“Για να μην ξεχάσουμε εκείνους που πλήρωσαν με τη ζωή τους, με φυλακή και εξορία, τη δίψα τους για δικαιοσύνη, αλήθεια και ελευθερία”. Στο Σπίτι του Λαού στην οδό Conte Rosso από το 1945 ως το 1949 βρίσκονταν οι σύντροφοι της “Volante Rossa – Martiri Partigiani”.
Απρίλης 2007 – Κατειλημμένη Panetteria
Όπως λένε οι ζαπατίστριες και οι ζαπατίστες: “Εμείς τους νεκρούς μας δεν τους θάψαμε…αλλά τους σπείραμε”.
Μ’ αυτό το πνεύμα, ευχόμαστε ότι μέσα από τη θλίψη που αφήνει πίσω ένας τόσο μεγάλος σύντροφος που μας άφησε, θα γεννηθούν πολλοί νέοι…
Πρόσωπα σαν κι εκείνον μας βοηθούν να ελπίζουμε ότι η επανάσταση είναι δυνατή, μεταδίδουν την έντονη συνέπεια και σεβασμό για τις αξίες της δικαιοσύνης, της ισότητας και της ελευθερίας, συνοδευόμενες από μια ισχυρή αποφασιστικότητα.
“…μπροστά στο ρατσισμό και την πολιτισμική ομογενοποίηση στην καπιταλιστική δύση, αν δεν υπάρχει αποφασιστικότητα στον αγώνα και την επαναστατική κριτική, δεν μπορεί να τεθεί σε κίνηση καμία πρακτική συνάντησης και πολιτισμικής “νόθευσης”, που να επιτρέπει πραγματικά την επανίδρυση μιας συνείδησης, ενός νέου ανθρώπου, πλούσιου σε δεσμούς και σχέσεις χωρίς αλλοτρίωση, που φέρει μέσα στη διαδικασία της επαναστατικής χειραφέτησης, η αποφασιστική συμβολή που εκφράζεται από την ιστορία κάθε λαού”. (από “σκέψεις για μια παρέμβαση στο Μιλάνο” από μερικούς συντρόφους κρατούμενους στην ειδική φυλακή της Novara, 1992).
Αντίο Χρήστο…
Ας είναι ελαφριά η γη που σε σκεπάζει.
Οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι από το Μιλάνο