“Στον ταξικό πόλεμο επέλεξα πλευρά με τους αδικημένους και τους καταπιεσμένους, με τους αποκλεισμένους και τους κυνηγημένους, με τους ενόχους και τους κολασμένους. Οργανώθηκα πολιτικά στον αναρχικό χώρο με το μεγαλεπήβολο πράγματι στόχο να πλήξω τις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές δομές του κεφαλαίου και του κράτους του”.
Τάσος Θεοφίλου
Η περίπτωση της δίωξης του αναρχικού κομμουνιστή Τάσου Θεοφίλου συμπυκνώνει την πολιτική του κράτους έκτακτης ανάγκης ενάντια στους πολιτικούς του εχθρούς. Η σύλληψή του την 19η Αυγούστου του 2012 έγινε μέσα σε συνθήκες μιντιακής τρομοϋστερίας, ηθικού πανικού και σύγχρονου κυνηγιού μαγισσών. Ο Τάσος κατηγορήθηκε από την αντιτρομοκρατική για την ένοπλη ληστεία στην Alpha Bank της Νάουσας Πάρου, όπου σκοτώθηκε οδηγός ταξί που επιχείρησε να ακινητοποιήσει τους ληστές. Παράλληλα, κατηγορήθηκε ως μέλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, παρ’ ότι η πολιτική του και ιδεολογική κατεύθυνση είναι διαφορετική. Παρ’ ότι στο πρωτόδικο δικαστήριο το κατηγορητήριο κατέρρευσε με πάταγο, η έδρα καταλήγοντας σε μια φαινομενικά μεσοβέζικη λύση καταδίκασε τον Τάσο σε 25 χρόνια, παρά την πλήρη ανυπαρξία στοιχείων, κρίνοντάς τον ένοχο για τη ληστεία και αθωώνοντας τον για τη ΣΠΦ και την ανθρωποκτονία του οδηγού ταξί. Ακόμα,όμως, κι αυτή η εξοντωτική ποινή δεν ικανοποίησε την Αντιτρομοκρατική, που θέλει την πλήρη εξόντωση του Τάσου. Ο εισαγγελέας Δράκος, όντας σε διατεταγμένη υπηρεσία, άσκησε “έφεση υπέρ του νόμου” με αποτέλεσμα ο Τάσος να ξαναδικάζεται στο εφετείο (που ξεκίνησε από τις 21/11) ακόμα και για τις υποθέσεις για τις οποίες αθωώθηκε!
Όπως στο πρωτόδικο, έτσι και στο εφετείο το κατηγορητήριο έχει καταρρεύσει πλήρως, οι ψευδομάρτυρες της Αντιτρομοκρατικής, με μπροστάρη τον Χαρδαλιά, έχουν ξεμπροστιαστεί, ενώ κανένας από τους υπαλλήλους της τράπεζας ή τους οδηγούς ταξί δεν αναγνώρισε τον Τάσο ως δράστη της ληστείας ή της ανθρωποκτονίας. Ακόμα και το “ενοχοποιητικό τεκμήριο” που παρουσιάστηκε ως “δυνατό χαρτί” από την αρχή της υπόθεσης, ένα καπέλο στο οποίο βρέθηκε DNA του Τάσου, αποδείχθηκε ότι είναι διαφορετικό από το καπέλο που φορούσε ο δράστης της ληστείας. Κάτι που έκανε φανερό πως η υπόθεση ενοχοποίησης ενός αγωνιστή μαγειρεύτηκε εξ’ ολοκλήρου στα εργαστήρια της Αντιτρομοκρατικής και σερβιρίστηκε από τα αστικά ΜΜΕ, στο πλαίσιο του κατασταλτικού πογκρόμ ενάντια σε όσους αγωνίζονται στη σύγχρονη βαρβαρότητα.
Η περίπτωση του Τάσου δεν είναι η μοναδική. Είναι η ακραία εφαρμογή της ειδικής μεταχείρισης που επιφυλάσσει το κράτος στους πολιτικούς του αντιπάλους, την ίδια ώρα που δεν τους αναγνωρίζει την ταυτότητα του πολιτικού κρατούμενου! Η άρνηση χορήγησης άδειας στον κομμουνιστή Δημήτρη Κουφοντίνα και τον αναρχικό Κώστα Γουρνά με αιτιολογήσεις φρονηματικού χαρακτήρα και η απαγωγή του 6χρονου παιδιού των μελών του Επαναστατικού Αγώνα Νίκου Μαζιώτη και Πόλας Ρούπα αποτελούν το τελευταίο διάστημα πρακτικές εφαρμογές της ίδιας πολιτικής.
Στη σημερινή συγκυρία της επέλασης του κεφαλαίου και του κράτους του το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα οφείλει να σταθεί στο πλευρό των πολιτικών κρατούμενων και να σπάσει στην πράξη το καθεστώς εξαίρεσης και ειδικής μεταχείρισης που βιώνουν. Οφείλουμε να συμπεριλάβουμε την αλληλεγγύη στους φυλακισμένους συντρόφους στον ευρύτερο αγώνα ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, ενθυμούμενοι πάντα το παλιό σύνθημα: όποιος ξεχνάει τους αιχμάλωτους του κοινωνικού/ταξικού πολέμου σύντομα θα ξεχάσει και τον ίδιο τον ταξικό πόλεμο. Η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτικής και ταξικής μας συγκρότησης, του αγώνα μας για τον Κομμουνισμό και την Αναρχία.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΤΑΣΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)