ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ NURIYE GULMEN ΚΑΙ SEMIH OZAKCA: ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ, ΤΕΤΑΡΤΗ 13/9 6:30ΜΜ, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

Από την απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιούλη του 2016 μέχρι κι σήμερα, η Τουρκία βρίσκεται σε μόνιμο καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Το φασιστικό καθεστώς του Ερντογάν διεξάγει έναν ανηλεή πόλεμο, ο οποίος διαρκώς οξύνεται, ενάντια σε όποιον αντιστέκεται. Οι συνεχείς επιχειρήσεις ενάντια σε επαναστατικές οργανώσεις, οι φυλακίσεις, οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας, τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες περιγράφουν τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν οι Τούρκοι και Κούρδοι αγωνιστές.

Ο Ερντογάν με όχημα την πάταξη του “Γκιουλενισμού” ξεκίνησε μια σειρά εκκαθαρίσεων σε όλο το φάσμα του τούρκικου κράτους. Μια σειρά εκκαθαρίσεων η οποία βάζει στο στόχαστρο όχι μόνο τους αγωνιστές αλλά ακόμα κι ανθρώπους προοδευτικούς, όπως δημοσιογράφους, δημόσιους υπαλλήλους, καθηγητές που απλά έχουν εκφράσει δημόσια την αντίθεση τους σε σχέση με το φασισμό κι το φόβο που επιβάλλεται. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι το γεγονός πως σ’ αυτό το διάστημα έχουν απολυθεί πάνω από 100.000 δημόσιοι υπάλληλοι και έχουν προφυλακιστεί κοντά στις 42.000 άνθρωποι, στους οποίους συγκαταλέγονται από αγωνιστές με επαναστατική δράση μέχρι άνθρωποι που ανέβασαν σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης αρνητικό σχόλιο για τον Ερντογάν κι το καθεστώς του.

Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον μια απολυμένη καθηγήτρια, η Nuriye Gülmen ξεκίνησε πρώτη ένα πολύμηνο αγώνα, στην Άγκυρα, ενάντια στις απολύσεις. Με σθένος κι αποφασιστικότητα, παρά τις καθημερινές συλλήψεις στις οποίες προέβαινε η αστυνομία για να της κάμψει το ηθικό, κατάφερε να ακουστεί σε όλη την Τουρκία το σύνθημα: «Θέλουμε τις δουλείες μας πίσω. Όχι στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης». Στον ίδιο αγώνα συμμετείχε και ο απολυμένος δάσκαλος Semih Özakça και μαζί με τη Nuriye ξεκίνησαν απεργία πείνας στις 9 Μαρτίου 2017. Με το δίκαιο και παράλληλα σκληρό αγώνα τους κατάφεραν η φωνή τους να φτάσει σε πολλές πόλεις και γειτονιές, τόσο στην Τουρκία όσο κι σε άλλες χώρες, και να ενωθούν με μεγάλα κομμάτια των εργαζομένων, των απολυμένων και ευρύτερα των λαϊκών στρωμάτων της Τουρκίας. Στις 22 Μαϊου, 76η μέρα απεργίας πείνας, η αντιτρομοκρατική τους συνέλαβε και την επόμενη μέρα προφυλακίστηκαν, με την κατηγορία, σύμφωνα με την εισαγγελική πρόταση, ότι «η αντίσταση αυτή μπορεί είτε να μετατραπεί σε απεργία πείνας θανάτου, είτε σε εξέγερση όπως της πλατείας Γκέζι και των καπνεργατών TEKEL του 2010, καθώς και συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση και άσκηση προπαγάνδας υπέρ αυτής.». Πλέον μέσα στη φυλακή και με την κατάσταση της υγείας τους να είναι σε κρίσιμο στάδιο,συνεχίζουν την πολυήμερη απεργία πείνας, διεκδικώντας τα αιτήματά τους, αντιστεκόμενοι στο φασιστικό καθεστώς του ΑΚP.

Στις 14 Σεπτεμβρίου, 190η μέρα απεργίας, θα διεξαχθεί, στην Άγκυρα, το δικαστήριο τους. Εμείς από την πλευρά μας, τους στέλνουμε σινιάλο διεθνιστικής αλληλεγγύης και στεκόμαστε στο πλευρό τους, στο  σκληρό μα και συνάμα δίκαιο αγώνα που διεξάγουν, απέναντι σε ένα φασιστικό καθεστώς που δε διστάζει να δολοφονεί αγωνιστές αλλά ακόμα και μικρά παιδιά. Σε ένα καθεστώς καταπίεσης που έχει επιβάλλει ως καθημερινότητα, σε όποιον διαφωνεί μαζί του, τις συλλήψεις,τις διώξεις, τις προφυλακίσεις, τα βασανιστήρια.

Η Nuriye, ο Semih και όλοι οι αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους στην πάλη ενάντια στο φασισμό κι το σύστημα ανισότητας και αδικίας αποτελούν φωτεινά σύμβολα αντίστασης.