Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Με τη παρουσία εκατοντάδων συντρόφων και συντροφισσών πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 1 Φλεβάρη, στο κτίριο Γκίνη του Πολυτεχνείου, η εκδήλωση “Καπιταλιστική Κρίση-Πόλεμος-Καθεστώς Έκτακτης Ανάγκης. Πολιτική Συγκρότηση-Ταξική Οργάνωση-Επαναστατική Προοπτική. Aπό το Χθες στο Σήμερα”, με τη συμμετοχή του συντρόφου Μαουρίτσιο Φερράρι, μέλος του “ιδρυτικού πυρήνα” των Ερυθρών Ταξιαρχιών και πρώην πολιτικoύ κρατούμενου για 30 χρόνια στις ιταλικές φυλακές. Η εκδήλωση συνδιοργανώθηκε από την Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών) και τις εκδόσεις ΜΟΛΟΤ με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου “Η Επανάσταση δεν είναι ένα επίσημο γεύμα. Μια συζήτηση με τον Μαουρίτσιο Φερράρι”.

Για σχεδόν 3 ώρες, ο σύντροφος όρθιος, με αστείρευτη ενέργεια και πολιτική διαύγεια αναφέρθηκε αναλυτικά σε μια αγωνιστική διαδρομή μισού αιώνα και ανέτρεξε εμπεριστατωμένα στις ρίζες της κοινωνικής πόλωσης και της προλεταριακής ριζοσπαστικοποίησης, στις διάφορες μορφές της πολιτικής συγκρότησης και της εργατικής οργάνωσης, στην επιρροή που ασκήθηκε από το διεθνές πλαίσιο των αντιαποικιακών-αντιιμπεραλιστικών αγώνων, στην όσμωση και τους κοινούς αγώνες μέσα στις φυλακές πολιτικών και κοινωνικών κρατούμενων, στο πέρασμα από τη σύγκρουση στο πεδίο Εργασίας-Κεφαλαίου στο συνολικότερο πεδίο της επίθεσης στην καρδιά του Κράτους. Χωρίς να υπαναχωρεί ούτε στιγμή από την αξία του ένοπλου αγώνα και της μαχητικής δράσης, την διαλεκτική σχέση τους με τον διαχρονικά εξελισσόμενο ταξικό πόλεμο και την ευρύτερη αντικαπιταλιστική-αντιιμπεριαλιστική πάλη, εντόπισε το 1980 ως το σημείο καμπής και δεν φοβήθηκε να αρθρώσει την λέξη “ήττα” σημειώνοντας ότι “η ήττα δεν αφορούσε μόνο τις Ερυθρές Ταξιαρχίες αλλά ολόκληρη την εργατική Τάξη”, και ήρθε μέσα από την καπιταλιστική αναδιάρθρωση, τους νόμους “περί διαχωρισμού και μετάνοιας” και το μόνιμο καθεστώτος έκτακτης ανάγκης που φτάνει ως τις μέρες μας. Όντας ακόμα ενεργός στο κίνημα, αναφέρθηκε αναλυτικά σε αγώνες που εξελίσσονται στην Ιταλία τα τελευταία χρόνια (αγώνες μεταναστών εργατών στον κλάδο του logistics, για το δικαίωμα στη στέγη, ενάντια στον πόλεμο κα).

Με τα λόγια του αλλά και συνολικά με την ολιγοήμερη αγωνιστική παρουσία του εδώ στην Αθήνα, -με τη συμμετοχή του στην συγκέντρωση στο Εφετείο ενάντια στην έκδοση του αγωνιστή από την Τουρκία Mehmet Dogan και την μοτοπορεία Αλληλεγγύης στον αναρχικό σύντροφο Γρηγόρη Τσιρώνη στις 2/2 καθώς και στη διεθνιστική-αντιφασιστική πορεία στο κέντρο της Αθήνας στις 3/2- με τη σεμνότητα του –το χαρακτηριστικό γνώρισμα κάθε ατόφιου αγωνιστή- και την αλύγιστη πίστη του στην επαναστατική προοπτική, ο σύντροφος Μαουρίτσιο μας πρόσφερε πολύτιμα πολιτικά διδάγματα και μαθήματα ζωής. Και όπως έγραψε κι ένας σύντροφος: Τέτοιοι άνθρωποι μόνο δύναμη κ ελπίδα μπορούν να δώσουν σε μας…

Σ’ ευχαριστούμε Σύντροφε!

ΥΓ: Τον Γενάρη του 2012, μετά την αποφυλάκιση του το 2004 έπειτα από 30 χρόνια εγκλεισμού, ο Μαουρίτσιο διώχθηκε -μαζί με άλλους 45 αγωνιστές και αγωνίστριες του κινήματος ΝΟ ΤAV- και προφυλακίστηκε, ενώ το Γενάρη του 2015 καταδικάστηκε -πρωτόδικα- από την ιταλική αστική δικαιοσύνη σε ποινή κάθειρξης 4 1/2 χρόνων, για τη συμμετοχή του -μαζί με χιλιάδες διαδηλωτές- στις μαζικές πολύωρες συγκρούσεις στις 27/6/11 και τις 3/7/11 με τις δυνάμεις καταστολής που φρουρούσαν το εργοτάξιο του Chiomonte στη Val di Susa της βόρειας Ιταλίας. Προσεχώς αναμένεται η εκδίκαση της υπόθεσης στο Εφετείο, όπου μια πιθανή επικύρωση της πρωτόδικης απόφασης ενδέχεται να οδηγήσει και πάλι τον 73χρονο σύντροφο, πίσω στα κελιά των ιταλικών φυλακών.

Ακολουθεί το link του ηχητικού αρχείου και η εισήγηση της εκδήλωσης.

https://soundcloud.com/taksiki-antepithesi/mferrari

**

Η Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών) και οι εκδόσεις ΜΟΛΟΤ έχουν την χαρά να συνδιοργανώνουν την εκδήλωση “Καπιταλιστική Κρίση-Πόλεμος-Καθεστώς Έκτακτης Ανάγκης. Πολιτική Συγκρότηση-Ταξική Οργάνωση-Επαναστατική Προοπτική. Aπό το Χθες στο Σήμερα” φιλοξενώντας στην Αθήνα τον σύντροφο Μαουρίτσιο Φερράρι, μέλος του “ιδρυτικού πυρήνα” των Ερυθρών Ταξιαρχιών και πρώην πολιτικoύ κρατούμενου για 30 χρόνια στις ιταλικές φυλακές.

Η αποψινή εκδήλωση πραγματοποιείται με αφορμή την κυκλοφορία από τις εκδόσεις ΜΟΛΟΤ του βιβλίου “Η Επανάσταση δεν είναι ένα επίσημο γεύμα”. Μια συζήτηση με τον Μαουρίτσιο Φερράρι και εντάσσεται στη συνολικότερη στόχευση μας για πολιτική αυτομόρφωση, ιδεολογική συγκρότηση, υπεράσπιση της επαναστατικής μνήμης.

Αποτελεί κατά κάποιο τρόπο τη συνέχεια του διημέρου εκδηλώσεων Χθες, Σήμερα, Αύριο… Η Επανάσταση λέει: Ήμουν, είμαι και θα είμαι! που είχε διοργανώσει τον περασμένο Ιούνη στην Αθήνα -στα πλαίσια ανάπτυξης των διεθνιστικών πολιτικών επαφών και σχέσεων- η Ταξική Αντεπίθεση, με τη συμμετοχή του συντρόφου Αntonio P. (πρώην πολιτικού κρατούμενου για τη δράση των Ερυθρών Ταξιαρχιών). Οι εισηγήσεις εκείνου του διημέρου είναι δημοσιευμένες στο espivblog της ΤΑ ενώ στο τελευταίο τεύχος της πολιτικής επιθεώρησης ΜΟΛΟΤ υπάρχει, εκτός από την εισήγηση της πρώτης ημέρας και μια συζήτηση με τον Αντόνιο και άλλους συντρόφους από την κατάληψη Panetteria του Μιλάνου, που είχαν βρεθεί τον προηγούμενο Ιούνη στην Αθήνα.

Έχουμε την χαρά λοιπόν να βρισκόμαστε απόψε εδώ φιλοξενώντας τον Μαουρίτσιο, έναν σύντροφο, η πολιτική ζωή και η αγωνιστική διαδρομή του οποίου, αποτελούν -χωρίς ίχνος υπερβολής- ένα ζωντανό κομμάτι επαναστατικής προλεταριακής ιστορίας, ή όπως με την σεμνότητα που διακρίνει κάθε ατόφιο αγωνιστή λέει ο ίδιος “μια ακόμα ιστορία από αυτή των πολλών χιλιάδων προλετάριων, που έκαναν εκείνη την περίοδο αυτές τις επιλογές”. Έναν σύντροφο που έμελλε να είναι από το 1974 ο πρώτος πολιτικός κρατούμενος των Ερυθρών Ταξιαρχιών και να μείνει στην ιστορία του διεθνούς επαναστατικού κινήματος ως ο ερυθροταξιαρχίτης που διάβασε την προκήρυξη στην πρώτη δίκη στο Τορίνο, την άνοιξη του ‘76.

Όσον αφορά αυτή καθαυτή την έκδοση, στο βιβλίο περιλαμβάνεται η απομαγνητοφωνημένη μετάφραση ηχογραφημένων συζητήσεων που έγιναν στην κατάληψη Panetteria από το καλοκαίρι ως το φθινόπωρο του 2016. 40 χρόνια μετά, απ’ όταν ο Μαουρίτσιο στο δικαστήριο του Τορίνου γινόταν η συλλογική φωνή των ΕΤ προς το προλεταριάτο και το επαναστατικό κίνημα.

Continue reading Ενημέρωση-Hχητικό-Εισήγηση της Εκδήλωσης για την επαναστατική προοπτική (1/2) με τον σύντροφο Μ.Φερράρι

Ο σχεδιασμός για την στρατηγική περικύκλωση των Εξαρχείων, με επίκεντρο την συνεχή εποπτεία και πολιορκία των δυνάμεων καταστολής, περιλαμβάνει και την μεθοδευμένη ‘’εκ των έσω’’ αλλοίωση της περιοχής. Οι συμμορίες που δρουν με την ανοχή και την κάλυψη της αστυνομίας, κυρίως στον υπερκερδοφόρο τομέα της πώλησης ναρκωτικών, αναλαμβάνουν, εκτός όλων των άλλων, και την δια της βίας μετατόπιση των συσχετισμών δύναμης στην περιοχή. Η αντικοινωνική βία και οι εικόνες εκφυλισμού και παρακμής που φέρει το ναρκεμπόριο ως φυσικό επακόλουθο σε μια γειτονιά, δημιουργεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την επίτευξη των κρατικών σχεδιασμών. Της εσωτερικής σήψης της γειτονιάς, μέσω της τρομοκράτησης και εντέλει της υποταγής στους νόμους των συμμοριών, ώστε η επικείμενη κρατική παρέμβαση να φαντάζει ως η μόνη λύση και σωτηρία για τα Εξάρχεια.

Η μεθοδευμένη υποβάθμιση των Εξαρχείων, αφορά την επεκτατική και ιδιαίτερα επιθετική κίνηση του κεφαλαίου. Αφού πρώτα οι κάτοικοι της περιοχής, απωλέσουν μέσα στο έτσι κι αλλιώς ζοφερό περιβάλλον της κρίσης, μισθούς, συντάξεις και πρόσβαση σε βασικά κοινωνικά αγαθά, καλούνται να απωλέσουν και κάτι επιπλέον. Τη δυνατότητα τους να αισθάνονται τη γειτονιά δικιά τους. Οι τραμπουκισμοί, οι απόπειρες βιασμών, τα ναρκωτικά και οι ληστείες, συνθέτουν την εικόνα μιας καθημαγμένης γειτονιάς, τόσο από την οικονομία όσο και από τις συμμορίες που ήρθαν να αποτελειώσουν ότι απέμεινε όρθιο στην περιοχή.

Τα Εξάρχεια βρίσκονται στο στόχαστρο του κεφαλαίου γιατί διατηρούν, έστω και οριακά πλέον, τα γνωρίσματα μιας αντιστεκόμενης κοινωνίας. Είναι σημείο συνάντησης και εφόρμησης των δυνάμεων του επαναστατικού κινήματος, είναι οχυρό και καταφύγιο για τους αγωνιστές, τους απόκληρους και τους ξεριζωμένους. Η ισχνή, αλλά ακόμα ζωντανή αλληλέγγυα σχέση ανάμεσα στις δυνάμεις του κινήματος και της γειτονιάς, αποτελεί τον καθοριστικό στόχο του κεφαλαίου για να εισβάλει ολοκληρωτικά ως αδιαφιλονίκητη δύναμη στην περιοχή. Για να την αναμορφώσει ριζικά, τόσο ως επενδυτικό πεδίο αλλά κυρίως ως σχέση. Ως μια αποξενωμένη, υποταγμένη και παραδομένη γειτονιά. Μια γειτονιά που θα αναπλαστεί πρωτίστως ιδεολογικά, ώστε να εναρμονιστεί στη συνέχεια με την υλική μετάλλαξη της περιοχής.

Δεδομένης της αναπόσπαστης πολιτικής ταυτότητας των Εξαρχείων, το κεφάλαιο επιδιώκει να μετατρέψει την περιοχή σε ‘’μουσείο’’. Αρχικά μέσω της εκκαθάρισης των επαναστατικών δυνάμεων και των δεσμών τους με τη γειτονιά και εν συνεχεία απονευρώνοντας το όποιο πολιτικό πρόσημο φέρουν τα Εξάρχεια. Έτσι, ανανοηματοδοτώντας απρόσκοπτα τον ιστορικό χαρακτήρα της περιοχής, το κεφάλαιο θα αξιοποιήσει τον πολιτικό της χαρακτήρα ως πλεονέκτημα επιχειρηματικών επενδύσεων, με απώτερο στόχο την μετατροπή των Εξαρχείων σε μια ‘’Βαρκελώνη’’ των Βαλκανίων. Εναλλακτικός τουρισμός, ναρκωτικά και διασκεδαστήρια, θα συνθέτουν το νέο ασφαλές και αποστειρωμένο από κάθε ίχνος αντίστασης και αλληλεγγύης περιβάλλον.

Μέσα από αυτό το πρίσμα, αντιλαμβανόμαστε- σήμερα- τη μάχη των Εξαρχείων. Ως μια πολιτική μάχη, τόσο απέναντι στο κεφάλαιο και τους σχεδιασμούς του όσο και απέναντι στους εαυτούς μας. Αντιμέτωποι με τον πασιφανή σχεδιασμό για τον πολιτικό αφανισμό μας και τη σταδιακή ενσωμάτωση του επαναστατικού αγώνα στις μεταμοντέρνες και εναλλακτικές υγειονομικές ζώνες του κεφαλαίου, οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Να περιφρουρήσουμε δηλαδή το επαναστατικό πρόταγμα, όχι ως αφηρημένη έννοια αλλά ως υλική αντανάκλαση στο αγωνιστικό πεδίο μιας γειτονιάς. Στην πράξη και στη μάχη. Στην κατά μέτωπο αναμέτρηση με τους μισθοφόρους του κεφαλαίου, τις δυνάμεις καταστολής και τις λοιπές συμμορίες που εισβάλουν, τρομοκρατούν και εκφυλίζουν την περιοχή. Σε αυτήν τη μάχη πρέπει να συστρατευθούν όλες οι δυνάμεις της περιοχής. Όσοι δηλαδή αντιλαμβάνονται το ιστορικό και ανυπολόγιστο μέγεθος της ήττας που θα επιφέρει η δρομολογημένη ‘’ανάπλαση’’ των Εξαρχείων.

Η ενότητα και η μαζικότητα των δυνάμεων, που το δίχως άλλο αποτελεί την καθοριστικότερη προϋπόθεση για την ευνοϊκή διεξαγωγή της μάχης, αρχικά οφείλει να θέσει στο στόχαστρο συγκεκριμένα (χωρίς περιστροφές και αγκυλώσεις) τα υποκείμενα, τις ομάδες και τις παρέες που λυμαίνονται την περιοχή, ξεκαθαρίζοντας διαπαντός τους εχθρούς από τους φίλους. Η έννοια της αυτό-οργάνωσης και της αλληλεγγύης, ως επιτομή της κοινωνικής αρμονίας και προόδου, δεν χωράει κάθε απόχρωσης τραμπούκους, ναρκέμπορους, σεξιστές, μαχαιροβγάλτες. Και από κει και πέρα τον λόγο έχουν οι πράξεις.

Εδώ και χρόνια μια συμμορία ναρκέμπορων έχει στήσει πιάτσα στην οδό Μεσολογγίου. Η παρουσία τους εκεί, δύο στενά κάτω από το ‘’άγρυπνο βλέμμα’’ των δυνάμεων καταστολής, έχει ως συνέπεια την μετατροπή της γειτονιάς, από πεδίο συνάντησης της αντιστεκόμενης νεολαίας, σε μια γκετοποιημένη και λουμπενοποιημένη ζώνη. Η μετατροπή του μνημείου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από σημείο αναφοράς της σύγχρονης κινηματικής ιστορίας, σε κέντρο διακίνησης ναρκωτικών, αντανακλά τον πολιτικό, αξιακό και ιστορικό εκμαυλίσμό του επαναστατικού κινήματος. Αντανακλά την αμαχητί απώλεια του ζωτικού του χώρου, την αδυναμία του να αυτοπεριφρουρηθεί.

Τα υποκείμενα που συγκροτούν τη συγκεκριμένη συμμορία, έπειτα από δημόσιες παρεμβάσεις συντρόφων που στόχευαν στο να τους εκδιώξουν από την περιοχή, θεώρησαν πως μπορούν να απαντήσουν με τα όπλα. Και το έκαναν. Έτσι, το τελευταίο διάστημα έχουν καταγραφεί μια σειρά από ένοπλες επιθέσεις και απειλές σε συντρόφους και θαμώνες της περιοχής. Και ενώ τα φαινόμενα αυτά, χρήζουν την (έτσι κι αλλιώς) αυτονόητη κινητοποίηση των δυνάμεων του κινήματος για την επίλυση τους, το γεγονός πως οι επιθέσεις αυτές συνοδεύονται από ανακρίσεις για την πολιτική ταυτότητα των θυμάτων, προσδίδει μια κρισιμότερη διάσταση. Το πρωτοφανές γεγονός της στοχευμένης επίθεσης των συμμοριών σε συντρόφους, σηματοδοτεί την ανοιχτή κήρυξη πολέμου απέναντι στο κίνημα, αποτελεί μια ευθεία απόπειρα των ναρκέμπορων να καταστήσουν τα Εξάρχεια ως τσιφλίκι τους. Αλλά δεν θα τους περάσει. Πόλεμο θέλουν, πόλεμο θα έχουν.

Με αφετηρία την κεντρική ανάδειξη των ζητημάτων που ταλανίζουν την περιοχή , την απαιτούμενη συσπείρωση δυνάμεων γύρω από αυτά, αλλά και τη ζύμωση μέσω της προσπάθειας να επανοικειοποιηθούμε τα Εξάρχεια ως σημείο διαβίωσης και αγώνα, ο αγώνας απέναντι στο κεφάλαιο, τις συμμορίες του και τις δυνάμεις καταστολής που τις περιφρουρούν, θα είναι δύσκολος μα νικηφόρος.

Τα Εξάρχεια είναι η ‘’μικρή μας πατρίδα’’. Είναι ζωγραφισμένα με τα τραγούδια των αγώνων μας, είναι ποτισμένα με το αίμα των συντρόφων μας. Είναι η κληρονομιά, η υπόσταση και η ευθύνη μας. Και όποιο χέρι απλώνεται πάνω τους, θα κόβεται απ’ τη ρίζα.

Ο,ΤΙ ΕΙΠΑΜΕ ΙΣΧΥΕΙ. Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΑΥΤΟΙ.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ: ΣΑΒΒΑΤΟ 17 ΦΛΕΒΑΡΗ, ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΚΑΙ ΜΑΝΗΣ, 18:00 ΜΜ

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

* Η συγκέντρωση-πορεία “Ενάντια στις ναρκομαφίες στα Εξάρχεια, τους ξυλοδαρμούς και τις ένοπλες απειλές τους” που αναβλήθηκε λόγω καιρικών συνθηκών θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 17/2, στις 18.00, Εξάρχεια, Μεσολογγίου & Μάνης

αναρχικές συλλογικότητες, σύντροφοι/ισσες, αγωνιστές από ταξικά και κοινωνικά εγχειρήματα

Στα Εξάρχεια, οι ναρκομαφίες με την κάλυψη της αστυνομίας επιχειρούν να μετατρέψουν την περιοχή σε πιάτσα ναρκωτικών και να επιβάλλουν στην γειτονιά και στους δρόμους το νόμο του ισχυρού και τον φόβο. Το τελευταίο διάστημα, και ενώ έχει αναπτυχθεί ένας μακροχρόνιος και πολύμορφος αγώνας για το ξερίζωμά τους, έχουν προβεί σε ένα πλήθος επιθέσεων με ξυλοδαρμούς και ένοπλες απειλές σε θαμώνες, κατοίκους και αγωνιστές στους δρόμους γύρω από τη ναρκοπιάτσα που έχουν στήσει στις οδούς Μεσολογγίου και Μάνης – λίγα μέτρα δίπλα από το σημείο που δολοφονήθηκε από μπάτσους ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος – στοχοποιώντας τους αναρχικούς, τους καταληψίες και συνολικά τον κόσμο του αγώνα. Οι επιθέσεις αυτές δεν είναι τυχαία ή απομονωμένα περιστατικά αλλά αποτελούν μέρος των στρατηγικών επιδιώξεων τόσο των ίδιων των μαφιών, όσο και του κράτους ώστε να εδραιώσουν την κυριαρχία τους στην περιοχή.

Τα Εξάρχεια παραδοσιακά αποτελούν μία γειτονία που είναι ταυτισμένη με την ανάπτυξη της πολιτικής και κοινωνικής αμφισβήτησης και αντίστασης, με ένα πλήθος πολιτικών, κοινωνικών και ταξικών εγχειρημάτων και δομών αυτοοργάνωσης. Στόχος της συνολικής κρατικής κατασταλτικής στρατηγικής είναι η συκοφάντηση και η απονοηματοδότηση του ανοιχτού, δημόσιου, ελεύθερου χώρου που διαμορφώνεται από την έμπρακτη αμφισβήτηση και τον περιορισμό του κρατικού ελέγχου στην περιοχή, και εν τέλει το παραδειγματικό χτύπημα των αγωνιστών, του κινήματος και των δομών του. Το κοινωνικό έδαφος που δεν ελέγχεται απόλυτα από το κράτος φέρει απελευθερωτικά χαρακτηριστικά στο βαθμό που τα προτάγματα της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, της ταξικής αλληλεγγύης και της συνολικής ανατροπής γειώνονται και αποκτούν κοινωνική επιρροή σε ανταγωνισμό με τις κυρίαρχες αξίες και σχέσεις του καπιταλισμού και του κράτους. Σήμερα, οι ναρκομαφίες και φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού, επιχειρούν να καταλάβουν αυτό το έδαφος για την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση των ιδιοτελών σκοπών τους: φράγκα και εξουσία στην περιοχή. Οι ναρκομαφιόζοι αποτελούν το μακρύ χέρι του κράτους στα Εξάρχεια αφού τόσο οι ίδιοι όσο και η κουλτούρα που φέρνει μαζί της η επικράτηση του ναρκεμπορίου σε μια περιοχή, αναπτύσσονται ευθέως εχθρικά προς το ανταγωνιστικό κίνημα και τις αξίες του. Έτσι αποτελούν μια πολύτιμη και αξιοποιήσημη δύναμη για το κράτος, το οποίο εμφανίζεται ως φύλακας της νομιμότητας και με την συστράτευση των ΜΜΕ καταγγέλλει την «ανομία» που επικρατεί στα Εξάρχεια στοχοποιώντας αυτούς που αγωνίζονται από τα κάτω απέναντι στις ναρκομαφίες, ενώ ταυτόχρονα το ίδιο καλύπτει, ελέγχει και χρησιμοποιεί το ναρκεμπόριο για να υλοποιήσει τις επιδιώξεις του.

Το ναρκεμπόριο επίσης, είναι μια μεγάλη μπίζνα που τα τεράστια κέρδη του, αφού πρώτα ξεπλυθούν μέσα από διάφορες επιχειρήσεις βιτρίνα επιστρέφουν στις τσέπες των αφεντικών της μαφίας και στην κανονική οικονομία. Το κράτος λειτουργεί ως ρυθμιστής στις σχέσεις μεταξύ των μαφιόζων και των επιχειρήσεων τους, προστατεύει την ροή και την συσσώρευση των τεράστιων κερδών τους. Είναι εξάλλου γνωστό ότι το κράτος δεν θέτει ποτέ ηθικά ή νομικά προβλήματα στην λειτουργία της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς, απεναντίας την εξυπηρετεί και διαπλέκεται με τους κάθε λογής επιχειρηματίες της.

Λειτουργώντας κατά αυτό τον τρόπο, ως επιχείρηση δηλαδή, οι ναρκέμποροι των Εξαρχείων άρχισαν εδώ και καιρό να επεκτείνουν τις δραστηριότητες τους, να αποκτούν νέα πόστα και ρίζες στην περιοχή. Οι κινήσεις τους αυτές όμως δεν γίνονται ανεμπόδιστα. Σύντροφοι εδώ και χρόνια δίνουν έναν πολύμορφο αγώνα όχι μόνο ενάντια στις μαφίες της περιοχής, αλλά και ενάντια στην επικράτηση κάθε μορφής κοινωνικού κανιβαλισμού. Οι ναρκέμποροι νιώθοντας ότι είναι στριμωγμένοι ή απλά γιατί θέλουν να κάνουν απρόσκοπτα τις δουλειές τους, επέλεξαν τον τελευταίο μήνα να κάνουν ένα βήμα παραπάνω. Τις τελευταίες εβδομάδες κάποιοι από αυτούς προέβησαν σε μια σειρά επιθέσεων, ένοπλων απειλών και ξυλοδαρμών ενάντια σε συντρόφους, θαμώνες, εργαζόμενους και περαστικούς στην γειτονιά. Οι επιθέσεις αυτές σχεδόν πάντα συνοδεύονταν από ερωτήσεις αν «είσαι αναρχικός », «είσαι σε καταλήψεις» κλπ. Με άλλα λόγια έθεσαν ρητά όλο το κίνημα στον στόχο τους.

Απέναντι στις απειλές, η απάντηση είναι ότι δεν σιωπούμε, δεν φοβόμαστε. Απέναντι στις επιθέσεις, η απάντηση είναι ότι όποιο χέρι σηκώνεται σε σύντροφο θα κόβεται. Το ερώτημα επανέρχεται οριακά. Ή αυτοί ή εμείς. Ή το κίνημα θα υπερασπιστεί τις ανταγωνιστικές μορφές και δομές της κοινωνικής, ταξικής και πολιτικής του οργάνωσης ή θα υποχωρήσει μπροστά στις απειλές. Ή τα Εξάρχεια θα αποτελούν εργαστήρι αγώνα, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης ή θα επικρατήσει ο κοινωνικός κανιβαλισμός, οι μαφίες και τελικά το κράτος. Το ερώτημα είναι εδώ και οφείλουμε να το απαντήσουμε κινηματικά, όλοι μαζί, με την γειτονιά στο πλευρό μας.

Απέναντι στις ναρκομαφίες, την κρατική καταστολή και τον κοινωνικό κανιβαλισμό… συνεχής αγώνας για τα Εξάρχεια της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, της ταξικής αλληλεγγύης και της μαχητικής αντίστασης.

Η συγκέντρωση-πορεία “Ενάντια στις ναρκομαφίες στα Εξάρχεια, τους ξυλοδαρμούς και τις ένοπλες απειλές τους” που αναβλήθηκε λόγω καιρικών συνθηκών θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 17/2, στις 18.00, Εξάρχεια, Μεσολογγίου & Μάνης

Στα Εξάρχεια, οι ναρκομαφίες με την κάλυψη της αστυνομίας επιχειρούν να μετατρέψουν την περιοχή σε πιάτσα ναρκωτικών και να επιβάλλουν στην γειτονιά και στους δρόμους το “νόμο του ισχυρού” και τον φόβο.

Το τελευταίο διάστημα, και ενώ έχει αναπτυχθεί ένας μακροχρόνιος αγώνας για το ξερίζωμά τους, έχουν προβεί σε ένα πλήθος επιθέσεων με ξυλοδαρμούς και ένοπλες απειλές σε θαμώνες, κατοίκους και αγωνιστές στους δρόμους γύρω από τη ναρκοπιάτσα που έχουν στήσει στις οδούς Μεσολογγίου και Μάνης – λίγα μέτρα δίπλα από το σημείο που δολοφονήθηκε από μπάτσους ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος – στοχοποιώντας τους αναρχικούς, τους καταληψίες και συνολικά τον κόσμο του αγώνα ώστε να εδραιώσουν την κυριαρχία τους στην περιοχή.

Ελεύθερος ο σύντροφος Γρηγόρης Τσιρώνης

Το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών έκανε σήμερα δεκτή την αίτηση του αναρχικού συντρόφου Γρηγόρη Τσιρώνη με την οποία ζητούσε αντικατάσταση του περιοριστικού όρου της κατ’ οίκον κράτησης. Έτσι οι όροι αντικαταστάθηκαν με αυτούς της απαγόρευση εξόδου από την χώρα, της μη απομάκρυνσης του από την περιοχή του Ν. Αττικής, της διατήρησης της δηλωθείσας διεύθυνσης ως μόνιμη κατοικίας του, την απαγόρευση διανυκτέρευσης εκτός αυτής και την κάθε πέντε μέρες εμφάνιση του στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του.

Ο Γρηγόρης είχε αποφυλακιστεί λόγω παρέλευσης του 18μηνου στις 7 Δεκεμβρίου 2017 και σε μια ακόμα έξαρση δικαστικής αυθαιρεσίας του είχε επιβληθεί πραξικοπηματικά ο καινοφανής περιοριστικός όρος της κατ’ οίκον κράτησης.

φώτο: έξω από το σπίτι του συντρόφου, κατά τη διάρκεια της μοτοπορείας Αλληλεγγύης στις 2/2/18

Παρά το γεγονός ότι οι περιοριστικοί όροι του παραμένουν αυστηροί, η απόφαση της άρσης της κατ’ οίκον κράτησης αποτελεί μια πρώτη νίκη τόσο του ίδιου όσο και του κινήματος αλληλεγγύης. Μπαίνει έτσι ένα πρώτο ανάχωμα στις μεθοδεύσεις του αστυνομικό-δικαστικού συμπλέγματος που τόσο στο πρόσωπο του συντρόφου όσο και στην υπόθεση για την οποία κατηγορείται (ληστές του Διστόμου) συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία του κράτους έκτακτης ανάγκης. Dna, τρομονόμος, ποινικοποίηση προσωπικών και συγγενικών σχέσεων, εκδικητικότητα  της αστυνομικής και δικαστικής εξουσίας.

Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την απαλλαγή του Γρηγόρη από όλες τις κατηγορίες

Μέχρι την κατάρρευση του κατηγορητηρίου για όλους τους κατηγορούμενους της υπόθεσης

Μέχρι την κατάργηση της δικαστικής εξουσίας και κάθε εξουσίας.

Μέχρι και το γκρέμισμα της κάθε φυλακής.

Συνέλευση ενάντια στη νέα αντιτρομοκρατική εκστρατεία: υπόθεση “ληστές του Διστόμου”

 

φώτο: από την διεθνιστική-αντιφασιστική συγκέντρωση της Κυριακής 4/2 στα Προπύλαια

λευτεριά στο λαό, θάνατο στο φασισμό!

Τους τελευταίους μήνες μετά την πτώση της κυβέρνησης Γκρούεφσκι στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (FYROM) και κατ’ απαίτηση των ΗΠΑ άνοιξε πάλι το ζήτημα της ονομασίας της γειτονικής χώρας, με σκοπό την οριστική λύση των εκκρεμοτήτων που εμποδίζουν την είσοδό της στο ΝΑΤΟ αλλά και την ΕΕ. Αυτή η αναμόχλευση των εθνικισμών, που προκύπτει αντικειμενικά από τις κινήσεις αυτές, δεν είναι ένα απλό τοπικό ζήτημα, αλλά λαμβάνει χώρα στο φόντο του σκληρού ανταγωνισμού ΗΠΑ – Ρωσίας στην περιοχή των Βαλκανίων. Από τη μια πλευρά, οι ΗΠΑ έχοντας δυνατά ερείσματα στην περιοχή μετά την πτώση του λεγόμενου “ανατολικού μπλοκ” δημιουργεί γεωπολιτικές, οικονομικές, ενεργειακές και διπλωματικές συμμαχίες με σκοπό τον απόλυτο έλεγχο και τον περιορισμό της ρωσικής διείσδυσης στην περιοχή. Το ΝΑΤΟ κάνει ακόμα πιο εμφανή την παρουσία του στα Βαλκάνια, επενδύοντας σε κράτη όπως η Αλβανία, το Κόσοβο, η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Σε αυτή τη συγκυρία, και δεδομένης της ρήξης των σχέσεων των ΗΠΑ με την Τουρκία, οι αμερικάνοι –όπως φαίνεται μεταξύ άλλων και από τη δημιουργία νέας στρατιωτικής βάσης στην Αλεξανδρούπολη- θεωρούν ως κομβικό το ρόλο της Ελλάδας, αφού σύμφωνα με τον αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα Τζέφρι Πάιατ, η Ελλάδα είναι ένας “ευέλικτος γεωπολιτικός μεντεσές”. Από την πλευρά της η Ρωσία ενισχύει τη διείσδυσή της στη Σερβία και τη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, ενώ διατηρεί ισχυρά φιλορωσικά ερείσματα σε άλλα κράτη (όπως το Μαυροβούνιο), προσπαθώντας να ανατρέψει το συσχετισμό δύναμης στην περιοχή. Σε αυτό το φόντο των οξύτατων ανταγωνισμών η είσοδος της FYROM στο ΝΑΤΟ είναι επιτακτική για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, αλλά και της ΕΕ. Αντικειμενικά, λοιπόν, το “ονοματολογικό” ζήτημα εγείρει για ακόμα μια φορά τα εθνικιστικά πάθη ανάμεσα στις δυο συμμαχικές χώρες, την Ελλάδα και τη FYROM. Κάπως έτσι, μαζί με τα γεράκια του αστικού κοσμοπολιτισμού εμφανίζονται και οι βρικόλακες του εθνικισμού…

Μετά το πανηγύρι του εθνικιστικού χαφιεδότσουρμου στις 21/1 στη Θεσσαλονίκη, οι “Μακεδονομάχοι” αποφάσισαν να ξαναμαζέψουν το βούρκο της νέας εθνικοφροσύνης στο Σύνταγμα στις 4/2. Ανεβάζοντας τον πήχη πολύ πάνω από τις πραγματικές τους δυνατότητες περίμεναν 1,5 εκατομμύριο κόσμου, την ίδια ώρα που τα νεοναζιστικά τους παρακλάδια έταζαν πομπωδώς πογκρόμ εναντίον των “αναρχοάπλυτων και μπολσεβίκων”. Σε αυτή τη συγκυρία, η αντιφασιστική συσπείρωση των ταξικών και κοινωνικών δυνάμεων του κινήματος κρίθηκε αναγκαία από την πλευρά μας και στις 27/1 καλέσαμε σε συνέλευση εν όψει του εθνικιστικού συλλαλητηρίου. Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν Πολιτικές Ομάδες, Συλλογικότητες, Στέκια, Καταλήψεις, Σύντροφοι-Συντρόφισσες και αποφασίστηκε η συνδιοργάνωση της Διεθνιστικής–Αντιφασιστικής Συγκέντρωσης στα Προπύλαια την Κυριακή 4/2, ημέρα διεξαγωγής του συλλαλητηρίου για την “ελληνικότητα της Μακεδονίας” στο Σύνταγμα. Το κάλεσμα πλαισιώθηκε και από άλλες συνελεύσεις, συλλογικότητες και ομάδες του αναρχικού χώρου και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, αποκτώντας μια πολλαπλασιαστική δυναμική.

φώτο: από την διεθνιστική-αντιφασιστική πορεία στο κέντρο της Αθήνας το βράδυ του Σαββάτου 3/2

Το βράδυ του Σαββάτου 3/2, παραμονή του εθνικιστικού συλλαλητηρίου και την ώρα που σχόλαγε η χρυσαυγίτικη μάζωξη για τα Ίμια στη Μεσογείων, περίπου 300 σύντροφοι και συντρόφισσες πραγματοποίησαν, από την πλατεία Εξαρχείων, διεθνιστική-αντιφασιστική πορεία στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Παρά το στενό μαρκάρισμα -ήδη από τη συμβολή Θεμιστοκλέους και Πανεπιστημίου-, παρά τις συνεχείς προκλήσεις, τις απρόκλητες επιθέσεις, τις σποραδικές ρίψεις κρότου λάμψης και χημικών από τους ένστολους χρυσαυγίτες των ΜΑΤ -που υπεράσπισαν επάξια για ακόμα μια φορά τους άφαντους ομοϊδεάτες τους-, παρά τον ξυλοδαρμό και τη σύλληψη (με κατασκευασμένο κατηγορητήριο) του συντρόφου Παναγιώτη Π. (μέλους της Κομμουνιστικής Επαναστατικής Δράσης (ΚΕΔ) και της συντακτικής ομάδας του περιοδικού Avantgarde), η μαζική παρέμβαση κινήθηκε μαχητικά στους δρόμους του ιστορικού κέντρου και ολοκληρώθηκε συγκροτημένα στην πλατεία Εξαρχείων.

φώτο: από την διεθνιστική-αντιφασιστική συγκέντρωση της Κυριακής 4/2 στα Προπύλαια

Το μεσημέρι της Κυριακής 4/2 στα Προπύλαια, σε μια αστυνομοκρατούμενη πόλη, πάνω από 2000 αναρχικοί-αναρχικές και κομμουνιστές-κομμουνίστριες ύψωσαν για περισσότερες από τρεις ώρες αγωνιστικό ανάχωμα ενάντια στην ανασυγκρότηση της ακροδεξιάς, στη νομιμοποίηση των ναζιστικών ομάδων, στην καλλιέργεια της εθνικιστικής υστερίας και του σκοταδισμού, υπενθυμίζοντας έμπρακτα σε κάθε ενδιαφερόμενο ότι η Αθήνα ήταν, είναι και θα είναι πόλη αντιφασιστική. Ταυτόχρονα, εκατοντάδες συντρόφισσες και σύντροφοι περιφρουρούσαν δυναμικά τους χώρους αγώνα, τις καταλήψεις, τα στέκια, τις γειτονιές.

Μετά την επιστροφή και την ολοκλήρωση της διαδήλωσης στην πλατεία Εξαρχείων, διμοιρία των ΜΑΤ επιτέθηκε απρόκλητα –ρίχνοντας χημικά και μέσα στον χώρο- στα γραφεία του Νέου Αριστερού Ρεύματος (ΝΑΡ) στην οδό Κλεισόβης και απωθήθηκε από την περιφρούρηση, ενώ οι συνάδελφοί τους στου Ψυρρή έβαλαν πλάτη σε πάνω από 80 θρασύδειλους νεοναζί για να επιτεθούν στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ, όπου και απωθήθηκαν αποτελεσματικά από την περιφρούρηση. Είχε προηγηθεί μια πρωτότυπη θεατρική παράσταση στην οδό Πανεπιστημίου, κατά τη διάρκεια της οποίας μερικές δεκάδες νεοναζί παρίσταναν ότι προσπαθούν να προσεγγίσουν τα Εξάρχεια ενώ οι διμοιρίες των ένστολων ομοϊδεατών τους παρίσταναν ότι τους απωθούν. Την ίδια στιγμή, σε διάφορα σημεία του κέντρου τσακίστηκαν διερχόμενοι φασίστες ενώ οι περιφρουρήσεις των δομών Αγώνα και των γειτονιών μάταια ανέμεναν την “επιδρομή” των άφαντων “μακεδονομάχων”, που τις προηγούμενες μέρες απειλούσαν με “σφαίρες και ολοκαύτωμα αναρχικών και μπολσεβίκων”…

Για σύσσωμο το μπλοκ της αστικής νεοεθνικοφροσύνης και τον ντοπαρισμένο εσμό της ανιστόρητης πατριδεμπορίας του “η Μακεδονία είναι μια και είναι ελληνική”, το εθνικιστικό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα αποδείχθηκε πατατράκ, αφού παρά τη μιντιακή προπαγάνδα που βλέπει “1,5 εκ. (!) διαδηλωτές” σ’ ένα συλλαλητήριο που δεν έφτανε ούτε μέχρι την παρακείμενη οδό Αμερικής, η προσέλευση ζήτημα είναι αν τελικά ξεπέρασε εκείνη στο πρόσφατο αντίστοιχο συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη.

Η Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών) χαιρετίζει όλους τους συντρόφους και όλες τις συντρόφισσες, όλες τις δυνάμεις του Μαχητικού Αντιφασισμού, τους χιλιάδες αναρχικούς και κομμουνιστές, που αυτά τα μερόνυχτα στους δρόμους και τις διαδηλώσεις, στις περιπολίες και τις επιθέσεις σε σπρίντερ νεοναζί (όπως πχ στη χρυσαυγίτικη γιάφκα στον Πειραιά), στις περιφρουρήσεις των κινηματικών δομών και των γειτονιών, κράτησαν την πόλη καθαρή και τους φασίστες στις τρύπες τους, με την ουρά στα σκέλια…

Η 4η Φλεβάρη 2018 καταγράφεται ως μια σημαντική στιγμή του κινήματος που αφήνει ελπιδοφόρες παρακαταθήκες για κλιμάκωση της Αντίστασης και του Αγώνα και στέλνει ηχηρό το μήνυμα:

NO PASSARAN!

ΑΘΗΝΑ ΠΟΛΗ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ – ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΤΟ ’40…

ΠΙΣΩ ΦΑΣΙΣΤΕΣ – ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ!

Αλληλεγγύη στον σύντροφο Παναγιώτη Π. (μέλος της Κομμουνιστικής Επαναστατικής Δράσης (ΚΕΔ) και της συντακτικής ομάδας του περιοδικού Avantgarde) που διώκεται -με κατασκευασμένο κατηγορητήριο- για τη συμμετοχή του στην αντιφασιστική πορεία στο κέντρο της Αθήνας στις 3/2.

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Libertatia, τους 4 συντρόφους και τη 1 συντρόφισσα που διώκονται –με εξίσου κατασκευασμένο κατηγορητήριο- για τη συμμετοχή τους στην αντιφασιστική πορεία στη Θεσσαλονίκη στις 22/1.

ΥΓ: Όσον αφορά το κατάντημα του νεκροζώντανου Μίκη, που κλείνει τον βιολογικό κύκλο της ζωής του αγκαλιά με τους Κασιδιάρηδες και τους Ρουπακιάδες, τους γιους των βασανιστών της Μακρονήσου και την υπόλοιπη νεοεθνικοφροσύνη, προκαλεί έκπληξη μόνο σ’ όσους ξεχνούν (ή κάνουν ότι ξεχνούν…) ότι -ήδη μετά τη χούντα- είχε υπάρξει ο εκφραστής του μεταπολιτευτικού εκβιασμού “Καραμανλής ή τανκς” καθώς και στη συνέχεια, υπουργός “άνευ χαρτοφυλακίου” στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, όταν οι Καλαμπόκες δολοφονούσαν στην Πάτρα τον αγωνιστή καθηγητή Νίκο Τεμπονέρα. Ας του θυμίσουμε λοιπόν μόνο ότι και ο δολοφονημένος, σ’ αυτούς τους ίδιους δρόμους, από τους μπάτσους αγωνιστής Σωτήρης Πέτρουλας “αριστερόστροφος φασίστας” ήταν.

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Η Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών) στηρίζει το κάλεσμα τη Δευτέρα 5/2 στις 12 το μεσημέρι στα δικαστήρια της Ευελπίδων (κτ.7) όπου περνάει από αυτόφωρο ο σύντροφος Παναγιώτης Π. (μέλος της Κομμουνιστικής Επαναστατικής Δράσης (ΚΕΔ) και της συντακτικής ομάδας του περιοδικού Avantgarde).

Ο σύντροφος συνελήφθη (με κατασκευασμένο κατηγορητήριο) και ξυλοκοπήθηκε από τα ΜΑΤ το βράδυ του Σαββάτου 3/2 κατά τη διάρκεια διεθνιστικής-αντιφασιστικής πορείας στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, που πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή περίπου 300 συντρόφων και συντροφισσών, παραμονή του εθνικιστικού συλλαλητηρίου στο Σύνταγμα και την ώρα που είχε σχολάσει η χρυσαυγίτικη μάζωξη για τα Ίμια στην Μεσογείων.

Παρά το στενό μαρκάρισμα -ήδη από τη συμβολή Θεμιστοκλέους και Πανεπιστήμιου-, παρά τις συνεχείς προκλήσεις, τις απρόκλητες επιθέσεις, τις σποραδικές ρίψεις κρότου λάμψης και χημικών από τους ένστολους χρυσαυγίτες -που υπεράσπισαν επάξια για ακόμα μια φορά τους άφαντους ομοϊδεάτες τους-, παρά τον ξυλοδαρμό και τη σύλληψη του συντρόφου Παναγιώτη Π., η μαζική και μαχητική πορεία κινήθηκε για σχεδόν 3 ώρες στους δρόμους του αθηναϊκού κέντρου και ολοκληρώθηκε συγκροτημένη στην πλ. Εξαρχείων. Χαιρετίζουμε αγωνιστικά όλους τους συντρόφους και όλες τις συντρόφισσες, τους χιλιάδες αναρχικούς και κομμουνιστές που αυτά τα μερόνυχτα στους δρόμους και τις διαδηλώσεις, στις περιπολίες και με το τσάκισμα νεοναζί, στις περιφρουρήσεις των κινηματικών δομών και των γειτονιών, θυμίζουν έμπρακτα σε κάθε ενδιαφερόμενο ότι η Αθήνα ήταν, είναι και θα είναι αντιφασιστική!

Πίσω φασίστες – Εμπρός Σύντροφοι!

Κάλεσμα Στήριξης και Αλληλεγγύης: Δευτέρα 5/2 στις 12 το μεσημέρι στα δικαστήρια της Ευελπίδων (κτίριο 7)

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών).

Ενάντια στην κρατική καταστολή, το σύστημα των φυλακών

και τις μαφιόζικες εφεδρείες του

                    Αλληλεγγύη στον πολιτικό κρατούμενο Ν. Μαζιώτη

 

Στις 21/12/2017 ο πολιτικός κρατούμενος, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα Ν. Μαζιώτης, δέχτηκε μαφιόζικη επίθεση στην 5η πτέρυγα των Φυλακών Κορυδαλλού όπου κρατούνταν.  Συγκεκριμένα, ομάδα κρατουμένων με δεδομένη  σχέση  με μαφιόζικα κυκλώματα που δρουν στη φυλακή,  προσέγγισε το Μαζιώτη, απευθύνοντάς του προσβλητικές απαιτήσεις που έπλητταν ευθέως το ηθικό και αξιακό του υπόβαθρο ως πολιτικού κρατούμενου και αγωνιστή. Υπερασπιζόμενος την αξιοπρέπεια του ο Μαζιώτης αντέδρασε άμεσα, με συνέπεια να δεχθεί συνδυασμένα χτυπήματα με γροθιές, κλωτσιές και μαχαίρι. Τραυματισμένος θα μεταφερθεί στο νοσοκομείο των φυλακών από όπου θα καταγγείλει δημόσια το γεγονός.

Η μαφιόζικη επίθεση εναντίον του Ν. Μαζιώτη, που σημειώθηκε λίγες μόνο ημέρες μετά τη λήξη της πολυήμερης απεργίας πείνας που είχε πραγματοποιήσει από κοινού με το μέλος του ΕΑ και συντρόφισσά του Π. Ρούπα για σειρά αιτημάτων, αποτελεί ένα μείζον πολιτικό γεγονός. Ένα γεγονός που καταδεικνύει  την ένταση και το χαρακτήρα της κρατικής καταστολής στο νευραλγικό χώρο των φυλακών και το οποίο θέτει ενώπιον συγκεκριμένων  καθηκόντων και ευθυνών την αγωνιζόμενη κοινωνία των φυλακών, το κίνημα αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους και το ανταγωνιστικό κίνημα συνολικά.

Τα πάσης φύσεως μαφιόζικα κυκλώματα και συμμορίες που δρουν εντός των φυλακών δεν έχουν ουδέτερο πολιτικό και κοινωνικό φορτίο. Στην πραγματικότητα αποτελούν αντανάκλαση της δράσης των μαφιών εκτός φυλακής. Μιας δράσης καθαρά καπιταλιστικής που περιλαμβάνει  έναν δυναμικό τομέα της καπιταλιστικής οικονομίας (νύχτα, λαθρεμπόριο, τζόγος, πορνεία, όπλα, ναρκωτικά κλπ), με μεγάλο κύκλο εργασιών που λειτουργεί παρά το νόμιμο κεφάλαιο και παρά το επίσημο κράτος αλλά σε προφανή διαπλοκή μαζί τους.

Continue reading Ενάντια στην κρατική καταστολή, το σύστημα των φυλακών και τις μαφίες – Αλληλεγγύη στον πολιτικό κρατούμενο Ν. Μαζιώτη