Εκδήλωση με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου
“Η επανάσταση δεν είναι ένα επίσημο γεύμα”
* Καπιταλιστική Κρίση/ Πόλεμος/ Καθεστώς Έκτακτης Ανάγκης.
* Πολιτική Συγκρότηση/ Ταξική Οργάνωση/ Επαναστατική Προοπτική. Aπό το Χθες στο Σήμερα.
με τη συμμετοχή του συντρόφου Μαουρίτσιο Φερράρι
(μέλος του “ιδρυτικού πυρήνα” των Ερυθρών Ταξιαρχιών
και πρώην πολιτικού κρατούμενου για 30 χρόνια στις ιταλικές φυλακές)
Πέμπτη 1/2, στις 19:00, στο Πολυτεχνείο
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών) | Εκδόσεις ΜΟΛΟΤ
υπήρξαν κάποτε κάτι καιροί…
25/01/2018kleovisΑλλαγή
Όχι πολλά χρόνια πριν υπήρξαν καιροί που μεγάλο κομμάτι της νεολαίας συνήθιζε να ονειρεύεται πράγματα πολύ μακρινά από αυτά που η mainstream διανόηση διοχέτευε εντέχνως, όπως βέβαια κάνει παντοτινά, και αυτά τα όνειρα προσπάθησε με όλους τους τρόπους να τα κάνει πραγματικότητα.
Το κατεστημένο είχε φρικάρει διότι έβλεπε τη νεολαία του, την πιο ζωντανή πλευρά του πληθυσμού, να ξεφεύγει από τα όρια που έθετε, να μην υπακούει στα κελεύσματα, να επιθυμεί και να κάνει τα πάντα για να επιτύχει το καινούργιο, το άδολο, την ομορφιά και την χειραφέτηση, ναι! την χειραφέτηση, αυτός ήταν ο στόχος κλειδί! η χειραφέτηση, στην καθημερινότητα, πολιτική οικονομική και πολιτιστική χειραφέτηση, μια ζωή δικαιότερη και μακριά από την εκμετάλλευση του ανθρώπου, της ζωής γενικότερα και του περιβάλλοντος από τους λίγους ισχυρούς κεφαλαιοκράτες.
Προσπάθησαν οι νέοι, και όχι μόνο, με όλους τους τρόπους που γνώριζαν, να αποτινάξουν το ζυγό του καπιταλισμού, οργανώθηκαν σε ομάδες και κινήματα και έθεσαν σαν πρόταγμα, μεγάλο μέρος από αυτούς, την ένοπλη εξέγερση και επανάσταση για την κοινωνική απελευθέρωση και τον κομουνισμό. Ήταν άλλωστε πολύ κοντινές οι εμπειρίες της νίκης των αριστερών επαναστατών στην Κούβα και το Βιετνάμ, οι σημαίες με την εικόνα του Τσε και του Χο ανέμιζαν σε κάθε διαδήλωση σε όλες τις γωνιές του πλανήτη και η συντριβή του πειράματος στη Χιλή θύμιζε στους πάντες πως η μπουρζουαζία δεν θα παρέδιδε ποτέ ειρηνικά τα προνόμια της στους από κάτω, στο προλεταριάτο!
Ήτανε χρόνια όμορφα, γεμάτα αντιθέσεις όπως πάντα συμβαίνει, χρόνια πολύ δημιουργικά για όλους εμάς που ονειρευόμασταν το »αδύνατο», την ουτοπία,
σε μας φαίνονταν εύκολη και άμεσα πραγματοποιήσιμη, είπαμε να το τολμήσουμε και το πράξαμε.
Κάποιοι συντάχτηκαν σε οργανώσεις, κάποιοι στο αυτόνομο κίνημα, οπλιστήκαμε, πέσαμε στα βαθιά της μάχης, άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο, άλλοι βαθύτερα όπως ο καλεσμένος και οι σύντροφοι του, άλλοι όχι τόσο πολύ, πάντως όλοι στην ίδια όχθη του αφρισμένου κύματος που έβραζε τουλάχιστον για μια δεκαετία, και βάλε!
Τα τείχη που έχτισαν σε αγαστή συνεργασία μπουρζουαζία και ρεβιζιονιστές κομουνιστές άντεξαν, οι προλετάριοι και οι σύμμαχοι τους δεν ακολούθησαν, η χαφιεδολογία οργίασε, τα λάθη μας επίσης πάρα πολλά. Χάσαμε μάχες και τον πόλεμο. Δεν ήταν έτοιμη η ιταλική κοινωνία γι αυτή την αναμέτρηση, βάλαμε κι εμείς το χεράκι μας. Κάποιοι παραδόθηκαν, άλλοι μετάνιωσαν, άλλοι πρόδωσαν και άλλοι βάσταξαν. Ο καλεσμένος σας ήταν ένας από αυτούς και αξίζει τα καλύτερα όπως και όλοι εκείνοι που κράτησαν ψηλά τις σημαίες τους. Κάποιο νεκροί, άλλοι ατέλειωτα χρόνια κλεισμένοι σε ατσάλινα κλουβιά, σήμερα ατενίζουν τους συνανθρώπους τους με το κούτελο ψηλά!
Ήμουν κι εγώ εκεί, έζησα κάποια από εκείνα τα υπέροχα και δύσκολα χρόνια στην πρώτη γραμμή, σε διαφορετικό μετερίζι απ’ τον προσκαλεσμένο σας. Είχα την τύχη να αποφύγω το πισωγύρισμα και να κοιμάμαι σήμερα με την συνείδηση μου ήσυχη, επίσης για ένα παράδοξο της μοίρας πλήρωσα ελάχιστο τίμημα, απέφυγα τα χειρότερα. Θέλω να χαιρετίσω τους καλούς φίλους που σκέφτηκαν να με προσκαλέσουν στην εκδήλωση, στην οποίαν αδυνατώ να παρευρεθώ για λόγους μεγαλύτερους από το μπόι μου. Και όλους εκείνους φυσικά που θα τιμήσουν με την παρουσία τους τον εξαιρετικό σύντροφο Μαουρίτσιο, τον οποίον αγκαλιάζω τρυφερά.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς
Μιχάλης
https://aenaikinisi.wordpress.com/2018/01/25/%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BA%CE%AC%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5-%CE%BA%CE%AC%CF%84%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF%CE%AF/
Πρόκειται για μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εκδήλωση, τόσο λόγω του ομιλητή, όσο και κυρίως από πλευράς περιεχομένου στη σημερινή συγκυρία. Η καπιταλιστική κρίση άναρχης υπερπαραγωγής σε γιγάντωση, φέρνει μεγάλωμα της σχετικής εξαθλίωσης του προλεταριάτου και απόλυτη εξαθλίωση σε μεγάλο του τμήμα ( Κι όχι το ανάποδο ιδεολόγημα, της δήθεν υποκατανάλωσης, όταν αφ’ ενός οι κρίσεις έπονται ”άνθισης” κι άρα σχετικής βελτίωσης των όρων πούλησης της εργατικής δύναμης κι αφετέρου τα προιόντα που ΄΄υπερπαράγονται” δεν είναι ούτε μόνον, ούτε καν κυρίως προιόντα μαζικής κατανάλωσης , αλλά μέσα παραγωγής τα ίδια. Αυτά γιατί μόνον έτσι γίνεται κατανοητό χωρίς ιδεοληπτικές θολούρες, πως η κρίση γεννά την εξαθλίωση, άρα το αυθόρμητο, την απονομιμοποίηση του αστικού πολιτικού παιχνιδιού και άρα δημιουργεί την ανάγκη καθεστώτων έκτακτης ανάγκης που δεν είναι μόνον οι δικτατορίες, ( όπως ισχυρίζονταν οι αριστεροί ευρωκομμουνιστές, Πουλαντζά και σια) , ο αλλά μαζικός εκφασισμός, έως κι ο ανοιχτός φασισμός υπό συνθήκες. Σ αυτά τα πλαίσια, η κατανόηση της διεύρυνσης του προλεταριάτου, της ριζοσπαστικοποίησης του σε μορφή τουλάχιστον άρνησης και πριν την επαναστατική του συνειδητοποίηση, είναι ένα κορυφαίο κινηματικό ζήτημα. Αναγνωρίζει το νέο προλεταριάτο, τα χαρακτηριστικά του, την ανάγκη μιας νέας πολιτικής έκφρασης της επαναστατικής προοπτικής και σ επίπεδο οργάνωσης και σ επίπεδο προγράμματος με πεδίο κρίσης κάθε άποψης την κινηματική δράση, την θεματική, την αποτελεσματικότητα της. Σ αυτά τα πλαίσια ,ΑΚΡΙΒΩΣ μια τέτοια συζήτηση που κοιτά τον μέλλον αντλώντας συμπεράσματα απ το επαναστατικό ”χτες”, είναι πολλαπλά χρήσιμη για κάθε επαναστάτη.