Month: June 2018

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

Την Τετάρτη 13 Ιουνίου στις 8μμ στο ΕΜΠ κτήριο Γκίνη  θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση – ενημέρωση σε σχέση με την απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα καθώς και συζήτηση για τον προγραμματισμό κινήσεων αλληλεγγύης και οργανωτικών ζητημάτων της κεντρικής πορείας που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 15/6.

«Επειδή τίποτε και ποτέ δεν μας χαρίστηκε και αυτά που αποκαλούνται δικαιώματα δεν είναι παρά οι κατακτήσεις μακρών και πολύχρονων αγώνων, η μόνη απάντηση που μπορούμε να δώσουμε είναι να ξαναπιάσουμε, μέσα και έξω από τη φυλακή, το κόκκινο νήμα αυτών των αγώνων.

Από την Τετάρτη 30 Μαΐου ξεκινώ απεργία πείνας με αιτήματα:

α) Κανονική τακτική άδεια
β) Κατάργηση του εισαγγελικού βέτο»
Δημήτρης Κουφοντίνας

ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

Παρασκευή 15 Ιουνίου στις 6μμ – Συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος

και πορεία προς την Αμερικάνικη πρεσβεία και τον Άρειο Πάγο

Συνέλευση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα

Την Κυριακή 10 Ιούνη ως Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια, συνεχίζοντας τον αγώνα ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, προχωρήσαμε σε απεργιακές συγκεντρώσεις-περιφρουρήσεις σε καταστήματα της Inditex στις “τουριστικές ζώνες” και πιο συγκεκριμένα στο κέντρο της Αθήνας στα Διοικητικά γραφεία του Ομίλου Inditex και στη Γλυφάδα. Τα καταστήματα της Inditex είναι σταθερά ανοιχτά όλες τις Κυριακές στις περιοχές αυτές στο πλαίσιο του νόμου που προβλέπει άνοιγμα των καταστημάτων κάθε Κυριακή κατά την περίοδο Μάη-Οκτώβρη. Μάλιστα το γεγονός αυτό καταδεικνύει ξεκάθαρα και τον ιδιαίτερο ρόλο του ομίλου στην επιβολή του νόμου αυτού.

Στο κέντρο της Αθήνας, στη συμβολή των οδών Σταδίου και Αιόλου, από πολύ νωρίς το πρωί μέχρι και τη 1μμ πραγματοποιήσαμε απεργιακή συγκέντρωση στα Διοικητικά γραφεία του Ομίλου Inditex και απεργιακή περιφρούρηση στο κατάστημα ZARA που βρίσκεται εκεί.

Στη Γλυφάδα από πολύ νωρίς το πρωί μέχρι και τις 2μμ πραγματοποιήσαμε απεργιακή συγκέντρωση-περιφρούρηση στο κατάστημα ZARA που βρίσκεται στην οδό Μεταξά. Στη Γλυφάδα ανακοινώσεις μοιράστηκαν και σε ορισμένα ακόμα εμπορικά καταστήματα που ήταν ανοιχτά.

Και για τις δύο αυτές απεργιακές συγκεντρώσεις είχε πραγματοποιηθεί δημόσιο κάλεσμα για τις 10.30πμ από το Συντονιστικό δράσης.

Επίσης, και στις δύο συγκεντρώσεις υπήρχε έντονη αστυνομική παρουσία, η οποία στην περίπτωση της Γλυφάδας επιχείρησε να αμφισβητήσει το αυτονόητο δικαίωμα της απεργίας και της οργανωμένης περιφρούρησής της. Προσπάθεια που πολύ γρήγορα έπεσε στο κενό.

Μέσα στις προηγούμενες ημέρες είχαμε πραγματοποιήσει αρκετές εξορμήσεις σε καταστήματα του Ομίλου Inditex και άλλων εμπορικών αλυσίδων, για ενημέρωση και για συζήτηση με συναδέλφισσες και συναδέλφους, καθώς και αφισοκολλήσεις.

Αντίστοιχη απεργιακή κινητοποίηση σε καταστήματα της Inditex πραγματοποιήθηκε στις 10 Ιούνη και στη Θεσσαλονίκη από τον Συντονισμό δράσης ενάντια στην Κυριακάτικη εργασία και στα “απελευθερωμένα ωράρια”.

ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ 32, ΟΥΤΕ 8! ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ!
ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ!

Η ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΕ, ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ

Η σχετική ανακοίνωση του Συντονιστικού δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια: ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Τη Δευτέρα 11/06, θα πραγματοποιηθεί μοτοπορεία προς το Γ.Κ. Νοσοκομείο Νίκαιας, όπου θα γίνει συγκέντρωση αλληλεγγύης στο σύντροφο Δ. Κουφοντίνα που βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 30/5.

Μοτοπορεία – Πλατεία Εξαρχείων στις 18:00

Συγκέντρωση – Γενικό Κρατικό Νίκαιας στις 19:30

Συνέλευση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα

Ενημέρωση & φωτογραφίες από μια ιδιαίτερη “μέρα εκδηλώσεων στην πλατεία Εξαρχείων”, ενάντια στις ναρκομαφίες, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την κρατική καταστολή, μια μέρα γιορτής, χαράς, δημιουργικότητας και συνύπαρξης – Κάλεσμα σε Μουσική Διαδήλωση και Εκδήλωση στις 17/6/2018.

Πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 20 Μάη 2018 οι εκδηλώσεις για μικρούς και μεγάλους στην πλατεία Εξαρχείων ενάντια στις ναρκομαφίες, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την κρατική καταστολή που διοργάνωσαν αναρχικές συλλογικότητες, σύντροφοι/ισσες, αγωνιστές/στριες από κοινωνικά και ταξικά εγχειρήματα.

Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν από τις 3.30 μ.μ. αμέσως μετά την “αυτοοργανωμένη λαϊκή της πλατείας”, που πραγματοποιείται σταθερά κάθε 1η και 3η Κυριακή του μήνα, σε μια καθαρή και φρεσκοβαμμένη πλατεία, κάτι για το οποίο φρόντισαν με μεράκι οι παραγωγοί της συνέλευσης της λαϊκής. Παράλληλα, από τις 2 μ.μ. ήταν ανοιχτό το πολιτικό περίπτερο της συνέλευσης για την επανοικειοποίηση των Εξαρχείων με bazzar βιβλίων.

Οι εκδηλώσεις που περιελάμβαναν αφήγηση παραμυθιών, ζωγραφική για παιδιά, κουκλοθέατρο και ζωντανή παραδοσιακή και έντεχνη μουσική κράτησαν μέχρι τις 10.30 το βράδυ γεμίζοντας με πλήθος ανθρώπων την πλατεία σε μια μέρα γιορτής, χαράς και συνύπαρξης. Μικρά παιδιά, νεολαίοι, γυναίκες, άντρες, ηλικιωμένοι, μετανάστες, ντόπιοι, πρόσφυγες είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε και να συμμετάσχουμε σε πολιτιστικές εκδηλώσεις εξαιρετικών καλλιτεχνών και αγωνιστών, να χαρούμε, να προβληματιστούμε, να συζητήσουμε, να τραγουδήσουμε, να χορέψουμε και κυρίως να νιώσουμε αυτό που ανέκαθεν αποτελούσε η πλατεία Εξαρχείων αλλά στις μέρες της όξυνσης της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας απειλείται: δηλαδή μια μικρή γωνιά του κόσμου που χωράει πολλούς κόσμους.

Μέσα σε συνθήκες βαθιάς και συνολικής συστημικής κρίσης, γνωρίζουμε ότι για να μετατραπούν οι γειτονιές μας από πεδία κατανάλωσης, ελέγχου, καταστολής, ναρκεμπορίου, κοινωνικού κανιβαλισμού και αναπαραγωγής των κρατικών και καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας, σε χώρους αντίστασης, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης, όπως έγραφε η αφίσα του καλέσματος, όπως θέλουμε και παλεύουμε, απαιτείται συνεχής, δύσκολος και πολύμορφος αγώνας, απαιτείται κοινωνική και ταξική συνείδηση, πολιτικοποίηση, ριζοσπαστικοποίηση, αυτοοργάνωση και όραμα για τον κόσμο που θέλουμε. Όσοι βρεθήκαμε την Κυριακή στην πλατεία αντιληφθήκαμε ότι αυτή η μέρα ήταν ιδιαίτερα σημαντική γιατί πολλοί διαφορετικοί, ο καθένας με τον τρόπο του και όλοι μαζί αυτοοργανωμένα, μπόρεσαν να σπάσουν για μια στιγμή τη ζοφερή καθημερινότητα του σαπισμένου κόσμου της εξουσίας, να απωθήσουν με τη συλλογική τους δύναμη και τη δημιουργικότητα τους το ναρκεμπόριο και τα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού που παράγει ασταμάτητα και να στείλουν επιπλέον, ένα μήνυμα αγωνιστικής αποφασιστικότητας στα κατασταλτικά επιτελεία του κράτους. Αλλά κυρίως μπόρεσαν να ζωγραφίσουν μέσα στη σκληρή πραγματικότητα της περιοχής μια εικόνα του κόσμου που οραματιζόμαστε. Κι αυτό δίνει ώθηση στον αγώνα, πληθαίνει τις γραμμές του και εμπνέει τους αγωνιζόμενους να συνεχίσουν και να νικήσουν.

Ευχαριστούμε από καρδιάς όλους τους καλλιτέχνες που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση για την πραγματοποίηση μιας μέρας εκδηλώσεων στην πλατεία Εξαρχείων και μοιράστηκαν μαζί μας ανιδιοτελώς τη δημιουργικότητα, τους κόπους, το μεράκι και τη ζεστασιά τους δημιουργώντας πολύ όμορφες στιγμές και συμβάλλοντας σημαντικά στον αγώνα που διεξάγεται στην περιοχή.

από κοινωνικά και ταξικά εγχειρήματα

αφίσα του Συντονιστικού Δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια που κολλιέται στο κέντρο και σε συνοικίες της Αθήνας.

Την Κυριακή 10 Ιούνη, συνεχίζοντας τον αγώνα ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, προχωράμε σε απεργιακές κινητοποιήσεις στα καταστήματα της Inditex στις “τουριστικές ζώνες”, τα οποία και θα είναι ανοιχτά στο πλαίσιο του νόμου που προβλέπει άνοιγμα των καταστημάτων κάθε Κυριακή κατά την περίοδο Μάη-Οκτώβρη.

ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ:

Κυριακή 10/6, 10.30πμ

• Διοικητικά γραφεία Ομίλου Inditex, Αιόλου και Σταδίου, Χαυτεία – Αθήνα
• ZARA Γλυφάδας, Α. Μεταξά 36, πλησίον σταση Τραμ Πλ. Εσπερίδων

Η πρόσφατη σχετική ανακοίνωση του Συντονιστικού δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια: ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Ιούλης 2009, για την έμπρακτη Αλληλεγγύη στο σύντροφο Στέφανο, για τη σωτηρία της Γκιώνας

Η Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών) στηρίζει το Κάλεσμα του συντρόφου Στέφανου Κόλλια, στη δίκη για την υπόθεση των 4 εμπρηστικών επιθέσεων στο σπίτι του στην Καλοσκοπή Φωκίδας.

Ο σύντροφος Στέφανος βρέθηκε στο στόχαστρο της πολυεθνικής μαφίας των εξορύξεων βοξίτη και των μαντρόσκυλών της -που εδώ και δεκαετίες λυμαίνονται και πληγώνουν ανεπανόρθωτα αυτόν τον πανέμορφο και ιστορικό τόπο– γιατί πήρε θέση, δεν σιώπησε γι’ αυτό το περιβαλλοντικό έγκλημα και -μέσα από τις γραμμές της Κίνησης για τη Σωτηρία της Γκιώνας– ύψωσε το ανάστημά του και αγωνίστηκε για να το σταματήσει.

Πιάνοντας το νήμα από τις κινητοποιήσεις του 2009, όταν δεκάδες σύντροφοι και συντρόφισσες ταξιδέψαμε στην Καλοσκοπή για να βοηθήσουμε στην ανοικοδόμηση του σπιτιού του Στέφανου, την Τρίτη 5 Ιούνη στις 10.30 πμ θα βρεθούμε στα δικαστήρια της Άμφισσας, για να σταθούμε στο πλευρό του συντρόφου μας και να θυμίσουμε σε κάθε ενδιαφερόμενο αυτό που λέει το παλιό καλό σύνθημα: η φωτιά δεν μας καίει, η φωτιά καίει μέσα μας.

Ακολουθεί το κείμενο του συντρόφου.

Μετά από πολύ καιρό σιγής, οι δικαστικές αρχές απήγγειλαν κατηγορίες σε 4 κατοίκους Καλοσκοπής, (υπηκόους Αλβανίας) για την υπόθεση των 4 εμπρησμών στο σπίτι μου.
Η πρώτη δίκη είχε οριστεί για τον Ιανουάριο που μας πέρασε αλλά πήρε αναβολή λόγω προχωρημένου νούμερου για την Τρίτη που μας έρχεται.
Είχα επιλέξει να μην προχωρήσω στη δημοσιοποίηση της δίκης τόσο γιατί το κατηγορητήριο είναι ισχνό όσο και την εν γένει κατάσταση στο χωριό και τα όμορα χωριά όπου κυριαρχεί πια η αδιαφορία, ο φόβος απέναντι στον ισχυρό και ο μικροαστικός ατομικισμός που έφεραν τελικά και την ουσιαστική παύση της Κίνησης για τη Σωτηρία της Γκιώνας.
Από τους πρώτους κιόλας εμπρησμούς στο σπίτι μου το 2008 και το το 2009 είχε φανεί ότι η ευρύτερη τοπική κοινωνία κρατούσε μια τουλάχιστον διφορούμενη στάση κλίνοντας ξεκάθαρα προς την πλευρά των μεταλλείων των πάμπλουτων ιδιοκτητών τους και των πολυεθνικών.

Από διφορούμενη η στάση τους μετατράπηκε σε απροκάλυπτα ιταμή κάτι που βίωσα με τις 2 τελευταίες εμπρηστικές επιθέσεις στο σπίτι μου στην Καλοσκοπή το 2015.

Έτσι λοιπόν επέλεξα να μην τραβολογώ συντρόφους ούτε και να πάρω δικηγόρο μιας και δεν ήμουν καν βέβαιος για την ενοχή των κατηγορουμένων και για μια υπόθεση που στην ουσία της άλλωστε έμοιαζε πια χαμένη.

Ωστόσο, μόλις προχθές πληροφορηθήκα ότι ένας συγγενής των κατηγορουμένων τραμπούκισε χυδαία και ουσιαστικά απείλησε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Κίνησης, βασικό μάρτυρα στη δίκη και έναν από τους 5-6 που προσπαθούν να σώσουν ότι απέμεινε από τον χιλιοπονεμένο φυσικό περιβάλλον όσο και από την συλλογική αξιοπρέπεια.

Αυτό είναι κάτι που αφενός δεν μπορεί να μείνει αναπάντητο κι αφετέρου δείχνει ξεκάθαρα ότι κάποιοι -αν όχι όλοι- από τους κατηγορουμένους έχουν πολύ συγκεκριμένους λόγους να φοβούνται για την εξέλιξη της δίκης.

Έκρινα λοιπόν ότι ένα κάλεσμα (έστω και της τελευταίας στιγμής) είναι απαραίτητο όχι γιατί φοβόμαστε τα τσιράκια των ισχυρών που έτσι κι αλλιώς για χρόνια έχουν αποδείξει πόσο θρασύδειλοι είναι, αλλά για να βάλουμε τη δίκη στο πολιτικό πλαίσιο που της αναλογεί προς δυσαρέσκεια του κεφαλαίου και των τραμπούκων του, αλλά και των νοικοκυραίων που δε θέλουν “μπελάδες” και πάντα επιλέγουν το “σωστό ” στρατόπεδο.

Η Κίνηση για τη Σωτηρία της Γκιώνας μαζί με την πολύτιμη αρωγή του Κινήματος, έθεσε καίρια ζητήματα που μπήκαν για πρώτη φορά από τότε που ξεκίνησε το ρήμαγμα του τόπου από τις μεταλλευτικές εταιρείες που είχε ως παρεπόμενα την σταδιακή καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος αλλά και τον απόλυτο έλεγχο και την περαιτέρω διάβρωση των τοπικών κοινωνιών που ήδη βιώναν τις ολέθριες και πολυεπίπεδες συνέπειες του Εμφυλίου.

Για τη Γη και την Ελευθερία, λοιπόν.

πηγή: athens.indymedia.org 

Ο σύντροφος Μάριος Σεϊσίδης, στις 6 του Ιούνη θα δώσει μια ακόμα μάχη. Ίσως την κρισιμότερη όλων, την τελική μάχη. Στρατευμένος πάνω από μια 20ετία στο αναρχικό κίνημα, ο σύντροφός μας, αυτή τη φορά, δεν θα δώσει τη μάχη του στις κατειλημμένες λεωφόρους των συγκρούσεων και των διαδηλώσεων, ούτε στους σκοτεινούς παράδρομους της εξωθούμενης φυγοδικίας, αλλά στις δικαστικές αίθουσες του εφετείου Αθηνών. Εκεί, όπου η αστική δικαιοσύνη θα επιχειρήσει, μάταια, να καθαρογράψει το τελεσίδικο μήνυμα εξόντωσης του.

Στις 6 του Ιούνη θα διεξαχθεί μια πολιτική μάχη, που αφορά, τόσο σε νομικό επίπεδο την κατάρρευση του σαθρού κατηγορητηρίου και την οριστική συντριβή του αστυνομικοδικαστικού αφηγήματος περί ‘’ληστών με τα μαύρα’’, όσο και σε πολιτικό, αφού ύστερα από μια δεκαετία αφηνιασμένου ανθρωποκυνηγητού, μια ανθρωποκτόνων προθέσεων σύλληψη και μια ρεβανσιστικού τύπου πρωτόδικη απόφαση, αυτός που πρέπει να δικαστεί και να καταδικαστεί δεν είναι ο Μάριος, αλλά η αστική δικαιοσύνη και οι ένοπλοι υπηρέτες της.

Η υπόθεση των ‘’ληστών με τα μαύρα’’, όντας πεδίο για την πιλοτική εφαρμογή των νέων κατασταλτικών μεθόδων, αποκτά μια ακόμα κρισιμότερη σημασία σχετικά με την εδραίωση μιας νέου τύπου καταστολής και για τις μάχες που πρέπει να δοθούν εναντίον της. Έτσι, και η αλληλεγγύη στον αναρχικό Μάριο Σεϊσίδη δεν αφορά μονάχα την αυτονόητη συμπαράστασή μας σε έναν κοινωνικό αγωνιστή, αλλά και την αντιπαράθεση με το καθεστώς, που στις πλάτες του συντρόφου μας, προετοίμαζε και προεικόνιζε το δόγμα για τη μεταγενέστερη κατασταλτική πολιτική που εφαρμόζεται και σήμερα.
Ήταν λοιπόν το 2006, όταν έπειτα από τη ληστεία της Εθνικής τράπεζας στην Σόλωνος και τη σύλληψη του αναρχικού Γιάννη Δημητράκη, οι διωκτικοί μηχανισμοί εκπονούν μια πρωτοφανέρωτη για το αναρχικό κίνημα κατασταλτική επιχείρηση. Εντάλματα σύλληψης για κοντινούς συντρόφους του συλληφθέντα, προσαγωγές ‘’υπόπτων’’ και ‘’διαρροές’’ των ονομάτων συντρόφων στα ΜΜΕ, εφεύρεση του ευφυολογήματος των ‘’ληστών με τα μαύρα’’ ως απόπειρα αναβάθμισης των δραστών σε μια οργανωμένη ομάδα διάπραξης ληστειών, απόπειρα ποινικοποίησης των δομών κινηματικής αλληλεγγύης μέσω του επονομαζόμενου ‘’επαναστατικού ταμείου’’.

Η ‘’κατάσταση έκτακτης ανάγκης’’ που επιβλήθηκε από τις διωκτικές αρχές το 2006, είχε στόχο αρχικά την εξουδετέρωση των όποιων κοινωνικών αντανακλαστικών απέναντι στην κατασταλτική ασυδοσία που θα επακολουθούσε, επιχειρώντας να αποσπάσουν συναινέσεις μέσω της τρομοκράτησης και του φόβου. Η ακατάσχετη προβολή από τα δελτία ειδήσεων των κάθε λογής τρομοσεναρίων, αποσκοπούσε στην απρόσκοπτη και αθρόα στοχοποίηση αναρχικών συντρόφων και εντέλει του αναρχικού κινήματος γενικότερα. Όμως, ακόμα παραπέρα, αυτή η επιχειρούμενη χειραγώγηση της ‘’κοινής γνώμης’’ στόχευε και την ίδια την κοινωνία και τις όποιες αντιστάσεις της.

Το γεγονός πως οι δύο από τους τρείς συντρόφους που εξωθήθηκαν στην φυγοδικία μαζί με τον Μάριο Σεϊσίδη αθωώθηκαν πανηγυρικά, ως απόρροια των εξόφθαλμα ανυπόστατων στοιχείων που ακόμα και ένα αστικό δικαστήριο δεν μπορούσε να παραβλέψει, δεν αναιρεί στον πυρήνα του το νέο κατασταλτικό δόγμα, αλλά το ενσαρκώνει. Το δόγμα που εφορμά από την ‘’αντιτρομοκρατική εκστρατεία’’ που εξαπολύουν τα δυτικά κράτη και στο εσωτερικό τους, αφορά την κατασκευή πειστηρίων, την καταπάτηση των έστω και αστικών δικαιωμάτων, την στοχοποίηση, την σύλληψη, την επικήρυξη και τη φυλάκιση των εκάστοτε υπόπτων, μέχρι οι ίδιοι να αποδείξουν την αθωότητά τους.

Όμως, ενώ οι σύντροφοι Σίμος Σεϊσίδης και Γρηγόρης Τσιρώνης κατάφεραν να απεμπλακούν οριστικά από το πολυετές κυνηγητό εναντίον τους, για τον σύντροφο Μάριο Σεϊσίδη τα πράγματα φαίνεται πως είναι διαφορετικά. Όντας ο τελευταίος πολιτικός κρατούμενος για την συγκεκριμένη υπόθεση, ο Μάριος αποτελεί σημειολογικά το εχέγγυο για το κατά τα άλλα καταρρακωμένο γόητρο των διωκτικών αρχών. Τα 36 χρόνια κάθειρξης που του επιβλήθηκαν πρωτόδικα, αποτυπώνουν την πρόθεση για την πολυετή αιχμαλωσία του συντρόφου μας, ως λάφυρο, ως έσχατη δικαίωση μιας κουρελιασμένης κατασταλτικής μανίας.

Σε αυτή τη μάχη ο σύντροφος Μάριος Σεϊσίδης δεν μπορεί να είναι μόνος. Για 10 και πλέον χρόνια το κίνημα αλληλεγγύης στάθηκε ώριμα στο πλευρό των συντρόφων που διώχθηκαν για την συγκεκριμένη υπόθεση, κατάφερε να σπάσει την απομόνωση και την τρομοκρατία, να αποδομήσει τα τρομοσενάρια και τα κουρελόχαρτα των δικογραφιών, κατάφερε να απελευθερώσει τους κρατούμενους συντρόφους μας. Στις 6 του Ιούνη, μαζί με τον Μάριο, το κίνημα αλληλεγγύης θα δώσει και αυτό την τελική του μάχη. Για να κλείσει οριστικά αυτός ο κύκλος, για να βγούμε νικητές, για να πάρουμε πίσω και τον τελευταίο σύντροφό μας.