Ιούλης 2009, για την έμπρακτη Αλληλεγγύη στο σύντροφο Στέφανο, για τη σωτηρία της Γκιώνας
Η Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών) στηρίζει το Κάλεσμα του συντρόφου Στέφανου Κόλλια, στη δίκη για την υπόθεση των 4 εμπρηστικών επιθέσεων στο σπίτι του στην Καλοσκοπή Φωκίδας.
Ο σύντροφος Στέφανος βρέθηκε στο στόχαστρο της πολυεθνικής μαφίας των εξορύξεων βοξίτη και των μαντρόσκυλών της -που εδώ και δεκαετίες λυμαίνονται και πληγώνουν ανεπανόρθωτα αυτόν τον πανέμορφο και ιστορικό τόπο– γιατί πήρε θέση, δεν σιώπησε γι’ αυτό το περιβαλλοντικό έγκλημα και -μέσα από τις γραμμές της Κίνησης για τη Σωτηρία της Γκιώνας– ύψωσε το ανάστημά του και αγωνίστηκε για να το σταματήσει.
Πιάνοντας το νήμα από τις κινητοποιήσεις του 2009, όταν δεκάδες σύντροφοι και συντρόφισσες ταξιδέψαμε στην Καλοσκοπή για να βοηθήσουμε στην ανοικοδόμηση του σπιτιού του Στέφανου, την Τρίτη 5 Ιούνη στις 10.30 πμ θα βρεθούμε στα δικαστήρια της Άμφισσας, για να σταθούμε στο πλευρό του συντρόφου μας και να θυμίσουμε σε κάθε ενδιαφερόμενο αυτό που λέει το παλιό καλό σύνθημα: η φωτιά δεν μας καίει, η φωτιά καίει μέσα μας.
Ακολουθεί το κείμενο του συντρόφου.
Μετά από πολύ καιρό σιγής, οι δικαστικές αρχές απήγγειλαν κατηγορίες σε 4 κατοίκους Καλοσκοπής, (υπηκόους Αλβανίας) για την υπόθεση των 4 εμπρησμών στο σπίτι μου.
Η πρώτη δίκη είχε οριστεί για τον Ιανουάριο που μας πέρασε αλλά πήρε αναβολή λόγω προχωρημένου νούμερου για την Τρίτη που μας έρχεται.
Είχα επιλέξει να μην προχωρήσω στη δημοσιοποίηση της δίκης τόσο γιατί το κατηγορητήριο είναι ισχνό όσο και την εν γένει κατάσταση στο χωριό και τα όμορα χωριά όπου κυριαρχεί πια η αδιαφορία, ο φόβος απέναντι στον ισχυρό και ο μικροαστικός ατομικισμός που έφεραν τελικά και την ουσιαστική παύση της Κίνησης για τη Σωτηρία της Γκιώνας.
Από τους πρώτους κιόλας εμπρησμούς στο σπίτι μου το 2008 και το το 2009 είχε φανεί ότι η ευρύτερη τοπική κοινωνία κρατούσε μια τουλάχιστον διφορούμενη στάση κλίνοντας ξεκάθαρα προς την πλευρά των μεταλλείων των πάμπλουτων ιδιοκτητών τους και των πολυεθνικών.
Από διφορούμενη η στάση τους μετατράπηκε σε απροκάλυπτα ιταμή κάτι που βίωσα με τις 2 τελευταίες εμπρηστικές επιθέσεις στο σπίτι μου στην Καλοσκοπή το 2015.
Έτσι λοιπόν επέλεξα να μην τραβολογώ συντρόφους ούτε και να πάρω δικηγόρο μιας και δεν ήμουν καν βέβαιος για την ενοχή των κατηγορουμένων και για μια υπόθεση που στην ουσία της άλλωστε έμοιαζε πια χαμένη.
Ωστόσο, μόλις προχθές πληροφορηθήκα ότι ένας συγγενής των κατηγορουμένων τραμπούκισε χυδαία και ουσιαστικά απείλησε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Κίνησης, βασικό μάρτυρα στη δίκη και έναν από τους 5-6 που προσπαθούν να σώσουν ότι απέμεινε από τον χιλιοπονεμένο φυσικό περιβάλλον όσο και από την συλλογική αξιοπρέπεια.
Αυτό είναι κάτι που αφενός δεν μπορεί να μείνει αναπάντητο κι αφετέρου δείχνει ξεκάθαρα ότι κάποιοι -αν όχι όλοι- από τους κατηγορουμένους έχουν πολύ συγκεκριμένους λόγους να φοβούνται για την εξέλιξη της δίκης.
Έκρινα λοιπόν ότι ένα κάλεσμα (έστω και της τελευταίας στιγμής) είναι απαραίτητο όχι γιατί φοβόμαστε τα τσιράκια των ισχυρών που έτσι κι αλλιώς για χρόνια έχουν αποδείξει πόσο θρασύδειλοι είναι, αλλά για να βάλουμε τη δίκη στο πολιτικό πλαίσιο που της αναλογεί προς δυσαρέσκεια του κεφαλαίου και των τραμπούκων του, αλλά και των νοικοκυραίων που δε θέλουν “μπελάδες” και πάντα επιλέγουν το “σωστό ” στρατόπεδο.
Η Κίνηση για τη Σωτηρία της Γκιώνας μαζί με την πολύτιμη αρωγή του Κινήματος, έθεσε καίρια ζητήματα που μπήκαν για πρώτη φορά από τότε που ξεκίνησε το ρήμαγμα του τόπου από τις μεταλλευτικές εταιρείες που είχε ως παρεπόμενα την σταδιακή καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος αλλά και τον απόλυτο έλεγχο και την περαιτέρω διάβρωση των τοπικών κοινωνιών που ήδη βιώναν τις ολέθριες και πολυεπίπεδες συνέπειες του Εμφυλίου.
Για τη Γη και την Ελευθερία, λοιπόν.
πηγή: athens.indymedia.org