Author: taksiki-antepithesi

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗN ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ

KAI THN ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ – ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΝΑΡΚΟΜΑΦΙΕΣ

Στις 26 Αυγούστου, ισχυρές δυνάμεις καταστολής πραγματοποιούν εισβολή στην περιοχή των Εξαρχείων, με αποτέλεσμα την εκκένωση τεσσάρων καταλήψεων, τη σύλληψη τριών καταληψιών και τη βίαιη απομάκρυνση και προσαγωγή 143 προσφύγων και μεταναστών. Λίγες μέρες μετά, στις 29 Αυγούστου, δυνάμεις των ΜΑΤ, σε μια επίδειξη ισχύος, επιτίθενται με ρίψη χημικών στο Κ*Βοξ, προκαλώντας τον τραυματισμό συντρόφων και επιφέροντας υλικές ζημιές στο κτίριο. Οι συγκεκριμένες επιθέσεις αποτελούν μέρος της ευρείας κατασταλτικής εκστρατείας του κράτους που έχει προαναγγελθεί εδώ και καιρό από τα αστυνομικά επιτελεία, τους ανώτερους κρατικούς αξιωματούχους και τα μιντιακά παπαγαλάκια τους, θέτοντας ως βασικές της αιχμές το χτύπημα των καταλήψεων και των αυτοοργανωμένων δομών αγώνα και στέγασης προσφύγων και μεταναστών, την αστυνομική κατοχή του δημόσιου χώρου, την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, την εγκληματοποίηση και ποινικοποίηση των αντιστάσεων που αναπτύσσονται απέναντι στις αντικοινωνικές πολιτικές του κράτους και του κεφαλαίου.

Πρόκειται για τη συνέχιση του σχεδιασμού που εφάρμοσε η προηγούμενη κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια και έρχεται να ολοκληρώσει η νέα, μετά την ανανέωση της κοινωνικής νομιμοποίησης που άντλησε μέσα από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019.

Όπως γράφαμε σε προηγούμενες ανακοινώσεις της Συνέλευσης για την Επανοικειοποίηση των Εξαρχείων: Η γιγάντωση των ναρκομαφιών, η μετατροπή της πλατείας στην μεγαλύτερη ναρκοπιάτσα του κέντρου της Αθήνας και το στρίμωγμα κάθε λογής αντικοινωνικών συμμοριών στην περιοχή αποτέλεσαν ένα κρατικό – καπιταλιστικό σχέδιο. Επιβλήθηκαν ως αντίπαλο δέος στην ανάπτυξη των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων καθώς και για την κοινωνική αποσάθρωση της γειτονιάς. Η γενικευμένη αντικοινωνική συνθήκη που διαμορφώθηκε υπό την πλήρη εποπτεία και αξιοποίηση των κατασταλτικών επιτελείων και μηχανισμών του κράτους, αποτέλεσε την αναγκαία μεταβατική συνθήκη για την απονοηματοδότηση της αυτοοργάνωσης και τον μαρασμό των ριζωμένων εδώ και δεκαετίες χαρακτηριστικών της κοινωνικής αλληλεγγύης, της συνύπαρξης και της αντίστασης στο έδαφος των Εξαρχείων. Αποτέλεσε το όχημα για την κοινωνική νομιμοποίηση μιας συντριπτικής αστυνομικής επέμβασης, το τσάκισμα των αγωνιστών, την εκδίωξη των απόκληρων, των προσφύγων, των μεταναστών και συνολικά των φτωχών από την περιοχή. Το όχημα για την κατασταλτική, ιδεολογική και “αναπτυξιακή” επέλαση του κράτους και του κεφαλαίου στην περιοχή και την απρόσκοπτη μετατροπή της σε ζώνη υψηλής καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Η ιδεολογική επίθεση του καθεστώτος σήμερα, μέσα από τα μιντιακά φερέφωνα του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, αξιοποιεί τη στρατηγική της προηγούμενης κυβέρνησης ταυτίζοντας τον κόσμο του αγώνα και το σύνολο του προσφυγικού και μεταναστευτικού πληθυσμού με το έγκλημα, για να εμπεδώσει κοινωνικά το “Καθεστώς Εξαίρεσης” τόσο για τους αναρχικούς και πολλούς άλλους αγωνιστές της βάσης όσο και για τους πρόσφυγες και μετανάστες και να δικαιολογήσει κοινωνικά την αστυνομική βία πάνω τους. Να επεκτείνει εκ νέου τα όρια της δολοφονικής δράσης των σωμάτων ασφαλείας πέρα από εκεί που τέθηκαν με την εξέγερση του Δεκέμβρη.

Η προπαγανδιστική ρητορική περί “άβατου ανομίας” των Εξαρχείων εξυπηρετεί ακριβώς αυτή τη στρατηγική. Επιχειρεί να εμφανίσει την γειτονιά ως ένα στρατόπεδο εγκληματιών και “μπαχαλάκηδων” απέναντι στο στρατόπεδο της έννομης δημοκρατικής τάξης. Ωστόσο τα Εξάρχεια δεν είναι ούτε άβατο, ούτε πολύ περισσότερο στρατόπεδο. Είναι μια γειτονιά με τις αντιθέσεις και τα αδιέξοδα που παράγει το χρεοκοπημένο πολιτικοοικονομικό σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας, όπως κάθε γειτονιά. Που φέρει όμως επιπλέον μια βαθειά κουλτούρα αμφισβήτησης της εξουσίας και ένα ιδιαίτερο ιστορικό και αγωνιστικό βάρος που της έχουν προσδώσει οι αγώνες χιλιάδων ανθρώπων. Από την περίοδο της Κατοχής, τα Δεκεμβριανά και τη Δικτατορία ως την εξέγερση του 2008, τις μεγάλες κινητοποιήσεις αντίστασης τα επόμενα χρόνια στην επιβολή επαχθέστερων όρων επιβίωσης, μέχρι και σήμερα. Και γι αυτόν τον λόγο αποτελεί ένα σημαντικό έδαφος στο κέντρο της πόλης για την ανάπτυξη ευρύτερα των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Ένα αγκάθι στην επιχείρηση ολοκληρωτικής κρατικής επιβολής στην κοινωνία και ελέγχου της πόλης, προκαλώντας διαχρονικά το μένος των κρατικών αξιωματούχων και αμέτρητες ατελέσφορες κατασταλτικές επιχειρήσεις εδώ και δεκαετίες.

Γιατί πέρα από τα χιλιοπαιγμένα κλισέ της κρατικής προπαγάνδας, αυτό που είναι πραγματικά επικίνδυνο για το κράτος δεν είναι κάποιος φανταστικός στρατός αλλοφρόνων στο “άβατο των Εξαρχείων” αλλά οι αξίες και τα προτάγματα της ταξικής αλληλεγγύης, της μαχητικής αντίστασης, της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, του αντιρατσισμού, της συνύπαρξης και του σεβασμού διαφορετικών ανθρώπων ανεξαρτήτως φύλου ή καταγωγής, η ιστορία των αγώνων και το όνειρο για έναν κόσμο ισότητας και δικαιοσύνης, που έχουν ριζώσει πια βαθειά σε μια κοινωνία στην οποία τα αφεντικά δεν έχουν να υποσχεθούν τίποτα άλλο πέρα από φτώχεια, καταστολή και φασισμό. Και αυτές τις αξίες, τα προτάγματα και τους αγώνες που γεννούν, είναι που θέλει να ξεριζώσει το κράτος από τα Εξάρχεια, το κέντρο της πόλης και κάθε γειτονιά.

Από τη μεριά μας, ως συλλογική διαδικασία αγώνα βρεθήκαμε ανελλιπώς τα τελευταία τέσσερα χρόνια μαζί με πολλούς άλλους, σε ευθεία αντιπαράθεση με τις ναρκομαφίες, τα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού και τους κατασταλτικούς σχεδιασμούς του κράτους, αναγνωρίζοντας την εκφυλιστική επίδραση τους πάνω στο σύνολο της κοινωνικής ζωής και στο κίνημα. Αναγνωρίζοντας το κρίσιμο διακύβευμα του αγώνα και πιστεύοντας με βεβαιότητα στις πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες του κόσμου της αυτοοργάνωσης απέναντι στην αντικοινωνική συνθήκη που επιχειρήθηκε να επιβληθεί ολοκληρωτικά στην περιοχή. Το πλήθος των κινητοποιήσεων και παρεμβάσεων που πραγματοποιήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια αποτέλεσαν ανάχωμα στην άνευ όρων εξάπλωση αυτής της συνθήκης, εμπόδιο στην στρατηγική του κράτους και στη συγκάλυψη του αντικοινωνικού του ρόλου, σημείο αγωνιστικής συσπείρωσης έναντι της παραίτησης, της συναίνεσης, της παράδοσης και αφομοίωσης του κινήματος και μια σημαντική αγωνιστική παρακαταθήκη μπροστά στη σημερινή γενικευμένη κατασταλτική επιχείρηση.

Έτσι πιστεύουμε και τώρα ότι απέναντι σε αυτήν την κατασταλτική επιχείρηση οι αντιστάσεις μπορούν να αναπτυχθούν με αγωνιστική αξιοπιστία, μόνο στον βαθμό που κατακτιούνται και συντίθεται σταθερές θέσεις και στάσεις απέναντι στην παρασιτική, διαβρωτική και εκφυλιστική για το σύνολο της κοινωνικής ζωής δράση της ναρκομαφίας και των αντικοινωνικών συμμοριών, τόσο από τα ίδια τα εγχειρήματα και τους ανθρώπους τους που βρίσκονται άμεσα στο στόχαστρο της καταστολής όσο και από ευρύτερα κομμάτια του κινήματος. Και αυτή είναι η μοναδική προοπτική συνάντησης πολλών και διαφορετικών ώστε να αντιπαρατεθεί στα Εξάρχεια με όρους νίκης ο ζωντανός και σύνθετος κόσμος του αγώνα με τον σάπιο κόσμο της εξουσίας, της καταστολής, του ναρκεμπορίου, του καπιταλισμού, του κοινωνικού κανιβαλισμού.

Σε αυτήν την κατεύθυνση στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε κάθε αυτοοργανωμένη δομή και κάθε αγωνιστή που βρίσκεται αντιμέτωπος με την κρατική καταστολή και στηρίζουμε κάθε πρωτοβουλία που αναπτύσσεται με αγωνιστική αξιοπιστία και αξιοπρέπεια από τα κάτω απέναντι στην κρατική – καπιταλιστική βαρβαρότητα, πιστεύοντας πως όταν χτυπούν έναν από εμάς πρέπει να μας βρίσκουν όλους απέναντί τους. Συμμετέχουμε και στηρίζουμε τη συγκέντρωση-μικροφωνική, την Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου στις 6:00 μμ. στην πλατεία Εξαρχείων και καλούμε στη διαδήλωση το Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου, στις 12:00 μ. στα Προπύλαια, στην κατεύθυνση του χτισίματος ενός εξωστρεφούς πλατιού μετώπου αντίστασης στους σημερινούς κρατικούς σχεδιασμούς. Για την υπεράσπιση της ζωής, της αξιοπρέπειας, των αυτοοργανωμένων δομών, του ελεύθερου δημόσιου χώρου, της αγωνιστικής ιστορίας μας. Για τη διαμόρφωση των όρων της αυριανής κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗΣ, ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΧΗΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Στηρίζουμε τη συγκέντρωση-μικροφωνική, την Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2019, Πλατεία Εξαρχείων, 6 μ.μ. – Άνοιγμα του πολιτικού περιπτέρου

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ

ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2019, 12 Μ. ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

Συνέλευση για την Επανοικειοποίηση των Εξαρχείων

Σεπτέμβριος 2019

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ- ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ

Το Σάββατο 31 Αυγούστου έπειτα από κάλεσμα που απεύθυνε η συνέλευση “NO PASARAN” πραγματοποιήθηκε πορεία με τη μαζική συμμετοχή χιλίων και πλέον διαδηλωτών στους δρόμους των Εξαρχείων. Αψηφώντας την ιδεολογική τρομοκρατία και τον στρατό κατοχής των ΜΑΤ, οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες μετέδωσαν ένα μήνυμα αντίστασης στην κρατική κατασταλτική εκστρατεία και αλληλεγγύης στους κατειλημμένους χώρους αγώνα.

Την Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου καλούμε στις 19:00 στο Πολυτεχνείο στο κτίριο Γκίνη, συζήτηση για την διοργάνωση της κεντρικής αντικατασταλτικής διαδήλωσης αλληλεγγύης στις καταλήψεις, της 14ης Σεπτέμβρη στα Προπύλαια και για την πραγματοποίηση προπαγανδιστικών δράσεων.

NO PASARAN!

Αναρχικό – Αντιεξουσιαστικό Στέκι «ΑΝΤΙΠΝΟΙΑ», Κατάληψη ΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 37, Κατάληψη Στέγης Προσφύγων /Μεταναστών ΝΟΤΑΡΑ 26, Squat for Refugees/Migrants SPIROU TRIKOUPI 17, ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών), Αναρχική Φοιτητική Συνέλευση ΑΡΟΔΑΜΟΣ, Διαχειριστική Συνέλευση του Αυτοδιαχειριζόμενου Κοινωνικού Στεκιού Γαλατσίου «ΣΤΕΓΑΣΤΡΟ», *Κ ΒΟΞ Κατειλημμένο Κοινωνικό Κέντρο, Σύντροφοι και Συντρόφισσες

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ,

ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ,

ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ,

ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ

ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ-ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ

NO PASARAN!

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 12.00 ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ

ΣΥΖΗΤΗΣΗ-ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 19.00, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 12.00, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

650 ανεμογεννήτριες σκοπεύουν να εγκαταστήσουν στις ιστορικές οροσειρές των Αγράφων.

Τα Άγραφα που είναι μια από τις πλέον παρθένες ορεινές περιοχές της Ευρώπης έχουν μπει στο στόχαστρο των οικονομικών κολοσσών της χώρας (Ελλάκτωρ) που στην ασύγκριτη ομορφιά τους (μέρος τους ευρωπαϊκού δικτύου προστατευόμενων περιοχών Natura 2000) βλέπουν ένα νέο και γόνιμο πεδίο κερδοφορίας, αυτό των «πράσινων» ή «ανανεώσιμων» πηγών ενέργειας.

Είναι άλλωστε, γνώριμο και διαχρονικό χαρακτηριστικό των οικονομικών και πολιτικών ελίτ να φροντίζουν να εξωραΐζουν την κάθε τους καταστροφική πολιτική για τον λαό και το περιβάλλον επιλέγοντας επιθετικούς προσδιορισμούς με θετική έννοια όπως καλή ώρα, η «πράσινη» ή «ανανεώσιμη» ή «αειφόρος» ενέργεια είτε χαρακτηρίζοντας ως «πάρκο» το έκτρωμα από τσιμέντο, γυαλί, καλώδια και σίδερο. Η δουλειά βέβαια γίνεται και το προσδοκώμενο θετικό πρόσημο έρχεται να καθησυχάσει και να αποπροσανατολίσει τους de facto πειθήνιους πολίτες/καταναλωτές.

Η αλήθεια είναι ότι μιλώντας για την αιολική ενέργεια σε μεγάλης κλίμακας εκμετάλλευση όπως αυτή που σχεδιάζεται στα Άγραφα, το μόνο ανανεώσιμο θα είναι το αποθεματικό κεφάλαιο των μεγαλοεταιριών σε μια επένδυση που μοιάζει να έχει σχεδιαστεί από αυτούς γι’ αυτούς και που τη χασούρα για τους μεγαλοεπενδυτές την καλύπτει ο λαός μέσω του ειδικού τέλους για τις ΑΠΕ στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Πάνε στα σίγουρα δηλαδή κι αυτό στο όνομα της «πράσινης» ανάπτυξης και της περιβαλλοντικής ευαισθησίας.

Πριν αναφερθούμε στα βιομηχανικά αιολικά «πάρκα» καλό είναι να ξεκαθαριστεί ότι ακόμα και στην περίπτωση που θα πρόσφεραν κάτι στην υπόθεση της κλιματικής αλλαγής, οι κορυφογραμμές των παρθένων αυτών ορέων θα ήταν από τα τελευταία μέρη που θα έπρεπε να σκεφτούν. Πόσο μάλλον τα συγκεκριμένα βουνά με την εξέχουσα ιστορική τους σημασία για το έπος του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ.

Η αγορά της αιολικής ενέργειας λοιπόν αποτελεί το νέο φιλέτο για τους (εγχώριους και μη) οικονομικούς κολοσσούς και τους κολαούζους τους. Τα επόμενα χρόνια σχεδιάζουν την εγκατάσταση 16000 ανεμογεννητριών κι είναι τέτοια η ασυδοσία τους που έχουν καταθέσει και σχέδια μέχρι και για τον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού στην κατακαμένη Πάρνηθα!

Στην Ελλάδα λοιπόν, τα βιομηχανικά αιολικά «πάρκα» ως πηγές μιας νέας μορφής ενέργειας και μέσα από το υφιστάμενο ρυθμιστικό πλαίσιο (που αναμένεται να γίνει ακόμα πιο ευνοϊκό για τους επενδυτικούς ομίλους) προσφέρουν πολύ μικρή ποσότητα ενέργειας δοσμένης της αδυναμίας συσσώρευσης της σε μπαταρίες (καθίσταται κοστοβόρο για τους επενδυτές) και παράλληλα προϋποθέτουν καύση φυσικού αερίου/λιγνίτη/ υδρογονανθράκων για τη λειτουργία τους.

Άρα κάθε ανεμογεννήτρια χρειάζεται υποστήριξη από άλλες μορφές ενέργειας προκειμένου τελικά να δώσει περίπου ένα 10% από αυτό που θα μπορούσε να δώσει, δεδομένου ότι η αιολική ενέργεια είναι στοχαστική (τυχαία δηλαδή, που μπορεί να αξιοποιηθεί μονάχα τη στιγμή που φυσάει κάτι που κατά κανόνα γίνεται σε ώρες χαμηλής ζήτησης) κι ασταθής εξαιτίας της αδυναμίας να αποτυπωθεί με στατιστικούς όρους η συχνότητα και η ισχύς του αιολικού δυναμικού.

Το σχεδιαζόμενο βιομηχανικό αιολικό «πάρκο» στα Άγραφα θα σημάνει τη διάνοιξη νέων δρόμων σε δασοσκεπείς περιοχές προκειμένου να περάσουν τα μηχανήματα, οι ανεμογεννήτριες, τα καλώδια κ.α. Θα σημάνει επίσης τη μαζική τσιμεντοποίηση των βουνοκορφών για να μπουν οι βάσεις για τις γιγαντιαίες ανεμογεννήτριες (αξίζει να σημειωθεί ότι μετά από κάποια χρόνια θα χρειαστεί να κατασκευαστούν άλλες τσιμεντένιες βάσεις λόγω των ρωγμών που θα έχουν υποστεί οι αρχικές βάσεις). Επιπλέον θα έχουμε σοβαρές επιπτώσεις στους υδάτινους πόρους λόγων των προσχώσεων που θα δημιουργηθούν εξαιτίας της κλίσης που υπάρχει στις βουνοκορυφές. Τέλος έχουμε να κάνουμε και με όλα τα έμβια όντα που επηρεάζονται άμεσα και καταλυτικά καθώς βέβαια και το αισθητικό αίσχος στης μοναδικής ομορφιάς τοπίο αλλά και το ζήτημα της ηχορύπανσης σε ένα τέτοιο παρθένο μέρος.

Για να μην εκπέσουμε ωστόσο σε μια ιδεοληπτική προσέγγιση σε τόσο κομβικής σημασίας θέμα καλό είναι να δεχθούμε το προφανές: όπως έχει διαμορφωθεί η σύγχρονη ζωή και σε σχέση με τους διαρκώς αυξανόμενους ρυθμούς της ρύπανσης εξαιτίας των εκπομπών των αεριών του θερμοκηπίου, η αιολική ενέργεια θα μπορούσε να είναι μια ουσιαστική μεσοπρόθεσμη λύση αν κίνητρο των επενδυτικών κολοσσών ήταν όντως η συνεισφορά στο κομμάτι της κλιματικής αλλαγής κι όχι η αναζήτηση του υπέρ- κέρδους.

Αν λάμβαναν υπόψη το πραγματικό περιβαλλοντικό κόστος κι όχι να σκαρώνανε επιμελώς προχειρογραμμένες περιβαλλοντικές μελέτες (όπως η εξωφρενικά έωλη μελέτη που κατατέθηκε για τα Άγραφα ) που πραγματικά προσβάλουν τον κοινό νου αν κάποιος τους ρίξει μια ματιά.

Τις λύσεις δεν θα τις πούμε όμως εμείς γιατί οι τεχνοκράτες τις γνωρίζουν πολύ καλύτερα από εμάς. Εμείς αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να καταστήσουμε σαφή την καθολική και αδιαπραγμάτευτη αλληλεγγύη μας στον αγώνα κατά της λεηλασίας του φυσικού μας πλούτου και συγκεκριμένα κατά του αποικιοκρατικού τύπου κατοχής των βουνοκορφών των Αγράφων.

Άλλωστε οι πραγματικές λύσεις στο κομμάτι της κλιματικής αλλαγής με την αντικειμενική αλήθεια που αυτή φέρει αλλά και τη δεδομένη χειραγώγηση που έχει ως έννοια (αφού ακόμα και οι ρύποι του διοξειδίου του άνθρακα πάει καιρός που έχουν εισέλθει στο χρηματιστήριο – πουλιέται λοιπόν και πανάκριβα μάλιστα, το δικαίωμα στη ρύπανση) περνάνε μέσα από ένα άλλο σύστημα, αυτό που ως στόχο έχει την αταξική κοινωνία (και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την αποκέντρωση/τοπικοποίηση και της μικρής κλίμακας αξιοποίηση των εναλλακτικών ενεργειακών πηγών που στην περίπτωση αυτή είναι όντως ανανεώσιμες) κι όχι μέσα από τον καπιταλισμό. Αυτός άλλωστε όξυνε τη ρύπανση και θα την οξύνει κι άλλο. Στο μεταξύ οι ΑΠΕ με τη μορφή που έχουν σε μεγάλης κλίμακας εκμετάλλευση, άλλο δεν είναι παρά ένα νέο «Ελ Ντοράντο» για τους τυχοδιώκτες οικονομικούς μεγιστάνες.

Ο αγώνας στα Άγραφα έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά αγώνων προεξάρχοντος εκείνου στη Χαλκιδική κόντρα στα ορυχεία χρυσού αλλά κι άλλων πολύ σημαντικών ανοιχτών μετώπων όπως αυτό στον Αχελώο ενάντια στο καταστροφικό φαραωνικό φράγμα, και σε όλη την Ήπειρο κόντρα στις εξορύξεις υδρογονανθράκων. Κοινός παρονομαστής είναι η έφοδος του κεφαλαίου στη φύση που αναμένεται να γίνει εντονότερη και με τη συναίνεση μάλιστα σημαντικού κομματιού της κοινωνίας μπροστά στο επιμελώς κατασκευασμένο και κίβδηλο δίλημμα: ανάπτυξη ή στασιμότητα.

Αρκεί να ρίξουμε μονάχα μια ματιά στον επονομαζόμενο τρίτο κόσμο, την ατμομηχανή αυτή, που δουλεύει ακατάπαυστα (προκειμένου κάποιοι προνομιούχοι να ζούνε τον καταναλωτικό παράδεισο) και θα δούμε σε συστηματική βάση ολόκληρα χωριά να εξαφανίζονται από τον χάρτη, βίαιες εκτοπίσεις πληθυσμών αλλά και μαζικές δολοφονίες ακτιβιστών για το περιβάλλον όπως συμβαίνει κατά κόρον στις Φιλιππίνες, στην Κολομβία, στην Ινδία, στη Βραζιλία, στη Γουατεμάλα κι άλλες πολλές ακόμα όπου συνολικά είχαμε 3 νεκρούς ακτιβιστές κάθε βδομάδα μες το 2018.

Τέτοιοι αγώνες λοιπόν είναι εικόνα από το (πολύ) κοντινό μέλλον και είναι ευκαιρία να συναντηθούν (και να ζυμωθούν) τα δυο κινήματα της εποχής μας, το λαϊκό/ταξικό με το περιβαλλοντικό και από κοινού να ακυρώσουμε τα σχέδια των ισχυρών.

Να μουγγρίσουν λοιπόν τα Άγραφα, που τραγουδούσαν περήφανα κι οι αντάρτες. Πόσο μάλλον από τη στιγμή που δεν μπόρεσε τελικά να αστράψει η Γκιώνα σε αντίστοιχες επιβουλές των μεγαλοβιομηχάνων και των λακέδων τους.

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Μετά από επιχείρηση της αστυνομίας, με ΟΠΚΕ, κλούβα και ασφαλίτες στη παραλία της Χιλιαδού στην Έυβοια, προσήχθησαν 13 σύντροφοι και συντρόφισσες από το Λαϊκό Μέτωπο Τουρκίας, ενώ υπάρχει το ενδεχόμενο της μετατροπής των προσαγωγών σε συλλήψεις. Η κίνηση αυτή, αναδεικνύει για μια ακόμη φορά την εκδικητικότητα της αστυνομίας και της κυβέρνησης στο πρόσωπο των αγωνιστών, πολιτικών προσφύγων. Γεγονός το οποίο γίνεται ξεκάθαρο τόσο από την τραγεγλαφική δικαιολογία της αστυνομίας για το ελεύθερο καμπινγκ και την εξακρίβωση στοιχείων και από τα διάφορα λεγόμενα των μπάτσων στους υπόλοιπους κατασκηνωτές, οι οποίοι προσπάθησαν να αποτρέψουν την προσαγωγή των αγωνιστών όσο και από τον ξυλοδαρμό τους μέσα στην μεταγωγική κλούβα.

Οι μπάτσοι επέλεξαν σε μια περιοχή που γίνεται διαχρονικά ελεύθερο κάμπινγκ, να προβούν στις προσαγωγές των συντρόφων ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλους κατασκηνωτές, λέγοντας πως έχουν εντολή από την Αθήνα και οτι είναι “επικίνδυνοι τρομοκράτες της Τουρκίας που ζητάνε άσυλο στην Ελλάδα”, προσπαθώντας έτσι να αποτρέψουν τον κόσμο που έσπευσε να τους βοηθήσει.

Είναι ξεκάθαρο το κυνηγητό που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση της ΝΔ στους αγωνιστές, καθώς έχει περάσει ένας μόλις μήνας από την αναίτια επίθεση της αστυνομίας, πάλι με ξυλοδαρμό και συλλήψεις, στην συγκέντρωσή τους έξω από τη Γερμανική πρεσβεία. Προσπαθούν να τους εξοντώσουν με συνεχόμενες συλλήψεις, δίκες και πρόστιμα. Γιατί είναι γνωστή η αγαστή συνεργασία όλων των κυβερνήσεων και των μυστικών υπηρεσιών της Ελλάδας και της Τουρκίας, σε θέματα “τρομοκρατίας”.

Οι αγωνιστές του Λαϊκου Μετώπου, είναι σάρκα από τη σάρκα των λαών της Τουρκίας, παλεύουν για τα δικαιώματα των φτωχών, των εργατών, των λαών και της νεολαίας. Παλεύουν ενάντια στο φασισμό, τον ιμπεριαλισμό και την ταξική εκμετάλλευση. Και γι’αυτο τους κυνηγάνε με λύσσα οι πραγματικοί τρομοκράτες, οι διωκτικοί μηχανισμοί, όπου και αν βρίσκονται. Γιατί θέλουν να τους διαλύσουν. Αλλά όσο και να προσπαθούν δεν θα τα καταφέρουν. Γιατί οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες του Λαϊκου Μετώπου Τουρκίας δε λυγισάν και δε λυγίζουν μπροστά σε διωγμούς, βασανιστήρια, σφαγές. Γιατί πάντα με το χαμόγελο στο πρόσωπο, προχωράνε μπροστά, βροντοφωνάζοντας πως το να μάχεσαι ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το φασισμό δεν είναι έγκλημα είναι καθήκον.

ΝΑ ΑΦΕΘΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Aναρχικών και Kομμουνιστών)

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ενάντια στην επρχόμενη κατασταλτική εκστρατεία του κράτους και αλληλεγγύης στους κατειλημμένους χώρους αγώνα, τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις

ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ, 12:00 ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

φώτο: ο Θάνος στις εργασίες κατασκευής παιδικής χαράς από τη Συνέλευση για την επανοικειοποίηση των Εξαρχείων

Για τον Σύντροφο, Φίλο και Αγωνιστή Θάνο Κουτσοχρήστο πολλά μπορούν να γραφτούν και να ειπωθούν. Από που να ξεκινήσει κάποιος για να ξετιλίξει το κουβάρι απο το μεγαλείο της ψυχής του. Με ενα χαμόγελο μόνιμα στα χείλη του, με περίσσεια συντροφικότητα και αλληλεγγύη προς τους γύρω του. Με μεγάλη αγάπη και αφοσίωση στον αγώνα για τις επόμενες μεγάλες μάχες και διεκδικήσεις του μέλλοντος που θα έρθουν. Με πείσμα και πάθος για τα πολιτικά του πιστεύω και την αγάπη του στον συνάνθρωπο.

Ο αγωνιστής Θάνος Κουτσοχρήστος είχε πίστη στον κοινωνικό αναρχισμό και στον ελευθεριακό Κομμουνισμό. Πάντοτε μπροστά και με δυναμική συμμετοχή σε όλες τις κινητοποιήσεις, εργατικές, αντιφασιστικές, αντικατασταλτικές, φοιτητικές.

Βρεθήκαμε και πορευτήκαμε πλάι πλάι με τον συναγωνιστή Θάνο στην πολυετή μάχη της συνέλευσης για την Επαναοικειοποίηση των Εξαρχείων ενάντια στις ναρκομαφίες την κρατική καταστολή και τον κοινωνικό κανιβαλισμό στην πλατεία Εξαρχείων. Υπόδειγμα ανθρώπου και συντρόφου σε δύσκολες και εύκολες μέρες.

Ο Θάνος συμμετείχε ενεργά και πολιτικά στον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό στέκι Στέγαστρο στο Γαλάτσι, όπου ήταν και η γειτονιά που μεγάλωσε. Στον αντιφασιστικό συντονισμό στην Πατησίων και στο σωματείο εργαζομένων στην ΜΚΟ Άρσις όπου και εργαζόταν.

Μέσα από την εργασία του η Αλληλεγγύη του και η αγάπη του προς τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα είναι τρανταχτό παράδειγμα του μεγαλείου της ψυχής αυτού του εξαιρετικού ανθρώπου.

Ο τραγικός και αιφνίδιος θάνατος του συνυφασμένος με ένα κομμάτι της ζωής του,καβάλα στην μηχανή του και οδεύοντας σε ταξίδι αναψυχής για άγνωστα μέρη.

Αντίο φίλε,σύντροφε και αγωνιστή.

Για πάντα μέσα στους αγώνες μας

ΘΑΝΟΣ ΚΟΥΤΣΟΧΡΗΣΤΟΣ,ΠΑΡΩΝ

Κηδεία του Συντρόφου και Φίλου Θάνου Κουτσοχρήστου

Παρασκευή 16/08 στις 15:00 στο Β’ Νεκροταφείο Αθήνων, Ριζούπολη, Λεωφ. Ηρακλείου και Τραλλέων

Προσυγκέντρωση στις 14:00 στο Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό στέκι Στέγαστρο (Ναρκισσου 3) στο Γαλάτσι, ώστε να πορευτούμε όλοι μαζί μέχρι το νεκροταφείο.

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

φώτο: Αθήνα, 6 Δεκέμβρη 2017

Το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Λαμίας, έχοντας κρίνει τον μπάτσο δολοφόνο Επαμεινώνδα Κορκονέα ένοχο για ανθρωποκτονία με άμεσο δόλο, του αναγνώρισε το ελαφρυντικό του «πρότερου σύννομου βίου», σύμφωνα με το νέο ποινικό κώδικα, με αποτέλεσμα να σπάσουν τα ισόβια και η ποινή να πέσει στα 13 χρόνια. Έτσι, αφού συνυπολογίζεται και η εργασία εντός των φυλακών, ο δολοφόνος-ειδικός φρουρός Κορκονέας αποφυλακίστηκε, ενώ ο συνεργός του στη δολοφονία, Βασίλης Σαραλιώτης κρίθηκε ομόφωνα αθώος, ο οποίος εδώ και χρόνια έχει αποφυλακιστεί με περιοριστικούς όρους.

Τα προσχηματικά επιχειρήματα, το οποία δικαιολογούν την αποφυλάκιση με βάση το νέο ποινικό κώδικα, προσβάλλουν την ιστορική μνήμη, όταν διαχρονικά ένστολοι ή παρακρατικοί δολοφόνοι είτε αθωώνονται από τα δικαστήρια είτε αποφυλακίζονται ύστερα από σύντομη παραμονή τους στις φυλακές.

Η απόφαση 11 χρόνια μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια έρχεται να συμπληρώσει τις αποφάσεις χάδι για τους ένοπλους προστάτες της αστικής δημοκρατίας. Με διαδικασίες εξπρές αυτό το σκουπίδι, που εντός του δικαστηρίου είχε το θράσος να δηλώσει πως δεν θα ζητήσει συγγνώμη από κανένα 15χρονο, κυκλοφορεί ήδη ανάμεσά μας, χωρίς να εκδηλώνεται καμία ανησυχία από τα ΜΜΕ ή το αστικό πολιτικό προσωπικό. Είναι τα ίδια Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης που σε περίπτωση χορήγησης νόμιμης τακτικής άδειας του φυλακισμένου εδώ και 17 χρόνια αγωνιστή πολιτικού κρατούμενου Δ. Κουφοντίνα δεν σταματάνε να ουρλιάζουν και να σπέρνουν την τρομοϋστερία. Γιατί φυσικά για την ελληνική ολιγαρχία, τον ιμπεριαλισμό και τους υποτακτικούς τους η ανθρώπινη ζωή δεν έχει την ίδια αξία για όλους, αφού το σύστημα απονομής της ποινικής «δικαιοσύνης» μεροληπτεί υπέρ των συμφερόντων της άρχουσας τάξης, λειτουργώντας εκδικητικά απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους, σε απεργούς, νεολαίους, αγωνιστές.

Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι στο Ν. Ρωμανό, στα χέρια του οποίου πέθανε ο Γρηγορόπουλος, επιβλήθηκε για την απόπειρα ληστείας τράπεζας στο Βελβεντό σε δεύτερο βαθμό κάθειρξη 11 ετών και για εμπρησμούς στα προσωπικά οχήματα του πρώην υπουργού Παπαντωνίου κάθειρξη 14 ετών, ύστερα από αναίρεση, ενώ χρειάστηκε να κάνει και απεργία πείνας για ένα μήνα, διεκδικώντας το δικαίωμα του στην εκπαιδευτική άδεια. Γιατί έτσι αντιλαμβάνεται η δικαστική εξουσία τη «δικαιοσύνη»: από τη μία για την εν ψυχρώ δολοφονία ενός μαθητή αποφυλακίζει ένστολους δολοφόνους, από την άλλη για καμένα αυτοκίνητα επιβάλλει εξοντωτικές ποινές σε πολιτικούς αντιπάλους.

Το Εφετείο της Λαμίας συνέχισε στον δρόμο που είχαν ανοίξει οι συνάδελφοί τους, επιβεβαιώνοντας την αυθαιρεσία και τον ταξικό χαρακτήρα της δικαστικής εξουσίας. Είναι η ίδια η δικαστική εξουσία, η οποία δεκαετίες πριν καταδίκασε τον Α. Μελίστα, το δολοφόνο του Μιχάλη Καλτεζά σε πρώτο βαθμό σε μόλις 2,5 χρόνια, κρίνοντας τον στη συνέχεια στο δεύτερο βαθμό αθώο. Είναι η ίδια δικαστική εξουσία, η οποία έσπασε σε δεύτερο βαθμό τα ισόβια του Καλαμπόκα, προέδρου της τοπικής ΟΝΝΕΔ Πάτρας και δολοφόνου του αγωνιστή καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα, με αποτέλεσμα αυτό το φασιστοειδές να αφεθεί ελεύθερο μετά από 7 χρόνια. Είναι το ίδιο σύμπλεγμα δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας, που άφησαν ατιμώρητους τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς των δολοφονιών της εργάτριας Κανελλοπούλου και του φοιτητή Κούμη στην απαγορευμένη πορεία του Πολυτεχνείου. Όπως κανείς ποτέ δεν πλήρωσε για τον πρώτο νεκρό της μεταπολίτευσης, το μαθητή Σιδέρη Ισιδιρώπουλο. Όπως κανείς δεν έχει πληρώσει ακόμα για τη θρασύδειλη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Όπως κανείς δεν πλήρωσε για τις δολοφονίες και τα βασανιστήρια μεταναστών σε ΑΤ και φυλακισμένων σε σωφρονιστικά «ιδρύματα». Είναι τα ίδια δικαστήρια που τιμώρησαν με 10 χρόνια για πλαστογράφηση απολυτηρίου Δημοτικού καθαρίστρια, ενώ αθωώνουν μεγαλοεπιχειρηματίες και διεφθαρμένα στελέχη του αστικού πολιτικού προσωπικού της χώρας. Οι αποφάσεις αυτές δεν μας κάνουν να πέφτουμε από τα σύννεφα, αντίθετα μας προετοιμάζουν για την επικείμενη όξυνση της καταστολής, αφού είναι προφανές ότι μετά και από αυτήν την απόφαση η αστική «δικαιοσύνη» για ακόμα μία φορά κλείνει το μάτι στην καταστολή, επιχειρώντας να εμπεδωθεί η ατιμωρησία των κατασταλτικών δυνάμεων και το δόγμα «Νόμος και Τάξη».

Η απόφαση αυτή στέλνει μήνυμα ασυλίας και νομικής προστασίας στους κρατικούς μηχανισμούς, γεγονός που εναποθέτει ακόμα μεγαλύτερο βάρος στις οργανωμένες δυνάμεις του κινήματος ως προς την αναχαίτιση επερχόμενων αντικοινωνικών μέτρων και ενός οξυμένου κύματος καταστολής. Γνωρίζοντας καλά πως ακόμα και η πρώτη ισόβια καταδίκη του Ε. Κορκονέα ήταν αποτέλεσμα της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008, όπως και η προφυλάκιση του ηγετικού πυρήνα της ΧΑ και του Ρουπακιά, των δολοφόνων των Λουκμάν και Φύσσα, αποτέλεσμα των αντιφασιστικών κινητοποιήσεων και δράσεων, γίνεται σαφές πως σε περιόδους κινηματικής υποχώρησης, όπως αυτή που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, η ατιμωρησία αυτών που εγκλημάτησαν ενάντια στην κοινωνία πάει χέρι-χέρι με την ταξική αφαίμαξη του εργαζόμενου λαού, τη συνέχιση της κοινωνικής γενοκτονίας, την ένταση της επίθεσης στις κατακτήσεις των εργαζομένων και της νεολαίας.

Όμως, οι δικοί μας νεκροί ζουν μέσα από τους αγώνες μας και δεν θα αργήσει η μέρα που οι εξεγέρσεις που έρχονται θα τους δικαιώσουν. Θα ζητήσουμε λογαριασμό από όλους αυτούς τους βασανιστές και στυγνούς δολοφόνους της αστικής εξουσίας. Γιατί μόνο ο οργανωμένος αγώνας του λαού μέσα από δομές πάλης και λαϊκής αυτοάμυνας θα τους δικάσει πραγματικά, όπως έδειξε το επαναστατικό κίνημα στην Τουρκία, τιμώντας τη μνήμη του Berkin Elvan και απαντώντας μαχητικά στην αυθαιρεσία του δικαστικού συστήματος, που άφησε ατιμώρητους τους δολοφόνους του. Γιατί όσες σφαίρες κι αν ρίξουν η νεολαία θα ζήσει ελεύθερη. Γιατί μόνο η προοπτική της επαναστατικής αλλαγής της κοινωνίας μπορεί να δικαιώσει πραγματικά τους νεκρούς της εργατικής τάξης και της νεολαίας.

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ – ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ

ΝΑ ΥΨΩΣΟΥΜΕ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ

NO PASARAN!

Συγκέντρωση -Περιφρούρηση – Μικροφωνική στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37 και συνέχιση της συζήτησης για την πολιτική υπεράσπιση των χώρων και των δομών του αγώνα απέναντι στην κρατική καταστολή

Σάββατο 3 Αυγούστου 2019, 7 μ.μ.

Αναρχικό – Αντιεξουσιαστικό Στέκι «ΑΝΤΙΠΝΟΙΑ», Κατάληψη ΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 37, Κατάληψη Στέγης Προσφύγων /Μεταναστών ΝΟΤΑΡΑ 26, Squat for Refugees/Migrants SPIROU TRIKOUPI 17, ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών), Αναρχική Φοιτητική Συνέλευση ΑΡΟΔΑΜΟΣ, Διαχειριστική Συνέλευση του Αυτοδιαχειριζόμενου Κοινωνικού Στεκιού Γαλατσίου «ΣΤΕΓΑΣΤΡΟ», *Κ ΒΟΞ Κατειλημμένο Κοινωνικό Κέντρο, Σύντροφοι και Συντρόφισσες