ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΧΗΤΙΚΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ. Με αφορμή τις συγκρούσεις στις 16 Σεπτέμβρη στη διαδήλωση τιμής και μνήμης στον Παύλο Φύσσα.
Η Χρυσή Αυγή πριμοδοτούμενη από επιχειρηματίες, κανάλια και αστικά κόμματα που τώρα φιγουράρουν στο «συνταγματικό τόξο» μετατράπηκε από περιθωριακή συμμορία σε χρήσιμη πολιτική εφεδρεία, μέσα σε λίγα μόνο χρόνια.
Το βάθος και η έκταση της οικονομικής κρίσης, η ένταξη της χώρας σε καθεστώς διεθνούς επιτροπείας, η βίαιη φτωχοποίηση ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων δημιούργησε ένα φόβο στην εγχώρια αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό: Αυτόν, της πολιτικής αστάθειας, της όξυνσης της ταξικής πάλης και των γενικευμένων κοινωνικών συγκρούσεων. Το καθεστώς, ήδη από το 2009, λιγότερο από ένα χρόνο μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, οργάνωσε ένα πολυεπίπεδο σχέδιο «προληπτικής αντεπανάστασης», κομμάτι του οποίου ήταν η ενίσχυση μιας ναζιστικής γκρούπας, η οποία διατηρούσε -από την ίδρυση της- στενή σχέση με το «σκληρό πυρήνα» του κράτους. Παράλληλα η βίαιη φτωχοποίηση όλο και μεγαλύτερων κοινωνικών στρωμάτων, έστρεψε πολύ γρήγορα τα πιο συντηρητικά και οπισθοδρομικά κομμάτια τους στο ρατσισμό, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και το φασισμό.
Η καθοριστική περίοδος για το μετασχηματισμό της Χρυσής Αυγής σε μαζικό πολιτικό σχηματισμό εντοπίζεται από το 2008 έως το 2010, όπου εκλέγει για πρώτη φορά δημοτικό σύμβουλο στην Αθήνα. Το Μάιο του 2011 οργάνωσε μαζικό, πολυήμερο πογκρόμ κατά μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας, με πρόσχημα τη δολοφονία του Μανώλη Καντάρη. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 αποσπά σχεδόν 380.000 ψήφους και εκλέγει 18 βουλευτές. Όλα αυτά τα χρόνια απέκτησε συμμάχους στο αστικό πολιτικό κόσμο, βαθιές σχέσεις με το κεφάλαιο, χρόνο στα τηλεοπτικά κανάλια, χρήμα από τον κρατικό προϋπολογισμό και αρμονική συνεργασία με την αστυνομία, ειδικά σε κρίσιμες περιοχές όπως ο Άγιος Παντελεήμονας και η Νίκαια.
Η Χρυσή Αυγή παρά την αντι-συστημική ρητορική της, όλα αυτά τα χρόνια βρισκόταν σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις της ΝΔ. Το 2009 η αστυνομία μαζί με φασίστες, οι οποίοι πέταξαν μολότοφ μέσα από τις γραμμές των ΜΑΤ, επιτέθηκε σε αντιφασιστική διαδήλωση 2.500 ατόμων στην περιοχή. Τις επόμενες μέρες ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης (και βασιλικός επίτροπος επί χούντας) Χρ. Μαρκογιαννάκης συναντήθηκε, για μια ακόμα φορά, με την «επιτροπή κατοίκων» του Άγιου Παντελεήμονα. Μετά τις εκλογές του 2015 και την ανάδειξη της ΧΑ σε 3η κοινοβουλευτική δύναμη, η πολιτική σχέση της οργάνωσης με τη ΝΔ αναβαθμίζεται. Συνδετικός κρίκος πια, ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης και στενός σύμβουλος του πρωθυπουργού, Τάκης Μπαλτάκος, ο οποίος φτάνει στο σημείο να καθοδηγεί τον Κασιδιάρη, όσον αφορά τα κυβερνητικά νομοσχέδια που οφείλει η Χρυσή Αυγή να υπερψηφίσει.
Η αντεργατική δράση του ναζιστικού κόμματος δεν θα μπορούσε, φυσικά, να μείνει χωρίς ανταμοιβή από το κεφάλαιο. Μονάχα για τη δημιουργία σωματείου στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη οι Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης και Λαγός παρέλαβαν 300-400.000 ευρώ από τους εργολάβους Αθανασόπουλο, Δελή, Πυρινή, Μεταξά και Βουδούρη. Λίγο αργότερα το τάγμα εφόδου του Περάματος πραγματοποιεί επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, κάτω από τα αδιάφορα βλέμματα των αστυνομικών της ΔΙΑΣ. Τέσσερις μέρες μετά (και μια μέρα μετά τη δολοφονία του Φύσσα) η επιχείρηση του προέδρου της «Ένωσης Ναυπηγοεπισκευαστών Πειραιά» προσλαμβάνει σχεδόν ολόκληρο τον τοπικό πυρήνα του Περάματος.
Η Χρυσή Αυγή οργανώνει πογκρόμ, επιτίθεται σε μετανάστες, σε εργάτες, σε ομοφυλόφιλους. Επιτίθεται σε συνδικαλιστές, σε αγωνιστές, σε καταλήψεις και αναρχικά στέκια. Στις 17 Γενάρη του 2013 δολοφονεί τον 27χρονο Σαχζάντ Λουκμάν από το Πακιστάν.
Η Χρυσή Αυγή δεν είναι απλά ένας εντολοδόχος της αστικής τάξης -ή κάποιου τμήματος της. Είναι ταυτόχρονα ένας πολιτικός φορέας ο οποίος διατηρεί το δικό του σχεδιασμό και τα δικά του συμφέροντα. Τον Σεπτέμβρη του 2013 η Χρυσή Αυγή διευρύνει το πεδίο των επιθέσεων της, διεκδικώντας αναβαθμισμένο πολιτικό ρόλο, ειδικά μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση. Διαπραγματευτικό της χαρτί, οι υπηρεσίες της στο κεφάλαιο και η βία των ταγμάτων εφόδου. Σε αυτή την κατεύθυνση επιτίθεται στους συνδικαλιστές στο Πέραμα. Σε αυτή την κατεύθυνση, επιδιώκει την ηγεμονία σε ολόκληρο εκείνο το πολιτικό φάσμα που εκτείνεται από την άκρα δεξιά έως και τον εθνικοσοσιαλισμό. Εκδιώκουν βουλευτή της ΝΔ από το “μνημόσυνο” στο Βίτσι, ενώ λίγες μέρες μετά ξυλοκοπούν τον πρόεδρο της νεολαίας του ΛΑΟΣ και τον πρόεδρο του Πατριωτικού Συλλόγου Λάρισας στο “μνημόσυνο” του Μελιγαλά.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο της όξυνσης της φασιστικής βίας, και όχι τυχαία, τη νύχτα 17 προς 18 Σεπτέμβρη του 2013 δολοφονείται στο Κερατσίνι ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας από οργανωμένο τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής. Δύο χρόνια μετά και λίγες μέρες πριν τις εκλογές του 2015, στις 17 Σεπτέμβρη, ο γ.γ. γραμματέας της οργάνωσης Ν. Μιχαλολιάκος αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη της δολοφονίας. Ο Παύλος Φύσσας πέφτει μαχόμενος, με τους δολοφόνους να τον χτυπάνε, να τον κρατάνε και τον Ρουπακιά να τον σκοτώνει, εν ψυχρώ, με 3 μαχαιριές. Στο Κερατσίνι πραγματοποιείται, σαν άμεση απάντηση, μαζική και μαχητική αντιφασιστική διαδήλωση κατά τη διάρκεια της οποίας γίνεται προσπάθεια να προσεγγιστούν τα γραφεία της Νίκαιας, ενώ πραγματοποιούνται επιθέσεις στο τοπικό Α.Τ., σε τράπεζες και πολύωρες συγκρούσεις με τα ΜΑΤ, αλλά και τους φασίστες που κρύβονται πίσω τους. Στις 25 Σεπτεμβρίου πραγματοποιείται διαδήλωση στα γραφεία της «Κεντρικής Διοίκησης» της Χρυσής Αυγής στη Μεσογείων, όπου και πραγματοποιείται επίθεση στον αστυνομικό φραγμό. Την 1η Νοέμβρη εκτελούνται από τις Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις δύο μέλη των ταγμάτων εφόδου στο Ν. Ηράκλειο και τραυματίζεται άλλο ένα, σαν απάντηση στη δολοφονία Φύσσα.
Στις 28 Σεπτεμβρίου η κυβέρνηση της ΝΔ μετά από μια θεαματική αστυνομική επιχείρηση συλλαμβάνει την ηγεσία της Χρυσής Αυγής και ένα κομμάτι του σκληρού κομματικού μηχανισμού της. Φυσικά, το τμήμα της αστυνομίας, του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών που διατηρούσε στενή σχέση με την οργάνωση αφήνεται ανέγγιχτο. Η (πρόσκαιρη;) θυσία ενός συμμάχου από την ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά, οφείλεται κατ’ αρχάς στο φόβο ενός νέου Δεκέμβρη. Μιας εξέγερσης με ταξικό και αντιφασιστικό πρόσημο, ικανής ακόμα και να ανατρέψει την ασταθή κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Και αυτό γιατί στη κοινωνική συνείδηση η δράση της Χρυσής Αυγής ήταν άμεσα συνυφασμένη με το κράτος και το κεφάλαιο. Ταυτόχρονα όμως, οι συλλήψεις και οι διώξεις του Σεπτεμβρίου ήταν και μια εσωτερική σύγκρουση στην «πολυκατοικία της δεξιάς», μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα ανάχωμα στην εκλογική της άνοδο, το οποίο θα την περιόριζε απλά σε μια ελεγχόμενη εφεδρεία του μνημονιακού μπλοκ.
Στη σημερινή συγκυρία, 4 χρόνια μετά τη δολοφονία Φύσσα και 2,5 μετά την έναρξη της δίκης, η Χρυσή Αυγή βρίσκεται αποδυναμωμένη και αποδιοργανωμένη. Ο μαχητικός αντιφασισμός την έχει οδηγήσει σε μια βαθιά κρίση στρατηγικής. Το κίνημα έχει επιβάλλει τους όρους του σε όλη την Ελλάδα. Κατεβαίνει μαζικά στο δρόμο, “απαγορεύει” εκδηλώσεις, τσακίζει φασίστες, εγκλωβίζοντας τους σε μια θέση μόνιμης άμυνας. Αυτό όμως έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη ρητορική τους και αποκαθηλώνει πλήρως τους «μαχητές πού θα ακονίσουν αν χρειαστεί τις ξιφολόγχες στα πεζοδρόμια». Ο μαχητικός αντιφασισμός καταρρακώνει το μύθο του “πολιτικού στρατιώτη” και των “άτρωτων” ταγμάτων εφόδου, αμφισβητεί τη δυνατότητα της ναζιστικής οργάνωσης να πραγματοποιήσει ακόμα και μια ανοιχτή ομιλία, καταφέρνοντας να σπείρει την ηττοπάθεια και την απογοήτευση στις γραμμές της, αλλά και την αμφιβολία για την ηγεσία, η οποία φοβισμένη για την έκβαση της δίκης και την πιθανή καταδίκη της προσπαθεί να σώσει απλώς το τομάρι της.
Η ευνοϊκή αυτή συνθήκη δεν επιτρέπει όμως ούτε τον εφησυχασμό, ούτε την ολιγωρία μας. Η Χρυσή Αυγή, σε κάθε περίπτωση, αποτελεί ακόμα αξιοποιήσιμη δύναμη. Τον Δεκέμβρη του 2016 πραγματοποιείται αποστολή της επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής στο Καστελόριζο και τη Ρω, στην οποία συμμετέχουν υπουργοί της κυβέρνησης μαζί με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, των ΑΝΕΛ και της Χρυσής Αυγής. Λίγες μέρες μετά ο πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλος αποκαλύπτει την επικίνδυνη και τυχοδιωκτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, που αποσκοπεί στη νομιμοποίηση της Χρυσής Αυγής, ώστε να αποδυναμωθεί η ΝΔ: «Πρέπει να αποφασίσουμε τι προτιμούμε: μια προσπάθεια ένταξης της Χρυσής Αυγής στο κλίμα της δημοκρατίας ή τη διαρκή ρήξη. Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να προηγηθεί η ουσία μιας σύγκλισης. Η Χρυσή Αυγή πρέπει να δεχθεί έμπρακτα την υπαγωγή της στους θεσμούς της Δημοκρατίας. Και αυτή την στάση, αν και όταν εκδηλωθεί, πρέπει να τη στηρίξουν τα δημοκρατικά κόμματα». Ταυτόχρονα η ΝΔ, ένα κράμα σκληρού νεοφιλελευθερισμού και ακροδεξιάς πολιτικής, περιμένει το τέλος της δικαστικής διαδικασίας για να διαμορφωθεί ένα νέο πλαίσιο συνεργασίας, με τη Χρυσή Αυγή (η οποία δείχνει να κάνει ένα άνοιγμα σε ακροδεξιά στελέχη, πιο μετριοπαθή) ή με κάποιο νέο φορέα που θα δημιουργήσουν πρώην βουλευτές της. Παρ’ όλα αυτά, σε τοπικό επίπεδο, η πολιτική συνεργασία τους συνεχίζεται: Στις 17 Νοέμβρη του 2016 σε συγκέντρωση στον Πειραιά ενάντια στη δημιουργία ξενώνα φιλοξενίας ασυνόδευτων ανήλικων προσφύγων/ μεταναστών βρέθηκαν μαζί “αυτόνομοι” εθνικοσοσιαλιστές, στελέχη της Χρυσής Αυγής, δημοτικοί σύμβουλοι της ΝΔ, καθώς και ένας βουλευτής της. Η Ντόρα Μπακογιάννη, έτσι και αλλιώς, είχε δηλώσει προκλητικά λίγους μήνες πριν τη δολοφονία Φύσσα: «Εμένα η Χρυσή Αυγή μου φέρεται με το “|σεις και με το σας”».
Και όλα αυτά μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον, εκλογής του ακροδεξιού Τραμπ στις ΗΠΑ και ενίσχυσης των ακροδεξιών και ναζιστικών κομμάτων σε όλη την Ευρώπη. Σχεδόν 40% στη Γαλλία και 26%, στην Αυστρία, 13% και τη Γερμανία. Πολύ ισχυρά στην Ελβετία και την Ουγγαρία. Η οικονομική κρίση, η αδυναμία του καπιταλισμού να μπει σε ένα νέο κύκλο ανάπτυξης, η κοινοβουλευτική αστάθεια και η συνεχής απαξίωση του αστικού πολιτικού προσωπικού οδηγεί το κεφάλαιο να αναζητά νέες πολιτικές εφεδρείες που θα μπορέσει να υπηρετήσει τα συμφέροντα του. Το πραξικόπημα που οργάνωσαν και καθοδήγησαν οι ΗΠΑ και η ΕΕ στην Ουκρανία και η αντιδραστική εξέγερση του Μαϊντάν το 2013 αποκαλύπτει ότι όταν ο φασισμός είναι αναγκαίος για την ένοπλη υπεράσπιση των ευρωπαϊκών και αμερικάνικων μονοπωλίων θα είναι πάντα εκεί…
Ήδη, τον τελευταίο χρόνο παρατηρούμε αύξηση της ρατσιστικής και φασιστικής βίας, με περισσότερες από 70 καταγεγραμμένες επιθέσεις στον Ασπρόπυργο, συχνά περιστατικά στον Πειραιά – στην εμβέλεια του Σχιστού, με τα καθημερινά πογκρόμ που οξύνθηκαν το καλοκαίρι στο Μενίδι και με την πρόσφατη επίθεση στη Λ. Ηρακλείου στη Λαμπρινή.Αυτές πρέπει να απαντηθούν τόσο με μαζική απεύθυνση την τοπική κοινωνία, όσο και μαχητικά, ώστε να μην αφεθεί κανένα περιθώριο ανασύνταξης στην εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής και τις ρατσιστικές συμμορίες.
Το τελευταίο διάστημα στην κατεύθυνση της όξυνσης της αντιφασιστικής πάλης, η Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών), ανάμεσα σε άλλες πρωτοβουλίες της, συμμετείχε στην συνδιοργάνωση της διαδήλωσης στις 12/4 στους Αμπελόκηπους, ενώ συμμετείχε με αυτόνομο μπλοκ και στη διαδήλωση στον Ασπρόπυργο στις 17/6.
Στις 16 Σεπτέμβρη καλέσαμε και συμμετείχαμε, και εμείς, στη διαδήλωση τιμής και μνήμης για τον Παύλο Φύσσα, κατά τη διάρκεια της οποίας ξέσπασαν συγκρούσεις στον αστυνομικό φραγμό που προστάτευε τα κεντρικά γραφεία των ναζί και κατέληξαν στη ΓΑΔΑ στη Λ. Αλεξάνδρας, με επιθέσεις στα ΜΑΤ που την φύλασσαν. Στηρίξαμε και στηρίζουμε έμπρακτα την πρόταση για την καθιέρωση κεντρικής πολιτικής διαδήλωσης στις 18 Σεπτέμβρη προς τα κεντρικά γραφεία της Χρυσής Αυγής, την οποία κατέθεσε η ΟΡΜΑ. Στη διαδήλωση της 16ης Σεπτέμβρη στηρίξαμε τη μαχητική δράση, τη στοχευμένη πολιτική αντι-βία, τη σύγκρουση με το κεφάλαιο, το αστικό κράτος και τους ένστολους μπράβους του και όχι την ηττοπάθεια, τη συνδιαλλαγή με την “αριστερά” του κεφαλαίου και τις συναντήσεις με τους υπουργούς της. Γιατί, ιστορικά, η συσπείρωση δυνάμεων, ο οργανωμένος αντιφασισμός και η ταξική πάλη είναι μονόδρομος για την υπεράσπιση των λαϊκών και εργατικών συμφερόντων. Και σε αυτόν τον δρόμο θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ. ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ.
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)