«Δεν έχει σημασία τι είναι δίκαιο ή άδικο, βρισκόμαστε σε πολεμική κατάσταση», είχε δηλώσει προκλητικά πριν λίγα χρόνια ο παρασημοφορημένος από το FBI Μ. Χρυσοχοΐδης. Ο πρώην Υπουργός Δημόσιας Τάξης θα μπορούσε να αναφέρεται στα μνημόνια, τη συνεργασία αστυνομίας και εμπόρων ναρκωτικών στα Εξάρχεια ή τους εικονικούς πνιγμούς για τη βίαιη απόσπαση DNA από πολιτικούς κρατούμενους.
Μετά το Σεπτέμβρη του 2009 (όπου και πραγματοποιείται η πρώτη επιχείρηση εξάρθρωσης της ΣΠΦ με την εισβολή στο σπίτι στο Χαλάνδρι) ξεκινάει στην Ελλάδα ένα σύνθετο, πολυεπίπεδο κατασταλτικό σχέδιο, το οποίο συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Δεν μιλάμε για ένα ακόμα πογκρόμ συλλήψεων και διώξεων. Αναφερόμαστε σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντι-εξέγερσης, στην οργάνωση της προληπτικής αντεπανάστασης από την πλευρά του αστικού κράτους. Tην εποχή εκείνη το καθεστώς βρισκόταν με το βλέμμα στραμμένο στην παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και είχε στην πλάτη του τα πρόσφατα γεγονότα του Δεκέμβρη, αυτά της αυθόρμητης και βίαιης εξέγερσης, που ξέσπασε σε όλη την Ελλάδα αμέσως μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου το 2008.
Μετά το 2009, επιβάλλεται ένα καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης: Η Αγγελική Κουτσουμπού βρίσκεται στο Σύνταγμα αιμόφυρτη, χτυπημένη από μηχανή της Ομάδας ΔΕΛΤΑ, το Δεκέμβρη του 2009. Ο Γιάννης Καυκάς βρίσκεται σε “προθανάτια κατάσταση”, ύστερα από επίθεση των ΜΑΤ σε αντι-μνημονιακη διαδήλωση το 2011. Ένα χρόνο μετά, το 2012, αντιφασίστες διαδηλωτές βασανίζονται μέσα στη ΓΑΔΑ και ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης τους καλύπτει πλήρως. Οι αναρχικοί συλληφθέντες στο Βελβεντό το 2013 βασανίζονται, ενώ η αστυνομία δημοσιεύει τις φωτογραφίες τους, οι οποίες περιφέρονται στα κανάλια. “Όχι τόσο για να επαναφέρει κάποια ισορροπία, όσο για να φανερώσει, ως το ακρότατο σημείο, την ανισότητα που υπάρχει ανάμεσα στον υπήκοο που τόλμησε να παραβιάσει το νόμο και τον παντοδύναμο ανώτατο άρχοντα που διατρανώνει τη δύναμή του”. Την αστυνομική κτηνωδία συμπληρώνουν οι χιλιάδες προληπτικές προσαγωγές, οι μαζικές συλλήψεις, η διόγκωση των κατηγοριών, η βιομηχανία των προφυλακίσεων, ο στρατός κατοχής στα Εξάρχεια, η επικήρυξη καταζητούμενων αναρχικών.
Ο πυρήνας της κατασταλτικής πολιτικής παραμένει ίδιος, ακόμα και μετά το Γενάρη του 2015. Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις υποτιθέμενες ευαισθησίες του στα “ανθρώπινα δικαιώματα” και παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις, παραμένει σταθερός στο στρατηγικό στόχο της “αντι”αντιτρομοκρατικής πολιτικής: την εξουδετέρωση του “εσωτερικού εχθρού”.
Εισβάλλει στην κατειλημμένη πρυτανεία και φτάνει τους πολιτικούς κρατούμενους απεργούς πείνας στα όρια του θανάτου, λίγους μήνες μόνο μετά την εκλογή του. Βασανίζει τους αγωνιστές Κ. Σακκά, Μ. Σεϊσίδη και Π. Ασπιώτη για να τους αποσπάσει DNA. Καταδικάζει τον Μ. Σεϊσίδη σε 36 χρόνια και σε ισόβια τον αναρχικό και μέλος του ΕΑ Ν. Μαζιώτη για την έκρηξη στην Τράπεζα της Ελλάδας (όπου στεγάζεται και ο μόνιμος αντιπρόσωπος του ΔΝΤ στην Ελλάδα), στην οποία δεν τραυματίστηκε κανένας πολίτης ή αστυνομικός, ενώ μετά τη σύλληψη της Π. Ρούπα κρατάει σε ομηρία το 6χρονο παιδί τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ φτάνει στο σημείο να αρνείται ακόμα και τα πιο βασικά δικαιώματα στους πολιτικούς κρατούμενους, όπως η χορήγηση άδειας, αφού διατηρεί το φασιστικό νόμο Δένδια, που επιτρέπει το εισαγγελικό βέτο στις αποφάσεις του συμβουλίου των φυλακών. Απαγόρευσε ακόμα και εκδήλωση -σε συνεργασία με τις πρυτανικές αρχές- τον Δεκέμβρη του 2016 στη Νομική Σχολή. Λογόκρινε, στην πράξη, πολιτική συζήτηση με θέμα τη χορήγηση άδειας στον πολιτικό κρατούμενο Δ.Κουφοντίνα, την οποία του στερούν εδώ και 7 χρόνια. Την προηγούμενη μέρα, μάλιστα, η εισαγγελία του Αρείου Πάγου είχε στειλει στις φυλακές απόρρητο έγγραφο, το οποίο απαγόρευε στον Δ. Κουφοντίνα να παρέμβει τηλεφωνικά στην εκδήλωση, απειλώντας τον με την πειθαρχική κύρωση απαγόρευσης υποβολής αίτησης για άδεια για τα επόμενα δύο χρόνια. Στην ίδια κατεύθυνση, αυτή της λογοκρισίας και της δίωξης του φρονήματος, κινήθηκαν και οι νέες διατάξεις του “αντι”τρομοκρατικού νόμου που προσπάθησε να περάσει κρυφά το Υπουργείο Δικαιοσύνης σε άσχετο νομοσχέδιο, όπου ποινικοποιούταν ρητά η έκφραση γνώμης. Πρόκειται για διατάξεις που αποσύρθηκαν προσωρινά, αλλά θα κατατεθούν ξανά αργότερα όπως διαβεβαίωσε και ο Υπουργός Δικαιοσύνης, μην αφήνοντας περιθώρια παρερμηνείας στην αμερικάνικη πρεσβεία και στα τζάκια της μεγαλοαστικής τάξης.
Η συνέχεια της κατασταλτικής πολιτικής από όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις, αποδεικνύει το γεγονός ότι η περιθωριοποίηση, η ποινικοποίηση και η καταστολή της επαναστατικής δράσης, καθώς και των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, δεν αφορά το μένος κάποιας ακροδεξιάς κυβέρνησης, αλλά εξυπηρετεί συγκεκριμένες ανάγκες του κεφαλαίου. Και σήμερα -μέσα σε ένα περιβάλλον καπιταλιστικής κρίσης, όξυνσης των ταξικών αντιθέσεων και απαξίωσης του αστικού πολιτικού κόσμου- υπάρχει επιτακτική ανάγκη να συντριβούν οι επαναστατικές δυνάμεις, οι αναρχικοί και οι κομμουνιστές. Να εξουδετερωθούν τα προτάγματα της οργάνωσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, της άμεσης σύγκρουσης με το καθεστώς, της αντίστασης, της έμπρακτης αλληλεγγύης, της αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Να εξουδετερωθούν τα οράματα της κοινωνικής επανάστασης,, της αναρχίας και του κομμουνισμού.
Σήμερα, πρέπει να χτυπηθούν οι πολιτικές πρωτοπορίες για να θωρακίσει η ΕΕ την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων της και να ξεπεράσει την κρίση η εγχώρια αστική τάξη. Να πληρώσουν την κρίση οι εργαζόμενοι χωρίς όμως να οξυνθεί η ταξική πάλη, χωρίς να σηκώσει κεφάλι ο λαός. Πώς αλλιώς θα σωθεί το ευρώ; Πώς αλλιώς θα υλοποιηθούν όλες οι προτάσεις των εγχώριων εργοδοτικών ενώσεων και θα μετατραπεί όλη η χώρα σε Ειδική Οικονομική Ζώνη. Πώς αλλιώς θα μεταφερθεί αξία -μέσα από τα τοκοχρεολύσια, το δανεισμό για την ανατροφοδότηση του κρατικού χρέους, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας- από την περιφέρεια στα ιμπεριαλιστικά κέντρα;
Τους τελευταίους μήνες η συγκυβέρνηση έχει επιδοθεί σε μια αθόρυβη, αλλά συνεχή και συστηματική επίθεση στους πολιτικούς της αντιπάλους.
Ο αναρχικός Μάριος Σεϊσίδης καταδικάστηκε σε 36 χρόνια κάθειρξη -από ένα δικαστήριο εντεταλμένο- βασιζόμενο μονάχα σε ένα έγγραφο πραγματογνωμοσύνης DNA από τα εγκληματολογικά εργαστήρια της αστυνομίας. Πρόκειται για μια εκδικητική ποινή, η οποία αποζητούσε τη ρεβάνς για τα 11 χρόνια φυγοδικίας του συντρόφου και την πολιτική στάση του απέναντι στους δικαστές: “Οι τράπεζες είναι νόμιμοι τοκογλύφοι, σύγχρονοι δυνάστες που τρομοκρατούν καθημερινά το λαό με τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, εκμεταλλευόμενες το γεγονός ότι σε κάποια φάση της ζωής τους πολλοί στράφηκαν πρός αυτές για να δανειστούν χρήματα, ώστε να αγοράσουν ένα σπίτι για να στεγάσουν τις οικογενειές τους. Έτσι λοιπόν τους επιστρέφω τους χαρακτηρισμούς του τρομοκράτη και του ληστή, που τόσα χρόνια αποκαλούσαν εμένα και τους συντρόφους μου. Τρομοκράτες και ληστές είναι το κράτος και το αστικό προσωπικό του, αυτοί τρομοκρατούν τον λαό καθημερινά με νέα μνημόνια, νέους φόρους και συνεχόμενες αυξήσεις σε είδη πρώτης ανάγκης. Αυτοί τους απειλούν ότι θα τους κατασχέσουν τα σπίτια τους αν δεν πληρώσουν μια δόση από τα δάνεια που πήραν. Αυτοί έχουν εξωθήσει στην αυτοκτονία χιλιάδες ανθρώπους λόγω οικονομικών προβλημάτων και όχι εμείς που αγωνιζόμαστε στο πλευρό τους”.
Η εισαγγελέας Άννα Καλουτά πρότεινε την ενοχή του αναρχικού κομμουνιστή Τάσου Θεοφίλου για όλες τις κατηγορίες. Πρόκειται για μια προκλητική πρόταση, η οποία απειλεί το σύντροφο με την ποινή ακόμα και της ισόβιας, παρά το γεγονός ότι έχει αποκαλυφτεί ότι η γελοία ιστορία με το καπέλο, τους ληστές και το DNA είναι ένα απροκάλυπτο ψέμα της “αντι”τρομοκρατικής. Χαρακτηριστικό της κακοστημένης σκευωρίας είναι ότι ο υπεύθυνος του “τμήματος εσωτερικής τρομοκρατίας” της ΔΑΕΕΒ, Ε. Χαρδαλιάς, σε κατάθεσή του παραδέχτηκε ότι «μπορεί να μην ήταν ο άνθρωπος στη ληστεία». Ο σύντροφος όμως δεν ονομάζεται Μιχάλης Χριστοφοράκος, δεν είναι διευθυντής της Siemens, ούτε πρόεδρος του ελληνο-γερμανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου για να κυκλοφορεί ελεύθερος. Δε συμμετείχε στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου για να αθωωθεί. Είναι κοινωνικός αγωνιστής, ο οποίος δηλώνει ξεκάθαρα: “Θα πω για άλλη μια φορά και κλείνοντας ότι δεν έχω διαπράξει τα αδικήματα για τα οποία κατηγορούμαι. Διέπραξα όμως το αδίκημα που περικλείει όλα τα αδικήματα. Είμαι αναρχικός. Στον ταξικό πόλεμο πήρα θέση με τους αποκλεισμένους και τους αδικημένους, με τους κυνηγημένους και με τους κολασμένους, με τους φτωχούς, με τους αδύνατους και τους καταπιεσμένους”.
Η εισαγγελέας Εφετών Ελ. Καρκαμπούνα στην αγόρευσή της (που κράτησε 130 λεπτά, στην προσπάθεια της να φανεί νομικά εμπεριστατωμένη) για την υπόθεση “Χαλανδρίου” πρότεινε τη βαριά καταδίκη των μελών της ΣΠΦ, καθώς και του αναρχικού Π. Μασούρα. Όσον αφορά στα μέλη, επιδιώκει πολύχρονες καταδίκες όλων εκείνων που έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή τους στην οργάνωση, έχουν έμπρακτα αμφισβητήσει το κρατικό μονοπώλιο της βίας και έχουν υπερασπιστεί δημόσια την πράξη τους αυτή. Σε ό,τι αφορά το σύντροφο Π. Μασούρα, είναι σαφές ότι στόχος της εισαγγελέως είναι να βρεθεί -μετά το Μαλανδρίνο, την Αυλώνα, τον Κορυδαλλό και τα Γρεβενά- ξανά σε κάποια φυλακή. Η εισαγγελέας και η αντιτρομοκρατική δεν μπορούν να αποδεχτούν την αταλάντευτη παρουσία του στο επαναστατικό κίνημα. Μια καθημερινή θέση μάχης στην ταξική αντιπαράθεση, που αποτυπώθηκε ξεκάθαρα στην πολιτική του τοποθέτηση στο δικαστήριο: “Δεν δημιουργήσαμε εμείς τις στρατιές των ανέργων, των πεινασμένων και των αστέγων. Δεν τρομοκρατήσαμε εμείς την κοινωνία με γκλοπ και δακρυγόνα, με όπλα και επιστρατεύσεις απεργών, με ειδικούς νόμους εργασιακού μεσαίωνα, με μνημόνια και κατασχέσεις κατοικιών. Δεν είναι δικά μας δημιουργήματα οι αυτοκτονίες και τα ναρκωτικά. Δεν δημιουργήσαμε εμείς τις πολυεθνικές που καταληστεύουν το αίμα και τον ιδρώτα του εργαζόμενου λαού. Δεν δολοφονήσαμε και δεν σύραμε στα δικαστήρια εμείς την πρωτοπόρα και αγωνιζόμενη νεολαία. Δεν αρπάξαμε εμείς το ψωμί από τα χέρια του βιοπαλαιστή, ούτε νομιμοποιήσαμε τη δολοφονία ονομάζοντάς την εργατικό ατύχημα. Δεν αρπάξαμε εμείς τα φάρμακα από τον καρκινοπαθή, τα βιβλία από το μαθητή, τα δικαιώματα από τον εργαζόμενο και τον φοιτητή, τη ζωή από τον πρόσφυγα και τον μετανάστη, τη δίκαιη δίκη από τον κατηγορούμενο”.
Απορρίφθηκε, από το συμβούλιο της φυλακής, για δεύτερη συνεχή φορά η αίτηση για τακτική άδεια που είχε καταθέσει ο αναρχικός Γ. Καραγιαννίδης. Αυτή την φορά το νομικό τρικ αφορά περιστατικό ξυλοδαρμού φύλακα που είχε συμβεί το 2013 και για το οποίο ο σύντροφος είχε τιμωρηθεί πειθαρχικά. Η πειθαρχική του ποινή, όμως, είχε διαγραφεί από τον Ιούλιο του 2016 και ως εκ τούτου δεν αποτελούσε λόγο απόρριψης. Την προηγούμενη φορά το συμβούλιο της φυλακής είχε κατασκευάσει ένα γραφειοκρατικό κώλυμα, απέρριψε την αίτηση γιατί ο Γ. Καραγιαννίδης τυπικά θεωρείται κρατούμενος της φυλακής Λάρισας, αν και τα τελευταία 4,5 χρόνια βρίσκεται αδιάλειπτα στον Κορυδαλλό. Ο σύντροφος όμως δεν παραιτείται, δεν εγκαταλείπει τον αγώνα και είναι ξεκάθαρος: “Η αυθαιρεσία του συμβουλίου Κορυδαλλού στερεί από δεκάδες φυλακισμένους μία- περιορισμένη έστω- διέξοδο από το ασφυκτικό πλαίσιο του εγκλεισμού. Ακριβώς όμως επειδή οι άδειες κατακτήθηκαν από προηγούμενες γενιές κρατουμένων και δεν παραχωρήθηκαν από κανένα συμβούλιο, η υπεράσπιση και η διεύρυνση τους αποτελεί ένα ζητούμενο για καθένα και καθεμία που διαβιοί εντός των τειχών. Αυτός και μόνο ο λόγος αρκεί για να συνεχίσω να διεκδικώ με κάθε πρόσφορο μέσο αυτήν την “ανάσα ελευθερίας””.
Η Υποψήφια διδάκτωρ Πανεπιστημίου Ηριάννα Β.Λ. καταδικάστηκε σε 13 χρόνια κάθειρξη, χωρίς αναστολή και χωρίς κανένα ελαφρυντικό. Μοναδικό στοιχείο που την οδήγησε στη φυλακή της Θήβας ήταν η σχέση της με τον ΚΠ, ο οποίος είχε κατηγορηθεί για συμμετοχή στη ΣΠΦ και έχει αθωωθεί αμετάκλητα. Για αυτό και η εισαγγελέας ρωτούσε προκλητικά την Ηριάννα κατά τη διάρκεια της δίκης, γιατί δεν χωρίσανε με το σύντροφό της. “Η Ηριάννα καταδικάστηκε για οπλοκατοχή με μόνο στοιχείο ένα χαμηλής ποσότητας και κακής ποιότητας δείγμα DNA, το οποίο όταν ζητήθηκε από το στάδιο κιόλας της ανάκρισης για επανέλεγχο σε πιστοποιημένο και εξειδικευμένο εργαστήριο, που συνεργάζεται με δικαστικές αρχές σε όλη την Ευρώπη, η απάντηση που δόθηκε από την αστυνομία ήταν ότι τελείωσε”, έγραψε ο ΚΠ σε εφημερίδα μετά την καταδικαστική απόφαση. Φυσικά η πρόεδρος του δικαστηρίου Αποστολίδου-Δημοπούλου Ζωή (η οποία είχε καταδικάσει, πριν λίγους μήνες και το σύντροφο Μ. Σεϊσίδη) ανταμείφθηκε από την ηγεσία της Δικαιοσύνης και τη συγκυβέρνηση για τις υπηρεσίες της και προήχθη σε Πρόεδρο Εφετών!
Απορρίφθηκε, για δεύτερη συνεχή φορά, η αίτηση για την τακτική άδεια που δικαιούται ο σύντροφος Κώστας Γουρνάς. Η άρνηση του αναρχικού και μέλους του Επαναστατικού Αγώνα να υπογράψει δήλωση μετάνοιας είναι πασιφανές ότι δεν μπορεί να γίνει ανεκτή ούτε από την εισαγγελέα των φυλακών, ούτε από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Πειραιά. Γιατί η στράτευση στα λαϊκά συμφέροντα και την υπόθεση της κοινωνικής επανάστασης δεν μπορεί να γίνει ανεκτή από το ίδιο το κράτος. Η απορριπτική πρόταση του αντιεισαγγελέα δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας και αποτελεί πολιτική θέση: “Με τη στάση αυτή άφησε σαφείς υπαινιγμούς για την ιδεολογική ασυμφωνία του με τον τρόπο και τους κανόνες λειτουργίας της σύγχρονης κοινωνίας, αναπόσπαστο μέρος των οποίων είναι οι νόμοι”. Ο σύντροφος παρ’ όλα αυτά στέλνει μήνυμα αντίστασης από τα υπόγεια του Κορυδαλλού: “Είναι στη δυνατότητα του κάθε αγωνιστή, του κάθε αντιστεκόμενου, σήμερα, να συνδράμει με όποιον τρόπο κρίνει ως πρόσφορο στον αγώνα των πολιτικών κρατουμένων ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης και για την χορήγηση των αδειών που δικαιούνται. Γιατί αν επιτρέψουμε να επιβληθεί, σήμερα, άτυπα ή επίσημα, η αναβάθμιση του καθεστώτος εξαίρεσης μέσω των δηλώσεων αποκήρυξης, τότε δημιουργούμε αυτόματα έναν αρνητικό συσχετισμό εις βάρος όλης της κοινωνίας. Γιατί η υπόθεση της οικοδόμησης μιας κοινωνικής επανάστασης, σήμερα, εκτός από ζήτημα ενός απροσδιόριστου κοινωνικού ξεσηκωμού, είναι και ζήτημα καθημερινού πολιτικού αγώνα για την αποτίναξη των μνημονίων και του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης”.
Σήμερα, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε δίπλα στους πολιτικούς κρατούμενους. Να οργανώσουμε ξανά ένα πλατύ, μετωπικό κίνημα αλληλεγγύης. Για τη μαχητική υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους. Για τη διάρρηξη του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Για την άμεση απελευθέρωσή τους.
Για τη νίκη. Για την αναρχία και τον κομμουνισμό.
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)