Μιλάνο 5/5/2018
Δημοσιεύθηκε στο 2ο τεύχος της έντυπης παρέμβασης της Ταξικής Αντεπίθεσης
“Έφοδος στον Ουρανό” (Ιούνιος 2018)
“Να επιτεθούμε στα αφεντικά και τους πολέμους τους”
για τους αγώνες ενάντια στον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό στην Ιταλία
Τι πιο διεθνιστικό από το ν’ αγωνίζεσαι στον ίδιο σου τον τόπο και παντού, για τη λευτεριά των λαών του κόσμου όλου; Με κεντρικό γνώμονα το παραπάνω ερώτημα και στα πλαίσια των διεθνών επαφών της, η Ταξική Αντεπίθεση εδώ και πάνω από ένα χρόνο ανέπτυξε μια πολιτική σχέση με συντρόφους και συντρόφισσες από την Ιταλία, πιο συγκεκριμένα από την κατάληψη Panetteria στη συνοικία Lambrate του Μιλάνου. Πρώτοι καρποί αυτής της συνάντησης αποτέλεσαν οι εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν τόσο εδώ στην Αθήνα, όσο και στο Μιλάνο, με τη συμμετοχή μελών των δύο συλλογικοτήτων -όπου και δόθηκε η ευκαιρία για ανταλλαγή ενημέρωσης αλλά και πολιτικών θέσεων και απόψεων, σχετικά και με τα πολιτικά καθήκοντα αγώνα που προκυπτουν από τα πυκνά σύννεφα του πολέμου, που σκεπάζουν όλο και πιο βαριά τη Μέση Ανατολή και την ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου. Από αυτή τη ζύμωση, προέκυψε από την πλευρά μας και μέσα από το Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο, η πρόταση για την απόπειρα συνδιοργάνωσης μιας διεθνιστικής κινητοποίησης, μιας Διεθνούς Καμπάνιας Αντιπολεμικής – Αντιιμπεριαλιστικής Δράσης.
Ακολουθεί η μετάφραση δύο σχετικών αναρτήσεων από το panetteriaoccupata.noblogs.org.
ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ
Κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του ‘90 υλοποιείται η αναβάθμιση των αμερικάνικων βάσεων που βρίσκονται εγκατεστημένες στο νησί της Κρήτης στην Ελλάδα, με σκοπό τη μετατροπή του νησιού σ’ ένα αεροπλανοφόρο, στραμμένο προς τη Μέση Ανατολή. Η αναδιοργάνωση της ξένης στρατιωτικής παρουσίας στην Ελλάδα, ιδιαίτερα του ΝΑΤΟ προκαλεί άμεσα μια σειρά από διαδηλώσεις και -διάχυτες στον πληθυσμό- διαμαρτυρίες.
Σήμερα, η βάση του ΝΑΤΟ που βρίσκεται εγκατεστημένη στην περιοχή της Σούδας, κοντά στην πόλη των Χανίων, αντιπροσωπεύει ακόμα ένα στρατηγικό σημείο για την τρέχουσα επιθετική στρατηγική του ΝΑΤΟ προς τις χώρες της Μέσης Ανατολής και από αυτή τη βάση ξεκίνησαν τα βομβαρδιστικά τις πρώτες μέρες του περασμένου Απρίλη που χτύπησαν τη Συρία. Την ίδια στιγμή, είναι ζωντανό ένα έντονο αίσθημα εχθρότητας απέναντι σ’ αυτή τη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ. Οι σύντροφοι του Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου στην Ελλάδα, στην παρούσα συνθήκη του διαρκούς ιμπεριαλιστικού πόλεμου, πρότειναν την ανάπτυξη μιας καμπάνιας, η οποία εκκινώντας από μια κινητοποίηση ενάντια στη βάση της Σούδας θα επεκτείνει την πρωτοβουλία αγγίζοντας κι άλλα εδάφη, ανάμεσα στα οποία και το ιταλικό.
Σήμερα, μπορούμε να μιλάμε για μια Μεσόγειο του Πολέμου, σ’ αυτήν τη γεω-πολιτική περιοχή η παρουσία του ΝΑΤΟ είναι ο κοινός παρανομαστής για όλες τις χώρες του μπλοκ της ΕΕ, τόσο εκείνων που βρέχονται από τη Μεσόγειο όσο κι εκείνων της υπόλοιπης Ηπείρου. Το ΝΑΤΟ μέσα από τη διαδικασία διαχείρισης της κρίσης μέσω του ιμπεριαλιστικού πολέμου, αναπτύσσεται προς την Ανατολική Ευρώπη και προς το Νότο της Μεσογείου. Γι’ αυτό μπορούμε να πούμε ότι η κινητοποίηση ενάντια στο ΝΑΤΟ μετατρέπεται στο αντικειμενικά ενοποιητικό πεδίο, εκεί όπου καθίσταται χειροπιαστή η διεθνιστική επαναστατική δράση. Ενοποιημένη είναι η αντίθεση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, του οποίου ηγούνται οι ΗΠΑ-ΕΕ, οι μεγαλύτεροι υπεύθυνοι και υποκινητές συγκρούσεων και εθνοτικών-θρησκευτικών-φατριαστικών αντιπαραθέσεων, και μέσω της σχέσης με τη σιωνιστική οντότητα. Αυτοί είναι οι κύριοι υπεύθυνοι της Μεσανατολικής σύγκρουσης, του επανακαθορισμού των “κρατικών” μορφωμάτων, του επανασχεδιασμού ενός νέου χάρτη εκμετάλλευσης και καταπίεσης, προς όφελος των Ευρω-Αμερικάνικων επιχειρήσεων, εμβαθύνοντας τη σχέση υποταγής κέντρου-περιφέρειας. Παράλληλα είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για τη μετατροπή της Μεσογείου σε θάλασσα πολέμου.
Στις 15 Απρίλη συναντηθήκαμε στην Κατειλημμένη Panetteria στο Μιλάνο για ν’ απαντήσουμε στην πρόταση των συντρόφων από την Ελλάδα και να βάλουμε τις βάσεις για μια κοινή καμπάνια ενάντια στις βάσεις του ΝΑΤΟ και τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ. Αυτό θα είναι κι ένα από τα σημεία που θα χαρακτηρίσει τη διεθνή συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα στις 1 και 2 Ιούνη 2018. Για την πραγματοποίηση της εδώ στην Ιταλία, σκεφτήκαμε ότι πρέπει να ξεκινήσουμε προτείνοντας αυτή τη διαδρομή σ’ εκείνες τις καταστάσεις όπου ήδη κινητοποιούνται και πραγματώνουν μια υπαρκτή κριτική στην στρατιωτική παρουσία στα εδάφη, και μ’ ιδιαίτερο τρόπο στο κίνημα ενάντια στις βάσεις στη Σαρδηνία. Κατά τη διάρκεια του διημέρου στο Cagliari [της Σαρδηνίας] “ενάντια στη RWM” (γερμανική πολυεθνική με ιταλική έδρα στο Ghedi και παραγωγή βομβών στο Domusnovas), προτείναμε την οργάνωση στο νησί, το ερχόμενο φθινόπωρο -κατά τη διάρκεια των περιοδικών στρατιωτικών ασκήσεων- μιας ημέρας κινητοποίησης, σε επαφή και σχέση με παρόμοιες πρωτοβουλίες στο νησί της Κρήτης, συμπεριλαμβάνοντας την σε μια κοινή καμπάνια διεθνών πρωτοβουλιών ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που καθοδηγείται από το ΝΑΤΟ. Η πρόταση που νοιώθουμε ότι πρέπει να κάνουμε σ’ όλους εκείνους που αντιπαρατίθενται στον πόλεμο είναι η ανάπτυξη μιας “διεθνούς καμπάνιας”, όπου θ’ αναπτυχθεί η ζύμωση και πρωτοβουλίες στα διάφορα εδάφη (συνελεύσεις, συγκεντρώσεις, πορείες κλπ), όπου το ΝΑΤΟ είναι παρόν, έτσι ώστε να φτάσουμε σε μια κοινή πρωτοβουλία στη Σαρδηνία. Η παρουσία του ΝΑΤΟ αφορά όλα τα εδάφη. Στη Ρώμη, στη συνοικία Centocelle, θέλουν να επεκτείνουν τη στρατιωτική περιοχή για να κατασκευάσουν το λεγόμενο “Ιταλικό Πεντάγωνο”, καταπατώντας μια πράσινη έκταση της πόλης. Ενάντια σ’ αυτήν την εντεινόμενη στρατιωτικοποίηση του εδάφους αναπτύσσονται κινητοποιήσεις και στις 2/6 θα πραγματοποιηθεί μια διαδήλωση καλεσμένη από Επιτροπές και οργανώσεις που θα κατέβουν στο δρόμο για την υπεράσπιση του αρχαιολογικού πάρκου του Centocelle. Μόνο στη Λομβαρδία, επισημαίνουμε την παρουσία της αεροπορικής βάσης του Ghedi (Brescia) όπου βρίσκονται από τις ΗΠΑ, οι πυρηνικές κεφαλές για τα αεροπλάνα της βάσης ή της εγκατάστασης στο Solbiate Olona, όπου φιλοξενείται το νατοϊκό γενικό επιτελείο των σωμάτων ταχείας επέμβασης. Αυτά είναι μόνο μερικά από τα παραδείγματα των 120 βάσεων που υπάρχουν στο ιταλικό έδαφος, οι οποίες και μπορούν να χωριστούν σε τέσσερα είδη βάσεων: “1) Βάσεις και υποδομές που έχουν παραχωρηθεί προς χρήση στις ΗΠΑ, με βάση τις μυστικές συμφωνίες στις 29/6/1951 και τις 20/10/1954. Με βάση αυτές τις συμφωνίες, και μόνο θεωρητικά, οι εγκαταστάσεις βρίσκονται υπό ιταλικό έλεγχο και οι διοικήσεις των ΗΠΑ έχουν το στρατιωτικό έλεγχο του υλικού και των επιχειρήσεων. 2) Βάσεις του ΝΑΤΟ, με βάση τις συμφωνίες της Ατλαντικής Συμμαχίας. 3) Ιταλικές Βάσεις “επιστρατευμένες” για τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, δηλαδή παραχωρημένες σε χρήση στο υπερατλαντικό στρατιωτικό μπλοκ, με βάση τις συμφωνίες της Ατλαντικής Συμμαχίας. 4) Μεικτές Βάσεις (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ιταλία), με βάση τις προαναφερόμενες μυστικές συμφωνίες και τις συμφωνίες της Ατλαντικής Συμμαχίας”.
Σ’ αυτή τη σύντομη παράθεση δεν είναι δυνατό να μην αναφερθούν οι βάσεις στη Sigonella και το Muos στη Σικελία, το κέντρο επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ για το ανατολικό μέτωπο, το παρατηρητήριο της Ατλαντικής Συμμαχίας για τη Μέση Ανατολή, τη βόρεια και την υποσαχάρια Αφρική με έδρα στη δημοτική περιοχή του Giugliano, στην τοποθεσία Lago Patria, κοντά στη Νάπολη καθώς και τη βάση του Aviano (Pordenone). Μια ευρύτατη παρουσία του στρατιωτικού μηχανισμού με διάφορες μορφές, όλες όμως ενταγμένες στην ίδια στρατηγική εξαγωγής μέσω του πολέμου μιας νέας αποικιακής κυριαρχίας, από την πλευρά των ιμπεριαλιστικών πόλων ΗΠΑ και EE προς άλλες περιοχές του κόσμου.
Οι σύντροφοι από το Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο μας παρακινούν μ’ αυτήν την πρόταση “να οργανώσουμε συντονισμένες καμπάνιες και δράσεις, να οργανώσουμε μια καμπάνια ενάντια στον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και τις βάσεις του ΝΑΤΟ”, να οικοδομήσουμε ένα κοινό μέτωπο αγώνα, μια κινητοποίηση που μπορεί να ισχυροποιήσει ένα διεθνές ταξικό κίνημα.
Η συνεισφορά στην αντίσταση ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια κατακερματισμού και βαλκανοποίησης, πείνας και καθυπόταξης, μπορεί να είναι ένα βήμα προς μια γέφυρα ανάμεσα στις ακτές της Μεσογείου που θα επιτρέψει την οικοδόμηση μιας σχέσης με τις υπάρχουσες ταξικές και αντιιμπεριαλιστικές εμπειρίες. Μετά τη συνάντηση στο Μιλάνο πιστεύουμε ότι είναι η σωστή στιγμή για να το κάνουμε. Δώσαμε ένα νέο ραντεβού στις 1-2/6/18 στην Αθήνα όπου και θα συζητήσουμε και γι’ αυτό.
Μιλάνο, 15 Μάη 2018
ΥΓ: Κατά τη διάρκεια της συνάντησης έγινε μια παρουσίαση της εμπειρίας του Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου και μια ενημέρωση για την κατάσταση στην Τουρκία, όπου οι σύντροφοι (από τους συνδιοργανωτές της πρότασης του Μετώπου) πρέπει ν’ αναμετριούνται μ’ ένα κοινωνικό σύστημα όλο και πιο αυταρχικό και χτυπιούνται από μια ισχυρότατη κυβερνητική καταστολή, τόσο στο τουρκικό έδαφος όσο και στο εξωτερικό. Σκιαγραφήθηκε ένα πλαίσιο του κινήματος ενάντια στον πόλεμο στις ΗΠΑ, όπου και εκεί έχουν διοργανωθεί εκδηλώσεις και πολυάριθμες διαδηλώσεις, τόσο για την αλληλεγγύη στην παλαιστινιακή αντίσταση, όσο και ενάντια στο ΝΑΤΟ και τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ, ενώ τόσο κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, όσο και το φθινόπωρο θα διοργανωθούν νέες κινητοποίησεις. Συζητήθηκε το πόσο σημαντική είναι η διασύνδεση της κινητοποίησης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο, στο πλαίσιο της κρίσης, στη συνεχή διερεύνηση του συσχετισμού της με τους υπόλοιπους αγώνες που διεξάγονται στο σήμερα, από εκείνους των εργαζομένων μέχρι εκείνους για την κάλυψη των αναγκών, όπως η στέγη, αλλά κι εκείνους ενάντια στην περιβαλλοντική καταστροφή.
ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΜΑΗ: ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΙΣ 15.00 ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ENI, ΤΙΣ ΛΕΗΛΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΗΣ
η πορεία θα ολοκληρωθεί στη συμβολή των οδών Imbonati και Bivio.
Να επιτεθούμε στα αφεντικά (πρώτα στους Ιταλούς)
Πόλεμος στο εξωτερικό και στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας σημαδεύουν όλο και πιο έντονα το παρόν μας. Για να διατηρηθούν ειρηνευμένα τα “μετόπισθεν” ενώ κυβερνήσεις και πολυεθνικές εξαπολύουν τη λεηλασία τους στην Αφρική, ως προέκταση του ανταγωνισμού τους στην Ευρώπη, τα αφεντικά δίνουν αέρα στα ρατσιστικά πανιά του πολέμου μεταξύ των φτωχών. Ένας αέρας που ενισχύει τον πολλαπλασιασμό των -ολοένα και πιο νομιμοποιημένων και προστατευόμενων- νεοφασιστικών ομάδων.
Η ιταλική κυβέρνηση χρηματοδοτεί τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Λιβύη και τα τάγματα που τα διαχειρίζονται, η ΕΝΙ και άλλες επιχειρήσεις προσπαθούν να διατηρήσουν και να επεκτείνουν τις δουλειές τους, χρησιμοποιώντας οποιαδήποτε φράξια του τοπικού πολέμου, περιλαμβανομένων και των τζιχαντιστών.
Παράλληλα το ντόπιο κεφάλαιο, με τον εντοπισμό νέων κοιτασμάτων φυσικού αερίου, ανοίγει σενάρια με Χώρες άμεσα εμπλεκόμενες στον πόλεμο στη Συρία, αφήνοντας να φανεί ένας ακόμα πιό σημαντικός ρόλος της Τουρκίας στον περιορισμό των προσφύγων, όπως επίσης και του Ισραήλ ως μαντρόσκυλο της Μεσογείου.
Η εργατική δύναμη των μεταναστών που προέρχονται από λεηλατημένα εδάφη εξασφαλίζει ένα στρατό εργαζόμενων σε καθεστώς εκβιασμού και τρόμου, εγγυάται κέρδη με χαμηλό κόστος και καθιστά εφικτή την καθυπόταξη και των ντόπιων προλετάριων σε ολοένα και πιο επισφαλείς συνθήκες ζωής.
Ο ρατσισμός του Κράτους δηλώνει ανοιχτά ότι για να σωθεί η δημοκρατία πρέπει να εγκλείσει τους μετανάστες στα σπίτια τους. (Εξαίρεση γίνεται για εκείνους προς επιλογή από το δικό μας καπιταλισμό).
Ενώ η διεθνής πολιτική ληστείας ξεβράζει και εδώ τα προϊόντα της, από την εκμετάλλευση μέχρι τις περιβαλλοντικές καταστροφές (βλέπε αγωγό ΤΑΡ), στο Νίγηρα διευρύνεται η κοινωνική σύγκρουση ενάντια στις δυτικές αποστολές.
Είναι ολοένα και πιο επιτακτικό να συζητήσουμε για τον καιρό που κάνει, να επανεκκινήσουμε την πρακτική της διεθνιστικής αλληλεγγύης και να συμπαραταχθούμε με τους λόγους εκείνων που αγωνίζονται ενάντια στην ιταλική αποικιοκρατία.
Γι’ αυτό το λόγο καλούμε όλες και όλους που θέλουν ν’ ανοίξει και πάλι η κοινωνική σύγκρουση έξω και ενάντια από κάθε θεσμικό συμβιβασμό, στη διαδήλωση του Μιλάνου.