Κάλεσμα ενάντια στην επίσκεψη Ερντογάν. Διαδήλωση 7/12, 18:00, Προπύλαια

Η επίσκεψη του Τούρκου προέδρου στην Ελλάδα, αφορά μια πληθώρα ζητημάτων που ανακύπτουν και σχετίζονται με την επαναδιαπραγμάτευση των συνόρων εκμετάλλευσης της Ανατολικής Μεσογείου. Η ανακήρυξη της ΑΟΖ και η ξιφούλκηση για την εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, που εγείρουν εκατέρωθεν ζητήματα κυριαρχίας στα παραθαλάσσια σύνορα των κρατών, δεν αποτελούν τίποτε άλλο πάρα την επικαιροποιημένη εκδοχή μιας πάγιας σύγκρουσης συμφερόντων στην περιοχή. Η διαχρονική ανταγωνιστικότητα τμημάτων της Ελληνικής και της Τουρκικής αστικής τάξης, ως έκφραση των εκατέρωθεν βλέψεων για αναβάθμιση του ρόλου τους στη περιοχή, δεν αφορούσε καταρχάς τον όποιο πλούτο που μπορεί να εξαχθεί, αλλά τον καθαυτό έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου. Αφορούσε τη θέση των δύο κρατών στην μεταφορά και όχι στην παραγωγή των ενεργειακών κοιτασμάτων προς την Ευρώπη.

Η Ανατολική Μεσόγειος ως φυσικό σύνορο δύο ηπείρων, ως κόμβος μεταφοράς ενέργειας και ως παρατηρητήριο της Μέσης Ανατολής, αποτελεί διαχρονικά ένα καθοριστικό γεωγραφικό σημείο για τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, και ως τέτοιο γίνεται (και πάλι) πεδίο οξυμένων ανταγωνισμών. Η Ελλάδα και η Τουρκία, ως περιφερειακές δυνάμεις δεν μπορούν να διαδραματίσουν κεντρικό ρόλο στην χάραξη των νορμών της παγκόσμιας οικονομίας, γι’ αυτό και ενσωματώνονται στα κυρίαρχα ιμπεριαλιστικά μπλοκ και στις γεωπολιτικές επιδιώξεις τους. Έτσι και σήμερα, που η Ανατολική Μεσόγειος βρίσκεται και πάλι στον στρόβιλο των παγκόσμιων ανακατατάξεων και στο ξαναμοίρασμα των αγορών, παίρνουν θέση μάχης επιχειρώντας να αποκομίσουν τα μέγιστα κέρδη από τους νέους συσχετισμούς που θα δημιουργηθούν.

Μέσα σε μια τόσο τεταμένη και ρευστή συνθήκη, όπως σκιαγραφείται το εμπόλεμο πεδίο της Μέσης Ανατολής αυτή τη στιγμή, φαίνεται πως η Ελλάδα και η Τουρκία, αν και σύμμαχες χώρες στο ΝΑΤΟ, βρίσκονται σε αντίπαλο ιμπεριαλιστικό μπλοκ. Η Ελλάδα στηρίζει και βαθαίνει τη σχέση της με το ΝΑΤΟ και τους Αμερικάνικους σχεδιασμούς, ενώ η Τουρκία με μια επαμφοτερίζουσα στάση φαίνεται να ακολουθεί τον Ρωσοκίνητο άξονα που επιδιώκει την ηγεμονία στην Μέση Ανατολή.

Έτσι, με δεδομένους τους τριγμούς που έχουν προκληθεί ανάμεσα στην Τουρκία και τις ΗΠΑ, με αφορμή την αμερικανοκίνητη απόπειρα ανατροπής του Ερντογάν τον Ιούλιο του 2016 από τη μία, και την αλλαγή πλεύσης του Τούρκικου κράτους όσο αναφορά το Συριακό ζήτημα από την άλλη, η πρόσκληση του Τούρκου προέδρου ερμηνεύεται και ως διπλωματική μεσολάβηση της Ελλάδας στις τεταμένες σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όντας ο πλέον πιστός και πρόθυμος συνεργάτης των Αμερικάνων στην περιοχή, αναλαμβάνει ως “αντιπρόσωπος” την διπλωματική προσέγγιση της Τουρκίας και την διαμήνυση των Αμερικάνικων σχεδιασμών. Με την στήριξη των ΗΠΑ κυρίως σε στρατιωτικό επίπεδο, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να θέσει ατζέντα συνεργασίας και ήπιας προσαρμογής των Τούρκων στα ειλημμένα σχέδια των Αμερικάνων, αλλά και να διεκδικήσει τα συμφέροντα του Ελληνικού κεφαλαίου στην περιοχή.

Με αυτά τα δεδομένα, η επίσκεψη Ερντογάν, δεν αποτελεί μια ουδέτερη διαπραγμάτευση μεταξύ δύο ανεξάρτητων κρατών, αλλά τον δια αντιπροσώπων διπλωματικό πόλεμο φθοράς. Η συνάντηση αυτή, πέρα της αυτοτέλειας του επιμέρους ανταγωνισμού μεταξύ του Τουρκικού και του Ελληνικού κεφαλαίου, συμπυκνώνει τον χαρακτήρα της σύγχρονης ιμπεριαλιστικής πολιτικής και τους οξυμένους ανταγωνισμούς που την χαρακτηρίζουν.

Continue reading Κάλεσμα ενάντια στην επίσκεψη Ερντογάν. Διαδήλωση 7/12, 18:00, Προπύλαια

Announcement of “Class Counterattack” for the events of the Polytechnic School (15-17/11/2017)

It was a big surprise for us to read at indymedia that this year the Polytechnic School (PS) was “occupied” during its three-day “celebration”. Without any further information, some comrades went there to get informed about the characteristics and the reasons of this action. At the gate of Stournari we became witnesses of a grotesque picture where about 15 people, who have no relationship with the social movement and its structures, were looking aggressively at comrades, asking them if they were cops (!), waving knives and molotofs provocatively at them, behind a locked door, of course.

From the first moment it was obvious that the PS was occupied by forces that live off the movement. This action was not product of an open process of struggle with collective terms that would end up to a common political context. It was not an open to the movement initiative of collectives and groups that may had a different approach for the PS and its three-day “celebration”. It wasn’ t even an occupation that took place some other time of the year. This “occupation” was a move with clearly aggressive characteristics towards the movement and the people of the struggle, an authoritarian action of imposition against anyone that didn’t fit the taste and the criteria of the “squatters”. A coup d’ etat that if it stayed unanswered, it would have served the dark intentions and the antisocial plans of a small group of people that claim to be the committee of the insurrection.

The heritage of such a tragedy would be devastating firstly for the anarchist movement, because it would undermine and have toxic effects upon the political principles and values of its establishment and construction. It would be a heritage that would fall as a burden upon the movement contributing to its further deconstruction regarding the motive and the number of the people. It would contribute to the vanity and the sentiment of defeat. It would be a big sign of the decadence of the self-organizing, the solidarity, the equality and the libertarian culture. It would be a coup heritage for the people of the struggle. An action of taint against the memory of November’s 1973 uprising and its dead but also an act against the insurrection events, social and massive, such as the occupation of the PS in 1995. The establishment of the open characteristics of an occupation with terms of face control, the Trojan horse of antisocial and anti-movement behaviour with social and class slogans, the prohibition of political events, assemblies and distribution of counter-informing material or the blackmailing for these to be done under the approval of the “squatters” and from the political hegemony of the “occupation” and the dark characteristics that gave itself. The justification of using upgraded means against comrades, the loss of the real meaning of the revolutionary internationalism and its replacement by riot-tourism and, finally, the fact that some people in the name of anarchy forbid people, children, students, the youth and whoever fought for a better world to pay tribute to our dead, is the highest insult.

On 15/11, the first day of the “occupation” there was an assembly called at building “Gkini” with the signature “Occupation of the PS”. There went comrades from the anarchist movement and argued against the continuation of this action. After their interventions that were to the point and the withdrawal of the younger comrades mostly, some not only they weren’t convinced but also they reached the point to threaten verbally comrades, telling them that they will make use of upgraded means against them. The same night, the “occupation”, clearly weakened, numbered only 25 people, who were mostly refugees and riot-tourists, a subject of “struggle” with common characteristic the ignorance of November’s uprising and the characteristics of the movement in Greece, that kept dancing in the rhythm of psy trance at the gates of Stournari.

The same night, after “Class Counterattack” was informed of the continuation of the “occupation” and since no other initiative was taken so as the movement would rightfully be on its natural environment, we published a text calling to a gathering the next day (16/11/2017) on Eksarheia square at 15:00 o’clock so that the movement would come together and manage to be in the PS and also calling for an assembly at 16:00 inside PS. At 16:00 of the same day groups of the radical Left were calling to a gathering for the same purpose on Kaniggos square.

The next day at 15:00, almost 300 comrades responded to “Class Counterattack’s” call. At 15:45 we marched, independently from the forces of the radical Left, without any aggressive intentions with only weapons our numbers and our right towards the gate of Stournari entering the PS and coexisting with the “squatters” without any conflicts.

The historical and bloodstained by struggles building of the PS was opened and claimed the right of its existence and political presence there in the days of November. Unfortunately, it seems that for some the rights of the working class that were won by struggles and sacrifices and are now on the gunpoint of bosses’ terrorism are not rights gained by the movement and the struggling society. Gains that a movement owes to protect and fight for, by all means, so as to expand within a suffocating capitalist environment. On the contrary, is clear the provocative and undermining role of some forces that form their strategy not on the concept of “creating new gains” and “the protection of our acquired rights” but adjusting it with terms of living off rights that came from past and present struggles, contributing this way to the loss of their meaning.

At the open assembly that took place, inside the open from the movement PS, more than 300 people that until some hours ago couldn’t approach the place attended it. Many interesting opinions were heard from comrades with many different starts and political orientations, but with common ground the opposition to anti-movement actions. During the entering of the forces of the radical Left in the PS, at about 17:00 o’clock, the remaining “squatters” directed to them calling them “whores” and warning them that in the night they would “get stabbed”.

As for us, we think that it goes without saying that the arguing with the radical Left must be political or else must not exist. Because the materials that we build our political ground and our fighting culture today determine the possibility of creating a truly antiauthoritarian future.

Although there is a distance between us and parts of the radical Left in a moral and strategical level and a political competition to the way we fight for the social revolution, this cannot in any case hooligan-like behaviours. Because, as much as the choice of participating through the elections in the parliament and the following convictions of the armed struggle and the fighting resistance can only be obstacles to the revolutionary way, our own inclusion to hooliganism can also be an obstacle to the revolutionary path.

To the public call of “Class Counterattack” the next day at 06:00 in the morning to the PS around 30 comrades responded, who threw out the former governmental youth from the annual deposit of flowers and managed to keep away government members and politicians who only abuse the meaning of the uprising.

Finally, we would like to form some rhetorical -for the time being- questions. Since when the dismantling of an authoritarian impose is not a deeply antiauthoritarian practice and is included as a part of a sustaining trouble? Did the repression fall upon the movement and the struggling society that were recipients of authoritarian behaviours and prohibitions or upon the twenty people who banned the rest? If the entering of the movement to its natural environment is considered an authoritarian behaviour then how can we call its blocking from it? If a member of “Class Counterattack” waved a knife at a “squatter” or told him that he would use “upgraded means” against him some would already speak of stalin-like practices inside the anarchist movement and would demand our isolation. Why aren’ t they speaking now? And last and most crucial: which is the answer that the movement must give to this kind of situations? As for us; silence remains guilt.

PS. The slander against those that fight and especially the ones that pose questions to the movement goes on for a long time. We won’t reproduce here this kind of potty talk. We were informed through indymedia that in the open gathering among the 300 comrades there were two people from the “security team” and possibly some others that have nothing to do with our vision and are on the opposite side of us. But the fact that some are telling on us, one of the few groups that takes part with real cost in struggles against bouncers, drug dealers and any kind of gang that develops and works against the movement demands nerve and much empathy. Especially when our accusators never opposed to them and just kept a safe distance. The ones that know us know…

Class Counterattack (Group of Anarchists and Communists)

21/11/2017

Aλληλεγγύη στους Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές: Δευτέρα 4/12, 8:30 π.μ., δικαστήρια Ευελπίδων.

 ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΥΡΔΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

 

Την Τρίτη 28 Νοεμβρίου, η αντιτρομοκρατική συνέλαβε, 9 αγωνιστές, πολιτικούς πρόσφυγες από την Τουρκία και το Κουρδιστάν, για συμμετοχή στο DHKP-C (Επαναστατικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο-Κόμμα). Στη σύλληψη, στην κράτηση τους στη ΓΑΔΑ, στα δικαστήρια στην Ευελπίδων, οι σύντροφοι ξυλοκοπήθηκαν και βασανίστηκαν από τα ανδρείκελα της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας . Γεγονός το οποίο το ομολογούν οι μώλωπες που φέρουν στο πρόσωπο και στα μάτια,τα ράμματα, οι επίδεσμοι, τα χτυπήματα στο κεφάλι και στο σώμα. Παράλληλα τα μίντια, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία, προσπάθησαν να δημιουργήσουν κλίμα τρομοϋστερίας, κάνοντας λόγο για σκληροπυρηνικούς “τρομοκράτες” και για μεγάλη επιτυχία της ελληνικής αστυνομίας.

 

Οι συλλήψεις των Τούρκων και Κούρδων αγωνιστών αναδεικνύουν τη διαχρονική, αγαστή συνεργασία του ελληνικού και του τούρκικου κράτους και των μυστικών τους υπηρεσιών. Διαχρονική γιατί και στο παρελθόν έχουν δεχτεί δεκάδες συλλήψεις,φυλακίσεις, μέχρι κι απαγωγές.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ ως υπέρμαχος της ιμπεριαλιστικής πολιτικής του ΝΑΤΟ και της παραμονής της Ελλάδας στο δολοφονικό αυτό σχηματισμό, θέλησε να κάνει δώρο τις συλλήψεις αυτές στον Ερντογάν, εν όψει της επίσκεψης του στην Ελλάδα. Μια επίσκεψη που πρέπει να αποδοκιμαστεί από το σύνολο του ανταγωνιστικού κινήματος, το οποίο πρέπει να δώσει το παρόν στο δρόμο εναντιωμένο στο φασιστικό καθεστώς που έχει επιβάλλει. Να δείξει σινιάλο διεθνιστικής αλληλεγγύης στους λαούς και τους αγωνιστές της Τουρκίας.

 

Γιατί όσο και να προσπαθούν οι δυνάμεις καταστολής και οι μυστικές υπηρεσίες των ιμπεριαλιστικών κρατών και των συμμάχων τους , να πείσουν πως το DHKP-C αποτελεί “τρομοκρατική” οργάνωση, οι λαοί της Τουρκίας γνωρίζουν πολύ καλά ποιος είναι ο πραγματικός τρομοκράτης. Γιατί βιώνουν ένα καθεστώς καταπίεσης που έχει επιβάλλει ως καθημερινότητα, σε όποιον διαφωνεί μαζί του, τις συλλήψεις,τις διώξεις, τις προφυλακίσεις, τα βασανιστήρια. Γιατί το DHKP-C διεξάγει εδώ και πολλές δεκαετίες ένα πολύ σκληρό μα και συνάμα δίκαιο αγώνα, ενάντια στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό, στην ταξική ανισότητα και την αδικία, πάντα στο πλευρό των λαών, των εργαζομένων, της νεολαίας. Γιατί αποτελεί φωτεινό σηματοδότη για τα επαναστατικά κινήματα ανά τον κόσμο, καθώς μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες διεξάγει μια πολύ σημαντική πολύμορφη πάλη, με εκατοντάδες φυλακισμένους και νεκρούς αγωνιστές, από την οποία έχουμε να διδαχθούμε πολλά. Γιατί παρ’όλο τις υπέρμετρες δυσκολίες, τις φυλακές και τα βασανιστήρια, τα πρόσωπά τους είναι πάντα χαμογελαστά, εκπέμποντας τη δύναμη της ψυχής των αγωνιστών που πιστεύουν στο συλλογικό όραμα, στην προλεταριακή έφοδο στον ουρανό.

Καλούμε τη Δευτέρα 4/12 στις 8:30π.μ., στα δικαστήρια στην Ευελπίδων.Να σταθούμε αλληλέγγυοι στο πλευρό τους φωνάζοντας…

ΤΟ ΝΑ ΜΑΧΕΣΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ.

 

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Η εξέγερση του Δεκέμβρη παραμένει ακόμα ζωντανή

Η εξέγερση του Δεκέμβρη παραμένει ακόμα ζωντανή

 

1.

Η εξέγερση του 2008 αποτέλεσε τη μεγαλύτερη κοινωνική εξέγερση που είχε πραγματοποιηθεί μετά το 1973. Χωρίς καμία αμφιβολία εισέβαλε με βία στην ιστορία και καθόρισε τη σύγχρονη Ελλάδα. Για τρεις εβδομάδες ολόκληρη η χώρα συνταράχθηκε από το ξέσπασμα δίκαιης οργής για την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια.

2.

Οι πυροβολισμοί του Κορκονέα είχαν προαναγγελθεί, ένα χρόνο πριν, από τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης κατά τη διάρκεια των φοιτητικών κινητοποιήσεων. Οι αστυνομικοί έχουν “ευαίσθητο νευρικό σύστημα”, είχε δηλώσει τότε απειλητικά. Το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη τα βήματα των Κορκονέα και Σαραλιώτη συγχρονίστηκαν πλήρως με την αστυνομική βία των τελευταίων ετών, τη διαρκή κάλυψη της από την πολιτική ηγεσία, αλλά και την δικαστική ατιμωρησία και τις τυπικές ΕΔΕ.

3.

Λίγη ώρα μετά τη δολοφονία του Αλέξη ξεσπούν μαζικές συγκρούσεις με την αστυνομία σε όλο το κέντρο της Αθήνας, πραγματοποιούνται επιθέσεις σε τράπεζες και καταστήματα πολυεθνικών εταιριών, ενώ καταλαμβάνεται το Πολυτεχνείο, η ΑΣΣΟΕ και η Νομική. Λίγο πριν είχε καεί το ΑΤ Ακροπόλεως και η Ερμού. Τις πρώτες δύο μέρες, Σάββατο και Κυριακή, συγκρούσεις πραγματοποιούνται στη Θεσσαλονίκη, την Ξάνθη, την Αλεξανδρούπολη, την Κομοτηνή, τα Γιάννενα, το Αγρίνιο, την Πάτρα, τη Σπάρτη, το Βόλο, τα Χανιά, το Ηράκλειο, τη Μυτιλήνη, την Κοζάνη, τις Σέρρες, τη Λάρισα, τη Λαμία, τη Κόρινθο, την Κέρκυρα, τη Ζάκυνθο, την Ηγουμενίτσα… Ο κατάλογος των πόλεων δεν έχει τέλος. Την Κυριακή στην Αθήνα μια διαδήλωση χιλιάδων πορεύεται με λύσσα προς τη ΓΑΔΑ. Συγκρούεται για κάθε μέτρο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και καταφέρνει να φτάσει από το Μουσείο μέχρι το Εφετείο. To θράσος και ο εγκληματικός χαρακτήρας της αστυνομίας αποτυπώνεται εύγλωττα όταν ένας ΜΑΤας σημαδεύει με το υπηρεσιακό του όπλο τους διαδηλωτές. Όλο το βράδυ τα Εξάρχεια μετατρέπονται σε πεδίο μάχης. Το σύνθημα “Δεν είπαμε ακόμα την τελευταία λέξη… Αυτές οι νύχτες είναι του Αλέξη”, δονεί ολόκληρη την περιοχή. Τη Δευτέρα 8 Δεκέμβρη η εξέγερση γενικεύεται. Μαθητές και μαθήτριες σε όλη την Ελλάδα πραγματοποιούν διαδηλώσεις, καταλαμβάνουν τα σχολεία τους και επιτίθενται σε τουλάχιστον 20 ΑΤ. Το βράδυ πραγματοποιείται μεγαλειώδης διαδήλωση, όπου πολλές χιλιάδες συγκρούονται μέχρι το πρωί με την αστυνομία, ενώ καταστρέφονται τράπεζες και πολυτελή καταστήματα. Τις επόμενες τρεις εβδομάδες η εξέγερση θα συνεχιστεί με ένταση, μαζική συμμετοχή, πλατιά σύνθεση υποκειμένων και πρωτόγνωρη πολυμορφία δράσεων και αντιδομών. Καταλαμβάνονται δημοτικά κτήρια στον Άγ. Δημήτριο, το Χαλάνδρι, τη Ν. Φιλαδέλφεια, τη Ν. Σμύρνη, τα Πετράλωνα και το Περιστέρι. Η Εθνική Λυρική Σκηνή στην Ακαδημίας και το κτήριο της ΓΣΕΕ στην Πατησίων. “Τα Χριστούγεννα αναβάλλονται. Έχουμε εξέγερση”. Περιγράφοντας τον Δεκέμβρη δεν μπορούμε να μη θυμηθούμε πιο συγκεκριμένα: Την επίθεση με μολότοφ στα δικαστήρια της Ευελπίδων κατά τη διάρκεια της μεταφοράς των δολοφόνων. Τις συγκρούσεις που ξέσπασαν στη Νέα Σμύρνη μετά την κηδεία του Αλέξη και τους πυροβολισμούς (στον αέρα) των Ζητάδων, ακριβώς απέναντι από τους εξεγερμένους. Αλλά και την αστεία δίωξη τους από τον εισαγγελέα για “άσκοπους πυροβολισμούς”. Την παραίτηση των Υπουργών Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης, που δεν έγιναν δεκτές από τον Πρωθυπουργό. Αλλά και τη χυδαιότητα του Υπουργού Παιδείας, ο οποίος συνέχισε ατάραχος την έξοδο του σε νυχτερινό κέντρο το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη, παρά το γεγονός ότι είχε ενημερωθεί για τη δολοφονία ενός 15χρονου μαθητή. Τα 700 σχολεία και τις 200 πανεπιστημιακές σχολές σε όλη την χώρα που βρίσκονταν υπό κατάληψη τη δεύτερη βδομάδα της εξέγερσης. Τους μετανάστες 2ης γενιάς που βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή των συγκρούσεων. “Αυτές οι μέρες είναι για την εκμετάλλευση που συνεχίζεται για 18 χρόνια. Είναι για τους αγώνες που δεν ξεχάστηκαν στους κάμπους στο Βόλο, τα ολυμπιακά έργα, την Αμαλιάδα. Είναι για τον ιδρώτα και το αίμα των γονιών μας, για την μαύρη εργασία, τα ατελείωτα ωράρια. Είναι για τα παράβολα, τα πρόστιμα, τα ένσημα που πληρώνουμε και δεν θα μας αναγνωριστούν ποτέ. Είναι για τα χαρτιά που θα κυνηγάμε μια ζωή σαν να είναι λαχείο. 18 χρόνια βουβής οργής είναι πολλά”, έγραφε τότε το Στέκι Αλβανών Μεταναστών. Δεν μπορούμε να μη θυμηθούμε την πρόταση που κατατέθηκε στον Πρωθυπουργό για την κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, την απαγόρευση συγκεντρώσεων και τη συμμετοχή του στρατού στη διασφάλιση της δημόσιας τάξης. Τα ΕΚΑΜ που φρουρούσαν το ΑΤ Εξαρχείων και τη Βουλή, αλλά οπισθοχωρούσαν κάτω από τον πετροπόλεμο στα Προπύλαια. Τον εμπρησμό και την ολοκληρωτική καταστροφή του παραρτήματος περιβάλλοντος και διαχείρισης απορριμμάτων του ΥΠΕΧΩΔΕ ως ένδειξη αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Λευκίμμης. Την επίθεση περισσότερων από 100 συντρόφων στην έδρα της ΥΜΕΤ στην Καισαριανή. Τον εμπρησμό του κτηρίου του (μηχανισμού φακελώματος των τραπεζών) ΤΕΙΡΕΣΙΑ. Τους πυροβολισμούς ενάντια στα ΜΑΤ έξω από το στρατόπεδο τους στο Γουδί και τα Εξάρχεια από τον “Επαναστατικό Αγώνα”. Την κατάληψη των στούντιο της ΕΡΤ την ώρα που μίλαγε ο πρωθυπουργός στη Βουλή και το πανό που ανέβηκε: “Σταματήστε να κοιτάτε, βγείτε όλοι στους δρόμους”.

Continue reading Η εξέγερση του Δεκέμβρη παραμένει ακόμα ζωντανή

Αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη! Εκδήλωση στις 3/12 και Διαδήλωση στις 6/12

«Να θυμάσαι το χτες που ολούθε σε ζώνει /και θα νιώσεις το σήμερα τι ζητάει από σένα»

Κυριακή 3 Δεκεμβρίου στις 18:00 στον πολιτικό χώρο στη Σπύρου Τρικούπη 44: Εκδήλωση – Συζήτηση: Ιχνηλατώντας τον Δεκέμβρη του 2008, Χρονικό της εξέγερσης, Ιστορική Παρακαταθήκη και οι Δεκέμβρηδες του μέλλοντος

Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου: Συμμετοχή στη διαδήλωση μνήμης του αναρχικού Αλέξη Γρηγορόπουλου και την περιφρούρηση της γειτονιάς των Εξαρχείων από την κρατική καταστολή

Για την Αλληλεγγύη στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων ενάντια στο νέο σωφρονιστικό κώδικα

Το Σάββατο 25 Νοέμβρη η Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών) διοργάνωσε στον πολιτικό χώρο στη Σπ.Τρικούπη 44 στα Εξάρχεια εκδήλωση-συζήτηση για την Αλληλεγγύη στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων ενάντια στο νέο σωφρονιστικό κώδικα.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης πραγματοποιήθηκαν τηλεφωνικές παρεμβάσεις κρατουμένων από τις φυλακές Κορυδαλλού, ακολούθησε η προβολή “μισώ τον ήλιο που βγαίνει για όλους” με μαρτυρίες και εμπειρίες από την εξέγερση στις φυλακές του Μαλανδρίνου το 2007 και τα “καταστήματα κράτησης” στην Ελλάδα, και συζήτηση με τη συμμετοχή και πρώην κρατούμενων.

Την Κυριακή 26 Νοέμβρη έπειτα από κάλεσμα της Επιτροπής Αγώνα γυναικείων-αντρικών φυλακών Κορυδαλλού (Α, Β, Γ, Δ, Ε και Α’ θέση υπογείου παραρτήματος) που πλαισιώθηκε και στηρίχτηκε από πολιτικές ομάδες, συλλογικότητες και συνελεύσεις, πραγματοποιήθηκε έξω από τις φυλακές Κορυδαλλού συγκέντρωση με μικροφωνική, με τη συμμετοχή πάνω από 150 αλληλέγγυων.

Ενάντια στο νέο σωφρονιστικό κώδικα – Αλληλεγγύη στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων στις φυλακές του Κορυδαλλού, της Πάτρας, των Χανίων, της Λάρισας, του Μαλανδρίνου…

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

*

Ακολουθεί αναδημοσίευση της 7ης Ανακοίνωσης της Επιτροπής Αγώνα γυναικείων-αντρικών φυλακών Κορυδαλλού (Α, Β, Γ, Δ, Ε και Α’ θέση υπογείου παραρτήματος) που κυκλοφόρησε διαδικτυακά στις 27 Νοέμβρη.

Continue reading Για την Αλληλεγγύη στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων ενάντια στο νέο σωφρονιστικό κώδικα

ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΒΗΜΑΤΑ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, καθώς βρίσκεται σε «διαπραγματεύσεις» με τους ιμπερια-ληστές δανειστές (EE, EKT, ΔΝΤ, ESM) για την ολοκλήρωση της γ αξιολόγησης του τρίτου επαίσχυντου μνημονίου, καλείται να εφαρμόσει ένα πακέτο 95 δυσβάστακτων μέτρων. Παρά τις αποκλίσεις των «θεσμών», ως απόρροια των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων μεταξύ του αμερικανοκρατούμενου ΔΝΤ και της υπό γερμανική ηγεμονία ΕΕ, αναφορικά με τα θέματα της διαχείρισης του χρέους, του ύψους των πρωτογενών πλεονασμάτων και το ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας, κοινό σημείο επαφής των ιμπερια-ληστών, της κυβέρνησης, της μνημονιακής «αντιπολίτευσης» και της ντόπιας ολιγαρχίας (ΣΕΒ, ΤτΕ) αποτελεί η πιστή εφαρμογή των συμφωνηθέντων, δηλαδή η συνέχεια της ταξικής αφαίμαξης του εργαζόμενου λαού.

Ο νέος εργατοκτόνος νόμος θέτει στο εκτελεστικό απόσπασμα τις κατακτήσεις ολόκληρων αιώνων της εργατικής τάξης. Αποβλέπει στο δραστικό περιορισμό του δικαιώματος της απεργίας, καθώς πλέον θα απαιτείται το 50%+1 των εγγεγραμμένων μελών (και όχι των παρισταμένων, τουλάχιστον το 1/3 των τακτικών) ενός πρωτοβάθμιου σωματείου για την προκήρυξη απεργίας, με αποτέλεσμα να λειτουργεί ως τροχοπέδη στην ταξική αντίσταση των εργαζομένων, ιδιαίτερα σε μία χρονική περίοδο υποχώρησης των μαζικών εργατικών αγώνων και απόλυτου συμβιβασμού των ξεπουλημένων ηγεσιών ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ. Επιπλέον, μέχρι τον Φλεβάρη του 2018 τίθεται έντονα το ζήτημα άρσης της μονομερούς δυνατότητας των εργαζομένων να προσφεύγουν στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) παρά την αντίθεση του ΣτΕ, διαμορφώνοντας έναν ολοένα και πιο αρνητικό συσχετισμό σε βάρος του κόσμου της εργασίας και υπέρ του κεφαλαίου. Στα παραπάνω προστίθεται και η απαίτηση για τη νομοθέτηση fast–track διαδικασιών για την κήρυξη μίας απεργίας ως νόμιμης ή παράνομης και την επίλυση των διαφορών μεταξύ των εργαζομένων και του κεφαλαίου. Εξάλλου, ο θεσμός της αξιολόγησης στο δημόσιο έχει ως συνέπεια την περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων (κινητικότητα, απολύσεις, μισθολογική εξέλιξη) σε συνθήκες άγριας νεοφιλελεύθερης επίθεσης.

Παράλληλα, τσακίζεται ότι έχει απομείνει από το κράτος πρόνοιας και το σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης με περικοπές των κοινωνικών επιδομάτων και αλλαγές στο σύστημα χορήγησής τους (οικογενειακά, στεγαστικά-φοιτητικά, επιδόματα τέκνων, αναπηρίας, ανεργίας θέρμανσης), βυθίζοντας στην εξαθλίωση τους απόκληρους αυτής της κοινωνίας. Μάλιστα, οι νεοαποικιοκράτες Ντράγκι, Ντάισελμπλουμ, ΔΝΤ και τα πρόθυμα δεκανίκια τους, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ασκώντας μία ταξικά ανάλγητη μνημονιακή πολιτική, ετοιμάζονται να εφαρμόσουν τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς (ημερομηνία έναρξης 29/11), προκειμένου να αποφύγουν τις αντιδράσεις του κινήματος για την αρπαγή των λαϊκών σπιτιών από τα κοράκια του κεφαλαίου. Από τους εκπλειστηριασμούς λαϊκών σπιτιών μέχρι το ληστρικό ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πηγών (πώληση 40% των λιγνιτικών μονάδων τη ΔΕΗ, ιδιωτικοποίηση ΔΕΣΦΑ, ολοκλήρωση ιδιωτικοποίησης Ελληνικού) όλος ο κοινωνικά παραγόμενος πλούτος γίνεται βορά στα χέρια του κεφαλαίου και της τραπεζικής ολιγαρχίας.

Continue reading ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΒΗΜΑΤΑ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Ανακοίνωση της Ταξικής Αντεπίθεσης για τα γεγονότα στο ΕΜΠ (15-17/11/2017)

Ανακοίνωση της Ταξικής Αντεπίθεσης για τα γεγονότα στο ΕΜΠ (15-17/11/2017)

Με μεγάλη μας έκπληξη διαβάσαμε στο indymedia οτι φέτος το ΕΜΠ τελεί υπό “κατάληψη” κατά τον τριήμερο “εορτασμό” του Πολυτεχνείου. Χωρίς καμιά παραπάνω ενημέρωση, ορισμένοι σύντροφοι κατευθύνθηκαν στο Πολυτεχνείο για να ενημερωθούν για τα χαρακτηριστικά και τους λόγους του εγχειρήματος. Στην πύλη της Στουρνάρη γίνανε αποδέκτες μιας τραγελαφικής εικόνας όταν περίπου 15 άτομα, που καμία σχέση δεν έχουν με το ανταγωνιστικό κίνημα και τις διαδικασίες του, κοίταζαν επιθετικά συντρόφους ρωτώντας τους αν είναι μπάτσοι (!), επιδεικνύοντας προκλητικά μαχαίρια και μολότοφ εναντίον τους με κλειδαμπαρωμένη, φυσικά, την πόρτα.

Από την πρώτη στιγμή έγινε αντιληπτό πως το ΕΜΠ κατελήφθει από δυνάμεις που παρασιτούν στις πλάτες του κινήματος. Δεν ήταν προϊόν μιας ανοιχτής διαδικασίας αγώνα που με συλλογικούς όρους κατέληξε σε ένα κοινό πολιτικό σκεπτικό. Δεν ήταν μια ανοιχτή προς το κίνημα πρωτοβουλία συλλογικοτήτων και ομάδων που είχαν μια διαφορετική προσέγγιση για το Πολυτεχνείο και τον τριήμερο “εορτασμό” του. Ούτε μια κατάληψη που πραγματοποιήθηκε οποιαδήποτε άλλη ημέρα του χρόνου στο ΕΜΠ πέραν του τριημέρου. Η “κατάληψη” του πολυτεχνείου αποτέλεσε μια κίνηση με ξεκάθαρα επιθετικά χαρακτηριστικά απέναντι στο κίνημα και την αγωνιζόμενη κοινωνία, μια εξουσιαστική πράξη επιβολής απέναντι σε οποιονδήποτε και οποιαδήποτε δεν ταίριαζε στο γούστο και την αισθητική των “καταληψιών”. Ένα πραξικόπημα που εάν έμενε αναπάντητο θα εξυπηρετούσε μονάχα τις δόλιες σκοπιμότητες και τους αντικοινωνικούς σχεδιασμούς μιας δράκας φαντασμένων που νομίζουν οτι αποτελούν το επιτελείο της εξέγερσης.

Η παρακαταθήκη μιας τέτοιας τραγωδίας θα ήταν ολέθρια προπάντων για το αναρχικό κίνημα αφού θα λειτουργούσε υπονομευτικά, με τοξικές επιδράσεις στις πολιτικές αρχές και τις πρωταρχικές αξίες θεμελίωσης και συγκρότησής του. Θα ήταν μια παρακαταθήκη- βαρίδι στις πλάτες του κινήματος που θα συνέβαλλε στην παραπάνω αποσυσπείρωση και απομαζικοποίησή του. Στην αποκαρδίωση, τη ματαιότητα και την ιδιώτευση. Θα ήταν το επιστέγασμα του εκφυλισμού της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης, της ισότητας και της ελευθεριακής κουλτούρας. Θα ήταν άλλη μια παρακαταθήκη-νταβατζιλίκι για τον κόσμο του αγώνα. Μια πράξη σπίλωσης της μνήμης της εξέγερσης του Νοέμβρη του ’73 και των νεκρών της αλλά και μια πράξη εναντίωσης σε εξεγερσιακά γεγονότα, ανοιχτά και μαζικά, όπως της κατάληψης του 1995. Η καθιέρωση της ανοιχτότητας με όρους face control, ο δούρειος ίππος του αντικοινωνισμού και του αντικινηματισμού με κοινωνικά και ταξικά προτάγματα, η απαγόρευση πολιτικών εκδηλώσεων, συνελεύσεων και η διανομή υλικού αντιπληροφόρησης ή ο εκβιασμός της διεξαγωγής τους υπό την έγκριση πρώτα των “καταληψιών” και ύστερα υπό την πολιτική ηγεμονία της “κατάληψης” και των σκοτεινών χαρακτηριστικών που η ίδια προσέδωσε. Η νομιμοποίηση αναβαθμισμένων μέσων εναντίον αγωνιστών του κινήματος, η απονοηματοδότηση του επαναστατικού διεθνισμού και η αντικατάσταση του με τον μπαχαλοτουρισμό και τέλος ο αυτόκλητος διορισμός ορισμένων στο όνομα της αναρχίας να απαγορεύουν σε ανθρώπους και στα παιδιά τους,στους μαθητές, στη νεολαία και σε όσους αγωνίστηκαν για έναν καλύτερο κόσμο την απόδοση τιμής και μνήμης στους νεκρούς μας, αποτελεί την ύψιστη προσβολή.

Continue reading Ανακοίνωση της Ταξικής Αντεπίθεσης για τα γεγονότα στο ΕΜΠ (15-17/11/2017)

Αλληλεγγύη στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων ενάντια στο νέο σωφρονιστικό κώδικα. Εκδήλωση (25/11) και Συγκέντρωση (26/11) στον Κορυδαλλό.