Δημοσιεύθηκε στο δεύτερο τεύχος της έντυπης πολιτικής παρέμβασης
της Ταξικής Αντεπίθεσης “Έφοδος στον Ουρανό” (Ιούνιος 2018)
«Είναι σαφές πλέον και γνωστό σε όλους πως η κάστα των δικαστών και των εισαγγελέων – γέννημα θρέμμα χουντικών και ακροδεξιών κύκλων- χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να συγκαλύψει σκάνδαλα, να χαϊδέψει διεφθαρμένους πολιτικούς ή επιχειρηματίες και να ξεπλύνει τον βρώμικο ρόλο τους, ενώ ταυτόχρονα εξαντλεί όλη την εκδικητικότητα της απέναντι σε όσους βρίσκονται στο κοινωνικό περιθώριο, τους κοινωνικούς αγωνιστές, φτωχοδιάβολους και μικροπαραβάτες. Ακόμη κι όταν η δικιά τους φαρέτρα νομικών επιχειρημάτων εξαντλείται, δε θα διστάσουν να καταφύγουν σε δικές τους αυθαίρετες ερμηνείες, ακροβασίες και φασιστικά διατάγματα προκειμένου να μας καταδικάσουν με όσο μεγαλύτερες ποινές μπορούν. Το γνωστό ρητό που λέει ότι η ”δικαιοσύνη είναι σαν τα φίδια, καθώς δαγκώνει μόνο τους ξυπόλυτους” αντιπροσωπεύει με τον καλύτερο τρόπο την πραγματικότητα που διαμορφώνει η αστική δικαιοσύνη με τις προκλητικές αποφάσεις της» .
Νίκος Ρωμανός, Αργύρης Ντάλιος
Στις 26 Μαρτίου του 2018 καταδικάστηκαν για υποθέσεις εμπρησμών και ληστειών, βάσει της διευρυμένης εφαρμογής του αντιτρομοκρατικού νόμου (187Α), δηλαδή ως «ατομικοί τρομοκράτες» ο Α. Ντάλιος σε 27 χρόνια (από 29), ο Ν. Ρωμανός σε 18 χρόνια (από 20), ο Δ. Πολίτης σε 12 χρόνια και 2 μήνες (από 13), ο Γ. Μιχαηλίδης σε 11 χρόνια (όπως και πρωτοδίκως) και ο Γεράσιμος Τσάκαλος μέλος της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς σε 5
χρόνια (όπως και πρωτοδίκως).
Το δικαστήριο με την εν λόγω απόφαση παρέκαμψε ουσιαστικά το γεγονός πως οι σύντροφοι έχουν αθωωθεί αμετάκλητα για την κατηγορία της ένταξης σε τρομοκρατική οργάνωση σε τρία προηγούμενα δικαστήρια, εισάγοντας ουσιαστικά για πρώτη φορά στα δικαστικά χρονικά την κατηγορία του «τρομοκράτη» άνευ «τρομοκρατικής» οργάνωσης. Η έδρα, με πρόεδρο την
Αναστασία Μουζάκη και εισαγγελέα την Σοφία Αποστολάκη θέλοντας να τεκμηριώσει τη συγκεκριμένη απόφαση, απροκάλυπτα υιοθέτησε την άποψη ότι “μια πράξη έχει διαφορετική ποινική βαρύτητα αν αυτή έχει τελεστεί από αναρχικό”. Έτσι η αναρχική ταυτότητα αποτελεί από μόνη της επιβαρυντικό στοιχείο, λειτουργώντας ως ένα νέο ιδιώνυμο. Μια ακραία εφαρμογή της ειδικής μεταχείρισης και του καθεστώτος εξαίρεσης που επιβάλλει το κράτος εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων, την ίδια στιγμή που δεν τους αναγνωρίζει την ταυτότητα του πολιτικού κρατούμενου.
“..Χτες έκλεισε ο κύκλος των ποινικών μας εκκρεμοτήτων με το κράτος καταδικάζοντας μας σε δεκάδες χρόνια κάθειρξη ως “ατομικούς τρομοκράτες” με στοιχεία και κατηγορίες τα οποία σε ένα τυπικό δικαστήριο του κοινού ποινικού δικαίου δεν θα ήταν παρά μια υπόθεση ρουτίνας. Η απόφαση του χτεσινού δικαστηρίου αποτελεί μια απόφαση σταθμό για τις πολιτικές δίκες
και τους νέους συσχετισμούς που διαμορφώνονται στον χάρτη της ποινικής καταστολής εναντίων του αναρχικού κινήματος. Κατοχυρώθηκε στο νομικό οπλοστάσιο του κράτους το εργαλείο της “ατομικής τρομοκρατίας” το οποίο δεν είναι τίποτα παραπάνω από την ποινικοποίηση της αναρχικής πολιτικής ταυτότητας ως επαρκές αποδεικτικό στοιχείο για την καταδίκη αγωνιστών στα πλαίσια του αντιτρομοκρατικού νόμου (187Α)….” Νίκος Ρωμανός
Ένα εργαλείο βάση του οποίου επιχειρήται να δοθούν και άλλες ερμηνείες στον αντιτρομοκρατικό νόμο για να επεκταθεί και να εγκλωβίσει όλο και περισσότερα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας στις πτυχές και τις ερμηνείες του. Να αποδώσει σε όλους τον χαρακτήρα του “τρομοκράτη” για να τιμωρήσει ιδεολογίες, να επεκτείνει το νομικό του οπλοστάσιο και τις κατασταλτικές μεθόδους του. Για να εμπεδωθεί ότι μέσα στη γενικότερη
καπιταλιστική αναδιάρθρωση δεν υπάρχουν περιθώρια αντίστασης.
Οι αντιτρομοκρατικές νομοθεσίες αποτελούσαν ανέκαθεν ένα εργαλείο ελέγχου, καταστολής αλλά και πολιτικής επιβολής στα χέρια των εξουσιαστών. Η διαχείριση του εσωτερικού εχθρού από το κράτος και τους πολιτικούς προϊστάμενούς του λαμβάνει πιο έντονα σάρκα και οστά στη τωρινή συγκυρία. Σε μία περίοδο σφοδρής επίθεσης από το καθεστώς, ενάντια στον αναρχικό χώρο, με την καταστολή του εσωτερικού εχθρού να βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα ιεράρχησης των προαπαιτούμενων από τους δανειστές και ειδικά από την κυβέρνηση των ΗΠΑ που με ανησυχία διαβλέπει οτι η συνέχιση της μαχητικής αντίστασης και του ένοπλου αγώνα, η αμετανόητη στάση των πολιτικών κρατουμένων, οι επαπειλούμενες κοινωνικές
εκρήξεις που κυοφορούνται μέσα στην υπόκοφη ένταση, νομοτελειακά θα πυροδοτήσουν ένα νέο γύρο αντιπαράθεσης και αποσταθεροποίησης απέναντι στην επίπλαστη ευημερία του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας.
Σήμερα, προκειμένου η ΕΕ να θωρακίσει την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων της και να ξεπεράσει την κρίση η εγχώρια αστική τάξη υπάρχει η αναγκαιότητα, περισσότερο από ποτέ, να χτυπηθούν οι πολιτικές πρωτοπορίες. Να καμφθεί το αγωνιστικό φρόνημα των συντρόφων -ισσων και να παραδειγματιστούν όσοι-ες σκέφτονται, να διαβούν παρόμοιες διαδρομές αγώνα και αντίστασης. Να σαπίζουν στις φυλακές οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες, να ποινικοποιείται η φτώχεια και η αξιοπρέπεια να κατάσχεται στα ειρηνοδικεία από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Γιατί οι κρίσεις και το ξεπέρασμά τους είναι οι διαχρονικές αφορμές των αφεντικών για την καταστροφή όχι μόνο κεφαλαίων αλλά και ανθρώπων και η
απόπειρα εξόντωσης των συντρόφων αποτελεί μια ακόμα στιγμή του γενικότερου κατασταλτικού πογκρόμ, μέσα στο πλαίσιο της μνημονιακής επέλασης του κεφαλαίου και του κράτους του. Γιατί σήμερα είναι οι σάρκες των ανά τον κόσμο προλετάριων αυτές που μπαίνουν και πάλι στη παγκόσμια καπιταλιστική κρεατομηχανή για την επαναφορά της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Γι’ αυτό η αλληλεγγύη, ως διαδικασία απελευθέρωσης των συντρόφων απ΄τα νύχια της καταστολής αλλά και ως διαδικασία περιφρούρησης των ίδιων από τις δικαστικές μεθοδεύσεις αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του ευρύτερου αγώνα ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό. Γιατί όποιος ξεχνάει τους αιχμαλώτους του ταξικού πολέμου αργά ή γρήγορα θα ξεχάσει και τον ίδιο τον πόλεμο.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ