Η διακλαδική απεργία της 1ης Νόεμβρη μπορεί ν΄ αποτελέσει μία προσπάθεια ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος και σύγκρουσης με την αφήγηση περί «τέλους των μνημονίων». Όσο κι αν η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θέλει να πουλήσει το παραμύθι πως τα μνημόνια τελείωσαν, όσο κι αν επιχειρεί ν’ απαλλαγεί των ευθυνών της, αυτή και όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα (ΝΔ, Ένωση Κεντρώων, Ποτάμι, ΚΙΝΑΛ, φασίστες της ΧΑ) παρά τις «κοκορομαχίες» μεταξύ τους είναι υπεύθυνοι για την κοινωνική γενοκτονία, που ξεκίνησε με την εφαρμογή των αντιλαϊκών μνημονικών πολιτικών.
Τα μνημόνια δεν τελείωσαν, αλλά η εφαρμογή τους συνεχίζεται αδιάκοπα, καθώς ο εργαζόμενος λαός βιώνει τις δυσβάστακτες επιπτώσεις τους στην καθημερινότητά του. Η φτωχοποίηση τεράστιου τμήματος του πληθυσμού, η διαρκής φοροεπιδρομή, η λεηλασία του δημόσιου πλούτου από ντόπια και ξένα αρπακτικά του κεφαλαίου με τις ληστρικές ιδιωτικοποιήσεις, οι αλλεπάλληλες μειώσεις συντάξεων και μισθών, οι αυξήσεις των ασφαλιστικών εισφορών, η μείωση του αφορολόγητου, η διάλυση του κράτους πρόνοιας λόγω των περικοπών των κοινωνικών δαπανών αποκαλύπτουν τη ζοφερή μεταμνημονιακή πραγματικότητα για τους εργαζομένους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Παράλληλα, το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα (2018 – 2022) προβλέπει γιγαντιαία πρωτογενή πλεονάσματα, που θα ξεκινούν από το 3,56% για το 2018 και θα καταλήγουν στο εξωφρενικό 5,19% το 2022. Η Ελλάδα είναι δεσμευμένη να διατηρήσει την πολιτική δημοσιονομικής πειθαρχίας και αυξημένων πρωτογενών πλεονασμάτων, δηλαδή ένα υπερ-μνημόνιο συνεχούς ιμπεριαλιστικής επιτροπείας μέχρι το 2060! Επίσης, το μεσοπρόθεσμο προβλέπει “συνταξιοδοτικές παρεμβάσεις” ύψους 12 δισεκατομμυρίων ευρώ μέχρι το 2022, ενώ θα συνεχιστεί ακάθεκτη η λαφυραγώγηση του δημόσιου πλούτου μέσω του λεγόμενου “υπερταμείου”, το οποίο θα λειτουργεί με νεοαποικιοκρατικούς όρους μέχρι το 2114! Ταυτόχρονα, παρά τις σκληρές λαϊκές θυσίες, το χρέος παραμένει στα δυσθεώρητα ύψη των 345,4 δισεκατομμυρίων ευρώ, αποτελώντας βασικό μοχλό της λεηλασίας της κοινωνίας, καθώς και της μονιμοποίησης του καθεστώτος έκτακτης οικονομικής (και όχι μόνο) ανάγκης.
Τα μνημόνια διαμόρφωσαν έναν αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων σε βάρος των εργαζομένων και υπέρ του κεφαλαίου, γκρεμίζοντας κατακτήσεις ολόκληρων αιώνων. Οι ονομαστικοί μισθοί μειώθηκαν γύρω στο 20 %, η πραγματική ανεργία αυξήθηκε στο 30%, οι μακροχρόνια άνεργοι αποτελούν το 73% των ανέργων με επιδόματα πείνας από τον ΟΑΕΔ (για όσους μόνο καταφέρνουν να τα πάρουν), το ποσοστό των ελαστικών σχέσεων εργασίας (μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία) εκτοξεύτηκε στο 60%. Το κεφάλαιο ήταν αυτό που βγήκε κερδισμένο από την καπιταλιστική κρίση και οι εργαζόμενοι οι μόνο χαμένοι.
Την ίδια στιγμή η Υπουργός Εργασίας, Ε. Αχτσιόγλου έχει το θράσος να μιλά για επέκταση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, όταν αυτές καλύπτουν ένα ελάχιστο ποσοστό των εργαζομένων. Έχει το θράσος να μιλά για αύξηση του κατώτατου μισθού, προσφέροντας ψίχουλα μπροστά στις θυσίες των εργαζομένων, όταν μάλιστα και ο ίδιος ο κατώτατος μισθός καθορίζεται από το Υπουργείο Εργασίας σε συμμόρφωση προς τις ντιρεκτίβες της ΕΕ, του ΔΝΤ και του ΣΕΒ. Γιατί είναι οι μνημονιακές αντεργατικές πολιτικές, οι οποίες διέλυσαν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και περιόρισαν δραστικά το δικαίωμα στην απεργία για τα συμφέροντα της ντόπιας ολιγαρχίας και των ιμπεριαλιστών πατρόνων.
Την ίδια στιγμή ο ΣΕΒ έχει το θράσος να κάνει λόγο για «ανεξέλεγκτη αύξηση του κατώτατου μισθού» και για κίνδυνο αύξησης της ανεργίας σε περίπτωση επιστροφής στις προ κρίσης εργασιακές σχέσεις, ενώ η κυβέρνηση από τη ΔΕΘ ανακοίνωσε μείωση κατά 4% της φορολογίας των επιχειρήσεων και επιδότηση από το κράτος προς τους εργοδότες των ασφαλιστικών εισφορών των νέων κάτω των 25 ετών. Έχει το θράσος να ζητά περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων (π.χ. mini jobs, συμβάσεις μηδενικών ωρών, συμβάσεις σύντομης διάρκειας, εργασία βάσει δελτίου/κουπονιού) και κατάργηση της υποχρεωτικής διαιτήσιας. Έχει το θράσος να μιλά για «ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας» και «συνέχεια των μεταρρυθμίσεων», προσδοκώντας την βαθύτερη πρόσδεση της χώρας στο άρμα της ευρωσυμμορίας για την διαφύλαξη των συμφερόντων της ντόπιας παρασιτικής αστικής τάξης.
Οι εργαζόμενοι/-ες πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους μακριά από τον πουλημένο εργοδοτικό/κυβερνητικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, οι οποίες, ενώ δεν τόλμησαν να κηρύξουν απεργία τον περασμένο Γενάρη ενάντια στη συρρίκνωση του απεργιακού δικαιώματος, έστησαν πρόθυμα μαζί με άλλους επαγγελματικούς- εργοδοτικούς φορείς μία διοργάνωση –φιέστα με το όνομα «Πανεθνική Ημέρα Δράσης» στις 30 Μάη. Οι εργαζόμενοι/ες πρέπει να οργανώσουν τη συλλογική τους δράση στους χώρους δουλειάς και ν’ αναπτύξουν μαχητικές εστίες αντίστασης από τα κάτω ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία. Μονάχα η μετωπική συμπόρευση των εργαζομένων, των ανέργων, των φτωχών και των απόκληρων αυτής της κοινωνίας μπορεί να βάλει φρένο στη φρενήρη επέλαση του κεφαλαίου σε βάρος του κόσμου της εργασίας και να φέρει νίκη στους αγώνες τους.
Η Ταξική Αντεπίθεση στηρίζει τα δίκαια αιτήματά της απεργίας της 1ης Νοέμβρη, η οποία κηρύσσεται από πρωτοβάθμια σωματεία και σωματεία βάσης, οργανώνεται από τα κάτω με ταξικό προσανατολισμό και διαχωρίζεται από τους γραφειοκράτες των ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ. Γιατί, ενώ η καπιταλιστική κρίση δεν έχει ξεπεραστεί, κάθε αίτημα για τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων δεν μπορεί παρά να στρέφεται ενάντια στο ίδιο το αδηφάγο τέρας του καπιταλισμού. Δεν μπορεί παρά να θέτει διαρκώς το ζήτημα για τη σύγκρουση με την άρχουσα τάξη και τον ιμπεριαλισμό, την ανατροπή του καπιταλισμού και την κοινωνικοποίηση του πλούτου.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ-ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ
ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ – ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ
ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΙΣΧΥ ΤΩΝ ΣΣΕ ΜΕ ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΦΑΡΜΟΣΤΙΚΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ
ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ-ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ
Απεργιακή Συγκέντρωση – Πορεία: Πέμπτη 1 Νοέμβρη 2018
12.00 στα Χαυτεία (Σταδίου & Αιόλου)
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)