Σύνταγμα 15 Φλεβάρη 2015 . Παρέμβαση σε συγκέντρωση , πέντε μέρες πριν τη συμφωνία της “δημιουργικής ασάφειας”…
Ό,τι δεν ξέρεις ο ίδιος
καθόλου δεν το ξέρεις.
Έλεγξε το λογαριασμό
εσύ θα τον πληρώσεις.
Μπέρτολντ Μπρεχτ.
Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών της 26η Μάη και η επίσπευση της “επόμενης μέρας”, η οποία και σηματοδοτήθηκε από την προκήρυξη πρόωρων εκλογών από τον “μεταμνημονιακό” πρωθυπουργό Τσίπρα, έρχονται να επιβεβαιώσουν ένα διαχρονικό πολιτικό συμπέρασμα: “η σοσιαλδημοκρατία αγωνίστηκε πάντα επάξια για τον παλιό κόσμο”.
Τεσσερισήμισι χρόνια μετά τον Γενάρη του 2015 -από τότε που η “ελπίδα” ερχόταν- η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ φεύγει, έχοντας συμβάλει καθοριστικά στη σταθεροποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος και της “δημοκρατίας” του, που ιδιαίτερα την πρώτη μνημονιακή περίοδο 2010-12 είχε δεχτεί ισχυρούς τριγμούς. Το μόνιμο καθεστώς καπιταλιστικής επέλασης και ιμπεριαλιστικού αλυσοδέματος έχουν πλέον παγιωθεί και συμπυκνώνονται στη συνεχιζόμενη επιδείνωση των όρων ζωής και εργασίας για τη χειμαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία και το σύνολο του εργαζόμενου λαού.
Η ξεδιάντροπη μετατροπή του συντριπτικού ταξικού-λαϊκού ΟΧΙ σε “ναι σε τρίτο και χειρότερο μνημόνιο” τον Ιούλη του ‘15. H πλήρης αναγνώριση του ληστρικού “δημοσίου χρέους”, του βασικού μοχλού για την εφαρμογή των αντεργατικών-αντιλαϊκών πολιτικών. Τα ματωμένα πλεονάσματα και οι ανθρωποκτόνοι όροι αποπληρωμής του. Η θεσμοθέτηση μνημονίου διαρκείας και ιμπεριαλιστικής επιτροπείας μέχρι (τουλάχιστον) το 2060. Οι νεο-αποικιακές συμφωνίες ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας από τα τραπεζικά και χρηματοπιστωτικά κοράκια. Τα “στρωμένα κόκκινα χαλιά” στους εγχώριους και διεθνείς πλιατσικολόγους “επενδυτές”. Κυρίως όμως, η επιβολή αυτού του μόνιμου σαρώματος μέσα σε κλίμα κινηματικής άμπωτης και καθίζησης των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων και αγώνων: αυτά είναι τα “επιτεύγματα” των απόγονων του “ευρω-κομμουνισμού” και του “ειρηνικού περάσματος στο σοσιαλισμό”, των ακροδεξιών και των “προοδευτικών” συνεταίρων τους.
Η εκκένωση της κατάληψης αλληλεγγύης της Πρυτανείας κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων τον Απρίλη του ‘15. Η επικύρωση της αντιμεταναστευτικής-αντιπροσφυγικής συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και προσφύγων, όπως εκείνο της Μόριας. Οι εισβολές των ΕΚΑΜ και οι βίαιες μεταγωγές αναρχικών πολιτικών κρατούμενων από τις φυλακές Κορυδαλλού. Η απαίτηση της “ανεξάρτητης” και “τυφλής” αστικής δικαιοσύνης για υπογραφή δήλωσης μετάνοιας από τον κομμουνιστή πολιτικό κρατούμενο Δημήτρη Κουφοντίνα. Η εξακολούθηση του καθεστώτος εξαίρεσης και η επιβολή εξοντωτικών ποινών και υπέρογκων χρηματικών εγγυήσεων σε αγωνιστές και αγωνίστριες. Οι εκκενώσεις κατειλημμένων χώρων αγώνα και το πολιτικό ξέπλυμα των ναζιστών δολοφονών της ΧΑ μέσα και έξω από τη βουλή: αυτά αποτελούν μερικά ακόμα από τα “έργα και τις ημέρες” των πάλαι ποτέ “ανανεωτών” και “δικαιωματιστών” που οφείλουν να μείνουν χαραγμένα στην κινηματική μνήμη για να θυμίζουν ότι το κράτος έχει συνέχεια…
Οι επιδιώξεις για γεωστρατηγική αναβάθμιση του ελληνικού καπιταλισμού -έπειτα από μια δεκαετία υποβάθμισης στον παγκόσμιο καπιταλιστικό καταμερισμό- μέσα από τη στενότερη πρόσδεση των συμφερόντων του μ’ εκείνα των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και ΕΕ, υπηρετήθηκαν επάξια από τους “ευρω-αριστερούς” της Κουμουνδούρου. Η νοσηλεία των ναζιστών της χούντας του Κιέβου στο ΚΑΤ, η ανεκδιήγητη υπουργική θητεία του κατά φαντασία στρατάρχη Καμμένου στο Πεντάγωνο, η αμερικανοκίνητη συμφωνία των Πρεσπών για τη νατοϊκή ολοκλήρωση των δυτικών Βαλκανιών, η πολεμοκάπηλη συμμαχία με το κράτος-απαρτχάιντ του Ισραήλ και τη χούντα της Αιγύπτου, η μετατροπή της χώρας σε νατοϊκό πολεμικό ορμητήριο για τους φονιάδες των λαών και οικόπεδο εξορύξεων για δυτικούς και εγχώριους μονοπωλιακούς ομίλους: αυτές είναι μερικές ακόμα “όψεις της πολύπλευρης εξωτερικής πολιτικής” και αποτέλεσαν την επίσημη “αριστερή” επικύρωση του μεταπολιτευτικού δόγματος “ανήκομεν εις τη Δύσιν”.
Μέσα σ’ ένα πυρακτωμένο διεθνές περιβάλλον έρπουσας καπιταλιστικής κρίσης και έντονων ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, με τη θερμοκρασία των ελληνοτουρκικών σχέσεων να αυξάνεται και τα πολεμικά σύννεφα πάνω από το Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο να πυκνώνουν, οι λαοί της περιοχής κινδυνεύουν -για άλλη μια φορά στην ιστορία- να μετατραπούν, εκτός από υφιστάμενη υποτιμημένη εργατική καύσιμη ύλη, σε κρέας για τα κανόνια του “βρώμικου πόλεμου κάτω από τις σημαίες των εχθρών τους”.
Μέσα σ’ αυτήν την ιστορική συγκυρία, η απερχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ισχυριστεί βάσιμα ότι υπήρξε άξιος υπηρέτης για τα συμφέροντα της αστικής τάξης και του κράτους της, του καπιταλισμού και του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού. Αν μη τι άλλο, κατάφερε αυτό που πριν από μια πενταετία έμοιαζε -τουλάχιστον- απίθανο: οι “νόμιμοι ιδιοκτήτες της χώρας” ετοιμάζονται να επιστρέψουν δριμύτεροι και ένας ακόμα Μητσοτάκης προβάρει το πρωθυπουργικό κοστούμι…
Η διαφαινόμενη εκλογική επικράτηση (με ή χωρίς αυτοδυναμία) της ΝΔ -μ’ ένα στυγνά νεοφιλελεύθερο και ακροδεξιό πρόγραμμα- και η επιστροφή στον αφρό των τραπεζοτσολιάδων και των “Μένουμε Ευρώπη”, των “μακεδονομάχων”, των απόγονων των κατοχικών δοσίλογων και του υπόλοιπου αντιδραστικού-φασιστικού εσμού σηματοδοτεί την έναρξη ενός νέου κύκλου οξυμένης επίθεσης και λεηλασίας εις βάρος των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, των -ντόπιων, προσφύγων και μεταναστών- εργαζόμενων και άνεργων. Το εκλογικό ξεφούσκωμα των ναζιστών δολοφόνων της ΧΑ ανοίγει το δρόμο σε άλλες “σοβαρότερες” ακροδεξιές τσόντες, όπως εκείνη του μνημονιακού Βελόπουλου. Πρόκειται για μια διαδικασία μετατόπισης της αστικής πολιτικής σκηνής προς τα δεξιά, η οποία και συμβαδίζει απόλυτα με την αντίστοιχη εκλογική άνοδο ακροδεξιών και φασιστικών δυνάμεων σ’ όλη την επικράτεια της “δημοκρατικής” ΕΕ της διαρκούς λιτότητας, της φτώχειας, του ρατσισμού και της ανιστόρητης εξίσωσης ναζισμού και κομμουνισμού.
Κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς,
χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς.
Κώστας Βάρναλης.
Δόγμα “νόμος και τάξη”. “Αριστεία” και αποχαλίνωση της εργασιακής ζούγκλας. Γη και ύδωρ στους μεγαλοκαπιταλιστές “επενδυτές” και κλείσιμο του ματιού στην εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία. “Επιδόματα μόνο για Έλληνες” και προσλήψεις μόνο για ένστολους φρουρούς του καθεστώτος. “Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια” και ευρωατλαντική εθνικοφροσύνη. Αστυνομοκρατία και επανασύσταση της ομάδας Δέλτα. Κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και ιδιωτικά πανεπιστήμια. “Τελείωμα” των Εξαρχείων και θάψιμο σε ειδικές φυλακές τύπου Γ των πολιτικών και των υπόλοιπων ανυπότακτων κρατούμενων. Αυτές είναι οι δεσμεύσεις της “μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης” προς τους ψηφοφόρους του “εθνικού κορμού” και της “ελεύθερης αγοράς”. Αυτά προμηνύει -εκτός απροόπτου- η “επόμενη μέρα” για την εργατική τάξη, τους άνεργους, τη φτωχολογιά και τη νεολαία. Αυτά επιφυλάσσει -κατά πάσα πιθανότητα- η “επόμενη μέρα” για τους αγωνιστές, τους απεργούς, τους αναρχικούς και τους κομμουνιστές, τους συντρόφους, τις συντρόφισσες και συνολικά για το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα.
Η αναμενόμενη νέα κατάσταση δημιουργεί νέα καθήκοντα. Μια νέα επιδεινωμένη κατάσταση μέσα στην οποία δεν χωράνε εκλογικές αυταπάτες και “ρεαλιστικές” υπεκφυγές, λογικές “χρήσιμης ψήφου” και “μικρότερου κακού”, κοινοβουλευτικών και εξωκοινοβουλευτικών “ισορροπιών” και “καταγραφής δυνάμεων”. Η διατήρηση της Αποχής σε “ποσοστά αυτοδυναμίας” ίσως να φαντάζει αμελητέα, σε κάθε περίπτωση όμως εξακολουθεί ν’ αποτελεί μια απτή καταγραφή της διογκούμενης κοινωνικής απονομιμοποίησης του αστικού πολιτικού συστήματος και της “δημοκρατίας” του. Και ως τέτοια δεν μπορεί παρά να αποτελεί συλλογική και συνειδητή πολιτική επιλογή που κρατάει ζωντανή την επαναστατική προοπτική.
Άλλος δρόμος δεν υπάρχει για τις κινηματικές και τις ευρύτερες κοινωνικές-ταξικές δυνάμεις, που -κατά τη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας της οπισθοχώρησης των αντιστάσεων και της αποσυσπείρωσης των αγώνων- συναντήθηκαν και συμπορεύτηκαν στις αντιμνημονιακές διαδηλώσεις, τις οργανωμένες από τα κάτω απεργίες και τις εργατικές διεκδικήσεις, στις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις και τις κινήσεις διεθνιστικής αλληλεγγύης, στην αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες και τους αγώνες ενάντια στην περιβαλλοντική λεηλασία, τις εργοδοτικές δολοφονίες και την ασυδοσία του μαφιόζικου καπιταλισμού και εφοπλισμού, ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό και το “νόμιμο” και “παράνομο” κεφάλαιο, στην αντιφασιστική πάλη και την υλική-ηθική-πολιτική υποστήριξη των φυλακισμένων και των διωκόμενων αγωνιστών και αγωνιστριών: Αποχή από τις Εκλογές – Οργάνωση στη Βάση και Ενότητα στη Δράση ενάντια σε Κράτος, Κεφάλαιο, Φασισμό, Ιμπεριαλισμό.
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)
Αθήνα, Ιούνης 2019