ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΤΟΧΗΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΕΞΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ
Στο πλαίσιο της ευρύτερης κατασταλτικής εκστρατείας, που θέτει στο στόχαστρο τις κατειλημμένες δομές ζωής και αγώνα, τους/τις πρόσφυγες και μετανάστριες, το αναρχικό κίνημα και τις κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις, το κράτος προσπαθεί να επιβάλει συνθήκες κατοχής στα Εξάρχεια, μια περιοχή που συμβολίζει τα κοινωνικά προτάγματα της αλληλεγγύης, της αυτοοργάνωσης, της εξέγερσης.
Όπως κάθε σχέδιο που αποσκοπεί στον εκφοβισμό και την τρομοκράτηση των αγωνιζόμενων και την καθυπόταξη ενός ολόκληρου πληθυσμού, αυτή η κρατική επιχείρηση κατάκτησης εκφράζεται και μέσα από την προσπάθεια ταπείνωσης και εξευτελισμού των αγωνιζόμενων γυναικών, κοριτσιών, μαθητριών, εργατριών, ανέργων, μανάδων που ζουν και παλεύουν στην περιοχή.
Ορδές διμοιριών ΜΑΤ καταλαμβάνουν τους δρόμους και ακροβολίζονται στις γωνίες του δημόσιου χώρου. Εισβάλλουν ξημερώματα σε καταλήψεις, καταστρέφουν την αυτοοργανωμένη ζωή ξεριζωμένων ανθρώπων και τις δομές που έχει χτίσει η αλληλεγγύη των από τα κάτω. Με όπλα και γάντια στα χέρια οδηγούν σε κλούβες παιδιά, γυναίκες και άντρες, για να μεταφερθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης· εκεί που επικρατεί ο εγκλεισμός, η ανελευθερία, η εξαθλίωση κι ο θάνατος, όπως ενός παιδιού μέσα σε χαρτόκουτο ή στις φλόγες που έπνιξαν τη Φεριντέ Ταγίκ από το Αφγανιστάν στη Μόρια, περικυκλωμένη από συρματοπλέγματα.
Οι ίδιες διμοιρίες παρελαύνουν σαν εισβολείς έξω από τα σπίτια και τα σχολεία μας εκτοξεύοντας απειλές, προκαλούν έξω από χώρους αγώνα, μολύνουν τις μέρες και τις νύχτες μας με τον ήχο από τις μπότες και τους ασυρμάτους τους, επιβάλλοντας τη στρατιωτικοποίηση της καθημερινής ζωής. Αυτός ο αστυνομικός στρατός προβαίνει σε ομοφοβικές και σεξιστικές επιθέσεις. Συστηματικά απειλεί και παρενοχλεί τις γυναίκες που κινούνται στα Εξάρχεια. Στο δρόμο για το σπίτι, τη δουλειά ή το σχολείο, πηγαίνοντας στις συνελεύσεις ή απλά μια βόλτα, επιχειρείται να εμπεδωθεί μια συνθήκη όπου είμαστε υποχρεωμένες να περνάμε μπροστά από τα μπλόκα της αστυνομίας, με τους ένστολους τραμπούκους να εποπτεύουν τις κινήσεις μας, να σχολιάζουν την εμφάνισή μας, να βρίζουν σεξιστικά, να κινούνται προς το μέρος μας, να παρακολουθούν τις διαδρομές μας, να εκφοβίζουν.
Ταυτόχρονα, επιτίθεται με ιδιαίτερο και στοχευμένο μένος σε γυναίκες που αντιστέκονται στην κρατική καταστολή, όπως έγινε μετά τη διαδήλωση χιλιάδων αγωνιστών στις 14ης Σεπτέμβρη. Μετά τη λήξη της πορείας στα Εξάρχεια, τα ΜΑΤ, παράλληλα με τις προσαγωγές, τις συλλήψεις και το χημικό πόλεμο, εγκλώβισαν και χτύπησαν συντρόφισσες ασκώντας σεξιστική βία. Μια βία που επιδιώκει να τιμωρήσει και να συμμορφώσει γυναίκες που και ως τέτοιες επέλεξαν να εξεγερθούν, να αγωνιστούν ενάντια στο κράτος και τις ναρκομαφίες του. Οι σεξιστικές και ομοφοβικές επιθέσεις τους αποτελούν κομμάτι της απόπειρας πειθάρχησης και εξουδετέρωσης των αντιστάσεων, της απόπειρας κυριαρχίας της κρατικής, παρακρατικής, καπιταλιστικής και πατριαρχικής βαρβαρότητας, καθώς και του κοινωνικού κανιβαλισμού που προάγει.
Αυτοί όμως είναι οι δρόμοι που παλέψαμε και παλεύουμε ενάντια στο φόβο και την καταστολή, ενάντια στους μαφιόζους ναρκέμπορους και τους μπάτσους προστάτες τους, ενάντια στα σχέδια ερήμωσης, γκετοποίησης και επιβολής του νόμου του ισχυρού σε βάρος της κοινωνικής αυτοοργάνωσης· ενάντια στα σχέδια ξεριζώματος των αντιστάσεων και καταστροφής του ζωντανού κοινωνικού ιστού της γειτονιάς, προκειμένου να μετατραπεί σε μια αποστειρωμένη ζώνη καπιταλιστικής κερδοφορίας. Σε αυτούς τους δρόμους περπατήσαμε η μία πλάι στην άλλη, χτίζοντας κοινότητες αλληλεγγύης. Και αυτή η αλληλεγγύη θα νικήσει!
NO PASARAN!
ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ
ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΜΑΦΙΕΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ:
Αναρχικές – Αντιεξουσιάστριες Συντρόφισσες