Τη Δευτέρα 11/06, θα πραγματοποιηθεί μοτοπορεία προς το Γ.Κ. Νοσοκομείο Νίκαιας, όπου θα γίνει συγκέντρωση αλληλεγγύης στο σύντροφο Δ. Κουφοντίνα που βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 30/5.
Μοτοπορεία – Πλατεία Εξαρχείων στις 18:00
Συγκέντρωση – Γενικό Κρατικό Νίκαιας στις 19:30
Συνέλευση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα
Ενημέρωση & φωτογραφίες από μια ιδιαίτερη “μέρα εκδηλώσεων στην πλατεία Εξαρχείων”, ενάντια στις ναρκομαφίες, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την κρατική καταστολή, μια μέρα γιορτής, χαράς, δημιουργικότητας και συνύπαρξης – Κάλεσμα σε Μουσική Διαδήλωση και Εκδήλωση στις 17/6/2018.
Πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 20 Μάη 2018 οι εκδηλώσεις για μικρούς και μεγάλους στην πλατεία Εξαρχείων ενάντια στις ναρκομαφίες, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την κρατική καταστολή που διοργάνωσαν αναρχικές συλλογικότητες, σύντροφοι/ισσες, αγωνιστές/στριες από κοινωνικά και ταξικά εγχειρήματα.
Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν από τις 3.30 μ.μ. αμέσως μετά την “αυτοοργανωμένη λαϊκή της πλατείας”, που πραγματοποιείται σταθερά κάθε 1η και 3η Κυριακή του μήνα, σε μια καθαρή και φρεσκοβαμμένη πλατεία, κάτι για το οποίο φρόντισαν με μεράκι οι παραγωγοί της συνέλευσης της λαϊκής. Παράλληλα, από τις 2 μ.μ. ήταν ανοιχτό το πολιτικό περίπτερο της συνέλευσης για την επανοικειοποίηση των Εξαρχείων με bazzar βιβλίων.
Οι εκδηλώσεις που περιελάμβαναν αφήγηση παραμυθιών, ζωγραφική για παιδιά, κουκλοθέατρο και ζωντανή παραδοσιακή και έντεχνη μουσική κράτησαν μέχρι τις 10.30 το βράδυ γεμίζοντας με πλήθος ανθρώπων την πλατεία σε μια μέρα γιορτής, χαράς και συνύπαρξης. Μικρά παιδιά, νεολαίοι, γυναίκες, άντρες, ηλικιωμένοι, μετανάστες, ντόπιοι, πρόσφυγες είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε και να συμμετάσχουμε σε πολιτιστικές εκδηλώσεις εξαιρετικών καλλιτεχνών και αγωνιστών, να χαρούμε, να προβληματιστούμε, να συζητήσουμε, να τραγουδήσουμε, να χορέψουμε και κυρίως να νιώσουμε αυτό που ανέκαθεν αποτελούσε η πλατεία Εξαρχείων αλλά στις μέρες της όξυνσης της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας απειλείται: δηλαδή μια μικρή γωνιά του κόσμου που χωράει πολλούς κόσμους.
Μέσα σε συνθήκες βαθιάς και συνολικής συστημικής κρίσης, γνωρίζουμε ότι για να μετατραπούν οι γειτονιές μας από πεδία κατανάλωσης, ελέγχου, καταστολής, ναρκεμπορίου, κοινωνικού κανιβαλισμού και αναπαραγωγής των κρατικών και καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας, σε χώρους αντίστασης, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης, όπως έγραφε η αφίσα του καλέσματος, όπως θέλουμε και παλεύουμε, απαιτείται συνεχής, δύσκολος και πολύμορφος αγώνας, απαιτείται κοινωνική και ταξική συνείδηση, πολιτικοποίηση, ριζοσπαστικοποίηση, αυτοοργάνωση και όραμα για τον κόσμο που θέλουμε. Όσοι βρεθήκαμε την Κυριακή στην πλατεία αντιληφθήκαμε ότι αυτή η μέρα ήταν ιδιαίτερα σημαντική γιατί πολλοί διαφορετικοί, ο καθένας με τον τρόπο του και όλοι μαζί αυτοοργανωμένα, μπόρεσαν να σπάσουν για μια στιγμή τη ζοφερή καθημερινότητα του σαπισμένου κόσμου της εξουσίας, να απωθήσουν με τη συλλογική τους δύναμη και τη δημιουργικότητα τους το ναρκεμπόριο και τα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού που παράγει ασταμάτητα και να στείλουν επιπλέον, ένα μήνυμα αγωνιστικής αποφασιστικότητας στα κατασταλτικά επιτελεία του κράτους. Αλλά κυρίως μπόρεσαν να ζωγραφίσουν μέσα στη σκληρή πραγματικότητα της περιοχής μια εικόνα του κόσμου που οραματιζόμαστε. Κι αυτό δίνει ώθηση στον αγώνα, πληθαίνει τις γραμμές του και εμπνέει τους αγωνιζόμενους να συνεχίσουν και να νικήσουν.
Ευχαριστούμε από καρδιάς όλους τους καλλιτέχνες που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση για την πραγματοποίηση μιας μέρας εκδηλώσεων στην πλατεία Εξαρχείων και μοιράστηκαν μαζί μας ανιδιοτελώς τη δημιουργικότητα, τους κόπους, το μεράκι και τη ζεστασιά τους δημιουργώντας πολύ όμορφες στιγμές και συμβάλλοντας σημαντικά στον αγώνα που διεξάγεται στην περιοχή.
από κοινωνικά και ταξικά εγχειρήματα
Την Κυριακή 10 Ιούνη, συνεχίζοντας τον αγώνα ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, προχωράμε σε απεργιακές κινητοποιήσεις στα καταστήματα της Inditex στις “τουριστικές ζώνες”, τα οποία και θα είναι ανοιχτά στο πλαίσιο του νόμου που προβλέπει άνοιγμα των καταστημάτων κάθε Κυριακή κατά την περίοδο Μάη-Οκτώβρη.
ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ:
Κυριακή 10/6, 10.30πμ
Η πρόσφατη σχετική ανακοίνωση του Συντονιστικού δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια: ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
Ιούλης 2009, για την έμπρακτη Αλληλεγγύη στο σύντροφο Στέφανο, για τη σωτηρία της Γκιώνας
Η Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών) στηρίζει το Κάλεσμα του συντρόφου Στέφανου Κόλλια, στη δίκη για την υπόθεση των 4 εμπρηστικών επιθέσεων στο σπίτι του στην Καλοσκοπή Φωκίδας.
Ο σύντροφος Στέφανος βρέθηκε στο στόχαστρο της πολυεθνικής μαφίας των εξορύξεων βοξίτη και των μαντρόσκυλών της -που εδώ και δεκαετίες λυμαίνονται και πληγώνουν ανεπανόρθωτα αυτόν τον πανέμορφο και ιστορικό τόπο– γιατί πήρε θέση, δεν σιώπησε γι’ αυτό το περιβαλλοντικό έγκλημα και -μέσα από τις γραμμές της Κίνησης για τη Σωτηρία της Γκιώνας– ύψωσε το ανάστημά του και αγωνίστηκε για να το σταματήσει.
Πιάνοντας το νήμα από τις κινητοποιήσεις του 2009, όταν δεκάδες σύντροφοι και συντρόφισσες ταξιδέψαμε στην Καλοσκοπή για να βοηθήσουμε στην ανοικοδόμηση του σπιτιού του Στέφανου, την Τρίτη 5 Ιούνη στις 10.30 πμ θα βρεθούμε στα δικαστήρια της Άμφισσας, για να σταθούμε στο πλευρό του συντρόφου μας και να θυμίσουμε σε κάθε ενδιαφερόμενο αυτό που λέει το παλιό καλό σύνθημα: η φωτιά δεν μας καίει, η φωτιά καίει μέσα μας.
Ακολουθεί το κείμενο του συντρόφου.
Μετά από πολύ καιρό σιγής, οι δικαστικές αρχές απήγγειλαν κατηγορίες σε 4 κατοίκους Καλοσκοπής, (υπηκόους Αλβανίας) για την υπόθεση των 4 εμπρησμών στο σπίτι μου.
Η πρώτη δίκη είχε οριστεί για τον Ιανουάριο που μας πέρασε αλλά πήρε αναβολή λόγω προχωρημένου νούμερου για την Τρίτη που μας έρχεται.
Είχα επιλέξει να μην προχωρήσω στη δημοσιοποίηση της δίκης τόσο γιατί το κατηγορητήριο είναι ισχνό όσο και την εν γένει κατάσταση στο χωριό και τα όμορα χωριά όπου κυριαρχεί πια η αδιαφορία, ο φόβος απέναντι στον ισχυρό και ο μικροαστικός ατομικισμός που έφεραν τελικά και την ουσιαστική παύση της Κίνησης για τη Σωτηρία της Γκιώνας.
Από τους πρώτους κιόλας εμπρησμούς στο σπίτι μου το 2008 και το το 2009 είχε φανεί ότι η ευρύτερη τοπική κοινωνία κρατούσε μια τουλάχιστον διφορούμενη στάση κλίνοντας ξεκάθαρα προς την πλευρά των μεταλλείων των πάμπλουτων ιδιοκτητών τους και των πολυεθνικών.
Από διφορούμενη η στάση τους μετατράπηκε σε απροκάλυπτα ιταμή κάτι που βίωσα με τις 2 τελευταίες εμπρηστικές επιθέσεις στο σπίτι μου στην Καλοσκοπή το 2015.
Έτσι λοιπόν επέλεξα να μην τραβολογώ συντρόφους ούτε και να πάρω δικηγόρο μιας και δεν ήμουν καν βέβαιος για την ενοχή των κατηγορουμένων και για μια υπόθεση που στην ουσία της άλλωστε έμοιαζε πια χαμένη.
Ωστόσο, μόλις προχθές πληροφορηθήκα ότι ένας συγγενής των κατηγορουμένων τραμπούκισε χυδαία και ουσιαστικά απείλησε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Κίνησης, βασικό μάρτυρα στη δίκη και έναν από τους 5-6 που προσπαθούν να σώσουν ότι απέμεινε από τον χιλιοπονεμένο φυσικό περιβάλλον όσο και από την συλλογική αξιοπρέπεια.
Αυτό είναι κάτι που αφενός δεν μπορεί να μείνει αναπάντητο κι αφετέρου δείχνει ξεκάθαρα ότι κάποιοι -αν όχι όλοι- από τους κατηγορουμένους έχουν πολύ συγκεκριμένους λόγους να φοβούνται για την εξέλιξη της δίκης.
Έκρινα λοιπόν ότι ένα κάλεσμα (έστω και της τελευταίας στιγμής) είναι απαραίτητο όχι γιατί φοβόμαστε τα τσιράκια των ισχυρών που έτσι κι αλλιώς για χρόνια έχουν αποδείξει πόσο θρασύδειλοι είναι, αλλά για να βάλουμε τη δίκη στο πολιτικό πλαίσιο που της αναλογεί προς δυσαρέσκεια του κεφαλαίου και των τραμπούκων του, αλλά και των νοικοκυραίων που δε θέλουν “μπελάδες” και πάντα επιλέγουν το “σωστό ” στρατόπεδο.
Η Κίνηση για τη Σωτηρία της Γκιώνας μαζί με την πολύτιμη αρωγή του Κινήματος, έθεσε καίρια ζητήματα που μπήκαν για πρώτη φορά από τότε που ξεκίνησε το ρήμαγμα του τόπου από τις μεταλλευτικές εταιρείες που είχε ως παρεπόμενα την σταδιακή καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος αλλά και τον απόλυτο έλεγχο και την περαιτέρω διάβρωση των τοπικών κοινωνιών που ήδη βιώναν τις ολέθριες και πολυεπίπεδες συνέπειες του Εμφυλίου.
Για τη Γη και την Ελευθερία, λοιπόν.
πηγή: athens.indymedia.org
Ο σύντροφος Μάριος Σεϊσίδης, στις 6 του Ιούνη θα δώσει μια ακόμα μάχη. Ίσως την κρισιμότερη όλων, την τελική μάχη. Στρατευμένος πάνω από μια 20ετία στο αναρχικό κίνημα, ο σύντροφός μας, αυτή τη φορά, δεν θα δώσει τη μάχη του στις κατειλημμένες λεωφόρους των συγκρούσεων και των διαδηλώσεων, ούτε στους σκοτεινούς παράδρομους της εξωθούμενης φυγοδικίας, αλλά στις δικαστικές αίθουσες του εφετείου Αθηνών. Εκεί, όπου η αστική δικαιοσύνη θα επιχειρήσει, μάταια, να καθαρογράψει το τελεσίδικο μήνυμα εξόντωσης του.
Στις 6 του Ιούνη θα διεξαχθεί μια πολιτική μάχη, που αφορά, τόσο σε νομικό επίπεδο την κατάρρευση του σαθρού κατηγορητηρίου και την οριστική συντριβή του αστυνομικοδικαστικού αφηγήματος περί ‘’ληστών με τα μαύρα’’, όσο και σε πολιτικό, αφού ύστερα από μια δεκαετία αφηνιασμένου ανθρωποκυνηγητού, μια ανθρωποκτόνων προθέσεων σύλληψη και μια ρεβανσιστικού τύπου πρωτόδικη απόφαση, αυτός που πρέπει να δικαστεί και να καταδικαστεί δεν είναι ο Μάριος, αλλά η αστική δικαιοσύνη και οι ένοπλοι υπηρέτες της.
Η υπόθεση των ‘’ληστών με τα μαύρα’’, όντας πεδίο για την πιλοτική εφαρμογή των νέων κατασταλτικών μεθόδων, αποκτά μια ακόμα κρισιμότερη σημασία σχετικά με την εδραίωση μιας νέου τύπου καταστολής και για τις μάχες που πρέπει να δοθούν εναντίον της. Έτσι, και η αλληλεγγύη στον αναρχικό Μάριο Σεϊσίδη δεν αφορά μονάχα την αυτονόητη συμπαράστασή μας σε έναν κοινωνικό αγωνιστή, αλλά και την αντιπαράθεση με το καθεστώς, που στις πλάτες του συντρόφου μας, προετοίμαζε και προεικόνιζε το δόγμα για τη μεταγενέστερη κατασταλτική πολιτική που εφαρμόζεται και σήμερα.
Ήταν λοιπόν το 2006, όταν έπειτα από τη ληστεία της Εθνικής τράπεζας στην Σόλωνος και τη σύλληψη του αναρχικού Γιάννη Δημητράκη, οι διωκτικοί μηχανισμοί εκπονούν μια πρωτοφανέρωτη για το αναρχικό κίνημα κατασταλτική επιχείρηση. Εντάλματα σύλληψης για κοντινούς συντρόφους του συλληφθέντα, προσαγωγές ‘’υπόπτων’’ και ‘’διαρροές’’ των ονομάτων συντρόφων στα ΜΜΕ, εφεύρεση του ευφυολογήματος των ‘’ληστών με τα μαύρα’’ ως απόπειρα αναβάθμισης των δραστών σε μια οργανωμένη ομάδα διάπραξης ληστειών, απόπειρα ποινικοποίησης των δομών κινηματικής αλληλεγγύης μέσω του επονομαζόμενου ‘’επαναστατικού ταμείου’’.
Η ‘’κατάσταση έκτακτης ανάγκης’’ που επιβλήθηκε από τις διωκτικές αρχές το 2006, είχε στόχο αρχικά την εξουδετέρωση των όποιων κοινωνικών αντανακλαστικών απέναντι στην κατασταλτική ασυδοσία που θα επακολουθούσε, επιχειρώντας να αποσπάσουν συναινέσεις μέσω της τρομοκράτησης και του φόβου. Η ακατάσχετη προβολή από τα δελτία ειδήσεων των κάθε λογής τρομοσεναρίων, αποσκοπούσε στην απρόσκοπτη και αθρόα στοχοποίηση αναρχικών συντρόφων και εντέλει του αναρχικού κινήματος γενικότερα. Όμως, ακόμα παραπέρα, αυτή η επιχειρούμενη χειραγώγηση της ‘’κοινής γνώμης’’ στόχευε και την ίδια την κοινωνία και τις όποιες αντιστάσεις της.
Το γεγονός πως οι δύο από τους τρείς συντρόφους που εξωθήθηκαν στην φυγοδικία μαζί με τον Μάριο Σεϊσίδη αθωώθηκαν πανηγυρικά, ως απόρροια των εξόφθαλμα ανυπόστατων στοιχείων που ακόμα και ένα αστικό δικαστήριο δεν μπορούσε να παραβλέψει, δεν αναιρεί στον πυρήνα του το νέο κατασταλτικό δόγμα, αλλά το ενσαρκώνει. Το δόγμα που εφορμά από την ‘’αντιτρομοκρατική εκστρατεία’’ που εξαπολύουν τα δυτικά κράτη και στο εσωτερικό τους, αφορά την κατασκευή πειστηρίων, την καταπάτηση των έστω και αστικών δικαιωμάτων, την στοχοποίηση, την σύλληψη, την επικήρυξη και τη φυλάκιση των εκάστοτε υπόπτων, μέχρι οι ίδιοι να αποδείξουν την αθωότητά τους.
Όμως, ενώ οι σύντροφοι Σίμος Σεϊσίδης και Γρηγόρης Τσιρώνης κατάφεραν να απεμπλακούν οριστικά από το πολυετές κυνηγητό εναντίον τους, για τον σύντροφο Μάριο Σεϊσίδη τα πράγματα φαίνεται πως είναι διαφορετικά. Όντας ο τελευταίος πολιτικός κρατούμενος για την συγκεκριμένη υπόθεση, ο Μάριος αποτελεί σημειολογικά το εχέγγυο για το κατά τα άλλα καταρρακωμένο γόητρο των διωκτικών αρχών. Τα 36 χρόνια κάθειρξης που του επιβλήθηκαν πρωτόδικα, αποτυπώνουν την πρόθεση για την πολυετή αιχμαλωσία του συντρόφου μας, ως λάφυρο, ως έσχατη δικαίωση μιας κουρελιασμένης κατασταλτικής μανίας.
Σε αυτή τη μάχη ο σύντροφος Μάριος Σεϊσίδης δεν μπορεί να είναι μόνος. Για 10 και πλέον χρόνια το κίνημα αλληλεγγύης στάθηκε ώριμα στο πλευρό των συντρόφων που διώχθηκαν για την συγκεκριμένη υπόθεση, κατάφερε να σπάσει την απομόνωση και την τρομοκρατία, να αποδομήσει τα τρομοσενάρια και τα κουρελόχαρτα των δικογραφιών, κατάφερε να απελευθερώσει τους κρατούμενους συντρόφους μας. Στις 6 του Ιούνη, μαζί με τον Μάριο, το κίνημα αλληλεγγύης θα δώσει και αυτό την τελική του μάχη. Για να κλείσει οριστικά αυτός ο κύκλος, για να βγούμε νικητές, για να πάρουμε πίσω και τον τελευταίο σύντροφό μας.
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 30/5
ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
Ένα οκτάχρονο πολιτικοδικαστικό αίσχος
Ο Δ. Κουφοντίνας βρίσκεται σχεδόν δεκαέξι χρόνια στη φυλακή. Όπως προβλέπει ο νόμος για την άδεια εξόδου των ισοβιτών, ήδη από το 2010 δικαιούται οκταήμερη άδεια κάθε δύο μήνες. Παρ’ όλα αυτά, επί επτά χρόνια οι αρμόδιες αρχές του αρνούνταν αυτή τη δυνατότητα με πρωτοφανείς αυθαιρεσίες, ανάμεσα στις οποίες η απαίτηση να αποκηρύξει την ιδεολογία και τις πολιτικές απόψεις του.
Τελικά, ο Δ. Κουφοντίνας, μετά την προβλεπόμενη αλλαγή των εισαγγελέων της φυλακής Κορυδαλλού, μπόρεσε το Νοέμβριο του 2017 να πάρει την πρώτη άδειά του μετά την ομόφωνη απόφαση του Συμβουλίου της φυλακής (διευθυντής, κοινωνική λειτουργός, εισαγγελέας) – άδεια βέβαια συρρικνωμένη σε διήμερο και με ασφυκτικούς περιοριστικούς όρους. Και τότε οι εγχώριοι και διεθνείς τρομομηχανισμοί αντεπιτέθηκαν: Με εντολή της αρχιεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ξένης Δημητρίου έγινε πειθαρχική δίωξη κατά του εισαγγελέα, χωρίς κανένα επιχείρημα, η οποία υποχρεωτικά οδήγησε στην αυτοεξαίρεσή του.
Την ίδια ακριβώς τύχη είχε και ο αναπληρωτής εισαγγελέας όταν το φετινό Φεβρουάριο ψήφισε υπέρ της άδειας του Δ. Κουφοντίνα. Νέα πειθαρχική δίωξη, δεύτερη υποχρεωτική παραίτηση. Αποτέλεσμα; Εκ των πραγμάτων δεν υπάρχει δυνατότητα λειτουργίας του αρμόδιου Συμβουλίου για την άδεια του Δημήτρη Κουφοντίνα και βεβαίως διαμορφώνεται απολύτως εκφοβιστικό κλίμα για οποιονδήποτε νέο εισαγγελέα κληθεί να αποφανθεί για τη συγκεκριμένη υπόθεση.
Αυτό ακριβώς σημαίνει η πρωτοφανής μεθόδευση ενώ ο Δ. Κουφοντίνας έχει πάρει ήδη δύο άδειες: Την επιδίωξη της δικαστικής χούντας, τιμωρώντας τους δύο «απείθαρχους» εισαγγελείς, να τρομοκρατήσει ακόμα και τμήματα του κρατικού μηχανισμού που δεν ευθυγραμμίζονται με της επιταγές της.
Η δικαστική χούντα είναι το κράτος
Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι η δικαστική εξουσία είναι ακραίος κατασταλτικός μηχανισμός, ότι η «δικαιοσύνη» είναι ταξική, ρατσιστική και τρομοκρατική. Ωστόσο, στην περίπτωση του αγωνιστή Δημήτρη Κουφοντίνα όλα τα προηγούμενα παροξύνονται στα πλέον εκδικητικά, τιμωρητικά και αποκρουστικά πεδία. Πρόκειται για εξαίρεση δικαιωμάτων, για πιλοτική επίθεση φρονηματισμού και εξόντωσης όσων αντιστέκονται στην ισοπεδωτική νέα τάξη πραγμάτων, εντέλει για πρωτοφανή αυθαιρεσία, χωρίς ίχνος αστικής έστω νομιμότητας.
Όμως το κράτος έχει κυβέρνηση που είναι συνένοχη σε αυτό το αίσχος
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να νίπτει τας χείρας του απέναντι στην «ανεξάρτητη δικαιοσύνη». ‘Όχι μόνο γιατί δεν κατάργησε τη διάταξη για το «εισαγγελικό βέτο», δηλαδή τη δυνατότητα των εισαγγελέων όταν μειοψηφούν στα αρμόδια συμβούλια των φυλακών να ακυρώνουν τις αποφάσεις τους με συνεχείς προσφυγές. Αλλά και επειδή έχει επιλέξει τη σύμπλευση με το «βαθύ κράτος», επειδή αποτελεί την πλέον φιλοαμερικανική κυβέρνηση από τη Μεταπολίτευση και βεβαίως επειδή το πολιτικό προσωπικό του συμφωνεί – και όχι απλώς ανέχεται – με τον τρομονόμο και τις επιταγές της διεθνούς «αντιτρομοκρατίας».
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας έχει δίκιο και είμαστε ολόψυχα στο πλευρό του
Ο σύντροφος Δημήτρης αποτελεί υπόδειγμα επαναστατικής αξιοπρέπειας και πολιτικής ωριμότητας. Απέναντι στον πρωτοφανή εμπαιγμό και την απίστευτη επίθεση που υφίσταται επιλέγει το μόνο δρόμο που έχει, το μόνο όπλο που διαθέτει: Την απεργία πείνας για να του χορηγηθεί τώρα κανονική τακτική άδεια εξόδου από τη φυλακή, για να καταργηθεί το «εισαγγελικό βέτο». Είμαστε μαζί του, για ένα μαζικό, μαχητικό και πολύμορφο κίνημα μέχρι τη νίκη.
ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ ΠΟΡΕΙΑ
ΤΕΤΑΡΤΗ 6/6, 6μ.μ. ΣΑΒΒΑΤΟ 9/6, 1μ.μ.
ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ
Συνέλευση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα
Στις 30 Μάη, την οποία ο αστικοποιημένος-γραφειοκρατικός συνδικαλισμός των ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ βάφτισε «Μέρα Πανεθνικής Δράσης», εκατοντάδες εργαζόμενοι, νεολαίοι, πρωτοβάθμια σωματεία, οργανώσεις της εξωκοινοβουλετικής Αριστεράς και της Αναρχίας έσπασαν την φιέστα, που επιχείρησε να στήσει ο ξεπουλημένος συνδικαλισμός. Ήδη στις 11:00 το πρωί έγινε δυναμική παρέμβαση στην εξέδρα που θα μιλούσαν οι γραφειοκράτες των ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ από Πρωτοβουλία εργαζομένων και ανέργων, βάφτηκε με συνθήματα και «στολίστηκε» με αυγά το κτίριο της ΓΣΣΕ, «καλλωπίστηκε» με κόκκινες μπογιές το Υπουργείο Οικονομικών, ενώ νεολαίοι συγκρούστηκαν με τα ΜΑΤ που έκαναν χρήση χημικών, έξω από τα -υπό αστυνομική φύλαξη- γραφεία του ΣΕΒ. Η Ταξική Αντεπίθεση χαιρετίζει τους εργαζόμενους, τους εργάτες, τους ανέργους και τους νεολαίους, που με ταξική συνείδηση στέκονται στο ύψος των περιστάσεων, διαδήλωσαν μαχητικά, για να καταγγείλουν την φιέστα των ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ και την συμμαχία τους με την εργοδοσία.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε στις 30 Μάη.
Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ- ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΤΑΞΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΗΝ «ΠΑΝΕΘΝΙΚΗ» ΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ
Οι εκπρόσωποι του κυβερνητικού-αστικοποιημένου συνδικαλισμού ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αποφάσισαν μαζί με άλλους επαγγελματικούς, εργοδοτικούς φορείς την διοργάνωση «Ημέρα Πανεθνικής Δράσης» στις 30 Μαϊου, συγκροτώντας την λεγόμενη «Κοινωνική Συμμαχία». Την ίδια μέρα, οι γραφειοκράτες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ενώ δεν τόλμησαν να κηρύξουν απεργία στις 12 Γενάρη ενάντια στην συρρίκνωση του δικαιώματος στην απεργία, έχουν το θράσος τώρα να κηρύττουν «απεργία» αγκαζέ με όλους εκείνους, οι οποίοι στηρίζουν τα ευρωμνημόνια της διαρκούς κοινωνικής λεηλασίας, όλους εκείνους που τάχθηκαν στο στρατόπεδο των «Μένουμε Ευρώπη», όλους εκείνους που για την «σωτηρία της χώρας» έχουν οδηγήσει τον εργαζόμενο λαό να πληρώνει τα σπασμένα για τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπέζων, για την ίδια την καπιταλιστική κρίση, όλους εκείνους που θα καλέσουν το λαό και τους νεολαίους να γίνουν κρέας για τους πολέμους τους.
Η «Ημέρα Πανεθνικής Δράσης» μιλά για «επιχειρηματικότητα, ανάπτυξη, εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης», δεν γίνεται λόγος για τα νέα δυσβάστακτα μέτρα της 4ης αξιολόγησης, ζητά φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο με στόχο την «υγιή ανάπτυξη», δεν θέτει ούτε για τα μάτια του κόσμου αιτήματα ταξικά προσανατολισμένα προς την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης και του λαού σε μία ιστορική συγκυρία, όπου ο συσχετισμός δυνάμεων είναι σε βάρος του κόσμου της εργασίας. Η συγκρότηση της «Κοινωνικής Συμμαχίας» και η «απεργία» στις 30 Μαϊου αποτελεί μία αντιδραστική πρωτοβουλία ενάντια στο εργατικό κίνημα, επιδιώκοντας να σπείρει αυταπάτες σχετικά με τη σύγκλιση των συμφερόντων των εργαζομένων και του κεφαλαίου. Μία τέτοια κίνηση προσφέρει απλόχερα στήριξη στη μνημονιακή πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, «δικαιώνει» το ΣΕΒ, που ζητά φοροελαφρύνσεις και συνέχιση της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, αντί να θέτει στο στόχαστρο τα μνημόνια, τη μέγγενη του χρέους, τη δομική κρίση του συστήματος, τον ίδιο τον ιμπεριαλισμό, που προκάλεσαν τη μεγαλύτερη για τα μεταπολεμικά δεδομένα μεταφορά του πλούτου από τα κάτω προς τα πάνω.
Την ίδια στιγμή οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις ανάμεσα στο αμερικανοκρατούμενο ΔΝΤ και την υπό γεμανικής ηγεμονίας ΕΕ συνεχίζονται με φόντο τη «μεταμνημονιακή εποπτεία» της χώρας. Παρά τις επιμέρους διαφωνίες ως προς την ρύθμιση του ληστρικού χρέους, τους ρυθμούς ανάπτυξης και τα αιμοσταγή πρωτογενή πλεονάσματα (3,5% μέχρι το 2022), κοινή συνισταμένη των ιμπεριαλιστών και της ντόπιας ολιγαρχίας, του ΣΕΒ, της κυβέρνησης και των αστικών κομμάτων αποτελεί η όξυνση της αντεργατικής επιθετικότητας με τη συνεχή εφαρμογή «μεταρρυθμίσεων», που φτωχοποιούν τους εργαζομένους. Η οποιαδήποτε διευθέτηση/ «ελάφρυνση» του χρέους της τάξεως του 180% του ΑΕΠ είτε με τη λεγόμενη ρήτρα ανάπτυξης είτε με παράταση της διάρκειας των δανείων θα σημαίνει βαθύτερη εξάρτηση της χώρας από τον ιμπεριαλισμό, ένταση της εκμετάλλευσης του λαού και της νεολαίας με υπερμνημόνια διαρκούς επιτροπείας ανεξάρτητα από το αν θα υπάρξει ή όχι πιστοληπτική γραμμή.
Γιατί, όσο κι αν συγκυβέρνηση καυχιέται για «έξοδο στις αγορές» και «έξοδο από τα μνημόνια» τον Αύγουστο, ήδη με την 4η αξιολόγηση δρομολογούνται 88 μέτρα κόλαφος για τον εργαζόμενο λαό και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Πρώτα απ’ όλα, πιέσεις ασκούνται με σκοπό την πρόωρη μείωση του αφορολόγητου για το 2019 αντί του 2020, εάν το ΔΝΤ κρίνει ότι απαιτείται μια «εμπροσθοβαρή εφαρμογή μέτρων» για να επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ. Επίσης, πλήγμα δέχονται οι συντάξεις (εκτός του ΟΓΑ) μέσω του επανυπολογισμού τους από το 2019 και τα εφάπαξ. Ό,τι έχει απομείνει από το κράτος πρόνοιας τσακίζεται, καθώς μειώνονται περαιτέρω οι δαπάνες για την υγεία και θα επανεξεταστεί το σύστημα απονομής αναπηρικών επιδομάτων, ώστε η χορήγησή τους να μη βασίζεται στο ποσοστό αναπηρίας, αλλά και στις δυνατότητες του αιτούμενου να είναι λειτουργικός. Μάλιστα, η φοροληστεία δεν σταματά με την αύξηση συντελεστών ΦΠΑ στα νησιά και τις αναπροσαρμογές συντελεστών του ΕΝΦΙΑ και διεύρυνυση της φορολογικής βάσης
Παράλληλα, λαϊκές οικογένειες κινδυνεύουν να μείνουν στο δρόμο, καθώς ζητείται η αυστηριοποίηση των προϋποθέσεων του ν. Κατσέλη για την ένταξη σε δικαστική προστασία, αφού πρώτα «η αριστερά» του κεφαλαίου ποινικοποίησε με αυτεπάγγελτη δίωξη τη συμμετοχή σε κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς.
Βέβαιo είναι ότι η όποια αναφορά σε επαναφορά των κλαδικών συμφάσεων εργασίας με τον δείκτη της «αντιπροσωπευτικότητας» αποτελεί δώρο άδωρο στη σύγχρονη εργασιακή ζούγκλα με 30% πραγματική ανεργία, με το 73% των ανέργων να είναι μακροχρόνια άνεργοι, με υποκατώτατο μισθό για τους νέους, με ξεζούμισμα της εργατικής δύναμης και τις Κυριακές, με πλήρη ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, με mini jobs και μισθούς πείνας
Χέρι-χέρι με την επίθεση σε βάρος του κόσμου της εργασίας πάει η λαφυραγώγηση του δημόσιου πλούτου μέσω των ιδιωτικοποιήσεων (ΔΕΣΦΑ, πώληση του 30% του Διεθνούς Αεροδρομίου Αθηνών, του 65% της ΔΕΠΑ, του 5% του ΟΤΕ, του 35,5% των ΕΛΠΕ και του 17% της ΔΕΗ) και η αύξηση των διοδίων στην Εγνατία, προκειμένου να κερδοσκοπήσουν τα κοράκια του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
Στο δεδομένο πλαίσιο, όπου οι αντιθέσεις κεφαλαίου-εργασίας οξύνονται σε διεθνές επίπεδο, στη χώρα οι ιμπεριαλιστές ΗΠΑ-ΕΕ-ΔΝΤ και ελληνική ολιγαρχία ετοιμάζουν ένα μεταμνημονικό πρόγραμμα, το οποίο θα καταδικάζει τον λαό και τη νεολαία στην ανέχεια, στην ανεργία, στην εξαθλίωση, γκρεμίζοντας κατακτήσεις ολόκληρων αιώνων και διαμορφώνοντας έναν άγριο νεοφιλέλευθερο καπιταλισμό της «μεταμνημονιακής» Ελλάδας. Βαστάζος της πολιτικής αυτής είναι η «Κοινωνική Συμμαχία» του ΣΕΒ και της εργοδοσίας, των απεργοσπαστών και γραφειοκρατών των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, της κυβέρνησης και του αστικού πολιτικού προσωπικού, μία συμμαχία βαθιά αντιδραστική, η οποία καμία σχέση δεν έχει με τις διεκδικήσεις του λαϊκού κινήματος.
Σε μία τέτοια κοινωνική-πολιτική διαταξική συμμαχία, η οποία θέλει να μας πείσει ότι η ταξική πάλη καταργήθηκε, να προτάξουμε τη μετωπική συμπόρευση των από τα κάτω, των ανέργων, των εργαζομένων, των νεολαίων, των ανθρώπων του μόχθου και της δουλειάς για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Να μη νομιμοποιήσουμε μία τέτοια «απεργία»-φιέστα. Γιατί η απεργία είναι το ιστορικό όπλο της εργατικής τάξης. Γιατί είναι καιρός, μετά από 8 χρόνια μνημονίων, την υποχώρηση των μαζικών αγώνων του 2010-2012, την ήττα και την απογοήτευση, ο λαός και η νεολαία να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, να ξαναβγούν στους δρόμους, να δημιουργήσουν τα δικά τους όργανα πάλης, να πιστέψουμε στην προοπτική της ταξικής αντεπίθεσης και της νίκης.
Γιατί, ενώ οι άρχουσες τάξεις σπέρνουν το δηλητήριο του εθνικισμού, ενώ τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν ξανά στη γειτονιά μας, ενώ ο κίνδυνος της έκρηξης γενικευμένου πολέμου με επίκεντρο τη Μέση Ανατολή απειλεί με όλεθρο την ανθρωπότητα, μονάχα ο οργανωμένος λαός μπορεί να βάλει φρένο στη φρενήρη επέλαση του κεφαλαίου εναντίον του κόσμου της εργασίας και στην ίδια την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Γιατί το μόνο χρέος που έχουμε είναι η σύγκρουση με την αστική πολιτική, η κατάργηση όλων των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, η έξοδος από το σφαγείο της ΕΕ, η πάλη ενάντια στον πόλεμο, η μαχητική υπεράσπιση της ειρήνης και η φιλία των λαών, για ν΄ ανοίξει ο δρόμος για την κοινωνική απελευθέρωση.
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ-ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ
ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΧΡΕΟΣ, ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ
ΑΠΕΛΕΥΘΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ-ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)
Ενημέρωση από την μοτοπορεία αλληλεγγύης στον αναρχικό Μάριο Σεϊσίδη
Σήμερα, Παρασκευή 25/5 πραγματοποιήθηκε μικροφωνική-συγκέντρωση στην πλατεία Εξαρχείων και ακολούθησε Μοτοπορεία στο κέντρο της Αθήνας με την συμμετοχή δεκάδων συντρόφων –ισσων σε ένδειξη αλληλεγγύης στον αναρχικό σύντροφο Μάριο Σεϊσίδη, που στις 6 Ιουνίου δικάζεται σε δεύτερο βαθμό για την απαλλοτρίωση στο υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στη Σόλωνος τον Γενάρη του 2006.
Πρωτόδικα ο σύντροφος είχε καταδικαστεί στην εξοντωτική ποινή των 36 χρόνων κάθειρξης.
Η μοτοπορεία κινήθηκε σε κεντρικούς δρόμους της Αθήνας και πραγματοποίησε στάσεις στα γραφεία του Σύριζα, στο Θησείο, στο Μοναστηράκι και στο Σύνταγμα, όπου και κρεμάστηκαν πανό.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΜΟΝΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ
Πορεία Τρίτη 5 Ιουνίου στις 6μμ πλατεία Μοναστηράκι
Συγκέντρωση στο εφετείο Τετάρτη 6 Ιουνίου στις 9πμ
Συνέλευση αλληλεγγύης στον αναρχικό Μάριο Σεϊσίδη
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΗ
– Απαλλάσσει πρεζέμπορους εφοπλιστές, τραπεζίτες τοκοφλύφους, βιομήχανους που σακατεύουν εργάτες στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς.
– Αθωώνει όσους ληστεύουν τα δημόσια ταμεία και συμμετέχουν στα μεγαλύτερα σκάνδαλα σε βάρος της κοινωνίας.
– Θωρακίζει και αναβαθμίζει το οπλοστάσιο της “αντι” τρομοκρατικής πολιτικής με αυστηροποίηση των νομοθετικών διατάξεων για θέματα τρομοκρατίας.
– Τιμωρεί παραδειγματικά τα κινήματα και τους αγωνιστές που ξεπερνούν τα όρια της αστικής νομιμότητας και αντιστέκονται στο μονοπώλιο της ιδεολογικής και υλικής βίας του Κράτους και Κεφαλαίου.
– Πλουτίζει με λαδώματα, εξυπηρετήσεις, παράβολα, δικαστικά και παραδικαστικά κυκλώματα.
—
η δικαιοσύνη είναι ο βασικός πυλώνας ενός συστήματος όπου οι κοινωνικές ανισότητες, αποτελούν δομικό στοιχείο για την ύπαρξη και την αναπαραγωγή του.
—
O αναρχικός Μ. Σεϊσίδης εδώ και 12 χρόνια βρίσκεται στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής. Κατηγορήθηκε για την απαλλοτρίωση της Εθνικής Τράπεζας στην οδό Σόλωνος το 2006, για την οποία καταδικάστηκε πρωτόδικα σε 36 χρόνια φυλάκισης. Στις 6 Ιούνη ξεκινάει το εφετείο της υπόθεσης.
Πορεία Τρίτη 5 Ιουνίου,στις 6μμ πλατεία Μοναστηράκι
Συγκέντρωση στο εφετείο Τετάρτη 6 Ιουνίου στις 9πμ
Συνέλευση αλληλεγγύης στον αναρχικό Μάριο Σεϊσίδη
Ενημερώνουμε ότι παύθηκε οριστικά η δίωξη εναντίον των 2 συλληφθέντων συναδέλφων κατά την απεργία της Κυριακής 28 Δεκέμβρη 2014 εξω από τον «Ιανό», λόγω παραγραφής των αδικημάτων για τα οποία κατηγορούνταν.
Απο νωρίς το πρωί της Πέμπτης 24 Μάη μέχρι και λίγο πριν τη 1μμ πραγματοποιήσαμε συγκέντρωση αλληλεγγύης με συμμετοχή πολλών συναδέλφων-συναδελφισσών και συναγωνιστών-συναγωνιστριών έξω από το κτίριο 2 στα δικαστήρια της Ευελπίδων, όπου και επρόκειτο να εκδικαστεί σε β’ βαθμό η υπόθεση. Στο τέλος της συγκέντρωσης φωνάξαμε συνθήματα με δυνατό παλμό στον προαύλιο χώρο των δικαστηρίων.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ
Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ
Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας
και τα “απελευθερωμένα” ωράρια