεϊσίδης δεν μπορεί να είναι μόνος. Για 10 και πλέον χρόνια το κίνημα αλληλεγγύης στάθηκε ώριμα στο πλευρό των συντρόφων που διώχθηκαν για την συγκεκριμένη υπόθεση, κατάφερε να σπάσει την απομόνωση και την τρομοκρατία, να αποδομήσει τα τρομοσενάρια και τα κουρελόχαρτα των δικογραφιών, κατάφερε να απελευθερώσει τους κρατούμενους συντρόφους μας. Στις 21 του Νοεμβρη, μαζί με τον Μάριο, το κίνημα αλληλεγγύης θα δώσει και αυτό την τελική του μάχη. Για να κλείσει οριστικά αυτός ο κύκλος, για να βγούμε νικητές, για να πάρουμε πίσω και τον τελευταίο σύντροφό μας.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16/11, ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ , 18:00

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ: ΤΕΤΑΡΤΗ 21/11, ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ, 9:00

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Η Ταξική Αντεπίθεση συμμετείχε και στήριξε τη διακλαδική απεργία της 1ης Νοέμβρη, η οποία οργανώθηκε από τα κάτω, από σωματεία βάσης και πρωτοβάθμια σωματεία. Η απεργία της 1ης Νοέμβρη μπορεί ν’ αποτελέσει ορόσημο για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος παρά τις απανωτές ήττες, που έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια της μνημονιακής λεηλασίας.

  Έδειξε ότι οι απεργίες πετυχαίνουν, όταν οι εργαζόμενοι παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους, μακριά από τους γραφειοκράτες του κυβερνητικού-εργοδοτικού συνδικαλισμού των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Έδειξε ότι το ταξικά προσανατολισμένο εργατικό κίνημα δεν χρειάζεται να εγίνεται ουρά των «Μένουμε Ευρώπη». Έδειξε ότι το εργατικό κίνημα δεν έχει ανάγκη από αυτούς, που από την έκρηξη της καπιταλιστικής κρίσης και την εφαρμογή των εργατοκτόνων μνημονίων έβαζαν φρένο στους ταξικούς αγώνες των εργαζομένων και δεν τόλμησαν ούτε απεργία να κηρύξουν, όταν ψηφιζόταν ο αντιαπεργιακός νόμος τον περασμένο Γενάρη. Έδειξε ότι ένα πραγματικό εργατικό κίνημα δεν έχει καμία σχέση με αυτούς, που καλούσαν σε «Κοινωνική συμμαχία» με την εργοδοσία στις 30 Μάη, θέλοντας να μας πείσουν για την κοινότητα των συμφερόντων εργαζομένων- κεφαλαίου και για την κατάργηση της ταξικής πάλης.

  Απεργοί, αλληλέγγυοι, νεολαίοι, ανέντακτοι αγωνιστές και αγωνίστριες συγκρότησαν το σώμα της πορείας ( περίπου 1500-2000 άτομα), διαδηλώνοντας μαζικά και μαχητικά και θέτοντας αιτήματα για την πλήρη επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων εργασίας, για αυξήσεις στους μισθούς, μείωση του χρόνου εργασίας, πλήρη κατοχύρωση των εργατικών δικαιωμάτων κλπ.  Η διαδήλωση πέρασε από το Υπουργείο «Εργασίας», το οποίο είναι υπεύθυνο για την εκτόξευση της ανεργίας, τις αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών, το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων την εποχή των μνημονίων, τον αντεργατικό νόμο, που ψηφίστηκε τον περασμένο Γενάρη, περιορίζοντας το απεργιακό δικαίωμα ,καθώς προέβλεψε απαρτία 50 +1% για την κήρυξη απεργίας από τα πρωτοβάθμια σωματεία. Η πορεία κατευθύνθηκε και προς τα γραφεία του ΣΕΒ, ο οποίος έχει το θράσος να ζητά φοροελαφρύνσεις και περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, κάνοντας λόγο για «ανεξέλεγκτη αύξηση του κατώτατου μισθού» και για κίνδυνο αύξησης της ανεργίας σε περίπτωση επιστροφής στις προ κρίσης εργασιακές σχέσεις,

  Μία τέτοια απεργία γεμίζει με αισιοδοξία τις τάξεις των εργαζομένων, στέλνει ένα μήνυμα ελπίδας στους από τα κάτω, αποδεικνύοντας πως μονάχα η οργάνωση στους χώρους της δουλειάς και η συλλογική υπεράσπιση των εργασιακών συμφερόντων μπορεί να βάλει φρένο στη φρενήρη επέλαση του κεφαλαίου. Γιατί η απελευθέρωση της εργατικής τάξης δεν μπορεί παρά να είναι υπόθεση της ίδιας.

 Οι απεργοσπασπικές κινήσεις της ΓΣΕΕ, η οποία απέρριψε την πρόταση για απεργία στις 14 Νοέμβρη, αποκαλύπτουν την πλήρη συμμόρφωσή της προς τις ντιρεκτίβες του κεφαλαίου, των αστικών κυβερνήσεων και των ιμπεριαλιστών πατρώνων τους ( ΕΕ, ΔΝΤ). Η στάση του ΠΑΜΕ, το οποίο υπονόμευσε την απεργία της 1ης  Νοέμβρη, καλώντας σε ξεχωριστή απεργία αρχικά στις 8 Νοέμβρη και στη συνέχεια, μετά το άδειασμα από τη ΓΣΕΕ, αρχικά στις 14 και τελικά στις 28 Νοέμβρη(!), διασπά το ενιαίο μέτωπο των εργαζομένων. Μικροπολιτικές σκοπιμότητες και «κοκορομαχίες» όχι απλά δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στους εργαζομένους, αλλά μεταβάλουν και το συσχετισμό δυνάμεων σε βάρος τους κόσμου της εργασίας και υπέρ του κεφαλαίου.

  Σε μία εποχή, όπου η ήττα και η απογοήτευση έχουν συσσωρευτεί, μονάχα η πλατιά μετωπική συμπόρευση εργαζομένων, ανέργων, νεολαίων, ντόπιων και μεταναστών μπορεί ν’ ανταποκριθεί στην ιστορική ανάγκη του καιρού μας για ανασυγκρότηση και επανεκκίνηση του εργατικού κινήματος. Γιατί τίποτα δεν τελείωσε και όλα συνεχίζονται. Γιατί η απελευθέρωση της εργατικής τάξης δεν μπορεί παρά να είναι υπόθεση της ίδιας. Γιατί μονάχα έτσι θα συγκροτηθεί εκείνο το ταξικό υποκείμενο με τα πολιτικά χαρακτηριστικά, που θα μπει στην πρώτη  γραμμή των αγώνων  της εποχής μας.

    Ας αποτελέσει η απεργία της 1ης Νοέμβρη το έναυσμα για μια σειρά κινήσεων συσπείρωσης των εργαζομένων και οικοδόμησης του μετώπου της εργατικής τάξης, για να δοθούν σημαντικές μάχες στις απεργίες που ακολουθούν. Για να συνδεθούν οι αγώνες για αυξήσεις στους μισθούς, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, πλήρη δεσμευτικότητα των ΣΣΕ και κατοχύρωση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων με την κατάργηση όλων των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, με την πάλη ενάντια στην άρχουσα τάξη, σε κυβερνήσεις, ΕΕ, ΔΝΤ και ιμπεριαλισμό. Για να περάσει όλος ο πλούτος στα χέρια των εργαζομένων. Για ν’ ανοίξει ο δρόμος για την κοινωνική επανάσταση και την ανατροπή του καπιταλισμού.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ –ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ

 

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

 

– Στις 30 Σεπτέμβρη του 2012 πραγματοποιείται αντιφασιστική μοτοπορεία στον άξονα της οδού Πατησίων και τις γύρω περιοχές. Πέντε μέρες πριν, είχε πραγματοποιηθεί φασιστική επίθεση στα γραφεία της τανζανικής κοινότητας και σε μετανάστες στην πλατείας Αμερικής. Στην περιοχή είχε συσταθεί ρατσιστική “επιτροπή κατοίκων” με πρότυπο την αντίστοιχη του Αγ. Παντελεήμονα, ενώ ήδη είχαν δημιουργηθεί ομάδες που προχωρούσαν σε επιθέσεις. Μια από αυτές ήταν και ο εμπρησμός ενός μπαρ, του οποίου ο ιδιοκτήτης ήταν από το Καμερούν, από τους φασίστες Παπαβασιλείου (προσωπικό φίλο του Ρουπακιά) και Περρή, οι οποίοι -σύμφωνα με τους ίδιους- “αστυνόμευαν την περιοχή σε ομάδες των πέντε”. Στις 30 Σεπτέμβρη οι φασίστες Παπαβασιλείου και Περρής επιτίθενται σε συντρόφους της μοτοπορείας. Αυτή η κίνηση των φασιστών με την αυτονόητη αμυντική απόκρουση από την μεριά της πορείας ήταν και η αφορμή για την επίθεση που δέχτηκε από την ομάδα ΔΕΛΤΑ, η οποία εμβόλισε την πορεία πέντε φορές κατά την επιστροφή της στα Εξάρχεια, συλλαμβάνοντας συνολικά 15 συντρόφους και συντρόφισσες. Μετά από λίγες εβδομάδες, στη δικογραφία προστέθηκαν ακόμα 6 σύντροφοι με βάση τους αριθμούς των πινακίδων από τις μηχανές τους.

Κατά τη 19ωρη παραμονή των συντρόφων και των συντροφισσών στη ΓΑΔΑ, στο “τμήμα προστασίας του πολιτεύματος” και παρουσία αξιωματικών, βασανίζονται άγρια από τους εγκληματίες της ΔΕΛΤΑ. Μέχρι την αποκάλυψη των βασανιστηρίων από την βρετανική εφημερίδα Guardian, τα καθεστωτικά ΜΜΕ επιβάλλουν ένα τοίχος σιωπής. Παρά την αστυνομική βία και την απειλή της προφυλάκισης όλοι οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες υπερασπίζονται πολιτικά τη συμμετοχή τους στην αντιφασιστική μοτοπορεία.

– Τα βασανιστήρια στους αντιφασίστες και τις αντιφασίστριες το 2012 δεν ήταν μια απλή παρεκτροπή κάποιων αστυνομικών. Ήταν μέρος του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης που έχει επιβάλλει το μνημονιακό πολιτικό προσωπικό, και με τον πιο άγριο τρόπο τα πρώτα χρόνια μετά το 2010, με στόχο την κοινωνική εμπέδωση του φόβου, αλλά και τη περιθωριοποίηση, ποινικοποίηση και καταστολή της επαναστατικής δράσης, καθώς και της ταξικής πάλης.

– Τα γεγονότα της μοτοπορείας απέδειξαν με τον πιο σαφή αλλά και ωμό τρόπο την οργανική και στενή σύνδεση κράτους και παρακράτους. Μια ιστορική σχέση που -χωρίς φτιασιδώματα- αποτυπώθηκε στις 4 Ιουλίου του 2013, ένα χρόνο περίπου μετά τα βασανιστήρια στους αντιφασίστες, όταν – παρουσία του αρχηγού της ΕΛΑΣ- ο γγ της κυβέρνησης Τ. Μπαλτάκος κάλεσε τους αστυνομικούς της ΔΙΑΣ, αλλά κυρίως της ομάδας ΔΕΛΤΑ να έρθουν ένστολοι στο αμφιθέατρο της ΓΑΔΑ, ώστε να συζητήσουν (με αφορμή τα βιβλία του) για την “Κρυπτεία”, μια διαδικασία διαπαιδαγώγησης των αρχαίων Σπαρτιατών μέσα από τη δολοφονία ειλώτων.

– Έξι χρόνια μετά, τη Δευτέρα, 12 Νοέμβρη, δικάζονται οι 21 σύντροφοι και συντρόφισσες, με (ψευδο)μάρτυρες τους φασίστες της περιοχής και την κρατική συμμορία της ομάδας ΔΕΛΤΑ. Σήμερα οι σποραδικές συλλήψεις κάποιων φασιστών δεν πρέπει να δημιουργήσουν καμία αυταπάτη, κανέναν εφησυχασμό. Η ευνοϊκή αστυνομική και δικαστική μεταχείριση τους, καθώς και η επικίνδυνη και τυχοδιωκτική πολιτική νομιμοποίησης της ΧΑ από το ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με την άνοδο του εθνικισμού, την παγκόσμια οικονομία που αδυνατεί να ανακάμψει επαρκώς και μια πιθανή νέα αστάθεια στο αστικό πολιτικό τοπίο μπορεί να αναδείξει τη ΧΑ ξανά σαν μια χρήσιμη εφεδρεία. Για αυτό σήμερα ο οργανωμένος και μαχητικός αντιφασισμός, που θα συγκεντρώνει την αναγκαία μαχητική ισχύ (ιδεολογική, πολιτική, στρατιωτική) στους αποφασιστικούς χρόνους και χώρους, πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα ολόκληρου του κινήματος. Γιατί σήμερα, με το φασισμό να σηκώνει και πάλι απειλητικά κεφάλι στην Ελλάδα, την Ευρώπη και όλο τον κόσμο, όπως έγραφε και η Συνέλευση των κατηγορουμένων αντιφασιστών-αντιφασιστριών της 3ης Αντιφασιστικής Μοτοπορείας “η πολιτική, ηθική και οικονομική στήριξη των κατηγορουμένων και μέσα από αυτήν η πολιτική υπεράσπιση του δικαιώματος και της υποχρέωσής μας στην αντιφασιστική και ταξική αυτοάμυνα είναι ακόμα αναγκαία”.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΔΙΚΗ: Δευτέρα 12/11/2018, στις 9:00

στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών (Οδός Δέγλερη)

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Την Κυριακή 4 Νοέμβρη 2018, στο πλαίσιο της πανελλαδικής απεργίας στο εμπόριο για την υπεράσπιση της Κυριακάτικης αργίας, ως Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια, προχωρήσαμε σε μια ακόμα απεργιακή κινητοποίηση στο κέντρο της Αθήνας. Πιο συγκεκριμένα, από πολύ νωρίς το πρωί και μέχρι τη 1μμ είμαστε στο πάνω τμήμα της Ερμού (κοντά στο Συνταγμα), όπου και καλούσαμε στις 10πμ σε απεργιακή συγκέντρωση, και προχωρήσαμε σε απεργιακές περιφρουρήσεις στα καταστήματα ZARA, H&M και NIKE. Κατά τη διάρκεια της κινητοποίησής μας αυτής μοιράζαμε σε συναδέλφισσες και συναδέλφους στον κλάδο του εμπορίου καθώς και στους διερχόμενους την απεργιακή ανακοίνωση του Συντονιστικού δράσης, τμήματα της οποίας διαβάζονταν και από τη μικροφωνική που είχαμε στήσει. Παράλληλα, είχαμε αναρτήσει πανό στα καταστήματα όπου γίνονταν οι απεργιακές περιφρουρήσεις και σε διάφορα άλλα σημεία του εμπορικού πεζόδρομου.

Μέσα στις προηγούμενες βδομάδες είχαν πραγματοποιηθεί και πάλι εξορμήσεις σε καταστήματα της Ερμού και της ευρύτερης περιοχής, στα εμπορικά κέντρα AthensHeart και RiverWest, σε γειτονιές όπως το Περιστέρι κ.α. με μοίρασμα ανακοινώσεων και συζητήσεις με συναδέλφισσες και συναδέλφους, καθώς και με αφισοκολλήσεις.

Σημειώνουμε ότι η Κυριακή 4 Νοέμβρη ήταν μια ακόμα Κυριακή με τα μαγαζιά ανοιχτά σε πανελλαδικό επίπεδο (βλ. «8 Κυριακές»). Βέβαια, η Κυριακή αυτή ήρθε αμέσως μετά το τέλος της περιόδου Μάη-Οκτώβρη κατά την οποία οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι στα καταστήματα του δήμου Αθήνας και σε άλλες περιοχές που χαρακτηρίστηκαν ως «τουριστικές» βιώσαν την τρομοκρατία του να καλείσαι να δουλεύεις κάθε Κυριακή (βλ. «32 Κυριακές»). Ενώ μπροστά μας έχουμε και τις 3 συνεχόμενες Κυριακές του Δεκέμβρη με τα μαγαζιά ανοιχτά.

Σημειώνουμε, επίσης, ότι το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια συμμετείχε και στις απεργιακές κινητοποιήσεις που έλαβαν χώρα στο πλαίσιο της διακλαδικής και οργανωμένης από τα κάτω απεργίας της Πέμπτης 1 Νοέμβρη 2018. Η σχετική ανακοίνωση του Συντονιστικού δράσης βρίσκεται ΕΔΩ.

ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ 32, ΟΥΤΕ 8! ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ!

ΒΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ!

Η ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΕ,
ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ.

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας

και τα «απελευθερωμένα» ωράρια

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ | Ανακοίνωση Συντονιστικού δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια

από τη μοτοπορεία Αλληλεγγύης στο σύντοφο Μάριο, στο κέντρο της Αθήνας στις 25/5/2018.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΜΑΡΙΟ ΣΕΪΣΙΔΗ

«Όποια απόφαση πάρει το δικαστήριο εγώ προσωπικά ως αναρχικός θα συνεχίσω να αντιστέκομαι και να αγωνίζομαι με όλες μου τις δυνάμεις στο πλευρό των καταπιεσμένων και των αδύναμων, εξάλλου κομμάτι αυτών αποτελώ κι εγώ ο ίδιος.»

Μ.Σεϊσίδης

Στις 21 Νοεμβρίου, στο εφετείο Αθηνών, θα διεξαχθεί η δίκη σε β’ βαθμό του αναρχικού Μάριου Σεϊσίδη για την υπόθεση, με δημοσιογραφικούς όρους, των «ληστών με τα μαύρα». Ο Μάριος, όπως και οι σύντροφοι Σ. Σεϊσίδης, Γ. Τσιρώνης και Γ. Δημητράκης είχαν κατηγορηθεί για συμμετοχή στην ληστεία της Ε.Τ.Ε στη Σόλωνος στις 16 Γενάρη 2006. Το σκηνικό που στήνεται μετά τον τραυματισμό και τη σύλληψη του Γ. Δημητράκη, απο πυρά αστυνομικών, είναι βγαλμένο από το καλοκαίρι του 2002, όταν και συλλαμβάνονται μέλη της Ε.Ο 17Ν. Καννιβαλικά τηλεοπτικά show, ευφάνταστοι προσδιορισμοί όπως «η συμμορία με τα ούζι» ή « οι ληστές με τα μαύρα», αμέσως αποδίδονται σε όμάδα αναρχικών, που φέρεται να έχει διαπράξει συνολικά 7 ληστείες τραπεζών και χρηματοδοτεί κάποιο αόρατο επαναστατικό ταμείο, σκιαγραφώντας έτσι τους νέους δημόσιους κίνδυνους. Τα λαγωνικά της αστυνομίας σε αγαστή συνεργασία με μαριονέτες δημοσιογραφίσκους, διαμορφώνουν πάνω σε ισχνές ενδείξεις τις προϋποθέσεις για την έκδοση ενταλμάτων για τους Μάριο, Σίμο και Γρηγόρη.

Η στοχοποιησή τους λάμβάνει τεράστιες διαστάσεις διαμέσου αλλεπάλληλων δημοσιευμάτων, όπου παρουσιάζονται συνεχώς ως δράστες ληστειών τραπεζών και ενεργειών αντάρτικου πόλης. Η επικηρυξή τους πρός 600.000 ευρώ το 2009 και οι αναρτήσεις φωτογραφιών τους σε τοπικά τμήματα ήδη από το 2006 διαμορφώνουν τους κανόνες για το ανθρωποκυνηγητό. Στα χρόνια που θα περάσουν η ιστορία θα καταγράψει τις συλλήψεις των συντρόφων Σίμου και Γρηγόρη το 2010 και 2015 αντίστοιχα, αλλά και τις αθωωτικές αποφάσεις για όσα τους κατηγορούσαν.

Ο σύντροφος Μ. Σεϊσίδης για τις διωκτικές αρχές αποτελούσε τον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας ενόχων, που διακαώς αναζητούσαν για την υπόθεση των «ληστών με τα μαύρα». Η συνειδητή επιλογή του να παραμείνει σε καθεστώς φυγοδικίας, θα δικαιωθεί τελικά μετά τη συλληψή του και τη δίκη που θα ακολουθήσει, καθώς θα καταδικαστεί με απροκάλυπτη εκδικητικότητα και σκληρότητα στην εξωφρενική ποινή κάθειρξης των 36 ετών, για τα αδικήματα της απλής ληστείας κατά συναυτουργία (υπόθεση ΕΤΕ Σόλωνος), τριών απόπειρων ανθρωποκτονίας κατά συναυτουργία από κοινού (υπάλληλος security τράπεζας και οι 2 ειδικοί φρουροί) και σύστασης συμμορίας.

από τη μοτοπορεία Αλληλεγγύης στο σύντοφο Μάριο, στο κέντρο της Αθήνας στις 25/5/2018.

Η εμμονή και το μένος του αστυνομοδικαστικού συμπλέγματος, θα λάβει σάρκα και οστά σε μία δίκη, όπου ουδέν προέκυψε στην ακροαματική διαδικασία, αλλά αποκαλύφθηκε περίτρανα η στοχοποίηση του συντρόφου. Οι δικαστές με περίσσιο θράσος θα παραβλέψουν οτι ήταν οι μπάτσοι αυτοί που πυροβόλησαν αποδεδειγμένα κατ’ εξακολούθηση και τυφλά μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας, τραυματίζοντας ένα λαχειοπώλη στο πόδι. Ότι ήταν αυτοί που παραλίγο να δολοφονήσουν τον αναρχικό Γ.Δημητράκη, πυροβολώντας τον με τρείς σφαίρες στο ψαχνό. Αντί λοιπόν να βρίσκονται εκείνοι στο εδώλιο του κατηγορουμένου για απόπειρες ανθρωποκτονίας και βαριές σωματικές βλάβες, εμφανίζονται σαν θύματα που με το πρόσχημα της νόμιμης άμυνας μπορούν να δολοφονούν, να τρομοκρατούν, να βασανίζουν και να επιβραβεύονται απο την αστική δικαιοσύνη για αυτό. Παρά τις προσπάθειες επιβάρυνσης του συντρόφου με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας, ούτε οι ίδιοι οι μπάτσοι τον αναγνώρισαν, καθιστώντας το κατηγορητήριο ακόμα πιο αίολο και μετέωρο.

Τελικά η επιβολή της καταδίκης στηρίχθηκε βάση μόνο ενός εγγράφου πραγματογνωμοσύνης DNA των εργαστηρίων της αστυνομίας, που εμβόλιμα μπήκε στη διαδικασία και το οποίο απεστάλη απευθείας από γραφεία απηνών διωκτών των αναρχικών, ξεφτιλίζοντας έτσι κάθε έννοια δικαϊκού συστήματος. Είναι ξεκάθαρο ότι η αστική δικαιοσύνη καταδίκασε το σύντροφο επειδή είναι αναρχικός, υλοποιώντας ως πιστός υπηρέτης τους σχεδιασμούς των διωκτικών μηχανισμών και των καθεστωτικών Μ.Μ.Ε., που τόσο είχαν επενδύσει στο τρομολαγνικό αφήγημα των «ληστών με τα μαύρα».

Η επιβολή ποινής στον Μ. Σεϊσίδη για μία υπόθεση που έχει ήδη καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος, συνέπεσε χρονικά και με την καταδίκη της Ηριάννας και του Περικλή με βάση το DNA, ενώ “τυχαία” και στις δύο δίκες προέδρευε η ίδια δικαστής. Η οποία και μετά από δύο βδομάδες, αφού εκτέλεσε πιστά τις άνωθεν εντολές της, προήχθη στη δικαστική ιεραρχία. Η απόφαση της συγκεκριμένης έδρας ήταν η τελευταία ευκαιρία των μηχανισμών να περισώσουν κάτι από το «γόητρό» τους.

Κοιτάζοντας πίσω από τις γραμμές των νόμων της αστικής δικαιοσύνης και ταυτόχρονα κάνοντας μια επισκόπηση στο δωδεκαετές κατασταλτικό χρονικό του Μάριου, προκύπτει αβίαστα η ουσία της ίδιας της υπόθεσης. Η σκληρότητα και ο εκδικητικός χαρακτήρας της καταστολής εις βάρος του, μας κάνει για ακόμα μία φορά να συμπεράνουμε και να διατυπώσουμε πως στην περίπτωση του αναρχικού συντρόφου αυτό που επιχειρεί το κράτος δεν είναι να καταστείλει απλά και μόνο μια παραβατική συμπεριφορά αλλά ουσιαστικά το ίδιο το Α/Α κίνημα. Η αλληλεγγύη, το βασικό μας όπλο και πρόταγμα, είναι αυτή που στις 21 Νοεμβρίου θα αναμετρηθεί τόσο με την προσπάθεια καταστολής του κινήματός μας, όσο και με την απόπειρα εξόντωσης του συντρόφου μας. Ο Μάριος δεν είναι μόνος του για το λόγο ότι η υπόθεση του μας αφορά όλους. Οι μάχες που κερδίζει η δικαστική μαφία στις δικαστικές αιθουσες αποτελεί ουσιαστικά χαμένο έδαφος για εμάς στον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο. Αντίθετα, τα αναχώματα που στήνουμε μέσα από την έμπρακτα αλληλέγγυα στάση μας, δίνουν τη δυνατότητα επανάκτησης αυτών των εδαφών και τη συνέχιση του συνολικού απελευθερωτικού αγωνα.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΙΩΚΤΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Μοτοπορεία αλληλεγγύης στις 16 Νοεμβρίου. Συγκέντρωση στην πλατεία Εξαρχείων, στις 18.00.

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον σύντροφο Μ. Σεϊσίδη που δικάζεται στις 21 Νοεμβρίου, στο εφετείο Αθηνών (Λουκάρεως), στις 9:00.

Συνέλευση αλληλεγγύης στον αναρχικό Μάριο Σεϊσίδη

ΤΟ ΝΑΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ – ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟ ΝΑΤΟ

Τι πιο διεθνιστικό από το να αγωνίζεσαι στον ίδιο σου τον τόπο και παντού,

για τη λευτεριά των λαών του κόσμου όλου;

Το Σάββατο 27 Οκτώβρη πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στη νατοϊκή βάση του Solbiate Olona στο Varese της βόρειας Ιταλίας, με τη συμμετοχή δεκάδων διεθνιστών-διεθνιστριών και κεντρικό σύνθημα

ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΑΤΟ – ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης, διαβάστηκε σύντομος χαιρετισμός μας καθώς και ενημερωτικό κείμενο ακτιβιστή που συμμετέχει στο κίνημα “World BEYOND War” των ΗΠΑ.

Μια από τις αφορμές για τη συγκεκριμένη κινητοποίηση -που διοργανώθηκε από το Forum contro la Guerra (Φόρουμ ενάντια στον Πόλεμο) με τη συμμετοχή και των συντρόφων-συντροφισσών από την Κατάληψη Panetteria του Μιλάνου- αποτέλεσε η νατοϊκή άσκηση Trident Jucture 2018 που βρίσκεται σ’ εξέλιξη από τις 25/10 ως τις 7/11 στην ευρύτερη περιοχή της Νορβηγίας, της Βαλτικής Θάλασσας και του Βόρειου Ατλαντικού.

Πρόκειται για τη “μεγαλύτερη πρόβα πολέμου” του ευρωατλαντικού Ιμπεριαλισμού κατά τη διάρκεια της “μεταψυχροπολεμικής” περιόδου και πραγματοποιείται με τη συμμετοχή 31 κρατών-μελών και εταίρων, φυσικά και της Ελλάδας, και την εμπλοκή 40.000 στρατιωτών, 10.000 στρατιωτικών οχημάτων, 120 αεροπλάνων και 70 πλοίων. Οι ένοπλες δυνάμεις της ντόπιας αστικής τάξης και του κράτους της συμμετέχουν σ’ αυτήν την πολεμική άσκηση των φονιάδων των λαών με 4 αεροσκάφη F16, προσωπικό υποστήριξης και επιτελείς στελέχωσης του νατοϊκού Στρατηγείου Ειδικών Δυνάμεων.

Μέσα σ’ αυτόν τον “διαρκή πόλεμο ενάντια στους λαούς που αντιμετωπίζεται μονάχα με την ανάπτυξη ενός ισχυρού μετώπου αντιιμπεριαλιστικής αντίστασης”, στέλνουμε στους συντρόφους και τις συντρόφισσες στην Ιταλία διεθνιστικό σινιάλο Αλληλεγγύης και Αγώνα: ο Εχθρός είναι Εδώ. Ο Πόλεμος είναι Παντού. Πόλεμο στον Πόλεμο των Ιμπερια-ληστών.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ Σ’ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΕΦΙΚΤΟ

Μετάφραση του Καλέσματος στη Συγκέντρωση. 

ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΑΤΟ – ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

Συγκέντρωση στη βάση του ΝΑΤΟ στο Solbiate Olona

Με τη συγκέντρωση του Σαββάτου 27/10 στο νατοϊκό στρατόπεδο του Solbiate Olona σκοπεύουμε στην επανεκκίνηση των κινητοποιήσεων ενάντια στον πόλεμο. Ένα πόλεμο αναγκαίο για τη διατήρηση του αρπακτικού οικονομικού-χρηματοπιστωτικού συστήματος.

To NATO αποτελεί την ισχυρότερη πολεμική μηχανή στην ανθρώπινη ιστορία και βρίσκεται από πάντα υπό την ηγεσία των ΗΠΑ .

Η δομή στο Solbiate Olona είναι μια από τις εννιά νατοϊκές Διοικήσεις ταχείας επέμβασης, μετράει πάνω από 400 στρατιώτες, οι οποίοι -σε συγκεκριμένες συνθήκες- μπορούν και να διπλασιαστούν.

Οι επεμβάσεις του ΝΑΤΟ προκαλούν βομβαρδισμούς, νεκρούς και τραυματίες (το 90% των οποίων είναι άμαχοι), λεηλασία και καταστροφή των εδαφών, ραδιενεργή μόλυνση και ρύπανση, αύξηση των μεταναστευτικών ροών, στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων, στρατιωτικοποίηση των συνόρων, περισσότερη εκμετάλλευση και φτωχοποίηση των εργαζομένων.

Είμαστε ενάντια στον πόλεμο, όχι μόνο για ηθικούς λόγους αλλά και εξαιτίας των τεράστιων ποσών που αφαιρούνται από την υγεία, την εκπαίδευση, τις συντάξεις, τα μέσα μαζικής μεταφοράς, την προστασία των εδαφών.

Στην Ιταλία, οι στρατιωτικές δαπάνες θα φτάσουν μέσα στα επόμενα εφτά χρόνια σχεδόν στα 40 δις ευρώ ετησίως (πάνω από 100 εκατομμύρια τη μέρα) ενώ σήμερα ανέρχονται στα 23 δις

Η ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΟΠΟΙΗΘΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ Μ’ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΜΟΛΥΝΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΛΕΗΛΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΕΔΑΦΩΝ.

Σάββατο 27 Οκτώβρη από τις 15.00

Φόρουμ ενάντια στον Πόλεμο

www.forumcontrolaguerra.org

Σύντομος χαιρετισμός της Ταξικής Αντεπίθεσης (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Σύντροφοι και Συντρόφισσες

Στέλνουμε το θερμό χαιρετισμό μας στην κινητοποίηση σας ενάντια σε μια από τις πάρα πολλές βάσεις του θανάτου, μια από τις πολεμικές υποδομές που βρίσκονται διάσπαρτες και στα δικά μας εδάφη. Ένα από εκείνα τα μέρη απ’ όπου ο ευρωατλαντικός Ιμπεριαλισμός, με πρώτες τις ΗΠΑ εξάγουν “δημοκρατία” σπέρνοντας το θάνατο, τη πείνα και την εξαθλίωση ανά τον κόσμο, ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Ο αγώνας σας είναι και δικός μας. Ο αγώνας ενάντια στους καταπιεστές και τους εκμεταλλευτές μας. Αυτός ο δικός μας κοινός αγώνας αποτελεί κομμάτι του μόνου δίκαιου πολέμου, του δικού μας κοινωνικού και ταξικού πολέμου ενάντια στο δικό τους πόλεμο, τον πόλεμο που εγγυάται τα πλούτη τους και την εξουσία τους.

Από την Αθήνα, από την πρωτεύουσα του κράτους-παρία της ΕΕ, από τη γενέτειρα της δυτικής “δημοκρατίας”, στέλνουμε το χαιρετισμό μας με υψωμένη τη γροθιά και ενώνουμε τις φωνές μας με τις δικές σας για να φωνάξουμε αυτό που λένε και πραγματώνουν εδώ και χρόνια οι σύντροφοι μας και οι συντρόφισσες μας από το Λαϊκό Μέτωπο της Τουρκίας: ΝΑ ΜΑΧΕΣΑΙ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ.

από www.panetteriaoccupata.noblogs.org

 

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Κυριακή 4/11/18 ::  Απεργία στον κλάδο του εμπορίου

Απεργιακή συγκέντρωση: Ερμού (Σύνταγμα), 10 π.μ.

ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ 32, ΟΥΤΕ 8! ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ!

ΚΑΝΕΝΑΣ ΓΙΑ ΨΩΝΙΑ – ΚΑΝΕΝΑΣ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ
ΣΤΙΣ 4 ΝΟΕΜΒΡΗ (και κάθε Κυριακή) ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ.

ΒΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ!

ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΩΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΑΝ ΠΕΛΑΤΕΣ
ΚΑΙ ΣΤ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ.

Η ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΕ,
ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ.

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας
και τα «απελευθερωμένα» ωράρια

Ανακοίνωση Συντονιστικού δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια [Οκτώβρης 2018]