Category: Διαδηλωσεις/ Παρεμβασεις

Πέρυσι στην Αθήνα, στις 28 Νοεμβρίου 2017, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Ερντογάν στην Ελλάδα, η ελληνική αστυνομία προχώρησε στη σύλληψη 9 Τούρκων αγωνιστών, που στη συνέχεια προφυλακίστηκαν. Αφού κακοποιήθηκαν και βασανίστηκαν κατά τη σύλληψή τους, τους χώρισαν και τους διαμοίρασαν σε διάφορες φυλακές, δημιουργώντας σοβαρό πρόβλημα στην υπεράσπισή τους με την απομόνωσή τους. Όταν συνελήφθησαν οι εννιά αγωνιστές, τα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε. χρησιμοποίησαν κοινή γραμμή χαρακτηρίζοντάς τους ως τρομοκράτες και διογκώνοντας σκόπιμα με ψέματα και κατασκευασμένα σενάρια αυτές τις συλλήψεις. Αυτή η πολιτική της μαύρης προπαγάνδας και τα σενάρια που δημοσιεύονταν προκάλεσαν τις διαμαρτυρίες, τις διαψεύσεις μας και την πολιτική αντίδραση του κινήματος αλληλεγγύης, που είδαν ξεκάθαρα στην κίνηση αυτή μία προσπάθεια εξευμενισμού του Ερντογάν, καθώς τότε βρισκόταν ακόμα στην επικαιρότητα το θέμα των δύο Ελλήνων στρατιωτικών που κρατούνταν στην Τουρκία, ενώ Έλληνες πολιτικοί, όπως η Ντόρα Μπακογιάννη, πρότειναν κυνικά ως “λύση” την έκδοση Τούρκων αγωνιστών. Η μόνη αλήθεια σε όσα ψέματα είπαν, είναι ότι αυτοί που συνελήφθησαν ως «πεσκέσι» της ελληνικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στον Ερντογάν, είναι Μαρξιστές-Λενινιστές, είναι άνθρωποι που όλη τη ζωή τους αγωνίζονται για την δικαιοσύνη και την λευτεριά των λαών. Αν χαρακτηρίζονται από τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. σαν τρομοκράτες, αυτό γίνεται επειδή ο αγώνας για τη λευτεριά, τη δικαιοσύνη και τη φιλία των λαών, για τον ιμπεριαλισμό είναι τρομοκρατία. Για πολλούς ξεκίνησε διαδικασία έκδοσης στην Τουρκία με δίκες στην Αθήνα, τη Λάρισα, το Ναύπλιο κλπ, όπου είχαν σκόπιμα σκορπίσει τους αγωνιστές. Οι δίκες αυτές όμως ήταν χωρίς αποτέλεσμα γιατί τίποτε από όσα ισχυρίζονταν το καθεστώς Ερτογάν δεν αποδείχθηκε στο δικαστήριο. Παράλληλα, η κινητοποίηση αγωνιστών από πολλούς χώρους της αριστεράς, συνδικαλιστές αλλά και ανεξάρτητους αγωνιστές, δημιούργησε μια ασπίδα αλληλεγγύης γύρω τους. Τελικά μετά από 14 μήνες ορίστηκε η δίκη τους στις 4 Φεβρουαρίου στον Κορυδαλλό, με κατασκευασμένο κατηγορητήριο, σύμφωνα με το οποίο θα δικαστούν σαν “τρομοκρατική” ομάδα, με βάση το διαβόητο άρθρο 187Α ΠΚ, χωρίς να υπάρχει κανένα απολύτως εύρημα από τις αστυνομικές έρευνες και κανένα αποδεικτικό στοιχείο που να στοιχειοθετεί κάτι τέτοιο. Εκτός από το γεγονός ότι η ΕΕ, παρά την υποκριτική αντίθεσή της στις μαζικές διώξεις που έχει εξαπολύσει το καθεστώς Ερντογάν στην Τουρκία φυλακίζοντας και βασανίζοντας χιλιάδες ανθρώπους, παρά τις πολεμικές επιχειρήσεις του εναντίον των Κούρδων μέσα στην Τουρκία αλλά και στη Συρία, έχει κατατάξει τις αριστερές οργανώσεις των Τούρκων και Κούρδων αγωνιστών στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ φέρει την ευθύνη για τις διώξεις αυτές και την ομηρία των Τούρκων πολιτικών κρατούμενων. Για τους φίλους του Ερντογάν και του ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα αυτή η δίκη θα είναι μια ευκαιρία να απαλλαγούν από τους διωκόμενους αγωνιστές που βρήκαν καταφύγιο στην Ελλάδα, ανοίγοντας το δρόμο για νέες διώξεις, ενδυναμώνοντας τον κρατικό αυταρχισμό και το κράτος «έκτακτης ανάγκης». Για τους Έλληνες και Τούρκους επαναστάτες αυτή η δίκη είναι άλλη μια ευκαιρία να δείξουν πως ο διεθνισμός, η αλληλεγγύη και η φιλία των αγωνιστών και των λαών είναι πολύ ψηλά στις προτεραιότητές τους.

Μπροστά σε αυτές τις πολύ σοβαρές εξελίξεις, τις σκευωρίες κατά των πολιτικών προσφύγων και τη δίκη που θα γίνει στον Κορυδαλλό στις 4 Φεβρουαρίου, καλούμε σε πορεία αλληλεγγύης προς τους διωκόμενους αγωνιστές, που θα γίνει την Τρίτη 29/1/2019, στις 6μμ, από τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου προς τη Βουλή και την τούρκικη πρεσβεία. Να αφεθούν ελεύθεροι οι 9 πολιτικοί πρόσφυγες και να τους χορηγηθεί πολιτικό άσυλο Ζήτω η διεθνιστική πάλη των λαών και η αλληλεγγύη στους αγώνες του Tούρκικου – Κουρδικού λαού και Ελληνικού λαού. Και στις δύο πλευρές του Αιγαίου κοινός εχθρός μας ο ιμπεριαλισμός Αγώνας για ειρήνη και τη φιλία μεταξύ των λαών της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 9 ΤΟΥΡΚΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

Σχετικά με την αντιφασιστική/διεθνιστική συγκέντρωση στα Προπύλαια (20/01) και ορισμένα συμπεράσματα για την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών

Μέσα στο προεκλογικό κλίμα, που εγκαινιάστηκε και επίσημα μετά την αποχώρηση από τη μακροβιότερη μνημονιακή συγκυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) του ακροδεξιού συνεταίρου, με την επέκταση της ευρωατλαντικής “ολοκλήρωσης” των δυτικών Βαλκανίων προ των πυλών (μέσω της επικύρωσης της αμερικανοκίνητης Συμφωνίας των Πρεσπών και από το ελληνικό κοινοβούλιο), οι απόγονοι των ταγματασφαλιτών και των δοσίλογων, οι νεο-εθνικόφρονες νατοϊκοί στρατηγοί, οι χουντικοί ρασοφόροι, οι ναζιστές δολοφόνοι του Σαχζατ Λουκμάν, του Παύλου Φύσσα, του Petrit Zifle, ένα χρόνο μετά το περσινό συλλαλητήριο-φιάσκο για τη “Μακεδονία που είναι μια και είναι ελληνική”, λιγουρεύτηκαν και πάλι το “αθηναϊκό πεζοδρόμιο” καλώντας πανελλαδικό εθνικιστικό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα.

Μέσα σ’ αυτή την συγκυρία και με νωπή ακόμα την ελπιδοφόρα παρακαταθήκη της 4ης Φλεβάρη 2018, η Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών) κάλεσε τις ταξικές και κοινωνικές δυνάμεις του κινήματος σε συσπείρωση και σε ανοιχτή συνέλευση στις 16/1 στο ΕΜΠ για τη συνδιοργάνωση διεθνιστικής-αντιφασιστικής κινητοποίησης. Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν Πολιτικές Ομάδες, Συλλογικότητες, Στέκια, Καταλήψεις, Σύντροφοι – Συντρόφισσες και συναποφασίστηκε η διοργάνωση διεθνιστικής αντιφασιστικής Συγκέντρωσης στα Προπύλαια στις 20 Γενάρη, απέναντι και ενάντια στον εσμό της νεο-εθνικοφροσύνσης, με κοινό κάλεσμα στο οποίο αναφερόταν: Καμία συμμετοχή. Καμία ανοχή στα εθνικιστικά συλλαλητήρια. Πίσω φασίστες – Εμπρός Σύντροφοι!

Το μεσημέρι της Κυριακής 20 Γενάρη, περίπου 200 αναρχικοί-αναρχικές και κομμουνιστές-κομμουνίστριες συγκεντρωθήκαμε στην πλατεία Εξαρχείων και κινηθήκαμε συγκροτημένα ως τα Προπύλαια. Μέσα στο αστυνομοκρατούμενο αθηναϊκό κέντρο, πριν και κατά τη διάρκεια της μάζωξης του φασιστικού-εθνικιστικού εσμού που είχε καταφτάσει με μισθωμένα πούλμαν απ’ όλη την Ελλάδα χωρίς να καταφέρει παρ’ όλα αυτά να προσεγγίσει σε αριθμό τον αντίστοιχο περσινό, εκατοντάδες διεθνιστές-διεθνίστριες υψώσαμε για πάνω από τρεις ώρες ανάχωμα υπενθυμίζοντας σε κάθε ενδιαφερόμενο ότι η Αθήνα ήταν, είναι και θα είναι πόλη αντιφασιστική, γεγονός που επιβεβαιώθηκε και από τους τσακισμένους φασίστες σε διάφορα σημεία του κέντρου και των αθηναϊκών συνοικιών.

Σχετικά με τα βασικά επίδικα της συμφωνίας Τσίπρα – Ζάεφ

Μετά από πολιτικές αψιμαχίες, που οδήγησαν στην αποχώρηση της ακροδεξιάς συνιστώσας της κυβέρνησης, τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να κυρώσει τη συμφωνία των Πρεσπών. Για να τα καταφέρει χρειάστηκε πολιτικές καραμπόλες, δανεικούς βουλευτές και αρκετό σπρώξιμο από την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Ωστόσο, πέρα από τις δευτερεύουσας σημασίας πολιτικές αντιπαραθέσεις, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι δηλώσεις του πρώην υπουργού “Άμυνας” Πάνου Καμένου: «Οι ΑΝΕΛ ήμασταν από την πρώτη στιγμή υπέρ της στροφής της Ελλάδος προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό επετεύχθη και η κυβέρνηση γύρισε το καράβι της Ελλάδας προς τις ΗΠΑ τον Ιούλιο του 2015. Οι ΗΠΑ και οι δυο τελευταίοι πρόεδροι, ο πρόεδρος Ομπάμα με την επίσκεψή του και ο πρόεδρος Τραμπ, βοήθησαν τη χώρα να βγει από την κρίση. Αν κάποιος βοήθησε τη χώρα να βγει από την κρίση είναι οι ΗΠΑ και οι γεωπολιτικές συμμαχίες που κάναμε με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Ιορδανία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Με τις ΗΠΑ πλέον και την εμπλοκή της Exxon Mobil και των αμερικανικών εταιρειών στην εξόρυξη φυσικού αερίου, όπως επίσης και με τη δημιουργία της μεγάλης αποθήκης φυσικού αερίου στην Αλεξανδρούπολη, τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της Ελλάδας ταυτίζονται. Είχα την ιδιαίτερη τιμή προχθές να με επισκεφθεί για ακόμα μια φορά ο Αμερικανός πρέσβης στο υπουργείο εθνικής άμυνας (…) Με τις ΗΠΑ, λοιπόν, είναι ξεκάθαρο ότι πιστεύουμε στην κοινή πορεία. Το κάναμε πράξη και στις στρατιωτικές συμφωνίες οι οποίες έγιναν. Εμπιστεύομαι περισσότερο τις ΗΠΑ από την Ευρωπαϊκή Ένωση σα σύμμαχο».

Προς επίρρωση των δηλώσεων αυτών, ήρθε η «Ολοκληρωμένη Έκθεση του αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών για την Ελλάδα» στην οποία ενδεικτικά αναφέρεται: «η Ελλάδα είναι ένας αφοσιωμένος εταίρος στην προώθηση των αμερικανικών συμφερόντων εντός και εκτός Ελλάδας (…) η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει την εμβάθυνση της στρατιωτικής συνεργασίας και το υπουργείο Άμυνας πρόσφερε πρόσθετες εγκαταστάσεις, εκτός του Κόλπου της Σούδας». Η έκθεση αυτή, πέραν του ότι είναι ενδεικτική της αμερικανοδουλείας του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι άσχετη με τη συμφωνία των Πρεσπών, καθώς το U.S. Department of State καλεί την αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα: «να υποστηρίξει και να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην ενσωμάτωση των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ» ώστε να περιορίσει την «κακοήθη επιρροή της Ρωσίας και την οικονομική εισβολή της Κίνας» και να «προτρέψει την Ελλάδα να εφαρμόσει τη συμφωνία για το θέμα της ονοματοδοσίας της Μακεδονίας». Μετά από έναν περίπου χρόνο που πέρασε από την επανεκκίνηση του «μακεδονικού» και μετά την ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών, οφείλουμε να βγάλουμε ορισμένα κρίσιμα πολιτικά συμπεράσματα:

– Η συμφωνία των Πρεσπών ήταν μια λεόντειος συμφωνία υπέρ του ελληνικού κράτους, γεγονός που αντανακλά την ανώτερη θέση της Ελλάδας έναντι της Β. Μακεδονίας στον διεθνή καπιταλιστικό καταμερισμό. Η Ελλάδα συμμετείχε από θέση ισχύος στις διαπραγματεύσεις. Ενδεικτικό αυτής της ανισομετρίας ήταν το πρωτοφανές γεγονός της επιβολής συνταγματικής αναθεώρησης στη Β. Μακεδονία.

– Το πραγματικό επίδικο της συμφωνίας των Πρεσπών δεν ήταν το δευτερευούσης σημασίας “ονοματολογικό” ζήτημα, αλλά η ευρωατλαντική ολοκλήρωση των Δυτικών Βαλκανίων, στο πλαίσιο των οξυμένων ανταγωνισμών του ευρωατλαντικού άξονα με τον αντίστοιχο ρωσοκινέζικο. Όπως γράφαμε στην ανακοίνωση ενάντια στην εθνικιστική φιέστα της 4ης Φλεβάρη: «Αυτή η αναμόχλευση των εθνικισμών, που προκύπτει αντικειμενικά από τις κινήσεις αυτές, δεν είναι ένα απλό τοπικό ζήτημα, αλλά λαμβάνει χώρα στο φόντο του σκληρού ανταγωνισμού ΗΠΑ – Ρωσίας στην περιοχή των Βαλκανίων. Από τη μια πλευρά,οι ΗΠΑ έχοντας δυνατά ερείσματα στην περιοχή μετά την πτώση του λεγόμενου “ανατολικού μπλοκ” δημιουργούν γεωπολιτικές, οικονομικές, ενεργειακές και διπλωματικές συμμαχίες με σκοπό τον απόλυτο έλεγχο και τον περιορισμό της ρωσικής διείσδυσης στην περιοχή. Το ΝΑΤΟ κάνει ακόμα πιο εμφανή την παρουσία του στα Βαλκάνια, επενδύοντας σε κράτη όπως η Αλβανία, το Κόσοβο, η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Σε αυτή τη συγκυρία, και δεδομένης της ρήξης των σχέσεων των ΗΠΑ με την Τουρκία, οι Αμερικάνοι-όπως φαίνεται μεταξύ άλλων και από τη δημιουργία νέας στρατιωτικής βάσης στην Αλεξανδρούπολη- θεωρούν ως κομβικό το ρόλο της Ελλάδας, αφού σύμφωνα με τον Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα Τζέφρι Πάιατ, η Ελλάδα είναι ένας “ευέλικτος γεωπολιτικός μεντεσές”. Από την πλευρά της η Ρωσία ενισχύει τη διείσδυσή της στη Σερβία και τη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, ενώ διατηρεί ισχυρά φιλορωσικά ερείσματα σε άλλα κράτη (όπως το Μαυροβούνιο), προσπαθώντας να ανατρέψει το συσχετισμό δύναμης στην περιοχή. Σε αυτό το φόντο των οξύτατων ανταγωνισμών η είσοδος της FYROM στο ΝΑΤΟ είναι επιτακτική για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, αλλά και της ΕΕ. Αντικειμενικά, λοιπόν, το “ονοματολογικό” ζήτημα εγείρει για ακόμα μια φορά τα εθνικιστικά πάθη ανάμεσα στις δυο συμμαχικές χώρες, την Ελλάδα και τη FYROM. Κάπως έτσι, μαζί με τα γεράκια του αστικού κοσμοπολιτισμού εμφανίζονται και οι βρικόλακες του εθνικισμού».

– Πέρα από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, κερδισμένο από την συμφωνία των Πρεσπών βγαίνει το κεφάλαιο και από τις δυο πλευρές των συνόρων, καθώς ανοίγει ξανά ο δρόμος για την επιθετική επανεξόρμηση του ελληνικού κεφαλαίου στα Βαλκάνια, αλλά και ένα καινούριο πεδίο κερδοφορίας για το μακεδονικό κεφάλαιο: «Οι αστικές τάξεις των δυο χωρών και το πολιτικό τους προσωπικό προσβλέπουν στη συμφωνία αυτή τη γεωστρατηγική τους αναβάθμιση, βλέπουν δολάρια και ευρώ να ρέουν, αγωγούς φυσικού αερίου να χτίζονται. Όμως για να πραγματοποιηθούν τα σχέδιά τους θα πρέπει η εργατική δύναμη να κινεζοποιηθεί κι’ άλλο, θα πρέπει τα εργασιακά δικαιώματα να γίνουν χαρτοπόλεμος και οι πραγματικοί όροι διαβίωσης των εργαζομένων να γίνουν ακόμα χειρότεροι. Η συνεργασία μεταξύ των δυο αστικών τάξεων περιγράφεται στο άρθρο 14 της συμφωνίας, όπου γίνεται λόγος για δέσμευση περεταίρω ανάπτυξης της “διασυνδεσιμότητας” στη περιοχή και οικονομικής και επιχειρηματικής συνεργασίας στους τομείς της Ενέργειας, του περιβάλλοντος, της βιομηχανίας, των υποδομών, της διαμετακόμισης εμπορευμάτων και φορτίων, των επενδύσεων, του τουρισμού, του εμπορίου και των μεταφορών, προωθώντας την ευρωατλαντική πολιτική για ενεργειακή απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο: «τα δύο μέρη θα αναπτύξουν και θα ενισχύσουν τη συνεργασία τους όσον αφορά στην Ενέργεια, ιδίως διά της κατασκευής, συντήρησης και χρήσης διασυνδεόμενων αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου (υφιστάμενων, υπό κατασκευή και σχεδιαζόμενων) και όσον αφορά στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, περιλαμβανομένων των φωτοβολταϊκών, της αιολικής και της υδροηλεκτρικής ενέργειας. Πιθανά εκκρεμή ζητήματα θα αντιμετωπισθούν χωρίς καθυστέρηση, με τη σύναψη αμοιβαίως επωφελών διακανονισμών λαμβάνοντας σοβαρά υπ’ όψιν την Ευρωπαϊκή Ενεργειακή Πολιτική και το ευρωπαϊκό κεκτημένο». (Ταξική Αντεπίθεση: Σχετικά με τη συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ και την ευρωατλαντική ολοκλήρωση των Δυτικών Βαλκανίων, Ιούνιος 2018).

– Πατώντας πάνω στην ανάδειξη του «ονοματολογικού ζητήματος» ο εθνικιστικός εσμός (αν και διασπασμένος) κατάφερε να βγει στην επιφάνεια, κατακτώντας μαζικό ακροατήριο μέσω συλλαλητηρίων. Μέσα σ’ αυτή τη μαζική εθνικιστική εξαλλοσύνη βρήκαν μπόλικο οξυγόνο να αναπνεύσουν διάφορες φασιστικές και νεοναζιστικές γκρούπες, οι οποίες το αμέσως προηγούμενο διάστημα βρίσκονταν υπό καθεστώς πίεσης και αλληλοφαγωμάρας. Στο πλαίσιο αυτό οι φασίστες πραγματοποίησαν τον εμπρησμό της κατάληψης Libertatia στη Θεσσαλονίκη, αλλά και επιθέσεις εναντίον καταλήψεων και αγωνιστών (ΕΚΧ Σχολείο, θέατρο Εμπρός, κατάληψη ΠΙΚΠΑ, επίθεση σε τούρκους αλληλέγγυους στον κομμουνιστή απεργό πείνας Τουργούντ Καγιά). Σε ένα άλλο επίπεδο, τα εθνικιστικά συλλαλητήρια δημιούργησαν έναν πόλο επανασυσπείρωσης στα δεξιά της ΝΔ, σε ένα χώρο που μετά τη χρεοκοπία του ΛΑΟΣ αναζητά ευκαιρία συμπαγούς πολιτικής έκφρασης με σκοπό να λειτουργήσει ως νέα ακροδεξιά τσόντα του αστικού πολιτικού συστήματος. Ωστόσο, οι πολιτικές διεργασίες σε αυτόν το χώρo ανάμεσα στη ΝΔ και τη Χρυσή Αυγή είναι μακροχρόνιες και με ασαφή αποτελεσματικότητα.

– Από κινηματικής πλευράς υπήρξε θετικό το αντιφασιστικό αντανακλαστικό, το οποίο δημιούργησε ισχυρό ανάχωμα στην επιθετική προέλαση του εθνικισμού. Εκατοντάδες συντρόφισσες και σύντροφοι είτε με δημόσιες συγκεντρώσεις είτε με περιφρουρήσεις γειτονιών, καταλήψεων και αυτό-οργανωμένων χώρων κατάφεραν να σπάσουν τον εθνικιστικό μονόλογο στη δημόσια σφαίρα και να δώσουν ένα μήνυμα διεθνιστικής αλληλεγγύης ενάντια στον ρατσισμό, το μίσος και τον φασισμό. Την ίδια ώρα, όμως, εκφράστηκαν μεγάλες πολιτικές αδυναμίες, καθώς μεγάλα κομμάτια του κινήματος περιορίστηκαν στον αντανακλαστικό αντιφασισμό, χωρίς να εμβαθύνουν στα βασικά επίδικα της συμφωνίας των Πρεσπών. Δεν έλειψαν και οι φωνές που ομολογημένα ή ανομολόγητα έκλεισαν το μάτι στην κυβέρνηση, στηρίζοντας (φανερά ή με μισόλογα) τη συμφωνία των Πρεσπών.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η Ταξική Αντεπίθεση από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή προσπάθησε να συσπειρώσει όσο το δυνατόν περισσότερες κινηματικές δυνάμεις, μέσα από ανοιχτές διαδικασίες συνδιαμόρφωσης. Το πολιτικό πλαίσιο που έβαλε η ΤΑ επεκτάθηκε πέρα από τον αναγκαίο, αλλά περιορισμένο, αντανακλαστικό αντιφασισμό, βάζοντας στη δημόσια σφαίρα έναν αγώνα σε δυο μέτωπα: Από τη μία ενάντια στη συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ και την ευρωατλαντική ολοκλήρωση των Δυτικών Βαλκανίων και από την άλλη ενάντια στον εθνικιστικό και φασιστικό παροξυσμό. Τον αγώνα αυτό τον είδαμε ως ενιαίο και αδιαίρετο, όπως πολλάκις επισημάναμε ο εθνικισμός και ο αστικός κοσμοπολιτισμός είναι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Θεωρούμε πως παρά τις ελλείψεις και τις αδυναμίες μας, η μάχη που δόθηκε αυτό το διάστημα άφησε μια πλούσια παρακαταθήκη αγώνα και μια ευκαιρία να αντλήσουμε χρήσιμα συμπεράσματα για το μέλλον.

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Ο αγώνας για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας συνεχίζεται! Ανταπόκριση από την απεργιακή περιφρούρηση του Factory Outlet, Κυρ.20/1

Την Κυριακή 20/1, ημέρα πανελλαδικής απεργίας στον κλάδο του εμπορίου, συνάδελφοι και συναδέλφισσες από το εμπόριο καθώς και εργατικά σωματεία, συνελεύσεις και συλλογικότητες που συμμετέχουν στο «Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα απελευθερωμένα ωράρια» πραγματοποιήσαμε απεργιακή συγκέντρωση και περιφρούρηση στο Factory Outlet της οδού Πειραιώς στο Ρέντη. Η κινητοποίησή μας έρχεται ως συνέχεια της εργατικής συγκέντρωσης που πραγματοποιήσαμε στον ίδιο χώρο δουλειάς την Τετάρτη 2/1, ημέρα κατ’ έθιμον κλαδικής αργίας εδώ και δεκαετίες στον κλάδο του εμπορίου. Στην συγκεκριμένη κινητοποίηση στις 2/1, οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσές μας εξέφραζαν μαζικά και οργανωμένα την αντίθεσή τους στην μεθόδευση της εργοδοσίας που εδώ και 3 χρόνια κλέβει την αργία μας. Στην εργατική συνέλευση που πραγματοποιήθηκε αποφασίστηκε επίσης η αποφασιστικότητα των εργαζομένων να υπερασπιστούν έμπρακτα το δικαίωμα στην κυριακάτικη αργία.

Με βάση αυτή την απόφαση, ζητήσαμε από τα κλαδικά/επιχειρησιακά σωματεία του κλάδου να κηρύξουν και να προετοιμάσουν έγκαιρα την απεργία της 20/1, προχωρήσαμε σε μια σειρά ενημερωτικών παρεμβάσεων σε χώρους δουλειάς (πχ.Ερμού, Factory Outlet κ.α) ενημερώνοντας για την απεργία και προετοιμάζοντας με συναδελφικούς όρους την απεργιακή μας κινητοποίηση.

Η απεργιακή μας περιφρούρηση ξεκίνησε στις 9 το πρωί. Αξίζει να σημειωθεί ότι εξαρχής βρεθήκαμε αντιμέτωποι με αστυνομικές δυνάμεις οι οποίες επιχείρησαν να αμφισβητήσουν τους όρους διεξαγωγής της απεργιακής μας περιφρούρησης είτε με «νουθεσίες» είτε με απόπειρες άσκησης σωματικής βίας εις βάρος συναδέλφων-ισσων που περιφρουρούσαν τις εισόδους του καταστήματος. Και στις 2 περιπτώσεις, οι κατασταλτικές προσπάθειες της αστυνομίας υπό τις εντολές και την ένθερμη υποστήριξη της εργοδοσίας του Factory Outlet έπεσαν στο κενό! Το μήνυμά μας, όπως και σε κάθε απεργιακή μας κινητοποίηση εδώ και 5 χρόνια ήταν σαφές: σε ημέρα απεργία κουμάντο στους χώρους δουλειάς κάνουν οι απεργοί και οι εργαζόμενοι/ες που αγωνίζονται. Αυτοί αποφασίζουν, αυτοί δρουν, αυτοί είναι υπεύθυνοι για τα χαρακτηριστικά της απεργίας και του αγώνα που διεξάγουν. Η εργοδοσία και οι φρουροί της είναι ξένο σώμα στις εργατικές συνελεύσεις, συγκεντρώσεις, κινητοποιήσεις! Έτσι, πολύ σύντομα, η αστυνομία και οι εντολείς της, έλαβαν με σαφήνεια και μαχητικότητα το μήνυμα της περιφρούρησής μας.

Στις 10.30 ξεκίνησε η κοινή εργατική συνέλευση εργαζομένων του Factory Outlet με τους συγκεντρωμένους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες από άλλους χώρους δουλειάς καθώς και αλληλέγγυους εργαζόμενους από άλλους κλάδους. Ενώ το κατάστημα άνοιγε στις 11.00, ενημερωθήκαμε ότι η εργοδοσία είχε αρχίσει να ενημερώνει τους συναδέλφους ότι τελικά το Factory Outlet θα παραμείνει κλειστό! Παράλληλα, ενημέρωνε ότι όποιος-α επιθυμεί, μπορεί να εργαστεί «προαιρετικά» στο κατάστημα του αεροδρομίου! Η εργατική συνέλευση συνεχίστηκε αναδεικνύοντας τα παρακάτω στοιχεία:

-την αποφασιστικότητα των συναδέλφων-ισσων να στηρίξουν έμπρακτα την απεργιακή περιφρούρηση του χώρου

-την υπεράσπιση των αυτονόητων δικαιωμάτων μας και την άρνησή μας να μετακινηθούμε σε άλλον χώρο δουλειάς, απορρίπτοντας τους εκβιασμούς της εργοδοσίας.

-την δημιουργία πανό των συναδέλφων-ισσων του Factory που αναρτήθηκε στην κεντρική είσοδο «Όχι δουλειά την Κυριακή, δικαίωμα στην αργία. Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή» με την υπογραφή «εργαζόμενοι-ες στο Factory Outlet».

-την ανάγκη να αξιοποιηθούν τα δίκτυα επικοινωνίας μεταξύ συναδέλφων ώστε να υπάρχει διαρκής και σταθερός συντονισμός μας για τα καθημερινά μας προβλήματα

-την ανάγκη να προετοιμαστούμε μπροστά σε οποιοδήποτε ενδεχόμενο εργοδοτικής επιθετικότητας από την ιδιοκτησία του ομίλου Follie-Follie με αφορμή τα σενάρια πτώχευσής του.

Παράλληλα, έγινε ενημέρωση για την απεργιακή κινητοποίηση που εξελισσόταν ταυτόχρονα στο Public Καλλιθέας από τον Σύλλογο Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής (ΣΥΒΧΨΑ) και την εργατική διαδήλωση που οργανώνεται στις 16/2 από εργατικά σωματεία με αιχμή την αύξηση των μισθών και τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.

Αξίζει να σημειώσουμε την στάση της εργοδοσίας διαμέσου της διευθύντριας του εμπορικού, που από πολύ νωρίς το πρωί μέχρι και μετά το πέρας της απεργιακής συγκέντρωσης, επέλεξε να κρυφτεί εντός του σκοτεινού και άδειου εμπορικού κέντρου παρά να βγει στο φως όπου βρισκόντουσαν οι εργαζόμενοι/ες και να αφουγκραστεί τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες τους.

Ήδη στις 12.00 μ.μ. και ενώ η εργοδοσία του Factory Outlet είχε ανακοινώσει επίσημα το κλείσιμό  του καταστήματος σε εργαζόμενους και πελάτες, ο κύκλος της εργατικής συνέλευσης αποτίμησε την επιτυχία της απεργιακής περιφρούρησης και την σημασία να μεταδοθεί το ελπιδοφόρο μήνυμά της σε όλους τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες του κλάδου.

Αποδείξαμε με τον πιο σαφή και παραστατικό τρόπο ότι οι εργοδότες μας φοβούνται και μας υπολογίζουν περισσότερο απ’ ότι δείχνουν. Αποδείξαμε ότι ο αγώνας για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας παραμένει πιο επίκαιρος από ποτέ, και ο αγώνας αυτός δίνεται στους χώρους της δουλειάς, στις εργατικές συνελεύσεις και τις απεργίες. Αποδείξαμε περίτρανα στους εαυτούς μας ότι όταν σκεφτόμαστε ως ομάδες, όταν κυριαρχεί η αλληλεγγύη η συναδελφική, τότε στα αφεντικά φέρνουμε μεγάλη ταραχή! Αποδείξαμε ότι στην ταξική αλληλεγγύη είναι η λύση των προβλημάτων μας, στους συλλογικούς αγώνες η ελπίδα μας.

Συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε αυτό που παραμένει αυτονόητο στο σύνολο του κόσμου της εργασίας: η Κυριακή είναι αργία. Με αγώνες κατακτήθηκε και με αγώνες θα την υπερασπιστούμε.

Κλείνουμε την ανταπόκρισή μας με ένα εκτενές απόσπασμα από την απεργιακή μας ανακοίνωση για την απεργία της 20/1.

“-Δεν αφήνουμε τους νέους συναδέλφους να θεωρούν αυτονόητη την κυριακάτικη εργασία. Μαθαίνουμε συλλογικά τι σημαίνει αργία και γιατί την έχουμε ανάγκη. Οργανωνόμαστε,  ασκούμε συλλογικά το νόμιμο δικαίωμά μας στην απεργία και υπερασπιζόμαστε έμπρακτα όλες τις αργίες μας (Κυριακές, Καθαρή Δευτέρα, 26/12, 2/1, 6/1). Διευρύνουμε και ενισχύουμε τις απεργιακές περιφρουρήσεις των καταστημάτων! Μπλοκάρουμε έμπρακτα την ασυδοσία των εργοδοτών!

– Σκεφτόμαστε ως ομάδες, όχι σαν μονάδες. Ανά μαγαζί, ανά αλυσίδα, ανά πολυκατάστημα, ανά εμπορική ζώνη, δημιουργούμε ορατές ή αόρατες επιτροπές αγώνα. Αξιοποιούμε τις επαφές μας με συναδέλφους-ισσες από άλλα καταστήματα/αλυσίδες/ζώνες και ενημερώνουμε για τα προβλήματά μας και τις μεθοδεύσεις του κάθε εργοδότη. Εκμεταλλευόμαστε τις μετακινήσεις συναδέλφων ώστε να διευρύνουμε το δίχτυ επικοινωνίας και αλληλοενημέρωσης μεταξύ μας. Σπάμε στην πράξη τον κατακερματισμό μας!

-Δεν αφήνουμε κανέναν συνάδελφο/ισσα μόνο/η του/της στην εκδικητικότητα του διευθυντή, στο κλεμμένο ρεπό, την απληρωσιά, την απόλυση. Δεν υπογράφουμε επαίσχυντες ατομικές συμβάσεις και οποιαδήποτε βλαπτική μεταβολή των συμβάσεών μας. Προετοιμαζόμαστε απέναντι σε οποιοδήποτε ενδεχόμενο μαζικών απολύσεων, επιβολής νέων συμβάσεων, πτώχευσης ή εξαγοράς της επιχείρησης που εργαζόμαστε. Την θέση εργασίας μας την κατακτήσαμε, δεν μας χαρίστηκε. Δίνουμε συλλογική απάντηση στις απαιτήσεις του εργοδότη!

– Απευθυνόμαστε στα σωματεία μας ώστε να στηρίξουν τις αγωνιστικές μας πρωτοβουλίες. Παίρνουμε τον αγώνα και την διεκδίκηση στα χέρια μας. Στηρίζουμε τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες συναδέλφων-ισσών από άλλα καταστήματα με κάθε πρόσφορο μέσο: μεταφέροντας την εμπειρία μας, φέρνοντας σε επαφή συναδέλφους μεταξύ τους, δημοσιοποιώντας τις εργοδοτικές μεθοδεύσεις. Συσπειρωνόμαστε στα σωματεία μας σε αγωνιστική/απεργιακή κατεύθυνση κάνοντας τον αγώνα μας πιο μαζικό, πιο δυναμικό, πιο ανυποχώρητο.

Ο αγώνας για την υπεράσπιση των ωραρίων και των αργιών είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με βάση τις ανάγκες μας και όχι τα ψίχουλα και τα ψέματα που μοιράζουν τα αφεντικά και τα υπουργεία τους! Δεν θα επιτρέψουμε να μας «φορέσουν» συμβάσεις η εργοδοσία χέρι-χέρι με το υπουργείο Εργασίας που θα μετατρέπουν τη σημερινή κατάσταση σε κανονικότητα με τη «συναίνεση» των εργαζομένων. Για εμάς, συλλογική σύμβαση σημαίνει συλλογική διεκδίκηση! Και στον πυρήνα της συλλογικής διεκδίκησης μας είναι η Κυριακή-αργία και η υπεράσπιση όλων των αργιών μας, η κατάργηση των ωραρίων-λάστιχο και κάθε μορφής ελαστικής εργασίας (ενοικαζόμενοι σκλάβοι, voucher κ.α.),  οι αυξήσεις στους μισθούς με βάση τις ανάγκες μας και άλλα πολλά που μας έχουν κλέψει ή έχουμε ανάγκη. Αυτούς τους αγώνες δίνουμε, αυτές τις διεκδικήσεις προωθούμε.

Συνάδελφοι-ισσες, κανένα δικαίωμα δεν θα μας χαριστεί, κανένας εργοδότης και καμιά κυβέρνηση δεν θα μας κάνει «σκόντο». Ότι κερδηθεί, θα κερδηθεί με τους αγώνες μας. Και θεωρούμε ότι η μόνη εγγύηση των συμφερόντων μας είναι η συλλογική μας οργάνωση και η αντίσταση στους χώρους της δουλειάς.”

ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΡΓΙΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΤΗ ΧΑΡΙΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Η ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΗ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΦΕΡΝΕΙ ΤΑΡΑΧΗ!

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ – ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

[αναδημοσίευση από https://orthostasia.wordpress.com]

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ 9 ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Την Δευτέρα 4/2, ξεκινάει στις φυλακές του Κορυδαλλού, η δίκη των 9 αγωνιστών, πολιτικών προσφύγων από την Τουρκία και το Κουρδιστάν που συνελήφθησαν, από την αντιτρομοκρατική, στις 28 Νοεμβρίου του 2017, για συμμετοχή στο DHKP-C (Επαναστατικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο-Κόμμα).

Στη σύλληψη, στην κράτηση τους στη ΓΑΔΑ, στα δικαστήρια στην Ευελπίδων, οι σύντροφοι ξυλοκοπήθηκαν και βασανίστηκαν από τα ανδρείκελα της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας. Γεγονός το οποίο το ομολογούσαν οι μώλωπες που έφεραν στο πρόσωπο και στα μάτια,τα ράμματα, οι επίδεσμοι, τα χτυπήματα στο κεφάλι και στο σώμα. Παράλληλα τα μίντια, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία, προσπάθησαν να δημιουργήσουν κλίμα τρομοϋστερίας, κάνοντας λόγο για “σκληροπυρηνικούς τρομοκράτες” και για “μεγάλη επιτυχία της ελληνικής αστυνομίας”.

Οι συλλήψεις των Τούρκων και Κούρδων αγωνιστών αναδεικνύουν τη διαχρονική, αγαστή συνεργασία του ελληνικού και του τούρκικου κράτους και των μυστικών τους υπηρεσιών. Διαχρονική γιατί και στο παρελθόν έχουν δεχτεί δεκάδες συλλήψεις,φυλακίσεις, μέχρι κι απαγωγές.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ως υπέρμαχος της ιμπεριαλιστικής πολιτικής του ΝΑΤΟ και της παραμονής της Ελλάδας στο δολοφονικό αυτό σχηματισμό, θέλησε να κάνει δώρο τις συλλήψεις αυτές στον Ερντογάν, εν όψει της επίσκεψης του στην Ελλάδα και τις χρησιμοποίησε ως διπλωματικό χαρτί στην “εξισορρόπηση” των σχέσεων μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας.

Όσο όμως και να προσπαθούν οι δυνάμεις καταστολής και οι μυστικές υπηρεσίες των ιμπεριαλιστικών κρατών και των συμμάχων τους, να πείσουν πως το DHKP-C αποτελεί “τρομοκρατική” οργάνωση, οι λαοί της Τουρκίας γνωρίζουν πολύ καλά ποιος είναι ο πραγματικός τρομοκράτης. Γιατί βιώνουν ένα καθεστώς καταπίεσης που έχει επιβάλλει ως καθημερινότητα, σε όποιον διαφωνεί μαζί του, τις συλλήψεις, τις διώξεις, τις προφυλακίσεις, τα βασανιστήρια. Γιατί το DHKP-C διεξάγει εδώ και πολλές δεκαετίες ένα πολύ σκληρό μα και συνάμα δίκαιο αγώνα, ενάντια στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό, στην ταξική ανισότητα και την αδικία, πάντα στο πλευρό των λαών, των εργαζομένων, της νεολαίας. Γιατί αποτελεί φωτεινό σηματοδότη για τα επαναστατικά κινήματα ανά τον κόσμο, καθώς μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες διεξάγει μια πολύ σημαντική πολύμορφη πάλη, με εκατοντάδες φυλακισμένους και νεκρούς αγωνιστές, από την οποία έχουμε να διδαχθούμε πολλά. Γιατί παρ’όλες τις υπέρμετρες δυσκολίες, τις φυλακές και τα βασανιστήρια, τα πρόσωπά τους είναι πάντα χαμογελαστά, εκπέμποντας τη δύναμη της ψυχής των αγωνιστών που πιστεύουν στο συλλογικό όραμα, στην προλεταριακή έφοδο στον ουρανό.

Γι’ αυτό και στη δίκη τους το ανταγωνιστικό κίνημα πρέπει να είναι παρόν, ενάντια στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και της αστικής δικαιοσύνης, στέλνοντας σινιάλο διεθνιστικής αλληλεγγύης στους λαούς και τους αγωνιστές της Τουρκίας, φωνάζοντας συνάμα πως TO NA ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ με την Επιτροπή αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν: Σάββατο 26/1, 19:00, πολιτικός χώρος Σπύρου Τρικούπη 44.

ΠΟΡΕΙΑ προς Βουλή και τούρκικη πρεσβεία: Τρίτη 29/1, 18:00 Προπύλαια

ΔΙΚΗ: Δευτέρα 4/2, 9:00, φυλακές Κορυδαλλού

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Aναρχικών και Kομμουνιστών)

Την Κυριακή 20 Γενάρη 2019 στις 10πμ οργανώνουμε απεργιακή συγκέντρωση στο Factory Outlet (Πειραιώς 76, Ρέντης).

Η κινητοποίησή μας αυτή γίνεται λίγες ημέρες μετά την εργατική συγκέντρωση / συνέλευση / κινητοποίηση / γιορτή… στο Factory Outlet στις 2/1/19

ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ 32, ΟΥΤΕ 8! ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ!

ΚΑΝΕΝΑΣ ΓΙΑ ΨΩΝΙΑ – ΚΑΝΕΝΑΣ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ,
ΣΤΙΣ 20 ΓΕΝΑΡΗ (ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ) ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ.

ΒΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ!

Η ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΕ,
ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ.

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας

και τα «απελευθερωμένα» ωράρια

Καμία συμμετοχή. Καμία ανοχή στα εθνικιστικά συλλαλητήρια.

Πίσω φασίστες – Εμπρός Σύντροφοι!

Ενάντια στον ευρωατλαντικό “ρεαλισμό” και τις νατοϊκές “λύσεις”. Πόλεμο στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών. Πόλεμο στους αστούς ειρήνη στους λαούς

Μέσα στο προεκλογικό κλίμα, που εγκαινιάστηκε και επίσημα μετά την αποχώρηση από τη μακροβιότερη μνημονιακή συγκυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) του ακροδεξιού συνεταίρου και με την επέκταση της ευρωατλαντικής “ολοκλήρωσης” των δυτικών Βαλκανιών προ των πυλών, μέσω της επικύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών και από το ελληνικό κοινοβούλιο, όλος ο φασιστικός-εθνικιστικός εσμός, οι απόγονοι των ταγματασφαλιτών και των δοσιλόγων, οι νεο-εθνικόφρονες νατοϊκοί στρατηγοί, οι χουντικοί ρασοφόροι, οι ναζιστές δολοφόνοι του Σαχζατ Λουκμάν, του Παύλου Φύσσα, του Petrit Zifle, ένα χρόνο μετά το περσινό συλλαληλήτηριο-φιάσκο για την “Μακεδονία που είναι μια και είναι ελληνική”, λιγουρεύονται και πάλι το “αθηναϊκο πεζοδρόμιο”.

Ξεχνάνε κάτι: η Αθήνα ήταν, είναι και θα είναι αντιφασιστική.

Διεθνιστική Αντιφασιστική Συγκέντρωση

Κυριακή 20 Ιανουαρίου, Προπύλαια στις 13:00

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

*

Κείμενο της Ταξικής Αντεπίθεσης που κυκλοφόρησε τον Ιούνη του ’18 μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών:

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες συγχαίρουν τους πρωθυπουργούς Αλέξη Τσίπρα και Ζόραν Ζάεφ και χαιρετίζουν την ιστορική συμφωνία για την επίλυση της διαφωνίας του ονοματολογικού. Αυτή η επίλυση θα ωφελήσει τις δύο χώρες και θα ενισχύσει την περιφερειακή ασφάλεια και ευημερία.»

Απόσπασμα από ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ σχετικά με τη συμφωνία Ελλάδας και Β. Μακεδονίας

Την Κυριακή 17 Ιούνη στο χωριό Ψαράδες της Μ. Πρέσπας υπογράφηκε από τους υπουργούς Εξωτερικών της Ελλάδας και της FYROM (πλέον Βόρεια Μακεδονία) Ν. Κοτζιά και Ν. Ντιμιτρόφ, παρουσία των πρωθυπουργών Τσίπρα και Ζάεφ, η πολυπόθητη συμφωνία που διευθετεί το ονοματολογικό ζήτημα της δεύτερης στο πλαίσιο της ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης των Δυτικών Βαλκανίων. Βέβαια η λύση του ονοματολογικού ζητήματος δεν είναι τίποτα άλλο από ένα προπέτασμα καπνού για την περαιτέρω προέλαση του κεφαλαίου και την πλήρη πρόσδεση της γείτονος στο άρμα του ευρω-ατλαντικού ιμπεριαλισμού, βάζοντας ακόμα ένα λιθαράκι στην οχύρωση των συμφερόντων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια στο πλαίσιο του οξυμένου ανταγωνισμού με τη Ρωσία και την Κίνα. Εξού και η αποθέωση προς Τσίπρα- Ζάεφ από εκπροσώπους των ΗΠΑ, την εκπρόσωπο της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής Μογκερίνι, τον επίτροπο αρμόδιο για τη διεύρυνση της ΕΕ Χαν, τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, τον γερμανό υπουργό εξωτερικών και άλλα πολλά καλόπαιδα.

Κάπως έτσι, σύμφωνα με το άρθρο 2 της συμφωνίας η ελληνική κυβέρνηση θα κάνει επίσημη πρόσκληση στην κυβέρνηση της Βόρειας Μακεδονίας για να προχωρήσουν οι ενταξιακές διαδικασίες στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ: «με τη λήψη της γνωστοποίησης της κύρωσης της παρούσας συμφωνίας από το Κοινοβούλιο του δεύτερου μέρους, το πρώτο μέρος (σ.σ. Ελλάδα) χωρίς καθυστέρηση: i) Θα γνωστοποιήσει στον πρόεδρο του Συμβουλίου της ΕΕ ότι υποστηρίζει την έναρξη των ενταξιακών στην ΕΕ διαπραγματεύσεων του δεύτερου μέρους (σ.σ. Β. Μακεδονία) (…) ii) Θα γνωστοποιήσει στο γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ ότι υποστηρίζει να απευθυνθεί από το ΝΑΤΟ προς το δεύτερο μέρος πρόσκληση ένταξης». Όπως δήλωσε και ο πρωθυπουργός Ζάεφ: «Το ΝΑΤΟ κατέληξε σε ομόφωνη πολιτική απόφαση να συζητήσει επισήμως για την πρόσκληση ένταξης της Μακεδονίας στη συμμαχία, στη Σύνοδο Κορυφής της, αρχές Ιούλη στις Βρυξέλλες».

Όμως για να γίνει κατανοητό πως επιτεύχθηκε η συμφωνία αυτή, καθώς δεν πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία των εμπλεκόμενων μερών όπως διατείνεται ο Τσίπρας, αλλά μετά από προτροπές και πίεση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ θα πρέπει να ανατρέξουμε τουλάχιστον ένα μίση χρόνο πίσω.

Τον Δεκέμβριο του 2016 στη Βόρεια Μακεδονία πραγματοποιούνται εκλογές οι οποίες και δεν οδηγούν στο σχηματισμό κυβέρνησης. Τον Απρίλιο του 2017 σημειώνονται εκτεταμένα επεισόδια μέσα και έξω από το κοινοβούλιο από δυνάμεις της εθνικιστικής αντιπολίτευσης και μετά από καθοριστική παρέμβαση των αμερικανών, τον Ιούνιο του 2017 σχηματίζεται η κυβέρνηση του σοσιαλδημοκράτη Ζόραν Ζάεφ με τη στήριξη δυο (εκ των τριών) αλβανόφωνων κομμάτων. Δεν μπορεί να ειδωθεί έξω από αυτό το πλαίσιο και η συνάντηση του Ζάεφ με τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ λίγες μέρες μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης στη Β. Μακεδονία. Τότε σημείωνε ο δεύτερος: «Θέλουμε να δούμε τη πΓΔΜ ως μέρος μιας σταθερής περιοχής. Οι πόρτες του ΝΑΤΟ είναι ανοιχτές». Για το ΝΑΤΟ η ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας σε αυτό αποτελεί στρατηγική απόφαση στο πλαίσιο της πλήρους στρατιωτικής περικύκλωσης της Ρωσίας και ιδιαίτερα μετά τη συμφωνία μεταξύ Ρωσίας – Σερβίας για την εγκατάσταση ρωσικής στρατιωτικής βάσης στην επικράτεια της δεύτερης.

Στην Ελλάδα μεγάλο μέρος τόσο της δεξιάς/ ακροδεξιάς, αλλά κι ένα τμήμα της καθεστωτικής αριστεράς μιλάει για μια συμφωνία η οποία έχει το “σπέρμα” του αλυτρωτισμού καθώς αναγνωρίζεται η μακεδονική γλώσσα και o Μακεδόνας πολίτης. Κι αν για τους πρώτους είναι απόλυτα φυσιολογικό να ταυτίζονται με το βούρκο του δολοφονικού τους παρελθόντος και με τις απηνείς διώξεις που υπέστησαν οι σλαβομεκεδόνες στην Ελλάδα, για τους δεύτερους μόνο να εκπλαγούμε μπορούμε με την επιταχυνόμενη απομάκρυνσή τους από το διεθνισμό και το διαρκές φλερτάρισμά τους με την εθνικιστική αφήγηση. Από τη μία σχηματισμοί σαν την ΚΟΕ και τη ΛΑΕ ψαρεύουν στα θολά νερά του εθνικισμού και από την άλλη το ΚΚΕ διαρρηγνύει οριστικά τους ιστορικούς του δεσμούς με τον σλαβομακεδόνικο λαό, που έχυσε το αίμα του για την απελευθέρωση του τόπου στη λαϊκή εποποιία του 1941-49.

Στην πραγματικότητα, όμως, στη συμφωνία αυτή η Ελλάδα συμμετείχε από θέση ισχύος, τόσο γιατί σαν εθνοκρατικός σχηματισμός είναι υψηλότερα στον διεθνή καπιταλιστικό καταμερισμό, όσο και γιατί η Βόρεια Μακεδονία είναι αυτή η οποία ωφελείται (έστω και οριακά) περισσότερο από τα επακόλουθα της συμφωνίας (ένταξη στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ). Η θέση ισχύος του ελληνικού κράτους αποτυπώνεται τόσο στην πρωτοφανή απόφαση για επιβολή συνταγματικής αναθεώρησης στη Β. Μακεδονία όσο και στο άρθρο 7 της συμφωνίας, στο οποίο αναφέρεται ότι ο όρος “Μακεδονία” και “Μακεδόνας” έχει διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο για τις δυο χώρες. Για τη μεν Ελλάδα αναφέρεται «ο ελληνικός πολιτισμός, η ιστορία, η κουλτούρα και η κληρονομιά αυτής της περιοχής από την αρχαιότητα έως σήμερα», για τη δε Βόρεια Μακεδονία αναφέρεται «η επικράτεια, η γλώσσα, ο πληθυσμός και τα χαρακτηριστικά τους, με τη δική τους ιστορία, πολιτισμό και κληρονομιά, διακριτώς διαφορετικά από αυτά που αναφέρονται στο παραπάνω εδάφιο (σσ για την Ελλάδα)». Αναφορικά με τη γλώσσα, πράγματι ως επίσημη ορίζεται η Μακεδονική γλώσσα, συμπληρώνει όμως η συμφωνία ότι αυτή ανήκει στην ομάδα των Νότιων Σλαβικών γλωσσών, ενώ σημειώνεται πως «η επίσημη γλώσσα και τα άλλα χαρακτηριστικά του Δεύτερου Μέρους (σ.σ. της Β. Μακεδονίας) δεν έχουν σχέση με τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία, την κουλτούρα και την κληρονομιά της βόρειας περιοχής του Πρώτου Μέρους(της Ελλάδας)».

Στην πράξη η συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ αποτελεί το boarding pass για την επιβίβαση της Βόρειας Μακεδονίας στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και οι λαοί και από τις δυο πλευρές των συνόρων δεν έχουν τίποτα το θετικό να προσβλέπουν από αυτή. Άλλωστε το πρόσφατο παρελθόν το αποδεικνύει περίτρανα. Η συμμετοχή σε τέτοιου είδους σχηματισμούς (ΝΑΤΟ, ΕΕ) μόνο ανασφάλεια και πολέμους έχει να προσφέρει, σε αντίθεση με όσα διατείνεται στην ανακοίνωσή του το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Η συμφωνία αυτή εντείνει την εξάρτηση και στις δυο χώρες και τις “μπλέκει” πιο βαθειά στα ιμπεριαλιστικά “παιχνίδια” στην περιοχή των Βαλκανίων. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε αποθήκη όπλων και σε ένα μεγάλο αεροδρόμιο για το ΝΑΤΟ, ότι η κυβέρνηση έχει σπείρει νατοϊκές βάσεις και στρατιωτικές εγκαταστάσεις από άκρη σε άκρη σε όλη τη χώρα και ότι στη Σούδα ελλιμενίζονται και από εκεί ξεκινάνε τα αεροσκάφη που “διασφαλίζουν την τάξη και αποκαθιστούν την ειρήνη” στη Μέση Ανατολή. Επιπλέον, για το ελληνικό κεφάλαιο η συμφωνία είναι ένας βατήρας για μια νέα βαλκανική εξόρμηση, σε ένα “φιλικότερο” πλέον περιβάλλον.

Οι αστικές τάξεις των δυο χωρών και το πολιτικό τους προσωπικό προσβλέπουν στη συμφωνία αυτή τη γεωστρατηγική τους αναβάθμιση, βλέπουν δολάρια και ευρώ να ρέουν, αγωγούς φυσικού αερίου να χτίζονται. Όμως για να πραγματοποιηθούν τα σχέδιά τους θα πρέπει η εργατική δύναμη να κινεζοποιηθεί κι’ άλλο, θα πρέπει τα εργασιακά δικαιώματα να γίνουν χαρτοπόλεμος και οι πραγματικοί όροι διαβίωσης των εργαζομένων να γίνουν ακόμα χειρότεροι.

Η συνεργασία μεταξύ των δυο αστικών τάξεων περιγράφεται στο άρθρο 14 της συμφωνίας, όπου γίνεται λόγος για δέσμευση περεταίρω ανάπτυξης της “διασυνδεσιμότητας” στη περιοχή και οικονομικής και επιχειρηματικής συνεργασίας στους τομείς της Ενέργειας, του περιβάλλοντος, της βιομηχανίας, των υποδομών, της διαμετακόμισης εμπορευμάτων και φορτίων, των επενδύσεων, του τουρισμού, του εμπορίου και των μεταφορών, προωθώντας την ευρωατλαντική πολιτική για ενεργειακή απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο: «τα δύο μέρη θα αναπτύξουν και θα ενισχύσουν τη συνεργασία τους όσον αφορά στην Ενέργεια, ιδίως διά της κατασκευής, συντήρησης και χρήσης διασυνδεόμενων αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου (υφιστάμενων, υπό κατασκευή και σχεδιαζόμενων) και όσον αφορά στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, περιλαμβανομένων των φωτοβολταϊκών, της αιολικής και της υδροηλεκτρικής ενέργειας. Πιθανά εκκρεμή ζητήματα θα αντιμετωπισθούν χωρίς καθυστέρηση, με τη σύναψη αμοιβαίως επωφελών διακανονισμών λαμβάνοντας σοβαρά υπ’ όψιν την Ευρωπαϊκή Ενεργειακή Πολιτική και το ευρωπαϊκό κεκτημένο».

Η συνεργασία μεταξύ των δυο αστικών τάξεων, στο πλαίσιο των σχεδιασμών για τη γεωστρατηγική αναβάθμισή τους μέσω του βαθέματος της συμμετοχή τους στους οξυμένους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς, επιταχύνεται το τελευταίο διάστημα μετά την ανατροπή της εθνικιστικής κυβέρνησης Γκρούεφσκι τον Ιανουάριο του 2016 και την τοποθέτηση του σοσιαλδημοκράτη Ζάεφ στον πρωθυπουργικό θώκο ένα χρόνο αργότερα. Ήδη μέσα σ’ αυτό το διάστημα οι εμπορικές συναλλαγές μεταξύ των δύο χωρών αυξήθηκαν κατά 14,7%, ενώ δρομολογείται για το 2019 η έναρξη της κατασκευής του διασυνδετήριου αγωγού φυσικού αερίου Ελλάδας – Βόρειας Μακεδονίας. Ταυτόχρονα, δρομολογείται και η επαναλειτουργία του ανενεργού πετρελαιαγωγού Θεσσαλονίκη – Σκόπια. Τον αγωγό διαχειρίζεται ο όμιλος «ΒΑΡΔΑΧ ΑΕ» (Vardax SA), στον οποίο συμμετέχει σε ποσοστό 80% η ΕΛΠΕΤ – ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ Α.Ε. (θυγατρική της ΕΛΠΕ σε ποσοστό 63%) και κατά 20% το κράτος της Βόρειας Μακεδονίας.

Την ίδια ώρα η συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ άνοιξε στην πράξη το καπάκι για να ξεχυθεί ο φασιστικός βόθρος, αναμοχλεύοντας τα εθνικιστικά πάθη και στις δυο χώρες. Ο εμπρησμός της κατάληψης Libertatia στη Θεσ/νίκη από φασίστες και χουλιγκάνους, που έδρασαν με την κάλυψη του εσμού της σύγχρονης εθνικοφροσύνης, αλλά κι ένα πλήθος ανάλογων επιθέσεων που ακολούθησαν στο “περιθώριο” των εθνικιστικών συλλαλητηρίων (ΕΚΧ Σχολείο, θέατρο Εμπρός, κατάληψη ΠΙΚΠΑ, επίθεση σε τούρκους αλληλέγγυους στον κομμουνιστή απεργό πείνας Τουργούντ Καγιά) είναι ένα δείγμα για το πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει το φαινομενικά γραφικό χαφιεδότσουρμο του εθνικού κορμού. Ωστόσο, θα ήταν τεράστιο σφάλμα να περιορίσουμε την κίνησή μας στα στενά όρια ενός απλοϊκού αντανακλαστικού αντιφασισμού, καθώς η συμφωνία για το ονοματολογικό έχει ευρύτερες προεκτάσεις και συνέπειες, αφού αποτελεί ακόμα έναν κρίκο στην αλυσίδα της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και των οξυμένων ανταγωνισμών. Όπως γράφαμε στην ανακοίνωση ενάντια στην εθνικιστική φιέστα της 4ης Φλεβάρη: «Αυτή η αναμόχλευση των εθνικισμών, που προκύπτει αντικειμενικά από τις κινήσεις αυτές, δεν είναι ένα απλό τοπικό ζήτημα, αλλά λαμβάνει χώρα στο φόντο του σκληρού ανταγωνισμού ΗΠΑ – Ρωσίας στην περιοχή των Βαλκανίων. Από τη μια πλευρά, οι ΗΠΑ έχοντας δυνατά ερείσματα στην περιοχή μετά την πτώση του λεγόμενου “ανατολικού μπλοκ” δημιουργούν γεωπολιτικές, οικονομικές, ενεργειακές και διπλωματικές συμμαχίες με σκοπό τον απόλυτο έλεγχο και τον περιορισμό της ρωσικής διείσδυσης στην περιοχή. Το ΝΑΤΟ κάνει ακόμα πιο εμφανή την παρουσία του στα Βαλκάνια, επενδύοντας σε κράτη όπως η Αλβανία, το Κόσοβο, η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Σε αυτή τη συγκυρία, και δεδομένης της ρήξης των σχέσεων των ΗΠΑ με την Τουρκία, οι αμερικάνοι -όπως φαίνεται μεταξύ άλλων και από τη δημιουργία νέας στρατιωτικής βάσης στην Αλεξανδρούπολη- θεωρούν ως κομβικό το ρόλο της Ελλάδας, αφού σύμφωνα με τον αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα Τζέφρι Πάιατ, η Ελλάδα είναι ένας “ευέλικτος γεωπολιτικός μεντεσές”. Από την πλευρά της η Ρωσία ενισχύει τη διείσδυσή της στη Σερβία και τη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, ενώ διατηρεί ισχυρά φιλορωσικά ερείσματα σε άλλα κράτη (όπως το Μαυροβούνιο), προσπαθώντας να ανατρέψει το συσχετισμό δύναμης στην περιοχή. Σε αυτό το φόντο των οξύτατων ανταγωνισμών η είσοδος της FYROM στο ΝΑΤΟ είναι επιτακτική για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, αλλά και της ΕΕ. Αντικειμενικά, λοιπόν, το “ονοματολογικό” ζήτημα εγείρει για ακόμα μια φορά τα εθνικιστικά πάθη ανάμεσα στις δυο συμμαχικές χώρες, την Ελλάδα και τη FYROM. Κάπως έτσι, μαζί με τα γεράκια του αστικού κοσμοπολιτισμού εμφανίζονται και οι βρικόλακες του εθνικισμού».

Απέναντι στα σχέδια της εγχώριας αστικής τάξης και των διεθνών πατρώνων της, οι εργαζόμενοι και οι νεολαίοι πρέπει να οργανωθούν και να αντιταχθούν σε κάθε σχέδιο που σπέρνει το δηλητήριο του εθνικισμού, που πυκνώνει τα σύννεφα του πολέμου. Ενάντια, λοιπόν, στα γεράκια και τους βρικόλακες του κοσμοπολιτισμού και του εθνικισμού έχουμε το επαναστατικό καθήκον σχηματοποίησης ενός διεθνιστικού πόλου, ενός αντιπολεμικού κινήματος που θα σταθεί ανάχωμα στους επικίνδυνους πολεμοκάπηλους σχεδιασμούς και θα προωθήσει τη φιλία και την ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των λαών.

Μόνο ο οργανωμένος λαός μπορεί να βάλει φρένο στη επέλαση του κεφαλαίου και την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Μόνο ο οργανωμένος λαός μπορεί να αντιταχθεί στην διπλή κυριαρχία της αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού και να κάνει το επόμενο στέρεο βήμα. Ένα βήμα πιο κοντά στην οργάνωση της τάξης μας, ένα βήμα πιο κοντά στην προοπτική της κοινωνικής επανάστασης.

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΥΣ ΑΣΤΟΥΣ – ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ

Καμία συμμετοχή. Καμία ανοχή στα εθνικιστικά συλλαλητήρια.

Πίσω φασίστες – Εμπρός Σύντροφοι!

Διεθνιστική Αντιφασιστική Συγκέντρωση

Κυριακή 20 Ιανουαρίου, Προπύλαια στις 13:00

Πολιτικές Ομάδες, Συλλογικότητες, Στέκια, Καταλήψεις, Σύντροφοι – Συντρόφισσες

Στις 23 Δεκέμβρη τα ξημερώματα, ο συνάδελφος Μοχάμετ κατα την διάρκεια παραπλανητικής παραγγελίας, δέχτηκε επίθεση από τον πρώην εργοδότη του Χρήστο Σαλμά (ιδιοκτήτη και του ψητοπωλείου « το σουβλάκι της Ιφικράτους» στο Χαλάνδρι) και από ακόμα έναν «φουσκωτό» θρασύδειλο. Η αιτία της ενέδρας και του ξυλοδαρμού είναι οι διεκδικήσεις του συναδέλφου Μοχάμετ από τον πρώην εργοδότη του.

Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στη Συγκέντρωση – Πορεία: Παρασκεύη 18/1 

Πλατεία δημοκρατίας ΜΕΤΡΟ Περιστέρι 19.00

Ολόκληρο το κείμενο της ΣΒΕΟΔ εδώ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ στους 9 Τούρκους Αγωνιστές

ΥΠΟΛΟΓΟΙ: Κυβέρνηση – ΗΠΑ – ΕΕ

Συγκέντρωση – Διαδήλωση Τρίτη 29 Ιανουαρίου 6 μμ

Προπύλαια – Βουλή – Τούρκικη Πρεσβεία

ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ 4 Φεβρουαρίου στον Κορυδαλλό

Πρωτοβουλία Οργανώσεων και Συλλογικοτήτων για την Απελευθέρωση των 9 Τούρκων Αγωνιστών

Στα πλαίσια του διεθνούς καλέσματος αλληλεγγύης στον Γενικό Γραμματέα του Λαϊκού Μετώπου Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης, Αχμάντ Σααντάτ, 13 χρόνια φυλακισμένο στις ισραηλινές φυλακές-κολαστήρια, η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό καλεί σε συγκέντρωση αλληλεγγύης την Τρίτη 22 Γενάρη, 18:00 στην Καπνικαρέα.