Category: Αφισες

Στις 23 Δεκέμβρη τα ξημερώματα, ο συνάδελφος Μοχάμετ κατα την διάρκεια παραπλανητικής παραγγελίας, δέχτηκε επίθεση από τον πρώην εργοδότη του Χρήστο Σαλμά (ιδιοκτήτη και του ψητοπωλείου « το σουβλάκι της Ιφικράτους» στο Χαλάνδρι) και από ακόμα έναν «φουσκωτό» θρασύδειλο. Η αιτία της ενέδρας και του ξυλοδαρμού είναι οι διεκδικήσεις του συναδέλφου Μοχάμετ από τον πρώην εργοδότη του.

Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στη Συγκέντρωση – Πορεία: Παρασκεύη 18/1 

Πλατεία δημοκρατίας ΜΕΤΡΟ Περιστέρι 19.00

Ολόκληρο το κείμενο της ΣΒΕΟΔ εδώ

 

ΛΕΥΤΕΡΙΑ στους 9 Τούρκους Αγωνιστές

ΥΠΟΛΟΓΟΙ: Κυβέρνηση – ΗΠΑ – ΕΕ

Συγκέντρωση – Διαδήλωση Τρίτη 29 Ιανουαρίου 6 μμ

Προπύλαια – Βουλή – Τούρκικη Πρεσβεία

ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ 4 Φεβρουαρίου στον Κορυδαλλό

Πρωτοβουλία Οργανώσεων και Συλλογικοτήτων για την Απελευθέρωση των 9 Τούρκων Αγωνιστών

 

Στα πλαίσια του διεθνούς καλέσματος αλληλεγγύης στον Γενικό Γραμματέα του Λαϊκού Μετώπου Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης, Αχμάντ Σααντάτ, 13 χρόνια φυλακισμένο στις ισραηλινές φυλακές-κολαστήρια, η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό καλεί σε συγκέντρωση αλληλεγγύης την Τρίτη 22 Γενάρη, 18:00 στην Καπνικαρέα.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Κυριακή 16/12/18 :: Απεργία στον κλάδο του εμπορίου

Απεργιακή συγκέντρωση: 11πμ, Πλ. Κοραή, Αθήνα

ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ 32, ΟΥΤΕ 8! ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ!

ΚΑΝΕΝΑΣ ΓΙΑ ΨΩΝΙΑ – ΚΑΝΕΝΑΣ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ
ΣΤΙΣ 16 ΔΕΚΕΜΒΡΗ (και κάθε Κυριακή) ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ.

ΒΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ!

ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΩΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΑΝ ΠΕΛΑΤΕΣ
ΚΑΙ ΣΤ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ.

Η ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΕ,
ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ.

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας
και τα «απελευθερωμένα» ωράρια

Συγκεντρώσεις Αλληλεγγύης στον αναρχικό Μάριο Σεϊσίδη: Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου στις 18.00 – Προπύλαια Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου στις 9.00 – Εφετείο Αθηνών (Λουκάρεως)

«Όποια απόφαση πάρει το δικαστήριο εγώ προσωπικά ως αναρχικός θα συνεχίσω να αντιστέκομαι και να αγωνίζομαι με όλες μου τις δυνάμεις στο πλευρό των καταπιεσμένων και των αδύναμων, εξάλλου κομμάτι αυτών αποτελώ κι εγώ ο ίδιος.» Μ.Σεϊσίδης

Στις 20 Δεκεμβρίου, στο εφετείο Αθηνών, θα διεξαχθεί η δίκη σε β’ βαθμό του αναρχικού Μάριου Σεϊσίδη για την υπόθεση, με δημοσιογραφικούς όρους, των «ληστών με τα μαύρα». Ο Μάριος, όπως και οι σύντροφοι Σ. Σεϊσίδης, Γ. Τσιρώνης και Γ. Δημητράκης είχαν κατηγορηθεί για συμμετοχή στην ληστεία της Ε.Τ.Ε στη Σόλωνος στις 16 Γενάρη 2006. Το σκηνικό που στήνεται μετά τον τραυματισμό και τη σύλληψη του Γ. Δημητράκη, απο πυρά αστυνομικών, είναι βγαλμένο από το καλοκαίρι του 2002, όταν και συλλαμβάνονται μέλη της Ε.Ο 17Ν. Καννιβαλικά τηλεοπτικά show, ευφάνταστοι προσδιορισμοί όπως «η συμμορία με τα ούζι» ή « οι ληστές με τα μαύρα», αμέσως αποδίδονται σε όμάδα αναρχικών, που φέρεται να έχει διαπράξει συνολικά 7 ληστείες τραπεζών και χρηματοδοτεί κάποιο αόρατο επαναστατικό ταμείο, σκιαγραφώντας έτσι τους νέους δημόσιους κίνδυνους. Τα λαγωνικά της αστυνομίας σε αγαστή συνεργασία με μαριονέτες δημοσιογραφίσκους, διαμορφώνουν πάνω σε ισχνές ενδείξεις τις προϋποθέσεις για την έκδοση ενταλμάτων για τους Μάριο, Σίμο και Γρηγόρη.

Η στοχοποιησή τους λάμβάνει τεράστιες διαστάσεις διαμέσου αλλεπάλληλων δημοσιευμάτων, όπου παρουσιάζονται συνεχώς ως δράστες ληστειών τραπεζών και ενεργειών αντάρτικου πόλης. Η επικηρυξή τους πρός 600.000 ευρώ το 2009 και οι αναρτήσεις φωτογραφιών τους σε τοπικά τμήματα ήδη από το 2006 διαμορφώνουν τους κανόνες για το ανθρωποκυνηγητό. Στα χρόνια που θα περάσουν η ιστορία θα καταγράψει τις συλλήψεις των συντρόφων Σίμου και Γρηγόρη το 2010 και 2015 αντίστοιχα, αλλά και τις αθωωτικές αποφάσεις για όσα τους κατηγορούσαν.

Ο σύντροφος Μ. Σεϊσίδης για τις διωκτικές αρχές αποτελούσε τον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας ενόχων, που διακαώς αναζητούσαν για την υπόθεση των «ληστών με τα μαύρα». Η συνειδητή επιλογή του να παραμείνει σε καθεστώς φυγοδικίας, θα δικαιωθεί τελικά μετά τη συλληψή του και τη δίκη που θα ακολουθήσει, καθώς θα καταδικαστεί με απροκάλυπτη εκδικητικότητα και σκληρότητα στην εξωφρενική ποινή κάθειρξης των 36 ετών, για τα αδικήματα της απλής ληστείας κατά συναυτουργία (υπόθεση ΕΤΕ Σόλωνος), τριών απόπειρων ανθρωποκτονίας κατά συναυτουργία από κοινού (υπάλληλος security τράπεζας και οι 2 ειδικοί φρουροί) και σύστασης συμμορίας.

Η εμμονή και το μένος του αστυνομοδικαστικού συμπλέγματος, θα λάβει σάρκα και οστά σε μία δίκη, όπου ουδέν προέκυψε στην ακροαματική διαδικασία, αλλά αποκαλύφθηκε περίτρανα η στοχοποίηση του συντρόφου. Οι δικαστές με περίσσιο θράσος θα παραβλέψουν οτι ήταν οι μπάτσοι αυτοί που πυροβόλησαν αποδεδειγμένα κατ’ εξακολούθηση και τυφλά μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας, τραυματίζοντας ένα λαχειοπώλη στο πόδι. Ότι ήταν αυτοί που παραλίγο να δολοφονήσουν τον αναρχικό Γ.Δημητράκη, πυροβολώντας τον με τρείς σφαίρες στο ψαχνό. Αντί λοιπόν να βρίσκονται εκείνοι στο εδώλιο του κατηγορουμένου για απόπειρες ανθρωποκτονίας και βαριές σωματικές βλάβες, εμφανίζονται σαν θύματα που με το πρόσχημα της νόμιμης άμυνας μπορούν να δολοφονούν, να τρομοκρατούν, να βασανίζουν και να επιβραβεύονται απο την αστική δικαιοσύνη για αυτό. Παρά τις προσπάθειες επιβάρυνσης του συντρόφου με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας, ούτε οι ίδιοι οι μπάτσοι τον αναγνώρισαν, καθιστώντας το κατηγορητήριο ακόμα πιο αίολο και μετέωρο.

Τελικά η επιβολή της καταδίκης στηρίχθηκε βάση μόνο ενός εγγράφου πραγματογνωμοσύνης DNA των εργαστηρίων της αστυνομίας, που εμβόλιμα μπήκε στη διαδικασία και το οποίο απεστάλη απευθείας από γραφεία απηνών διωκτών των αναρχικών, ξεφτιλίζοντας έτσι κάθε έννοια δικαϊκού συστήματος. Είναι ξεκάθαρο ότι η αστική δικαιοσύνη καταδίκασε το σύντροφο επειδή είναι αναρχικός, υλοποιώντας ως πιστός υπηρέτης τους σχεδιασμούς των διωκτικών μηχανισμών και των καθεστωτικών Μ.Μ.Ε., που τόσο είχαν επενδύσει στο τρομολαγνικό αφήγημα των «ληστών με τα μαύρα».

Η επιβολή ποινής στον Μ. Σεϊσίδη για μία υπόθεση που έχει ήδη καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος, συνέπεσε χρονικά και με την καταδίκη της Ηριάννας και του Περικλή με βάση το DNA, ενώ “τυχαία” και στις δύο δίκες προέδρευε η ίδια δικαστής. Η οποία και μετά από δύο βδομάδες, αφού εκτέλεσε πιστά τις άνωθεν εντολές της, προήχθη στη δικαστική ιεραρχία. Η απόφαση της συγκεκριμένης έδρας ήταν η τελευταία ευκαιρία των μηχανισμών να περισώσουν κάτι από το «γόητρό» τους.

Κοιτάζοντας πίσω από τις γραμμές των νόμων της αστικής δικαιοσύνης και ταυτόχρονα κάνοντας μια επισκόπηση στο δωδεκαετές κατασταλτικό χρονικό του Μάριου, προκύπτει αβίαστα η ουσία της ίδιας της υπόθεσης. Η σκληρότητα και ο εκδικητικός χαρακτήρας της καταστολής εις βάρος του, μας κάνει για ακόμα μία φορά να συμπεράνουμε και να διατυπώσουμε πως στην περίπτωση του αναρχικού συντρόφου αυτό που επιχειρεί το κράτος δεν είναι να καταστείλει απλά και μόνο μια παραβατική συμπεριφορά αλλά ουσιαστικά το ίδιο το Α/Α κίνημα. Η αλληλεγγύη, το βασικό μας όπλο και πρόταγμα, είναι αυτή που στις 21 Νοεμβρίου θα αναμετρηθεί τόσο με την προσπάθεια καταστολής του κινήματός μας, όσο και με την απόπειρα εξόντωσης του συντρόφου μας. Ο Μάριος δεν είναι μόνος του για το λόγο ότι η υπόθεση του μας αφορά όλους. Οι μάχες που κερδίζει η δικαστική μαφία στις δικαστικές αιθουσες αποτελεί ουσιαστικά χαμένο έδαφος για εμάς στον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο. Αντίθετα, τα αναχώματα που στήνουμε μέσα από την έμπρακτα αλληλέγγυα στάση μας, δίνουν τη δυνατότητα επανάκτησης αυτών των εδαφών και τη συνέχιση του συνολικού απελευθερωτικού αγωνα.

Συνέλευση Αλληλεγγύης στον αναρχικό Μάριο Σεϊσίδη

Προβολή Ντοκιμαντέρ

Newen Mapuche “η δύναμη των ανθρώπων της Γης”

της Έλενας Βαρελά

Πέμπτη 20 Δεκέμβρη, Πολυτεχνείο (κτ.Γκίνη), 19.00

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

ρεμπέτικο γλέντι οικονομικής ενίσχυσης

για την κάλυψη δικαστικών εξόδων συντρόφου*

στον πολιτικό χώρο στη Σπύρου Τρικούπη 44 στα Εξάρχεια

την Κυριακή 16 Δεκέμβρη από τις 14.00 και μετά…

* ο σύντροφος Λ.Β συνελήφθη στις 10 Φλεβάρη του ‘12 για επίθεση σε ενεχυροδανειστήριο στη Νέα Ιωνία και το Δεκέμβρη του ‘17 καταδικάστηκε από το Εφετείο Αθηνών σε ποινή κάθειρξης δέκα μηνών με τριετή αναστολή.

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

 κείμενο του συντρόφου που δημοσιεύθηκε το Μάη του 2012:

Γύρω στις 3.30 τη νύχτα της 10ης Φλεβάρη 2012, ξημερώματα της 48ωρης γενικής Απεργίας, λίγο πριν τον ιστορικό ξεσηκωμό της 12ης Φλεβάρη, και ενώ λίγο νωρίτερα έχω επιστρέψει στο σπίτι μου, δέχομαι τη μεταμεσονύχτια και δίχως ένταλμα «επίσκεψη» των μισθοφόρων του Κράτους των αφεντικών. Αμέσως μετά την εμφάνισή μου στην εξώπορτα, θα βρεθώ στην Ασφάλεια του Αστυνομικού Τμήματος Νέας Ιωνίας.

Εκεί, ανάμεσα σε βρισιές, τραμπουκισμούς, απειλές και καλοπιάσματα κατηγορούμαι για κάποια ενέργεια που είχε γίνει νωρίτερα ενάντια σ’ ένα ενεχυροδανειστήριο της λεωφόρου Ηρακλείου, για το σπάσιμο μιας βιτρίνας και τη ρίψη μπογιών, σε κάποιο απ’ αυτά τα «μικρομάγαζα» που στους καιρούς της καπιταλιστικής κρίσης πολλαπλασιάζονται σαν καρκινώματα. Από τους ασυρμάτους τους ακούγεται ότι παρόμοιες ενέργειες έχουν πραγματοποιηθεί και σε άλλα τέτοια «μικρομάγαζα» σε διάφορες περιοχές της Αθήνας. Το παιχνίδι του καλού και του κακού συνεχίζεται με διάφορους πρωταγωνιστές ασφαλίτες στους οποίους και δεν παραλείπω να δηλώσω ότι για μένα όλοι αυτοί οι «έντιμοι καταστηματάρχες» δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από τους σύγχρονους μαυραγορίτες. Γύρω στις 7 το πρωί, και ενώ εξακολουθούν να με κρατούν σιδεροδέσμιο και αρνούμαι να τους υπογράψω οτιδήποτε, μου ανακοινώνουν ότι θα με μεταφέρουν στη Γ.Α.Δ.Α.

 

Περίπου τρεις ώρες αργότερα βρίσκομαι στον 6ο όροφο αυτού του ευαγούς ιδρύματος, στο «τμήμα προστασίας κράτους και δημοκρατικού πολιτεύματος». Εκεί και μετά από μια σύντομη επανάληψη των ίδιων κατηγοριών και ενώ μου έχουν κατάσχει το κινητό τηλέφωνο και τον αναπτήρα μου, βρίσκομαι για πολλές ώρες σ’ ένα διάδρομο ν’ αναμένω την εξέλιξη της υπόθεσης. Μέσα σ’ αυτές τις ώρες θα βρεθούν δίπλα μου μερικοί προσαχθέντες και αργότερα οι συλληφθέντες της απεργιακής διαδήλωσης της 10ης Φλεβάρη, ξυλοκοπημένοι από τους «μεροκαματιάρηδες» ματατζήδες. Οι ώρες περνούν και τελικά γύρω στις 8 το βράδυ μου ανακοινώνουν ότι κατηγορούμαι για «εγκληματική οργάνωση», «απόπειρα εμπρησμού κατά συναυτουργία» και «διακεκριμένες περιπτώσεις φθοράς». Tην άλλη μέρα το πρωί με οδηγούν στα δικαστήρια της Ευελπίδων. Εκεί, με την αλληλέγγυα παρουσία δεκάδων συντρόφων, συντροφισσών και φίλων, ο εισαγγελέας θα μου απαγγείλει  τις κατηγορίες της «διακεκριμένης (απρόκλητης) φθοράς ξένης ιδιοκτησίας κατ’ εξακολούθηση και κατά συναυτουργία τελεσθείσα από περισσότερους των δύο δράστες» και της «απόπειρας εμπρησμού κατ’ εξακολούθηση και κατά συναυτουργία». Το αυτόφωρο θα αναβάλει την εκδίκαση της υπόθεσης για τις 17 Φλεβάρη. Πέντε μέρες αργότερα και ενώ αρκετοί ιδιοκτήτες-μαυραγορίτες έχουν σπεύσει να παραβρεθούν ως μάρτυρες κατηγορίας, η εκδίκαση της υπόθεσης θ’ αναβληθεί, λόγω της αποχής των δικηγόρων, για τις 15 Ιούνη 2012.

 Εδώ και χρόνια, έχω εντάξει τον εαυτό μου εκεί που μου ορίζει η ταξική μου συνείδηση, η αναγκαιότητα και η επιθυμία για Αντίσταση και Αγώνα ενάντια στο Κεφάλαιο και το Κράτος του: με την ένταξή σε κατειλημμένα εγχειρήματα, αυτοοργανωμένες συλλογικότητες και ακηδεμόνευτα εργατικά σωματεία, με την αλληλεγγύη στους φυλακισμένους και τους διωκόμενους αγωνιστές, με τη συμμετοχή στον αγώνα ενάντια στους φασίστες, τους ρατσιστές και τους πάτρωνές τους, με την παρουσία σε αδιαμεσολάβητους αγώνες που –μέσα στην επέλαση του ολοκληρωτισμού και κόντρα στις κοινοβουλευτικές αυταπάτες– αποτελούν το μοναδικό υπαρκτό εχθρό των εκμεταλλευτών και των καταπιεστών κάθε πτυχής της ζωής μας. Και αυτό θα συνεχίσω να κάνω, θα συνεχίσω να πορεύομαι μαζί μ’ αυτούς που σε κάθε εποχή και κάθε τόπο αγωνίζονται ενάντια στ’ αφεντικά και τους μαυραγορίτες, τους τοκογλύφους και τους αργυραμοιβούς, τους έμμισθους και άμισθους φρουρούς τους. Γιατί όπως έχει ειπωθεί και σε άλλους, όχι και τόσο μακρινούς και διαφορετικούς καιρούς, εμείς θα τους αντισταθούμε, όποιοι και να ’ναι, όσο δυνατοί και να ’ναι.

Για την Έφοδο στον Ουρανό, για την κοινωνική Απελευθέρωση, για την Ταξική Αντιεξουσία!

Λ.Β

Αθήνα, Μάης 2012

Η ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΒΑΘΑΙΝΕΙ
Η ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ

Εκδήλωση με ομιλήτρια την Παλαιστίνια φοιτήτρια,

πρώην πολιτική κρατούμενη Λίνα Χατάμπ.

Πέμπτη, 13 Δεκεμβρίου, 7 μ.μ. – Πολυτεχνείο.

«Ελευθερία σε όλους τους κρατούμενους, από τον μικρότερο μέχρι τον μεγαλύτερο. Φέρνω μήνυμα ακλόνητης στάσης και περιφρόνησης στους δεσμοφύλακες». Αυτά ήταν τα λόγια της φοιτήτριας Λίνα Χατάμπ, αμέσως μόλις βγήκε από το ισραηλινό κάτεργο της Οφέρ, όπου φυλακίστηκε και βασανίστηκε.

Η Λίνα Χατάμπ, φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο Μπιρζάιτ, είναι ένα από τα πολλά θύματα της ισραηλινής βαρβαρότητας ενάντια στον αγωνιζόμενο παλαιστινιακό λαό. Συνελήφθη στη διάρκεια διαδήλωσης αλληλεγγύης στους Παλαιστίνιους πολιτικούς κρατούμενους στη Μπεϊτούνια της Δυτικής Οχθης, στις 13 Δεκεμβρίου του 2014. Κατηγορήθηκε για «συμμετοχή σε παράνομη διαδήλωση» και «ρίψη πετρών» σε ισραηλινούς στρατώτες.

Μεταφέρθηκε αρχικά στη φυλακή οφέρ, όπου βασανίστηκε με ξυλοδαρμό και καθήλωση σε υγρό τοίχο, σε συνθήκες χειμώνα. Στη συνέχεια, μεταφέρθηκε στο κάτεργο της Χασαρόν. Τον Φεβρουάριο του 2015 καταδικάστηκε σε ποινή εξάμηνης φυλάκισης και πρόστιμο 6.000 σέκελ (1.500 δολάρια). Αποφυλακίστηκε τον Ιούνιο του 2015 και, φυσικά, δε σταμάτησε να αγωνίζεται ενάντια στην Κατοχή, συμμετέχοντας στο φοιτητικό κίνημα, στο κίνημα συμπαράστασης στους πολιτικούς κρατούμενους και σε κάθε αντικατοχική εκδήλωση διαμαρτυρίας και αντίστασης.

Η Λίνα Χατάμπ θα έρθει στην Ελλάδα, καλεσμένη της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό και θα μοιραστεί μαζί μας τις εμπειρίες μιας νέας Παλαιστίνιας, φοιτήτριας και αγωνίστριας του απελευθερωτικού αγώνα. Η εκδήλωση θα γίνει στο Πολυτεχνείο (κτήριο Γκίνη), την Πέμπτη 13 Δεκεμβριου, στις 7 μ.μ. Μετά την ομιλία της Λίνα Χατάμπ θα ακολουθήσει συζήτηση με τους παρευρισκόμενους.

Ενα χρόνο μετά την προκλητική αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ από την αμερικανική κυβέρνηση (6 Δεκέμβρη του 2017), οι Παλαιστίνιοι δυναμώνουν την αντίστασή τους ενάντια στην ισραηλινή κατοχή, κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, με δυσμενείς διεθνείς συσχετισμούς. Η σιωνιστική βαρβαρότητα βαθαίνει, ενισχυμένη από την ασυλία που της παρέχει συνεχώς η ιμπεριαλιστική Δύση. Διακόσιοι νεκροί και δέκα χιλιάδες τραυματίες είναι ο φόρος αίματος που καταβάλλουν επί έξι μήνες οι Παλαιστίνιοι στη «νεκρή ζώνη» γύρω από την πολιορκημένη Λωρίδα της Γάζας, διεκδικώντας το Δικαίωμα της Επιστροφής στις πατρογονικές τους εστίες, από τις οποίες ξεριζώθηκαν και ξεριζώνονται εδώ και δεκαετίες.

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ – ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΩΝ ΤΗΣ 3ΗΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑΣ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΒΑΣΑΝΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΔΕΛΤΑ: ΠΕΜΠΤΗ 29 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ (ΚΤ. 9 ΑΙΘ.4) ΣΤΙΣ 9ΠΜ

Ακολουθεί το κείμενο με το οποίο καλούσαμε στη Συγκέντρωση Αλληλεγγύης στη δίκη των συλληφθέντων συντρόφων-συντροφισσών της 3ης Αντιφασιστικής Μοτοπορείας στις 12/11/18, η οποία και αναβλήθηκε για το Μάρτιο του 2019.

– Στις 30 Σεπτέμβρη του 2012 πραγματοποιείται αντιφασιστική μοτοπορεία στον άξονα της οδού Πατησίων και τις γύρω περιοχές. Πέντε μέρες πριν, είχε πραγματοποιηθεί φασιστική επίθεση στα γραφεία της τανζανικής κοινότητας και σε μετανάστες στην πλατείας Αμερικής. Στην περιοχή είχε συσταθεί ρατσιστική “επιτροπή κατοίκων” με πρότυπο την αντίστοιχη του Αγ. Παντελεήμονα, ενώ ήδη είχαν δημιουργηθεί ομάδες που προχωρούσαν σε επιθέσεις. Μια από αυτές ήταν και ο εμπρησμός ενός μπαρ, του οποίου ο ιδιοκτήτης ήταν από το Καμερούν, από τους φασίστες Παπαβασιλείου (προσωπικό φίλο του Ρουπακιά) και Περρή, οι οποίοι -σύμφωνα με τους ίδιους- “αστυνόμευαν την περιοχή σε ομάδες των πέντε”. Στις 30 Σεπτέμβρη οι φασίστες Παπαβασιλείου και Περρής επιτίθενται σε συντρόφους της μοτοπορείας. Αυτή η κίνηση των φασιστών με την αυτονόητη αμυντική απόκρουση από την μεριά της πορείας ήταν και η αφορμή για την επίθεση που δέχτηκε από την ομάδα ΔΕΛΤΑ, η οποία εμβόλισε την πορεία πέντε φορές κατά την επιστροφή της στα Εξάρχεια, συλλαμβάνοντας συνολικά 15 συντρόφους και συντρόφισσες. Μετά από λίγες εβδομάδες, στη δικογραφία προστέθηκαν ακόμα 6 σύντροφοι με βάση τους αριθμούς των πινακίδων από τις μηχανές τους.

Κατά τη 19ωρη παραμονή των συντρόφων και των συντροφισσών στη ΓΑΔΑ, στο “τμήμα προστασίας του πολιτεύματος” και παρουσία αξιωματικών, βασανίζονται άγρια από τους εγκληματίες της ΔΕΛΤΑ. Μέχρι την αποκάλυψη των βασανιστηρίων από την βρετανική εφημερίδα Guardian, τα καθεστωτικά ΜΜΕ επιβάλλουν ένα τοίχος σιωπής. Παρά την αστυνομική βία και την απειλή της προφυλάκισης όλοι οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες υπερασπίζονται πολιτικά τη συμμετοχή τους στην αντιφασιστική μοτοπορεία.

– Τα βασανιστήρια στους αντιφασίστες και τις αντιφασίστριες το 2012 δεν ήταν μια απλή παρεκτροπή κάποιων αστυνομικών. Ήταν μέρος του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης που έχει επιβάλλει το μνημονιακό πολιτικό προσωπικό, και με τον πιο άγριο τρόπο τα πρώτα χρόνια μετά το 2010, με στόχο την κοινωνική εμπέδωση του φόβου, αλλά και τη περιθωριοποίηση, ποινικοποίηση και καταστολή της επαναστατικής δράσης, καθώς και της ταξικής πάλης.

– Τα γεγονότα της μοτοπορείας απέδειξαν με τον πιο σαφή αλλά και ωμό τρόπο την οργανική και στενή σύνδεση κράτους και παρακράτους. Μια ιστορική σχέση που -χωρίς φτιασιδώματα- αποτυπώθηκε στις 4 Ιουλίου του 2013, ένα χρόνο περίπου μετά τα βασανιστήρια στους αντιφασίστες, όταν – παρουσία του αρχηγού της ΕΛΑΣ- ο γγ της κυβέρνησης Τ. Μπαλτάκος κάλεσε τους αστυνομικούς της ΔΙΑΣ, αλλά κυρίως της ομάδας ΔΕΛΤΑ να έρθουν ένστολοι στο αμφιθέατρο της ΓΑΔΑ, ώστε να συζητήσουν (με αφορμή τα βιβλία του) για την “Κρυπτεία”, μια διαδικασία διαπαιδαγώγησης των αρχαίων Σπαρτιατών μέσα από τη δολοφονία ειλώτων.

– Έξι χρόνια μετά, τη Δευτέρα, 12 Νοέμβρη, δικάζονται οι 21 σύντροφοι και συντρόφισσες, με (ψευδο)μάρτυρες τους φασίστες της περιοχής και την κρατική συμμορία της ομάδας ΔΕΛΤΑ. Σήμερα οι σποραδικές συλλήψεις κάποιων φασιστών δεν πρέπει να δημιουργήσουν καμία αυταπάτη, κανέναν εφησυχασμό. Η ευνοϊκή αστυνομική και δικαστική μεταχείριση τους, καθώς και η επικίνδυνη και τυχοδιωκτική πολιτική νομιμοποίησης της ΧΑ από το ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με την άνοδο του εθνικισμού, την παγκόσμια οικονομία που αδυνατεί να ανακάμψει επαρκώς και μια πιθανή νέα αστάθεια στο αστικό πολιτικό τοπίο μπορεί να αναδείξει τη ΧΑ ξανά σαν μια χρήσιμη εφεδρεία. Για αυτό σήμερα ο οργανωμένος και μαχητικός αντιφασισμός, που θα συγκεντρώνει την αναγκαία μαχητική ισχύ (ιδεολογική, πολιτική, στρατιωτική) στους αποφασιστικούς χρόνους και χώρους, πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα ολόκληρου του κινήματος. Γιατί σήμερα, με το φασισμό να σηκώνει και πάλι απειλητικά κεφάλι στην Ελλάδα, την Ευρώπη και όλο τον κόσμο, όπως έγραφε και η Συνέλευση των κατηγορουμένων αντιφασιστών-αντιφασιστριών της 3ης Αντιφασιστικής Μοτοπορείας “η πολιτική, ηθική και οικονομική στήριξη των κατηγορουμένων και μέσα από αυτήν η πολιτική υπεράσπιση του δικαιώματος και της υποχρέωσής μας στην αντιφασιστική και ταξική αυτοάμυνα είναι ακόμα αναγκαία”.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΜΑΡΙΟ ΣΕΪΣΙΔΗ

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΚΡΑΤΟΣ, ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΕΕ

Ο σύντροφος Μάριος Σεϊσίδης, στις 21 του Νοεμβρίου θα δώσει μια ακόμα μάχη. Ίσως την κρισιμότερη όλων, την τελική μάχη. Στρατευμένος πάνω από μια 20ετία στο αναρχικό κίνημα, ο σύντροφός μας, αυτή τη φορά, δεν θα δώσει τη μάχη του στις κατειλημμένες λεωφόρους των συγκρούσεων και των διαδηλώσεων, ούτε στους σκοτεινούς παράδρομους της εξωθούμενης φυγοδικίας, αλλά στις δικαστικές αίθουσες του εφετείου Αθηνών. Εκεί, όπου η αστική δικαιοσύνη θα επιχειρήσει, μάταια, να καθαρογράψει το τελεσίδικο μήνυμα εξόντωσης του.

Στις 21 του Νοέμβρη θα διεξαχθεί μια πολιτική μάχη, που αφορά, τόσο σε νομικό επίπεδο την κατάρρευση του σαθρού κατηγορητηρίου και την οριστική συντριβή του αστυνομικοδικαστικού αφηγήματος περί ‘’ληστών με τα μαύρα’’, όσο και σε πολιτικό, αφού ύστερα από μια δεκαετία αφηνιασμένου ανθρωποκυνηγητού, μια ανθρωποκτόνων προθέσεων σύλληψη και μια ρεβανσιστικού τύπου πρωτόδικη απόφαση, αυτός που πρέπει να δικαστεί και να καταδικαστεί δεν είναι ο Μάριος, αλλά η αστική δικαιοσύνη και οι ένοπλοι υπηρέτες της.

Η υπόθεση των ‘’ληστών με τα μαύρα’’, όντας πεδίο για την πιλοτική εφαρμογή των νέων κατασταλτικών μεθόδων, αποκτά μια ακόμα κρισιμότερη σημασία σχετικά με την εδραίωση μιας νέου τύπου καταστολής και για τις μάχες που πρέπει να δοθούν εναντίον της. Έτσι, και η αλληλεγγύη στον αναρχικό Μάριο Σεϊσίδη δεν αφορά μονάχα την αυτονόητη συμπαράστασή μας σε έναν κοινωνικό αγωνιστή, αλλά και την αντιπαράθεση με το καθεστώς, που στις πλάτες του συντρόφου μας, προετοίμαζε και προεικόνιζε το δόγμα για τη μεταγενέστερη κατασταλτική πολιτική που εφαρμόζεται και σήμερα.Ήταν λοιπόν το 2006, όταν έπειτα από τη ληστεία της Εθνικής τράπεζας στην Σόλωνος και τη σύλληψη του αναρχικού Γιάννη Δημητράκη, οι διωκτικοί μηχανισμοί εκπονούν μια πρωτοφανέρωτη για το αναρχικό κίνημα κατασταλτική επιχείρηση. Εντάλματα σύλληψης για κοντινούς συντρόφους του συλληφθέντα, προσαγωγές ‘’υπόπτων’’ και ‘’διαρροές’’ των ονομάτων συντρόφων στα ΜΜΕ, εφεύρεση του ευφυολογήματος των ‘’ληστών με τα μαύρα’’ ως απόπειρα αναβάθμισης των δραστών σε μια οργανωμένη ομάδα διάπραξης ληστειών, απόπειρα ποινικοποίησης των δομών κινηματικής αλληλεγγύης μέσω του επονομαζόμενου ‘’επαναστατικού ταμείου’’.

Η ‘’κατάσταση έκτακτης ανάγκης’’ που επιβλήθηκε από τις διωκτικές αρχές το 2006, είχε στόχο αρχικά την εξουδετέρωση των όποιων κοινωνικών αντανακλαστικών απέναντι στην κατασταλτική ασυδοσία που θα επακολουθούσε, επιχειρώντας να αποσπάσουν συναινέσεις μέσω της τρομοκράτησης και του φόβου. Η ακατάσχετη προβολή από τα δελτία ειδήσεων των κάθε λογής τρομοσεναρίων, αποσκοπούσε στην απρόσκοπτη και αθρόα στοχοποίηση αναρχικών συντρόφων και εντέλει του αναρχικού κινήματος γενικότερα. Όμως, ακόμα παραπέρα, αυτή η επιχειρούμενη χειραγώγηση της ‘’κοινής γνώμης’’ στόχευε και την ίδια την κοινωνία και τις όποιες αντιστάσεις της.

Το γεγονός πως οι δύο από τους τρείς συντρόφους που εξωθήθηκαν στην φυγοδικία μαζί με τον Μάριο Σεϊσίδη, αθωώθηκαν πανηγυρικά, ως απόρροια των εξόφθαλμα ανυπόστατων στοιχείων που ακόμα και ένα αστικό δικαστήριο δεν μπορούσε να παραβλέψει, δεν αναιρεί στον πυρήνα του το νέο κατασταλτικό δόγμα, αλλά το ενσαρκώνει. Το δόγμα που εφορμά από την ‘’αντιτρομοκρατική εκστρατεία’’ που εξαπολύουν τα δυτικά κράτη και στο εσωτερικό τους, αφορά την κατασκευή πειστηρίων, την καταπάτηση των έστω και αστικών δικαιωμάτων, την στοχοποίηση, την σύλληψη, την επικήρυξη και τη φυλάκιση των εκάστοτε υπόπτων, μέχρι οι ίδιοι να αποδείξουν την αθωότητά τους.

Όμως, ενώ οι σύντροφοι Σίμος Σεϊσίδης και Γρηγόρης Τσιρώνης κατάφεραν να απεμπλακούν οριστικά από το πολυετές κυνηγητό εναντίον τους, για τον σύντροφο Μάριο Σεϊσίδη τα πράγματα φαίνεται πως είναι διαφορετικά. Όντας ο τελευταίος πολιτικός κρατούμενος για την συγκεκριμένη υπόθεση, ο Μάριος αποτελεί σημειολογικά το εχέγγυο για το κατά τα άλλα καταρρακωμένο γόητρο των διωκτικών αρχών. Τα 36 χρόνια κάθειρξης που του επιβλήθηκαν πρωτόδικα, αποτυπώνουν την πρόθεση για την πολυετή αιχμαλωσία του συντρόφου μας, ως λάφυρο, ως έσχατη δικαίωση μιας κουρελιασμένης κατασταλτικής μανίας.

Σε αυτή τη μάχη ο σύντροφος Μάριος Σεϊσίδης δεν μπορεί να είναι μόνος. Για 10 και πλέον χρόνια το κίνημα αλληλεγγύης στάθηκε ώριμα στο πλευρό των συντρόφων που διώχθηκαν για την συγκεκριμένη υπόθεση, κατάφερε να σπάσει την απομόνωση και την τρομοκρατία, να αποδομήσει τα τρομοσενάρια και τα κουρελόχαρτα των δικογραφιών, κατάφερε να απελευθερώσει τους κρατούμενους συντρόφους μας. Στις 21 του Νοεμβρη, μαζί με τον Μάριο, το κίνημα αλληλεγγύης θα δώσει και αυτό την τελική του μάχη. Για να κλείσει οριστικά αυτός ο κύκλος, για να βγούμε νικητές, για να πάρουμε πίσω και τον τελευταίο σύντροφό μας.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16/11, ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ , 18:00

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ: ΤΕΤΑΡΤΗ 21/11, ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ, 9:00

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)