Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΧΗΤΙΚΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ. Με αφορμή τις συγκρούσεις στις 16 Σεπτέμβρη στη διαδήλωση τιμής και μνήμης στον Παύλο Φύσσα.

Η Χρυσή Αυγή πριμοδοτούμενη από επιχειρηματίες, κανάλια και αστικά κόμματα που τώρα φιγουράρουν στο «συνταγματικό τόξο» μετατράπηκε από περιθωριακή συμμορία σε χρήσιμη πολιτική εφεδρεία, μέσα σε λίγα μόνο χρόνια.

Το βάθος και η έκταση της οικονομικής κρίσης, η ένταξη της χώρας σε καθεστώς διεθνούς επιτροπείας, η βίαιη φτωχοποίηση ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων δημιούργησε ένα φόβο στην εγχώρια αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό: Αυτόν, της πολιτικής αστάθειας, της όξυνσης της ταξικής πάλης και των γενικευμένων κοινωνικών συγκρούσεων. Το καθεστώς, ήδη από το 2009, λιγότερο από ένα χρόνο μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, οργάνωσε ένα πολυεπίπεδο σχέδιο «προληπτικής αντεπανάστασης», κομμάτι του οποίου ήταν η ενίσχυση μιας ναζιστικής γκρούπας, η οποία διατηρούσε -από την ίδρυση της- στενή σχέση με το «σκληρό πυρήνα» του κράτους. Παράλληλα η βίαιη φτωχοποίηση όλο και μεγαλύτερων κοινωνικών στρωμάτων, έστρεψε πολύ γρήγορα τα πιο συντηρητικά και οπισθοδρομικά κομμάτια τους στο ρατσισμό, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και το φασισμό.

Η καθοριστική περίοδος για το μετασχηματισμό της Χρυσής Αυγής σε μαζικό πολιτικό σχηματισμό εντοπίζεται από το 2008 έως το 2010, όπου εκλέγει για πρώτη φορά δημοτικό σύμβουλο στην Αθήνα. Το Μάιο του 2011 οργάνωσε μαζικό, πολυήμερο πογκρόμ κατά μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας, με πρόσχημα τη δολοφονία του Μανώλη Καντάρη. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 αποσπά σχεδόν 380.000 ψήφους και εκλέγει 18 βουλευτές. Όλα αυτά τα χρόνια απέκτησε συμμάχους στο αστικό πολιτικό κόσμο, βαθιές σχέσεις με το κεφάλαιο, χρόνο στα τηλεοπτικά κανάλια, χρήμα από τον κρατικό προϋπολογισμό και αρμονική συνεργασία με την αστυνομία, ειδικά σε κρίσιμες περιοχές όπως ο Άγιος Παντελεήμονας και η Νίκαια.

Η Χρυσή Αυγή παρά την αντι-συστημική ρητορική της, όλα αυτά τα χρόνια βρισκόταν σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις της ΝΔ. Το 2009 η αστυνομία μαζί με φασίστες, οι οποίοι πέταξαν μολότοφ μέσα από τις γραμμές των ΜΑΤ, επιτέθηκε σε αντιφασιστική διαδήλωση 2.500 ατόμων στην περιοχή. Τις επόμενες μέρες ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης (και βασιλικός επίτροπος επί χούντας) Χρ. Μαρκογιαννάκης συναντήθηκε, για μια ακόμα φορά, με την «επιτροπή κατοίκων» του Άγιου Παντελεήμονα. Μετά τις εκλογές του 2015 και την ανάδειξη της ΧΑ σε 3η κοινοβουλευτική δύναμη, η πολιτική σχέση της οργάνωσης με τη ΝΔ αναβαθμίζεται. Συνδετικός κρίκος πια, ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης και στενός σύμβουλος του πρωθυπουργού, Τάκης Μπαλτάκος, ο οποίος φτάνει στο σημείο να καθοδηγεί τον Κασιδιάρη, όσον αφορά τα κυβερνητικά νομοσχέδια που οφείλει η Χρυσή Αυγή να υπερψηφίσει.

Η αντεργατική δράση του ναζιστικού κόμματος δεν θα μπορούσε, φυσικά, να μείνει χωρίς ανταμοιβή από το κεφάλαιο. Μονάχα για τη δημιουργία σωματείου στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη οι Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης και Λαγός παρέλαβαν 300-400.000 ευρώ από τους εργολάβους Αθανασόπουλο, Δελή, Πυρινή, Μεταξά και Βουδούρη. Λίγο αργότερα το τάγμα εφόδου του Περάματος πραγματοποιεί επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, κάτω από τα αδιάφορα βλέμματα των αστυνομικών της ΔΙΑΣ. Τέσσερις μέρες μετά (και μια μέρα μετά τη δολοφονία του Φύσσα) η επιχείρηση του προέδρου της «Ένωσης Ναυπηγοεπισκευαστών Πειραιά» προσλαμβάνει σχεδόν ολόκληρο τον τοπικό πυρήνα του Περάματος.

Η Χρυσή Αυγή οργανώνει πογκρόμ, επιτίθεται σε μετανάστες, σε εργάτες, σε ομοφυλόφιλους. Επιτίθεται σε συνδικαλιστές, σε αγωνιστές, σε καταλήψεις και αναρχικά στέκια. Στις 17 Γενάρη του 2013 δολοφονεί τον 27χρονο Σαχζάντ Λουκμάν από το Πακιστάν.

Η Χρυσή Αυγή δεν είναι απλά ένας εντολοδόχος της αστικής τάξης -ή κάποιου τμήματος της. Είναι ταυτόχρονα ένας πολιτικός φορέας ο οποίος διατηρεί το δικό του σχεδιασμό και τα δικά του συμφέροντα. Τον Σεπτέμβρη του 2013 η Χρυσή Αυγή διευρύνει το πεδίο των επιθέσεων της, διεκδικώντας αναβαθμισμένο πολιτικό ρόλο, ειδικά μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση. Διαπραγματευτικό της χαρτί, οι υπηρεσίες της στο κεφάλαιο και η βία των ταγμάτων εφόδου. Σε αυτή την κατεύθυνση επιτίθεται στους συνδικαλιστές στο Πέραμα. Σε αυτή την κατεύθυνση, επιδιώκει την ηγεμονία σε ολόκληρο εκείνο το πολιτικό φάσμα που εκτείνεται από την άκρα δεξιά έως και τον εθνικοσοσιαλισμό. Εκδιώκουν βουλευτή της ΝΔ από το “μνημόσυνο” στο Βίτσι, ενώ λίγες μέρες μετά ξυλοκοπούν τον πρόεδρο της νεολαίας του ΛΑΟΣ και τον πρόεδρο του Πατριωτικού Συλλόγου Λάρισας στο “μνημόσυνο” του Μελιγαλά.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο της όξυνσης της φασιστικής βίας, και όχι τυχαία, τη νύχτα 17 προς 18 Σεπτέμβρη του 2013 δολοφονείται στο Κερατσίνι ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας από οργανωμένο τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής. Δύο χρόνια μετά και λίγες μέρες πριν τις εκλογές του 2015, στις 17 Σεπτέμβρη, ο γ.γ. γραμματέας της οργάνωσης Ν. Μιχαλολιάκος αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη της δολοφονίας. Ο Παύλος Φύσσας πέφτει μαχόμενος, με τους δολοφόνους να τον χτυπάνε, να τον κρατάνε και τον Ρουπακιά να τον σκοτώνει, εν ψυχρώ, με 3 μαχαιριές. Στο Κερατσίνι πραγματοποιείται, σαν άμεση απάντηση, μαζική και μαχητική αντιφασιστική διαδήλωση κατά τη διάρκεια της οποίας γίνεται προσπάθεια να προσεγγιστούν τα γραφεία της Νίκαιας, ενώ πραγματοποιούνται επιθέσεις στο τοπικό Α.Τ., σε τράπεζες και πολύωρες συγκρούσεις με τα ΜΑΤ, αλλά και τους φασίστες που κρύβονται πίσω τους. Στις 25 Σεπτεμβρίου πραγματοποιείται διαδήλωση στα γραφεία της «Κεντρικής Διοίκησης» της Χρυσής Αυγής στη Μεσογείων, όπου και πραγματοποιείται επίθεση στον αστυνομικό φραγμό. Την 1η Νοέμβρη εκτελούνται από τις Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις δύο μέλη των ταγμάτων εφόδου στο Ν. Ηράκλειο και τραυματίζεται άλλο ένα, σαν απάντηση στη δολοφονία Φύσσα.

Στις 28 Σεπτεμβρίου η κυβέρνηση της ΝΔ μετά από μια θεαματική αστυνομική επιχείρηση συλλαμβάνει την ηγεσία της Χρυσής Αυγής και ένα κομμάτι του σκληρού κομματικού μηχανισμού της. Φυσικά, το τμήμα της αστυνομίας, του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών που διατηρούσε στενή σχέση με την οργάνωση αφήνεται ανέγγιχτο. Η (πρόσκαιρη;) θυσία ενός συμμάχου από την ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά, οφείλεται κατ’ αρχάς στο φόβο ενός νέου Δεκέμβρη. Μιας εξέγερσης με ταξικό και αντιφασιστικό πρόσημο, ικανής ακόμα και να ανατρέψει την ασταθή κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Και αυτό γιατί στη κοινωνική συνείδηση η δράση της Χρυσής Αυγής ήταν άμεσα συνυφασμένη με το κράτος και το κεφάλαιο. Ταυτόχρονα όμως, οι συλλήψεις και οι διώξεις του Σεπτεμβρίου ήταν και μια εσωτερική σύγκρουση στην «πολυκατοικία της δεξιάς», μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα ανάχωμα στην εκλογική της άνοδο, το οποίο θα την περιόριζε απλά σε μια ελεγχόμενη εφεδρεία του μνημονιακού μπλοκ.

Στη σημερινή συγκυρία, 4 χρόνια μετά τη δολοφονία Φύσσα και 2,5 μετά την έναρξη της δίκης, η Χρυσή Αυγή βρίσκεται αποδυναμωμένη και αποδιοργανωμένη. Ο μαχητικός αντιφασισμός την έχει οδηγήσει σε μια βαθιά κρίση στρατηγικής. Το κίνημα έχει επιβάλλει τους όρους του σε όλη την Ελλάδα. Κατεβαίνει μαζικά στο δρόμο, “απαγορεύει” εκδηλώσεις, τσακίζει φασίστες, εγκλωβίζοντας τους σε μια θέση μόνιμης άμυνας. Αυτό όμως έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη ρητορική τους και αποκαθηλώνει πλήρως τους «μαχητές πού θα ακονίσουν αν χρειαστεί τις ξιφολόγχες στα πεζοδρόμια». Ο μαχητικός αντιφασισμός καταρρακώνει το μύθο του “πολιτικού στρατιώτη” και των “άτρωτων” ταγμάτων εφόδου, αμφισβητεί τη δυνατότητα της ναζιστικής οργάνωσης να πραγματοποιήσει ακόμα και μια ανοιχτή ομιλία, καταφέρνοντας να σπείρει την ηττοπάθεια και την απογοήτευση στις γραμμές της, αλλά και την αμφιβολία για την ηγεσία, η οποία φοβισμένη για την έκβαση της δίκης και την πιθανή καταδίκη της προσπαθεί να σώσει απλώς το τομάρι της.

Η ευνοϊκή αυτή συνθήκη δεν επιτρέπει όμως ούτε τον εφησυχασμό, ούτε την ολιγωρία μας. Η Χρυσή Αυγή, σε κάθε περίπτωση, αποτελεί ακόμα αξιοποιήσιμη δύναμη. Τον Δεκέμβρη του 2016 πραγματοποιείται αποστολή της επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής στο Καστελόριζο και τη Ρω, στην οποία συμμετέχουν υπουργοί της κυβέρνησης μαζί με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, των ΑΝΕΛ και της Χρυσής Αυγής. Λίγες μέρες μετά ο πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλος αποκαλύπτει την επικίνδυνη και τυχοδιωκτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, που αποσκοπεί στη νομιμοποίηση της Χρυσής Αυγής, ώστε να αποδυναμωθεί η ΝΔ: «Πρέπει να αποφασίσουμε τι προτιμούμε: μια προσπάθεια ένταξης της Χρυσής Αυγής στο κλίμα της δημοκρατίας ή τη διαρκή ρήξη. Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να προηγηθεί η ουσία μιας σύγκλισης. Η Χρυσή Αυγή πρέπει να δεχθεί έμπρακτα την υπαγωγή της στους θεσμούς της Δημοκρατίας. Και αυτή την στάση, αν και όταν εκδηλωθεί, πρέπει να τη στηρίξουν τα δημοκρατικά κόμματα». Ταυτόχρονα η ΝΔ, ένα κράμα σκληρού νεοφιλελευθερισμού και ακροδεξιάς πολιτικής, περιμένει το τέλος της δικαστικής διαδικασίας για να διαμορφωθεί ένα νέο πλαίσιο συνεργασίας, με τη Χρυσή Αυγή (η οποία δείχνει να κάνει ένα άνοιγμα σε ακροδεξιά στελέχη, πιο μετριοπαθή) ή με κάποιο νέο φορέα που θα δημιουργήσουν πρώην βουλευτές της. Παρ’ όλα αυτά, σε τοπικό επίπεδο, η πολιτική συνεργασία τους συνεχίζεται: Στις 17 Νοέμβρη του 2016 σε συγκέντρωση στον Πειραιά ενάντια στη δημιουργία ξενώνα φιλοξενίας ασυνόδευτων ανήλικων προσφύγων/ μεταναστών βρέθηκαν μαζί “αυτόνομοι” εθνικοσοσιαλιστές, στελέχη της Χρυσής Αυγής, δημοτικοί σύμβουλοι της ΝΔ, καθώς και ένας βουλευτής της. Η Ντόρα Μπακογιάννη, έτσι και αλλιώς, είχε δηλώσει προκλητικά λίγους μήνες πριν τη δολοφονία Φύσσα: «Εμένα η Χρυσή Αυγή μου φέρεται με το “|σεις και με το σας”».

Και όλα αυτά μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον, εκλογής του ακροδεξιού Τραμπ στις ΗΠΑ και ενίσχυσης των ακροδεξιών και ναζιστικών κομμάτων σε όλη την Ευρώπη. Σχεδόν 40% στη Γαλλία και 26%, στην Αυστρία, 13% και τη Γερμανία. Πολύ ισχυρά στην Ελβετία και την Ουγγαρία. Η οικονομική κρίση, η αδυναμία του καπιταλισμού να μπει σε ένα νέο κύκλο ανάπτυξης, η κοινοβουλευτική αστάθεια και η συνεχής απαξίωση του αστικού πολιτικού προσωπικού οδηγεί το κεφάλαιο να αναζητά νέες πολιτικές εφεδρείες που θα μπορέσει να υπηρετήσει τα συμφέροντα του. Το πραξικόπημα που οργάνωσαν και καθοδήγησαν οι ΗΠΑ και η ΕΕ στην Ουκρανία και η αντιδραστική εξέγερση του Μαϊντάν το 2013 αποκαλύπτει ότι όταν ο φασισμός είναι αναγκαίος για την ένοπλη υπεράσπιση των ευρωπαϊκών και αμερικάνικων μονοπωλίων θα είναι πάντα εκεί…

Ήδη, τον τελευταίο χρόνο παρατηρούμε αύξηση της ρατσιστικής και φασιστικής βίας, με περισσότερες από 70 καταγεγραμμένες επιθέσεις στον Ασπρόπυργο, συχνά περιστατικά στον Πειραιά – στην εμβέλεια του Σχιστού, με τα καθημερινά πογκρόμ που οξύνθηκαν το καλοκαίρι στο Μενίδι και με την πρόσφατη επίθεση στη Λ. Ηρακλείου στη Λαμπρινή.Αυτές πρέπει να απαντηθούν τόσο με μαζική απεύθυνση την τοπική κοινωνία, όσο και μαχητικά, ώστε να μην αφεθεί κανένα περιθώριο ανασύνταξης στην εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής και τις ρατσιστικές συμμορίες.

Το τελευταίο διάστημα στην κατεύθυνση της όξυνσης της αντιφασιστικής πάλης, η Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών), ανάμεσα σε άλλες πρωτοβουλίες της, συμμετείχε στην συνδιοργάνωση της διαδήλωσης στις 12/4 στους Αμπελόκηπους, ενώ συμμετείχε με αυτόνομο μπλοκ και στη διαδήλωση στον Ασπρόπυργο στις 17/6.

Στις 16 Σεπτέμβρη καλέσαμε και συμμετείχαμε, και εμείς, στη διαδήλωση τιμής και μνήμης για τον Παύλο Φύσσα, κατά τη διάρκεια της οποίας ξέσπασαν συγκρούσεις στον αστυνομικό φραγμό που προστάτευε τα κεντρικά γραφεία των ναζί και κατέληξαν στη ΓΑΔΑ στη Λ. Αλεξάνδρας, με επιθέσεις στα ΜΑΤ που την φύλασσαν. Στηρίξαμε και στηρίζουμε έμπρακτα την πρόταση για την καθιέρωση κεντρικής πολιτικής διαδήλωσης στις 18 Σεπτέμβρη προς τα κεντρικά γραφεία της Χρυσής Αυγής, την οποία κατέθεσε η ΟΡΜΑ. Στη διαδήλωση της 16ης Σεπτέμβρη στηρίξαμε τη μαχητική δράση, τη στοχευμένη πολιτική αντι-βία, τη σύγκρουση με το κεφάλαιο, το αστικό κράτος και τους ένστολους μπράβους του και όχι την ηττοπάθεια, τη συνδιαλλαγή με την “αριστερά” του κεφαλαίου και τις συναντήσεις με τους υπουργούς της. Γιατί, ιστορικά, η συσπείρωση δυνάμεων, ο οργανωμένος αντιφασισμός και η ταξική πάλη είναι μονόδρομος για την υπεράσπιση των λαϊκών και εργατικών συμφερόντων. Και σε αυτόν τον δρόμο θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ. ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ.

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Το πρωί του Σαββάτου 14 Οκτώβρη πραγματοποιήθηκε στο κέντρο του Πειραιά παρέμβαση δεκάδων συντρόφων και συντροφισσών για την προπαγάνδιση της διαδήλωσης το ερχόμενου Σαββάτου 21 Οκτώβρη στην Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών, μετά το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στο Σαρωνικό που προκάλεσε η βύθιση στη Σαλαμίνα του σαπιοκάραβου Αγία Ζώνη ΙΙ, την οποία και συνδιοργανώνουν έπειτα από ανοιχτό κάλεσμα της Ταξικής Αντεπίθεσης (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών), αναρχικές–αντιεξουσιαστικές–κομμουνιστικές συλλογικότητες και σύντροφοι–συντρόφισσες.

Κατά την διάρκεια της παρέμβασης –που ξεκίνησε από το σταθμό ΗΣΑΠ του Πειραιά και κινήθηκε για πάνω από μια ώρα στο κέντρο της πόλης, με στάση κάτω από την τοπική χρυσαυγίτικη γιάφκα των μπράβων των εφοπληστών– πραγματοποιήθηκε αφισοκόλληση, ρίχτηκαν τρικάκια και μοιράστηκαν κείμενα.

 

Την Δευτέρα 16 Οκτώβρη στις 19.00 θα πραγματοποιηθεί στο ΕΜΠ (κτ.Γκίνη) η συζήτηση για τα οργανωτικά ζητήματα της διαδήλωσης.

Η περιβαλλοντική καταστροφή του Σαρωνικού που προκλήθηκε από τη βύθιση στη Σαλαμίνα του σαπιοκάραβου “Αγία Ζώνη ΙΙ”

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑ

ΗΤΑΝ ENA KΡΑΤΙΚΟ KAI ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

Παρ’ όλη την κυβερνητική προπαγάνδα, την αντιπολιτευτική σπέκουλα και την παραπληροφόρηση των μμε, οι περιβαλλοντικές συνέπειες παραμένουν ανυπολόγιστες και οι κρατικές ευθύνες ανεξίτηλες. Η πραγματική απάντηση και σ’ αυτό το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα μπορεί να δοθεί μόνο στους δρόμους της Αντίστασης και του Αγώνα.

 

ΟΛΟΙ-ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΩΝ

Σάββατο 21 Οκτώβρη, Σταθμός ΗΣΑΠ Πειραιά, στις 12.00

Τα Εξάρχεια αποτελούν έναν ζωντανό χώρο αγώνα, πολιτικών και κοινωνικών ζυμώσεων, δράσεων και πρωτοβουλιών ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και τους έμμισθους φρουρούς του. Ακριβώς για αυτό, το κοινωνικό έδαφος των Εξαρχείων δεν θα μπορούσε να μην αποτελεί βασικό πεδίο της κατασταλτικής πολιτικής: της εισβολής εμπόρων ναρκωτικών στην περιοχή (ειδικά μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008) και, ταυτόχρονα, της αστυνομικής βίας και της μόνιμης στρατοπέδευσης των ΜΑΤ και των ΟΠΚΕ περιφερειακά της εμβληματικής, για τον κόσμο του αγώνα και τη γειτονιά, πλατείας.

Η περιβαλλοντική καταστροφή του Σαρωνικού που προκλήθηκε από τη βύθιση στη Σαλαμίνα του σαπιοκάραβου “Αγία Ζώνη ΙΙ”

Αγία Ζώνη ΙΙ: ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑ

όπως δεν ήταν ατυχήματα και δεν “έφταιγε η κακιά στιγμή”, για το “Σάμινα” και το “Δύστος”, την κατάρρευση της Ρικομέξ, το ολοκαύτωμα της Πάρνηθας, την έκρηξη στα διυλιστήρια των ΕΛΠΕ…

Αύριο Δευτέρα 9/10 συνεχίζεται στο ΕΜΠ (κτ. Γκίνη) στις 19.00, η συζήτηση που καλέστηκε από την Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών), για την οργάνωση κινητοποιήσεων σχετικά με την οικολογική καταστροφή στο Σαρωνικό που προκλήθηκε από τη βύθιση στη Σαλαμίνα του σαπιοκάραβου Αγια Ζώνη ΙΙ.

Θα συνεχιστεί η συζήτηση για τα διαδικαστικά ζητήματα για τη διοργάνωση κινητοποίησης στο κέντρο του Πειραιά καθώς και οι κινήσεις για την προπαγάνδιση της. 

“Οι αγώνες πούχεις κάνει δε φελάνε
το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε”

Ιάκωβος Καμπανέλλης

Στις 16 Σεπτεμβρίου, ημέρα διαδηλώσεων μνήμης για τον δολοφονημένο αντιφασίστα Παύλο Φύσσα, ξεσπούν συγκρούσεις στον αστυνομικό φραγμό έξω από τη γιάφκα της νεοναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής. Οι συγκρούσεις συνεχίζονται κατά την οπισθοχώρηση των διαδηλωτών στα Εξάρχεια, ενώ μερικές ώρες αργότερα ομάδα συντρόφων επιτίθεται στα ΜΑΤ που φυλάνε τη γιάφκα της ληστρικής συμμορίας του ΠΑΣΟΚ στη Χ. Τρικούπη. Τα ΜΑΤ συλλαμβάνουν τον 16χρονο σύντροφο Κ. Μπ. και αφού τον βασανίζουν απάνθρωπα με απανωτά χτυπήματα στο κεφάλι τον οδηγούν λιπόθυμο και δεμένο πισθάγκωνα στη ΓΑΔΑ. Κάτω από συνθήκες, οι οποίες είναι ακόμα αδιευκρίνιστες, ο σύντροφος Κ. Μπ. φέρεται να χτυπήθηκε από αυτοκίνητο, με αποτέλεσμα να καταλήξει στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του ΚΑΤ διασωληνωμένος και σε κρίσιμη κατάσταση. Σήμερα, ο σύντροφος έχει διαφύγει τον κίνδυνο για τη ζωή του, ενώ αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι εμπόδισαν τον εκ νέου ανακριτικό βασανισμό του στο νοσοκομείο.

Εμείς δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε τους υπαίτιους για την απόπειρα δολοφονίας του συντρόφου Κ. Μπ. Δεν ξεχνάμε τη διαρκή και διαχρονική αστυνομική βαρβαρότητα που μισεί θανάσιμα και θέλει να εξοντώσει τη μαχητική νεολαία. Διατηρούμε στη μνήμη μας τη δολοφονία του 16χρουνου μαθητή της “Κομμουνιστικής Οργάνωσης Μαχητής” Σιδερή Ισιδωρόπουλο, που παρασύρθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο κυνηγημένος από τους μπάτσους κατά τη διάρκεια αφισοκόλλησης στις 30 Απριλίου του 1976. Διατηρούμε στη μνήμη μας τη δολοφονία του αναρχικού μαθητή Μιχάλη Καλτεζά από τον Μελίστα στις 17 Νοεμβρίου του 1985, κατά τη διάρκεια συγκρούσεων έξω από το Πολυτεχνείο. Διατηρούμε στη μνήμη μας τη δολοφονία του 15χρονου αναρχικού μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου την 6η Δεκέμβρη του 2008 από τον Κορκονέα.  Και με αυτές τις μνήμες ζωντανές θα πορευτούμε αντιμέτωποι με κάθε πράξη αστυνομικής θηριωδίας.

Δεν ξεχνάμε, όμως, και τους πολιτικούς προϊστάμενους και συναυτουργούς του εγκλήματος, τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, που από την πρώτη στιγμή έβαλε λυτούς και δεμένους για να συγκαλύψει και να παραπληροφορήσει τόσο για τα αίτια του τραυματισμού του Κ. Μπ. ό σο και για την πραγματική κατάσταση της υγείας του. Ο ΣΥΡΙΖΑ αφού ανελίχτηκε στην κυβερνητική εξουσία πουλώντας δικαιωματισμό και αντιμνημονιακά φούμαρα απέδειξε περίτρανα πως δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από τους προκατόχους του τόσο στην υπογραφή αντιλαϊκών μνημονίων όσο και στην πολιτική προστασία της αστυνομικής βαρβαρότητας.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ Κ.ΜΠ.

– ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΥΜΟΥΝΔΡΟΥΡΟΥ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6/10 στις 20:00

– ΠΟΡΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΑΡΕΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗ Γ.Α.Δ.Α, ΣΑΒΒΑΤΟ 7/10 στις 16:00

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Τη Δευτέρα 25/9 πραγματοποιήθηκε στο Πολυτεχνείο, έπειτα από κάλεσμα της Ταξικής Αντεπίθεσης (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών) και με τη συμμετοχή μελών συλλογικοτήτων και ανένταχτων συντρόφων-συντροφισσών, η συζήτηση για την οργάνωση κινητοποιήσεων σχετικά με την περιβαλλοντική καταστροφή στο Σαρωνικό που προκάλεσε η βύθιση του σαπιοκάραβου «Αγιά Ζώνη ΙΙ».

Ένα προδιαγεγραμμένο καπιταλιστικό έγκλημα (και όχι ένα “ατύχημα” ή μια “κακή στιγμή”…) που φέρει ανεξίτηλη την υπογραφή δύο εκ των πλέον ληστρικών μερίδων του ελληνικού καπιταλισμού, του εφοπλισμού και της πετρελαιόβιομηχανίας, οι οποίες μαζί με πολυεθνικούς μονοπωλιακούς ομίλους και μ’ επίκεντρο το λιμάνι και το δήμο του Πειραιά έχουν επιβάλει, σε μια περιοχή που εκτείνεται από τη Δραπετσώνα και το Κερατσίνι, μέχρι το Πέραμα, τον Ασπρόπυργο και την Ελευσίνα, μια ειδική οικονομική ζώνη, ένα καθεστώς πολιτικού και ταξικού απαρτχάιντ. Μέσα σ’ αυτό το “φιλικό προς τις επενδύσεις” περιβάλλον, έρχεται η καπιταλιστική ανάπτυξη της καταστροφής της φύσης, της ταξικής αφαίμαξης, της κοινωνικής λεηλασίας.

Ως κύριος άξονας ανάλυσης και δράσης της διαδικασίας τέθηκε η πολιτική-κοινωνική ανάδειξη των συνθηκών και των αιτιών καθώς και η στοχοποίηση των αυτουργών και των συνεργών αυτού του καπιταλιστικού εγκλήματος που προκάλεσε την καταστροφή στο Σαρωνικό. Παρ’ όλη την κυβερνητική και μηντιακή προπαγάνδα, οι περιβαλλοντικές συνέπειες παραμένουν ανυπολόγιστες και οι ευθύνες ανεξίτηλες. Η πραγματική απάντηση στο καπιταλιστικό έγκλημα στο Σαρωνικό μπορεί να δοθεί μόνο στους δρόμους της αντίστασης και του αγώνα.

Η επόμενη ανοιχτή συνέλευση θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 2 Οκτώβρη (Πολυτεχνείο στις 7μμ) όπουθα συζητηθούν τα διαδικαστικά ζητήματα για τη διοργάνωση κινητοποίησης στο κέντρο του Πειραιά καθώς και οι κινήσεις για την προπαγάνδιση της.

Η οικολογική καταστροφή που προκλήθηκε στο Σαρωνικό Κόλπο από τη βύθιση του δεξαμενόπλοιου «Αγιά Ζώνη» αποτελεί ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα που φέρει ανεξίτηλη την υπογραφή δύο εκ των πλέον ληστρικών μερίδων του ελληνικού καπιταλισμού, του εφοπλιστικού κεφαλαίου και της βιομηχανίας πετρελαίου.

Παρά τη συστηματική προσπάθεια της κυβέρνησης, αφενός να συγκαλυφθεί η έκταση της θαλάσσιας ρύπανσης και η ανικανότητα αντιμετώπισης της και αφετέρου να αποκρυφτούν οι βασικοί υπεύθυνοι που βρίσκονται πίσω από αυτή, η πραγματικότητα προβάλλει αδυσώπητη, καταρρίπτοντας τα προπαγανδιστικά φληναφήματα των εντολοδόχων των καπιταλιστών περί «διαχειρίσιμης κατάστασης» και «τραγικού ατυχήματος».

Δύο εβδομάδες σχεδόν μετά το ναυάγιο, δραματική είναι η εξάπλωση της θαλάσσιας ρύπανσης ακόμα και σε ακτές που βρίσκονται πολλά χιλιόμετρα μακριά από το επίκεντρο της καταστροφής, ενώ οι μακροπρόθεσμες συνέπειες από τη διαρροή, στο έτσι κι αλλιώς επιβαρυμένο θαλάσσιο οικοσύστημα του Σαρωνικού, εκατοντάδων τόνων πετρελαίου και μαζούτ είναι ανυπολόγιστες. Εκτιμήσεις κάνουν λόγο για τουλάχιστον μια πενταετία προκειμένου να επανέλθει το θαλάσσιο οικοσύστημα στην πρότερη κατάσταση, ενώ σοβαρός είναι ο κίνδυνος να περάσει η ρύπανση στην τροφική αλυσίδα.

Όσο για τα περί «ατυχήματος», «κακιάς στιγμής» ή «ανθρώπινου λάθους» που επιστρατεύουν οι κρατικοί φορείς ( υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, Λιμενικό, Περιφέρεια Αττικής) και η πλοιοκτήτρια εταιρεία προκειμένου να αποσείσουν τις βαριές ευθύνες που τους αναλογούν, τα δεδομένα που προκύπτουν από καταγγελίες ναυτεργατικών σωματείων και παλαιότερες επιθεωρήσεις του πλοίου, συνηγορούν σαφώς στο ότι το Δεξαμενόπλοιο Αγιά Ζώνη ήταν μια κινητή οικολογική βόμβα: ένα υπερήλικο σαπιοκάραβο 45 ετών, με πρόχειρα μπαλωμένες τρύπες στο πυθμένα του -από όπου από ότι φαίνεται έγινε η εισροή των υδάτων-, που έπλεε κατά παράβαση κάθε κανονισμού ναυσιπλοΐας και με πολύ μικρότερο πλήρωμα από αυτό που επέβαλλε η επικινδυνότητα του φορτίου του.

Ανύπαρκτες αποδεικνύονται, ακόμα, οι υποδομές αντιμετώπισης ναυαγίων και θαλάσσιας ρύπανσης σε ένα λιμάνι όπου ακριβώς εξαιτίας της συχνότατης διέλευσης από αυτό αντίστοιχων τοξικών φορτίων, θα ανέμενε κανείς αυξημένα μέτρα πρόληψης και προστασίας, όπως ανύπαρκτοι ήταν οι έλεγχοι των αξιωματικών του εμπορικού ναυτικού και του λιμενικού στο λιμάνι των ΕΛΠΕ (ιδιοκτησίας Λάτση) από το οποίο απέπλευσε το συγκεκριμένου πλοίο.

Κανένα ατύχημα δεν υπήρξε λοιπόν. Όπως κανένα ατύχημα δεν υπήρξε στα ναυάγια του Σάμινα και του Δύστος και στην κατάρρευση της Ρικομέξ. Όπως κανένα ατύχημα δεν υπήρξε όταν κάηκε η Πάρνηθα και όταν εξερράγησαν οι δεξαμενές των διυλιστηρίων των ΕΛΠΕ.

Στην πραγματικότητα, στο ναυάγιο του «Αγία Ζώνη» όλα λειτούργησαν όπως ορίζουν οι νόμοι της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Γιατί αυτοί ακριβώς οι νόμοι είναι που απαλλάσσουν τους πλοιοκτήτες από την υποχρέωση να περνάνε τέτοιου είδους πλοία από έλεγχο από νηογνώμονα, επιτρέποντας έτσι σε ένα μονοπύθμενο πλοίο του 1972 να κυκλοφορεί. Και βέβαια αυτοί είναι οι νόμοι που ψαλιδίζουν, θεωρώντας τις μη ανταγωνιστικό κόστος, τις δημόσιες δαπάνες για αντιρρυπαντικά μέσα και υποδομές προστασίας των εργαζομένων, ανοίγοντας το δρόμο για επενδύσεις απαλλαγμένες από περιβαλλοντικούς και εργασιακούς περιορισμούς.

Στο έδαφος μιας τέτοιας πολιτικής λοιπόν πρέπει να γίνει αντιληπτή η οικολογική καταστροφή που συνέβη στην καρδιά ενός εκ «σημαντικότερων κόμβων ανάπτυξης της χώρας», όπως προβάλλεται το λιμάνι του Πειραιά. Στο έδαφος μίας πολιτικής που χαρίζει τα πάντα στο κεφάλαιο, κάτι που για το ιδιωτικοποιημένο λιμάνι του Πειραιά των εργασιακών συνθηκών γαλέρας που έχει επιβάλλει η COSCO, μεταφράζεται μεταξύ άλλων και στην προκλητική –ακόμα και για την αστική νομιμότητα- επέκταση των αδειών εγκατάστασης των μονάδων μαζούτ της εταιρείας OIL ONE (συμφερόντων Μελισσανίδη) στη Δραπετσώνα, σε απόσταση κυριολεκτικά μιας ανάσας από σπίτια και σχολεία. Και είναι αυτό ακριβώς το έδαφος, που επιτρέπει σήμερα, σε κάποιες από τις πιο επιθετικές μερίδες του ελληνικού κεφαλαίου, να οικοδομούν με επίκεντρο το λιμάνι του Πειραιά και το Δήμο Πειραιά, μια ευρεία Ειδική Οικονομική Ζώνη, ένα σύγχρονο πολιτικό και ταξικό απαρτχάιντ, σε μια περιοχή που εκτείνεται από το Κερατσίνι και το Πέραμα ως τον Ασπρόπυργο και την Ελευσίνα, όπου εντός της είναι εγκατεστημένο ένα πολύ σημαντικό τμήμα των υποδομών της πετρελαϊκής βιομηχανίας και του εφοπλιστικού κεφαλαίου.

Δεν πρέπει, παράλληλα, να διαφεύγει της προσοχής μας ότι η οικολογική καταστροφή στο Σαρωνικό, έρχεται σε μια περίοδο όπου η κυβέρνηση με τις ευλογίες ΗΠΑ και ΕΕ προσφέρει κυριολεκτικά γη και ύδωρ σε ελληνικούς επιχειρηματικούς ομίλους και πολυεθνικά πετρελαϊκά μονοπώλια για την έρευνα και την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στις ακτές και τις θάλασσες του Ιονίου, του Αιγαίου και του Κρητικού Πελάγους, ενώ σχεδόν σύσσωμος ο αστικός πολιτικός κόσμος παρακαλά την Eldorado Gold να συνεχίσει τις εξορύξεις χρυσού στις Σκουριές και κατακεραυνώνει οποιαδήποτε φωνή αρθρώνει, ακόμα και εντός του αστικού πλαισίου, κάποια φωνή διαμαρτυρίας απέναντι στο φαραωνικό σχέδιο του Λάτση για το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού.

Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο ο κοινωνικός αγώνας ενάντια στην καπιταλιστική ανάπτυξη αποκτά, με αφορμή και την πρόσφατη οικολογική καταστροφή στο Σαρωνικό, ιδιαίτερη σημασία. Γιατί κόντρα στην ρητορική του συστήματος που θέλει την καπιταλιστική ανάπτυξη το μοναδικό μέσο για την υπέρβαση της πολύπλευρης κρίσης που μαστίζει το κοινωνικό σύνολο -ρητορική που εύκολα μπορεί να μεταφερθεί στα χείλη των καταπιεσμένων στο βαθμό που η υποχώρηση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων συνεχιστεί-, η ιστορική εμπειρία όπως και το εφιαλτικό παρών που βιώνουμε καταδεικνύει ότι η ανάπτυξη αυτή είναι συνυφασμένη με την λεηλασία του ανθρώπου και της φύσης, με τις πολιτικές της φτώχειας και του κοινωνικού εκφασισμού, με τις πολιτικές εν τέλει που γεννούν τους πολέμους και την καταστροφή του πλανήτη.

Στην κατεύθυνση αυτή, γνωρίζοντας ότι η πραγματική απάντηση στο καπιταλιστικό έγκλημα στο Σαρωνικό μπορεί να δοθεί μόνο στους δρόμους της αντίστασης και του αγώνα, από ένα μαχητικό κοινωνικό- λαϊκό κίνημα που θα θέτει στο επίκεντρο την πάλη για τη διεκδίκηση των ζωτικών κοινωνικών αναγκών σε σύγκρουση με το κράτος και το κεφάλαιο, καλούμε τη Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου στις 7μμ στο Πολυτεχνείο (Κτίριο Γκίνη) σε συζήτηση για τη διοργάνωση κινητοποιήσεων με σκοπό την κοινωνική και πολιτική ανάδειξη του ζητήματος και τη στοχοποίηση των ηθικών και φυσικών αυτουργών της οικολογικής καταστροφής.