Στις 17 Οκτωβρίου του 2017 ο Αλέξης Τσίπρας, πρωθυπουργός της πιο αμερικανόδουλης κυβέρνησης της μεταπολίτευσης, συναντήθηκε στον Λευκό Οίκο με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντ.Τραμπ, μέσα σε ένα κλίμα “αμοιβαίας τρυφερότητας”, όπως ανέφερε η γερμανική τηλεόραση ZDF. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ ενέταξε το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ στο νέο success story της επιστροφής στην ανάπτυξη και την κανονικότητα της καπιταλιστικής οικονομίας, κρύβοντας φυσικά πως αυτή η πολυδιαφημισμένη ανάκαμψη στηρίζεται πάνω στις εφαρμοζόμενες αντικοινωνικές πολιτικές των μνημονίων και στην πλήρη ισοπέδωση των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων.Στη συνάντηση των δύο ηγετών επιβεβαιώθηκε για μια ακόμα φορά η πιστή πρόσδεση της Ελλάδας στο άρμα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, καθώς η συγκυβέρνηση συνεχίζει με συνέπεια τον σταθερό προσανατολισμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, πουλώντας γεωπολιτικές εξυπηρετήσεις και εμφανίζοντας της Ελλάδα ως “πυλώνα σταθερότητας, ασφάλειας και συνεργασίας” σε ένα ευρύ τόξο αστάθειας.Βαθαίνοντας διαρκώς την ιμπεριαλιστική εξάρτηση, εμπλέκει τη χώρα σε επικίνδυνους πολεμοκάπηλους σχεδιασμούς προσπαθώντας να αποκτήσει όσο το δυνατόν περισσότερες προσόδους για λογαριασμό της ελληνικής αστικής τάξης.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η συνάντηση Τραμπ – Τσίπρα ήταν “εξαιρετικά γόνιμη”, όπως ανέφερε ο έλληνας πρωθυπουργός.Ο Ντ. Τραμπ αφού ευχαρίστησε τους “υπέροχους οικοδεσπότες” που φιλοξενούν το αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό στη ναυτική βάση του κόλπου της Σούδας και επαίνεσε την ελληνική κυβέρνηση γιατί είναι από τα ελάχιστα μέλη του ΝΑΤΟ που ακολουθούν την αμερικάνικη ντιρεκτίβα, σπαταλώντας πάνω από το 2% του ΑΕΠ τους για στρατιωτικούς σκοπούς, ανέφερε: «η κυβέρνησή μου ήδη ενημέρωσε το Κογκρέσο για μια πιθανή πώληση στην Ελλάδα ώστε να αναβαθμιστούν τα αεροσκάφη F-16. Αυτή η συμφωνία, που θα ενδυναμώσει την ελληνική Πολεμική Αεροπορία, ανέρχεται σε 2,4 δισ. δολάρια και θα δημιουργήσει χιλιάδες θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ». Μιλάμε, δηλαδή, για μια ακόμα πολεμική επένδυση που θα πληρώσει ο εργαζόμενος λαός, την ίδια ώρα που δοκιμάζεται σκληρά από τη βάρβαρη μνημονιακή πολιτική. Και ακόμα χειρότερα, σύμφωνα με γραπτή ανακοίνωση της Υπηρεσία Άμυνας, Ασφάλειας και Συνεργασίας των ΗΠΑ (DSCA) τα αναβαθμισμένα F-16 Block V θα χρησιμοποιηθούν στον λεγόμενο “πόλεμο εναντίοντης τρομοκρατίας”, στον οποίο ηγούνται οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Στο πλαίσιο της μετατροπής τουελλαδικού εδάφους σε προκεχωρημένο φυλάκιοκαι ορμητήριο του ευρωατλαντικού μπλοκ, και ειδικά των ΗΠΑ, αναβαθμίζεται και ο ρόλος των ΝΑΤΟικών βάσεων. Ο έντονος ενδοαστικός ανταγωνισμός ΗΠΑ – Τουρκίας και η συνεχής αναδιάταξη των συμμαχιών και των ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή, δίνει ακόμα πιο κεντρικό ρόλο στις βάσεις που στεγάζονται στην Ελλάδα. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στη βάση της Σούδας που αποτελεί βασικό ορμητήριο των ΗΠΑ για πολεμικές επιχειρήσεις στην ευρύτερη περιοχή (Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία, Υεμένηκλπ). Σύμφωνα με το αμερικάνικο δίκτυο CNBC στη συνάντηση συζητήθηκε η επέκταση της συμφωνίας για τη χρήση της βάσης στη Σούδα με σκοπό τον “πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας” και τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών στη Μέση Ανατολή και στον Κόλπο, ενώ εξετάστηκε και το ενδεχόμενο κατασκευής μιας δεύτερης βάσης στη νότια Κρήτη. Μέσα στους αμερικάνικους σχεδιασμούς για τη βάση της Σούδας εντάσσεται η επέκταση του διαδρόμου προσγείωσης – απογείωσης για τη μεταφορά βαρέος οπλισμού, πυραύλων και για τον ανεφοδιασμό μαχητικών αεροσκαφών, η διεύρυνση των ναυτικών εγκαταστάσεων και η δημιουργία μόνιμης βάσης βατραχανθρώπων (navy seals). Την ίδια ώρα, στην αεροπορική βάση στον Άραξο βρίσκονται σε εξέλιξη εργασίες εκσυγχρονισμού που προβλέπουν και τη δημιουργία εγκαταστάσεων αποθήκευσης αμερικάνικων πυρηνικών όπλων. Άλλωστε, οι βαθιές πληγές στις σχέσεις ΗΠΑ- Τουρκίας οδηγούν τους αμερικάνους σε σοβαρές σκέψεις για τη μεταφορά των πυρηνικών από τη βάση του Ιντσιρλίκ σε πιο “φιλικό έδαφος”, όπως είναι η Ελλάδα. Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ σχεδιάζουν την ενίσχυση της παρουσίας τους στην Ελλάδα με τη δημιουργία βάσης Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών.
Σαν “αντάλλαγμα” γι αυτές τις γεωπολιτικές εξυπηρετήσεις η ελληνική κυβέρνηση για μια ακόμα φορά κέρδισε μια θολή και ακαθόριστη υπόσχεση για ελάφρυνση του κρατικού χρέους, η οποία συνδέθηκε άμεσα με το κλείσιμο της τρίτης αξιολόγησης και την υλοποίηση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων και των προγραμμάτων λιτότητας. Άλλωστε η πιστή εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών και η δημιουργία μιας τυπικής ή άτυπης Ειδικής Οικονομικής Ζώνης είναι το βασικότερο προαπαιτούμενο για τη δημιουργία “φιλοεπενδυτικού περιβάλλοντος”. Και με τα λόγια του Τραμπ: «Επίσης, κάνουμε μεγάλα βήματα στον τομέα της οικονομικής συνεργασίας. Ο αμερικανικός λαός στέκεται δίπλα στον ελληνικό καθώς ανακάμπτει από την οικονομική κρίση που τα τελευταία χρόνια έπληξε τη χώρα. Ενθάρρυνα τον Έλληνα πρωθυπουργό να συνεχίσει την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων και των μεταρρυθμιστικών προγραμμάτων και επανέλαβα την αμέριστη υποστήριξή μας για ένα υπεύθυνο σχέδιο ελάφρυνσης χρέους. Μία ισχυρή και ακμάζουσα Ελλάδα παρέχει τεράστιες ευκαιρίες για το αμερικανικό εμπόριο και τις επενδύσεις καθώς και τη δημιουργία θέσεων εργασίας».
Διακηρυγμένος σκοπός του ελληνικού καπιταλισμού είναι η μετατροπή της χώρας, η οποία παρουσιάζεται ως γεωπολιτικό οικόπεδο-γωνία, σε διεθνή ενεργειακό και εμπορικό διαμετακομιστικό κόμβο. Με τα λόγια του Αλέξη Τσίπρα από τον Λευκό Οίκο: «Η Ελλάδα, όντας ήδη ισχυρή δύναμη στον τομέα της Ναυτιλίας και του Τουρισμού, καθίσταται σταδιακά σημαντικός κόμβος μεταφορών και ενέργειας. Να αναφέρω χαρακτηριστικά την ολοκλήρωση του αγωγού TAΡ και την προώθηση του αγωγού East med, τη συμφωνία για πλωτό σταθμό LNG στην Αλεξανδρούπολη και την προοπτική να αποτελέσει η Αλεξανδρούπολη σημαντική πύλη εισαγωγής σχιστολιθικού αερίου από τις ΗΠΑ. Να αναφέρω την ανάπτυξη των σημαντικών μας λιμανιών, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, την αναβάθμιση των περιφερειακών αεροδρομίων και την προώθηση ταχέων σιδηροδρομικών συνδέσεων με τα Βαλκάνια». Πρέπει να σημειώσουμε πως μέσω της σχεδιαζόμενης εισαγωγής αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Ελλάδα και κατ’ επέκταση στην αγορά των Βαλκανίων, σκοπός του αμερικάνικου κεφαλαίου είναι να μεταβάλει τους συσχετισμούς ισχύος στον τομέα της ενέργειας, στο πλαίσιο του έντονου ανταγωνισμού του με το ρωσικό κεφάλαιο.Αυτή ηπολυδιαφημιζόμενη από την αριστερά του κεφαλαίου “δυναμική πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική” δεν είναι, λοιπόν, ούτε στενά οικονομική ούτε τόσο αθώα όσο πλασάρεται, καθώς βάζει την Ελλάδα στο επίκεντρο έντονων ενδοαστικών και ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ενώ ταυτόχρονα διαμορφώνει και τους όρους συνεργασίας της Ελλάδας με δολοφονικά καθεστώτα, όπως το σιωνιστικό Ισραήλ και η χούντα της Αιγύπτου.
Μετά την επίσκεψη του Τσίπρα στις ΗΠΑ, που έρχεται έντεκα μόλις μήνες μετά την επίσκεψη του Ομπάμα στην Ελλάδα, είναι πλέον φανερό ακόμα και στον πιο αφελή πως ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα σοσιαλδημοκρατικό ανάχωμα που επιβλήθηκε από τα πάνω για να απορροφήσει τους κραδασμούς που δημιούργησε η καπιταλιστική κρίση και η όξυνση της ταξικής πάλης τα τελευταία χρόνια. Το “αντιιμπεριαλιστικό” παπατζηλίκι που πούλησε ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε ευθέως ανάλογο με τους “αντιμνημονιακούς” του λεονταρισμούς. Ενδεικτικά, στην παρουσίαση του κυβερνητικού του προγράμματος ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ ανέφερε: «Η ελληνική εξωτερική πολιτική εδώ και χρόνια είναι μια διαδοχή ασύμμετρων προσαρμογών στους σχεδιασμούς των ισχυρών συμμάχων (Η.Π.Α.-Ν.Α.Τ.Ο.- ΙΣΡΑΗΛ ηγεμονεύουσες δυνάμεις και ισχυρά κράτη της Ε.Ε.) […] Αυτός ο προσανατολισμός πρέπει να αλλάξει […]Σταθερή και αμετάκλητη παραμένει η στρατηγική μας θέση για την ανάγκη να αποδεσμευτούμε από το ΝΑΤΟ. Έχουμε επίγνωση των δυσκολιών αυτής της επιδίωξης. Πιστεύουμε όμως ότι οι διεθνείς εξελίξεις θα επιβεβαιώνουν την ορθότητα της θέσης μας» (1/ 06/2012).
Η στροφή στη realpolitik δεν άργησε να έρθει, με τον Αλέξη Τσίπρα να επιβεβαιώνει τον σταθερό δοσιλογικό όρκο πίστης της ελληνικής αστικής τάξης(“Ανήκομεν εις τη Δύσιν”) σε τηλεοπτική του συνέντευξη: «Διότι ισχυρίζομαι και το λέω με όλη τη δύναμη της φωνής μου ότι η χώρα πράγματι είναι μια χώρα που ανήκει στο δυτικό πλαίσιο, ανήκει στην Ε.Ε,. στο ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται» (15/05/2014). Από την αναρρίχησή του στην κυβέρνηση τον Γενάρη του 2015 μέχρι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει γη και ύδωρ στις μεγάλες δυνάμεις του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, παίζοντας τον ρόλο του μεσίτη για λογαριασμό της ελληνικής αστικής τάξης, που επιδιώκει να πάρει ένα κομμάτι από την πίτα της ιμπεριαλιστικής λεηλασίας. Η στρατηγική της πρόσδεσης της Ελλάδας στο άρμα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και η διαρκής εμβάθυνση του ειδικού της ρόλου εμπλέκει τη χώρα σε επικίνδυνους ενδοϊμπεριαλιστικούς και ενδοαστικούς ανταγωνισμούς, με κεντρικότερη την αντίθεση ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία (και ευρύτερα ανάμεσα στον ευρωατλαντικό και ρωσο-κινέζικο άξονα). Σήμερα καθήκον ενός επαναστατικού κινήματος είναι η ανάπτυξη της αντίστασης στον ίδιο μας τον τόπο σε συνδυασμό με την ανάπτυξη ενός πλατιού διεθνιστικού αντιιμπεριαλιστικού και αντιπολεμικού κινήματος που θα μπει φραγμός σε ένα νέο παγκόσμιο αιματοκύλισμα για τα συμφέροντα των πλουτοκρατών. Η επιλογή αυτή οφείλει να είναι στρατηγικού χαρακτήρα για το ευρύτερο ταξικό αντικαπιταλιστικό κίνημα στην Ελλάδα. Γιατί η ρήξη με τον ιμπεριαλισμό είναι αδιαίρετη με τη ρήξη με την εγχώρια αστική τάξη και το κράτος της, ακριβώς επειδή το ελληνικό κεφάλαιο ακολουθεί τη στρατηγική επιλογή πρόσδεσης με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Μονάχα η συγκρότηση ενός πραγματικά διεθνιστικού-αντιιμπεριαλιστικού μετώπου μπορεί να εξυπηρετήσει τα προλεταριακά- λαϊκά συμφέροντα. Μονάχα η οργάνωση της τάξης μας και η αντεπίθεση απέναντι σε εγχώριο και διεθνές κεφάλαιο με σκοπό την κοινωνική επανάσταση, εδώ μα και παντού, μπορεί να αποτελέσει τη μοναδική αξιόπιστη απάντηση απέναντι στη σύγχρονη βαρβαρότητα του καπιταλισμού.
Μέχρι τον κομμουνισμό και την αναρχία!
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)