Κυκλοφόρησε η μπροσούρα της Ταξικής Αντεπίθεσης :
“Καπιταλιστική κρίση και πόλεμος: Η Ελλάδα ως προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ”.
Κεντρική διάθεση από τον πολιτικό χώρο της ΤΑ
στη Σπύρου Τρικούπη 44 (Εξάρχεια)
Category: Προκηρυξεις/ Μπροσουρες
Συνέλευση για την Επανοικειοποίηση των Εξαρχείων: Συγκέντρωση, Κυριακή 2/6 πλ. Εξαρχείων 6μμ
Ούτε οι απειλές σε συντρόφους και οι πυροβολισμοί στα στενά των Εξαρχείων από τους ναρκέμπορους, ούτε οι επιθέσεις σε προσφυγικές καταλήψεις και η επίδειξη δύναμης των κατασταλτικών μηχανισμών θα φοβίσουν τον κόσμο του αγώνα. Η ιδιοποίηση του δημόσου χλωρου από το ναρκεμπόριο είναι ένα κρατικό – καπιταλιστικό σχέδιο.
Στις 2 Μάη 2019 συνέβη ένοπλη συμπλοκή με έναν τραυματία στην οδό Σολωμού. Στις 15 Μάη το απόγευμα εν μέσω συμπλοκής συμμοριών πάνω στην πλατεία Εξαρχείων πυροβολείται και τραυματίζεται στην κοιλιά ένας άντρας ενώ ακολουθεί νέα συμπλοκή και επίδειξη όπλων. Στις 21 Μάη το βράδυ μετά από πυροβολισμούς- σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών- τραυματίζεται από σφαίρα στο χέρι μια γυναίκα στην οδό Τοσίτσα. Την Παρασκευή 24 Μάη το βράδυ, δυο ένοπλοι μαφιόζοι εισβάλλουν στην πλατεία πυροβολώντας περισσότερες από είκοσι φορές στον αέρα, προκαλώντας πανικό σε πλήθος ανθρώπων που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στην ευρύτερη περιοχή, δηλώνοντας προς πάσα κατεύθυνση ποιος κάνει κουμάντο στα Εξάρχεια.
Τα περιστατικά πυροβολισμών στον δημόσιο χώρο, εν μέσω εκατοντάδων ανθρώπων που κινούνται στην περιοχή, είναι συνέχεια πολλών άλλων που έχουν προηγηθεί και αποσπασματικές εικόνες της καθημερινής επιχείρησης ιδιοποίησης του δημόσιου χώρου των Εξαρχείων από τη μαφία για την απρόσκοπτη ανάπτυξη του ναρκεμπόριου, τον έλεγχο των πόστων και την κυριαρχία στην περιοχή. Σε αυτήν την επιχείρηση εντάσσονται η στοχοποίηση και οι απειλές από ναρκέμπορους προς συγκεκριμένους συντρόφους αγωνιστές της Συνέλευσης για την επανοικειοποίηση των Εξαρχείων, που με συνέπεια συμμετέχουν όλα τα τελευταία χρόνια στον συλλογικό αγώνα για το ξερίζωμα του ναρκεμπορίου από τη γειτονιά. Πρόκειται για απειλές που πραγματοποιήθηκαν αμέσως μετά τις μαζικές κινητοποιήσεις του αυτοοργανωμένου κινήματος το προηγούμενο διάστημα, μετά από πρωτοβουλία συντροφισσών, με αφορμή περιστατικά βιασμών και οι οποίες αποτέλεσαν σημαντικές κινήσεις αγωνιστικής συσπείρωσης και ανάχωμα στην αντικοινωνική συνθήκη που επιχειρείται να επιβληθεί ολοκληρωτικά στην περιοχή.
Τα τελευταία περιστατικά καθώς επίσης οι επιθέσεις κατά όποιου, όποιας και ό,τι θεωρείται εύκολος στόχος, οι βιασμοί και πλήθος δράσεων εξουσιαστικής επιβολής και κοινωνικού κανιβαλισμού συνθέτουν μια ζοφερή πραγματικότητα όπου κυριαρχεί ο νόμος του “δυνατού πάνω στον αδύναμο”. Μια γενικευμένη αντικοινωνική συνθήκη που διαμορφώνεται με βάση τις κυρίαρχες αξίες της εξουσίας και η οποία αν δεν ανακοπεί, θα οξυνθεί μέχρι τα έσχατα όρια της κοινωνικής αποσάθρωσης και συντηρητικοποίησης στην περιοχή, υπό την πλήρη εποπτεία και αξιοποίηση των κατασταλτικών επιτελείων και μηχανισμών του κράτους, ως αναγκαία μεταβατική συνθήκη για τη συντριπτική αστυνομική επέμβαση κατά των αγωνιστών, των απόκληρων, των κοινωνικών εγχειρημάτων στέγασης, των προσφύγων, των μεταναστών, των πολιτικών και ταξικών δομών αγώνα.
Άλλωστε, κατά τις τελευταίες πολυδιαφημιζόμενες αστυνομικές επιχειρήσεις και την επίδειξη δύναμης των μπάτσων στα Εξάρχεια επιχειρήθηκε περισσότερο από κάθε άλλη φορά και επιτεύχθηκε σε έναν βαθμό η αξιοποίηση αυτής της συνθήκης. Το κατασταλτικό χτύπημα και η εκκένωση μιας σειράς προσφυγικών καταλήψεων στέγης, το ξεσπίτωμα και η προσαγωγή εκατοντάδων προσφύγων και μεταναστών, ανάμεσά τους πλήθος μικρών παιδιών, παράλληλα με επιχειρήσεις της δίωξης ναρκωτικών σε διάφορα σημεία κατά μερικών παρατρεχάμενων της μαφίας και το τσουβάλιασμα όλων μαζί σε ένα μιντιακό σόου “πάταξης της ανομίας και των ναρκωτικών”, πραγματοποιήθηκε στην κατεύθυνση του στρατηγικού σχεδιασμού του κράτους και χωρίς να συναντήσει ισχυρές αντιστάσεις.
Αντιστάσεις που μπορούν να αναπτυχθούν με αγωνιστική αξιοπιστία, μόνο στον βαθμό που κατακτιούνται και συντίθεται σταθερές θέσεις και στάσεις απέναντι στην παρασιτική, διαβρωτική και εκφυλιστική για το σύνολο της κοινωνικής ζωής δράση της ναρκομαφίας και των αντικοινωνικών συμμοριών, τόσο από τα ίδια τα εγχειρήματα και τους ανθρώπους τους που βρίσκονται άμεσα στο στόχαστρο της καταστολής όσο και από ευρύτερα κομμάτια του κινήματος. Αυτή είναι η μοναδική προοπτική συνάντησης πολλών και διαφορετικών ώστε να αντιπαρατεθεί στα Εξάρχεια με όρους νίκης ο ζωντανός και σύνθετος κόσμος του αγώνα με τον σάπιο κόσμο της εξουσίας, του ναρκεμπορίου, της καταστολής, του καπιταλισμού, του κοινωνικού κανιβαλισμού.
Θα επαναλάβουμε ότι η μετατροπή της πλατείας Εξαρχείων και των παρακείμενων δρόμων στη μεγαλύτερη ναρκοπιάτσα του κέντρου της Αθήνας και το σύνολο της γειτονιάς σε πεδίο άσκησης κάθε λογής αντικοινωνικών δράσεων είναι το όχημα για την απονοηματοδότηση της αυτοοργάνωσης και τον μαρασμό των ριζωμένων εδώ και δεκαετίες χαρακτηριστικών της κοινωνικής αλληλεγγύης, της συνύπαρξης και της αντίστασης στο έδαφος των Εξαρχείων. Αποτελεί το όχημα για την κατασταλτική, ιδεολογική και “αναπτυξιακή” επέλαση του κράτους και του κεφαλαίου σε αυτό.
Μια διαδικασία που εξελίσσεται ήδη με ορατές συνέπειες την αύξηση των δυνατοτήτων του κράτους να επιχειρεί στα Εξάρχεια, προχωρώντας τον στρατηγικό του σχεδιασμό και συγχρόνως τη συρρίκνωση των δυνατοτήτων του κόσμου της αυτοοργάνωσης να αντιστέκεται και να ορίζει -με τις αρχές, τις αξίες, τα κοινωνικά και ταξικά περιεχόμενα του αγώνα- το έδαφος που καταφέρνει να ανακτά από την ολοκληρωτική κυριαρχία της αστυνομίας.
Ωστόσο έχοντας βρεθεί ως συλλογική διαδικασία αγώνα, ανελλιπώς τα τελευταία τέσσερα χρόνια μαζί με πολλούς άλλους, σε ευθεία αντιπαράθεση με τη μαφία, τα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού και τους κατασταλτικούς σχεδιασμούς του κράτους, δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι το αυτοοργανωμένο κίνημα έχει πολύ περισσότερες δυνατότητες από αυτές που ήδη έχουν εκφραστεί. Πολύ μεγαλύτερο βάθος, δυναμική και προοπτική για να ανατρέψει αυτήν τη συνθήκη. Αυτό δείχνουν οι εκατοντάδες των αγωνιστών που διαδήλωσαν στις 29 Μάρτη 2019 στα Εξάρχεια με κεντρικό πανό: Πίσω μαφιόζοι – βιαστές, Εμπρός σύντροφοι και συντρόφισσες. Που συναντήθηκαν με εκατοντάδες άλλους κατοίκους της περιοχής, που φώναξαν ότι καμία δεν πρέπει και δεν θα είναι μόνη της απέναντι στην εξουσιαστική βαρβαρότητα, που αντιπαρέβαλαν στην εξουσιαστική βία των μαφιόζων και των βιαστών τη συλλογική δύναμη του αγώνα, που γέμισαν τους δρόμους των Εξαρχείων με συνθήματα, πείσμα και αποφασιστικότητα. Αυτό δείχνει επίσης η συγκρότηση λόγου και το βάθεμα της συνείδησης σχετικά με το ρόλο της μαφίας και τη στρατηγική του κράτους που εκφράστηκε από αρκετά εγχειρήματα αγώνα και στέγασης προσφύγων, ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες εκκενώσεις καταλήψεων. Αυτό δείχνει τέλος, η ολοκληρωτική διάψευση τόσο από την ίδια την πραγματικότητα όσο και από τη συνέχιση του αγώνα, και εν τέλει η εξαφάνιση από τον δημόσιο διάλογο, του συκοφαντικού αφηγήματος ενός αποστασιοποιημένου από τον αγώνα κομματιού του χώρου που κυκλοφόρησε έντυπα το προηγούμενο διάστημα. Με βάση το οποίο επιχειρήθηκε η υποβάθμιση του ρόλου του ναρκεμπορίου και η συγκάλυψη φαινομένων κοινωνικού κανιβαλισμού στην περιοχή, στοχοποιήθηκαν ομάδες προς ικανοποίηση κάθε είδους εχθρών και επιχειρήθηκε η συκοφάντηση του αγώνα ως προσπάθεια “ενδοχωρικής ηγεμονίας”, τοξικοφοβία, συστράτευση με την κυβέρνηση, την αστυνομία, το νόμιμο εμπόριο κ.α. Ενώ οι αντιδραστικές υστερικές κραυγές διαφόρων ανώνυμων μετά τις τελευταίες μαζικές κινητοποιήσεις, που παραλληλίζουν τα στοχευμένα χτυπήματα κατά των ναρκεμπόρων, των μαχαιροβγαλτών και των πιστολέρο της μαφίας με φασιστικά – ρατσιστικά πογκρόμ, έρχονται να συμπληρώσουν τα ψελλίσματα των προηγούμενων “αντιπολιτευόμενων”. Συγχέουν με τη σειρά τους συνειδητά μορφές πάλης και αυτοάμυνας του κινήματος με χουλιγκανίστικες πρακτικές συλλογικής ευθύνης που έλαβαν χώρα στην περιοχή, συκοφαντώτας τις πρώτες και αφήνοντας στο απυρόβλητο τους φορείς των δεύτερων. Επιπλέον, τσουβαλιάζουν το σύνολο του προσφυγικού και μεταναστευτικού πληθυσμού με μια μειοψηφία συμμοριτών ναρκο-λιανέμπορων και υπερασπιστών με τη βία των συμφερόντων της μαφίας που εξουσιάζουν όλους τους υπόλοιπους, ρίχνοντας εν τέλει έτσι νερό στο μύλο αυτού που υποτίθεται ότι αντιμάχονται: στη φασιστική και ρατσιστική ρητορική που ταυτίζει το σύνολο του προσφυγικού και μεταναστευτικού πληθυσμού με το έγκλημα.
Δεν θα αφήσουμε αμαχητί τους μαφιόζους, κάθε λογής αντικοινωνικές συμμορίες και το κράτος να επιβληθούν και να κυριαρχήσουν στον δημόσιο χώρο.
Ο αγώνας για τα Εξάρχεια της μαχητικής αντίστασης, της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, της ταξικής αλληλεγγύης, της συνύπαρξης των διαφορετικών και των κοινών αγώνων ντόπιων, προσφύγων και μεταναστών, οφείλει, μπορεί και θα περάσει από πάνω τους
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΙΟΥΝΗ 2019, ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ 6 Μ.Μ
Συνέλευση για την επανοικειοποίηση των Εξαρχείων /Μάης 2019
ΑΔΕΙΑ ΤΩΡΑ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ – ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ και ΠΟΡΕΙΑ, ΤΡΙΤΗ 14/5, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, 7μμ
Με αντιμετωπίζετε ως πολιτικό αντίπαλο . Γι’ αυτό κι εγώ ξαναπιάνω το κόκκινο νήμα των αγώνων. Αρχίζω απεργία πείνας.
Δημήτρης Κουφοντίνας
Φυλακές Κασσαβέτειας
2.5.2019
Για ακόμα μια φορά ο πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται στο επίκεντρο των κατασταλτικών μεθοδεύσεων της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας. Για δεύτερη φορά, ο εισαγγελέας έθεσε βέτο στην απόφαση του Συμβουλίου Φυλακής για τη χορήγηση στον Δ. Κουφοντίνα της κανονικής άδειας που δικαιούται.
Ο εισαγγελέας Κωνσταντίνου, που έθεσε το νέο βέτο, ήταν από τους εισαγγελείς που είχαν εγκρίνει μία από τις προηγούμενες άδειες του Δ. Κουφοντίνα (έξι τον αριθμό). Τώρα «θυμήθηκε» τη φράση «να ξαναπιάσουμε το κόκκινο νήμα των αγώνων μέσα κι έξω από τη φυλακή», που είχε χρησιμοποιήσει ο πολιτικός κρατούμενος στη δήλωση γνωστοποίησης της προηγούμενης απεργίας πείνας (Μάιος – Ιούνιος 2018), με την οποία διεκδίκησε και κέρδισε την τρίτη κατά σειρά άδεια, όσο ακόμα βρισκόταν στις φυλακές Κορυδαλλού.
Κυνικά και απροκάλυπτα, η κρατική εξουσία έθεσε και πάλι στον Δ. Κουφοντίνα το δίλημμα: ή αποκηρύσσεις τις ιδέες σου και υπογράφεις δήλωση μετάνοιας ή σου κόβουμε τις άδειες που έπαιρνες. ‘Η υποτάσσεσαι στις αποφάσεις μας, που παραβιάζουν ακόμα και τον ισχύοντα νόμο, ή βάζεις σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή σου.
Ο Δ. Κουφοντίνας δεν είχε άλλη επιλογή από το να χρησιμοποιήσει το έσχατο μέσο πάλης που έχει ένας κρατούμενος: την απεργία πείνας. Αυτή η επιλογή ήταν μονόδρομος για έναν αγωνιστή με τα δικά του χαρακτηριστικά.
Από τη μεριά της εξουσίας, όμως, ο εκβιασμός αυτός ισοδυναμεί με υποβολή του πολιτικού κρατούμενου Δ. Κουφοντίνα στο βασανιστήριο της πείνας. Ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη την ηλικία του και την κλονισμένη από την προηγούμενη απεργία πείνας υγεία του.
Μετά τη χορήγηση της τρίτης άδειας και τη μεταφορά του Κουφοντίνα στις φυλακές Βόλου, ακολούθησε ένα κρεσέντο τρομοϋστερίας, μιντιακού κυνηγιού μαγισσών από τα διάφορα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια και πιέσεων και παρεμβάσεων τόσο του ντόπιου αστικού πολιτικού προσωπικού όσο και της αμερικάνικης πρεσβείας.
Επαναφέρθηκε η εκβιαστική απαίτηση της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας προς τους πολιτικούς κρατούμενους να παραδώσουν δηλώσεις μετάνοιας και αποκήρυξης της πολιτικής τους ιστορίας, αλλά και ολόκληρης της επαναστατικής ιστορίας του τόπου, ώστε να ανταλλάξουν την προσωπική και πολιτική τους αξιοπρέπεια με την χορήγηση της άδειας. Επαναφέρθηκε η επιδίωξη του αστικού κράτους να ταπεινώνει τους πολιτικούς του αντιπάλους για να πείσει τους καταπιεσμένους πως κάθε αντίσταση απέναντι στους δυνάστες τους είναι μάταιη.
Η άρνηση χορήγησης άδειας δεν είναι μια προσωπική υπόθεση του Δ. Κουφοντίνα. Στο πρόσωπό του χτυπιέται ολόκληρο το κίνημα, χτυπιούνται όλοι οι καταπιεσμένοι και κολασμένοι, χτυπιέται ο ίδιος ο λαός. Χτυπιέται οποιοσδήποτε επιχειρεί να σπάσει το κρατικό μονοπώλιο της βίας και να αμφισβητήσει την απόλυτη κυριαρχία της αστικής εξουσίας. Χτυπιέται οποιαδήποτε απειθαρχία απέναντι σε ένα σύστημα που βασισμένο πάνω στην ταξική εκμετάλλευση γεννά τη βία, την αδικία, τον πόλεμο και το θάνατο.
Δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε και την απόλυτη συνενοχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σ’ αυτήν την αυταρχική εκτροπή. Της κυβέρνησης των yes men, της «κυβερνώσας αριστεράς» που έχει προσκυνήσει όσο κανένας άλλος τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Δεν ξεχνάμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις αντίθετες εξαγγελίες, διατηρεί εδώ και τέσσερα χρόνια την αυταρχική διάταξη Δένδια που δίνει δικαίωμα βέτο στους εισαγγελείς για τις άδειες των κρατούμενων. Ταυτόχρονα, με τον καινούριο Ποινικό Κώδικα που βρίσκεται σε διαδικασία διαβούλευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί και αυστηροποιεί τον 187Α, τον «αντι»τρομοκρατικό νόμο με τον οποίο δικάζονται και καταδικάζονται αναρχικοί και κομμουνιστές αγωνιστές. Την ίδια στιγμή, ο υπουργός δικαιοσύνης Μιχάλης Καλογήρου δηλώνει ευθαρσώς ότι «ο νόμος είναι συγκεκριμένος και η χώρα έχει από το 2015 ένα συγκεκριμένο σχέδιο σωφρονιστικής πολιτικής, το οποίο είναι δημοκρατικό και φιλελεύθερο» και ότι «η δημοκρατία δεν εκδικείται». Η διατήρηση όμως της διάταξης Δένδια και οι απαιτήσεις δηλώσεων μετάνοιας από το Δ. Κουφοντίνα αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο.
Η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική τρομοκρατία. Στη συγκυρία που βρισκόμαστε, στις μεθοδεύσεις της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας κατά του Δημήτρη Κουφοντίνα συμπυκνώνεται η ουσία της καταστολής που εξαπολύεται ενάντια σε ολόκληρο το κίνημα. Κόντρα στις μεθοδεύσεις αυτές, ενάντια στην «αντι»τρομοκρατική νομοθεσία και στη διάταξη περί εισαγγελικού βέτο για τις άδειες, οι δυνάμεις του ευρύτερου κοινωνικού και ταξικού κινήματος οφείλουν να σταθούν δίπλα στο Δημήτρη Κουφοντίνα που καλείται για μια ακόμη φορά να διεκδικήσει το αυτονόητο.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ και ΠΟΡΕΙΑ, ΤΡΙΤΗ 14/5, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, 7μμ
Συνέλευση αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο Δημήτρη Κουφοντίνα
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ & ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ, ΤΡΙΤΗ 7/5, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, 7μμ
ΑΔΕΙΑ ΤΩΡΑ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
Να καταργηθεί το εισαγγελικό βέτο
Με αντιμετωπίζετε ως πολιτικό κρατούμενο.
Γι’ αυτό κι εγώ ξαναπιάνω το κόκκινο νήμα των αγώνων. Αρχίζω απεργία πείνας.
Δημήτρης Κουφοντίνας
Φυλακές Κασσαβέτειας
2.5.2019
Για ακόμα μια φορά ο πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται στο επίκεντρο των κατασταλτικών μεθοδεύσεων της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας. Για δεύτερη φορά, ο εισαγγελέας έθεσε βέτο στην απόφαση του Συμβουλίου Φυλακής για τη χορήγηση στον Δ. Κουφοντίνα της κανονικής άδειας που δικαιούται.
Ο εισαγγελέας Κωνσταντίνου, που έθεσε το νέο βέτο, ήταν από τους εισαγγελείς που είχαν εγκρίνει μία από τις προηγούμενες άδειες του Δ. Κουφοντίνα (έξι τον αριθμό). Τώρα «θυμήθηκε» τη φράση «να ξαναπιάσουμε το κόκκινο νήμα των αγώνων μέσα κι έξω από τη φυλακή», που είχε χρησιμοποιήσει ο πολιτικός κρατούμενος στη δήλωση γνωστοποίησης της προηγούμενης απεργίας πείνας (Μάιος – Ιούνιος 2018), με την οποία διεκδίκησε και κέρδισε την τρίτη κατά σειρά άδεια, όσο ακόμα βρισκόταν στις φυλακές Κορυδαλλού.
Κυνικά και απροκάλυπτα, η κρατική εξουσία έθεσε και πάλι στον Δ. Κουφοντίνα το δίλημμα: ή αποκηρύσσεις τις ιδέες σου και υπογράφεις δήλωση μετάνοιας ή σου κόβουμε τις άδειες που έπαιρνες. ‘Η υποτάσσεσαι στις αποφάσεις μας, που παραβιάζουν ακόμα και τον ισχύοντα νόμο, ή βάζεις σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή σου.
Ο Δ. Κουφοντίνας δεν είχε άλλη επιλογή από το να χρησιμοποιήσει το έσχατο μέσο πάλης που έχει ένας κρατούμενος: την απεργία πείνας. Αυτή η επιλογή ήταν μονόδρομος για έναν αγωνιστή με τα δικά του χαρακτηριστικά.
Από τη μεριά της εξουσίας, όμως, ο εκβιασμός αυτός ισοδυναμεί με υποβολή του πολιτικού κρατούμενου Δ. Κουφοντίνα στο βασανιστήριο της πείνας. Ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη την ηλικία του και την κλονισμένη από την προηγούμενη απεργία πείνας υγεία του.
Μετά τη χορήγηση της τρίτης άδειας και τη μεταφορά του Κουφοντίνα στις φυλακές Βόλου, ακολούθησε ένα κρεσέντο τρομοϋστερίας, μιντιακού κυνηγιού μαγισσών από τα διάφορα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια και πιέσεων και παρεμβάσεων τόσο του ντόπιου αστικού πολιτικού προσωπικού όσο και της αμερικάνικης πρεσβείας.
Επαναφέρθηκε η εκβιαστική απαίτηση της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας προς τους πολιτικούς κρατούμενους να παραδώσουν δηλώσεις μετάνοιας και αποκήρυξης της πολιτικής τους ιστορίας, αλλά και ολόκληρης της επαναστατικής ιστορίας του τόπου, ώστε να ανταλλάξουν την προσωπική και πολιτική τους αξιοπρέπεια με την χορήγηση της άδειας. Επαναφέρθηκε η επιδίωξη του αστικού κράτους να ταπεινώνει τους πολιτικούς του αντιπάλους για να πείσει τους καταπιεσμένους πως κάθε αντίσταση απέναντι στους δυνάστες τους είναι μάταιη.
Η άρνηση χορήγησης άδειας δεν είναι μια προσωπική υπόθεση του Δ. Κουφοντίνα. Στο πρόσωπό του χτυπιέται ολόκληρο το κίνημα, χτυπιούνται όλοι οι καταπιεσμένοι και κολασμένοι, χτυπιέται ο ίδιος ο λαός. Χτυπιέται οποιοσδήποτε επιχειρεί να σπάσει το κρατικό μονοπώλιο της βίας και να αμφισβητήσει την απόλυτη κυριαρχία της αστικής εξουσίας. Χτυπιέται οποιαδήποτε απειθαρχία απέναντι σε ένα σύστημα που βασισμένο πάνω στην ταξική εκμετάλλευση γεννά τη βία, την αδικία, τον πόλεμο και το θάνατο.
Δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε και την απόλυτη συνενοχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σ’ αυτήν την αυταρχική εκτροπή. Της κυβέρνησης των yes men, της «κυβερνώσας αριστεράς» που έχει προσκυνήσει όσο κανένας άλλος τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Δεν ξεχνάμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις αντίθετες εξαγγελίες, διατηρεί εδώ και τέσσερα χρόνια την αυταρχική διάταξη Δένδια που δίνει δικαίωμα βέτο στους εισαγγελείς για τις άδειες των κρατούμενων. Ταυτόχρονα, με τον καινούριο Ποινικό Κώδικα που βρίσκεται σε διαδικασία διαβούλευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί και αυστηροποιεί τον 187Α, τον «αντι»τρομοκρατικό νόμο με τον οποίο δικάζονται και καταδικάζονται αναρχικοί και κομμουνιστές αγωνιστές. Την ίδια στιγμή, ο υπουργός δικαιοσύνης Μιχάλης Καλογήρου δηλώνει ευθαρσώς ότι «ο νόμος είναι συγκεκριμένος και η χώρα έχει από το 2015 ένα συγκεκριμένο σχέδιο σωφρονιστικής πολιτικής, το οποίο είναι δημοκρατικό και φιλελεύθερο» και ότι «η δημοκρατία δεν εκδικείται». Η διατήρηση όμως της διάταξης Δένδια και οι απαιτήσεις δηλώσεων μετάνοιας από το Δ. Κουφοντίνα αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο.
Η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική τρομοκρατία. Στη συγκυρία που βρισκόμαστε, στις μεθοδεύσεις της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας κατά του Δημήτρη Κουφοντίνα συμπυκνώνεται η ουσία της καταστολής που εξαπολύεται ενάντια σε ολόκληρο το κίνημα. Κόντρα στις μεθοδεύσεις αυτές, ενάντια στην «αντι»τρομοκρατική νομοθεσία και στη διάταξη περί εισαγγελικού βέτο για τις άδειες, οι δυνάμεις του ευρύτερου κοινωνικού και ταξικού κινήματος οφείλουν να σταθούν δίπλα στο Δημήτρη Κουφοντίνα που καλείται για μια ακόμη φορά να διεκδικήσει το αυτονόητο.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ και ΠΟΡΕΙΑ, ΤΡΙΤΗ 7/5, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, 7μμ
Συνέλευση αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο Δημήτρη Κουφοντίνα
Η Πρωτομαγιά είναι και θα παραμείνει εργατική. Για να γίνει η πάλη των εργατών ο χειρότερος εφιάλτης των κεφαλαιοκράτων.
133 χρόνια από την αιματοβαμμένη Εργατική Πρωτομαγιά του Σικάγο, οι αγώνες της εργατικής τάξης συνεχίζουν να είναι επίκαιροι, ελπιδοφόροι και νικηφόροι. Η Εργατική Πρωτομαγιά, όσο κι αν πασχίζουν το αστικό πολιτικό προσωπικό, τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές και η ολιγαρχία του πλούτου να την υποβιβάσουν σε μία απλή επετειακή ημέρα μνήμης, θα συμβολίζει τους μαχητικούς ταξικούς αγώνες της εργατικής τάξης σε όλο τον κόσμο. Θα υπενθυμίζει ότι στην ιστορία των ταξικών και κοινωνικών αγώνων τίποτα δεν χαρίστηκε και όλα κατακτήθηκαν με αίμα και θυσίες. Θα υπογραμμίζει με τον πιο ωμό τρόπο την υποκρισία της αστικής δημοκρατίας, όταν το πολιτικό της προσωπικό μιλά για «ανθρωπισμό» και «δικαιώματα», αποκαλύπτοντας τη βία του κεφαλαίου και του κράτους του απέναντι στις υποτελείς τάξεις, όταν αυτές αγωνίζονται και διεκδικούν ό,τι τους ανήκει.
Η Εργατική Πρωτομαγιά θα δείχνει πάντα το δρόμο στους εργάτες και τις εργάτριες, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες όλων των χωρών, για να παλέψουν για μία καλύτερη ζωή, για μια ζωή που τους αξίζει, για μια ζωή, όπου ο κοινωνικά παραγόμενος πλούτος θ΄ ανήκει σ΄ αυτούς που τον παράγουν και όχι σε μία άπληστη ολιγαρχία.
Η Εργατική Πρωτομαγιά αναδεικνύει τον ιστορικό ρόλο της εργατικής τάξης, ως εκείνου του υποκειμένου το οποίο χρειάζεται να αποκτήσει ταξική συνείδηση, να οργανωθεί στους χώρους δουλειάς, να θέσει ταξικά αιτήματα και πολιτικούς στόχους, για να μεταβάλει το συσχετισμό σε βάρος του κεφαλαίου και υπέρ του κόσμου της εργασίας, για να συγκρουστεί με το ίδιο το αδηφάγο τέρας του καπιταλισμού.
Η πάλη για το οχτάωρο αποτέλεσε ένα ανάχωμα στη στυγνή εκμετάλλευση των εργατών από το κεφάλαιο, υπήρξε ένα βήμα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από τα δεσμά του κεφαλαίου, έθεσε τις βάσεις για την ανάγκη συνειδητοποίησης και οργάνωσης του προλεταριάτου ως τάξης ικανής ν΄αγωνιστεί και να νικήσει. Ενίσχυσε την αποφασιστικότητα και την αυτοπεποίθηση των εργαζομένων. Επιβεβαίωσε ότι η βασική αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας είναι βαθιά κοινωνική, ότι η εκμετάλλευση των εργατών δεν μπορεί να σταματήσει, αν δεν ξεπεραστεί η ιστορική αυτή η αντίθεση με την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού.
Σήμερα, 133 χρόνια μετά, η δομική κρίση του καπιταλισμού από το 2007-2008 τσάκισε εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, φτωχοποίησε ολόκληρους λαούς, έφερε στην επιφάνεια το ερπετό του φασισμού και της ακροδεξιάς, προκάλεσε κοινωνικές εκρήξεις στις καπιταλιστικές μητροπόλεις με πρόσφατο παράδειγμα τις πολύμηνες συγκρούσεις των κίτρινων γιλέκων με τις δυνάμεις καταστολής στη Γαλλία.
Στη δεδομένη συγκυρία οι αντιθέσεις που γεννιούνται από το καπιταλιστικό σύστημα οξύνονται σε παγκόσμιο επίπεδο. Ενισχύεται η θέση του κεφαλαίου σε βάρος της εργασίας, διευρύνονται οι κοινωνικές ανισότητες μεταξύ των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και μίας δράκας καπιτα-ληστών, γκρεμίζονται κατακτήσεις ολόκληρων αιώνων. Στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου οι καθημερινές δολοφονίες των εργατών βαφτίζονται εργατικά «ατυχήματα», ελαστικές σχέσεις εργασίας (mini jobs, μερική απασχόληση κλπ) εντείνουν το βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων, ενώ για το ίδιο το κεφάλαιο διαμορφώνεται ένα περιβάλλον άγριας νεοφιλελεύθερης διάλυσης των εργασιακών κεκτημένων.
Την ίδια στιγμή η επίθεση του ιμπεριαλισμού σε βάρος των λαών γίνεται όλο και πιο έντονη. Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι ιμπερια-ληστές και η στρατιωτική υπερδύναμη Ρωσία, λόγω των γεωπολιτικών τους αντιπαραθέσεων, ισοπέδωσαν ολόκληρη τη Συρία, η οποία βρίσκεται εδώ και 8 χρόνια σε εμφύλιο πόλεμο, οδηγώντας στο θάνατο εκατοντάδες χιλιάδες και στην προσφυγιά εκατομμύρια ανθρώπους. Είναι οι ίδιες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, οι οποίες αποσταθεροποίησαν τη Μέση Ανατολή με την ενίσχυση του εκτρώματος του ISIS, τους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, υποστηρίζοντας το κράτος –τρομοκράτη Ισραήλ, το οποίο διαπράττει μία γενοκτονική πολιτική σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Είναι ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός, ο οποίος μετέτρεψε τη Λιβύη σε σύγχρονο σκλαβοπάζαρο, θυμίζοντας τα πρώτα στάδια γένεσης του ανθρωποκτόνου συστήματος του καπιταλισμού, όταν Αφρικανοί σκλάβοι πωλούνταν και αγοράζονταν για τη συσσώρευση του κεφαλαίου.
Παράλληλα, ενώ η λυκοσυμμαχία της ΕΕ κλυδωνίζεται (BREXIT, φυγόκεντρες ακροδεξιές τάσεις, ευρωσκεπτικιστικός προστατευτισμός), ο πόλεμος της ενάντια στους απόκληρους του καπιταλιστικού συστήματος συνεχίζεται αμείωτα. Γιατί η ΕΕ δεν είναι το σπίτι των λαών, αλλά το σφαγείο των πολυεθνικών και των μονοπωλίων, είναι η Ευρώπη φρούριο των στρατοπέδων συγκέντρωσης, είναι το κολαστήριο των αστέγων και των κατατρεγμένων στα κέντρα των καπιταλιστικών μητροπόλεων. Γι ΄αυτό και οι λαοί πρέπει να συγκρουστούν με τις ντιρεκτίβες της ΕΕ, ακολουθώντας το δρόμο του προλεταριακού διεθνισμού.
Με τα σύννεφα του πολέμου να πυκνώνουν ξανά, με τις παγκόσμιες και περιφερειακές συγκρούσεις στρατιωτικού και εμπορικού χαρακτήρα να οξύνονται, με τις μεγάλες δυνάμεις του ευρωατλαντικού στρατοπέδου υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ από τη μία μεριά και το ρωσοκινέζικο άξονα από την άλλη μεριά να ετοιμάζονται να σύρουν την ανθρωπότητα στο σφαγείο του ιμπεριαλιστικού πολέμου, το εργατικό κίνημα καλείται να μπλοκάρει τη μηχανή του πολέμου και να θέσει στο στόχαστρο τον ίδιο τον καπιταλισμό, τη μήτρα του πολέμου, της φτώχιας και της προσφυγιάς.
Στην «μεταμνημονιακή» Ελλάδα των ευρωμνημονίων της ιμπεριαλιστικής επιτροπείας, του ληστρικού χρέους και των αιμοσταγών πρωτογενών πλεονασμάτων η ανεργία και η φτώχεια εκτοξεύτηκαν, διαμορφώθηκε ένα εργασιακό περιβάλλον ανασφάλειας ( σχεδόν στο 54% οι ελαστικές σχέσεις εργασίας), μειώθηκαν μισθοί, συντάξεις, διαλύθηκαν ΣΣΕ, περιορίστηκε δραστικά το δικαίωμα στην απεργία. Όσο κι αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να χρυσώσει το χάπι μέσω της περιορισμένης επαναφοράς των ΣΣΕ και της πενιχρής αύξησης του κατώτατου μισθού, τα ψίχουλα αυτά είναι δώρον άδωρον μπροστά στο μέγεθος της κοινωνικής λεηλασίας. Γιατί είναι και αυτή υπεύθυνη για τη συνέχεια της κοινωνικής γενοκτονίας. Γιατί είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία δέχεται τα εύσημα από τους νεοαποικιοκράτες της ευρωσυμμορίας. Γιατί είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία έγινε το πιο πιστό σκυλί του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή, συσφίγγοντας τις σχέσεις της ντόπιας αστικής τάξης με τους σιωνιστές και το δικτάτορα Σίσι.
Σημαντικό ρόλο στην αντιδραστική εκστρατεία του κεφαλαίου παίζει ο υποταγμένος στην αστική πολιτική και γραφειοκρατικός συνδικαλισμός των Παναγόπουλων και της ΓΣΣΕ. Διότι είναι η ΓΣΣΕ, η οποία έβαλε φρένο στην ανάπτυξη των μαχητικών αντιμνημονιακών αγώνων. Είναι η ΓΣΣΕ, η οποία, καλώντας σε «Κοινωνική Συμμαχία» με την εργοδοσία πέρσι το Μάη, θέλει να πείσει τον κόσμο της εργασίας ότι καταργήθηκε η ταξική πάλη. Είναι η ΓΣΣΕ, η οποία, ενώ δεν τόλμησε να κηρύξει απεργία, όταν ψηφιζόταν ο αντιαπεργιακός εργατοκτόνος νόμος, σπέρνει τη νοθεία και την τρομοκρατία σε εργατικά συνέδρια με μπράβους, βία και προπηλακισμούς. Αυτή είναι η ΓΣΣΕ, που κάθεται προσοχή στη ΕΕ, την αστική τάξη και το κράτος της.
Υπάρχει, όμως και άλλος δρόμος. Ο δρόμος της μαχητικής ταξικής οργάνωσης, όταν οι εργάτες/τριες, παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους, όταν οι εργαζόμενοι/ες προκηρύσσουν πραγματικές απεργίες με ταξικά προσανατολισμένο χαρακτήρα, όπως έδειξε η διακλαδική απεργία των 2000 διαδηλωτών τη 1ης Νοέμβρη, η εργατική διαδήλωση στις 16 Φλεβάρη, η μεγαλειώδης απεργία του ΣΒΕΟΔ με 1200 και πλέον μηχανάκια στους δρόμους της Αθήνας. Γιατί η υπόθεση της εργατικής τάξης θα είναι απελευθέρωση της ίδιας. Γιατί μόνο έτσι οι εργαζόμενοι θ΄ αναπτύξουν μαχητικές εστίες αντίστασης απέναντι στην εργοδοτική τρομοκρατία, μακριά από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό των ΓΣΣΕ/ΑΔΕΔΥ, δίχως να τρέφουν αυταπάτες για τις προεκλογικές εξαγγελίες των αστικών κομμάτων (από την άγρια νεοφιλελεύθερη ΝΔ μέχρι τη σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ).
Γιατί η Πρωτομαγιά είναι και θα παραμείνει εργατική. Γιατί η Πρωτομαγιά θα συμπυκνώνει για πάντα τους αγώνες του χθες και τις νίκες του σήμερα. Για να γίνει η πάλη των εργατών ο χειρότερος εφιάλτης των κεφαλαιοκράτων. Για να συγκροτήσουμε το μέτωπο του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας απέναντι στη φρενήρη επέλαση του κεφαλαίου, τα τσιράκια του, τους φασίστες και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Για τη σύγκρουση με κράτος, κεφάλαιο και ΕΕ. Για να ξαναβγούμε στους δρόμους των αγώνων. Για ν΄ ανοίξει ο δρόμος για την κοινωνική χειραφέτηση, την αποτίναξη του ιμπεριαλιστικού ζυγού και την ανατροπή του καπιταλισμού. Για μια κοινωνία χωρίς κράτος, ιδιωτική ιδιοκτησία και μισθωτή σκλαβιά
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ-ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ
ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΕΡΓΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ, ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ-ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΤΟ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ
ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Ταξική Αντεπίθεση (Oμάδα Aναρχικών και Kομμουνιστών)
Συνέλευση Αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο Δημήτρη Κουφοντίνα: Μοτοπορεία Παρασκευή 19/4 18.00 Πλ. Εξαρχείων
ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
Για ακόμα μια φορά ο πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται στο επίκεντρο των κατασταλτικών μεθοδεύσεων της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας. Συγκεκριμένα, στις 27 Φεβρουαρίου το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Βόλου απέρριψε με ομόφωνο βούλευμα το αίτημα του Δημήτρη Κουφοντίνα να του χορηγηθεί η έβδομη κατά σειρά άδεια. Η έβδομη άδεια είχε εγκριθεί κατά πλειοψηφία από το Συμβούλιο Φυλακής, αλλά ο εισαγγελέας Χρήστος Καραγιάννης, βρισκόμενος σε διατεταγμένη υπηρεσία, άσκησε βέτο διαφοροποιώντας τη θέση του από τους προηγούμενους συναδέλφους του που χορήγησαν έξι άδειες στον Δ. Κουφοντίνα.
Την τρίτη από αυτές τις άδειες, ο Δ. Κουφοντίνας την κέρδισε πραγματοποιώντας μια σκληρή απεργία πείνας το Μάιο – Ιούνιο 2018. Μετά τη χορήγηση της άδειας και τη μεταφορά του Κουφοντίνα στις φυλακές Βόλου, ακολούθησε ένα κρεσέντο τρομοϋστερίας, μιντιακού κυνηγιού μαγισσών από τα διάφορα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια και πιέσεων και παρεμβάσεων τόσο του ντόπιου αστικού πολιτικού προσωπικού όσο και της αμερικάνικης πρεσβείας.
Στο σκεπτικό της απόφασης για μια ακόμα φορά επαναφέρθηκε η εκβιαστική απαίτηση της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας προς τους πολιτικούς κρατούμενους να παραδώσουν δηλώσεις μετάνοιας και αποκήρυξης της πολιτικής τους ιστορίας, αλλά και ολόκληρης της επαναστατικής ιστορίας του τόπου, ώστε να ανταλλάξουν την προσωπική και πολιτική τους αξιοπρέπεια με την χορήγηση της άδειας. Επαναφέρθηκε η επιδίωξη του αστικού κράτους να ταπεινώνει τους πολιτικούς του αντιπάλους για να πείσει τους καταπιεσμένους πως κάθε αντίσταση απέναντι στους δυνάστες τους είναι μάταιη. Συγκεκριμένα, το Συμβούλιο στο κατάπτυστο σκεπτικό του, επικαλούμενο παλιότερα κείμενα του Δ. Κουφοντίνα, αναφέρει: «Από τις παραπάνω δηλώσεις δεν μπορεί παρά να συνάγεται αρνητικό συμπέρασμα ως προς την πορεία του σωφρονισμού του συγκεκριμένου καταδίκου. Οι δηλώσεις “να αντισταθούμε στην κρατική τρομοκρατία“ και “να ξαναπιάσουμε το κόκκινο νήμα αυτών των αγώνων“, οι οποίες παραπέμπουν ευθέως στη βία, όχι μόνο δεν αποτελούν ένδειξη μίας πορείας σωφρονισμού και σεβασμού της έννομης τάξης, αλλά αντιθέτως καταδεικνύουν ένα πρόσωπο, που εμπράκτως και σταθερά αποτάσσεται την έννομη τάξη». Και με ένα εμφυλιοπολεμικού τύπου σκεπτικό που παραπέμπει σε άλλες εποχές, το Συμβούλιο ψέγει τον Δ. Κουφοντίνα επειδή παραμένει σταθερός στις ιδεολογικές του πεποιθήσεις και δεν αρνείται την συγκεκριμένη (κομμουνιστική) ιδεολογία του και τον αγώνα!
Ταυτόχρονα το Συμβούλιο, σε ένα ρεσιτάλ αυταρχικής εκτροπής και νομικίστικων ταχυδακτυλουργιών, για πρώτη φορά και σε αντίθεση με την μέχρι σήμερα κατοχυρωμένη πρακτική, προβλέπει πως: «Δεν είναι δυνατή η χορήγηση τακτικής άδειας στην περίπτωση που ο κρατούμενος έχει καταδικαστεί σε πλείονες της μίας ποινές ισόβιας κάθειρξης»!
Είναι προφανές πως η άρνηση χορήγησης άδειας δεν είναι μια προσωπική υπόθεση του Δ. Κουφοντίνα. Γιατί στο πρόσωπό του χτυπιέται ολόκληρο το κίνημα, χτυπιούνται όλοι οι καταπιεσμένοι και κολασμένοι, χτυπιέται ο ίδιος ο λαός. Χτυπιέται οποιοσδήποτε επιχειρεί να σπάσει το κρατικό μονοπώλιο της βίας και να αμφισβητήσει την απόλυτη κυριαρχία της αστικής εξουσίας. Χτυπιέται οποιαδήποτε απειθαρχία απέναντι σε ένα σύστημα που βασισμένο πάνω στην ταξική εκμετάλλευση γεννά τη βία, την αδικία, τον πόλεμο και το θάνατο.
Δεν μπορούμε και να μην αναφέρουμε και την απόλυτη συνενοχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σ’ αυτήν την αυταρχική εκτροπή. Της κυβέρνησης των yes men, της “κυβερνώσας αριστεράς” που έχει προσκυνήσει όσο κανένας άλλος τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Δεν ξεχνάμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις αντίθετες εξαγγελίες, διατηρεί εδώ και τέσσερα χρόνια την αυταρχική διάταξη Δένδια που δίνει δικαίωμα βέτο στους εισαγγελείς για τις άδειες των κρατούμενων. Ταυτόχρονα, με τον καινούριο Ποινικό Κώδικα που βρίσκεται σε διαδικασία διαβούλευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί και αυστηροποιεί τον 187Α, τον “αντι”τρομοκρατικό νόμο με τον οποίο δικάζονται και καταδικάζονται αναρχικοί και κομμουνιστές αγωνιστές. Την ίδια στιγμή, ο υπουργός δικαιοσύνης Μιχάλης Καλογήρου δηλώνει ευθαρσώς ότι “ο νόμος είναι συγκεκριμένος και η χώρα έχει από το 2015 ένα συγκεκριμένο σχέδιο σωφρονιστικής πολιτικής, το οποίο είναι δημοκρατικό και φιλελεύθερο” και ότι “η δημοκρατία δεν εκδικείται”. Η διατήρηση όμως της διάταξης Δένδια και οι απαιτήσεις δηλώσεων μετάνοιας από το Δ. Κουφοντίνα αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο.
Η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική τρομοκρατία. Στη συγκυρία που βρισκόμαστε, στις μεθοδεύσεις της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας κατά του Δημήτρη Κουφοντίνα συμπυκνώνεται η ουσία της καταστολής που εξαπολύεται ενάντια σε ολόκληρο το κίνημα. Κόντρα στις μεθοδεύσεις αυτές, ενάντια στην “αντι”τρομοκρατική νομοθεσία και στη διάταξη περί εισαγγελικού βέτο για της άδειες, οι δυνάμεις του ευρύτερου κοινωνικού και ταξικού κινήματος οφείλουν να σταθούν δίπλα στο Δημήτρη Κουφοντίνα που καλείται για μια ακόμη φορά να διεκδικήσει το αυτονόητο.
ΑΔΕΙΑ ΤΩΡΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ.
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΒΕΤΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΔΕΙΕΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ.
Μοτοπορεία Αλληλεγγύης Παρασκευή 19/4 18.00 Πλ. Εξαρχείων
Συνέλευση αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο Δημήτρη Κουφοντίνα
Συνέλευση Αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο Δημήτρη Κουφοντίνα: Μικροφωνική – Συγκέντρωση Παρασκευή 12/4 18.00 Προπύλαια
ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
Για ακόμα μια φορά ο πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται στο επίκεντρο των κατασταλτικών μεθοδεύσεων της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας. Συγκεκριμένα, στις 27 Φεβρουαρίου το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Βόλου απέρριψε με ομόφωνο βούλευμα το αίτημα του Δημήτρη Κουφοντίνα να του χορηγηθεί η έβδομη κατά σειρά άδεια. Η έβδομη άδεια είχε εγκριθεί κατά πλειοψηφία από το Συμβούλιο Φυλακής, αλλά ο εισαγγελέας Χρήστος Καραγιάννης, βρισκόμενος σε διατεταγμένη υπηρεσία, άσκησε βέτο διαφοροποιώντας τη θέση του από τους προηγούμενους συναδέλφους του που χορήγησαν έξι άδειες στον Δ. Κουφοντίνα.
Την τρίτη από αυτές τις άδειες, ο Δ. Κουφοντίνας την κέρδισε πραγματοποιώντας μια σκληρή απεργία πείνας το Μάιο – Ιούνιο 2018. Μετά τη χορήγηση της άδειας και τη μεταφορά του Κουφοντίνα στις φυλακές Βόλου, ακολούθησε ένα κρεσέντο τρομοϋστερίας, μιντιακού κυνηγιού μαγισσών από τα διάφορα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια και πιέσεων και παρεμβάσεων τόσο του ντόπιου αστικού πολιτικού προσωπικού όσο και της αμερικάνικης πρεσβείας.
Στο σκεπτικό της απόφασης για μια ακόμα φορά επαναφέρθηκε η εκβιαστική απαίτηση της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας προς τους πολιτικούς κρατούμενους να παραδώσουν δηλώσεις μετάνοιας και αποκήρυξης της πολιτικής τους ιστορίας, αλλά και ολόκληρης της επαναστατικής ιστορίας του τόπου, ώστε να ανταλλάξουν την προσωπική και πολιτική τους αξιοπρέπεια με την χορήγηση της άδειας. Επαναφέρθηκε η επιδίωξη του αστικού κράτους να ταπεινώνει τους πολιτικούς του αντιπάλους για να πείσει τους καταπιεσμένους πως κάθε αντίσταση απέναντι στους δυνάστες τους είναι μάταιη. Συγκεκριμένα, το Συμβούλιο στο κατάπτυστο σκεπτικό του, επικαλούμενο παλιότερα κείμενα του Δ. Κουφοντίνα, αναφέρει: «Από τις παραπάνω δηλώσεις δεν μπορεί παρά να συνάγεται αρνητικό συμπέρασμα ως προς την πορεία του σωφρονισμού του συγκεκριμένου καταδίκου. Οι δηλώσεις “να αντισταθούμε στην κρατική τρομοκρατία“ και “να ξαναπιάσουμε το κόκκινο νήμα αυτών των αγώνων“, οι οποίες παραπέμπουν ευθέως στη βία, όχι μόνο δεν αποτελούν ένδειξη μίας πορείας σωφρονισμού και σεβασμού της έννομης τάξης, αλλά αντιθέτως καταδεικνύουν ένα πρόσωπο, που εμπράκτως και σταθερά αποτάσσεται την έννομη τάξη». Και με ένα εμφυλιοπολεμικού τύπου σκεπτικό που παραπέμπει σε άλλες εποχές, το Συμβούλιο ψέγει τον Δ. Κουφοντίνα επειδή παραμένει σταθερός στις ιδεολογικές του πεποιθήσεις και δεν αρνείται την συγκεκριμένη (κομμουνιστική) ιδεολογία του και τον αγώνα!
Ταυτόχρονα το Συμβούλιο, σε ένα ρεσιτάλ αυταρχικής εκτροπής και νομικίστικων ταχυδακτυλουργιών, για πρώτη φορά και σε αντίθεση με την μέχρι σήμερα κατοχυρωμένη πρακτική, προβλέπει πως: «Δεν είναι δυνατή η χορήγηση τακτικής άδειας στην περίπτωση που ο κρατούμενος έχει καταδικαστεί σε πλείονες της μίας ποινές ισόβιας κάθειρξης»!
Είναι προφανές πως η άρνηση χορήγησης άδειας δεν είναι μια προσωπική υπόθεση του Δ. Κουφοντίνα. Γιατί στο πρόσωπό του χτυπιέται ολόκληρο το κίνημα, χτυπιούνται όλοι οι καταπιεσμένοι και κολασμένοι, χτυπιέται ο ίδιος ο λαός. Χτυπιέται οποιοσδήποτε επιχειρεί να σπάσει το κρατικό μονοπώλιο της βίας και να αμφισβητήσει την απόλυτη κυριαρχία της αστικής εξουσίας. Χτυπιέται οποιαδήποτε απειθαρχία απέναντι σε ένα σύστημα που βασισμένο πάνω στην ταξική εκμετάλλευση γεννά τη βία, την αδικία, τον πόλεμο και το θάνατο.
Δεν μπορούμε και να μην αναφέρουμε και την απόλυτη συνενοχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σ’ αυτήν την αυταρχική εκτροπή. Της κυβέρνησης των yes men, της “κυβερνώσας αριστεράς” που έχει προσκυνήσει όσο κανένας άλλος τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Δεν ξεχνάμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις αντίθετες εξαγγελίες, διατηρεί εδώ και τέσσερα χρόνια την αυταρχική διάταξη Δένδια που δίνει δικαίωμα βέτο στους εισαγγελείς για τις άδειες των κρατούμενων. Ταυτόχρονα, με τον καινούριο Ποινικό Κώδικα που βρίσκεται σε διαδικασία διαβούλευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί και αυστηροποιεί τον 187Α, τον “αντι”τρομοκρατικό νόμο με τον οποίο δικάζονται και καταδικάζονται αναρχικοί και κομμουνιστές αγωνιστές. Την ίδια στιγμή, ο υπουργός δικαιοσύνης Μιχάλης Καλογήρου δηλώνει ευθαρσώς ότι “ο νόμος είναι συγκεκριμένος και η χώρα έχει από το 2015 ένα συγκεκριμένο σχέδιο σωφρονιστικής πολιτικής, το οποίο είναι δημοκρατικό και φιλελεύθερο” και ότι “η δημοκρατία δεν εκδικείται”. Η διατήρηση όμως της διάταξης Δένδια και οι απαιτήσεις δηλώσεων μετάνοιας από το Δ. Κουφοντίνα αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο.
Η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική τρομοκρατία. Στη συγκυρία που βρισκόμαστε, στις μεθοδεύσεις της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας κατά του Δημήτρη Κουφοντίνα συμπυκνώνεται η ουσία της καταστολής που εξαπολύεται ενάντια σε ολόκληρο το κίνημα. Κόντρα στις μεθοδεύσεις αυτές, ενάντια στην “αντι”τρομοκρατική νομοθεσία και στη διάταξη περί εισαγγελικού βέτο για της άδειες, οι δυνάμεις του ευρύτερου κοινωνικού και ταξικού κινήματος οφείλουν να σταθούν δίπλα στο Δημήτρη Κουφοντίνα που καλείται για μια ακόμη φορά να διεκδικήσει το αυτονόητο.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΒΕΤΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΔΕΙΕΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ – ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 6ΜΜ, ΠΡΟΠΎΛΑΙΑ
Συνέλευση αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο Δημήτρη Κουφοντίνα
Άμεση χορήγηση άδειας στον πολιτικό κρατούμενο Δ. Κουφοντίνα. ‘Ολες – Όλοι στην πανελλαδική διαδήλωση στο Βόλο ( Κυριακή 31/3), Δικαστήρια 17.00
Είπαν: Μια λέξη φτάνει να κερδίσετε τη λευτεριά.
Μια λέξη μόνο. Όλη η ζωή σας κρέμεται από αυτή τη λέξη.
Τη λέξη δεν την είπανε. Στη φυλακή κυλήσανε τα χρόνια τους.
Χρόνια και χρόνια. Μια ολάκερη ζωή.
Χωρίς να νιώσουνε της μοναξιάς την άβυσσο.
Περήφανοι που χτίζανε την ευτυχία του κόσμου
με αυτήν τη λέξη που δεν είπανε.
Θ. Κωσταβάρας
Για άλλη μια φορά ο κομμουνιστής, μέλος της ΕΟ17Ν, Δημήτρης Κουφοντίνας μπαίνει στο στόχαστρο του πολιτικού και δικαστικού συστήματος. Ύστερα από παρεμβάσεις πρεσβειών, την τρομοϋστερία των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, την πίεση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και συγκριμένων-γνωστών προσώπων του ντόπιου αστικού πολιτικού προσωπικού, το δικαστικό συμβούλιο απέρριψε το αίτημα για τη χορήγηση της 7ης άδειας στον πολιτικό κρατούμενο Δ.Κουφοντίνα. Το δικαστικό συμβούλιο του Βόλου, ακολουθώντας πιστά την άποψη του εισαγγελέα των αγροτικών φυλακών, ο οποίος τάχθηκε κατά της 7ης άδειας του Δημ. Κουφοντίνα, κρίνει πως ο σύντροφος δεν δικαιούται να ζητήσει και να πάρει άδεια από τις φυλακές.
Ο Δ. Κουφοντίνας, παρά το γεγονός ότι δεν έχει διαπράξει κανένα αδίκημα κατά τη διάρκεια των 6 αδειών που του χορηγήθηκαν, ο εισαγγελέας έκρινε με λογικές (και νομικές) ακροβασίες ότι «είναι επικίνδυνος προς τέλεση νέων εγκλημάτων κατά τη διάρκεια της άδειας»! Παρά τις προηγούμενες 6 θετικές εισαγγελικές κρίσεις για τη χορήγηση άδειας, το δικαστικό συμβούλιο θεώρησε πλέον ότι δεν συντρέχουν ούτε οι τυπικές ούτε οι ουσιαστικές προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος για την άδεια, παραπέμποντας σε κείμενα του συντρόφου με τα οποία παρεμβαίνει στην κοινωνική και πολιτική ζωή.
Συγκεκριμένα, το κατάπτυστο σκεπτικό του δικαστικού συμβουλίου καταλήγει στο απαράδεκτο συμπέρασμα ότι ο σύντροφος δεν «έχει σωφρονιστεί», «δεν έχει μεταμεληθεί», πως «δεν συντρέχουν λόγοι που δικαιολογούν την προσδοκία ότι δεν θα κάνει κακή χρήση αυτής (άδειας)», καθώς ο ίδιος, όπως αναφέρει το βούλευμα, «στις 24-10-2014 απέστειλε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κείμενο, όπου αναφερόμενος στο κράτος και χαρακτηρίζοντας τον εαυτό του ως αντικαθεστωτικό ανέφερε «Τα σχέδιά τους δεν θα περάσουν. Να αντισταθούμε στην κρατική τρομοκρατία», ενώ στις 30-5-2018, απέστειλε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, άλλο κείμενο στο οποίο, αφού περιέγραφε τον εαυτό του ως πολιτικό κρατούμενο, ανέφερε τα εξής: «Και επειδή τίποτε και ποτέ δεν μας χαρίστηκε και αυτά που αποκαλούνται δικαιώματα δεν είναι παρά οι κατακτήσεις μακρών και πολύχρονων αγώνων, η μόνη απάντηση που μπορούμε να δώσουμε είναι να ξαναπιάσουμε, μέσα και έξω από τη φυλακή, το κόκκινο νήμα αυτών των αγώνων».
Στην πραγματικότητα η ενορχηστρωμένη αυτή προσπάθεια να του στερήσουν το δικαίωμα της άδειας αποβλέπει –όσο κι αν δεν θέλουν να το παραδεχθούν δικαστές, εισαγγελείς, αστικό πολιτικό προσωπικό- στη συνειδησιακή μεταβολή των ιδεολογικών πεποιθήσεων του συντρόφου, στην καταδίκη εκ μέρους του της επαναστατικής του δράσης και στην αποκήρυξη της ίδια της επαναστατικής παράδοσης του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα. Τέτοιες πρακτικές απροκάλυπτου αντικομμουνισμού, θυμίζοντας τις δηλώσεις μετανοίας που ζητούσαν οι βασανιστές και οι απόγονοι των ναζί και των χιτών από κομμουνιστές, αριστερούς και δημοκράτες, παραπέμπουν στην περίοδο του μετεμφυλιακού μοναρχοφασιστικού κράτους, όπου το επαναστατικό κίνημα στην Ελλάδα δεν λύγισε μπροστά στις εξορίες, στις φυλακές, στα ξερονήσια, στα βασανιστήρια και στη διαπόμπευση. Αποδεικνύουν περίτρανα την υποκρισία και τον κίβδηλο χαρακτήρα της αστικής δημοκρατίας για το πως αντιλαμβάνεται ο αστικός κόσμος τις έννοιες «ελευθερία του λόγου και της έκφρασης», μία ελευθερία, η οποία δεν πρέπει να αμφισβητεί και να υπερβαίνει τα όρια που της θέτει το ίδιο το καθεστώς της ολιγαρχίας.
Τέτοιες πρακτικές δικαστικής αυθαιρεσίας δεν μπορούν παρά να προκαλούν , όταν την ίδια στιγμή ο «νομικός πολιτισμός» φαίνεται ότι γκρεμίζεται συθέμελα, καθώς οδηγεί τον απεργό πείνας Χριστοδούλου στο θάνατο. Τέτοιες πρακτικές δεν μπορούν παρά να προκαλούν ειρωνεία και να επιβεβαιώνουν διαρκώς τον ταξικό χαρακτήρα του δικαστικού συστήματος, όταν κυκλοφορεί ελεύθερος με αναστολή ο κατ΄εξακολούθηση παιδεραστής, πρώην βουλευτής και στέλεχος της ΝΔ, Νίκος Γεωργιάδης. Τέτοιες πρακτικές δεν μπορούν παρά να αναδεικνύουν τη συνεχή αυταρχική στροφή του συστήματος απονομής δικαιοσύνης, όταν φυλάκιζε τη Ηριάνα, τον Θεοφίλου, καταδίκαζε σε κάθειρξη καθαρίστριες για πλαστογραφία απολυτηρίου δημοτικού. Είναι η ίδια «δικαιοσύνη», η οποία, ενώ στοχοποεί τους πολιτικούς της αντιπάλους, επιδιώκοντας την ηθική απαξίωση όσων σήκωσαν το ανάστημά τους και αγωνίζονται, αφήνει ελεύθερους δημόσια πρόσωπα, εμπλεκόμενα σε σκάνδαλα σε βάρος της δημόσιας περιουσίας. Είναι η ίδια «δικαιοσύνη», η οποία μεροληπτεί υπέρ των «οργάνων του νόμου», όταν ο εισαγγελέας στο δεύτερο βαθμό ζητά τη μεταβολή του κατηγορητηρίου σε ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο, αντί ανθρωποκτονίας από πρόθεση, για τον ειδικό φρουρό Επ. Κορκονέα, που δολοφόνησε τον 15χρονο αναρχικό μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλο τον Δεκέμβρη του 2008, με σκοπό να σπάσει την ποινή της ισόβιας κάθειρξης, και ζητά την αθώωση του Βασίλη Σαραλιώτη, του ειδικού φρουρού που συνόδευε τον Επαμεινώνδα Κορκονέα στο περιπολικό το βράδυ της δολοφονίας. Είναι η ίδια «δικαιοσύνη», η οποία αφήνει ατιμώρητους τους βασανιστές και ένστολους δολοφόνους του ΑΤ Ομονοίας να συνεχίζουν το «ανθρωπιστικό» τους έργο στο κέντρο της Αθήνας, βασανίζοντας και δολοφονώντας τοξικοεξαρτημέους, φτωχοδιάβολους και μετανάστες, όπως πρόσφατα το Νιγηριανό μετανάστη Εμπουκά, αποκρύπτοντας μάλιστα το θάνατό του από τη γυναίκα του.
Το δικαίωμα της άδειας για τους πολιτικούς κρατούμενους δεν δόθηκε ποτέ οικειοθελώς, αλλά κατακτήθηκε με αγώνες, σκληρές απεργίες πείνας και θυσίες και δεν πρόκειται ν΄ αφήσουμε να πάει τίποτα χαμένο. Η απόρριψη του αιτήματος της άδειας δεν αφορά απλά και μόνο προσωπικά τον Δ. Κουφοντίνα, αλλά τα δικαιώματα του συνόλου των κρατουμένων, το ίδιο το ανταγωνιστικό κίνημα και ευρύτερα τις δημοκρατικές ελευθερίας του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας.
Καλούμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες του επαναστατικού κινήματος, αναρχικούς και κομμουνιστές, ανένταχτους αγωνιστές και αγωνίστριες, το ίδιο το μαζικό λαϊκό κίνημα να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των κρατουμένων. Κάθε υποχώρηση στα δικαιώματα των πολιτικών κρατουμένων σηματοδοτεί μία βαθύτερη αντιδραστικοποίηση και μία ακόμα πιο βάρβαρη επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα, η οποία συνδυάζεται με τη μεταμνημονιακή βαρβαρότητα, την υποτίμηση της ζωής των εργαζομένων, την κοινωνική λεηλασία και την ανεργία.
Για να συνδέσουμε τους αγώνες για τα δικαιώματα των πολιτικών κρατουμένων με την ίδια την πάλη ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα, που γεννά φτώχεια, ιμπεριαλιστικούς πολέμους και εξαθλίωση. Για να βροντοφωνάξουμε ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ. Για να νικήσει η λευτεριά!
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΟΛΑ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΑΝ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
Όλοι/-ες την Κυριακή 31/03 στην Πανελλαδική Διαδήλωση στο Βόλο (προσυγκέντρωση στα Δικαστήρια στις 17:00)
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)
Πανελλαδική διαδήλωση στο Βόλο, 31 Μαρτίου, Άμεση χορηγηση άδειας στον πολιτικό κρατούμενο Δημήτρη Κουφοντίνα
Για ακόμα μια φορά ο πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται στο επίκεντρο των κατασταλτικών μεθοδεύσεων της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας. Συγκεκριμένα, στις 27 Φεβρουαρίου το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Βόλου απέρριψε με ομόφωνο βούλευμα το αίτημα του Δημήτρη Κουφοντίνα να του χορηγηθεί η έβδομη κατά σειρά άδεια. Η έβδομη άδεια είχε εγκριθεί κατά πλειοψηφία από το Συμβούλιο Φυλακής, αλλά ο εισαγγελέας Χρήστος Καραγιάννης, βρισκόμενος σε διατεταγμένη υπηρεσία, άσκησε βέτο διαφοροποιώντας τη θέση του από τους προηγούμενους συναδέλφους του που χορήγησαν έξι άδειες στον Δ. Κουφοντίνα.
Την τρίτη από αυτές τις άδειες, ο Δ. Κουφοντίνας την κέρδισε πραγματοποιώντας μια σκληρή απεργία πείνας το Μάιο – Ιούνιο 2018. Μετά τη χορήγηση της άδειας και τη μεταφορά του Κουφοντίνα στις φυλακές Βόλου, ακολούθησε ένα κρεσέντο τρομοϋστερίας, μιντιακού κυνηγιού μαγισσών από τα διάφορα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια και πιέσεων και παρεμβάσεων τόσο του ντόπιου αστικού πολιτικού προσωπικού όσο και της αμερικάνικης πρεσβείας.
Στο σκεπτικό της απόφασης για μια ακόμα φορά επαναφέρθηκε η εκβιαστική απαίτηση της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας προς τους πολιτικούς κρατούμενους να παραδώσουν δηλώσεις μετάνοιας και αποκήρυξης της πολιτικής τους ιστορίας, αλλά και ολόκληρης της επαναστατικής ιστορίας του τόπου, ώστε να ανταλλάξουν την προσωπική και πολιτική τους αξιοπρέπεια με την χορήγηση της άδειας. Επαναφέρθηκε η επιδίωξη του αστικού κράτους να ταπεινώνει τους πολιτικούς του αντιπάλους για να πείσει τους καταπιεσμένους πως κάθε αντίσταση απέναντι στους δυνάστες τους είναι μάταιη. Συγκεκριμένα, το Συμβούλιο στο κατάπτυστο σκεπτικό του, επικαλούμενο παλιότερα κείμενα του Δ. Κουφοντίνα, αναφέρει: «Από τις παραπάνω δηλώσεις δεν μπορεί παρά να συνάγεται αρνητικό συμπέρασμα ως προς την πορεία του σωφρονισμού του συγκεκριμένου καταδίκου. Οι δηλώσεις “να αντισταθούμε στην κρατική τρομοκρατία“ και “να ξαναπιάσουμε το κόκκινο νήμα αυτών των αγώνων“, οι οποίες παραπέμπουν ευθέως στη βία, όχι μόνο δεν αποτελούν ένδειξη μίας πορείας σωφρονισμού και σεβασμού της έννομης τάξης, αλλά αντιθέτως καταδεικνύουν ένα πρόσωπο, που εμπράκτως και σταθερά αποτάσσεται την έννομη τάξη». Και με ένα εμφυλιοπολεμικού τύπου σκεπτικό που παραπέμπει σε άλλες εποχές, το Συμβούλιο ψέγει τον Δ. Κουφοντίνα επειδή παραμένει σταθερός στις ιδεολογικές του πεποιθήσεις και δεν αρνείται την συγκεκριμένη (κομμουνιστική) ιδεολογία του και τον αγώνα!
Ταυτόχρονα το Συμβούλιο, σε ένα ρεσιτάλ αυταρχικής εκτροπής και νομικίστικων ταχυδακτυλουργιών, για πρώτη φορά και σε αντίθεση με την μέχρι σήμερα κατοχυρωμένη πρακτική, προβλέπει πως: «Δεν είναι δυνατή η χορήγηση τακτικής άδειας στην περίπτωση που ο κρατούμενος έχει καταδικαστεί σε πλείονες της μίας ποινές ισόβιας κάθειρξης»!
Είναι προφανές πως η άρνηση χορήγησης άδειας δεν είναι μια προσωπική υπόθεση του Δ. Κουφοντίνα. Γιατί στο πρόσωπό του χτυπιέται ολόκληρο το κίνημα, χτυπιούνται όλοι οι καταπιεσμένοι και κολασμένοι, χτυπιέται ο ίδιος ο λαός. Χτυπιέται οποιοσδήποτε επιχειρεί να σπάσει το κρατικό μονοπώλιο της βίας και να αμφισβητήσει την απόλυτη κυριαρχία της αστικής εξουσίας. Χτυπιέται οποιαδήποτε απειθαρχία απέναντι σε ένα σύστημα που βασισμένο πάνω στην ταξική εκμετάλλευση γεννά τη βία, την αδικία, τον πόλεμο και το θάνατο.
Δεν μπορούμε και να μην αναφέρουμε και την απόλυτη συνενοχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σ’ αυτήν την αυταρχική εκτροπή. Της κυβέρνησης των yes men, της “κυβερνώσας αριστεράς” που έχει προσκυνήσει όσο κανένας άλλος τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Δεν ξεχνάμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις αντίθετες εξαγγελίες, διατηρεί εδώ και τέσσερα χρόνια την αυταρχική διάταξη Δένδια που δίνει δικαίωμα βέτο στους εισαγγελείς για τις άδειες των κρατούμενων. Ταυτόχρονα, με τον καινούριο Ποινικό Κώδικα που βρίσκεται σε διαδικασία διαβούλευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί και αυστηροποιεί τον 187Α, τον “αντι”τρομοκρατικό νόμο με τον οποίο δικάζονται και καταδικάζονται αναρχικοί και κομμουνιστές αγωνιστές. Την ίδια στιγμή, ο υπουργός δικαιοσύνης Μιχάλης Καλογήρου δηλώνει ευθαρσώς ότι “ο νόμος είναι συγκεκριμένος και η χώρα έχει από το 2015 ένα συγκεκριμένο σχέδιο σωφρονιστικής πολιτικής, το οποίο είναι δημοκρατικό και φιλελεύθερο” και ότι “η δημοκρατία δεν εκδικείται”. Η διατήρηση όμως της διάταξης Δένδια και οι απαιτήσεις δηλώσεων μετάνοιας από το Δ. Κουφοντίνα αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο.
Η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική τρομοκρατία. Στη συγκυρία που βρισκόμαστε, στις μεθοδεύσεις της δικαστικής και πολιτικής εξουσίας κατά του Δημήτρη Κουφοντίνα συμπυκνώνεται η ουσία της καταστολής που εξαπολύεται ενάντια σε ολόκληρο το κίνημα. Κόντρα στις μεθοδεύσεις αυτές, ενάντια στην “αντι”τρομοκρατική νομοθεσία και στη διάταξη περί εισαγγελικού βέτο για της άδειες, οι δυνάμεις του ευρύτερου κοινωνικού και ταξικού κινήματος οφείλουν να σταθούν δίπλα στο Δημήτρη Κουφοντίνα που καλείται για μια ακόμη φορά να διεκδικήσει το αυτονόητο.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΒΕΤΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΔΕΙΕΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΒΟΛΟ, 31 ΜΑΡΤΙΟΥ, 17:00,
ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ)
Συνέλευση αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο Δημήτρη Κουφοντίνα
Μάρτιος 2019
Καμία σιωπή – ανοχή στους βιασμούς, στον κοινωνικό κανιβαλισμό, στην εξουσιαστική βία
Kείμενο – Κάλεσμα Πρωτοβουλίας συντροφισσών από τα Εξάρχεια
Μας γεμίζουν οργή τα περιστατικά βιασμών που συνέβησαν, τον τελευταίο καιρό, στα Εξάρχεια, τα οποία έρχονται ως συνέχεια αμέτρητων άλλων περιστατικών αντικοινωνικής βίας, όπως ξυλοδαρμοί, μαχαιρώματα, σεξιστικές επιθέσεις, κλοπές κ.α., στα οποία έχουμε αναφερθεί και συνάμα εναντιωθεί πολλές φορές, στο πλαίσιο του αγώνα που διεξάγουμε για τη γειτονιά.
Τα περιστατικά αυτά αναδεικνύουν, με το χειρότερο τρόπο, το ζοφερό περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό στην περιοχή, και ειδικά τα τελευταία χρόνια της κρίσης. Ένα περιβάλλον εκφυλισμού, που επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας και η λογική της εξουσιαστικής επιβολής του “ισχυρού πάνω στον αδύναμο”.
Αυτή η συνθήκη έχει επιβληθεί από τις ναρκομαφίες και πλήθος συμμοριών που λυμαίνονται την περιοχή, στο βωμό του κέρδους καθώς και αποτελεί μέρος του συνολικού σχεδιασμού του κράτους, το οποίο τη διαμορφώνει και την αξιοποιεί στοχεύοντας στην οριστική αλλοίωση των κοινωνικών, ταξικών, αγωνιστικών χαρακτηριστικών των Εξαρχείων. Αποτελεί μέρος του κατασταλτικού σχεδιασμού του, για τη συντριπτική επέμβαση στην περιοχή, τον ολοκληρωτικό έλεγχο του κέντρου της πόλης και την απρόσκοπτη καπιταλιστική ανάπτυξη.
Μπροστά σε αυτή τη συνθήκη, θεωρούμε πως το κίνημα δεν πρέπει να σιωπά και να ανέχεται άλλο το γενικευμένο εκφυλισμό της γειτονιάς. Πρέπει να απαντήσουμε συλλογικά, να περιφρουρήσουμε τις δομές του κινήματος, την ιστορία, τους αγώνες και τις μάχες που δόθηκαν και δίνονται στην περιοχή. Να μην συνηθίσουμε την εξουσιαστική βία και τον κανιβαλισμό σαν de facto καθημερινότητα.
Να βρούμε τις συνδέσεις και τα πατήματα, με τους εργαζομένους και τους κατοίκους, ντόπιους και μετανάστες, και όλοι μαζί συλλογικά να δώσουμε απαντήσεις στα προβλήματα της γειτονιάς. Να στήσουμε αναχώματα απέναντι στο φόβο και να αντεπιτεθούμε σε κάθε βιαστή, κοινωνικό κανίβαλο, ναρκέμπορο, στέλνοντας το μήνυμα ότι δεν έχουν χώρο στην περιοχή και ότι θα μας βρουν μπροστά τους.
Να βάλουμε το λιθαράκι μας έτσι ώστε η γειτονιά των Εξαρχείων να αποτελέσει παράδειγμα κοινωνικής και ταξικής αυτοοργάνωσης. Ο κόσμος του αγώνα και της αλληλεγγύης οφείλει να υπερασπιστεί τις αξίες του. Να δώσει αυτή τη μάχη και να νικήσει.
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΝΑΡΚΟΜΑΦΙΕΣ, ΤΙΣ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ.
ΚΑΜΙΑ ΣΙΩΠΗ-ΑΝΟΧΗ-ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ μπροστά στους βιασμούς γυναικών.
ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ-ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ απέναντι στη βαρβαρότητα και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στην πλατεία Εξαρχείων, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22 ΜΑΡΤΗ, 6μμ
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ από την πλατεία Εξαρχείων, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 ΜΑΡΤΗ, 6μμ
Συνέλευση για την επανοικειοποίηση των Εξαρχείων