Στις 30 Μάη, την οποία ο αστικοποιημένος-γραφειοκρατικός συνδικαλισμός των ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ βάφτισε «Μέρα Πανεθνικής Δράσης», εκατοντάδες εργαζόμενοι, νεολαίοι, πρωτοβάθμια σωματεία, οργανώσεις της εξωκοινοβουλετικής Αριστεράς και της Αναρχίας έσπασαν την φιέστα, που επιχείρησε να στήσει ο ξεπουλημένος συνδικαλισμός. Ήδη στις 11:00 το πρωί έγινε δυναμική παρέμβαση στην εξέδρα που θα μιλούσαν οι γραφειοκράτες των ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ από Πρωτοβουλία εργαζομένων και ανέργων, βάφτηκε με συνθήματα και «στολίστηκε» με αυγά το κτίριο της ΓΣΣΕ, «καλλωπίστηκε» με κόκκινες μπογιές το Υπουργείο Οικονομικών, ενώ νεολαίοι συγκρούστηκαν με τα ΜΑΤ που έκαναν χρήση χημικών, έξω από τα -υπό αστυνομική φύλαξη- γραφεία του ΣΕΒ. Η Ταξική Αντεπίθεση χαιρετίζει τους εργαζόμενους, τους εργάτες, τους ανέργους και τους νεολαίους, που με ταξική συνείδηση στέκονται στο ύψος των περιστάσεων, διαδήλωσαν μαχητικά, για να καταγγείλουν την φιέστα των ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ και την συμμαχία τους με την εργοδοσία.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε στις 30 Μάη.
Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ- ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΤΑΞΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΗΝ «ΠΑΝΕΘΝΙΚΗ» ΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ
Οι εκπρόσωποι του κυβερνητικού-αστικοποιημένου συνδικαλισμού ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αποφάσισαν μαζί με άλλους επαγγελματικούς, εργοδοτικούς φορείς την διοργάνωση «Ημέρα Πανεθνικής Δράσης» στις 30 Μαϊου, συγκροτώντας την λεγόμενη «Κοινωνική Συμμαχία». Την ίδια μέρα, οι γραφειοκράτες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ενώ δεν τόλμησαν να κηρύξουν απεργία στις 12 Γενάρη ενάντια στην συρρίκνωση του δικαιώματος στην απεργία, έχουν το θράσος τώρα να κηρύττουν «απεργία» αγκαζέ με όλους εκείνους, οι οποίοι στηρίζουν τα ευρωμνημόνια της διαρκούς κοινωνικής λεηλασίας, όλους εκείνους που τάχθηκαν στο στρατόπεδο των «Μένουμε Ευρώπη», όλους εκείνους που για την «σωτηρία της χώρας» έχουν οδηγήσει τον εργαζόμενο λαό να πληρώνει τα σπασμένα για τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπέζων, για την ίδια την καπιταλιστική κρίση, όλους εκείνους που θα καλέσουν το λαό και τους νεολαίους να γίνουν κρέας για τους πολέμους τους.
Η «Ημέρα Πανεθνικής Δράσης» μιλά για «επιχειρηματικότητα, ανάπτυξη, εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης», δεν γίνεται λόγος για τα νέα δυσβάστακτα μέτρα της 4ης αξιολόγησης, ζητά φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο με στόχο την «υγιή ανάπτυξη», δεν θέτει ούτε για τα μάτια του κόσμου αιτήματα ταξικά προσανατολισμένα προς την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης και του λαού σε μία ιστορική συγκυρία, όπου ο συσχετισμός δυνάμεων είναι σε βάρος του κόσμου της εργασίας. Η συγκρότηση της «Κοινωνικής Συμμαχίας» και η «απεργία» στις 30 Μαϊου αποτελεί μία αντιδραστική πρωτοβουλία ενάντια στο εργατικό κίνημα, επιδιώκοντας να σπείρει αυταπάτες σχετικά με τη σύγκλιση των συμφερόντων των εργαζομένων και του κεφαλαίου. Μία τέτοια κίνηση προσφέρει απλόχερα στήριξη στη μνημονιακή πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, «δικαιώνει» το ΣΕΒ, που ζητά φοροελαφρύνσεις και συνέχιση της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, αντί να θέτει στο στόχαστρο τα μνημόνια, τη μέγγενη του χρέους, τη δομική κρίση του συστήματος, τον ίδιο τον ιμπεριαλισμό, που προκάλεσαν τη μεγαλύτερη για τα μεταπολεμικά δεδομένα μεταφορά του πλούτου από τα κάτω προς τα πάνω.
Την ίδια στιγμή οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις ανάμεσα στο αμερικανοκρατούμενο ΔΝΤ και την υπό γεμανικής ηγεμονίας ΕΕ συνεχίζονται με φόντο τη «μεταμνημονιακή εποπτεία» της χώρας. Παρά τις επιμέρους διαφωνίες ως προς την ρύθμιση του ληστρικού χρέους, τους ρυθμούς ανάπτυξης και τα αιμοσταγή πρωτογενή πλεονάσματα (3,5% μέχρι το 2022), κοινή συνισταμένη των ιμπεριαλιστών και της ντόπιας ολιγαρχίας, του ΣΕΒ, της κυβέρνησης και των αστικών κομμάτων αποτελεί η όξυνση της αντεργατικής επιθετικότητας με τη συνεχή εφαρμογή «μεταρρυθμίσεων», που φτωχοποιούν τους εργαζομένους. Η οποιαδήποτε διευθέτηση/ «ελάφρυνση» του χρέους της τάξεως του 180% του ΑΕΠ είτε με τη λεγόμενη ρήτρα ανάπτυξης είτε με παράταση της διάρκειας των δανείων θα σημαίνει βαθύτερη εξάρτηση της χώρας από τον ιμπεριαλισμό, ένταση της εκμετάλλευσης του λαού και της νεολαίας με υπερμνημόνια διαρκούς επιτροπείας ανεξάρτητα από το αν θα υπάρξει ή όχι πιστοληπτική γραμμή.
Γιατί, όσο κι αν συγκυβέρνηση καυχιέται για «έξοδο στις αγορές» και «έξοδο από τα μνημόνια» τον Αύγουστο, ήδη με την 4η αξιολόγηση δρομολογούνται 88 μέτρα κόλαφος για τον εργαζόμενο λαό και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Πρώτα απ’ όλα, πιέσεις ασκούνται με σκοπό την πρόωρη μείωση του αφορολόγητου για το 2019 αντί του 2020, εάν το ΔΝΤ κρίνει ότι απαιτείται μια «εμπροσθοβαρή εφαρμογή μέτρων» για να επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ. Επίσης, πλήγμα δέχονται οι συντάξεις (εκτός του ΟΓΑ) μέσω του επανυπολογισμού τους από το 2019 και τα εφάπαξ. Ό,τι έχει απομείνει από το κράτος πρόνοιας τσακίζεται, καθώς μειώνονται περαιτέρω οι δαπάνες για την υγεία και θα επανεξεταστεί το σύστημα απονομής αναπηρικών επιδομάτων, ώστε η χορήγησή τους να μη βασίζεται στο ποσοστό αναπηρίας, αλλά και στις δυνατότητες του αιτούμενου να είναι λειτουργικός. Μάλιστα, η φοροληστεία δεν σταματά με την αύξηση συντελεστών ΦΠΑ στα νησιά και τις αναπροσαρμογές συντελεστών του ΕΝΦΙΑ και διεύρυνυση της φορολογικής βάσης
Παράλληλα, λαϊκές οικογένειες κινδυνεύουν να μείνουν στο δρόμο, καθώς ζητείται η αυστηριοποίηση των προϋποθέσεων του ν. Κατσέλη για την ένταξη σε δικαστική προστασία, αφού πρώτα «η αριστερά» του κεφαλαίου ποινικοποίησε με αυτεπάγγελτη δίωξη τη συμμετοχή σε κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς.
Βέβαιo είναι ότι η όποια αναφορά σε επαναφορά των κλαδικών συμφάσεων εργασίας με τον δείκτη της «αντιπροσωπευτικότητας» αποτελεί δώρο άδωρο στη σύγχρονη εργασιακή ζούγκλα με 30% πραγματική ανεργία, με το 73% των ανέργων να είναι μακροχρόνια άνεργοι, με υποκατώτατο μισθό για τους νέους, με ξεζούμισμα της εργατικής δύναμης και τις Κυριακές, με πλήρη ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, με mini jobs και μισθούς πείνας
Χέρι-χέρι με την επίθεση σε βάρος του κόσμου της εργασίας πάει η λαφυραγώγηση του δημόσιου πλούτου μέσω των ιδιωτικοποιήσεων (ΔΕΣΦΑ, πώληση του 30% του Διεθνούς Αεροδρομίου Αθηνών, του 65% της ΔΕΠΑ, του 5% του ΟΤΕ, του 35,5% των ΕΛΠΕ και του 17% της ΔΕΗ) και η αύξηση των διοδίων στην Εγνατία, προκειμένου να κερδοσκοπήσουν τα κοράκια του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
Στο δεδομένο πλαίσιο, όπου οι αντιθέσεις κεφαλαίου-εργασίας οξύνονται σε διεθνές επίπεδο, στη χώρα οι ιμπεριαλιστές ΗΠΑ-ΕΕ-ΔΝΤ και ελληνική ολιγαρχία ετοιμάζουν ένα μεταμνημονικό πρόγραμμα, το οποίο θα καταδικάζει τον λαό και τη νεολαία στην ανέχεια, στην ανεργία, στην εξαθλίωση, γκρεμίζοντας κατακτήσεις ολόκληρων αιώνων και διαμορφώνοντας έναν άγριο νεοφιλέλευθερο καπιταλισμό της «μεταμνημονιακής» Ελλάδας. Βαστάζος της πολιτικής αυτής είναι η «Κοινωνική Συμμαχία» του ΣΕΒ και της εργοδοσίας, των απεργοσπαστών και γραφειοκρατών των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, της κυβέρνησης και του αστικού πολιτικού προσωπικού, μία συμμαχία βαθιά αντιδραστική, η οποία καμία σχέση δεν έχει με τις διεκδικήσεις του λαϊκού κινήματος.
Σε μία τέτοια κοινωνική-πολιτική διαταξική συμμαχία, η οποία θέλει να μας πείσει ότι η ταξική πάλη καταργήθηκε, να προτάξουμε τη μετωπική συμπόρευση των από τα κάτω, των ανέργων, των εργαζομένων, των νεολαίων, των ανθρώπων του μόχθου και της δουλειάς για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Να μη νομιμοποιήσουμε μία τέτοια «απεργία»-φιέστα. Γιατί η απεργία είναι το ιστορικό όπλο της εργατικής τάξης. Γιατί είναι καιρός, μετά από 8 χρόνια μνημονίων, την υποχώρηση των μαζικών αγώνων του 2010-2012, την ήττα και την απογοήτευση, ο λαός και η νεολαία να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, να ξαναβγούν στους δρόμους, να δημιουργήσουν τα δικά τους όργανα πάλης, να πιστέψουμε στην προοπτική της ταξικής αντεπίθεσης και της νίκης.
Γιατί, ενώ οι άρχουσες τάξεις σπέρνουν το δηλητήριο του εθνικισμού, ενώ τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν ξανά στη γειτονιά μας, ενώ ο κίνδυνος της έκρηξης γενικευμένου πολέμου με επίκεντρο τη Μέση Ανατολή απειλεί με όλεθρο την ανθρωπότητα, μονάχα ο οργανωμένος λαός μπορεί να βάλει φρένο στη φρενήρη επέλαση του κεφαλαίου εναντίον του κόσμου της εργασίας και στην ίδια την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Γιατί το μόνο χρέος που έχουμε είναι η σύγκρουση με την αστική πολιτική, η κατάργηση όλων των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, η έξοδος από το σφαγείο της ΕΕ, η πάλη ενάντια στον πόλεμο, η μαχητική υπεράσπιση της ειρήνης και η φιλία των λαών, για ν΄ ανοίξει ο δρόμος για την κοινωνική απελευθέρωση.
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ-ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ
ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΧΡΕΟΣ, ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ
ΑΠΕΛΕΥΘΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ-ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)
