ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΜΑΡΙΟ ΣΕΪΣΙΔΗ
Στις 6 Ιούνη, στη δικαστική αίθουσα που θα παρουσιαστεί ο σύντροφος Μάριος Σεϊσίδης, θα κλείσει οριστικά και αμετάκλητα ένας τεράστιος κύκλος που άνοιξε πριν 11 χρόνια, στις 16 Γενάρη του 2006. Τόσο από την πλευρά του κράτους, όσο και από την πλευρά ενός μαχόμενου αναρχικού κινήματος, που όλα αυτά τα χρόνια, παρείχε απλόχερα την αλληλεγγύη του σε όλους τους διωκόμενους συντρόφους που κατηγορήθηκαν για την υπόθεση, με καθεστωτικούς δημοσιογραφικούς όρους, των «ληστών με τα μαύρα».
Είναι αλήθεια ότι η ληστεία στην Εθνική τράπεζα, στη διασταύρωση Ιπποκράτους και Σόλωνος, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, τόσο σε επίπεδο καταστολής στους φερόμενους ως δράστες της ληστείας όσο και στο ίδιο το αναρχικό κίνημα σε επίπεδο προπαγάνδας, και όχι μόνο, καθώς στοχοποιήθηκε και ανακρίθηκε ένας ευρύτερος κύκλος συντρόφων με βάση τις φιλικές και πολιτικές σχέσεις που διατηρούσε με τους συντρόφους.
Ένας ασκός που είχε ξανανοίξει το καλοκαίρι του 2002, με αφορμή τις συλλήψεις μελών της 17Ν και την κανιβαλική επικοινωνιακή επίθεση εναντίον τους, με απώτερο σκοπό φυσικά να απαξιώσουν την τριαντάχρονη πορεία της οργάνωσης στα μάτια της κοινωνίας, που για πολλά χρόνια παρακολουθούσε την αγωνιστική της δράση. Η σύλληψη του αναρχικού Γ. Δημητράκη, μετα από βαρύτατο τραυματισμό του από σφαίρες μπάτσων κατά τη διάρκεια καταδίωξης, στο κεντρο της Αθήνας, πυροδοτεί ένα παρόμοιο επικοινωνιακό μπουρίνι.
Η κατευθυνόμενη, καθεστωτική και επικοινωνιακή καταιγίδα εκείνων των ημερών, αποσιωπά ότι οι 19 σφαίρες που έριξαν τα όπλα των μπάτσων και μία ταυτοποιημένη εκ των δραστών, παρολίγον να σκορπίσει το θάνατο εντός και εκτός στοάς. Ο λαχειοπώλης (ο οποίος στράφηκε εναντίον του κράτους και της τράπεζας απαιτώντας αποζημίωση για τον τραυματισμό του), ο σύντροφος, το αμάξι με το οποίο προσπάθησαν να διαφύγουν οι ληστές, αλλά και ένα ταξί με τον οδηγό του μέσα γαζώθηκαν στην κυριολεξία από τα ένστολα και λυσσασμένα σκυλιά του καθεστώτος.
Στη δίκη, τον Απρίλη του 2017, σε πρώτο βαθμό, του συντρόφου Μάριου Σεϊσίδη, αποδείχτηκε περίτρανα, για ακόμη μία φορά το μέγεθος και η σφοδρότητα της σύγκρουσης που μαίνεται αδιάκοπα μεταξύ των αγωνιστών του αναρχικού κινήματος και του καθεστώτος. Η ποινή των 36 ετών κάθειρξης, που ξεδιάντροπα ανακοίνωσε το τρίο των δικαστών για τη ληστεία στην εθνική τράπεζα στη Σόλωνος το 2006 και της συναυτουργίας σε τρείς απόπειρες ανθρωποκτονιών (του φρουρού της τράπεζας και δύο ένστολων γουρουνιών), αποτελεί πράξη εκδίκησης και εκφοβισμού τόσο προς τον ίδιο, όσο και προς όσους-ες επιλέγουν να αρνούνται την υποταγή και τον ήσυχο θάνατο, που κράτος και κεφάλαιο επιβάλει καθημερινά σε κάθε έκφανση της ζωής μας.
Η δικαστική απόφαση είναι αδύνατο να ειδωθεί κάτω από διαφορετικό πρίσμα, όταν σε κανένα στάδιο της δίκης δεν προέκυψε η συμμετοχή του Μάριου, σε κάποια από τις δεκάδες κατηγορίες μίας κακοστημένης και υπερδιογκωμένης δικοφραφίας, όπως είναι αυτή των «ληστών με τα μαύρα». Όταν για την ίδια υπόθεση οι σύντροφοι, Σίμος Σεϊσίδης και Γρηγόρης Τσιρώνης έχουν αθωωθεί σε δίκες, όπου οι εισαγγελείς έχουν ομολογήσει στις αγορεύσεις τους ότι η υπόθεση δεν έπρεπε καν να φτάσει στη δικαστική αίθουσα! Όταν για τον Γιάννη Δημητράκη, που είχε παραδεχθεί τη συμμετοχή του στη ληστεία της Ε.Τ.Ε στη Σόλωνος, το πενταμελές εφετείο κατέληξε σε ποινή 12,5 ετών κάθειρξης , αποδομώντας την πρωτόδικη και εξίσου εξοντωτική ποινή των 35,5 ετών κάθειρξης.
Στο πρόσωπο του συντρόφου Μάριου, οι αστυνομοδικαστικοί μηχανισμοί μεθόδευσαν και πήραν, χωρίς κανένα πρόσχημα αστικής νομιμότητας, μία σαδιστική ρεβάνς για τα 11 χρόνια φυγοδικίας του, για το γεγονός ότι ανήκει στον αναρχικό χώρο, για τη διαφύλαξη έστω και μετά από 11 χρόνια του κύρους των διωκτικών μηχανισμών, για την εμπέδωση ενός τρομοκρατικού μηνύματος που δηλώνει προς όσους-ες δεν σκύβουν το κεφάλι, την ανορίοτη, βίαιη και μονοπωλιακή ισχύ του καθεστώτος.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς γι αυτό το κύρος των διωκτικών αρχών; Την εξώθηση τριών ανθρώπων σε καθεστώς φυγοδικίας στη βάση στημένων ενταλμάτων, όπως ήταν αυτά του Μάριου και του Γρηγόρη, που στηρίχθηκαν σε αναγνώριση 50% (!) μετά από πολύωρη ανάκριση σε φιλικό πρόσωπο; Για τον μεν πρώτο και ακριβώς στη βάση της ίδιας λαθροχειρίας και για τον δεύτερο; Ή μήπως το όνομα του Σίμου Σεϊσίδη που ξέρναγαν όλα τα καθεστωτικά μίντια, ως δράστη, πριν ακόμη στεγνώσει το αίμα του τραυματισμένου συντρόφου στην άσφαλτο, τη μέρα της ληστείας;
Να θυμίσουμε ότι για χρόνια αστικές φυλλάδες, αφιέρωναν σελίδες νουάρ αφηγημάτων καθ’ υπόδειξη της αστυνομίας, στοχοποιώντας τους ως ύποπτους ή δράστες για ένοπλες ενέργειες αντάρτικου πόλης και ληστειών τραπεζών, σκιαγραφώντας ακατάπαυστα μία αυθαίρετη αλλά επιβαρυντική εικόνα ενοχής; Τροφοδοτώντας ένα ανελέητο ανθρωποκυνηγητό, που το 2009 καταλήγει στην επικήρυξη των τριών καταζητούμενων και βαπτισμένων, ως Νο1 δημόσιοι κίνδυνοι, από τα υπουργικά θρασίμια του Πασοκ, Γ. Παπακωνσταντίνου και Μ.Χρυσοχοϊδη προς 600.000 ευρώ.
Ή να ξεχάσουμε τον βαρύτατο φόρο αίματος που πλήρωσε ο Σίμος τον Μάη του 2010, όταν και σε καταδίωξη από ένστολα γουρούνια τραυματίστηκε θανάσιμα και επήλθε μετά από κάκιστη νοσηλεία, τις κρίσιμες τουλάχιστον μέρες, ο ακρωτηριασμός του κάτω δεξιού του άκρου; Να αφήσουμε στη λήθη τη μέρα σύλληψης του συντρόφου Γ.Τσιρώνη και Σ.Χριστοδούλου τον Μάη του 2015 και την αυτοκτονία του Σπύρου Δραβίλα, όταν σε αποκλεισμό οικίας από εκατοντάδες μπάτσους, αρνήθηκε να ξαναγυρίσει στη φυλακή; Να προσπεράσουμε μήπως το γεγονός ότι ο Μάριος, όπως και ο σύντροφος Κ.Σακκάς, γλίτωσαν από καθαρή τύχη το θάνατο από τις ευθείες βολές, κατά τη διάρκεια καταδίωξης τους, από ένστολους δολοφόνους στην περιοχή της Σπάρτης τον Αύγουστο του 2016, όταν και συνελήφθησαν άοπλοι, με μοναδικές «ύποπτες» αποσκευές, τσάντες με ρούχα διακοπών;
Η εξόντωση και εκδικητικότητα των διωκτικών αρχών, πάνω στο σώμα και τη ψυχή του Μάριου, συνεχίστηκε τον Νοέμβρη του 2016 με τη βίαιη λήψη δείγματος DNA από τον σύντροφο. Στα υπόγεια του εφετείου Αθηνών, σε μία καλοστημένη παγίδα με αφορμή την κλήση σε απολογία σε ειδικό εφέτη ανακριτή για την υπόθεση των «ληστών του Διστόμου» (για την οποία τελικά παραπέμπεται σε δίκη στις 25 Μαϊου ως μέλος της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας). Ακόμα ένα δημιούργημα της αντιτρομοκρατικής και ενος εμμονικού εισαγγελέα, του ο Δ. Ασπρογέρακα, που υπηρετεί βαθύτερους και ευρύτερους κατασταλτικούς στόχους, που αφορούν στην αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού για το καθεστώς της αστικής δημοκρατίας και χρησιμοποιεί σέρνοντας συντρόφους, κοινωνικούς κρατούμενους, συγγενικό και φιλικό περιβάλλον στη δικαστική καρμανιόλα με βαρύτατες κατηγορίες.
Η λίστα καταγραφής του «κύρους» της κρατικής κατασταλτικής μηχανής και των μηχανισμών του, τόσο σ’ αυτή την υπόθεση, όσο και σε δεκάδες άλλες περιπτώσεις διώξεων συντρόφων-ισσων, είναι ένας ατελείωτος χείμαρρος εκδικητικής μανίας και λυσσαλέας προσπάθειας εξόντωσης και εξάντλησης των αγωνιστών, που εκβάλει σε κάθε σπιθαμή αυτής της χώρας και φυσικά εντός των αστικών δικαστηρίων και των σωφρονιστικών κολαστηρίων. Βασικός στόχος είναι να καμφθεί το αγωνιστικό φρόνημα των συντρόφων και να παραδειγματιστούν όσοι-ες σκέφτονται, να διαβούν παρόμοιες ή διαφορετικής μορφής διαδρομές αγώνα και αντίστασης.
Η διαχείριση του εσωτερικού εχθρού από το κράτος και τους πολιτικούς προϊστάμενούς του λαμβάνει πιο έντονα σάρκα και οστά στη τωρινή συγκυρία. Σε μία περίοδο σφοδρής επίθεσης από το καθεστώς, ενάντια στον αναρχικό χώρο, που εκδηλώθηκε στους συντρόφους που καταδικάστηκαν σε εξοντωτικές ποινές με το άρθρο του 187Α περί ατομικής τρομοκρατίας. Με την παραλίγο εξόντωση του συντρόφου Κ. Γιαγτζόγλου για το αίτημα της μεταφοράς του στις δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού. Συνεχίζεται με την πρόταση αναίρεσης της αθωωτικής απόφασης του πενταμελούς εφετείου για την υπόθεση του συντρόφου Τ. Θεοφίλου από πρώην εισαγγελέα της αντιτρομοκρατικής και νεοδιορισθέντα αντεισαγγελέα Αρείου Πάγου, ενώ ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη, με άγνωστη κατάληξη, η δίκη σε β’ βαθμό της Ηριάννας και του Περικλή.
Είναι αναμφισβήτητο πλέον ότι εκτυλίσσεται ένα πραγματικά τρομοκρατικό στρατηγικό σχέδιο εναντίον αναρχικών και του ευρύτερου ριζοσπαστικού κινήματος. Το μήνυμα των εκμεταλλευτών είναι ξεκάθαρο. Ό,τι δεν αφομοιώνεται μέσα στον καπιταλιστικό κύκλο και παρεμποδίζει την ομαλή αναπαραγωγή του θα τύχει αυτής της αντιμετώπισης από ένα ολόκληρο σύστημα, και για λόγους επιβίωσης θα εκβιαστεί να προσαρμοστεί, να αναθεωρήσει, να αποκηρύξει.
Σε πείσμα των καιρών οι αγωνιστικές πορείες των συντρόφων και συντροφισσών μας μία φράση αντηχούν μέσα και έξω από τα τείχη: ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ
Συνέλευση αλληλεγγύης στον αναρχικό Μάριο Σεϊσίδη
