Author: taksiki-antepithesi

Καμία συμμετοχή. Καμία ανοχή στα εθνικιστικά συλλαλητήρια.

Πίσω φασίστες – Εμπρός Σύντροφοι!

Ενάντια στον ευρωατλαντικό “ρεαλισμό” και τις νατοϊκές “λύσεις”. Πόλεμο στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών. Πόλεμο στους αστούς ειρήνη στους λαούς

Μέσα στο προεκλογικό κλίμα, που εγκαινιάστηκε και επίσημα μετά την αποχώρηση από τη μακροβιότερη μνημονιακή συγκυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) του ακροδεξιού συνεταίρου και με την επέκταση της ευρωατλαντικής “ολοκλήρωσης” των δυτικών Βαλκανιών προ των πυλών, μέσω της επικύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών και από το ελληνικό κοινοβούλιο, όλος ο φασιστικός-εθνικιστικός εσμός, οι απόγονοι των ταγματασφαλιτών και των δοσιλόγων, οι νεο-εθνικόφρονες νατοϊκοί στρατηγοί, οι χουντικοί ρασοφόροι, οι ναζιστές δολοφόνοι του Σαχζατ Λουκμάν, του Παύλου Φύσσα, του Petrit Zifle, ένα χρόνο μετά το περσινό συλλαληλήτηριο-φιάσκο για την “Μακεδονία που είναι μια και είναι ελληνική”, λιγουρεύονται και πάλι το “αθηναϊκο πεζοδρόμιο”.

Ξεχνάνε κάτι: η Αθήνα ήταν, είναι και θα είναι αντιφασιστική.

Διεθνιστική Αντιφασιστική Συγκέντρωση

Κυριακή 20 Ιανουαρίου, Προπύλαια στις 13:00

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

*

Κείμενο της Ταξικής Αντεπίθεσης που κυκλοφόρησε τον Ιούνη του ’18 μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών:

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες συγχαίρουν τους πρωθυπουργούς Αλέξη Τσίπρα και Ζόραν Ζάεφ και χαιρετίζουν την ιστορική συμφωνία για την επίλυση της διαφωνίας του ονοματολογικού. Αυτή η επίλυση θα ωφελήσει τις δύο χώρες και θα ενισχύσει την περιφερειακή ασφάλεια και ευημερία.»

Απόσπασμα από ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ σχετικά με τη συμφωνία Ελλάδας και Β. Μακεδονίας

Την Κυριακή 17 Ιούνη στο χωριό Ψαράδες της Μ. Πρέσπας υπογράφηκε από τους υπουργούς Εξωτερικών της Ελλάδας και της FYROM (πλέον Βόρεια Μακεδονία) Ν. Κοτζιά και Ν. Ντιμιτρόφ, παρουσία των πρωθυπουργών Τσίπρα και Ζάεφ, η πολυπόθητη συμφωνία που διευθετεί το ονοματολογικό ζήτημα της δεύτερης στο πλαίσιο της ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης των Δυτικών Βαλκανίων. Βέβαια η λύση του ονοματολογικού ζητήματος δεν είναι τίποτα άλλο από ένα προπέτασμα καπνού για την περαιτέρω προέλαση του κεφαλαίου και την πλήρη πρόσδεση της γείτονος στο άρμα του ευρω-ατλαντικού ιμπεριαλισμού, βάζοντας ακόμα ένα λιθαράκι στην οχύρωση των συμφερόντων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια στο πλαίσιο του οξυμένου ανταγωνισμού με τη Ρωσία και την Κίνα. Εξού και η αποθέωση προς Τσίπρα- Ζάεφ από εκπροσώπους των ΗΠΑ, την εκπρόσωπο της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής Μογκερίνι, τον επίτροπο αρμόδιο για τη διεύρυνση της ΕΕ Χαν, τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, τον γερμανό υπουργό εξωτερικών και άλλα πολλά καλόπαιδα.

Κάπως έτσι, σύμφωνα με το άρθρο 2 της συμφωνίας η ελληνική κυβέρνηση θα κάνει επίσημη πρόσκληση στην κυβέρνηση της Βόρειας Μακεδονίας για να προχωρήσουν οι ενταξιακές διαδικασίες στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ: «με τη λήψη της γνωστοποίησης της κύρωσης της παρούσας συμφωνίας από το Κοινοβούλιο του δεύτερου μέρους, το πρώτο μέρος (σ.σ. Ελλάδα) χωρίς καθυστέρηση: i) Θα γνωστοποιήσει στον πρόεδρο του Συμβουλίου της ΕΕ ότι υποστηρίζει την έναρξη των ενταξιακών στην ΕΕ διαπραγματεύσεων του δεύτερου μέρους (σ.σ. Β. Μακεδονία) (…) ii) Θα γνωστοποιήσει στο γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ ότι υποστηρίζει να απευθυνθεί από το ΝΑΤΟ προς το δεύτερο μέρος πρόσκληση ένταξης». Όπως δήλωσε και ο πρωθυπουργός Ζάεφ: «Το ΝΑΤΟ κατέληξε σε ομόφωνη πολιτική απόφαση να συζητήσει επισήμως για την πρόσκληση ένταξης της Μακεδονίας στη συμμαχία, στη Σύνοδο Κορυφής της, αρχές Ιούλη στις Βρυξέλλες».

Όμως για να γίνει κατανοητό πως επιτεύχθηκε η συμφωνία αυτή, καθώς δεν πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία των εμπλεκόμενων μερών όπως διατείνεται ο Τσίπρας, αλλά μετά από προτροπές και πίεση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ θα πρέπει να ανατρέξουμε τουλάχιστον ένα μίση χρόνο πίσω.

Τον Δεκέμβριο του 2016 στη Βόρεια Μακεδονία πραγματοποιούνται εκλογές οι οποίες και δεν οδηγούν στο σχηματισμό κυβέρνησης. Τον Απρίλιο του 2017 σημειώνονται εκτεταμένα επεισόδια μέσα και έξω από το κοινοβούλιο από δυνάμεις της εθνικιστικής αντιπολίτευσης και μετά από καθοριστική παρέμβαση των αμερικανών, τον Ιούνιο του 2017 σχηματίζεται η κυβέρνηση του σοσιαλδημοκράτη Ζόραν Ζάεφ με τη στήριξη δυο (εκ των τριών) αλβανόφωνων κομμάτων. Δεν μπορεί να ειδωθεί έξω από αυτό το πλαίσιο και η συνάντηση του Ζάεφ με τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ λίγες μέρες μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης στη Β. Μακεδονία. Τότε σημείωνε ο δεύτερος: «Θέλουμε να δούμε τη πΓΔΜ ως μέρος μιας σταθερής περιοχής. Οι πόρτες του ΝΑΤΟ είναι ανοιχτές». Για το ΝΑΤΟ η ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας σε αυτό αποτελεί στρατηγική απόφαση στο πλαίσιο της πλήρους στρατιωτικής περικύκλωσης της Ρωσίας και ιδιαίτερα μετά τη συμφωνία μεταξύ Ρωσίας – Σερβίας για την εγκατάσταση ρωσικής στρατιωτικής βάσης στην επικράτεια της δεύτερης.

Στην Ελλάδα μεγάλο μέρος τόσο της δεξιάς/ ακροδεξιάς, αλλά κι ένα τμήμα της καθεστωτικής αριστεράς μιλάει για μια συμφωνία η οποία έχει το “σπέρμα” του αλυτρωτισμού καθώς αναγνωρίζεται η μακεδονική γλώσσα και o Μακεδόνας πολίτης. Κι αν για τους πρώτους είναι απόλυτα φυσιολογικό να ταυτίζονται με το βούρκο του δολοφονικού τους παρελθόντος και με τις απηνείς διώξεις που υπέστησαν οι σλαβομεκεδόνες στην Ελλάδα, για τους δεύτερους μόνο να εκπλαγούμε μπορούμε με την επιταχυνόμενη απομάκρυνσή τους από το διεθνισμό και το διαρκές φλερτάρισμά τους με την εθνικιστική αφήγηση. Από τη μία σχηματισμοί σαν την ΚΟΕ και τη ΛΑΕ ψαρεύουν στα θολά νερά του εθνικισμού και από την άλλη το ΚΚΕ διαρρηγνύει οριστικά τους ιστορικούς του δεσμούς με τον σλαβομακεδόνικο λαό, που έχυσε το αίμα του για την απελευθέρωση του τόπου στη λαϊκή εποποιία του 1941-49.

Στην πραγματικότητα, όμως, στη συμφωνία αυτή η Ελλάδα συμμετείχε από θέση ισχύος, τόσο γιατί σαν εθνοκρατικός σχηματισμός είναι υψηλότερα στον διεθνή καπιταλιστικό καταμερισμό, όσο και γιατί η Βόρεια Μακεδονία είναι αυτή η οποία ωφελείται (έστω και οριακά) περισσότερο από τα επακόλουθα της συμφωνίας (ένταξη στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ). Η θέση ισχύος του ελληνικού κράτους αποτυπώνεται τόσο στην πρωτοφανή απόφαση για επιβολή συνταγματικής αναθεώρησης στη Β. Μακεδονία όσο και στο άρθρο 7 της συμφωνίας, στο οποίο αναφέρεται ότι ο όρος “Μακεδονία” και “Μακεδόνας” έχει διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο για τις δυο χώρες. Για τη μεν Ελλάδα αναφέρεται «ο ελληνικός πολιτισμός, η ιστορία, η κουλτούρα και η κληρονομιά αυτής της περιοχής από την αρχαιότητα έως σήμερα», για τη δε Βόρεια Μακεδονία αναφέρεται «η επικράτεια, η γλώσσα, ο πληθυσμός και τα χαρακτηριστικά τους, με τη δική τους ιστορία, πολιτισμό και κληρονομιά, διακριτώς διαφορετικά από αυτά που αναφέρονται στο παραπάνω εδάφιο (σσ για την Ελλάδα)». Αναφορικά με τη γλώσσα, πράγματι ως επίσημη ορίζεται η Μακεδονική γλώσσα, συμπληρώνει όμως η συμφωνία ότι αυτή ανήκει στην ομάδα των Νότιων Σλαβικών γλωσσών, ενώ σημειώνεται πως «η επίσημη γλώσσα και τα άλλα χαρακτηριστικά του Δεύτερου Μέρους (σ.σ. της Β. Μακεδονίας) δεν έχουν σχέση με τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία, την κουλτούρα και την κληρονομιά της βόρειας περιοχής του Πρώτου Μέρους(της Ελλάδας)».

Στην πράξη η συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ αποτελεί το boarding pass για την επιβίβαση της Βόρειας Μακεδονίας στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και οι λαοί και από τις δυο πλευρές των συνόρων δεν έχουν τίποτα το θετικό να προσβλέπουν από αυτή. Άλλωστε το πρόσφατο παρελθόν το αποδεικνύει περίτρανα. Η συμμετοχή σε τέτοιου είδους σχηματισμούς (ΝΑΤΟ, ΕΕ) μόνο ανασφάλεια και πολέμους έχει να προσφέρει, σε αντίθεση με όσα διατείνεται στην ανακοίνωσή του το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Η συμφωνία αυτή εντείνει την εξάρτηση και στις δυο χώρες και τις “μπλέκει” πιο βαθειά στα ιμπεριαλιστικά “παιχνίδια” στην περιοχή των Βαλκανίων. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε αποθήκη όπλων και σε ένα μεγάλο αεροδρόμιο για το ΝΑΤΟ, ότι η κυβέρνηση έχει σπείρει νατοϊκές βάσεις και στρατιωτικές εγκαταστάσεις από άκρη σε άκρη σε όλη τη χώρα και ότι στη Σούδα ελλιμενίζονται και από εκεί ξεκινάνε τα αεροσκάφη που “διασφαλίζουν την τάξη και αποκαθιστούν την ειρήνη” στη Μέση Ανατολή. Επιπλέον, για το ελληνικό κεφάλαιο η συμφωνία είναι ένας βατήρας για μια νέα βαλκανική εξόρμηση, σε ένα “φιλικότερο” πλέον περιβάλλον.

Οι αστικές τάξεις των δυο χωρών και το πολιτικό τους προσωπικό προσβλέπουν στη συμφωνία αυτή τη γεωστρατηγική τους αναβάθμιση, βλέπουν δολάρια και ευρώ να ρέουν, αγωγούς φυσικού αερίου να χτίζονται. Όμως για να πραγματοποιηθούν τα σχέδιά τους θα πρέπει η εργατική δύναμη να κινεζοποιηθεί κι’ άλλο, θα πρέπει τα εργασιακά δικαιώματα να γίνουν χαρτοπόλεμος και οι πραγματικοί όροι διαβίωσης των εργαζομένων να γίνουν ακόμα χειρότεροι.

Η συνεργασία μεταξύ των δυο αστικών τάξεων περιγράφεται στο άρθρο 14 της συμφωνίας, όπου γίνεται λόγος για δέσμευση περεταίρω ανάπτυξης της “διασυνδεσιμότητας” στη περιοχή και οικονομικής και επιχειρηματικής συνεργασίας στους τομείς της Ενέργειας, του περιβάλλοντος, της βιομηχανίας, των υποδομών, της διαμετακόμισης εμπορευμάτων και φορτίων, των επενδύσεων, του τουρισμού, του εμπορίου και των μεταφορών, προωθώντας την ευρωατλαντική πολιτική για ενεργειακή απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο: «τα δύο μέρη θα αναπτύξουν και θα ενισχύσουν τη συνεργασία τους όσον αφορά στην Ενέργεια, ιδίως διά της κατασκευής, συντήρησης και χρήσης διασυνδεόμενων αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου (υφιστάμενων, υπό κατασκευή και σχεδιαζόμενων) και όσον αφορά στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, περιλαμβανομένων των φωτοβολταϊκών, της αιολικής και της υδροηλεκτρικής ενέργειας. Πιθανά εκκρεμή ζητήματα θα αντιμετωπισθούν χωρίς καθυστέρηση, με τη σύναψη αμοιβαίως επωφελών διακανονισμών λαμβάνοντας σοβαρά υπ’ όψιν την Ευρωπαϊκή Ενεργειακή Πολιτική και το ευρωπαϊκό κεκτημένο».

Η συνεργασία μεταξύ των δυο αστικών τάξεων, στο πλαίσιο των σχεδιασμών για τη γεωστρατηγική αναβάθμισή τους μέσω του βαθέματος της συμμετοχή τους στους οξυμένους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς, επιταχύνεται το τελευταίο διάστημα μετά την ανατροπή της εθνικιστικής κυβέρνησης Γκρούεφσκι τον Ιανουάριο του 2016 και την τοποθέτηση του σοσιαλδημοκράτη Ζάεφ στον πρωθυπουργικό θώκο ένα χρόνο αργότερα. Ήδη μέσα σ’ αυτό το διάστημα οι εμπορικές συναλλαγές μεταξύ των δύο χωρών αυξήθηκαν κατά 14,7%, ενώ δρομολογείται για το 2019 η έναρξη της κατασκευής του διασυνδετήριου αγωγού φυσικού αερίου Ελλάδας – Βόρειας Μακεδονίας. Ταυτόχρονα, δρομολογείται και η επαναλειτουργία του ανενεργού πετρελαιαγωγού Θεσσαλονίκη – Σκόπια. Τον αγωγό διαχειρίζεται ο όμιλος «ΒΑΡΔΑΧ ΑΕ» (Vardax SA), στον οποίο συμμετέχει σε ποσοστό 80% η ΕΛΠΕΤ – ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ Α.Ε. (θυγατρική της ΕΛΠΕ σε ποσοστό 63%) και κατά 20% το κράτος της Βόρειας Μακεδονίας.

Την ίδια ώρα η συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ άνοιξε στην πράξη το καπάκι για να ξεχυθεί ο φασιστικός βόθρος, αναμοχλεύοντας τα εθνικιστικά πάθη και στις δυο χώρες. Ο εμπρησμός της κατάληψης Libertatia στη Θεσ/νίκη από φασίστες και χουλιγκάνους, που έδρασαν με την κάλυψη του εσμού της σύγχρονης εθνικοφροσύνης, αλλά κι ένα πλήθος ανάλογων επιθέσεων που ακολούθησαν στο “περιθώριο” των εθνικιστικών συλλαλητηρίων (ΕΚΧ Σχολείο, θέατρο Εμπρός, κατάληψη ΠΙΚΠΑ, επίθεση σε τούρκους αλληλέγγυους στον κομμουνιστή απεργό πείνας Τουργούντ Καγιά) είναι ένα δείγμα για το πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει το φαινομενικά γραφικό χαφιεδότσουρμο του εθνικού κορμού. Ωστόσο, θα ήταν τεράστιο σφάλμα να περιορίσουμε την κίνησή μας στα στενά όρια ενός απλοϊκού αντανακλαστικού αντιφασισμού, καθώς η συμφωνία για το ονοματολογικό έχει ευρύτερες προεκτάσεις και συνέπειες, αφού αποτελεί ακόμα έναν κρίκο στην αλυσίδα της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και των οξυμένων ανταγωνισμών. Όπως γράφαμε στην ανακοίνωση ενάντια στην εθνικιστική φιέστα της 4ης Φλεβάρη: «Αυτή η αναμόχλευση των εθνικισμών, που προκύπτει αντικειμενικά από τις κινήσεις αυτές, δεν είναι ένα απλό τοπικό ζήτημα, αλλά λαμβάνει χώρα στο φόντο του σκληρού ανταγωνισμού ΗΠΑ – Ρωσίας στην περιοχή των Βαλκανίων. Από τη μια πλευρά, οι ΗΠΑ έχοντας δυνατά ερείσματα στην περιοχή μετά την πτώση του λεγόμενου “ανατολικού μπλοκ” δημιουργούν γεωπολιτικές, οικονομικές, ενεργειακές και διπλωματικές συμμαχίες με σκοπό τον απόλυτο έλεγχο και τον περιορισμό της ρωσικής διείσδυσης στην περιοχή. Το ΝΑΤΟ κάνει ακόμα πιο εμφανή την παρουσία του στα Βαλκάνια, επενδύοντας σε κράτη όπως η Αλβανία, το Κόσοβο, η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Σε αυτή τη συγκυρία, και δεδομένης της ρήξης των σχέσεων των ΗΠΑ με την Τουρκία, οι αμερικάνοι -όπως φαίνεται μεταξύ άλλων και από τη δημιουργία νέας στρατιωτικής βάσης στην Αλεξανδρούπολη- θεωρούν ως κομβικό το ρόλο της Ελλάδας, αφού σύμφωνα με τον αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα Τζέφρι Πάιατ, η Ελλάδα είναι ένας “ευέλικτος γεωπολιτικός μεντεσές”. Από την πλευρά της η Ρωσία ενισχύει τη διείσδυσή της στη Σερβία και τη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, ενώ διατηρεί ισχυρά φιλορωσικά ερείσματα σε άλλα κράτη (όπως το Μαυροβούνιο), προσπαθώντας να ανατρέψει το συσχετισμό δύναμης στην περιοχή. Σε αυτό το φόντο των οξύτατων ανταγωνισμών η είσοδος της FYROM στο ΝΑΤΟ είναι επιτακτική για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, αλλά και της ΕΕ. Αντικειμενικά, λοιπόν, το “ονοματολογικό” ζήτημα εγείρει για ακόμα μια φορά τα εθνικιστικά πάθη ανάμεσα στις δυο συμμαχικές χώρες, την Ελλάδα και τη FYROM. Κάπως έτσι, μαζί με τα γεράκια του αστικού κοσμοπολιτισμού εμφανίζονται και οι βρικόλακες του εθνικισμού».

Απέναντι στα σχέδια της εγχώριας αστικής τάξης και των διεθνών πατρώνων της, οι εργαζόμενοι και οι νεολαίοι πρέπει να οργανωθούν και να αντιταχθούν σε κάθε σχέδιο που σπέρνει το δηλητήριο του εθνικισμού, που πυκνώνει τα σύννεφα του πολέμου. Ενάντια, λοιπόν, στα γεράκια και τους βρικόλακες του κοσμοπολιτισμού και του εθνικισμού έχουμε το επαναστατικό καθήκον σχηματοποίησης ενός διεθνιστικού πόλου, ενός αντιπολεμικού κινήματος που θα σταθεί ανάχωμα στους επικίνδυνους πολεμοκάπηλους σχεδιασμούς και θα προωθήσει τη φιλία και την ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των λαών.

Μόνο ο οργανωμένος λαός μπορεί να βάλει φρένο στη επέλαση του κεφαλαίου και την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Μόνο ο οργανωμένος λαός μπορεί να αντιταχθεί στην διπλή κυριαρχία της αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού και να κάνει το επόμενο στέρεο βήμα. Ένα βήμα πιο κοντά στην οργάνωση της τάξης μας, ένα βήμα πιο κοντά στην προοπτική της κοινωνικής επανάστασης.

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΥΣ ΑΣΤΟΥΣ – ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ

 

Καμία συμμετοχή. Καμία ανοχή στα εθνικιστικά συλλαλητήρια.

Πίσω φασίστες – Εμπρός Σύντροφοι!

Διεθνιστική Αντιφασιστική Συγκέντρωση

Κυριακή 20 Ιανουαρίου, Προπύλαια στις 13:00

Πολιτικές Ομάδες, Συλλογικότητες, Στέκια, Καταλήψεις, Σύντροφοι – Συντρόφισσες

Το παγωμένο πρωινό στις 9/1/ 19 διαπράχθηκε ένα ακόμα προαναγγελθέν έγκλημα του κεφαλαίου και του κράτους του. Άλλη μια “θυσία στο βρώμικο βωμό” της καπιταλιστικής κερδοφορίας και της εργοδοτικής τρομοκρατίας: εξηντάχρονος εργάτης άφησε την τελευταία του πνοή μετά την πτώση του στο κενό, από έναν από τους πυλώνες του υπό κατασκευή γηπέδου της Δικέφαλος ΑΕ (του μεγαλοκαπιταλιστή ιδιοκτήτη της ΠΑΕ ΑΕΚ Δ.Μελισσανίδη) στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Μια “θυσία σε βρώμικο βωμό” για να χτιστεί η “Αγιά Σοφιά” ή “Αρένα Δούρου” του “Τίγρη”. Ένας αναμενόμενος θάνατος, πιθανώς ήδη προϋπολογισμένος στα λογιστικά βιβλία της εργολήπτριας εταιρίας ΕΡΜΩΝΑΣΣΑ ΑΕ. Τον περασμένο Οκτώβρη, όλοι οι εργάτες του εργοταξίου, μετά από τον τραυματισμό συναδέλφου τους και ενάντια στην ασυδοσία των αφεντικών, συσπειρώθηκαν και κατέβηκαν σε απεργία, προκηρυγμένη από το Συνδικάτο Οικοδόμων, αγωνιζόμενοι για άμεση λήψη μέτρων προστασίας, υπογραφή εργοταξιακής συλλογικής σύμβασης, αυξήσεις στα μεροκάματα της πείνας και κατάργηση των εξαντλητικών ωραρίων. Απέναντί τους βρήκαν μπετοναρισμένο το μαύρο μέτωπο της εργοδοσίας, των υπουργείων, των άφαντων “επιθεωρητών εργασίας”, των εισαγγελέων, των μπάτσων, των μπράβων και των μμε του μαφιόζικου καπιταλισμού. Ένας αναμενόμενος θάνατος, ακόμα ένας, σ’ έναν κλάδο όπως αυτός της οικοδομής, όπου η ανεργία θερίζει, η εντατικοποίηση αποτελεί τον κανόνα, τα εργοτάξια και οι οικοδομές θυμίζουν στρατόπεδα, οι μεγαλοεργολάβοι και οι κατασκευαστικές εταιρίες συνεχίζουν να θησαυρίζουν και να ξεζουμίζουν αυτούς που χτίζουν τα ιδρύματα, τα στάδια και τα μέγαρα της ντόπιας ολιγαρχίας, τους ντόπιους και μετανάστες εργάτες, αυτούς που συνεχίζουν να πληρώνονται με όλο και λιγότερα ψίχουλα. Ένας αναμενόμενος θάνατος, ακόμα ένας, στη “μεταμνημονιακή Ελλάδα” που έχει ήδη μετατραπεί σε μια απέραντη (τυπική ή άτυπη) Ειδική Οικονομική Ζώνη. Μέσα σ’ αυτήν την κανονικότητα της καπιταλιστικής επέλασης που για να φέρει την “ανάπτυξη” γκρεμίζει ότι έχει απομείνει ακόμα όρθιο από κατακτήσεις και δικαιώματα, δέκα μέρες πριν το εργοδοτικό έγκλημα στη Νέα Φιλαδέλφεια, τη νύχτα της παραμονής πρωτοχρονιάς του 2019, 27χρονος ντελιβεράς – πατέρας δύο παιδιών άφησε τη ζωή του στην άσφαλτο στα Χανιά. Ήταν ο έβδομος καταγεγραμμένος νεκρός εργαζόμενος οδηγός δικύκλου κατά τη διάρκεια του 2018.

Στη Νέα Φιλαδέλφεια, το αίμα του μάστορα ηλεκτροσυγκολλητή, που πότισε το νέο γήπεδο της ΑΕΚ, λερώνει πολλά χέρια, βαραίνει -ή τουλάχιστον θα έπρεπε να βαραίνει- πολλές συνειδήσεις. Γιατί δεν είναι το πρώτο αίμα που χύνεται ούτε στο συγκεκριμένο κάτεργο ούτε στη συγκεκριμένη περιοχή. Τα drones και οι κάμερες “αθλητικών ενημερωτικών” ιστοσελίδων άλλωστε, καταγράφουν και μεταδίδουν νυχθημερόν “την πορεία των έργων” και τα ντοπαρισμένα σχόλια έμμισθων ή άμισθων οργανωμένων οπαδών απαιτούν “να τελειώνει ο ναός”. Για να προχωρήσει η ανέγερση του γηπέδου και η μετατροπή της προσφυγικής-λαϊκής αθηναϊκής συνοικίας σε μια αρένα απόσπασης υπεραξίας, σ’ ένα διασκεδαστήριο εντατικής και πειθαρχημένης εργασίας, σ’ ένα καπιταλιστικό Eldorado, όπου ένοπλοι εργοδότες απειλούν εργαζόμενους που διεκδικούν το δίκιο τους, ξεζουμίζουν για ωρομίσθια και μεροκάματα πείνας, “δαγκώνουν” ένσημα και δεν καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές, επιβάλλουν εξαντλητικά ωράρια και απλήρωτες υπερωρίες, στέλνουν στο θάνατο εργάτες -σε ακραίες καιρικές συνθήκες- με παγετούς και καύσωνες (για να “βγει η δουλειά”, για να “τηρηθούν οι προθεσμίες”), κύλησε ήδη από το καλοκαίρι του 2014 και έπειτα, το χειμώνα του 2017, πολύ νερό, ή μάλλον αρκετό αίμα στο αυλάκι… Να θυμίσουμε τα “εδώ μόνο ΑΕΚ” και τα “όλο το Άλσος γήπεδο”; Τις απόπειρες φίμωσης και τρομοκράτησης κάθε φωνής υπεράσπισης του Άλσους και της πόλης, τις λεηλασίες αυτοδιαχειριζόμενων χώρων, την απόπειρα εμπρησμού και το κλείσιμο της κατάληψης Στρούγκα, τις τραμπούκικες επιθέσεις σε συνελεύσεις και εκδηλώσεις, τους τραυματισμούς συντρόφων και συντροφισσών, τους ξυλοδαρμούς κατοίκων, τη στοχοποίηση αγωνιστών και αγωνιστριών, τον αστυνομικό φραγμό στη γέφυρα της οδού Χαλκίδος, την αγαστή συνεργασία του κράτους και του ιδιωτικού οπαδικού στρατού για την απαγόρευση εισόδου στην λεωφόρο Δεκελείας της μαζικής διαδήλωσης αναρχικών και κομμουνιστών-συντρόφων και συντροφισσών στις 16 Μάρτη 2017 και την απόπειρα επιβολής στην περιοχή ενός καθεστώτος πολιτικού, κοινωνικού και ταξικού απαρτχάιντ; Θα ακουστεί μακάβρια τετριμμένο αν θυμίσουμε ότι το αίμα δεν είναι νερό και ότι η Μνήμη δεν είναι σκουπίδι;

Όπως και να έχει, είναι η ίδια η σκληρή πραγματικότητα εκείνη που -βαμμένη με το αίμα εργατών- υπενθυμίζει ότι δεν υπάρχει μέση οδός που να συνδέει το δρόμο της ταξικής πάλης και του αγώνα για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, μ’ εκείνον του τυφλού, κι εντέλει αντεργατικού-αντιλαϊκού, οπαδισμού. Μια βδομάδα μετά απ’ αυτό το εργοδοτικό έγκλημα, τώρα που έχουν στεγνώσει τα δάκρυα των κροκοδείλων και οι πόντιοι πιλάτοι έχουν πλύνει τα χέρια τους, τώρα που ο θάνατος και αυτού του εργάτη δεν είναι είδηση, τώρα που ήδη άλλο ένα όνομα (μέχρι το επόμενο) ακολούθησε στη μακρά λίστα των “εργατικών ατυχημάτων” και της “κακιάς στιγμής” (εκείνο του 51χρονου εργαζόμενου στην επιχείρηση ιχθυοκαλλιεργειών Νηρέας στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας), δικό μας ταξικό καθήκον ήταν και παραμένει να μην ξεχάσουμε, να μην συγχωρήσουμε.

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

ΜΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ & ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ

ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Μέσα στο προεκλογικό κλίμα, που εγκαινιάστηκε και επίσημα μετά την αποχώρηση από τη μακροβιότερη μνημονιακή συγκυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) του ακροδεξιού συνεταίρου και με την επέκταση της ευρωατλαντικής “ολοκλήρωσης” των δυτικών Βαλκανιών προ των πυλών, μέσω της επικύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών και από το ελληνικό κοινοβούλιο, όλος ο φασιστικός-εθνικιστικός εσμός, οι απόγονοι των ταγματασφαλιτών και των δοσιλόγων, οι νεο-εθνικόφρονες νατοϊκοί στρατηγοί, οι χουντικοί ρασοφόροι, οι ναζιστές δολοφόνοι του Σαχζατ Λουκμάν, του Παύλου Φύσσα, του Petrit Zifle, ένα χρόνο μετά το περσινό συλλαληλήτηριο-φιάσκο για την “Μακεδονία που είναι μια και είναι ελληνική”, λιγουρεύονται και πάλι το “αθηναϊκο πεζοδρόμιο”.

Ξεχνάνε κάτι: η Αθήνα ήταν, είναι και θα είναι αντιφασιστική.

Εν’ όψει του εθνικιστικού συλλαλητηρίου της Κυριακής 20 Γενάρη στο Σύνταγμα, καλούμε τις ταξικές και κοινωνικές δυνάμεις του κινήματος σε συσπείρωση για τη συνδιοργάνωση διεθνιστικής-αντιφασιστικής κινητοποίησης.

Συνέλευση: Τετάρτη 16 Γενάρη στις 18.00 στο ΕΜΠ (κτ.Γκίνη)

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Κείμενο της Ταξικής Αντεπίθεσης που κυκλοφόρησε τον Ιούνη του ’18 μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών: Σχετικά με τη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ και την ευρωατλαντική ολοκλήρωση των δυτικών Βαλκανίων

Στις 23 Δεκέμβρη τα ξημερώματα, ο συνάδελφος Μοχάμετ κατα την διάρκεια παραπλανητικής παραγγελίας, δέχτηκε επίθεση από τον πρώην εργοδότη του Χρήστο Σαλμά (ιδιοκτήτη και του ψητοπωλείου « το σουβλάκι της Ιφικράτους» στο Χαλάνδρι) και από ακόμα έναν «φουσκωτό» θρασύδειλο. Η αιτία της ενέδρας και του ξυλοδαρμού είναι οι διεκδικήσεις του συναδέλφου Μοχάμετ από τον πρώην εργοδότη του.

Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στη Συγκέντρωση – Πορεία: Παρασκεύη 18/1 

Πλατεία δημοκρατίας ΜΕΤΡΟ Περιστέρι 19.00

Ολόκληρο το κείμενο της ΣΒΕΟΔ εδώ

 

ΛΕΥΤΕΡΙΑ στους 9 Τούρκους Αγωνιστές

ΥΠΟΛΟΓΟΙ: Κυβέρνηση – ΗΠΑ – ΕΕ

Συγκέντρωση – Διαδήλωση Τρίτη 29 Ιανουαρίου 6 μμ

Προπύλαια – Βουλή – Τούρκικη Πρεσβεία

ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ 4 Φεβρουαρίου στον Κορυδαλλό

Πρωτοβουλία Οργανώσεων και Συλλογικοτήτων για την Απελευθέρωση των 9 Τούρκων Αγωνιστών

 

Στα πλαίσια του διεθνούς καλέσματος αλληλεγγύης στον Γενικό Γραμματέα του Λαϊκού Μετώπου Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης, Αχμάντ Σααντάτ, 13 χρόνια φυλακισμένο στις ισραηλινές φυλακές-κολαστήρια, η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό καλεί σε συγκέντρωση αλληλεγγύης την Τρίτη 22 Γενάρη, 18:00 στην Καπνικαρέα.

ΣΑΧΖΑΤ ΛΟΥΚΜΑΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΖΩΝΤΑΝΟΣ

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΝΙΚΙΕΤΑΙ Ο ΦΑΣΙΣΜOΣ

Στις 17 Γενάρη συμπληρώνονται 6 χρόνια από τη δολοφονία του μετανάστη-εργάτη από το Πακιστάν Σαχζάτ Λουκμάν, το 2013 στα Πετράλωνα από τους χρυσαυγίτες Χρήστο Στεργιόπουλο και Διονύση Λιακόπουλο.

Το Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς, ο χρυσαυγίτης Γιώργος Ρουπακιάς και το υπόλοιπο ναζιστικό τάγμα εφόδου της Νίκαιας δολοφονούσαν εξίσου θρασύδειλα στο Κερατσίνι τον αντιφασίστα Παύλο Φύσσα.

Το αίμα δεν είναι νερό, η Μνήμη δεν είναι σκουπίδι.

6 χρόνια μετά, οι λόγοι για να πολεμάμε τα πιστότερα (δήθεν “αντισυστημικά”) μαντρόσκυλα του κεφαλαίου, του κράτους του και του παρακράτους του, είναι όλοι ακόμα εδώ: στις 25 του περασμένου Νοέμβρη, ο μετανάστης εργάτης γης από την Αλβανία Petrit Zifle δολοφονήθηκε στη Λευκίμη της Κέρκυρας από τον χρυσαυγίτη Δημήτρη Κουρή επειδή δεν έσκυψε το κεφάλι μπροστά στο εθνικιστικό παραλήρημα του ναζιστή δολοφόνου.

Μέσα στη σημερινή συγκυρία, με τα σύννεφα ενός γενικευμένου πολέμου να πυκνώνουν απειλητικά πάνω από τη Μεσόγειο, με το φασισμό του 21ου αιώνα να σηκώνει απειλητικά κεφάλι στην Ευρώπη και όλο τον κόσμο και τη χώρα ν’ αποτελεί ήδη Ειδική Οικονομική Ζώνη, πολεμικό νατοϊκό ορμητήριο και τον πλέον υπάκουο “εταίρο” των ΗΠΑ στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, αφού μέσω της Συμφωνίας των Πρεσπών ανοίγει το δρόμο για την ολοκλήρωση της ευρωατλαντικής επέκτασης στα δυτικά Βαλκάνια, οι ναζιστές του Μιχαλολιάκου, εν αναμονή της έκβασης της πολύχρονης δίκης τους και προβάροντας τα προεκλογικά κοστούμια της “σοβαρής ΧΑ”, εκμεταλλευόμενοι μαζί με όλο το φασιστικό εσμό της νεο-εθνικοφροσύνης την ανακίνηση του “μακεδονικού ζητήματος”, χύνουν ρατσιστικό και πολεμοκάπηλο δηλητήριο και θέτουν στο στόχαστρό τους μετανάστες, πρόσφυγες, απεργούς, αγωνιστές, “διαφορετικούς”, καταλήψεις και άλλους κοινωνικούς-πολιτικούς χώρους.

6 χρόνια μετά τη δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν: δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ – ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ

ΚΑΜΙΑ ΕΚΕΧΕΙΡΙΑ – ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ

ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΟΥΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: Δευτέρα 14 Γενάρη στις 9:00 στο Εφετείο Αθηνών

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: Σάββατο 19 Γενάρη στις 12.00 στην πλ. Μερκούρη στα Πετράλωνα.

Tαξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Στις 10 και 11 Γενάρη αναμένεται να πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στην Αθήνα η γερμανίδα καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ, η πολιτική προϊστάμενη δηλαδή της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής οικονομίας. Η επίσκεψη αυτή δεν αποτελεί ένα εθιμοτυπικό γεγονός και παρόλο που δεν αναμένεται να υπάρξουν σημαντικές πολιτικές αποφάσεις, θα λειτουργήσει για μια ακόμα φορά ως ευθεία πολιτική παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας. Το περιεχόμενο της επίσκεψης της γερμανίδας καγκελαρίου περιλαμβάνει τα δυο βασικά ζητήματα άμεσου ενδιαφέροντος τόσο του ευρωπαϊκού όσο και του γερμανικού ιμπεριαλισμού, δηλαδή αφενός την παροχής στήριξης στην ελληνική κυβέρνηση, την διατήρηση της απρόσκοπτης συνέχισης εφαρμογής των μνημονιακών δεσμεύσεων και τήρησης των πρωτογενών πλεονασμάτων και αφετέρου τη διασφάλιση της επικύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών από το ελληνικό κοινοβούλιο.

Ουσιαστικά, αυτό που επιχειρείται μέσω της επίσκεψης της γερμανίδας καγκελαρίου είναι η παροχή εχέγγυων από σύσσωμη την αστική εκπροσώπηση ότι η Ελλάδα δεν θα σταθεί εμπόδιο στην νατοϊκή ολοκλήρωση της γείτονος. Η ανάμειξη του ευρωπαϊκού και δη του γερμανικού παράγοντα στα εσωτερικά της Ελλάδας δεν αποτελεί συγκυριακό φαινόμενο της τρέχουσας περιόδου, αλλά καθοριστικό παράγοντα στη διαμόρφωση της πολιτικής φυσιογνωμίας που απέκτησε η χώρα σε όλη τη μεταδικτατορική περίοδο.

Από τις ντιρεκτίβες της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, που διέλυσαν την αγροτική παραγωγή στην Ελλάδα και τα προγράμματα ΕΣΠΑ, μέχρι την επιβολή των μνημονίων, την πλήρη αποσάρθρωση των εργατικών κεκτημένων και την καταβαράθρωση της ελληνικής οικονομίας, το ευρωπαϊκό κεφάλαιο είχε τον πρώτο λόγο στη διαμόρφωση των πολιτικών κατευθύνσεων στο εσωτερικό της χώρας –αλλά όχι τον μόνο καθώς οι όποιες αποφάσεις λαμβάνονταν πάντα σε συμφωνία με το αμερικανικό κεφάλαιο.

Έτσι λοιπόν η γερμανίδα καγκελάριος έρχεται στην Αθήνα, για πρώτη φορά μετά την εκλογή ΣΥΡΙΖΑ το 2015, για να συγχαρεί την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για τα πεπραγμένα της. Άλλωστε τώρα το “κλίμα έχει αλλάξει” και η Μέρκελ δεν είναι πλέον ανεπιθύμητη, όπως δήλωναν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προ κυβερνητικών αξιωμάτων. Αντίστοιχα και η κυβέρνηση έχει “σοβαρευτεί” μετά το 1^ο εξάμηνο του 2015 και των δήθεν διαπραγματεύσεων και “κόκκινων γραμμών” επιβεβαιώνοντας έτσι το ρόλο της και τη στήριξη που της παρείχε η ντόπια και ξένη αστική τάξη και ακολουθώντας πλέον πιστά τις επιταγές των ευρωπαϊκών και ευρω-ατλαντικών διευθυντηρίων.

Την ίδια ώρα που οι άνεργοι συνεχίζουν να συνωστίζονται στις ουρές του ΟΑΕΔ, τα σχολεία και τα νοσοκομεία υπολειτουργούν, οι εργαζόμενοι βιώνουν για άλλη μια χρονιά την ανασφάλεια, οι τράπεζες παρά τα συνεχή μέτρα στήριξης τους και την άρση των capital controls συνεχίζουν να μην μπορούν να ανακάμψουν· η γερμανίδα καγκελάριος έρχεται στην Αθήνα προκειμένου να στηρίξει την ελληνική κυβέρνηση. Με άλλα λόγια, έρχεται να στηρίξει τις δικές της –και των υπόλοιπων μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών– επιλογές, των αντιλαϊκών μέτρων και της ακραίας μεταφοράς πλούτου από τις περιφερειακές χώρες στο ευρωπαϊκό κέντρο. Πέραν όμως της στήριξης των μέχρι τώρα πεπραγμένων της κυβέρνησης η Μέρκελ θέλει να διασφαλίσει και τη συνέχιση της δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας, να “κρούσει των κώδωνα του κινδύνου” για τυχόν συνέπειες που θα υπάρξουν σε περίπτωση που η χώρα δεν συμμορφωθεί με τις αποφάσεις του Eurogroup της 21^ης Ιούνη για “ενισχυμένη επιτήρηση” και πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2060.

Αν λοιπόν οι δηλώσεις στήριξης της ελληνικής δημοσιονομικής προσαρμογής αποτελούν το καρότο, τότε η αναιμική ανάπτυξη της οικονομίας μετά και την “έξοδο” από τα μνημόνια στις 21 Αυγούστου, αλλά και η διαρκής κρίση των ελληνικών τραπεζών αποτελούν το μαστίγιο προς την κυβέρνηση.

Αν το πρώτο ζητούμενο (όχι με σειρά σημαντικότητας) της επίσκεψης Μέρκελ είναι να συγχαρεί την κυβέρνηση για το “έργο” της –χωρίς βέβαια να ξεχάσει και τις προηγούμενες κυβερνήσεις των “δικών” της Σαμαρά-Βενιζέλου, Παπαδήμου, Παπανδρέου– το δεύτερο ζητούμενο αποτελεί η διασφάλιση της επικύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών. Η Μέρκελ έρχεται λοιπόν και για να “τραβήξει το αυτί” της αντιπολίτευσης για τη μη “συνεπή” της στάση αναφορικά με την υπερψήφιση της συμφωνίας.

Άλλωστε ο δρόμος είχε ανοίξει μετά το δημοψήφισμα στη Μακεδονία στις 30 Σεπτέμβρη, τότε που η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δήλωνε ότι «Οι ΗΠΑ χαιρετίζουν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Δημοκρατία της Μακεδονίας την 30ή Σεπτεμβρίου, κατά το οποίο οι πολίτες εξέφρασαν την υποστήριξή τους για την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση αποδεχόμενοι τη συμφωνία των Πρεσπών μεταξύ Μακεδονίας και Ελλάδας.»

Η επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών αποτελεί για τις λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ βασικό πυλώνα της στρατηγικής της διεύρυνσής τους και βασική στρατηγική τόσο στα πλαίσια της στρατιωτικής περικύκλωσης της Ρωσίας με τη δημιουργία νατοϊκών βάσεων στη Μακεδονία και την μετατροπή της Ελλάδας σε αποθήκη όπλων και αεροδρόμιο του ΝΑΤΟ, όσο σε οικονομικό επίπεδο με τη δημιουργία επενδύσεων και από τις δυο πλευρές των συνόρων.

Η στάση όμως της αντιπολίτευσης και κυρίως της ΝΔ ενδέχεται να βάλει σε κίνδυνο τη στρατηγική των ευρω-ατλαντικών διευθυντηρίων, άλλωστε επί της ουσίας οι όποιες κοκορομαχίες και δήθεν διαξιφισμοί μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για το ονοματολογικό δεν είναι τίποτε άλλο παρά προπέτασμα καπνού, μιας και κανείς τους δεν διαφωνεί με το επίδικο της συμφωνίας, που δεν είναι άλλο από την ένταξη της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και τις μπίζνες στα Βαλκάνια.

Αντιλαμβανόμενοι τα περιεχόμενα της επίσκεψης της Μέρκελ στην Αθήνα σαν τους βασικούς αρμούς της ντόπιας και ξένης αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού για την ευρύτερη περιοχή, καλούμαστε να της προσδώσουμε και τα νοήματα που της αντιστοιχούν.

Μια δυναμική υποδοχή της γερμανίδας καγκελαρίου μπορεί να συμπυκνώσει τους βασικούς στόχους ενός σύγχρονου επαναστατικού κινήματος· της εναντίωσης στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο αφενός και της πάλης ενάντια στη οικονομική λεηλασία και τον κοινωνικό εκφασισμό αφετέρου. Όμως αυτό μονάχα δεν αρκεί, πρέπει να ξαναπιάσουμε, συλλογικά, το νήμα τόσο των αντι-ιμπεριαλιστικών όσο και των αντιμνημονιακών αγώνων, να εντοπίσουμε τα λάθη και τις ελλείψεις μας και να χαράξουμε –και να υπηρετήσουμε– μια επαναστατική στρατηγική που θα (ξανά)δώσει όραμα, τόσο στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα όσο στο ευρύτερο κίνημα. Στο χέρι μας είναι λοιπόν να αποτελέσει η επίσκεψη Μέρκελ εφαλτήριο ανασυγκρότησης του λαϊκού αντι-ιμπεριαλιστικού αντικαπιταλιστικού κινήματος.

Η Ε.Ε ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΛΑΩΝ – ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΏΝ

Ενάντια στην επίσκεψη της γερμανίδας καγκελαρίου στην Αθήνα

Διαδήλωση Πέμπτη 10 Γενάρη, Προπύλαια 18.00

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)