Όποια μισεί την αδικία θα γκρεμίζει φυλακές
Βρισκόμαστε εν μέσω μιας ανυπολόγιστης ανθρωπιστικής καταστροφής και πρωτόγνωρης κοινωνικής κρίσης. Μέσω της παγκόσμιας πανδημίας αποδεικνύεται με τον πιο περίτρανο τρόπο η κατάρρευση των αφηγημάτων για πέρασμα σε μια μεταμνημονιακή εποχή που η κρίση αποτελεί παρελθόν. Αποδεικνύεται ότι η μεταμνημονιακή εποχή δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια τεράστια επικοινωνιακή απάτη που καλλιεργήθηκε συστηματικά από την κυβέρνηση του Σύριζα για ψηφοθηρικούς λόγους και υιοθετήθηκε από την κυβέρνηση της Ν.Δ τεχνηέντως για να καλλιεργήσει στους ψηφοφόρους της ένα κλίμα αλλαγής και αισιοδοξίας με την σημαία της καπιταλιστικής ανάπτυξης να ανεμίζει και το αίτημα για επιστροφή στην κανονικότητα να δεσπόζει επιβλητικά.
Η παγκόσμια πανδημία αποδεικνύει με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι ο καπιταλισμός βρίσκεται σε μια παρατεταμένη κρίση παγκόσμιου χαρακτήρα με τα σημάδια της να είναι πλέον έκδηλα σε κάθε κοινωνική πτυχή. Από την διάλυση του συστήματος Υγείας και την παρολίγον κοινωνική τραγωδία που θα επέφερε μια ενδεχόμενη έξαρση του covid-19 στην Ελλάδα μέχρι την διάλυση των εργασιακών σχέσεων, του συνδικαλιστικού κινήματος και την ψήφιση διαρκώς αντικοινωνικών νομοσχεδίων προς όφελος της πλουτοκρατίας και σε βάρος των προλετάριων. Από το παγκόσμιο οικονομικό κραχ που θα επιφέρει έναν νέο γύρο φτωχοποίησης, εξαθλίωσης και αυτοκτονιών για τους από τα κάτω μέχρι τον φόβο των φτωχών και των καταπιεσμένων που γιγαντώνεται στις μητροπόλεις χωρίς ελπίδα και μετατρέπεται σε απελπισία. Είναι δεδομένο ότι το βάρος της πανδημίας και του βαθέματος της καπιταλιστικής κρίσης ήδη το σηκώνουν στις πλάτες τους οι καταπιεσμένοι και οι εκμεταλλευόμενοι. Εκείνοι και εκείνες που αποτελούν αναλώσιμη ύλη στα εργοστάσια και τις φυλακές των καπιταλιστών. Που δεν μπορούν να μείνουν σπίτι γιατί ο δρόμος είναι το σπίτι τους. Που είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν για να βγάλουν ο Τσιόδρας και ο Χαρδαλιάς την πολιτική υπεραξία τους πάνω στην ανιδιοτέλεια και την σεμνή υπογραφή της συνεισφοράς τους στην ανθρωπότητα. Εκείνοι και εκείνες που βρίσκονται σε κέντρα κράτησης μεταναστών και βιώνουν εκτός από το καθεστώς εξαίρεσης δικαιωμάτων την βία του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας, των εθνικισμών και των πολέμων.
Η παρατεταμένη κρίση του κεφαλαίου οδηγεί νομοτελειακά τόσο στην συρρίκνωση των εργατικών δικαιωμάτων όσο και στην όξυνση της καταστολής και του ελέγχου. Όμως η υλική καταστολή για να εμφανιστεί ως αναγκαίο κακό και βελούδινη λύση οφείλει να πραγματώνεται μέσα σε ένα περιβάλλον που το μονοπώλιο της ιδεολογικής βίας του συστήματος να είναι σταθερό και μη αμφισβητήσιμο. Μέσα σε ένα τέτοιο ιδεολογικά νοθευμένο περιβάλλον οι πολιτικοί εκπρόσωποι της κυβέρνησης επιχειρούν να χρεώσουν την κρίση στους “απείθαρχους”. Επιχειρούν να ενοχοποιήσουν τμήματα του λαού διαμορφώνοντας συνθήκες κανιβαλλισμού στην κοινωνία.Επιχειρούν να εξασφαλίσουν συναινέσεις πάνω σε δοκιμασμένα αλλά αποτυχημένα επιχειρήματα του παρελθόντος που δεν κατάφεραν να τιθασεύσουν την κοινωνική οργή. Από το “μαζί τα φάγαμε”την εποχή που η χώρα έμπαινε σε μνημονιακή επιτήρηση μέχρι τους “απείθαρχους” που δεν μένουν σπίτι την εποχή της παγκόσμιας επιδημίας είναι σαφές οτι το σύστημα προετοιμάζεται και ιδεολογικά για την προληπτική αντιεξέγερση. Επιχειρεί να αναπτύξει ένα γενικευμένο κίνημα κοινωνικής εθελοδουλείας και τεχνολογικής εξάρτησης στην κοινωνία που με πρόσχημα την πανδημία θα αυξάνει την υπακοή του στους θεσμούς και θα πειθαρχεί στο σύστημα. Επιχειρεί να κατασκευάσει υπηκόους που χωρίς κριτική σκέψη θα ταυτίζουν τα συμφέροντα τους με εκείνα της αστικής τάξης και του κράτους. Μα πάνω απ όλα επιχειρεί να αφοπλίσει ιδεολογικά το επαναστατικό κίνημα, να ενοχοποιήσει τον λαό και να μετατρέψει την λαϊκή οργή σε γενικευμένη ηττοπάθεια, την γενικευμένη δυσαρέσκεια σε διάχυτη μιζέρια. Οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους επιχειρούν να φορτώσουν στην κοινωνία τις ευθύνες για τις αποτυχημένες πολιτικές του πολιτικού προσωπικού που οδήγησαν την χώρα σε χρεοκοπία. Γιατί η ιδεολογική μετατόπιση των ευθυνών προηγείται της μεταβίβασης του κόστους του λογαριασμού. Λές και ήταν τα λαικά στρώματα εκείνα που έχτιζαν βίλες με τον Χριστοφοράκο και ξεπλέναν μαύρο χρήμα στα κρυφά ταμία της siemens. Λες και η κοινωνία ήταν εκείνη που τζογάρε στο χρηματιστήριο την υγεία και δολοφόνησε στις 2 Απρίλη τον “άτυχο” εργάτη που μολύνθηκε από τον κορωνοιό και πέθανε επειδή ο απείθαρχος καπιταλιστής εργοστασιάρχης παρά τα δύο επιβεβαιωμένα κρούσματα κορωνοιού covid19 στο εργοστάσιο του δεν έκλεισε το εργοστάσιο το οποίο μέχρι και σήμερα παραμένει ανοιχτό.
Το κράτος θωρακίζεται για μια επερχόμενη εξέγερση και μέσω της καταστολής που αναβαθμίζεται τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά αξιοποιώντας την πανδημία μετατρέποντας τα μέτρα κοινωνικής αυτοπροστασίας σε μια γενικευμένη πρόβα πολέμου εναντίων της κοινωνίας. Επιδίδεται σε μια σειρά από αντικοινωνικές συμπεριφορές όπως η καταστολή αστέγων και η επιβολή προστίμων σε αυτούς. Ενώ δεν διστάζει να επιβάλλει αθρόα πρόστιμα στους πολίτες την ίδια στιγμή που ο δείκτης ανεργίας εκτοξεύεται μαζί με το παγκόσμιο ποσοστό της φτώχειας. Οι μπάτσοι τραμπουκίζουν γιατρούς και νοσηλευτές που διαμαρτύρονται στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός για την έλλειψη μέτρων υγιεινής και αυτοπροστασίας ενώ την ίδια στιγμή οι κατασταλτικές δυνάμεις ξυλοκοπούν άγρια μετανάστες απεργούς πείνας στο κέντρο κράτησης της Δράμας. Την ίδια ώρα οι βασανιστές της ομάδας δέλτα μαζί με υπόλοιπες ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας έχουν μετατρέψει την γειτονιά των Εξαρχείων σε αστυνομικό γκέτο επιδιδόμενοι σε ένα κατασταλτικό κρεσέντο αστυνομικής βίας και τρομοκρατίας με πρόσχημα την πάταξη του ναρκεμπόριου και του παραεμπορίου στην περιοχή.
Μέσα σε αυτή την συγκυρία δεκάδες φυλακισμένες γυναίκες στην φυλακή της Θήβας έβαλαν το σώμα τους οδόφραγμα διαμαρτυρόμενες για τον θάνατο της συγκρατούμενης τους Αζιζέλ Ντεμίρογλου. Η Αζιζέλ έπεσε θύμα της θανατοπολιτικής του υπουργείου δικαιοσύνης που εν μέσω πανδημίας συνεχίζει να μην λαμβάνει μέτρα αποσυμφόρησης και βελτίωσης των συνθηκών ζωής στην φυλακή. Συνεχίζει να στοιβάζει τις κρατούμενες σε θαλάμους και να τους αρνείται το δικαίωμα στη νοσηλεία και την υγεία. Η κατάσταση στη φυλακή γίνεται ολοένα και πιο πιεστική λόγω της δυσκολίας μετάβασης των αρρώστων στα νοσοκομεία καθώς έχει δοθεί οδηγία να μην στέλνουν κανένα περιστατικό πέραν των πολύ σοβαρών. Με αυτόν τον τρόπο οι κρατούμενες κινδυνεύουν κάθε μέρα να πεθάνουν από άλλα προβλήματα υγείας.
Ο θάνατος της Αζιζέλ πυροδότησε μια πρωτόγνωρη εξέγερση στις γυναικείες φυλακές η οποία γενικέυτηκε σχεδόν σε όλες τις πτέρυγες. Οι εξεγερμένες έβαλαν φωτιά σε στρώματα και ρούχα ενώ προκάλεσαν και φθορές μέσα στην φυλακή. Μέσα σε λίγη ώρα κατέφτασαν οι πρώτες δυνάμεις των ΜΑΤ οι οποίες αφού έπνιξαν τις κρατούμενες στα χημικά επιδόθηκαν σε άγριους ξυλοδαρμούς γυναικών ενώ δεν παρέλειψαν να βασανίσουν ορισμένες από αυτές καταστέλλοντας την εξέγερση.
Οι κοινωνικές κρατούμενες συνέχισαν την δυναμική διαμαρτυρία αποφασίζοντας να κρατήσουν μέχρι τις 23:00 ανοιχτά τα κελιά τους. Γεγονός που προκάλεσε την εκ νέου δολοφονική επιδρομή των ΜΑΤ που δεν δίστασαν να ξυλοκοπήσουν ακόμα και κρατούμενη με επιληψία χτυπώντας την στο κεφάλι.
Η αντίδραση της κυβέρνησης ήταν άμεση. Μέσω της γεν.γραμματέας εγκληματικής πολιτικής Σ.Νικολάου αρνήθηκε σαν γεγονός την εισβολή των ΜΑΤ στην φυλακή ενώ δεν δίστασε να υποβαθμίσει την έκταση της εξέγερσης και να μειώσει την συμμετοχικότητα. Προέβη σε ψευδείς και προκλητικές δηλώσεις γύρω από τις συνθήκες κράτησης των κρατουμένων ενώ προέτρεξε να βγάλει το δικό της πόρισμα για τα αίτια θανάτου της Αζιζέλ προτού να έχει προηγηθεί η επίσημη ιατροδικαστική εξέταση.
Τα ΜΜΕ αποσιώπησαν την εξέγερση και την καταστολή της αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά τον ρόλο που έχουν στην κοινωνία ως εντολοδόχα μέσα των εφοπλιστών και των βιομηχάνων που τα διοικούν και τα ελέγχουν. Η εξέγερση πέρασε στα ψιλά κάτι που αποτέλεσε επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη προκειμένου να μην διαταραχθεί η κανονικότητα της καραντίνας. Με τον ίδιο τρόπο τα ΜΜΕ αποσιώπησαν ή πέρασαν στα ψιλά τις εκδικητικές μεταγωγές των αναρχικών, μελών του Επαναστατικού Αγώνα Π. Ρούπα (στις 21/03) και Ν. Μαζιώτη (στις 24/03).
Οι γυναίκες της Θήβας με κεντρικό σύνθημα της εξέγερσης “είμαστε κρατούμενες και όχι θανατοποινίτισσες” επέλεξαν να δείξουν τον δρόμο της αντίστασης θυσιάζοντας μπροστά στο δίκαιο του αγώνα τους την ελευθερία τους.
Δεν άφησαν να καταγραφεί ένας ακόμα θάνατος στη φυλακή ως μια απλή στατιστική και δεν συνήθισαν τον θάνατο που τους περιβάλλει. Αποτελούν παράδειγμα αγωνιστικότητας στην εποχή μας και αποδεικνύουν με την στάση τους ότι ο αγώνας για να είναι ριζοσπαστικός οφείλει να διεξάγεται σύμφωνα με τον αξιακό κώδικα των αγωνιστών και να μην οριοθετείται μέσα στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας και του προσωπικού κόστους που μπορεί να επιφέρει. Οι εξεγερμένες κράτησαν ψηλά την σημαία της αντίστασης στερούμενες το πολύτιμο αγαθό της ελευθερίας αφού είναι βέβαιο ότι οι πειθαρχικές διώξεις και τα δικαστήρια θα επιμηκύνουν την παραμονή τους στις φυλακές.
Αλληλεγγύη στις εξεγερμένες κρατούμενες.
Καμία δίωξη! Καμία νέα τιμωρία!
Αλληλεγγύη στον δίκαιο αγώνα τους.
Εξέγερση σημαίνει αξιοπρέπεια.
Σήμερα εσείς για εμάς αύριο εμείς για εσάς.
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)