Ίσως αρπάξεις απ’ τη γη μου και την τελευταία σπιθαμή.
Ίσως ταΐσεις στις φυλακές τη νιότη μου
Ίσως μου κλέψεις την κληρονομιά του παππού μου – πιθάρια, έπιπλα και σκεύη-
Ίσως καθίσεις παν’ απ’ το χωριό μας σαν εφιάλτης τρόμου εχθρέ του ήλιου
αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι.
Σαμίχ Κάσεμ
15 Μαϊου 2018: 70 χρόνια από τη Νάκμπα. 70 χρόνια κατοχής, ξεριζωμού, ανελέητων σφαγών, ανείπωτων διώξεων. Ταυτόχρονα, όμως, 70 χρόνια αντίστασης, 70 χρόνια που ο παλαιστινιακός λαός στέκεται όρθιος απέναντι σε έναν υπέρτερο και άρτια εξοπλισμένο κατακτητή. 70 χρόνια που η παλαιστινιακή Αντίσταση φωτίζει τις καρδιές όλων των καταπιεσμένων λαών.
Η φετινή επέτειος της Νάκμπα σημαδεύτηκε από τη σφαγή της 14ης Μαΐου, της επετείου της ανάγνωσης από τον επικεφαλής του Παγκόσμιου Σιωνιστικού Κογκρέσου Δαβίδ Μπεν – Γκουριόν της ιδρυτικής διακήρυξης του κράτους του Ισραήλ. Αυτή ήταν η μέρα που διάλεξε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ν. Τραμπ για να μεταφέρει την αμερικάνικη πρεσβεία από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ (Αλ Κουντς). Σε μια επίδειξη ανελέητης πυγμής το κράτος απαρτχάιντ του Ισραήλ αιματοκύλισε τις διαδηλώσεις στη Γάζα, δολοφονώντας εν ψυχρώ 61 άμαχους παλαιστίνιους. Περίπου 120 είναι οι νεκροί από την έναρξη της “μεγάλης πορείας της επιστροφής” στις 30 Mαρτίου.
Αθήνα 15/5/2018: 70 χρόνια από τη Νάκμπα, περίπου χίλιοι διεθνιστές και διεθνίστριες συμμετείχαν στη διαδήλωση που διοργανώθηκε από την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό και στηρίχτηκε από ομάδες και οργανώσεις αναρχικών και κομμουνιστών, αγωνιστών και αγωνιστριών από την Παλαιστίνη, την Ελλάδα, την Τουρκία και το Κουρδιστάν. Οι σημαίες της Παλαιστίνης και της Αντίστασής της κυμάτισαν στον αττικό ουρανό, πάνω στις αστυνομικές κλούβες του ελληνικού κράτους-συνενόχου του αιματοκυλίσματος, έξω από τις πρεσβείες των κρατών- τρομοκρατών ΗΠΑ και Ισραήλ. Και μια βροχή από πέτρες στη γιάφκα των σιωνιστών, σπονδή από την παλαιστινιακή νεολαία της Αθήνας στ’ αδέλφια της που σφάζονται κάτω στην Παλαιστίνη.
Η Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών), μαζί με άλλους συντρόφους και συντρόφισσες, σταθήκαμε στο πλευρό της ανυποχώρητης παλαιστινιακής νεολαίας, ακόμα και μετά την αποχώρηση του κύριου όγκου της πορείας. Ήμασταν εκεί, κάτω από μια υπέροχη βροχή από πέτρες, για να βροντοφωνάξουμε μαζί με τα αδέρφια μας και τις αδερφές μας:
ΟΙ ΛΑΟΙ ΝΙΚΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΟΠΛΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ!
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ – ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ!
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)