Category: Αφισες

Τρίτη 22/10 στις 9μμ από το ΕΜΠ θα πραγματοποιηθεί μαζική παρέμβαση αντιπληροφόρησης ενόψει της συγκέντρωσης αλληλεγγύης που θα γίνει την Πέμπτη 24/10 στις 6.30μμ έξω από την Γαλλική Πρεσβεία για τον Επαναστάτη αγωνιστή Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά που βρίσκεται 35 χρόνια στις Γαλλικές φυλακές. Ακολουθεί η αφίσα που θα κολληθεί καθώς και το κείμενο που θα μοιράζεται:

35 χρόνια στις φυλακές της Γαλλίας

ο κομμουνιστής επαναστάτης Ζώρζ Ιμπραχίμ Αμπντάλλα

Ο Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά γεννήθηκε στο Λίβανο. Από νεαρή ηλικία πολιτικοποιείται και από το 1971 στρατεύεται πολιτικά με το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Το 1978 τραυματίζεται σε μάχη ενάντια στις ισραηλινές δυνάμεις που εισβάλουν στο Λίβανο.

Το 1980 συμμετέχει στη δημιουργία της οργάνωσης Ένοπλες Επαναστατικές Λιβανέζικες Φράξιες, οργάνωσης που δραστηριοποιείται ενάντια στην κατοχή του Νότιου Λιβάνου από το Ισραήλ, με επιχειρήσεις ενάντια στους Ισραηλινούς και τους δυτικούς συμμάχους τους.

Στις 24 Οκτωβρίου του 1984, συλλαμβάνεται στη Λυών της Γαλλίας αρχικά για κατοχή πλαστών στοιχείων ταυτότητας. Έχει προηγηθεί ένα μπαράζ επιθέσεων ενάντια σε Αμερικάνικους και Ισραηλινούς στόχους. Στις 10 Ιουλίου 1986 καταδικάζεται σε 4 χρόνια φυλακής για τα πλαστά έγγραφα. Πολιτική αγωγή στη δίκη είναι οι ΗΠΑ που μαζί με το Ισραήλ ασκούν έντονες πιέσεις στη Γαλλική κυβέρνηση για αυστηρότερη ποινή στον Αμπνταλλά. Το 1987 δικάζεται ξανά από Ειδικό Δικαστήριο και καταδικάζεται σε ισόβια με την κατηγορία ότι ως μέλος της οργάνωσης Ένοπλες Επαναστατικές Λιβανέζικες Φράξιες, εκτέλεσε τον στρατιωτικό ακόλουθο της Αμερικάνικης πρεσβείας στο Παρίσι, συνταγματάρχη Τσάρλς Ρέυ, καθώς και τον Ισραηλινό πράκτορα της Μοσάντ Γιάκομπ Μπαρσιμάκοβ.Έκτοτε είναι φυλακισμένος σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Ο Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά βρίσκεται 35 χρόνια στις Γαλλικές φυλακές, ενώ εδώ και 20 χρόνια θα έπρεπε να έχει αποφυλακιστεί. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι ο μόνος πολιτικός κρατούμενος που έχει μείνει στην φυλακή τόσα πολλά χρόνια.

Όλες οι αιτήσεις αποφυλάκισης που έχει υποβάλει μέχρι τώρα έχουν απορριφθεί από τα δικαστήρια με διάφορα προσχήματα κατόπιν συνεχών παρεμβάσεων τόσο της Αμερικάνικης κυβέρνησης όσο και της Ισραηλινής. Το Γαλλικό κράτος, σε πλήρη υποταγή στους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές και μην ξεχνώντας το ίδιο το αποικιακό του παρελθόν, αρνείται την αποφυλάκιση του Λιβανέζου αγωνιστή.

Ο Ζωρζ Αμπνταλλά είναι ήδη νικητής όταν μετά από σχεδόν 50 χρόνια παραμένει ανυποχώρητος και αμετανόητος αγωνιστής, πάντοτε συνεπής στον αγώνα για την ελευθερία και την υπεράσπιση των επαναστατικών αξιών. Συγχρόνως είναι ένας διεθνιστής που αγωνίστηκε και συνεχίζει να αγωνίζεται στο πλευρό του Παλαιστινιακού λαού χωρίς ταλαντεύσεις, δεν έχει κάνει βήμα πίσω και γι αυτό τυγχάνει μιας πρωτοφανούς εκδικητικότητας από τη πλευρά του συστήματος..

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ

ΖΩΡΖ ΙΜΠΡΑΧΙΜ ΑΜΠΝΤΑΛΛΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 24/10 ΣΤΙΣ 6:30 ΜΜ

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές

Το απόγευμα της Κυριακής 29 Σεπτεμβρίου ξέσπασαν στη Μόρια δύο φωτιές, μία εκτός του hotspot που σβήστηκε γρήγορα και μία εντός του hotspot. Από τη φωτιά αυτή έχασε τη ζωή της μία γυναίκα, ενώ υπήρξαν αναφορές ότι μαζί της πέθανε και το μωρό παιδί της. Αντίθετα με όσα διακινήθηκαν σε διάφορα αστικά μέσα, η φωτιά δεν ήταν αποτέλεσμα εξέγερσης των προσφύγων και των μεταναστών που κρατούνται στο στρατόπεδο της Μόριας. Η εξέγερση ξέσπασε όταν η αστυνομία επιτέθηκε με δακρυγόνα στους πρόσφυγες που έσπευσαν να σβήσουν τη φωτιά. Λίγες μόλις μέρες πριν, στις 24 Σεπτεμβρίου ένα παιδί μόλις 5 χρονών έχασε τη ζωή του, καθώς ένα φορτηγό πέρασε πάνω από το χαρτόκουτο μέσα στο οποίο έπαιζε.

Τα παραπάνω γεγονότα αποτελούν τα πιο πρόσφατα σε μια συνεχιζόμενη εδώ και χρόνια τραγωδία, δύο στιγμές στη διαδικασία απαξίωσης των ζωών των μεταναστών που φυλακίζονται στα κλειστά κέντρα κράτησης της αστικής δημοκρατίας. Σε μέρη σαν την Μόρια εφαρμόζεται στον απόλυτο βαθμό η καπιταλιστική πολιτική της εξαίρεσης. Της εξαίρεσης του πλέον απαξιωμένου τμήματος του πληθυσμού, από τα στοιχειώδη δικαιώματα σε υγεία, αξιοπρεπή στέγαση και σίτιση, από το ίδιο τελικά το δικαίωμα στη ζωή. Η σταδιακή εξόντωση των μεταναστών, μέσω του εγκλεισμού υπό απάνθρωπες και εξευτελιστικές συνθήκες, αποτελεί συνειδητή πολιτική επιλογή του ελληνικού κράτους και της ευρωπαϊκής ένωσης για τη διαχείριση του μεταναστευτικού. Αποτελεί την πάγια καπιταλιστική διαχείριση των πληθυσμών που κρίνεται ότι περισσεύουν, ότι δεν είναι χρήσιμοι και εκμεταλλεύσιμοι ως εργατικό δυναμικό και ότι συνεπώς δεν αξίζουν να υπάρχουν. Και αφού η πολιτική αυτή νομοθετείται και εφαρμόζεται, επενδύεται με ρατσιστικά και εθνικιστικά ιδεολογήματα για να νομιμοποιηθεί και ηθικά.

Πέρα όμως από το γενικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται η πρόσφατη τραγωδία, έχει σημασία να αναφερθούμε και στην ειδική πολιτική συγκυρία κατά την οποία διαδραματίστηκαν τα γεγονότα. Εντός της ευρύτερης αντεργατικής – αντιλαϊκής ατζέντας που υιοθετεί η κυβέρνηση ΝΔ, έχει ήδη ξεκινήσει να επιτίθεται και σε πρόσφυγες και μετανάστες, καθώς η νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική, παντρεύεται με την ακροδεξιά και ρατσιστική κοινωνική πολιτική. Η νέα κυβέρνηση έχει ήδη ανακοινώσει 10.000 απελάσεις μέσα στο 2020. Ένα από τα πρώτα μέτρα της ήταν να στερήσει από τους μετανάστες τη δυνατότητα απόκτησης ΑΜΚΑ, αποκλείοντάς τους έτσι από το δημόσιο σύστημα υγείας και στερώντας τους στοιχειώδη δικαιώματα στην εργασία και στην περίθαλψη. Σύμφωνα με τον ακροδεξιό Μάκη Βορίδη άλλωστε, “δε δικαιούνται οι παράνομοι μετανάστες ανθρωπιστική βοήθεια”, όπως με θράσος δήλωσε μόλις μία μέρα μετά την τραγωδία. Επιπλέον, δεν είναι τυχαίο ότι οι προσφυγικές καταλήψεις ήταν οι πρώτες που βρέθηκαν στο στόχαστρο των κατασταλτικών επιχειρήσεων στα Εξάρχεια.

Η επίθεση εναντίον των προσφύγων και των μεταναστών λοιπόν, δεν είναι αποκομμένη από τη συνολικότερη κατασταλτική επέλαση του κράτους και του κεφαλαίου, στο πλαίσιο του δόγματος “Τάξη, Ασφάλεια, Επενδύσεις και Ανάπτυξη”. Από τις εκκενώσεις των προσφυγικών καταλήψεων ως την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (“κέντρα φιλοξενίας” όπως τα λένε…) και από την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα έως το κατασταλτικό πογκρόμ εναντίον των δομών του κινήματος, ο στόχος του κράτους και του κεφαλαίου είναι ένας: η καπιταλιστική “ανάπτυξη” θα περάσει μέσα από την εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης και πάνω από τα πτώματα των απόκληρων, των καταπιεσμένων, όσων περισσεύουν από τον καπιταλιστικό “παράδεισο”. Η λεηλασία της φύσης και των ανθρώπων είναι προαπαιτούμενο για την καπιταλιστική ανάπτυξη. Το ίδιο και η μετατροπή μας σε κρέας για τα κανόνια του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Ενός πολέμου που παράγει διαρκώς φτώχεια, δυστυχία και ξεριζωμό.

Η αντιμεταναστευτική πολιτική της σημερινής ακροδεξιάς/νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης δεν έρχεται ως κεραυνός εν αιθρία. Παίρνει τη σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ (ο οποίος διατήρησε το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μόριας) και ακολουθεί με συνέπεια την πολιτική της στρατιωτικοποίησης των ευρωπαϊκών συνόρων και της δημιουργίας της Ευρώπης Φρουρίου. Αυτή η πολιτική της “αποτροπής κκαι δημιουργίας αντικηνήτρων” συμπυκνώθηκε από τα χείλη του αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας Νίκου Παπαγιαννόπουλου τον Δεκέμβριο του 2013: «Πρέπει να τους κάνουμε το βίο αβίωτο». Στην ίδια πολιτική λογική δυο χρόνια πριν, τον Απρίλιο του 2011, ο τότε βουλευτής του φασιστικού ΛΑΟΣ και νυν βουλευτής της ΝΔ Θάνος Πλέυρης καλούσε σε μαζικές δολοφονίες μεταναστών στα χερσαία και υδάτινα σύνορα της ΕΕ: «Το μεταναστευτικό κατά την άποψή μου μπορεί να λυθεί με δύο τρόπους, οι οποίοι σιγά σιγά πρέπει να λέγονται ξεκάθαρα. Ο πρώτος τρόπος είναι η φύλαξη των συνόρων. Και για να καταλάβουμε τι εννοούμε, φύλαξη των συνόρων δεν μπορεί να υφίσταται εάν δεν υπάρχουν απώλειες. Και για να γίνω κατανοητός, εάν δεν υπάρχουν νεκροί! Η φύλαξη των συνόρων θέλει νεκρούς! Και δεύτερον, όσοι πλέον μπουν εδώ θα έχουν την λογική των αντικινήτρων (…) Συνεπώς, όταν βρίσκεσαι εδώ πέρα όχι μόνο δεν θα έχεις κοινωνική παροχή, δεν θα μπορείς να φας, δεν θα μπορείς να πιείς, δεν θα μπορείς να πας στο νοσοκομείο και θα λες στους άλλους στο Πακιστάν πως εδώ περνάμε χειρότερα απ’ ότι στο Πακιστάν. Αν δεν περνάνε χειρότερα θα έρχονται. Πρέπει να περνάνε χειρότερα. Η κόλαση να φαντάζει παράδεισος (σε σχέση με) αυτό το οποίο θα ζουν εδώ πέρα». Από τότε τα χρόνια περάσανε, η διαχείριση μεταβλήθηκε σε ορισμένα σημεία, αλλά ο πυρήνας της αντιμεταναστευτικής πολιτικής παρέμεινε αναλλοίωτος.

Θα ήταν λάθος, όμως, να θεωρούμε πως η ακροδεξιά αυτή πολιτική είναι μια ανορθογραφία στην κατά τ’ άλλα “ανθρωπιστική” πολιτική της ΕΕ. Το σημερινό αντιμεταναστευτικό πογκρόμ του ελληνικού κράτους όχι μονάχα δε βρίσκεται σε δυσαρμονία με την ευρωπαϊκή πολιτική, αλλά είναι η φυσική του συνέπεια και συνέχεια. Η Ευρώπη Φρούριο έχει γίνει ένα τεράστιο νεκροταφείο για χιλιάδες κυνηγημένους ανθρώπους που ξεσπιτώνονται εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, των αυταρχικών πολιτικών κυβερνήσεων ή της φτώχειας που παράγει η ανισόμετρη ανάπτυξη του καπιταλισμού και η συγκέντρωση του κοινωνικού πλούτου στα χέρια ελάχιστων παρασίτων. Εκατομμύρια άνθρωποι καταδικασμένοι στη λιμοκτονία και την εξαθλίωση προσπαθούν να βρουν διέξοδο επιβίωσης στον πρωτοκοσμικό “παράδεισο”: «Και οι πιο “τυχεροί” που θα τα καταφέρουν να περάσουν στον “παράδεισο” της Δύσης θα έρθουν αντιμέτωποι με τον δομικό κρατικό ρατσισμό, με τη θεσμική και εξωθεσμική βία, με τα πογκρόμ του κράτους ή τις επιθέσεις των φασιστών, με τον εγκλεισμό στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης και εν τέλει με μια ολόκληρη διαδικασία τεχνητής παρανομοποίησης και απαξίωσης της εργασιακής τους δύναμης. Πέρα από την αυτονόητη αλληλεγγύη μας στους ανθρώπους αυτούς, που εκφράζεται με τη δημιουργία υποδομών παροχής υλικής στήριξης, πρέπει να εξετάσουμε και την ευρύτερη πολιτική που δημιουργεί την κατάσταση αυτή, επιδιώκοντας ως απώτερο στόχο τη δημιουργία ενός διεθνιστικού μετώπου ανάσχεσης της καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής επέλασης. Αλλιώς η αλληλεγγύη μας θα εκπέσει σε έναν απλό ανθρωπισμό, που είναι αναγκαίος στη βάση του, αλλά μη ικανός από μόνος του να δώσει πραγματικές λύσεις σε ένα γιγαντιαίο ζήτημα». (ΜΟΛΟΤ#2: “Η Ευρώπη Φρούριο και η στρατιωτικοποίηση της αντιμεταναστευτικής πολιτικής”).

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΘΕΣΗ ΜΑΧΗΣ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΚΟΛΑΣΜΕΝΩΝ

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Συγκέντρωση – πορεία προς τα γραφεία της ΕΕ. Σάββατο 19 Οκτωβρίου στις 12:00 στην πλατεία Συντάγματος

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Κανένα στρατόπεδο συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά.

Να γκρεμίσουμε το κολαστήριο της Μόριας.

Αλληλεγγύη σε μετανάστες/στριες και πρόσφυγες.

No Pasaran!

Συγκέντρωση – πορεία προς τα γραφεία της ΕΕ.

Σάββατο 19 Οκτωβρίου στις 12:00 στην πλατεία Συντάγματος

Αναρχικό – Αντιεξουσιαστικό Στέκι «ΑΝΤΙΠΝΟΙΑ», Κατάληψη ΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 37, Κατάληψη Στέγης Προσφύγων /Μεταναστών ΝΟΤΑΡΑ 26, Squat for Refugees/Migrants SPIROU TRIKOUPI 17, ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών), Αναρχική Φοιτητική Συνέλευση ΑΡΟΔΑΜΟΣ, Διαχειριστική Συνέλευση του Αυτοδιαχειριζόμενου Κοινωνικού Στεκιού Γαλατσίου «ΣΤΕΓΑΣΤΡΟ», Κ*ΒΟΞ Κατειλημμένο Κοινωνικό Κέντρο, Αντιφασιστική – Αντιεξουσιαστική συνέλευση Ν. Ιωνίας – Ηρακλείου, Σύντροφοι και Συντρόφισσες

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΤΟΧΗΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΕΞΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ

Στο πλαίσιο της ευρύτερης κατασταλτικής εκστρατείας, που θέτει στο στόχαστρο τις κατειλημμένες δομές ζωής και αγώνα, τους/τις πρόσφυγες και μετανάστριες, το αναρχικό κίνημα και τις κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις, το κράτος προσπαθεί να επιβάλει συνθήκες κατοχής στα Εξάρχεια, μια περιοχή που συμβολίζει τα κοινωνικά προτάγματα της αλληλεγγύης, της αυτοοργάνωσης, της εξέγερσης.

Όπως κάθε σχέδιο που αποσκοπεί στον εκφοβισμό και την τρομοκράτηση των αγωνιζόμενων και την καθυπόταξη ενός ολόκληρου πληθυσμού, αυτή η κρατική επιχείρηση κατάκτησης εκφράζεται και μέσα από την προσπάθεια ταπείνωσης και εξευτελισμού των αγωνιζόμενων γυναικών, κοριτσιών, μαθητριών, εργατριών, ανέργων, μανάδων που ζουν και παλεύουν στην περιοχή.

Ορδές διμοιριών ΜΑΤ καταλαμβάνουν τους δρόμους και ακροβολίζονται στις γωνίες του δημόσιου χώρου. Εισβάλλουν ξημερώματα σε καταλήψεις, καταστρέφουν την αυτοοργανωμένη ζωή ξεριζωμένων ανθρώπων και τις δομές που έχει χτίσει η αλληλεγγύη των από τα κάτω. Με όπλα και γάντια στα χέρια οδηγούν σε κλούβες παιδιά, γυναίκες και άντρες, για να μεταφερθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης· εκεί που επικρατεί ο εγκλεισμός, η ανελευθερία, η εξαθλίωση κι ο θάνατος, όπως ενός παιδιού μέσα σε χαρτόκουτο ή στις φλόγες που έπνιξαν τη Φεριντέ Ταγίκ από το Αφγανιστάν στη Μόρια, περικυκλωμένη από συρματοπλέγματα.

Οι ίδιες διμοιρίες παρελαύνουν σαν εισβολείς έξω από τα σπίτια και τα σχολεία μας εκτοξεύοντας απειλές, προκαλούν έξω από χώρους αγώνα, μολύνουν τις μέρες και τις νύχτες μας με τον ήχο από τις μπότες και τους ασυρμάτους τους, επιβάλλοντας τη στρατιωτικοποίηση της καθημερινής ζωής. Αυτός ο αστυνομικός στρατός προβαίνει σε ομοφοβικές και σεξιστικές επιθέσεις. Συστηματικά απειλεί και παρενοχλεί τις γυναίκες που κινούνται στα Εξάρχεια. Στο δρόμο για το σπίτι, τη δουλειά ή το σχολείο, πηγαίνοντας στις συνελεύσεις ή απλά μια βόλτα, επιχειρείται να εμπεδωθεί μια συνθήκη όπου είμαστε υποχρεωμένες να περνάμε μπροστά από τα μπλόκα της αστυνομίας, με τους ένστολους τραμπούκους να εποπτεύουν τις κινήσεις μας, να σχολιάζουν την εμφάνισή μας, να βρίζουν σεξιστικά, να κινούνται προς το μέρος μας, να παρακολουθούν τις διαδρομές μας, να εκφοβίζουν.

Ταυτόχρονα, επιτίθεται με ιδιαίτερο και στοχευμένο μένος σε γυναίκες που αντιστέκονται στην κρατική καταστολή, όπως έγινε μετά τη διαδήλωση χιλιάδων αγωνιστών στις 14^ης Σεπτέμβρη. Μετά τη λήξη της πορείας στα Εξάρχεια, τα ΜΑΤ, παράλληλα με τις προσαγωγές, τις συλλήψεις και το χημικό πόλεμο, εγκλώβισαν και χτύπησαν συντρόφισσες ασκώντας σεξιστική βία. Μια βία που επιδιώκει να τιμωρήσει και να συμμορφώσει γυναίκες που και ως τέτοιες επέλεξαν να εξεγερθούν, να αγωνιστούν ενάντια στο κράτος και τις ναρκομαφίες του. Οι σεξιστικές και ομοφοβικές επιθέσεις τους αποτελούν κομμάτι της απόπειρας πειθάρχησης και εξουδετέρωσης των αντιστάσεων, της απόπειρας κυριαρχίας της κρατικής, παρακρατικής, καπιταλιστικής και πατριαρχικής βαρβαρότητας, καθώς και του κοινωνικού κανιβαλισμού που προάγει.

Αυτοί όμως είναι οι δρόμοι που παλέψαμε και παλεύουμε ενάντια στο φόβο και την καταστολή, ενάντια στους μαφιόζους ναρκέμπορους και τους μπάτσους προστάτες τους, ενάντια στα σχέδια ερήμωσης, γκετοποίησης και επιβολής του νόμου του ισχυρού σε βάρος της κοινωνικής αυτοοργάνωσης· ενάντια στα σχέδια ξεριζώματος των αντιστάσεων και καταστροφής του ζωντανού κοινωνικού ιστού της γειτονιάς, προκειμένου να μετατραπεί σε μια αποστειρωμένη ζώνη καπιταλιστικής κερδοφορίας. Σε αυτούς τους δρόμους περπατήσαμε η μία πλάι στην άλλη, χτίζοντας κοινότητες αλληλεγγύης. Και αυτή η αλληλεγγύη θα νικήσει!

NO PASARAN!

ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΜΑΦΙΕΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ:

ΣΑΒΒΑΤΟ 12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, 12 μ.μ.

Αναρχικές – Αντιεξουσιάστριες Συντρόφισσες

αφίσα που κολλιέται στο κέντρο και τις συνοικίες της Αθήνας.

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ GRUP YORUM

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Τα φυλακισμένα μέλη του Grup Yorum, Ali Aracı, Barış Yüksel, Bahar Kurt, Helin Bölek, İbrahim Gökçek, διεξάγουν, από τις 17 Μαϊου του 2019 απεργία πείνας ενάντια στην άδικη κράτησή τους, με αιτήματα:

-Να αφεθούν ελεύθερα τα μέλη του μουσικού συγκροτήματος.
-Να μην γίνονται έφοδοι στο πολιτιστικό κέντρο IDIL και στα γραφεία τους.
-Να καταργηθούν οι απαγορεύσεις των συναυλιών τους.
-Να καταργηθούν οι λίστες τρομοκρατών, της τούρκικης αστυνομίας.
-Να ανακληθούν όλες οι ποινικές διώξεις που υπάρχουν εις βάρος τους.

Η απεργία πείνας των μελών του GRUP YORUM, αποτελεί φωτεινό σηματοδότη μέσα στις φυλακές τις Τουρκίας. Οι σύντροφοι δίνουν ένα πολύ δύσκολο μα και συνάμα δίκαιο αγώνα, ενάντια στο καθεστώς καταπίεσης, εκφοβισμού και λογοκρισίας που έχει επιβάλλει στους αγωνιστές και τους λαούς της Τουρκίας, ο Ερντογάν και το κόμμα του, το AKP. Έναν αγώνα ενάντια στις απαγορεύσεις, τις επιθέσεις, τις διώξεις, τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες. Έναν αγώνα για τα δικαιώματα των λαών και της εργατικής τάξης, γιατί οι GRUP YORUM αποτελούν τη φωνή τους. Τη φωνή των καταπιεσμένων, των κολασμένων της γης, της νεολαίας, των λαών που σφαγιάζονται από τον ιμπεριαλισμό, των προσφύγων, των μεταναστών, των χιλιάδων αγωνιστών και ανταρτών ανά τον κόσμο. Γι’ αυτό και το φασιστικό καθεστώς της Τουρκίας τους κυνηγά με λύσσα, επικηρύσσοντάς τους με 300.000 ΤL και απαγορεύοντας τις συναυλίες τους. Τα τραγούδια τους, ταυτισμένα με την πολιτιστική παράδοση των λαών της Μέσης Ανατολής και διανθισμένα με την ποίηση, τη μουσική και την ιστορία τους, αποτελούν υπόδειγμα σύνδεσης μεταξύ τέχνης και πολιτικής. Τα μέλη του GRUP YORUM, απέναντι στα αστικά αφηγήματα περί τέχνης και των κίβδηλων αναπαραστάσεων της έξω από την πραγματική ζωή, τοποθέτησαν την καθημερινότητα του εργαζόμενου και αγωνιζόμενου λαού στο επίκεντρο μια νέας πολιτιστικής πρότασης. Της πρότασης να αναδείξουμε την προλεταριακή κουλτούρα, τόσο ως ανάχωμα στην ιδεολογική επέλαση του κεφαλαίου, όσο και ως σημείο συσπείρωσης του δικού μας προλεταριακού στρατοπέδου. Με τα τραγούδια του, απαλλοτριώνει την τέχνη από τα αστικά πεδία και την επαναπροσδιορίζει ως στοιχείο που πηγάζει από τον λαό, τον υπηρετεί, τον διαπαιδαγωγεί και τον παροτρύνει στον αγώνα.

Σάρκα από τη σάρκα των λαϊκών αγωνιστών της Τουρκίας, τα μέλη του GRUP YORUM στιχουργούν τη μουσική τους όχι ως αποστασιοποιημένοι υποστηρικτές των αγώνων, αλλά ως αναπόσπαστο κομμάτι τους. Όντας όλοι τους μέλη της επαναστατικής αριστεράς, και συγκεκριμένα μιας από τις ιστορικότερες κομμουνιστικές οργανώσεις της Τουρκίας, αυτής του Λαϊκού Μετώπου (HALK CEPHESI ), οι σύντροφοι δεν τραγουδούν μονάχα για τα διαχρονικά και ανυπέρβλητα οράματα της επανάστασης. Τραγουδούν και για το σήμερα, για τις τρέχουσες ανάγκες, τους αγώνες και τις θυσίες του λαού. Για τις απεργίες και τους εργάτες, τις εξεγέρσεις και τις συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, τους νεκρούς διαδηλωτές, τους ένοπλους αντάρτες και την αυτοθυσίας τους, τους πολιτικούς κρατούμενους και τους αγώνες τους στις φυλακές. Αυτή η αδιάρρηκτη σχέση του συγκροτήματος με το λαό, είναι που μετατρέπει τα τραγούδια τους σε ύμνο των αντιστεκόμενων, σε μουσική υπόκρουση των απεργιών, των
διαδηλώσεων και των συγκρούσεων, και εντέλει σε ζωντανή αφήγηση των σύγχρονων λαϊκών αγώνων στην Τουρκία.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον βίας και τρομοκρατίας, το μουσικό συγκρότημα GRUP YORUM, ως η πλέον αναγνωρίσιμη και δημοφιλής στον λαό δομή του Λαϊκού Μετώπου, έχει υποστεί μια σειρά από κατασταλτικά χτυπήματα, με στόχο την αδρανοποίηση και τη φίμωση του. Από τις εισβολές της αστυνομίας στο πολιτιστικό τους κέντρο IDIL στην Κωνσταντινούπολη, όπου διδάσκεται δωρεάν θέατρο και μουσική στους φτωχούς νεολαίους της περιοχής και την καταστροφή υποδομών και μουσικών οργάνων, μέχρι την φυλάκιση και την επικήρυξη τους ως μέλη τρομοκρατικής οργάνωσής, γίνεται ξεκάθαρη, μια κατά τα άλλα μάταιη, απόπειρα να υποταχθεί η επαναστατική αριστερά στη βία του κράτους και να καταστεί ανενεργή. Μάταιη γιατί δεν σταμάτησαν και δε θα σταματήσουν ποτέ να αγωνίζονται ενάντια στην αδικία, την ταξική ανισότητα, το φασισμό και τον ιμπεριαλισμό. Γιατί ακόμα και σήμερα μέσα από τις φυλακές, φωνάζουν:
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ, ΟΙ ΧΟΡΟΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ.

Εμείς από την πλευρά μας στέλνουμε σινιάλο διεθνιστικής αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας, πιστεύοντας πως οι λαοί και οι αγωνιστές δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Είναι χρέος μας να αγωνιστούμε σε ένα κοινό μέτωπο ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον εθνικισμό και την ταξική ανισότητα. Κόντρα στον ενδοαστικό ανταγωνισμό Ελλάδας-Τουρκίας, στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή, τη Λατινική Αμερική, τα Βαλκάνια. Κόντρα στο σφαγιασμό του λαού της Υεμένης από τη Σαουδική Αραβία και το στρατιωτικό συνασπισμό δυνάμεων. Πάντα στο πλευρό των Παλαιστινίων ενάντια στον άξονα, δημιούργημα
των ΗΠΑ, Ελλάδας -Κύπρου -Ισραήλ -Αιγύπτου. Να οργανώσουμε την αντιιμπεριαλιστική – διεθνιστική μας πάλη, για ένα κόσμο χωρίς πολέμους, προσφυγιά, φτώχεια και εκμετάλλευση.
Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και τις φωνές μας, πιστεύοντας πως ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΙΟ ΚΑΙ ΘΑ
ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ.

Στο πλαίσιο της καμπάνιας αλληλεγγύης στα φυλακισμένα μέλη του Grup Yorum,
διοργανώνουμε

ΣΥΝΑΥΛΙΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, 20:00, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

GRUP YORUM
ΥΠΕΡΑΣΤΙΚΟΙ

ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ

Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο (τομέας Ελλάδας)

Από τις 5 μέχρι τις 7 Οκτωβρίου ο Αμερικάνος Υπουργός Εξωτερικών και πρώην διοικητή της CIA, Μάικλ Πομπέο, θα βρίσκεται στην Αθήνα για μια σειρά από συναντήσεις που στοχεύουν στη διεύρυνση της “αμυντικής συνεργασίας” μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας. Το εν λόγω διπλωματικό γεγονός εντάσσεται στο πλαίσιο της συνέχισης από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας της πολιτκής που εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Την πολιτική δηλαδή με στόχο την “περαιτέρω αναβάθμιση και εμβάθυνση των στρατηγικών σχέσεων των δύο χωρών”, όπως δήλωσε πρόσφατα ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Ν. Παναγιωτόπουλος. Δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό. Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη, με την ακροδεξιά ρητορική της και την προσήλωσή της στο δόγμα “Νόμος και Τάξη”, ταιριάζει άψογα με την alt-right του προέδρου Τραμπ.

Η επίσκεψη Πομπέο προγραμματίζεται με αφορμή την ανανέωση της αμυντικής συμφωνίας μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας. Της συμφωνίας δηλαδή με βάση την οποία διατηρούνται στη χώρα οι στρατιωτικές βάσεις του θανάτου, οι βάσεις από τις οποίες το ΝΑΤΟ σπέρνει τον όλεθρο στη Μέση Ανατολή. Με την ανανέωση της συμφωνίας οι ΗΠΑ επιδιώκουν να αναβαθμίσουν τη λειτουργία της βάσης στη Σούδα, καθώς και την αμερικανική στρατιωτική παρουσία στις αεροπορικές βάσεις σε Λάρισσα και Στεφανοβίκειο Μαγνησίας, καθώς και στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης.

Η στρατηγική πρόσδεση της ελληνικής αστικής τάξης στο άρμα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού εντείνεται, ενώ παράλληλα τα σύννεφα του πολέμου στην ευρύτερη περιοχή πυκνώνουν, όπως αναδεικνύουν και τα πρόσφατα γεγονότα στην Υεμένη. Ταυτόχρονα, συνεχίζεται ο ενδοαστικός ανταγωνισμός Ελλάδας – Τουρκίας, με επίκεντρο την Κύπρο και την ΑΟΖ. Οι παραπάνω εξελίξεις δεν προμηνύουν τίποτα θετικό για τους λαούς. Το αντίθετο. Γνωρίζουμε ιστορικά, ότι όποτε οι ανταγωνισμοί των αστικών τάξεων οξύνονται και οι εθνικισμοί αποκτούν όλο και πιο επιθετικό χαρακτήρα, οι εργάτες κινδυνεύουν να μετατραπούν σε κρέας για τα κανόνια των πολέμων των αφεντικών τους, όπως σε καιρό ειρήνης μετατρέπονται σε κρέας για τις ατμομηχανές της “ανάπτυξης”.

Το αντιπολεμικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα οφείλει να μετατρέψει την επίσκεψη Πομπέο σε μια μέρα αγώνα. Ενάντια στους πολεμοκάπηλους σχεδιασμούς των αφεντικών, εργαζόμενοι και νεολαία να δώσουν τη δική τους μάχη, για τα δικά τους συμφέροντα. Να συνδέσουν τους αγώνες ενάντια στα νέα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης ΝΔ και τους αγώνες ενάντια στην κρατική καταστολή, με τον αγώνα ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό.

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

Συγκέντρωση – Πορεία Σάββατο 5 Οκτωβρίου, στις 12:00 στα Προπύλαια

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

ΜΠΑΤΣΟΙ, ΜΑΦΙΟΖΟΙ, ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ

Η κατασταλτική εκστρατεία του κράτους, με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, την ψήφιση του αντεργατικού – αντισυνδικαλιστικού νέου “αναπτυξιακού” νομοσχεδίου, τις εκκενώσεις καταλήψεων, τη βίαιη απομάκρυνση προσφύγων και μεταναστών και τις επιθέσεις σε χώρους του κινήματος, στοχεύει τους αγωνιστές, τον κόσμο της εργασίας, τους φτωχούς και απόκληρους, τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις.

Το κράτος αφού προώθησε τα τελευταία χρόνια το νερκεμπόριο και εξέθρεψε μια ζοφερή κοινωνική πραγματικότητα στη γειτονιά των Εξαρχείων, συντηρεί και αξιοποιεί σήμερα αυτήν την συνθήκη ως πρόσχημα για την καθημερινή αστυνομική κατοχή του δημόσιου χώρου. Την ίδια στιγμή στοχοποιεί τις αντιστάσεις που αναπτύσσονται στην περιοχή ενάντια στις ναρκομαφίες, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την κρατική καταστολή και επιτίθεται στις δομές του αγώνα.

Επιχειρεί έτσι, την άντληση κοινωνικής νομιμοποίησης για τη συντριπτική αστυνομική επέμβαση στα Εξάρχεια και το τσάκισμα του κόσμου της αυτοοργάνωσης, με στόχο τον ολοκληρωτικό έλεγχο του κέντρου της πόλης, την ιδεολογική και “αναπτυξιακή” επέλαση του στην περιοχή και την απρόσκοπτη μετατροπή της σε ζώνη υψηλής καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Συνέλευση για την Επανοικειοποίηση των Εξαρχείων

Σεπτέμβρης 2019