δημοσιεύθηκε στο 2ο τεύχος της “Εφόδου στον Ουρανό”.
«Πιστεύω ότι το διαβατήριο για αυτό που ονομάζουμε “καθαρή έξοδο” από το πρόγραμμα, δεν είναι άλλο από την υπεραπόδοση της ελληνικής οικονομίας. Μια απόδοση που εξέπληξε, πιστεύω θετικά, όλους τους εταίρους μας τα τελευταία τρία χρόνια και έπαιξε καθοριστικό ρόλο, ώστε να αποκατασταθεί η χαμένη αξιοπιστία της χώρας απέναντι στους εταίρους της» (Αλέξης Τσίπρας προς Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ, 26/04/2018)
Πανηγυρίζει διαρκώς η κυβέρνηση, επιδεικνύοντας ως τεράστια επιτυχία την “υπεραπόδοση” της ελληνικής οικονομίας, με το πρωτογενές πλεόνασμα για το 2017 να κλείνει στο 4,2% έναντι του προβλεπόμενου από το πρόγραμμα 1,75%. Και με το δίκιο τους πανηγυρίζουν οι υπηρέτες της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών, καθώς τα δικά τους συμφέροντα εξυπηρετούν, δημιουργώντας συνθήκες κοινωνικής λεηλασίας και ταξικής αφαίμαξης, ώστε να πάρει μπρος η μηχανή της καπιταλιστικής “ανάπτυξης”. Τα ματωμένα πλεονάσματα του προϋπολογισμού προέρχονται από τη συρρίκνωση των κρατικών δαπανών και την αύξηση των κρατικών εσόδων μέσω της φορομπηχτικής πολιτικής. Όταν, λοιπόν, μιλάμε για “πρωτογενή πλεονάσματα” μιλάμε για περικοπές δαπανών που αφορούν λαϊκές ανάγκες, για αυξήσεις των έμμεσων και άμεσων φόρων, για ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, για κατασχέσεις και εφαρμογή των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και πάνω απ’ όλα μιλάμε για συσσώρευση αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων μετά από 8 χρόνια μνημονιακής λαίλαπας. Και στα σωρευμένα μέτρα τόσων ετών έρχονται να προστεθούν κι άλλα, όπως είναι τα μέτρα που προβλέπει το “συμπληρωματικό μνημόνιο συνεργασίας” (ένταση της φοροεπιδρομής, ενδεχόμενη ταχύτερη μείωση του αφορολόγητου ορίου, περικοπές συντάξεων για την “εξοικονόμηση” 1,8 δισ. σε ετήσια βάση μέχρι το 2022, πλήρης κατάργηση του ΕΚΑΣ από τον Δεκέμβριο του 2019, νέα δέσμη μέτρων νομικής θωράκισης της τραπεζικής πλουτοκρατίας για τα “κόκκινα δάνεια” κλπ). Επιπλέον, το κείμενο του επικαιροποιημένου μνημονίου μιλάει με σαφήνεια για τις προθέσεις διαιώνισης της αντιλαϊκής πολιτικής: «η επιτυχία της ανάκαμψης θα απαιτήσει τη συνεχή εφαρμογή συμφωνημένων πολιτικών για πολλά χρόνια -που απαιτεί την πολιτική δέσμευση, αλλά και την τεχνική ικανότητα της ελληνικής διοίκησης να τις υλοποιήσει- και για το σκοπό αυτό οι αρχές έχουν δεσμευθεί να κάνουν πλήρη χρήση της διαθέσιμης τεχνικής υποστήριξης».
Η τυπική λήξη του μνημονίου τον Αύγουστο, λοιπόν, δεν είναι τίποτε άλλο παρά εφαρμογή στο διηνεκές της μνημονιακής πολιτικής, αφού η Ελλάδα δεσμεύεται για εξοντωτικά πρωτογενή πλεονάσματα έως το 2060! Πουλάει φούμαρα η κυβέρνηση όταν μιλάει για “καθαρή έξοδο”, αφού θα συνεχίζεται τόσο η αντιλαϊκή πολιτική (με ή χωρίς μνημόνιο) όσο και η “ενισχυμένη” επιτροπεία. Για ποια “καθαρή έξοδο” μιλάνε οι πολιτικοί απατεώνες του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, όταν το Αρθρο 14.1 του Κανονισμού 472/2013 της ΕΕ προβλέπει πως: «Τα κράτη μέλη παραμένουν υπό εποπτεία μετά το πρόγραμμα εφόσον δεν έχει εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% της χρηματοδοτικής συνδρομής που έχει ληφθεί από ένα ή περισσότερα άλλα κράτη μέλη, τον ΕΜΧΣ (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Χρηματοοικονομικής Σταθεροποίησης), τον ΕΜΣ (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας) ή το ΕΤΧΣ (Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας)», δηλαδή βάσει της διάρθρωσης του ελληνικού χρέους για να βγει η οικονομία από την εποπτεία θα πρέπει να αποπληρωθούν στους μηχανισμούς αυτούς περίπου € 75 δις. Άλλωστε, ο επικεφαλής του Eurogroup Μάριο Σεντένο μίλησε ξεκάθαρα για «εργαλείο ενισχυμένης επιτήρησης» της Κομισιόν, που θα ελέγχει την εφαρμογή των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων. Ταυτόχρονα, το χρέος παραμένει σε δυσθεώρητα ύψη (€ 343,7 δις. 31/03/2018) και η ενδεχόμενη “ελάφρυνσή” του θα έχει επιπλέον αρνητικές επιπτώσεις, Αφού η οποιαδήποτε διαδικασία “ελάφρυνσης” είναι άμεσα συναρτώμενη με την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής.
Μετά την επίτευξη συμφωνίας σε τεχνικό επίπεδο για την δ’ αξιολόγηση, αναμένουμε το Eurogroup της 21ης Ιούνη για να δούμε πως ακριβώς θα εξειδικευτεί το πλαίσιο της αντιλαϊκής πολιτικής στη “μεταμνημονιακή” Ελλάδα (διαχείριση χρέους, τρόπος συμμετοχής ΔΝΤ, μηχανισμός εποπτείας κλπ). Για ένα, όμως, είμαστε απόλυτα βέβαιοι: όσο κι αν εξαπατούν συνειδητά το λαό πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες για “καθαρή έξοδο” και “ολιστικά αναπτυξιακά σχέδια”, ένας νέος κύκλος επίθεσης στα εργατικά-λαϊκά συμφέροντα ανοίγει. Μοναδική καθαρή έξοδος, λοιπόν, είναι η έξοδος από την ΕΕ, η μονομερής διαγραφή του χρέους, η κοινωνική επανάσταση και η κοινωνικοποίηση του πλούτου που παράγει ο εργαζόμενος λαός και ληστεύουν τα παράσιτα της πλουτοκρατίας.