Category: Αναλυσεις/ Ανακοινωσεις

Με τη συμμετοχή 70 συντροφισσών και συντρόφων ολοκληρώθηκε η παρέμβαση έξω από το υπουργείο Εξωτερικών του ελληνικού κράτους, η οποία πραγματοποιήθηκε από τον Συντονισμό Συλλογικοτήτων, Ομάδων, Συντρόφων-Συντροφισσών στην Αθήνα, στα πλαίσια του καλέσματος για μία αντιεθνικιστική-αντιμιλιταριστική/αντιπολεμική-αντινατοϊκή καμπάνια δράσεων με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ.

Στο ίδιο πλαίσιο η Ταξική Αντεπίθεση θα πραγματοποιήσει εκδηλώσεις σε Αθήνα (Τρίτη 2 Απριλίου στις 19:00 στο ΕΜΠ κτ.Γκίνη) και Πάτρα (Παρασκευή 12 Απριλίου στις 21:00 στο Παράρτημα), με κεντρικό άξονα: “Καπιταλιστική κρίση και ιμπεριαλιστικός πόλεμος. Η Ελλάδα ως προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ”.

Kαλέσματα και Εκδηλώσεις της Ταξικής Αντεπίθεσης στο πλαίσιο της

αντιεθνικιστικής-αντιμιλιταριστικής/ αντιπολεμικής-αντινατοϊκής

καμπάνιας δράσεων με αφορμή τα 70 χρόνια ΝΑΤΟ

Στις 4 Απριλίου του 2019 ο δολοφονικός ιμπεριαλιστικός μηχανισμός του ΝΑΤΟ κλείνει 70 χρόνια ύπαρξης. 70 χρόνια στρατιωτικών επεμβάσεων, πολέμων, ανακίνησης πραξικοπημάτων, υποδούλωσης λαών. Εδώ και 70 χρόνια το ΝΑΤΟ ως οπλισμένο χέρι του ιμπεριαλισμού, υπό την αμερικάνικη ηγεμονία και καθοδήγηση, αιματοκυλά ολόκληρο τον πλανήτη από άκρη σε άκρη.
Το ελληνικό κράτος, ως μέλος του ΝΑΤΟ, δεν είναι «αθώο» και «αμυνόμενο», ούτε «πυλώνας σταθερότητας σε ένα τόξο αστάθειας», όπως διαφημίζει η αστική προπαγάνδα. Το ελληνικό κράτος, ως μεσίτης του ελληνικού κεφαλαίου, παίρνει συγκεκριμένη θέση μάχης και καλείται να αναλάβει έναν ειδικό ρόλο στο επερχόμενο ιμπεριαλιστικό σφαγείο, ως ορμητήριο πολέμου και προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης στα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο.

 Σάββατο 30 Μαρτίου, 13:00 Συγκέντρωση στο υπουργείο Εξωτερικών (Βασ.Σοφίας 1)

Τρίτη 02 Απριλίου, 19:00 Εκδήλωση – Συζήτηση: Καπιταλιστική κρίση και ιμπεριαλιστικός πόλεμος. Η Ελλάδα ως προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ. Αθήνα ΕΠΜ (κτ. Γκίνη)

Σάββατο 06 Απριλίου, 13:00 Συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος και Διαδήλωση στην πρεσβεία των ΗΠΑ

Παρασκευή 12 Απριλίου. 21:00 Εκδήλωση – Συζήτηση: Καπιταλιστική κρίση και ιμπεριαλιστικός πόλεμος. Η Ελλάδα ως προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ. Πάτρα, Παράρτημα (Κορίνθου και Αράτου)

Σάββατο 13 Απριλίου, Συγκέντρωση στη στρατιωτική εγκατάσταση του ΝΑΤΟ στον Άραξο

από την διαδήλωση στην αεροπορική βάση του Άραξου στις 12/11/17

ενάντια στην επανεγκατάσταση πυρηνικών όπλων.

“Στη δεδομένη ιστορική συγκυρία, όπου τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν ξανά, οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις μεταξύ ΗΠΑ-Γερμανίας και οι γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις οξύνονται τόσο μεταξύ παγκόσμιων υπερδυνάμεων (ΗΠΑ – Ρωσία, ευρωατλαντικός – ρωσοκινέζικος άξονας) όσο και μεταξύ περιφερειακών (Ιράν, Ισραήλ, Σαουδική Αραβία, Ινδία, Πακιστάν κλπ), η Μέση Ανατολή μυρίζει μπαρούτι και η ενότητα του ευρωατλαντικού στρατοπέδου κλονίζεται (Brexit, άνοδος του εθνικιστικού ευρωσκεπτικισμού, εμπορικός πόλεμος, πιέσεις ΗΠΑ για αύξηση εξοπλιστικών δαπανών από μέλη ΝΑΤΟ) ο κίνδυνος της έκρηξης ενός γενικευμένου πολέμου φαίνεται να απειλεί την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας. Ο έλεγχος και η νομή των πλουτοπαραγωγικών υλών, η εξασφάλιση των οδών μεταφοράς τους, γενικότερα το μοίρασμα και το ξαναμοίρασμα των αγορών και των σφαιρών επιρροής είναι γραμμένα στην ιστορία του καπιταλιστικού ιμπεριαλιστικού συστήματος με γράμματα που στάζουν αίμα.

Γι΄ αυτό είναι καθήκον του ταξικού ανταγωνιστικού κινήματος και των διεθνιστικών δυνάμεων να μπουν στην πρώτη γραμμή για την αποτροπή ενός νέου μακελειού των λαών. Για να θυμηθούμε το σύνθημα ενός παλιού Γερμανού επαναστάτη ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ. ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΧΩΡΑ. Είναι ιστορική ανάγκη να θέσουμε στο στόχαστρο την επικίνδυνη και τυχοδιωκτική πολιτική πρόσδεσης του ελληνικού κράτους στο άρμα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, απαιτώντας ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ. Για να οικοδομήσουμε ένα μαχητικό, διεθνιστικό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, που θα σταθεί ανάχωμα στην κρεατομηχανή του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Για να αντισταθούμε στις κεντρικές στρατηγικές επιλογές του ελληνικού κεφαλαίου και του κράτους του, που πρόθυμα συνεργάζονται στα εγκλήματα των ιμπεριαλιστών. Για να σημάνει παντού και τώρα αντιπολεμικός ξεσηκωμός ενάντια στο νέο παγκόσμιο σφαγείο που ετοιμάζουν οι ισχυροί του πλανήτη. Για να μην περιμένουμε την έκρηξη του πολέμου, αλλά να οργανώσουμε από τώρα την αποτροπή του. Γιατί μόνο έτσι οι λαοί θα υπερασπιστούν την ειρήνη και θα κερδίσουν την ανεξαρτησία τους, ανοίγοντας τον δρόμο για την αποτίναξη του ιμπεριαλιστικού ζυγού και την κοινωνική απελευθέρωση”.

(απόσπασμα από την εισήγηση της εκδήλωσης)

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών

H αποψινή εκδήλωση διοργανώνεται από τη Συνέλευση ενάντια στις διώξεις και τις προφυλακίσεις αγωνιστών – αγωνιστριών στην Ιταλία και στοχεύει στην αντιπληροφόρηση και την έκφραση της αλληλεγγύης μας στην κατάληψη Asilo, στους δεκάδες προφυλακισμένους, συλληφθέντες και διωκόμενους συντρόφους και συντρόφισσες αλλά και συνολικά στο αναρχικό κίνημα της γειτονικής χώρας, το οποίο από τον περασμένο Φλεβάρη βρίσκεται -γι άλλη μια φορά μέσα στην μακρόχρονη και πολύμορφη διαδρομή του- αντιμέτωπο με μια ακόμα κατασταλτική επιχείρηση των ένστολων φρουρών του κράτους και του κεφαλαίου, μ’ ένα ακόμα “κυνήγι μαγισσών” που στοχεύει στην πάταξη του “εσωτερικού εχθρού”, στο ξερίζωμα της αντίστασης, στο ξεδόντιασμα της αλληλεγγύης.

Πριν προχωρήσουμε με την παράθεση μερικών στοιχείων χρήσιμων για την κατανόηση του πολιτικού-κοινωνικού κλίματος μέσα στο οποίο έλαβε χώρα το συγκεκριμένο κατασταλτικό χτύπημα, ας παραθέσουμε συνοπτικά τα γεγονότα: Στις 7/2 ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις εισβάλουν στην κατάληψη Asilo στη συνοικία Aurora του Τορίνο. Οι περίπου 600 ματατζήδες που κατέφτασαν απ’ όλη τη βόρεια Ιταλία, εκκένωσαν ένα χώρο αγώνα που τελούσε υπό κατάληψη από το 1995 και έχει αποτελέσει μέσα στα χρόνια ψυχή και αιμοδότη για πλήθος κοινωνικών-ταξικών αγώνων και αντιστάσεων, όπως εκείνων ενάντια στις εξώσεις και τις αναπλάσεις των προλεταριακών-πολυεθνικών συνοικιών Aurora και Barriera, στο πλευρό των έγκλειστων μεταναστών που συχνά εξεγείρονται ενάντια στα κέντρα κράτησης (CPR), ως αναπόσπαστο κομμάτι του μαζικού και πολύχρονου κινήματος ΝΟ-TAV ενάντια στα φαραωνικά περιβαλλοντοκτόνα έργα για την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής υψηλής ταχύτητας Τορίνο-Λυών, στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στην αστυνομοκρατία, τη στρατιωτικοποίηση των πόλεων, τον κρατικό ρατσισμό, τον κοινωνικό εκφασισμό και τις ναζιστικές-φασιστικές συμμορίες.

Μέσα στην 24χρονη αγωνιστική διαδρομή του, το Asilo αποτέλεσε “ένα σημείο αναφοράς της σύγκρουσης στην πόλη, μια βάση και ένα πέρασμα για συντρόφους-συντρόφισσες απ’ όλη την Ευρώπη και όχι μόνο”, μια κατάληψη που συνειδητά και με συνέπεια δεν ενέδωσε, σ’ αντίθεση με άλλους κατειλημμένους χώρους, στις καθεστωτικές σειρήνες που -ήδη πριν από το1995- καλούσαν το κίνημα σε “διάλογο” με σκοπό την άτυπη νομιμοποίηση τους. Μια κατάληψη που συνέχισε -μέσα σε δύσκολους καιρούς- να ζει και ν’ αναπνέει κόντρα στην ανάθεση, τη διαμεσολάβηση και την αφομοίωση, με γνώμονα τις αξίες της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, της ταξικής αλληλεγγύης και της μαχητικής αντίστασης ενάντια στην εξουσία του κράτους και του κεφαλαίου. Η αγωνιστική στάση που πρόβαλαν οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες καταληψίες κατά τη διάρκεια της εκκένωσης, όπου κατάφεραν να παραμείνουν για 36 ώρες στη στέγη του κτιρίου δίνοντας πολύτιμο χρόνο για την κινητοποίηση των αλληλέγγυων και δημιουργώντας εκνευρισμό και αμηχανία σε μπάτσους, εισαγγελείς και ΜΜΕ, μπορεί να γίνει αντιληπτή ως επισφράγισμα της 24χρονης αγωνιστικής διαδρομής της κατάληψης Asilo. Η κατασταλτική επιχείρηση στις 7/2 δεν περιελάμβανε μόνο την εκκένωση του Asilo αλλά και 7 εντάλματα σύλληψης συντρόφων και συντροφισσών, οι οποίοι και κατηγορούνται για “ανατρεπτική οργάνωση” (άρθρο 270 του ιταλικού ποινικού κώδικα), σχετικά με μερικές επιθέσεις ενάντια σε επιχειρήσεις και οργανισμούς που δραστηριοποιούνται στη διαχείριση των κέντρων κράτησης μεταναστών (CPR). Έξι από τους συντρόφους-συντρόφισσες (Rizzo Antonio, Salvato Lorenzo, Ruggeri Silvia, Volpacchio Giada, Blasi Niccolò, De Salvatore Giuseppe) θα συλληφθούν και θα προφυλακιστούν με συνοπτικές διαδικασίες με την πάγια συνδρομή της παραπληροφόρησης και της τρομολαγνείας από την πλευρά των καθεστωτικών ΜΜΕ.

Όπως ανέφεραν και στην ενημέρωση που είχαν στείλει τις αμέσως επόμενες μέρες αναρχικοί σύντροφοι από το Τορίνο: “To άρθρο 270 έχει χρησιμοποιηθεί αρκετές φορές στην πρόσφατη κατασταλτική ιταλική ιστορία, κυρίως ενάντια σε αναρχικούς. Οι δικαστές κατηγορούν τους συντρόφους-συντρόφισσες για σύσταση οργάνωσης που μέσω βίαιων και παράνομων δράσεων σκοπεύει στην ανατροπή της δημοκρατικής τάξης. Τις περισσότερες φορές σε προηγούμενες περιπτώσεις, κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας οι εισαγγελείς δεν κατάφεραν να υποστηρίξουν στα σοβαρά αυτήν την κατηγορία η οποία και συχνά κατέρρευσε, αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι η προφυλάκιση μπορεί να διαρκέσει μέχρι και δύο χρόνια. Επιπλέον, οι σύντροφοι-συντρόφισσες βρίσκονται σε καθεστώς “υψηλής επιτήρησης”, το οποίο και προβλέπεται για κατηγορούμενους με “τρομοκρατικά” αδικήματα. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούν να συναντούν “κοινούς” κρατούμενους, δεν μπορούν να συναντιούνται μεταξύ τους, υφίστανται τη λογοκρισία στην αλληλογραφία τους (όλα τα γράμματα ανοίγονται και διαβάζονται από τους δεσμοφύλακες) κι έχουν ιδιαίτερα περιορισμένο αριθμό επισκεπτηρίων. Εκ των πραγμάτων, πρόκειται για μια βαριά συνθήκη απομόνωσης.”

Πράγματι, όπως και σ’ άλλες υποθέσεις, η κατηγορία του άρθρου 270 περί “ανατρεπτικής οργάνωσης” κατέρρευσε σύντομα σαν χάρτινος πύργος στο δικαστικό συμβούλιο της 1ης Μάρτη. Μια κατάρρευση της βασικής κατηγορίας που οδήγησε στην αποφυλάκιση 2 εκ των προφυλακισμένων (Volpacchio Giada, De Salvatore Giuseppe) αλλά όχι και σ’ εκείνη των υπόλοιπων 4 συντρόφων-συντροφισσών στους οποίους έχουν χρεωθεί και άλλες επιμέρους κατηγορίες, ενώ η συντρόφισσα Carla (τουλάχιστον μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές) συνεχίζει να φυγοδικεί.

Η αλληλεγγύη στην κατάληψη Asilo και τους συντρόφους-συντρόφισσες που βρέθηκαν στο στόχαστρο της καταστολής θα εκφραστεί άμεσα, πλατιά και πολύμορφα στο Τορίνο, απ’ άκρη σ’ άκρη όλης της ιταλικής χερσονήσου, της Ευρώπης και όχι μόνο. Δύο μέρες αργότερα, η “πόλη της Fiat” θα συνταραχτεί από μια από τις μαζικότερες και μαχητικότερες διαδηλώσεις των τελευταίων δεκαετιών, η οποία ενωτικά και συγκρουσιακά κατάφερε να βάλει φρένο στον τρομολαγνικό μονόλογο των καθεστωτικών ΜΜΕ. Με κεντρικό πανό το οποίο έγραφε: “Κάνουν τον πόλεμο στους φτωχούς και τον ονομάζουν ανάπλαση. Ν’ αντισταθούμε στα αφεντικά της πόλης”, χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες προερχόμενοι από διάφορα μέτωπα αγώνα (ενάντια στις εξώσεις, ενάντια στα κέντρα κράτησης μεταναστών (CPR), ενάντια στην ανάπλαση, ενάντια στο ΤAV κα) θα βγουν στους δρόμους της οργής. “Μια οργισμένη πορεία. Δεν μπορούσε να είναι αλλιώς. Ανάμεσα σε σπασμένες βιτρίνες, αυτοκίνητα και λεωφορεία, κατεστραμμένα γραφεία ευρέσεως ενοικιαζόμενης εργασίας και οδομαχίες με την αστυνομία, βρισκόταν όλη η πόλη που δεν σκύβει το κεφάλι, που είναι οργισμένη με την δήμαρχο αλλά και με το εθνικό πολιτικό κλίμα. Ο απολογισμός αναφέρει δεκάδες τραυματίες αστυνομικούς και 11 συντρόφους συλληφθέντες προς το τέλος της πορείας”.

Οι ακόλουθες δηλώσεις του αστυνομικού διευθυντή του Τορίνο μετά τη συγκεκριμένη διαδήλωση είναι ενδεικτικές τόσο του κλίματος που επικρατεί στην Ιταλία, όσο και του αναντίρρητου γεγονότος ότι η Αλληλεγγύη ήταν, είναι και θα είναι το ισχυρότερο όπλο μας.

“Δεν πρόκειται για συλληφθέντες αλλά για αιχμάλωτους, γιατί είμαστε σε πόλεμο. Εκφράζω τον αποτροπιασμό μου που τόσος κόσμος κατέβηκε στο δρόμο για να συμπαρασταθεί στους τρομοκράτες και να διαμαρτυρηθεί για την εκκένωση της γιάφκας τους”.

Το αντι-αναρχικό πογκρόμ που εξαπέλυσε η συγκυβέρνηση Ντι Μάιο-Σαλβίνι, υπενθυμίζοντας ότι το κράτος έχει συνέχεια…, δεν ολοκληρώθηκε στο διήμερο 7-9/2 και ούτε περιορίστηκε στην πόλη του Τορίνο. Στις 19/2, εισαγγελείς και “αντι”τρομοκράτες θ’ αναλάβουν δράση βορειανατολικά του Τορίνο, στην περιοχή του Τρεντίνο: πραγματοποιούνται εισβολές σε σπίτια, πολιτικούς χώρους και στέκια αναρχικών στις πόλεις του Τρέντο και του Ροβερέτο και γίνονται 7 συλλήψεις συντρόφων και συντροφισσών (Roberto Bottamedi, Nicola Briganti, Agnese Trentin, Andrea Parolari, Giulio Berdusco, Luca Dolce, Sasha), οι οποίοι και κατηγορούνται τόσο με το άρθρο 270 για “ανατρεπτική οργάνωση” όσο και με το άρθρο 280 για “απόπειρες με τρομοκρατικούς και ανατρεπτικούς σκοπούς”.Οι κατηγορίες αφορούν επιθέσεις που πραγματοποιήθηκαν στην περιοχή του Τρεντίνο από το 2017 ενάντια σε κρατικούς-καπιταλιστικούς στόχους, ανάμεσα τους και εκείνη στις 13/10/18 στα γραφεία του κυβερνητικού κόμματος της Lega στην κωμόπολη Ala, λίγο πριν την άφιξη του υπουργού εσωτερικών Σαλβίνι. Οι σύντροφοι-συντρόφισσες, εξαιρουμένης της συντρόφισσας Sasha στην οποία επιβλήθηκε κατ’ οίκον περιορισμός, θα προφυλακιστούν και θα διασκορπιστούν σε διάφορες ειδικές φυλακές της χώρας.

Όπως διαβάζουμε και στην κινηματική ιστοσελίδα www.autistici.org/macerie

“Πρόκειται για συντρόφους που εδώ και χρόνια δραστηριοποιούνται στις πόλεις όπου ζουν και όχι μόνο, στους αγώνες ενάντια στον πόλεμο και τη στρατιωτικοποίηση, ενάντια στα σύνορα, τις “επιχειρήσεις σκούπα” και τον αντιδραστικό άνεμο που φυσάει λίγο πολύ προς όλες τις κατευθύνσεις. Ενάντια στις φυλακές και την αστυνομική βία. Σύντροφοι αποφασισμένοι να μην αφήσουν κανένα χώρο και καμία πρόσβαση στους φασίστες, σύντροφοι αποφασισμένοι να παλέψουν ενάντια στα άπειρα σχέδια λεηλασίας του περιβάλλοντος […] Σύντροφοι που σε πολλές περιπτώσεις βρέθηκαν στο πλευρό όσων αγωνίζονται ενάντια στη συνεχή επιδείνωση των συνθηκών εργασίας. Σύντροφοι που μέσα στο πέρασμα πολλών χρόνων είχαμε τη δυνατότητα να γνωρίσουμε και να εκτιμήσουμε για το θάρρος και τη σοβαρότητα τους. Πρόκειται για πολύτιμους συντρόφους”.

Πριν προχωρήσουμε δίνοντας το λόγο στο σύντροφο από το Τορίνο, θεωρούμε αναγκαία την αναφορά μερικών στοχείων για την κατανόηση της έντασης και της έκτασης του αντι-αναρχικού πογκρόμ που εξελίσσεται στην Ιταλία. Η Ιταλία είναι η χώρα όπου από τα τέλη της δεκαετίας του ‘60 και για πάνω από δέκα χρόνια έλαβε χώρα μια πραγματικά μαζική επαναστατική έφοδος στον ουρανό, ένας εμφύλιος πόλεμος. Οι δεκάδες πολιτικοί κρατούμενοι που εξακολουθούν να βρίσκονται έγκλειστοι δεκαετίες αργότερα, αρνούμενοι τον διαχωρισμό και τη μετάνοια αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες εκείνης της περιόδου. Η πρόσφατη έκδοση από την “προοδευτική” κυβέρνηση Μοράλες της Βολιβίας και τη μεσολάβηση της φασιστικής κυβέρνησης Μπολσονάρο της Βραζιλίας, του κομμουνιστή Cesare Battisti και η θριαμβευτική περιφορά του μπροστά στις κάμερες εν είδη λάφυρου από τους ιταλούς “αντι”τρομοκράτες, μετά από σχεδόν τέσσερις δεκαετίες φυγοδικίας, απέδειξαν έμπρακτα ότι το ιταλικό κράτος και κεφάλαιο δεν ξεχνούν, δεν συγχωρούν τους πολιτικούς αντιπάλους τους, ιδιαίτερα όταν αυτοί δεν διαχωρίζονται και δεν μετανοούν για την αγωνιστική πορεία και τις πολιτικές επιλογές τους. Η κληρονομιά εκείνης της περιόδου αντικατοπτρίστηκε μεταξύ άλλων, στη εν ψυχρώ δολοφονία του συντρόφου Carlo Giuliani κατά τη διάρκεια συγκρούσεων τον Ιούλη του 2001 στο G8 στη Γένοβα, στις “αυτοκτονίες” του συντρόφου Edo Massari και της συντρόφισσας Maria Soledad Rosas τον Μάρτη και τον Ιούλη του 1998, όταν και βρίσκονταν έγκλειστοι κατηγορούμενοι για δράσεις ενάντια στα έργα για τα τρένα υψηλής ταχύτητας (ΤΑV). Αντικατοπτρίζεται στον πρωταγωνιστικό ρόλο του ιταλικού κράτους στα πλαίσια της “κοινής ευρωπαϊκής αντιτρομοκρατίας” (με χαρακτηριστικό το αντι-αναρχικό πογκρόμ που είχε εξαπολυθεί στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 με επικεφαλή τον εισαγγελέα Marini και το θεώρημα του περί “αναρχικού μεσογειακού τριγώνου Ιταλίας-Ισπανίας-Ελλάδας”). Αντικατοπτρίζεται στους δρακόντειους αντιτρομοκρατικούς νόμους, που -από τα τέλη του ‘70 κι έπειτα- συνεχώς αναβαθμίζονται, στο σωφρονιστικό κώδικα που προβλέπει ειδικές συνθήκες κράτησης και απομόνωσης των πολιτικών κρατούμενων, στους ασφυκτικούς περιοριστικούς όρους (κατ’ οίκον περιορισμοί, απαγόρευση διαμονής ή απαγόρευση εξόδου από συγκεκριμένους νομούς και πόλεις, καθημερινή παρουσία για “παρών” σε ΑΤ κα) που επιβλήθηκαν μέσα στα χρόνια σε εκατοντάδες συντρόφους και συντρόφισσες.

Εστιάζοντας στην τωρινή συνθήκη οφείλουμε να λάβουμε υπ’ όψη το γεγονός ότι μέσα σ’ ένα κλίμα ανομολόγητης οικονομικής χρεοκοπίας και συνεχούς επιδείνωσης των συνθηκών ζωής για την κοινωνική πλειοψηφία, στις τελευταίες εκλογές επικράτησαν δύο κόμματα με αντισυστημική προβιά: το “Κίνημα 5 Αστέρων” του Ντι Μάιο που μπόρεσε να επωφεληθεί την διάχυτη κοινωνική δυσαρέσκεια με απολίτικα σλόγκαν του τύπου “ούτε δεξιά ούτε αριστερά” και η ρατσιστική και φασίζουσα Λέγκα του Σαλβίνι. Μέσα στους μήνες που έχουν μεσολαβήσει από τη συγκρότηση της συγκυβέρνησης τους, έχουν προλάβει ν’ ασπαστούν “τον ρεαλισμό για την έξοδο από την κρίση”, συνεχίζοντας ουσιαστικά το έργο των κεντροαριστερών και κεντροδεξιών προκατόχων τους, -οξύνοντας την επίθεση στις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων και των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων- να στείλουν τους πραιτωριανούς τους ενάντια σε αναρχικούς, απεργούς, εργάτες γης, να σπείρουν το ρατσιστικό δηλητήριο ενάντια στους μετανάστες, να δώσουν πολιτική κάλυψη στις ναζιστικές-φασιστικές συμμορίες, να καταστήσουν την Ιταλία σε “απαγορευμένη ζώνη” για τους πρόσφυγες, συνεχίζοντας τη δολοφονική εξωτερική πολιτική της, ως κράτος-μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.

Μέσα σ’ αυτή τη διαμορφούμενη συνθήκη, οι αναρχικοί -όντας ένα διακριτό, πολύμορφο και αντικαθεστωτικό πολιτικό ρεύμα ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα- βρίσκονται για ακόμα μια φορά στο μάτι του κυκλώνα και αντιμετωπίζονται ως ο κατεξοχήν εσωτερικός εχθρός. Εδώ από την Αθήνα, στεκόμαστε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες στους συντρόφους και τις συντρόφισσες στην Ιταλία και εμπνεόμαστε από το θάρρος, την αυταπάρνηση και τη συλλογικοποίηση των αντιστάσεων που μπόρεσαν να υψώσουν μπροστά σ’ αυτό το “κυνήγι μαγισσών”.

Γνωρίζοντας καλά ότι η κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα δεν γνωρίζει σύνορα, στέλνουμε τα δικά μας διεθνιστικά σινιάλα Αντίστασης και Αγώνα στους συντρόφους και τις συντρόφισσες στην άλλη όχθη της Αδριατικής, στους αναρχικούς συντρόφους που βιώνουν τον εγκλεισμό και τα βασανιστήρια στη Ρωσία, στη ματωμένη Παλαιστίνη που συνεχίζει να μάχεται και κλείνουμε αυτή τη σύντομη εισήγηση με τα λόγια που άφησε για παρακαταθήκη ο “αυτοκτονημένος” σύντροφος Edo Massari: “…Να ζεις και να ψηλαφείς την ύπαρξη της άγριας χαράς του κοινωνικού πολέμου. Περισσότερο από μια πνευματική κατάσταση είναι ένας τρόπος του να είσαι, τώρα αμέσως”.

Η Ταξική Αντεπίθεση συμμετέχει και στηρίζει τον Συντονισμό Συλλογικοτήτων, Ομάδων, Συντρόφων-Συντροφισσών στην Αθήνα, που προέκυψε μετά από το κάλεσμα για μία αντιεθνικιστική-αντιμιλιταριστική/ αντιπολεμική-αντινατοϊκή καμπάνια δράσεων, όπως κατατέθηκε από τη συλλογικότητα “πέλοτο” από την Ξάνθη και τη “συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά” από τη Θεσσαλονίκη με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ. Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις του Συντονισμού: Σάββατο 30 Μάρτη 13:00 Συγκέντρωση στο υπουργείο Εξωτερικών (Βασ. Σοφίας 1) Σάββατο 6 Απρίλη 13:00 Συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος και Διαδήλωση στην πρεσβεία των ΗΠΑ. Σάββατο 13 Απρίλη Συμμετοχή στις κινητοποιήσεις ενάντια στις πολεμικές βάσεις και τις στρατιωτικές υποδομές του ΝΑΤΟ.

70 χρόνια ΝΑΤΟ, 70 χρόνια πολέμων, σφαγών και λεηλασιών

Στις 4 Απριλίου του 2019 ο δολοφονικός ιμπεριαλιστικός μηχανισμός του ΝΑΤΟ κλείνει 70 χρόνια ύπαρξης. 70 χρόνια στρατιωτικών επεμβάσεων, πολέμων, ανακίνησης πραξικοπημάτων, υποδούλωσης λαών. Εδώ και 70 χρόνια το ΝΑΤΟ ως οπλισμένο χέρι του ιμπεριαλισμού, υπό την αμερικάνικη ηγεμονία και καθοδήγηση, αιματοκυλά ολόκληρο τον πλανήτη από άκρη σε άκρη.

Το ελληνικό κράτος, ως μέλος του ΝΑΤΟ, δεν είναι «αθώο» και «αμυνόμενο», ούτε «πυλώνας σταθερότητας σε ένα τόξο αστάθειας», όπως διαφημίζει η αστική προπαγάνδα. Το ελληνικό κράτος και ο ελληνικός καπιταλισμός δεν είναι ούτε όαση, ούτε νησίδα. Αναπτύσσεται εντός ενός συγκεκριμένου συσχετισμού ισχύος και μέσα σ’ αυτόν υπερασπίζεται τα συμφέροντά του και λαμβάνει τις αποφάσεις του, ακολουθώντας ως στρατηγική επιλογή την πολιτική της ασφυκτικής πρόσδεσης στο άρμα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού.

Σήμερα, βρισκόμαστε σε αναμονή του ξεσπάσματος μιας νέας μείζονος παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, καθώς η καπιταλιστική οικονομία αδυνατεί να ανακάμψει επαρκώς, η ανάπτυξη είναι αναιμική, εύθραυστη και ανισόμετρη με σημάδια επιβράδυνσης, το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι ασταθές, ο εμπορικός πόλεμος ανάμεσα στα μεγάλα καπιταλιστικά κέντρα εντείνει την επισφάλεια, ενώ το παγκόσμιο χρέος (κυρίως των ανεπτυγμένων κρατών) έχει εκτοξευθεί σε δυσθεώρητα ύψη. Σε αυτό το ασταθές περιβάλλον έρπουσας κρίσης, με τους ενδοαστικούς και ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς να αυξάνονται διαρκώς, δημιουργείται κι ένα αντίστοιχο περιβάλλον έρποντος παγκοσμίου πολέμου. Στην παρούσα ιστορική φάση σχηματοποιούνται δυο βασικά ανταγωνιστικά μπλοκ, από τη μία το ευρωατλαντικό και στον αντίποδα το ρωσοκινέζικο. Και όσο η Κίνα, ως αναδυόμενη υπερδύναμη, απειλεί ευθέως την οικονομική πρωτοκαθεδρία των αμερικάνων, τόσο οι ΗΠΑ διεκδικούν τη διαιώνιση της παγκόσμιας ηγεμονίας τους μέσα από τη “φυγή προς τα εμπρός” και την πύκνωση του στρατιωτικού τυχοδιωκτισμού και της επεμβατικότητάς τους σε όλον τον πλανήτη (με τελευταίο παράδειγμα τις διακηρυγμένες απόπειρες ανατροπής των κυβερνήσεων σε Βενεζουέλα, Νικαράγουα και Κούβα).

Εντός των συγκεκριμένων ανταγωνισμών και του συγκεκριμένου συσχετισμού δυνάμεων, λοιπόν, το ελληνικό κράτος δεν είναι «ουδέτερο» και «ειρηνόφιλο», αλλά παίρνει συγκεκριμένη θέση μάχης. Σήμερα, η Ελλάδα καλείται να αναλάβει έναν ειδικό ρόλο στο επερχόμενο ιμπεριαλιστικό σφαγείο, ως ορμητήριο πολέμου και προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης στα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο. Και αυτό είναι κοινός τόπος για όλες τις αστικές δυνάμεις, παρά τις δευτερεύουσας σημασίας διαφοροποιήσεις που έχουν ως προς τον τρόπο εφαρμογής των πολεμοκάπηλων σχεδιασμών. Έτσι, ο εθνικισμός του ελληνικού κράτους εμφανίζεται σε δυο αλληλοσυμπληρούμενες μορφές: “μακεδονομάχοι” και ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη φαινομενική αντιπαλότητά τους, στην πράξη ακολουθούν δυο εξ ίσου εθνικιστικές αφηγήσεις που ξεκινούν και καταλήγουν, μέσα από διαφορετικές διαδρομές, στην κοινή στρατηγική τους σύγκλιση και τη νέα “Μεγάλη Ιδέα” της εποχής: τη δημιουργία της “ισχυρής και γεωπολιτικά αναβαθμισμένης μετα-μνημονιακής Ελλάδας” και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου, μέσα από την πρόσδεση στο άρμα της ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως μπροστάρηδες και διοργανωτές στα εθνικιστικά συλλαλητήρια των “μακεδονομάχων” ήταν φιλοΝΑΤΟϊκές ακροδεξιές δυνάμεις, όπως η Pan-Macedonian Association Inc, το Ελληνοαμερικάνικο Εθνικό Συμβούλιο (HANC), ο στρατηγός Φραγκούλης Φράγκος (επίτημος αρχηγός του ΓΕΣ και υπηρεσιακός υπουργός “Αμύνης” στη μνημονιακή υπηρεσιακή κυβέρνηση Πικραμένου), ο Κρις Σπύρου (Πρόεδρος της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, στέλεχος του Δημοκρατικού Κόμματος στις ΗΠΑ και υποστηρικτής του Αντώνη Σαμαρά) και άλλα μπουμπούκια της ντόπιας εθνικοφροσύνης.

Η πλήρης ευθυγράμμισή του ελληνικού κράτους με τους σχεδιασμούς του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού είναι ο απαραίτητος όρος για την ισχυροποίηση του ρόλου της ντόπιας αστικής τάξης στο διεθνές πλαίσιο των καπιταλιστικών ανταγωνισμών. Στο πλαίσιο αυτό προωθείται, με αμερικάνικη πρωτοβουλία, η δημιουργία του “μίνι ΝΑΤΟ” στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, με αναβαθμισμένο τον ελληνικό ρόλο και με τη συμμετοχή της Κύπρου, του Ισραηλινού κράτους-απαρτχάιντ, της χούντας της Αιγύπτου, και αργότερα του Χασεμιτικού Βασίλειου της Ιορδανίας. Στο πλάνο αυτό οι στρατιωτικές συνεργασίες αλληλοδιαπλέκονται με τις οικονομικές μπίζνες, όπως με το σχεδιασμό του αγωγού φυσικού αερίου East Med, που αποτελεί ένα καπιταλιστικό πρότζεκτ βασισμένο πάνω στην κλοπή των παλαιστινιακών πόρων φυσικού αερίου. Χαρακτηριστική για την επικινδυνότητα της αλληλοδιαπλοκής του οικονομικού και μιλιταριστικού τυχοδιωκτισμού ήταν η δήλωση που έκανε ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νεντανιάχου με ανάρτηση στον λογαριασμό του στο Twitter, στις 8 Μαρτίου: «σε μερικές ημέρες, οι ηγέτες της Κύπρου και της Ελλάδας θα έλθουν εδώ, μαζί με τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Πομπέο, προκειμένου να προχωρήσουμε με τον αγωγό αερίου από το Ισραήλ προς την Ευρώπη μέσω αυτών των χωρών. Το [Πολεμικό] Ναυτικό θα προστατέψει επίσης αυτό τον αγωγό».

Με κάθε δυνατή ευκαιρία οι ΗΠΑ δείχνουν τη στήριξή τους στο ελληνικό κράτος και κάνουν φανερές τις προθέσεις τους για τον ειδικό ρόλο που θέλουν να παίξει η Ελλάδα στην περιοχή. Στις 3 Δεκεμβρίου του 2018 ο αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα Τζέφρι Πάιατ δήλωνε στην ομογενειακή εφημερίδα Εθνικός Κήρυκας: «Είμαι εντυπωσιασμένος από τη σοβαρότητα της ελληνικής κυβέρνησης». Ταυτόχρονα, ο Πάιατ (ο άνθρωπος-κλειδί του νεοφιλελεύθερου/φασιστικού πραξικοπήματος του “Ευρω-Μαϊντάν” στην Ουκρανία), οργώνοντας κυριολεκτικά τη χώρα, έδινε το πλαίσιο της εμβάθυνσης της αμερικάνικης παρουσίας στην Ελλάδα, βασικοί άξονες του οποίου είναι:

– Η μετατροπή της Ελλάδας σε μακρύ χέρι των ΗΠΑ, όχι μονάχα στα Βαλκάνια και τη ΝΑ Μεσόγειο, αλλά σε ολόκληρη την ΕΕ (στο πλαίσιο του ανταγωνισμού των ΗΠΑ με τη Γερμανία).

– Η ενίσχυση του “ηγετικού ρόλου” της Ελλάδας στα Βαλκάνια με την ευρωατλαντική ολοκλήρωση των Δ. Βαλκανίων, μετά την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών. Πλέον, μετά από 9 χρόνια κρίσης και πίεσης του ελληνικού καπιταλισμού, δημιουργείται ξανά ένα εύφορο πεδίο για την επιθετική επανεξόρμησή του στα Βαλκάνια, όπως έγινε φανερό από τις εισηγήσεις των Γραφείων Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων (ΟΕΥ) των ελληνικών πρεσβειών στη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, τη Σερβία, την Αλβανία, τη Βοσνία – Ερζεγοβίνη και τη Β. Μακεδονία, σε εκδήλωση του Enterprise Greece, του ΕΒΕΘ και υπουργείου Εξωτερικών (Θεσ/νίκη, 4/02/2019). Όπως χαρακτηριστικά ανέφεραν οι οικονομικές υπηρεσίες των πρεσβειών: «στις περισσότερες αγορές των Βαλκανικών χωρών υπάρχει πρόσφορο έδαφος για την υλοποίηση επενδύσεων, αλλά και την εξέταση νέων συνεργασιών».

– Η ενεργειακή συνεργασία, στο πλαίσιο της απόπειρας απεξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο (επέκταση Ρεβυθούσας για αεριοποίηση αμερικανικού LNG, νέα πλατφόρμα Αλεξανδρούπολης, αγωγός ΤΑΡ, αγωγός Ελλάδας- Βουλγαρίας κλπ). Είναι ενδεικτικό πως ο Πάιατ χαρακτήρισε την Ελλάδα ως κόμβο και κλειδί για τη διαφοροποίηση των πηγών ενέργειας. Άμεση εμπλοκή στους ενεργειακούς σχεδιασμούς έχουν δυο από τις πιο επιθετικές μερίδες του ελληνικού κεφαλαίου, το σύμπλεγμα της πετρελαιοβιομηχανίας και του εφοπλισμού, που υπό την σκέπη διεθνών μονοπωλιακών κολοσσών συμμετέχουν (στο μερίδιο που τους αναλογεί) στη σκληρή πάλη για το μοίρασμα και το ξαναμοίρασμα των σφαιρών επιρροής και τον έλεγχο των αγορών, των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των οδών μεταφοράς.

– Η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και η πύκνωση της παρουσίας του αμερικάνικου παράγοντα είτε με τη μορφή είτε οικονομικών επενδύσεων είτε με παράπλευρες δραστηριότητες.

– Ενίσχυση της στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας – ΗΠΑ και του πολεμοκάπηλου άξονα Ελλάδας- Κύπρου – Ισραήλ- Αιγύπτου. Στο πλαίσο αυτό παρατηρούμε ως παράγωγο της πολιτικής αυτής τον υπερεξοπλισμό του ελληνικού κράτους και την ανάδυση του εθνικιστικού μιλιταρισμού, με κλασικό πρόσχημα τον “κίνδυνο εξ ανατολών”.

Σχεδόν ένα μήνα μετά ήρθε στο φως της δημοσιότητας η “Ολοκληρωμένη Έκθεση (Integrated Country Strategy) του αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών για την Ελλάδα”. Πρόκειται για κείμενο το οποίο εγκρίθηκε τον Αύγουστο του 2018 από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και αποδεσμεύτηκε προς δημοσιοποίηση από την αμερικανική πλευρά πριν μερικούς μήνες στην αγγλική γλώσσα. Η έκθεση είναι εξόχως αποκαλυπτική για τον βαθμό εμπλοκής του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή, γεγονός που αποτελεί τον απαραίτητο βατήρα για την επιδιωκόμενη γεωστρατηγική αναβάθμιση του ελληνικού κράτους και την επιθετική επανεξόρμηση του ελληνικού κεφαλαίου στα Βαλκάνια και τη ΝΑ Μεσόγειο. Όπως γίνεται φανερό από την ανάγνωση ολόκληρης της έκθεσης, η επιθετικότητα του ελληνικού καπιταλισμού είναι υποβασταζόμενη από τις ευρωατλαντικές (και ιδιαίτερα από τις αμερικάνικες ) πλάτες, ως “ευέλικτος γεωπολιτικός μεντεσές”.

Ας σταχυολογήσουμε, λοιπόν, τα σημαντικότερα κομμάτια της έκθεσης:

– Οι ΗΠΑ δίνουν τα συγχαρητήριά τους στο ελληνικό κράτος, το οποίο παρά την οικονομική κρίση και την πίεση που έχει δεχθεί τα τελευταία εννιά χρόνια είναι από τα λίγα μέλη του ΝΑΤΟ που ευθυγραμμίζονται με το αμερικανικό αίτημα για στρατιωτικές δαπάνες άνω του 2% του ΑΕΠ. Στην έκθεση γίνεται αναφορά στην κοστοβόρα αναβάθμιση των F16, αλλά και στη φιλοξενία στρατιωτικών ασκήσεων του ΝΑΤΟ, που κόστισαν πάνω από 2 δισεκατομμύρια δολάρια από το 2015.

– Στην έκθεση γίνεται εκτενής αναφορά στη στρατιωτική συνεργασία ανάμεσα στις δυο χώρες και την εντατικοποίηση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στην Ελλάδα: «Η Ελλάδα είναι ένας αφοσιωμένος εταίρος στην προώθηση των αμερικανικών συμφερόντων εντός και εκτός Ελλάδας μέσω της Αμερικανικής Ναυτικής Δραστηριότητας Υποστήριξης στον κόλπο της Σούδας, στην Κρήτη (…) Η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει την εμβάθυνση της στρατιωτικής συνεργασίας και το υπουργείο Άμυνας πρόσφερε πρόσθετες εγκαταστάσεις, εκτός του Κόλπου της Σούδας, για την υποστήριξη των αμερικανικών επιχειρήσεων στην περιοχή, επιτρέποντας σε αμερικανικές δυνάμεις που βρίσκονται καθ’ οδόν προς ασκήσεις του ΝΑΤΟ να εισέρχονται και να εξέρχονται και από άλλους λιμένες. Σε εξέλιξη βρίσκεται επίσης ο σχεδιασμός μιας κοινής, διυπηρεσιακής άσκησης καταπολέμησης της τρομοκρατίας και η κυβέρνηση ενέκρινε το αίτημά μας για ανάπτυξη μη επανδρωμένων εναέριων οχημάτων και ενός νέου σκάφους ειδικών δυνάμεων και προσωπικού στην Ελλάδα». Και παρακάτω: «Θα ενισχύσουμε την ικανότητα της Ελλάδος να υπερασπίζεται τα σύνορά της και να στηρίζει τις στρατιωτικές δραστηριότητες των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή».

– Οι ΗΠΑ δίνουν συγχαρητήρια για τη συμμετοχή της Ελλάδος στον “πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία”, αλλά και για τον εκσυγχρονισμό της αντιμεταναστευτικής πολιτικής: «Το 2017, η Ελλάδα έγινε η πρώτη χώρα της ΕΕ που εγκατέστησε την Ασφαλή Πλατφόρμα Πραγματικού Χρόνου (SRTP) του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στις ελληνικές αρχές να ελέγχουν τους μετανάστες και τους πρόσφυγες χρησιμοποιώντας τις βάσεις δεδομένων των Η.Π.Α. Επιπλέον, οι ελληνικές αρχές χρησιμοποιούν τα εργαλεία ανταλλαγής πληροφοριών του FBI και του Κέντρου Ελέγχου της Τρομοκρατίας για να βελτιώσουν τις ελεγκτικές τους ικανότητες. Στηριζόμενη στη δύναμη αυτής της ανταλλαγής πληροφοριών, η Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα θα επιδιώξει να επεκτείνει τις ελληνικές ικανότητες επιβολής του νόμου και να αναπτύξει μακροχρόνια συνεργασία με σκοπό τη διεξαγωγή κοινών ερευνών και τη συνεργασία στον τομέα της επιβολής του νόμου προκειμένου να αντιμετωπίσουν από κοινού την εσωτερική και παγκόσμια τρομοκρατία και το διεθνικό έγκλημα (…) Η Ελλάδα να ενισχύσει την ικανότητα να στηρίζει τις στρατιωτικές και αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο».

– Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην ενεργειακή και οικονομική συνεργασία ΗΠΑ – Ελλάδας: «Η Ελλάδα διαδραματίζει εξέχοντα ρόλο στον Ευρωπαϊκό ενεργειακό χάρτη λόγω της γεωγραφικής της θέσης. Η Αποστολή θα αναζητήσει επενδυτικές ευκαιρίες για τις αμερικανικές εταιρείες που θα αυξήσουν την ενεργειακή ασφάλεια, ενώ ταυτόχρονα θα μειώσουν την εξάρτηση της περιοχής από το φυσικό αέριο που προέρχεται από τις βορειοανατολικές χώρες. Έπειτα από χρόνια ανεπαρκών επενδύσεων, η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα ενθαρρύνει την Ελλάδα να αναπτύξει άλλες αγορές, όπως εκείνη τη τεχνολογίας, ώστε να θέσει τα θεμέλια για να αναλάβει στο μέλλον ηγετικό ρόλο στην περιοχή». Στο πλαίσιο αυτό, το State Department κάνει λόγο για: «Υποστήριξη των επενδύσεων των ΗΠΑ σε στρατηγικούς τομείς και προώθηση των ενεργειακών έργων που εμβαθύνουν την περιφερειακή ενεργειακή διαφοροποίηση και ασφάλεια».

Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε την ενότητα της στρατιωτικής με την οικονομική συνεργασία, όπως έγινε φανερό και στις πρόσφατες δηλώσεις του Διοικητή του ΝΑΤΟϊκού Κέντρου Ναυτικής Αποτροπής στη Σούδα, αντιπλοίαρχου Στέλιου Κωστάλα, στον τηλεοπτικό σταθμό ΚΡΗΤΗ TV σχετικά με την εξόρυξη υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης και τον ρόλο του ΚΕΝΑΠ: «Εμείς θεωρούμε ότι αυτό θα είναι το Ελ Ντοράντο του μέλλοντος στην ευρύτερη περιοχή μας που είναι οι πλατφόρμες και οι αγωγοί διακίνησης των υδρογονανθράκων. Ελ Ντοράντο από τη μια πλευρά, αλλά και αχίλλειος πτέρνα απ’ τη άλλη όσον αφορά την προστασία αυτών των εγκαταστάσεων». Είναι ενδεικτικό ότι στην εκπαίδευση ανδρών της Μονάδας Υποβρυχίων Καταστροφών περιλαμβάνεται σενάριο αναρρίχησης σε πλωτή πλατφόρμα ερευνών για πετρέλαιο.

– Στην έκθεση γίνεται νύξη για τον ειδικό ρόλο των ΗΠΑ στη νεοφιλελεύθερη προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας. Έτσι, πληροφορούμαστε πως η αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα διοργάνωσε δεκάδες συγκεντρώσεις επιχειρηματιών, βουλευτών και κυβερνητικών αξιωματούχων: «πολλοί από τους οποίους συμμετείχαν σε προγράμματα ανταλλαγών χρηματοδοτούμενα από τις ΗΠΑ». Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται: «Η Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα θα αξιοποιήσει τις σχέσεις της με την ελληνική κυβέρνηση, με τις ομάδες της διασποράς και τον αμερικανικό κλάδο της τεχνολογίας, προκειμένου να προωθήσει συνέργειές με μεγάλη εισροή κεφαλαίων επιχειρηματικού κινδύνου (ενδεχομένως 1 δις ευρώ σε μία δεκαετία) από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και να λειτουργήσει ως καταλύτης στις μεταβαλλόμενες στάσεις πολλών Ελλήνων όσον αφορά το ρόλο του δημόσιου τομέα».

– Στην έκθεση γίνεται επίμονη αναφορά για την προώθηση ηγετικού ρόλου της Ελλάδας στα Βαλκάνια, μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας των Πρεσπών. Όπως φαίνεται από διάφορα σημεία του κειμένου, η ευρωατλαντική ολοκλήρωση των Δ. Βαλκανίων με τη συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ είναι κομβική για την προώθηση των αμερικάνικων συμφερόντων στην περιοχή: «Η Αποστολή θα συνεχίσει να ενθαρρύνει την Ελλάδα να υποστηρίξει και να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην ενσωμάτωση των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ και στην ειρηνική επίλυση περιφερειακών διαφορών και συγκρούσεων (…) Η Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα θα προτρέψει την Ελλάδα να εφαρμόσει τη συμφωνία για το θέμα της ονοματοδοσίας της Μακεδονίας και θα ενθαρρύνει την αδιάλειπτη κοινή συμμετοχή στο Κυπριακό ζήτημα». Ενδεικτική για τη ζέση των ΗΠΑ ήταν η συγχαρητήρια επιστολή του αμερικάνου προέδρου Ντόναλτ Τραμπ προς τους Τσίπρα και Ζάεφ, στην οποία η συμφωνία των Πρεσπών χαρακτηρίστηκε ως: «το πιο ιστορικό επίτευγμα στα Βαλκάνια, από τη Συμφωνία του Ντέιτον», ενώ ο αναπληρωτής υπουργός εξωτερικών Τζον Σάλιβαν τόνισε πως η συμφωνία: «θα προσφέρει οικονομικά οφέλη στην Ελλάδα και θα θωρακίσει τον ρόλο της ως πυλώνα σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο και στα Βαλκάνια».

– Στην έκθεση γίνεται φανερή η όλο και πιο βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας στους επικίνδυνους ανταγωνισμούς μεταξύ του ευρωατλαντικού και του ρωσοκινέζικου άξονα: «Η Αποστολή για την Ελλάδα θα εξακολουθήσει να ενδυναμώνει τις διμερείς σχέσεις στον τομέα της ενέργειας, των στρατιωτικών υποθέσεων, της επιβολής του νόμου και της συνεργασίας ενάντια στην τρομοκρατία, ενώ ταυτόχρονα θα επικεντρωθεί σε δύο πρωταρχικούς διπλωματικούς στόχους, προκειμένου να προωθηθεί η μεγέθυνση και η ανταγωνιστικότητα στην Ελλάδα – τη μεταρρύθμιση και τον εκσυγχρονισμό του τομέα της εκπαίδευσης και την καταπολέμηση της κακοήθους Ρωσικής και Κινεζικής επιρροής (…) Η Αποστολή για την Ελλάδα θα αξιοποιήσει την ώθηση που θα προκύψει από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης (στο πλαίσιο της οποίας οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η τιμώμενη χώρα), προκειμένου να προωθήσει την Αμερικανική παρουσία σε οικονομικό και πολιτιστικό επίπεδο στο βόρειο τμήμα της χώρας, το οποίο εκτίθεται όλο και περισσότερο στην κακοήθη επιρροή της Ρωσίας και την οικονομική εισβολή της Κίνας».

– Τέλος, είναι άξια αναφοράς η αγωνία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για την εξουδετέρωση των παραδοσιακών αντιαμερικάνικων αισθημάτων και αντανακλαστικών της ελληνικής κοινωνίας και τη δημιουργία φιλοαμερικάνικου κλίματος μέσα από διάφορες μεθόδους (μέσω ΜΚΟ, ιδιωτικών ΜΜΕ, εκπαιδευτικών και πολιτιστικών ιδρυμάτων που θα δημιουργήσουν: «μια νέα γενιά ηγετών φίλα προσκείμενη στις Ηνωμένες Πολιτείες και τις αξίες που οι τελευταίες πρεσβεύουν»). Το αμερικάνικο υπουργείο εξωτερικών ζητάει από την πρεσβεία να εργαστεί για την κατανόηση, από πλευράς ελλήνων πολιτών, των αμερικάνικων προτεραιοτήτων στην περιοχή, ώστε: «να στηρίξουν την συνεργασία για την ασφάλεια, τους οικονομικούς δεσμούς και την πολιτική εμπλοκή των ΗΠΑ». Ιδιαίτερη βαρύτητα γίνεται στο ρόλο των ΜΚΟ και των ΜΜΕ, που καλούνται να αντιστρέψουν το κλίμα διαχρονικής δυσπιστίας εναντίον των ΗΠΑ.

Για να δούμε, όμως, το μέγεθος της υποκρισίας του ΣΥΡΙΖΑ, του κόμματος που υλοποιεί όλες τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις στην περιοχή κι έχει ευθυγραμμιστεί πλήρως με την αμερικάνικη εξωτερική πολιτική, αρκεί να αντιγράψουμε τα φούμαρα που πουλούσε στο πρόγραμμά του το 2012. Τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε για: «καταγγελία της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ και την απεμπλοκή από κάθε σχεδιασμό στρατιωτικής επίθεσης στο Ιράν και τη Συρία. Τη στήριξη του αγώνα για τη δημιουργία ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967. Το κλείσιμο όλων των ξένων βάσεων στην Ελλάδα. Άμεση κατάργηση των βάσεων της Σούδας και του Άκτιου. Δεν θέλουμε την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, ούτε το ΝΑΤΟ στην Ελλάδα και αγωνιζόμαστε για τη διάλυσή του».

Απέναντι στο ζόφο που ετοιμάζουν οι κυρίαρχοι του πλανήτη και την πολεμική προπαρασκευή που βρίσκεται σε εξέλιξη, καλούμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσές του επαναστατικού κινήματος, αναρχικούς και κομμουνιστές, ανέντακτους αγωνιστές και αγωνίστριες, με αφορμή τα 70 χρόνια από την ίδρυση της νατοϊκής συμμορίας, να διαδηλώσουν μαζικά και μαχητικά ενάντια στη φονική μηχανή του ιμπεριαλισμού και την ευθυγραμμισμένη εξωτερική πολιτική του ελληνικού κράτους. Με τα σύννεφα του πολέμου να πυκνώνουν ξανά η εργατική τάξη, ο λαός και η νεολαία καλούνται ν΄ αντιταχθούν στις πολεμικές εκστρατείες των αστικών τάξεων. Για να μην γίνουμε βορά για τα κανόνια των ιμπεριαλιστών και της ολιγαρχίας. Γιατί ΔΙΚΟΙ τους ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ, ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ. Γιατί είναι χρέος των επαναστατικών δυνάμεων να συγκροτήσουν ένα σύγχρονο «ιστορικό μπλοκ», το οποίο θα μπλοκάρει τη μηχανή του πολέμου και θα θέσει στο στόχαστρο τον ίδιο τον καπιταλισμό, τη μήτρα του εθνικιστικού και ιμπεριαλιστικού σφαγείου. Για να μειωθούν τώρα οι στρατιωτικές δαπάνες και να δοθούν λεφτά για τις κοινωνικές ανάγκες, για παιδεία, υγεία και άμεση βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Για να δημιουργήσουμε ένα κοινό μέτωπο μάχης ενάντια στον εθνικισμό, το μίσος και τον μιλιταρισμό. Για τη διάλυση των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών και την άμεση αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ από τη σκοπιά του διεθνισμού και της υπεράσπισης των εργαζομένων. Γιατί εδώ είναι ο εχθρός μέσα στην Ελλάδα, μέσα στην ΕΕ, μέσα στο ΝΑΤΟ και πρέπει να τον πολεμήσουμε. Γιατί οι λαοί είναι υπεύθυνοι για την ιστορία τους και μονάχα αν οργανώσουν την αντιπολεμική, διεθνιστική και αντιιμπεριαλιστική τους πάλη, θα μπορέσουν ν΄ ανοίξουν τον δρόμο για την αποτίναξη του ιμπεριαλιστικού ζυγού, την κοινωνική απελευθέρωση, για την δημιουργία μας κοινωνίας δίχως εκμετάλλευση, φτώχεια και πολέμους, όπου ο πλούτος θ΄ ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν.

Η Ταξική Αντεπίθεση, στο πλαίσιο αυτό, συμμετέχει και στηρίζει τον Συντονισμό Συλλογικοτήτων, Ομάδων, Συντρόφων-Συντροφισσών στην Αθήνα, που προέκυψε μετά από το κάλεσμα για μία αντιεθνικιστική-αντιμιλιταριστική/ αντιπολεμική-αντινατοϊκή καμπάνια δράσεων, όπως κατατέθηκε από τη συλλογικότητα “πέλοτο” από την Ξάνθη και τη “συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά” από τη Θεσσαλονίκη με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ. Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις του Συντονισμού:

Σάββατο 30 Μάρτη 13:00 Συγκέντρωση στο υπουργείο Εξωτερικών (Βασ. Σοφίας 1)

Σάββατο 6 Απρίλη 13:00 Συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος και Διαδήλωση στην πρεσβεία των ΗΠΑ.

Σάββατο 13 Απρίλη Συμμετοχή στις κινητοποιήσεις ενάντια στις πολεμικές βάσεις και τις στρατιωτικές υποδομές του ΝΑΤΟ.

Να κλείσουν όλες οι βάσεις και οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις του ΝΑΤΟ

Καμιά συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο

Να σαμποτάρουμε τον πολεμοκάπηλο άξονα Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ – Αιγύπτου

Πολεμάμε για την τάξη μας και όχι για τα συμφέροντα του κεφαλαίου

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Ο Συντονισμός Συλλογικοτήτων, Ομάδων, Συντρόφων-Συντροφισσών στην Αθήνα στα πλαίσια του καλέσματος για μία αντιεθνικιστική-αντιμιλιταριστική/ αντιπολεμική-αντινατοϊκή καμπάνια δράσεων όπως κατατέθηκε από τη συλλογικότητα “πέλοτο” από την Ξάνθη και τη “συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά” από τη Θεσσαλονίκη με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ καλεί:

Σάββατο 30 Μάρτη 13:00 Συγκέντρωση στο υπουργείο Εξωτερικών (Βασ. Σοφίας 1)

Σάββατο 6 Απρίλη 13:00 Συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος και Διαδήλωση στην πρεσβεία των ΗΠΑ.

και το Σάββατο 13 Απρίλη στηρίζει – συμμετέχει στις κινητοποιήσεις ενάντια στις πολεμικές βάσεις και τις στρατιωτικές υποδομές του ΝΑΤΟ.

Επόμενη συνέλευση: Τετάρτη 20 Μάρτη 20.00 στο ΕΜΠ (κτ.Γκίνη)

Συντονισμός Συλλογικοτήτων, Ομάδων, Συντρόφων-Συντροφισσών στην Αθήνα

Στα πλαίσια του καλέσματος για μία αντιεθνικιστική-αντιμιλιταριστική/ αντιπολεμική/ αντινατοϊκή καμπάνια δράσεων όπως κατατέθηκε από τη συλλογικότητα “πέλοτο” από την Ξάνθη και τη “συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά” από τη Θεσσαλονίκη με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ, καλούμε σε Συζήτηση-Ενημερωση συλλογικότητες, ομάδες, συντρόφους και συντρόφισσες, την Τεταρτη 6 Μαρτίου, 19:00, στο Πολυτεχνείο (Κτίριο Γκίνη).

Στόχος μας είναι η συνδιοργάνωση δράσεων, ενάντια στο ΝΑΤΟ και την εξωτερική πολιτική του ελληνικού κράτους.

Συντονισμός Συλλογικοτήτων και Ομάδων

ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΔΡΑΣΕΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Είπαν: Μια λέξη φτάνει να κερδίσετε τη λευτεριά.

Μια λέξη μόνο. Όλη η ζωή σας κρέμεται από αυτή τη λέξη.

Τη λέξη δεν την είπανε. Στη φυλακή κυλήσανε τα χρόνια τους.

Χρόνια και χρόνια. Μια ολάκερη ζωή.

Χωρίς να νιώσουνε της μοναξιάς την άβυσσο.

Περήφανοι που χτίζανε την ευτυχία του κόσμου

με αυτήν τη λέξη που δεν είπανε.

Θ. Κωσταβάρας

Για άλλη μια φορά ο κομμουνιστής, μέλος της ΕΟ17Ν, Δημήτρης Κουφοντίνας μπαίνει στο στόχαστρο του πολιτικού και δικαστικού συστήματος. Ύστερα από παρεμβάσεις πρεσβειών, την τρομοϋστερία των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, την πίεση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και συγκριμένων-γνωστών προσώπων του ντόπιου αστικού πολιτικού προσωπικού, το δικαστικό συμβούλιο απέρριψε το αίτημα για τη χορήγηση της 7ης άδειας στον πολιτικό κρατούμενο Δ.Κουφοντίνα. Το δικαστικό συμβούλιο του Βόλου, ακολουθώντας πιστά την άποψη του εισαγγελέα των αγροτικών φυλακών, ο οποίος τάχθηκε κατά της 7ης άδειας του Δημ. Κουφοντίνα, κρίνει πως ο σύντροφος δεν δικαιούται να ζητήσει και να πάρει άδεια από τις φυλακές.

Ο Δ. Κουφοντίνας, παρά το γεγονός ότι δεν έχει διαπράξει κανένα αδίκημα κατά τη διάρκεια των 6 αδειών που του χορηγήθηκαν, ο εισαγγελέας έκρινε με λογικές (και νομικές) ακροβασίες ότι «είναι επικίνδυνος προς τέλεση νέων εγκλημάτων κατά τη διάρκεια της άδειας»! Παρά τις προηγούμενες 6 θετικές εισαγγελικές κρίσεις για τη χορήγηση άδειας, το δικαστικό συμβούλιο θεώρησε πλέον ότι δεν συντρέχουν ούτε οι τυπικές ούτε οι ουσιαστικές προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος για την άδεια, παραπέμποντας σε κείμενα του συντρόφου με τα οποία παρεμβαίνει στην κοινωνική και πολιτική ζωή.

Συγκεκριμένα, το κατάπτυστο σκεπτικό του δικαστικού συμβουλίου καταλήγει στο απαράδεκτο συμπέρασμα ότι ο σύντροφος δεν «έχει σωφρονιστεί», «δεν έχει μεταμεληθεί», πως «δεν συντρέχουν λόγοι που δικαιολογούν την προσδοκία ότι δεν θα κάνει κακή χρήση αυτής (άδειας)», καθώς ο ίδιος, όπως αναφέρει το βούλευμα, «στις 24-10-2014 απέστειλε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κείμενο, όπου αναφερόμενος στο κράτος και χαρακτηρίζοντας τον εαυτό του ως αντικαθεστωτικό ανέφερε «Τα σχέδιά τους δεν θα περάσουν. Να αντισταθούμε στην κρατική τρομοκρατία», ενώ στις 30-5-2018, απέστειλε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, άλλο κείμενο στο οποίο, αφού περιέγραφε τον εαυτό του ως πολιτικό κρατούμενο, ανέφερε τα εξής: «Και επειδή τίποτε και ποτέ δεν μας χαρίστηκε και αυτά που αποκαλούνται δικαιώματα δεν είναι παρά οι κατακτήσεις μακρών και πολύχρονων αγώνων, η μόνη απάντηση που μπορούμε να δώσουμε είναι να ξαναπιάσουμε, μέσα και έξω από τη φυλακή, το κόκκινο νήμα αυτών των αγώνων».

Στην πραγματικότητα η ενορχηστρωμένη αυτή προσπάθεια να του στερήσουν το δικαίωμα της άδειας αποβλέπει –όσο κι αν δεν θέλουν να το παραδεχθούν δικαστές, εισαγγελείς, αστικό πολιτικό προσωπικό- στη συνειδησιακή μεταβολή των ιδεολογικών πεποιθήσεων του συντρόφου, στην καταδίκη εκ μέρους του της επαναστατικής του δράσης και στην αποκήρυξη της ίδια της επαναστατικής παράδοσης του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα. Τέτοιες πρακτικές απροκάλυπτου αντικομμουνισμού, θυμίζοντας τις δηλώσεις μετανοίας που ζητούσαν οι βασανιστές και οι απόγονοι των ναζί και των χιτών από κομμουνιστές, αριστερούς και δημοκράτες, παραπέμπουν στην περίοδο του μετεμφυλιακού μοναρχοφασιστικού κράτους, όπου το επαναστατικό κίνημα στην Ελλάδα δεν λύγισε μπροστά στις εξορίες, στις φυλακές, στα ξερονήσια, στα βασανιστήρια και στη διαπόμπευση. Αποδεικνύουν περίτρανα την υποκρισία και τον κίβδηλο χαρακτήρα της αστικής δημοκρατίας για το πως αντιλαμβάνεται ο αστικός κόσμος τις έννοιες «ελευθερία του λόγου και της έκφρασης», μία ελευθερία, η οποία δεν πρέπει να αμφισβητεί και να υπερβαίνει τα όρια που της θέτει το ίδιο το καθεστώς της ολιγαρχίας.

Τέτοιες πρακτικές δικαστικής αυθαιρεσίας δεν μπορούν παρά να προκαλούν , όταν την ίδια στιγμή ο «νομικός πολιτισμός» φαίνεται ότι γκρεμίζεται συθέμελα, καθώς οδηγεί τον απεργό πείνας Χριστοδούλου στο θάνατο. Τέτοιες πρακτικές δεν μπορούν παρά να προκαλούν ειρωνεία και να επιβεβαιώνουν διαρκώς τον ταξικό χαρακτήρα του δικαστικού συστήματος, όταν κυκλοφορεί ελεύθερος με αναστολή ο κατ΄εξακολούθηση παιδεραστής, πρώην βουλευτής και στέλεχος της ΝΔ, Νίκος Γεωργιάδης. Τέτοιες πρακτικές δεν μπορούν παρά να αναδεικνύουν τη συνεχή αυταρχική στροφή του συστήματος απονομής δικαιοσύνης, όταν φυλάκιζε τη Ηριάνα, τον Θεοφίλου, καταδίκαζε σε κάθειρξη καθαρίστριες για πλαστογραφία απολυτηρίου δημοτικού. Είναι η ίδια «δικαιοσύνη», η οποία, ενώ στοχοποεί τους πολιτικούς της αντιπάλους, επιδιώκοντας την ηθική απαξίωση όσων σήκωσαν το ανάστημά τους και αγωνίζονται, αφήνει ελεύθερους δημόσια πρόσωπα, εμπλεκόμενα σε σκάνδαλα σε βάρος της δημόσιας περιουσίας. Είναι η ίδια «δικαιοσύνη», η οποία μεροληπτεί υπέρ των «οργάνων του νόμου», όταν ο εισαγγελέας στο δεύτερο βαθμό ζητά τη μεταβολή του κατηγορητηρίου σε ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο, αντί ανθρωποκτονίας από πρόθεση, για τον ειδικό φρουρό Επ. Κορκονέα, που δολοφόνησε τον 15χρονο αναρχικό μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλο τον Δεκέμβρη του 2008, με σκοπό να σπάσει την ποινή της ισόβιας κάθειρξης, και ζητά την αθώωση του Βασίλη Σαραλιώτη, του ειδικού φρουρού που συνόδευε τον Επαμεινώνδα Κορκονέα στο περιπολικό το βράδυ της δολοφονίας. Είναι η ίδια «δικαιοσύνη», η οποία αφήνει ατιμώρητους τους βασανιστές και ένστολους δολοφόνους του ΑΤ Ομονοίας να συνεχίζουν το «ανθρωπιστικό» τους έργο στο κέντρο της Αθήνας, βασανίζοντας και δολοφονώντας τοξικοεξαρτημέους, φτωχοδιάβολους και μετανάστες, όπως πρόσφατα το Νιγηριανό μετανάστη Εμπουκά, αποκρύπτοντας μάλιστα το θάνατό του από τη γυναίκα του.

Το δικαίωμα της άδειας για τους πολιτικούς κρατούμενους δεν δόθηκε ποτέ οικειοθελώς, αλλά κατακτήθηκε με αγώνες, σκληρές απεργίες πείνας και θυσίες και δεν πρόκειται ν΄ αφήσουμε να πάει τίποτα χαμένο. Η απόρριψη του αιτήματος της άδειας δεν αφορά απλά και μόνο προσωπικά τον Δ. Κουφοντίνα, αλλά τα δικαιώματα του συνόλου των κρατουμένων, το ίδιο το ανταγωνιστικό κίνημα και ευρύτερα τις δημοκρατικές ελευθερίας του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας.

Καλούμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες του επαναστατικού κινήματος, αναρχικούς και κομμουνιστές, ανένταχτους αγωνιστές και αγωνίστριες, το ίδιο το μαζικό λαϊκό κίνημα να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των κρατουμένων. Κάθε υποχώρηση στα δικαιώματα των πολιτικών κρατουμένων σηματοδοτεί μία βαθύτερη αντιδραστικοποίηση και μία ακόμα πιο βάρβαρη επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα, η οποία συνδυάζεται με τη μεταμνημονιακή βαρβαρότητα, την υποτίμηση της ζωής των εργαζομένων, την κοινωνική λεηλασία και την ανεργία.

Για να συνδέσουμε τους αγώνες για τα δικαιώματα των πολιτικών κρατουμένων με την ίδια την πάλη ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα, που γεννά φτώχεια, ιμπεριαλιστικούς πολέμους και εξαθλίωση. Για να βροντοφωνάξουμε ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ. Για να νικήσει η λευτεριά!

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΟΛΑ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΑΝ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

Όλοι/-ες την Τρίτη, 5/3 στις 19:00 στο Πολυτεχνείο για την οργάνωση κινήσεων αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο Δ.Κουφοντίνα

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Στην συνέλευση θα συζητηθούν κινήσεις αλληλεγγύης στην κατάληψη και στους συντρόφους-ισσες που προφυλακίστηκαν. Όπως και ανταλλαγή πολιτικών σκεπτικών για τη σημασία των διώξεων και την πολιτική συγκυρία μέσα στην οποία πραγματοποιούνται. Θα υπάρξει επίσης ενημέρωση για τις νέες κατασταλτικές επιχειρήσεις που πραγματοποιήθηκαν σήμερα (19.2) στο Τρέντο της Ιταλίας κατά συντρόφων και συντροφισσών ως συνέχιση του κατασταλτικού δόγματος “μηδενικής ανοχής” που επιδεικνύει η κυβέρνηση Σαλβίνι κατά του “εσωτερικού εχθρού”.

Παρασκευή 21/2 19:00 – Πολυτεχνείο, Κτ. Γκίνη

Δύναμη στους συντρόφους και τις συντρόφισσες που προφυλακίστηκαν.

Διεθνιστικό Μέτωπο αλληλεγγύης απέναντι στην τρομοκρατία κράτους και κεφαλαίου.

αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες στους συντρόφους -ισσες της κατάληψης

Αsilo occupato στο Τορίνο

Ενημέρωση – Συζήτηση για την πραγματοποίηση δράσεων αλληλεγγύης σχετικά με την εκκένωση της κατάληψης Asilo και τις συλλήψεις – προφυλακίσεις συντρόφων – συντροφισσών στο Τορίνο.

Θα υπάρξει τηλεφωνική επικοινωνία με συντρόφους από την Ιταλία.

Δευτέρα 18/02/19, 18:00, Πολυτεχνείο

“Χρειάζονται πολλά, τον κόσμο για ν’ αλλάξεις: οργή κι επιμονή. Γνώση κ’ αγανάκτηση.Γρήγορη απόφαση, στόχαση βαθιά ψυχρή υπομονή, κι ατέλειωτη καρτερία.Κατανόηση της λεπτομέρειας και κατανόηση του συνόλου.Μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώςτην πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε.”

Μπέρτολντ Μπρεχτ

Την Πέμπτη 7/2 η αστυνομία εισέβαλε με ισχυρές δυνάμεις στην κατάληψη Asilo στο Τορίνο.Οι περίπου 600 ματατζήδες που κατέφτασαν απ’ όλη τη βόρεια Ιταλία, εκκένωσαν ένα τόπο που έχει καταληφθεί από το 1995 και έχει αποτελέσει κομμάτι της διοργάνωσης πολλών κοινωνικών αγώνων (ενάντια στις εξώσεις και στις αναπλάσεις των παλιών εργατικών συνοικιών από τους “μεγαλοιδιοκτήτες” του Τορίνο, ενάντια στα κέντρα “επαναπροώθησης” μεταναστών, ενάντια στον TAV).

Η αστυνομία εμφανίστηκε όχι μόνο για την εκκένωση του Asilo αλλά και για τη σύλληψη 6 συντρόφων και συντροφισσών, οι οποίοι και κατηγορούνται βάση του αρ. 270 του ποινικού κώδικα περί “ανατρεπτικής δράσης”, μια κατασταλτική μεθόδευση που χρησιμοποιείται για το χτύπημα των αναρχικών εδώ και πολλά χρόνια στην Ιταλία. Παρότι σε αρκετές προηγούμενες περιπτώσεις οι εισαγγελείς δεν κατάφερναν να υποστηρίξουν την συγκεκριμένη κατηγορία, η οποία και συχνά κατέρρεε στην δικαστική αίθουσα, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι η προφυλάκιση των συντρόφων – συντροφισσών μπορεί να διαρκέσει μέχρι και δύο χρόνια.

Επιπλέον, οι σύντροφοι-συντρόφισσες βρίσκονται σε καθεστώς “υψηλής επιτήρησης”, το οποίο και προβλέπεται για κατηγορούμενους με “τρομοκρατικά” αδικήματα. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούν να συναντούν “κοινούς” κρατούμενους, δεν μπορούν να συναντιούνται μεταξύ τους, υφίστανται τη λογοκρισία στην αλληλογραφία τους (όλα τα γράμματα ανοίγονται και διαβάζονται από τους δεσμοφύλακες) και έχουν ιδιαίτερα περιορισμένο αριθμό επισκεπτηρίων. Εκ των πραγμάτων, πρόκειται για μια βαριά συνθήκη απομόνωσης.

Σε ένδειξη αλληλεγγύης το Σάββατο 9/2 πολλοί σύντροφοι και συντρόφισσες κατέβηκαν στο δρόμο για να διαδηλώσουν και να συγκρουστούν με την αστυνομία, σ’ ένα Τορίνο απολύτως στρατιωτικοποιημένο, με απολογισμό δεκάδες τραυματίες αστυνομικούς και 11 συντρόφους συλληφθέντες.

Η εκκένωση του Asilo και οι προφυλακίσεις των συντρόφων – συντροφισσών στο Τορίνο επιδιώκουν στο ξερίζωμα της αντίστασης και στο ξεδόντιασμα της αλληλεγγύης. Αποτελούν μέρος μιάς παγκόσμιας “αντί”τρομοκρατικής εκστρατείας η οποία εφαρμόζεται σε αναρχικούς, κομμουνιστές και στην αγωνιζόμενη κοινωνία που δεν σκύβει το κεφάλι και δεν οριοθετεί την δράση της μέσα στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας.

Από την πρόσφατη έκδοση του Ιταλού κομμουνιστή Τσέζαρε Μπατίστι, ως δώρο της αγαστής συνεργασίας που ξεκινούν Σαλβίνι και Μπολσονάρο με πρώτο σταθμό το κυνήγι των “κομμουνιστών δολοφόνων”, μέχρι τις χιλιάδες προφυλακίσεις αντιφρονούντων και αγωνιστών στην Τουρκία του Ερντογάν. Από τους ακρωτηριασμούς και τις δολοφονίες διαδηλωτών του κινήματος ” κίτρινα γιλέκα” στη Γαλλία του Μακρόν, μέχρι την αποικιοκρατική εισβολή των πολυεθνικών στην γη των Μαπούτσε. Από τα βασανιστήρια και τις προφυλακίσεις αναρχικών συντρόφων στη Ρωσία του Πούτιν, μέχρι την συνεχιζόμενη βαρβαρότητα των Σιωνιστών πάνω στα σώματα ανδρών, γυναικών και παιδιών στα κατεχόμενα εδάφη της Παλαιστίνης. Η αλληλεγγύη μας θα ζεσταίνει κάθε γωνιά αντίστασης και θα στήνει αναχώματα στην βάρβαρη επέλαση του καπιταλισμού.

Μέχρι την αναρχία και τον κομμουνισμό.

Αγώνας για την κοινωνική επανάσταση

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΛΗΨΙΕΣ ΤΟΥ ASILO OCCUPATO ΣΤΟ ΤΟΡΙΝΟ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ:

Rizzo Antonio

Salvato Lorenzo

Ruggeri Silvia

Volpacchio Giada

Blasi Niccolò

De Salvatore Giuseppe

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

φώτο από την πορεία του περασμένου Σαββάτου: “Κάνουν τον πόλεμο στους φτωχούς και τον ονομάζουν ανάπλαση.  Ν’ αντισταθούμε στα αφεντικά της πόλης”.

Μεταφρασμένη ενημέρωση που λάβαμε από αναρχικούς συντρόφους στο Τορίνο.

Σχετικά με την εκκένωση του Asilo Occupato και τις συλλήψεις συντρόφων-συντροφισσών στο Τορίνο.

Την Πέμπτη 7/2 εκκενώθηκε στο Τορίνο, μετά από 24 χρόνια κατάληψης, το Asilo Occupato. Η αστυνομία εισέβαλε με ισχυρές δυνάμεις στο κτίριο, καθώς περίπου 600 ματατζήδες κατέφτασαν απ’ όλη τη βόρεια Ιταλία.

Οι σύντροφοι δεν πιάστηκαν απροετοίμαστοι και κατάφεραν ν’ ανέβουν στη στέγη και ν’ αντισταθούν για 30 ώρες, πριν τελικά κατέβουν. Άμεσα υπήρξε συγκέντρωση αλληλέγγυων που προσπάθησε να κινηθεί στους δρόμους της συνοικίας Aurora ανάμεσα σε αστυνομικές επιθέσεις και προσαγωγές. Η ατμόσφαιρα ζεστάθηκε το βράδυ, όταν μια πορεία περίπου 300 ατόμων ξεκίνησε από την έδρα του Radio Blackout με κατεύθυνση το Asilo: συγκρούσεις, δακρυγόνα και οδοφράγματα στις φλόγες, σε μια συνοικία απόλυτα στρατιωτικοποιημένη.

Η αστυνομία εμφανίστηκε όχι μόνο για την εκκένωση του Asilo αλλά και για τη σύλληψη 6 συντρόφων και συντροφισσών, οι οποίοι και κατηγορούνται για “ανατρεπτική οργάνωση” (άρθρο 270 του ιταλικού ποινικού κώδικα), σχετικά με μερικές επιθέσεις ενάντια σε επιχειρήσεις και οργανισμούς που δραστηριοποιούνται στη διαχείριση των κέντρων κράτησης μεταναστών χωρίς χαρτιά (CPR). To άρθρο 270 έχει χρησιμοποιηθεί αρκετές φορές στην πρόσφατη κατασταλτική ιταλική ιστορία, κυρίως ενάντια σε αναρχικούς. Οι δικαστές κατηγορούν τους συντρόφους-συντρόφισσες για σύσταση οργάνωσης που μέσω βίαιων και παράνομων δράσεων σκοπεύει στην ανατροπή της δημοκρατικής τάξης. Τις περισσότερες φορές σε προηγούμενες περιπτώσεις, κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας οι εισαγγελείς δεν κατάφεραν να υποστηρίξουν στα σοβαρά αυτήν την κατηγορία η οποία και συχνά κατέρρευσε, αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι η προφυλάκιση μπορεί να διαρκέσει μέχρι και δύο χρόνια.

Επιπλέον, οι σύντροφοι-συντρόφισσες βρίσκονται σε καθεστώς “υψηλής επιτήρησης”, το οποίο και προβλέπεται για κατηγορούμενους με “τρομοκρατικά” αδικήματα. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούν να συναντούν “κοινούς” κρατούμενους, δεν μπορούν να συναντιούνται μεταξύ τους, υφίστανται τη λογοκρισία στην αλληλογραφία τους (όλα τα γράμματα ανοίγονται και διαβάζονται από τους δεσμοφύλακες) κι έχουν ιδιαίτερα περιορισμένο αριθμό επισκεπτηρίων. Εκ των πραγμάτων, πρόκειται για μια βαριά συνθήκη απομόνωσης.

Η αλληλεγγύη τόσο προς τους συλληφθέντες όσο και προς το Asilo ήταν από την αρχή μεγάλη και αυτό πιστεύουμε ότι δεν είναι τυχαίο. Το Asilo είναι εδώ και χρόνια ένα σημείο αναφοράς της σύγκρουσης στην πόλη, μια βάση και ένα πέρασμα για συντρόφους-συντρόφισσες απ’ όλη την Ευρώπη και όχι μόνο. Μέσα από τα τείχη του ξεκίνησε ο αγώνας ενάντια στις εξώσεις, ο οποίος στις συνοικίες Barriera και Αurora έκανε -όχι και λίγο- να τρέμουν τ’ αφεντικά της πόλης. Από εκεί ξεκινούσαμε για να πάμε στο κέντρο κράτησης (CPR) και να υποστηρίξουμε με διάφορους τρόπους τις εξεγέρσεις των κρατούμενων. Ένα σημείο αναφοράς για όσους και όσες σ’ αυτό το κομμάτι της πόλης αντιστέκονται στη μεταβολή του ιστού της, η οποία περιττό να ειπωθεί ότι συμφέρει ένα μικρό προνομιακό κομμάτι του πληθυσμού εις βάρος των πολλών.

Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, το Σάββατο 9/2 κατεβήκαμε πολλοί και πολλές στο δρόμο για να διαδηλώσουμε και να συγκρουστούμε για πολλές ώρες με την αστυνομία, σ’ ένα Τορίνο απολύτως στρατιωτικοποιημένο: στρατευμένοι στον αγώνα, καταληψίες στέγης, άνθρωποι που γνωρίστηκαν μεταξύ τους στον αγώνα ενάντια στις εξώσεις, νέοι και νέες με εμπειρίες από τον αγώνα ενάντια στα κέντρα κράτησης (CPR), μικροπωλητές και κάτοικοι της συνοικίας που βλέπουν τις δυνατότητες επιβίωσής τους να στενεύουν όλο και περισσότερο από τις επιχειρήσεις εξευγενισμού της.

Μια οργισμένη πορεία. Δεν μπορούσε να είναι αλλιώς. Ανάμεσα σε σπασμένες βιτρίνες, αυτοκίνητα και λεωφορεία, κατεστραμμένα γραφεία ευρέσεως ενοικιαζόμενης εργασίας και οδομαχίες με την αστυνομία, βρισκόταν όλη η πόλη που δεν σκύβει το κεφάλι, που είναι οργισμένη με την δήμαρχο αλλά και με το εθνικό πολιτικό κλίμα.

Ο απολογισμός αναφέρει δεκάδες τραυματίες αστυνομικούς και 11 συντρόφους συλληφθέντες προς το τέλος της πορείας.

Αυτή είναι μόνο η αρχή.

Μπροστά σε μια επίθεση σαν κι αυτή δεν βρεθήκαμε απροετοίμαστοι, όμως το αύριο είναι όλο μπροστά προς οικοδόμηση.

Εντωμεταξύ, δηλώνουμε τη σημασία να φτάσει η ζεστασιά και η αλληλεγγύη μας στους κρατούμενους συντρόφους και συντρόφισσες που κατηγορούνται με το άρθρο 270.

Rizzo Antonio

Salvato Lorenzo

Ruggeri Silvia

Volpacchio Giada

Blasi Niccolò

De Salvatore Giuseppe

casa Circondariale “Lorusso e Cutugno”

via Maria Adelaide Aglietta, 3510149 Torino TO.