Category: Αναλυσεις/ Ανακοινωσεις

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

Κυριακή 1 Απρίλη, 10πμ, Ερμού (Σύνταγμα)

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας

και τα “απελευθερωμένα” ωράρια

“Για να μην ξεχάσουμε εκείνους που πλήρωσαν με τη ζωή τους, με φυλακή και εξορία, τη δίψα τους για δικαιοσύνη, αλήθεια και ελευθερία”. Στο Σπίτι του Λαού στην οδό Conte Rosso από το 1945 ως το 1949 βρίσκονταν οι σύντροφοι της “Volante Rossa – Martiri Partigiani”. 

Απρίλης 2007 – Κατειλημμένη Panetteria

 

Όπως λένε οι ζαπατίστριες και οι ζαπατίστες: “Εμείς τους νεκρούς μας δεν τους θάψαμε…αλλά τους σπείραμε”.

Μ’ αυτό το πνεύμα, ευχόμαστε ότι μέσα από τη θλίψη που αφήνει πίσω ένας τόσο μεγάλος σύντροφος που μας άφησε, θα γεννηθούν πολλοί νέοι…

Πρόσωπα σαν κι εκείνον μας βοηθούν να ελπίζουμε ότι η επανάσταση είναι δυνατή, μεταδίδουν την έντονη συνέπεια και σεβασμό για τις αξίες της δικαιοσύνης, της ισότητας και της ελευθερίας, συνοδευόμενες από μια ισχυρή αποφασιστικότητα.

“…μπροστά στο ρατσισμό και την πολιτισμική ομογενοποίηση στην καπιταλιστική δύση, αν δεν υπάρχει αποφασιστικότητα στον αγώνα και την επαναστατική κριτική, δεν μπορεί να τεθεί σε κίνηση καμία πρακτική συνάντησης και πολιτισμικής “νόθευσης”, που να επιτρέπει πραγματικά την επανίδρυση μιας συνείδησης, ενός νέου ανθρώπου, πλούσιου σε δεσμούς και σχέσεις χωρίς αλλοτρίωση, που φέρει μέσα στη διαδικασία της επαναστατικής χειραφέτησης, η αποφασιστική συμβολή που εκφράζεται από την ιστορία κάθε λαού”. (από “σκέψεις για μια παρέμβαση στο Μιλάνο” από μερικούς συντρόφους κρατούμενους στην ειδική φυλακή της Novara, 1992).

Αντίο Χρήστο…

Ας είναι ελαφριά η γη που σε σκεπάζει.

Οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι από το Μιλάνο

Αναγραφή συνθημάτων στο κέντρο και σε συνοικίες της Αθήνας (Εξάρχεια, Νεάπολη, Λυκαβηττός, Κολωνάκι, Προπύλαια, Γκύζη, Κυψέλη, Γαλάτσι, Κουκάκι, Πετράλωνα, Καλλιθέα, Παγκράτι, Βύρωνας, Περιστέρι, Ίλιον, Χολαργός, Μαρούσι, Μελίσσια, Πεύκη-ΚΑΤ, Νέα Κηφισιά κα) και ανάρτηση πανό στη πεζογέφυρα στον Καρέα.

Χρήστος Πολίτης Πάντα Παρών στις Καρδιές μας και τους Αγώνες μας.

Σύντροφοι και Συντρόφισσες, Φίλοι και Φίλες του Χρήστου Πολίτη

Το Ρεμπέτικο-Λαϊκό Γλέντι Οικονομικής Ενίσχυσης που είχαμε προγραμματίσει για την Κυριακή 18 Μάρτη αναβάλλεται λόγω Πένθους για τον αναπάντεχο θάνατο του Συντρόφου μας και Φίλου μας Χρήστου Πολίτη.

Αντίο Σύντροφε και Φίλε Χρήστο

Έτυχε να ‘ναι και καλή σοδειά…

Τα ξημερώματα της 11ης Μάρτη 2018 χάσαμε αναπάντεχα τον αναρχικό Σύντροφό μας και ιδρυτικό μέλος της πολιτικής ομάδας μας Χρήστο Πολίτη. Ο θάνατός του συνταράζει και συγκλονίζει τις καρδιές μας, αλλά δεν θα μας παραλύσει, δεν θα μας λυγίσει. Θα πυκνώσουμε τις γραμμές μας, και, συντροφικά, θα πορευτούμε τον ανήφορο που μας αφήνει πίσω του ο Χρήστος….

Ο Χρήστος έφυγε άδικα από τη ζωή. Όπως και χιλιάδες άλλοι άνθρωποι σ’ αυτό το κάτεργο που ζούμε. Εδώ, που τα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ κάνουν πάνω από μια ώρα για να φτάσουν. Εδώ που οι ζωές μας, οι ζωές των φτωχών και των εργατών, των άνεργων και των κολασμένων, των ατόφιων αγωνιστών και των παλικαριών όπως ο Χρήστος βρίσκονται διαρκώς στο στόχαστρο και με αναστολή.

Ο Χρήστος ήταν κι αυτός, όπως και όλοι μας, γέννημα θρέμμα της γενιάς του, και αυτού του κάτεργου που μεγαλώσαμε και ζούμε, των αντιθέσεών του, των αντιφάσεών του, της διαρκούς πίεσης, της κακιάς στιγμής…. Κανένας και τίποτα δεν θα λεκιάσει την Τιμή και τη Μνήμη του Συντρόφου μας. Θα φροντίσουμε εμείς γι’ αυτό, όπως είμαστε βέβαιοι ότι θα πράξουν και οι εκατοντάδες, οι κυριολεκτικά χιλιάδες των συντρόφων και των συντροφισσών που τον γνώρισαν και πορεύτηκαν μαζί του την τελευταία εικοσιπενταετία, έστω κι ένα κομμάτι της διαδρομής, μέσα στη μακρόχρονη, ασταμάτητη και πολύμορφη πολιτική δράση του.

Ο Σύντροφός μας βγήκε στους δρόμους του Αγώνα από πολύ νεαρή ηλικία, στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 και από τότε μέχρι και προχθές που σταμάτησε να χτυπά η μεγάλη του καρδιά δεν έπαψε ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεται αταλάντευτα, με πείσμα και τόλμη, απ’ όλα τα μετερίζια, διαρκώς και με συνέπεια. Στις αντιδράσεις για τη δολοφονία του Χριστόφορου Μαρίνου το΄96, στα οδοφράγματα έξω από τα εξεταστικά το ΄98, στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις το ΄99, στις διαδηλώσεις ενάντια στην σύνοδο των ηγετών της ΕΕ στη Θεσσαλονίκη το ‘03, στα φοιτητικά το ΄06 -΄07, στην εξέγερση του Δεκέμβρη το ‘08, στην Αλληλεγγύη στους αγώνες των πολιτικών κρατούμενων και των ανυπότακτων φυλακισμένων, στη διεθνιστική-αντιφασιστική πάλη, στην Αλληλεγγύη στις καταλήψεις, στις δομές Αλληλεγγύης, στα μαγειρέματα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, στους αγώνες ενάντια στην κρατική καταστολή, τις μαφίες και τον κοινωνικό κανιβαλισμό, στα Εξάρχεια και παντού. Ακατάπαυστα όλα αυτά τα χρόνια έζησε και πάλεψε με το χαμόγελο στα χείλη ένας ακέραιος και αξιοπρεπής Άνθρωπος, ένας σεμνός και συνεπής λαϊκός Αγωνιστής. Μέσα από τις συλλογικές πολιτικές διαδικασίες του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου και του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος, έζησε και πάλεψε στην πρώτη γραμμή ο Χρήστος του Αγώνα και της Μάχης, ο Χρήστος της αντεπίθεσης, της αυτοάμυνας και της περιφρούρησης, ο Χρήστος της οργανωτικότητας και της δέσμευσης, ο Χρήστος των συνελεύσεων και των πρωτοβουλιών, ο Χρήστος της αντιπληροφόρησης και των αφισοκολλήσεων, ο Χρήστος των εκδόσεων και των εκδηλώσεων, ο Χρήστος των εισηγήσεων και των αναλύσεων, ο Χρήστος σε όλα τα μέτωπα Αγώνα αυτών των δεκαετιών.

Πριν από μια οκταετία, το χειμώνα του ‘10 -λίγους μήνες αφότου η χώρα είχε μπει πια στο μνημονιακό χειμώνα- ο Σύντροφός μας έζησε σκληρά στο πετσί του την κρατική βαρβαρότητα, το αστυνομικό-δικαστικό μένος, την αλητεία των μηντιακών παπαγάλων και των καθεστωτικών κεφαλοκυνηγών. Από την Κλειστή Φυλακή Γρεβενών, πάνω από 400 χλμ μακριά από την Αθήνα, έγραφε:

[…] Γιατί βρεθήκαμε παντού, με τις μικρές ή μεγαλύτερες δυνάμεις μας, όπου τίποτα δεν έμοιαζε σίγουρο και η κοινωνική εντροπία έδινε ξανά νόημα στη ζωή μας και δύναμη στους αγώνες μας. […] Οι κατασκευασμένες και κατευθυνόμενες διώξεις με βάση τα σενάρια και τις εμμονές της αντιτρομοκρατικής θυμίζουν βόμβες διασποράς. Στοχεύουν κάπου για να πλήξουν σε μεγάλη ακτίνα γύρω τους, να καταστρέψουν μια ευρύτερη περιοχή. Αυτή η δίωξη δεν αφορά μονάχα εμένα προσωπικά. Αυτή η δίωξη θέλει να φοβίσει τον καθένα. Να προσέχουμε με ποιους μιλάμε. Με ποιους αφισσοκολλούμε. Με ποιους βγάζουμε έντυπα. Με ποιους συμπορευόμαστε στις διαδηλώσεις. Με ποιους ανταλλάσουμε απόψεις στις εκδηλώσεις. Και φυσικά πού πηγαίνουμε. Να εμποτίσουν την καθημερινότητά μας με καχυποψία και φόβο. Οι υπάλληλοι της τρόικας μας προσφέρουν απλόχερα το μόνιμο «άλλοθι» της υπακοής, την πρόσκαιρη ασφάλεια και την ψεύτικη σιγουριά της υποταγής. Γιατί ποιος θα αμφισβητήσει, χωρίς να γελοιοποιηθεί τελείως, πως αν μας αρκούσε το τίποτα, αν ήμασταν αναρχικοί μέχρι να πάμε πενταήμερη, αν είχαμε «ανακουφιστεί» μετά την υπογραφή του μνημονίου, αν μισούσαμε τους μετανάστες, αν αγανακτούσαμε με τους κουκουλοφόρους, αν φοβόμασταν τους «τρομοκράτες», καμία από τις συνέπειες της καταστολής δε θα είχα υποστεί ούτε εγώ ούτε πολλοί άλλοι που αντιστέκονται.

Ο αγώνας όμως δεν πρόκειται να υποχωρήσει. Το καθεστώς και οι διάφοροι αξιωματούχοι του δεν πρόκειται να αισθανθούν ούτε χαρά ούτε ανακούφιση. Εμείς στεκόμαστε δίπλα στους φυλακισμένους αναρχικούς, δίπλα στους φυλακισμένους αγωνιστές. Ως την απελευθέρωσή τους. Συμβάλλουμε διαρκώς στη συγκρότηση -θεωρητική και οργανωτική- της τάξης μας και αναπτύσσουμε τον αναγκαίο στρατηγικό σχεδιασμό για την επίτευξη της νίκης της.

Ας σταθούμε όρθιοι. Και ας κάνουμε το επόμενο βήμα. Για την κοινωνική/ταξική αντεπίθεση. Για την προλεταριακή έφοδο στον ουρανό.

Υ.Γ. Όπως μου είχε πει κάποτε ένας καλός σύντροφος: «Υπομονή. Δύναμη. Πίστη στην υπόθεση. Έχουμε δίκιο. Τέλος». Αυτές οι λέξεις θα γίνουν οδηγός μου σ’ αυτές τις πραγματικά δύσκολες στιγμές.

Κι εμάς το ίδιο…

Αντίο Σύντροφε και Φίλε. Δεν θα σε λησμονήσουμε ποτέ.

Ο Αγώνας συνεχίζεται. Όπως ήξερες και ήθελες Εσύ.

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

από τον πολιτικό χώρο στη Σπύρου Τρικούπη 44 στα Εξάρχεια

Αθήνα,13 Μάρτη 2018

Κηδεία του συντρόφου και φίλου Χρήστου Πολίτη

Τα ξημερώματα της 11ης Μάρτη 2018 έφυγε αναπάντεχα από τη ζωή ο Σύντροφος και Φίλος Χρήστος Πολίτης. Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί αύριο Τετάρτη 14 Μάρτη στις 15.30 στο Νεκροταφείο Χολαργού.

Σύντροφοι και Συντρόφισσες, Φίλοι και Φίλες του Χρήστου Πολίτη.

***

Κείμενο του Χρήστου Πολίτη (Κλειστή Φυλακή Γρεβενών 16/12/10): Πολύ πρώτες σκέψεις σχετικά με την προφυλάκισή 

Χτυπάτε.
Βαριά η τιμή του πόνου.
Μη δείχνετε καθόλου ανθρωπιά.
Κάθε στιγμή να μας θυμίζει
το δίκιο και το άδικο,
τον άνθρωπο και το χτήνος,
το έγκλημα και το καθήκον.
Αλέξανδρος Παναγούλης, «Χτυπάτε»

1. Αυτό το γράμμα δεν αποτελεί μια συνολική πολιτική τοποθέτηση για την αντιτρομοκρατική επιχείρηση που ξεκίνησε στις 4 Δεκεμβρίου, αλλά μια πρώτη πολιτική ανάγνωση της προφυλάκισής μου. Των σημασιών και των ευρύτερων στόχων που αυτή έχει.

2. Είναι γεγονός πως βρίσκομαι στη φυλακή ακριβώς επειδή είμαι αναρχικός. Επειδή εδώ και 15 χρόνια διαρκώς δραστηριοποιούμαι μέσα από αυτό το ριζοσπαστικό πολιτικό κομμάτι. Μια ανάγνωση της δικογραφίας, μα και η κυνική δήλωση του αρχηγού της ελληνικής αστυνομίας -πως με συνέλαβαν επειδή αφέθηκα ελεύθερος για την υπόθεση του εφετείου*- το αποδεικνύουν περίτρανα. Βρίσκομαι εδώ κλεισμένος, και είμαι βαθιά πεπεισμένος γι αυτό, για τις αντιδράσεις μας στη δολοφονία του Χριστόφορου Μαρίνου το ΄96, για τα οδοφράγματα έξω από τα εξεταστικά το ΄98, για τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις το ΄99, για τις διαδηλώσεις ενάντια στην σύνοδο των ευρωπαίων ηγετών στη Θεσσαλονίκη το 2003, για τα φοιτητικά το ΄06 -΄07,  για την αλληλεγγύη μας στους αγώνες των κρατουμένων και σε όσους φυλακισμένους δε σκύβουν το κεφάλι, για την εξέγερση του Δεκέμβρη, για…, για… Γιατί βρεθήκαμε παντού, με τις μικρές ή μεγαλύτερες δυνάμεις μας, όπου τίποτα δεν έμοιαζε σίγουρο και η κοινωνική εντροπία έδινε ξανά νόημα στη ζωή μας και δύναμη στους αγώνες μας.

3. Στις 4 Δεκεμβρίου με προσήγαγαν στην ασφάλεια μαζί με τον φίλο και σύντροφο Κώστα Μπαρλή, έξω από μια καφετέρια στα Εξάρχεια αστυνομικοί της ομάδας Δέλτα και της αντιτρομοκρατικής. Ο φίλος μου αφήνεται ελεύθερος 16 ώρες περίπου αργότερα. Εμένα μου παραδίδεται η έκθεση σύλληψης 26 ώρες μετά την προσαγωγή μου. Και μετά αρχίζει η τρέλα. Γιατί αν το τελευταίο διάστημα βλέπουμε σε μια σειρά υποθέσεων να ποινικοποιούνται οι φιλικές και συντροφικές σχέσεις, στην περίπτωσή μου δεν μπορούν να «επικαλεστούν» ούτε καν αυτό. Είμαι στη φυλακή για μια υπόθεση της οποίας ούτε τους συγκατηγορούμενους δεν γνωρίζω. Κανένας μάρτυρας δε με αναγνωρίζει, κανένας αστυνομικός δεν υποστηρίζει ότι συναντήθηκα με κάποιον από τους συγκατηγορούμενούς μου, σε καμία τηλεφωνική υποκλοπή δεν ακούγεται το όνομά μου και όσον αφορά την έρευνα που έγινε στο σπίτι μου το μόνο που αξίζει να αναφερθεί είναι ότι κλέψανε την ξυριστική μου μηχανή, άρα και το DNA μου (σημειώνω ότι αυτό δεν αναφέρεται καν στην έκθεση κατάσχεσης). Σύμφωνα όμως με την αντιτρομοκρατική το πρώτο «ενοχοποιητικό» στοιχείο είναι ότι το βράδυ της 24ης Νοεμβρίου με είδαν να κινούμαι παράλληλα με την οδό Πραξιτέλους στον Πειραιά. Τί κι αν στην Ηρώων Πολυτεχνείου, τρία στενά παράλληλα της Πραξιτέλους, βρίσκεται το γραφείο του δικηγόρου μου. Τί κι αν τον επισκέφτηκα εκείνο το βράδυ, λίγες μέρες πριν παρουσιαστώ στην ανακρίτρια για την υπόθεση του εφετείου. Το δεύτερο «ατράνταχτο» στοιχείο είναι ότι ήπια ένα ποτό στα Εξάρχεια, στην περιοχή που καθημερινά συναναστρέφομαι με δεκάδες ανθρώπους, με «άγνωστο άτομο», το οποίο σύμφωνα με την αντιτρομοκρατική είχε φάει προηγουμένως σουβλάκια μαζί με έναν από τους συγκατηγορούμενούς μου. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Φυσικά, όλη αυτή την εβδομάδα που κρατήθηκα στην αντιτρομοκρατική ήμουν απομονωμένος σ’ ένα κελί ένα επί τρία, χωρίς παράθυρο και με το φως συνέχεια ανοιχτό. Και μετά ήρθε η προειλημμένη απόφαση της προφυλάκισής μου και μάλιστα στα Γρεβενά. Οι φυλακές Γρεβενών είναι υψίστης ασφαλείας όπου κρατούνται βαρυποινίτες και όχι υπόδικοι και βρίσκονται 500χλμ μακριά από την Αθήνα, καθιστώντας σχεδόν αδύνατη κάθε επικοινωνία με φίλους, συντρόφους, συγγενείς, δικηγόρους.

4. Οι δύο βαρύτατες διώξεις σε βάρος μου σε διάστημα μόλις δύο εβδομάδων και η προφυλάκισή μου, δεν πρέπει να μπερδέψουν και να θεωρηθούν μονάχα μια διαρκής προσπάθεια να βρεθώ εγώ προσωπικά σ΄ ένα καθεστώς ασφυκτικού ελέγχου. Αντίθετα, όλο αυτό το σκηνικό εξόντωσης βρίσκεται στην καρδιά της σύγχρονης κατασταλτικής πολιτικής. Στην καρδιά ενός πολυεπίπεδου σχεδιασμού που αποσκοπεί στον εκφοβισμό και στην εκπειθάρχηση των νέων «επικίνδυνων τάξεων» και στην εξουδετέρωση των πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος. Στην αχρήστευση δηλαδή των προταγμάτων της αυτενέργειας, της άμεσης δράσης, της αλληλεγγύης και του αγώνα για την επανοικειοποίηση της ζωής. Στην υπονόμευση της δυναμικής των αναρχικών και των αντιεξουσιαστών μέσα στις κοινωνικές διεργασίες. Έτσι ώστε η πρόσφατη γενική απεργία και οι δυναμικές διαδηλώσεις της 15ης Δεκεμβρίου να κρατήσουν μόνο μια μέρα, η αντίσταση να υποτιμηθεί, οι αγωνιστές να απαξιωθούν, η Κερατέα να είναι απλώς μια περιοχή λίγο έξω από την Αθήνα, ο Δεκέμβρης να ξεχαστεί και να γιορτάζεται σαν το τριήμερο του Πολυτεχνείου. Και για να εγκαθιδρυθεί το βασίλειο του θανάτου και της τάξης, για να επιβληθεί νικηφόρα η επίθεση του καπιταλιστικού κόσμου, χρειάζεται όσοι βρίσκονται στο στόχαστρό του να πολλαπλασιαστούν. Το ποινικό φάσμα να διευρυνθεί και οι νομικές έννοιες να διασταλούν με έναν μόνιμο χαρακτήρα σκόπιμης ασάφειας. Να χάσουν κάθε σημασία τους  ή ίσως καλύτερα να αποκτήσουν την πλήρη σημασία τους με την επιβολή ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Χωρίς ενδοιασμούς οι ανακριτές και οι εισαγγελείς αποδεικνύουν διαρκώς πως μόνο τους μέλημα είναι να τσακίσουν τον εσωτερικό εχθρό. Και μετά, σειρά να πάρει η μονοτονία των σωφρονιστικών καταστημάτων και η καθαρή, ωμή βία του εγκλεισμού.

5. Οι κατασκευασμένες και κατευθυνόμενες διώξεις με βάση τα σενάρια και τις εμμονές της αντιτρομοκρατικής θυμίζουν βόμβες διασποράς. Στοχεύουν κάπου για να πλήξουν σε μεγάλη ακτίνα γύρω τους, να καταστρέψουν μια ευρύτερη περιοχή. Αυτή η δίωξη δεν αφορά μονάχα εμένα προσωπικά. Αυτή η δίωξη θέλει να φοβίσει τον καθένα. Να προσέχουμε με ποιούς μιλάμε. Με ποιούς αφισσοκολλούμε. Με ποιούς βγάζουμε έντυπα. Με ποιούς συμπορευόμαστε στις διαδηλώσεις. Με ποιούς ανταλλάσουμε απόψεις στις εκδηλώσεις. Και φυσικά πού πηγαίνουμε. Να εμποτίσουν την καθημερινότητά μας με καχυποψία και φόβο. Οι υπάλληλοι της τρόικας μας προσφέρουν απλόχερα το μόνιμο «άλλοθι» της υπακοής, την πρόσκαιρη ασφάλεια και την ψεύτικη σιγουριά της υποταγής. Γιατί ποιός θα αμφισβητήσει, χωρίς  να γελοιοποιηθεί τελείως, πως αν μας αρκούσε το τίποτα, αν ήμασταν αναρχικοί μέχρι να πάμε πενταήμερη, αν είχαμε «ανακουφιστεί» μετά την υπογραφή του μνημονίου, αν μισούσαμε τους μετανάστες, αν αγανακτούσαμε με τους κουκουλοφόρους, αν φοβόμασταν τους «τρομοκράτες», καμία από τις συνέπειες της καταστολής δε θα είχα υποστεί ούτε εγώ ούτε πολλοί άλλοι που αντιστέκονται.

6. Ο αγώνας όμως δεν πρόκειται να υποχωρήσει. Το καθεστώς και οι διάφοροι αξιωματούχοι του δεν πρόκειται να αισθανθούν ούτε χαρά ούτε ανακούφιση. Εμείς στεκόμαστε δίπλα στους φυλακισμένους αναρχικούς, δίπλα στους φυλακισμένους αγωνιστές. Ως την απελευθέρωσή τους. Συμβάλλουμε διαρκώς στη συγκρότηση -θεωρητική και οργανωτική- της τάξης μας και αναπτύσσουμε τον αναγκαίο στρατηγικό σχεδιασμό για την επίτευξη της νίκης της.

Ας σταθούμε όρθιοι. Και ας κάνουμε το επόμενο βήμα. Για την κοινωνική/ταξική αντεπίθεση. Για την προλεταριακή έφοδο στον ουρανό.

Υ.Γ. Όπως μου είχε πει κάποτε ένας καλός σύντροφος: «Υπομονή. Δύναμη. Πίστη στην υπόθεση. Έχουμε δίκιο. Τέλος». Αυτές οι λέξεις θα γίνουν οδηγός μου σ’ αυτές τις πραγματικά δύσκολες στιγμές.

Χρήστος Πολίτης
Κλειστή Φυλακή Γρεβενών
16 Δεκέμβρη 2010

*  Το μεσημέρι της 22ας Μαϊου του 2008, πηγαίνοντας να πάρω τη μηχανή μου κοντά στο μετρό της Πανόρμου, με προσήγαγαν στη ΓΑΔΑ όπου μου έκαναν διάφορες ερωτήσεις για το πού βρισκόμουν το προηγούμενο βράδυ. Μετά από κάποιες ώρες με άφησαν ελεύθερο. Το προηγούμενο βράδυ είχε πραγματοποιηθεί εμπρησμός οχημάτων στο χώρο του εφετείου Αθηνών. Από αυτό το χρονικό σημείο και μετά αρχίζουν να εμφανίζονται δημοσιεύματα βασισμένα σε αστυνομικά σενάρια, που με συσχετίζουν κατ’ αρχήν με τον εμπρησμό των οχημάτων στο εφετείο και κατόπιν με εμφανίζουν να συμμετέχω σε διάφορες οργανώσεις και ενέργειες, πολλές φορές με σημαίνοντα ρόλο. Φτάνουν μάλιστα στο σημείο τον προηγούμενο Νοέμβρη να ανακοινώσουν τηλεοπτικά ένταλμα εις βάρος μου, το οποίο στην πραγματικότητα δεν υπήρχε. Παράλληλα, για μεγάλα χρονικά διαστήματα είχα εμφανή αστυνομική παρακολούθηση. Ως αποκορύφωμα, 2,5 χρόνια μετά έλαβα κλήση να απολογηθώ ως κατηγορούμενος για την υπόθεση του Εφετείου. Πράγματι παρουσιάστηκα στην 8η τακτική ανακρίτρια στις 2 Δεκεμβρίου όπου και αφέθηκα ελεύθερος (για δύο μέρες!).

πηγή: athens.indymedia.org

 

– Στις 30 Σεπτέμβρη του 2012 πραγματοποιείται αντιφασιστική μοτοπορεία στον άξονα της οδού Πατησίων και τις γύρω περιοχές. Πέντε μέρες πριν, είχε πραγματοποιηθεί φασιστική επίθεση στα γραφεία της τανζανικής κοινότητας και σε μετανάστες στην πλατείας Αμερικής. Στην περιοχή είχε συσταθεί ρατσιστική “επιτροπή κατοίκων” με πρότυπο την αντίστοιχη του Αγ. Παντελεήμονα, ενώ ήδη είχαν δημιουργηθεί ομάδες που προχωρούσαν σε επιθέσεις. Μια από αυτές ήταν και ο εμπρησμός ενός μπαρ, του οποίου ο ιδιοκτήτης ήταν από το Καμερούν, από τους φασίστες Παπαβασιλείου (προσωπικό φίλο του Ρουπακιά) και Περρή, οι οποίοι -σύμφωνα με τους ίδιους- “αστυνόμευαν την περιοχή σε ομάδες των πέντε”. Στις 30 Σεπτέμβρη οι φασίστες Παπαβασιλείου και Περρής επιτίθενται σε συντρόφους της μοτοπορείας. Αυτή η κίνηση των φασιστών με την αυτονόητη αμυντική απόκρουση από την μεριά της πορείας ήταν και η αφορμή για την επίθεση που δέχτηκε από την ομάδα ΔΕΛΤΑ, η οποία εμβόλισε την πορεία πέντε φορές κατά την επιστροφή της στα Εξάρχεια, συλλαμβάνοντας συνολικά 15 συντρόφους. Μετά από λίγες εβδομάδες, στη δικογραφία προστέθηκαν ακόμα 6 σύντροφοι με βάση τους αριθμούς των πινακίδων από τις μηχανές τους.

Κατά τη 19ωρη παραμονή των συντρόφων στη ΓΑΔΑ, στο “τμήμα προστασίας του πολιτεύματος” και παρουσία αξιωματικών, βασανίζονται άγρια από τους εγκληματίες της ΔΕΛΤΑ. Μέχρι την αποκάλυψη των βασανιστηρίων από την βρετανική εφημερίδα Guardian, τα καθεστωτικά ΜΜΕ επιβάλλουν ένα τοίχος σιωπής. Παρά την αστυνομική βία και την απειλή της προφυλάκισης όλοι οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες υπερασπίζονται πολιτικά τη συμμετοχή τους στην αντιφασιστική μοτοπορεία.

– Τα βασανιστήρια στους αντιφασίστες το 2012 δεν ήταν μια απλή παρεκτροπή κάποιων αστυνομικών. Ήταν μέρος του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης που έχει επιβάλλει το μνημονιακό πολιτικό προσωπικό, και με τον πιο άγριο τρόπο τα πρώτα χρόνια μετά το 2010, με στόχο την κοινωνική εμπέδωση του φόβου, αλλά και τη περιθωριοποίηση, ποινικοποίηση και καταστολή της επαναστατικής δράσης, καθώς και της ταξικής πάλης.

– Τα γεγονότα της μοτοπορείας απέδειξαν με τον πιο σαφή αλλά και ωμό τρόπο την οργανική και στενή σύνδεση κράτους και παρακράτους. Μια ιστορική σχέση που -χωρίς φτιασιδώματα- αποτυπώθηκε στις 4 Ιουλίου του 2013, ένα χρόνο περίπου μετά τα βασανιστήρια στους αντιφασίστες, όταν – παρουσία του αρχηγού της ΕΛΑΣ- ο γγ της κυβέρνησης Τ. Μπαλτάκος κάλεσε τους αστυνομικούς της ΔΙΑΣ, αλλά κυρίως της ομάδας ΔΕΛΤΑ να έρθουν ένστολοι στο αμφιθέατρο της ΓΑΔΑ, ώστε να συζητήσουν (με αφορμή τα βιβλία του) για την “Κρυπτεία”, μια διαδικασία διαπαιδαγώγησης των αρχαίων Σπαρτιατών μέσα από τη δολοφονία ειλώτων.

– Έξι χρόνια μετά, τη Δευτέρα, 12 Μάρτη, δικάζονται οι 21 σύντροφοι, με (ψευδο)μάρτυρες τους φασίστες της περιοχής και την κρατική συμμορία της ομάδας ΔΕΛΤΑ. Σήμερα οι σποραδικές συλλήψεις κάποιων φασιστών δεν πρέπει να δημιουργήσουν καμία αυταπάτη, κανέναν εφησυχασμό. Η ευνοϊκή αστυνομική και δικαστική μεταχείριση τους, καθώς και η επικίνδυνη και τυχοδιωκτική πολιτική νομιμοποίησης της ΧΑ από το ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με την άνοδο του εθνικισμού, την παγκόσμια οικονομία που αδυνατεί να ανακάμψει επαρκώς και μια πιθανή νέα αστάθεια στο αστικό πολιτικό τοπίο μπορεί να αναδείξει τη ΧΑ ξανά σαν μια χρήσιμη εφεδρεία. Για αυτό σήμερα ο οργανωμένος και μαχητικός αντιφασισμός, που θα συγκεντρώνει την αναγκαία μαχητική ισχύ (ιδεολογική, πολιτική, στρατιωτική) στους αποφασιστικούς χρόνους και χώρους, πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα ολόκληρου του κινήματος. Γιατί σήμερα, λίγο μετά τα εθνικιστικά συλλαλητήρια, τον εμπρησμό της κατάληψης LIBERTATIA και την επίθεση στον ΕΚΧ ΣΧΟΛΕΙΟ στη Θεσσαλονίκη και το Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ στην Αθήνα, όπως έγραφε και η Συνέλευση των κατηγορουμένων αντιφασιστών/στριών της 3ης Αντιφασιστικής Μοτοπορείας “η πολιτική, ηθική και οικονομική στήριξη των κατηγορουμένων και μέσα από αυτήν η πολιτική υπεράσπιση του δικαιώματος και της υποχρέωσής μας στην αντιφασιστική και ταξική αυτοάμυνα είναι ακόμα αναγκαία”.

ΔΙΚΗ: Δευτέρα 12/3/2018, στις 9:00, στο Εφετείο (Οδός Δέγλερη – Μικτό Ορκωτό)

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Από την οργάνωση του αγώνα στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών χωρών μέχρι τη διεθνιστική αλληλεγγύη και την ένοπλη αντίσταση στα μέτωπα κατά του φασισμού και του ιμπεριαλισμού.

Εκδήλωση- Συζήτηση με τον “Nemo”, διοικητή της διεθνούς ομάδας Interunit που πολέμησε στην Ανατολική Ουκρανία ενάντια στο ναζιστικό/ νεοφιλελεύθερο καθεστώς του Κιέβου.

Πέμπτη 22 Μάρτη, στο Πολυτεχνείο, στις 18:00

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)