Ενάντια στην κρατική καταστολή, το σύστημα των φυλακών
και τις μαφιόζικες εφεδρείες του
Αλληλεγγύη στον πολιτικό κρατούμενο Ν. Μαζιώτη
Στις 21/12/2017 ο πολιτικός κρατούμενος, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα Ν. Μαζιώτης, δέχτηκε μαφιόζικη επίθεση στην 5η πτέρυγα των Φυλακών Κορυδαλλού όπου κρατούνταν. Συγκεκριμένα, ομάδα κρατουμένων με δεδομένη σχέση με μαφιόζικα κυκλώματα που δρουν στη φυλακή, προσέγγισε το Μαζιώτη, απευθύνοντάς του προσβλητικές απαιτήσεις που έπλητταν ευθέως το ηθικό και αξιακό του υπόβαθρο ως πολιτικού κρατούμενου και αγωνιστή. Υπερασπιζόμενος την αξιοπρέπεια του ο Μαζιώτης αντέδρασε άμεσα, με συνέπεια να δεχθεί συνδυασμένα χτυπήματα με γροθιές, κλωτσιές και μαχαίρι. Τραυματισμένος θα μεταφερθεί στο νοσοκομείο των φυλακών από όπου θα καταγγείλει δημόσια το γεγονός.
Η μαφιόζικη επίθεση εναντίον του Ν. Μαζιώτη, που σημειώθηκε λίγες μόνο ημέρες μετά τη λήξη της πολυήμερης απεργίας πείνας που είχε πραγματοποιήσει από κοινού με το μέλος του ΕΑ και συντρόφισσά του Π. Ρούπα για σειρά αιτημάτων, αποτελεί ένα μείζον πολιτικό γεγονός. Ένα γεγονός που καταδεικνύει την ένταση και το χαρακτήρα της κρατικής καταστολής στο νευραλγικό χώρο των φυλακών και το οποίο θέτει ενώπιον συγκεκριμένων καθηκόντων και ευθυνών την αγωνιζόμενη κοινωνία των φυλακών, το κίνημα αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους και το ανταγωνιστικό κίνημα συνολικά.
Τα πάσης φύσεως μαφιόζικα κυκλώματα και συμμορίες που δρουν εντός των φυλακών δεν έχουν ουδέτερο πολιτικό και κοινωνικό φορτίο. Στην πραγματικότητα αποτελούν αντανάκλαση της δράσης των μαφιών εκτός φυλακής. Μιας δράσης καθαρά καπιταλιστικής που περιλαμβάνει έναν δυναμικό τομέα της καπιταλιστικής οικονομίας (νύχτα, λαθρεμπόριο, τζόγος, πορνεία, όπλα, ναρκωτικά κλπ), με μεγάλο κύκλο εργασιών που λειτουργεί παρά το νόμιμο κεφάλαιο και παρά το επίσημο κράτος αλλά σε προφανή διαπλοκή μαζί τους.
Εντός της φυλακής, εκμεταλλευόμενες την οικονομική τους δύναμη και την επιχειρησιακή τους ισχύ και λειτουργώντας κατ’ ανάλογο τρόπο με έξω -παρά την επίσημη εξουσία, αλλά και σε διασύνδεση με αυτή-, οι μαφίες συχνά φτάνουν σε τέτοιο επίπεδο διαπλοκής με την σωφρονιστική υπηρεσία, ώστε κάποιες φορές να παρατηρούνται φαινόμενα άτυπης εκχώρησης αρμοδιοτήτων από την δεύτερη στις πρώτες.
Στο ιδιαίτερα ρευστό και κοινωνικά οξυμένο περιβάλλον των φυλακών είναι, άλλωστε, συχνά προς συμφέρον της υπηρεσίας η παραχώρηση μέρους των αρμοδιοτήτων της σε πιο ευέλικτες μορφές εξουσίας, που μπορούν να επιλύουν τα προβλήματα και τις διενέξεις που γεννά η αθλιότητα των συνθηκών εκεί όπου η παρέμβαση της υπηρεσίας θα προκαλούσε περαιτέρω εντάσεις.
Τα προνόμια και οι διευκολύνσεις που απολαμβάνουν οι ομάδες αυτές είναι, αφενός, το αντίτιμο της κρίσιμης εκδούλευσης που προσφέρουν στην υπηρεσία και, αφετέρου, το μέσο με το οποίο εδραιώνουν την εξουσία τους. Για τη νομή, άλλωστε, ακόμα και των πιο ασήμαντων φαινομενικά αποτελεσμάτων αυτής της εξουσίας προστρέχουν στους “ισχυρούς άνδρες” των ομάδων αυτών δεκάδες κρατούμενοι, δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό μια «λαϊκή βάση» από ευνοούμενους και παρατρεχάμενους.
Στο πλαίσιο αυτού του ιδιότυπου μοντέλου συνδιαχείρισης, το σύστημα επιτυγχάνει, οριακά έστω, την αντιμετώπιση προβλημάτων που οι εκρηκτικές αντιθέσεις στο εσωτερικό των φυλακών θα καθιστούσαν πολύ δύσκολη, ενώ ακόμα κατορθώνει -ακριβώς εξαιτίας αυτής της όσμωσης ανάμεσα σε υπηρεσία και κρατούμενους- να παρεμβάλλεται ακόμα και σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις εντός των φυλακών, απονευρώνοντας τη δυναμική τους.
Έκφραση -σε κατασταλτικό επίπεδο- αυτής της διαπλοκής ανάμεσα στην υπηρεσία και τις μαφίες, είναι εκτιμούμε η επίθεση που δέχτηκε ο πολιτικός κρατούμενος Ν. Μαζιώτης από ομάδα κρατουμένων. Επίθεση που επιθυμούσε η υπηρεσία των φυλακών Κορυδαλλού -και κατ’ επέκταση οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι στο Υπουργείο Δικαιοσύνης- αδυνατώντας ωστόσο να σηκώσουν το πολιτικό βάρος της ευθύνης της. Ο Μαζιώτης δεν ήταν ο οποιοσδήποτε απείθαρχος κρατούμενος που μπορούν να μακελεύουν στις απομονώσεις τα “ρόπαλα” της υπηρεσίας χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Από την άλλη, οι κατεστημένες μαφίες των φυλακών Κορυδαλλού θα ήταν πολύ δύσκολο να επιχειρήσουν από μόνες τους κάτι τέτοιο αν δεν είχαν την έγκριση των «ανθρώπων» τους στην υπηρεσία. Ο Μαζιώτης δεν ήταν κανένα “κρατουμενάκι” σαν αυτά που τσακίζουν για ψύλλου πήδημα οι μπράβοι των μαφιών. Για να γίνει πράξη η κοινή επιθυμία έπρεπε να υπάρξει καταμερισμός ρόλων και αλληλοκάλυψη ευθυνών.
Λεπτομέρειες για το πώς έγινε η δουλειά, ασφαλώς, δεν ξέρουμε. Ούτε ποιά από τις δύο πλευρές πήρε πρώτη την πρωτοβουλία. Μπορούμε να υποθέσουμε μόνο ότι στα στρογγυλά τραπέζια των Αρχιφυλακείων, εκεί όπου υπηρεσία και μαφιόζοι τα λένε σχεδόν καθημερινά εφ όλης της ύλης, η κοινή επιθυμία να πάρει ο Μαζιώτης το «μάθημα που του αξίζει» μπήκε σε τροχιά υλοποίησης. Το μάθημα δηλαδή της ωμής και απροκάλυπτης βίας, μέσα στην οποία έχει εθιστεί τόσο ο αιμοβόρος μηχανισμός της σωφρονιστικής κρεατομηχανής όσο και αυτός των μαφιών. Με την κοινή συναίνεση υπηρεσίας και μαφίας στάλθηκε εναντίον του Ν. Μαζιώτη συγκεκριμένη ομάδα κρατουμένων με το -μάταιο- στόχο να τον εξευτελίσουν, να τον τσακίσουν, να τον «σπάσουν». Να του αποδείξουν αυτό που στα αρρωστημένα εξουσιαστικά μυαλά τους αποτελεί επιβεβαίωση του είναι τους : ότι εδώ κουμάντο κάνουν αυτοί, και όποιος κάνει τον «μάγκα» αργά ή γρήγορα το πληρώνει.
Η επίθεση εναντίον του Ν. Μαζιώτη, που φέρει ανεξίτηλα τη βαρβαρότητα και την αγριανθρωπιά που έχει εγγεγραμμένο στον πυρήνα του το σύστημα ταξικής δικαιοσύνης, μπορεί και πρέπει να μετατραπεί σε εφαλτήριο σύγκρουσης με το σύστημα των φυλακών και των μαφιόζικων εφεδρειών του. Γιατί αν μείνει αναπάντητη η –δια μέσω μαφιόζων- κρατική επίθεση εναντίον ενός πολιτικού κρατούμενου εγγράφεται η παρακαταθήκη αυτό να ξανασυμβεί. Κάτι που προοιωνίζει ένα δυστοπικό μέλλον όχι μόνο για τους πολιτικούς κρατούμενους και την κοινωνία των φυλακών αλλά συνολικά για το ανταγωνιστικό κίνημα και την αγωνιζόμενη κοινωνία.
ΥΓ. Αναφορικά με αιτιάσεις που περιέχονται σε κείμενο που δημοσίευσαν οι Μαζιώτης- Ρούπα μετά την επίθεση, και οι οποίες ούτε λίγο ούτε πολύ εμφανίζουν μέλος της ομάδας μας – και κατ’ επέκταση την ομάδα μας συνολικά- να ευθύνεται, από κοινού με άλλους, για τη διαμόρφωση των όρων που έκαναν μια τέτοια επίθεση πραγματικότητα, έχουμε να πούμε τα εξής:
Είναι τουλάχιστον ντροπή για τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα να αφήνουν κάτι τέτοιο να υπονοείται. Η ομάδα μας, είτε ως Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών) είτε παλιότερα ως Συνέλευση Αναρχικών και Κομμουνιστών για την Ταξική Αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ, έχει σταθεί ολόπλευρα αλληλέγγυα στον Επαναστατικό Αγώνα, τόσο απέναντι στα κατασταλτικά χτυπήματα εναντίον του (σύλληψη Μαζιώτη τον Ιούλη του 2014, σύλληψη Ρούπα τον Γενάρη του 2017 και κρατικές μεθοδεύσεις εναντίον του παιδιού τους) όσο και στα πλαίσια των αγώνων των πολιτικών κρατουμένων ευρύτερα (απεργία πείνας πολιτικών κρατουμένων 2015). Πολλοί σύντροφοι από τη συνέλευση μας είχαν καταθέσει ως μάρτυρες στην πρώτη δίκη της οργάνωσης ενώ έχουν λάβει μέρος σε εκδηλώσεις αλληλεγγύης. Όμως και η παρουσία μέλους της συνέλευσης μας ως μάρτυρας υπεράσπισης του αναρχικού Κ. Γουρνά που έχει αναλάβει την ευθύνη για τη συμμετοχή του στην οργάνωση – και τον οποίο στιγματίζουν συκοφαντικά ως “μετανοημένο”, συνεργάτη της υπηρεσίας και ηθικό αυτουργό της επίθεσης οι Μαζιώτης- Ρούπα- δεν περιοριζόταν σε μια στενή υπεράσπιση του Γουρνά ή σε μία υπεράσπιση μιας μόνο φάσης της δράσης του ΕΑ. Όποιος διαβάσει το κείμενο της κατάθεσης του συντρόφου και διαθέτει ελάχιστα έστω ψήγματα καλοπιστίας, θα διακρίνει μια συνολική πολιτική τοποθέτηση υπεράσπισης του ΕΑ, μια τοποθέτηση εκτιμούμε, και ας μας επιτραπεί εδώ η αυτοαναφορικότητα, υψηλού πολιτικού βάθους και ευαισθησίας, που συμπυκνώνει μέσα σε λίγες σελίδες χαρακτηριστικούς σταθμούς της διαδρομής του αναρχικού κινήματος των τελευταίων εικοσιπέντε ετών.
Σίγουρα όσα συνέβησαν στη συνεδρίαση της 30/6, στην οποία παρευρίσκονταν ο σύντροφος μας γιατί επρόκειτο να καταθέσει ως μάρτυρας, δεν περιποιούν τιμή στο επαναστατικό κίνημα. Είναι απαράδεκτο όμως να εγκαλείται ο σύντροφος -και η ομάδα μας -περίπου ως υποκινητής εκείνης της κατάστασης, όταν η μοναδική εμπλοκή που είχε ήταν η εν θερμώ απάντηση αφενός στο υβρεολόγιο που εξαπέλυσε ο Μαζιώτης εναντίον της ομάδας μας και αφετέρου στην γροθιά που δέχτηκε από εκείνον.
Τα όσα, εδώ και καιρό, συμβαίνουν στις φυλακές ασφαλώς είναι ζητήματα που μας απασχολούν και μας προβληματίζουν και θεωρούμε ότι απαιτούν το άνοιγμα ενός σοβαρού διαλόγου μέσα στο κίνημα .
Από εκεί και πέρα μόνο λογικά άλματα και πολύ εμπάθεια μπορούν να στοιχειοθετήσουν αιτιάσεις περί «ευθύνης» μας σε σχέση με τη διαμόρφωση όρων που άνοιξαν το δρόμο για την επίθεση στο Μαζιώτη.
Το πρόβλημα, ωστόσο, με τέτοιου είδους αιτιάσεις δεν είναι μόνο ο συκοφαντικός τους χαρακτήρας και το νοσηρό κλίμα που συντηρούν, αλλά το γεγονός ότι τελικά λειτουργούν αποπροσανατολιστικά ως προς τη στόχευση στους πραγματικούς ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς της επίθεσης. Δηλαδή το κράτος και τις μαφίες. Ειδικά για τις τελευταίες, ο ρόλος των οποίων μέσα στη φυλακή ελάχιστα έχει ως τώρα αναδειχθεί, θεωρούμε επιβεβλημένο να ξεκινήσει μια πλατιά συζήτηση στο κίνημα σε μία στιγμή μάλιστα που η επιρροή τους μοιάζει να αυξάνει σημαντικά με προφανείς τις αρνητικές συνέπειες για την ανάπτυξη των αγώνων μέσα στις φυλακές.
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)