Month: June 2018

Κατόπιν παρεμβάσεως της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ξένης Δημητρίου, η οποία άσκησε πειθαρχικές διώξεις στους δύο εισαγγελείς των φυλακών Κορυδαλλού που είχαν εγκρίνει τις 2 προηγούμενες 48ωρες άδειες του επαναστάτη Δ. Κουφοντίνα, μπλοκάρεται η διαδικασία για τη χορήγηση νέας άδειας. Οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, πολιτικών προσώπων, οικονομικών παραγόντων και ξένων κυβερνήσεων και των εδώ πρεσβειών τους  έπιασαν τόπο. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται στην φυλακή 16 χρόνια. Στο πρόσωπό του, έχουν φανεί ξεκάθαρα μια σειρά επιδιώξεων του κράτους, τόσο για πολιτικούς λόγους, που έχουν να κάνουν με την δράση και τις στοχεύσεις της οργάνωσης 17Ν, αλλά και γενικότερα με την επιλογή του ένοπλου αγώνα, όσο και για τη στάση που κράτησε ο ίδιος κατά την σύλληψη του αλλά και καθ’ όλη τη διάρκεια της φυλάκισής του έως σήμερα. Το κράτος, μέσω του αγωνιστή Δ. Κουφοντίνα θέλει να παραδειγματίσει το σύνολο των πολιτικών κρατουμένων, καθώς και τις νέες γενιές αγωνιστών που δρουν ή σκέφτονται να δράσουν έξω από τα όρια της αστικής νομιμότητας. Οι προθέσεις αυτές έχουν φανεί στο σκεπτικό, που συνόδευε τις απορρίψεις των αιτήσεών του για άδεια, όπου του ζητούσαν δήλωση μετάνοιας προκειμένου να του χορηγηθεί η άδεια που δικαιούται.

Στις 30 Μαΐου ξεκίνησε απεργία πείνας ο επαναστάτης Δ. Κουφοντίνας διεκδικώντας δύο αιτήματα:

α) την χορήγηση τακτικής άδειας

β) την κατάργηση του εισαγγελικού βέτο

Η απεργία πείνας κορυφώνεται σε σύντομο χρονικό διάστημα λόγω της κατάστασης υγείας του απεργού. Μετά από 16 μέρες κατακτά την επιστροφή στην προηγούμενη συνθήκη αδειών και έτσι ο σύντροφος Δ. Κουφοντίνας παίρνει την τρίτη κατά σειρά 2ήμερη άδεια στις 19/6. Ως προς το δεύτερο αίτημα δεν υπήρξε καμία εξέλιξη.

Σχετικά με την αλληλεγγύη στην απεργία πείνας

Από την πρώτη μέρα έναρξης της απεργίας πείνας, καλέστηκε ανοιχτή συνέλευση με πρωτοβουλία της «Φωνής Λευτεριάς για τους πολιτικούς κρατούμενους». Η συγκεκριμένη συνέλευση πλαισιώθηκε από διάφορες ομάδες/συλλογικότητες του αναρχικού και του ευρύτερου ριζοσπαστικού αριστερού χώρου, καθώς και ατομικότητες των αντίστοιχων χώρων. Συγκροτήθηκε η «Συνέλευση Αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα», η οποία πήρε την πρωτοβουλία να οργανώσει κινήσεις σε κεντρικό επίπεδο, όπως:

α) μοτοπορεία από τα Προπύλαια προς τις φυλακές Κορυδαλλού και συγκέντρωση έξω από το κατάστημα κράτησης (στις 6/6/18)

β) κεντρική πορεία από το Μοναστηράκι προς τα Προπύλαια (στις 9/6/18)

γ) μοτοπορεία από την πλατεία Εξαρχείων προς το Γενικό Κρατικό Νίκαιας, όπου νοσηλεύονταν πια ο απεργός πείνας μετά από επιδείνωση της κατάστασής του, και συγκέντρωση έξω από το νοσοκομείο (στις 11/6/18)

δ) παρέμβαση κατά την διάρκεια ομιλίας του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ Α. Νεφελούδη στα γραφεία τους στην Καλλιδρομίου.

Παράλληλα, πραγματώθηκαν δεκάδες κινήσεις αλληλεγγύης σε πανελλαδικό επίπεδο από κινήσεις αντιπληροφόρησης, καταλήψεις κτιρίων έως και επιθετικές ενέργειες. Από τις δράσεις αυτές, ένα αποτέλεσμα ήταν και 20 συλλήψεις μελών της αναρχικής συλλογικότητας Ρουβίκωνας κατά την διάρκεια παρέμβασης στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη στις 11/6, καθώς και 2 συλλήψεις συντρόφων μετά από δράση με στόχο την Ελληνοαμερικάνικη Ένωση στην οδό Μασσαλίας στις 12/6. Πέραν των ανωτέρω δράσεων, στα πλαίσια αλληλεγγύης στον Δ. Κουφοντίνα πραγματοποιήθηκε στις 7/6, από ομάδα συντρόφων, δράση με στόχο τον Οικοδομικό Συνεταιρισμό των Δικαστικών Υπαλλήλων Ελλάδος στην οδό Γενναδίου. Στο κτίριο στεγάζεται το πολιτικό γραφείο του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη. Κατά την διάρκεια της δράσης ο αστυνομικός φρουρός του συγκεκριμένου, πυροβόλησε σε ευθεία βολή την ομάδα των συντρόφων καθώς αυτή αποχωρούσε, προσπαθώντας ταυτόχρονα να εγκλωβίσει κομμάτι της κατεβάζοντας τα ρολά της εισόδου. Ήταν καθαρά θέμα τύχης το γεγονός ότι δεν υπήρξε θύμα από αυτή τη δολοφονική ενέργεια του φρουρού.

Η θετική έκβαση του συγκεκριμένου αγώνα έθεσε ένα ακόμα ανάχωμα στο καθεστώς εξαίρεσης που έχει επιβληθεί από την πρώτη μέρα της σύλληψής τόσο του Δ. Κουφοντίνα, όσο και των υπόλοιπων πολιτικών κρατούμενων. Η απάντηση από την πλευρά του κράτους δεν άργησε να έρθει ξανά μέσω της Ξένης Δημητρίου. Την Τρίτη 26 Ιουνίου ανακοινώθηκε στους πολιτικούς κρατούμενους Δημήτρη Κουφοντίνα, Παναγιώτη Αργυρού, Κώστα Γουρνά, Δαμιανό Μπολάνο, Γιώργο Νικολόπουλο, Μιχάλη Νικολόπουλο, Γεράσιμο Τσάκαλο και Χρήστο Τσάκαλο  κλήση για ανωμοτί κατάθεση, μετά από παραγγελία της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, σχετικά με υποτιθέμενο πειθαρχικό παράπτωμα που αφορά την εξέγερση στις φυλακές Κορυδαλλού στις 24 Φλεβάρη 2018, η οποία είχε πραγματοποιηθεί ως απάντηση στη βίαιη μεταγωγή του αναρχικού Ντίνο Γιαγτζόγλου. Αυτή η εξέλιξη σημαίνει, ότι εάν στους συντρόφους αποδοθεί η συγκεκριμένη κατηγορία, η οποία είναι κακούργημα, θα είναι υπόδικοι και σύμφωνα με τον νόμο δεν θα δικαιούνται άδεια μέχρι να ολοκληρωθεί η δίκη.

Ο αγώνας ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης που έχει επιβληθεί στους πολιτικούς κρατούμενους είναι μια συνεχής μάχη. Οι όποιες επιμέρους νίκες σε καμία περίπτωση δεν μας εφησυχάζουν. Οι εκάστοτε μεθοδεύσεις δεν μας φοβίζουν, απεναντίας μας πεισμώνουν και μας δίνουν περισσότερη δύναμη να συνεχίσουμε τον αγώνα.

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

Συνέλευση Αλληλεγγύης στον Δημήτρη Κουφοντίνα

Τα εργατικά συμφέροντα βάζουμε μπροστά.

Κυριακές και νύχτες να πάνε για δουλειά οι υπουργοί, οι δήμαρχοι και όλα τα αφεντικά.

Κάτω τα χέρια από τις Κυριακές, τις νύχτες, τις ζωές μας.

Οργάνωση και αντίσταση στους χώρους της δουλειάς.

Συνεχίζουμε ανυποχώρητα τον αγώνα ενάντια στο βάρβαρο καθεστώς της “λευκής νύχτας” στο Ίλιον και σε κάθε γειτονιά.

|| Εργατική συγκέντρωση :: Σάββατο 30 Ιούνη 2018, 6μμ, πλ. Γεννήματα (κεντρική πλατεία) – Ίλιον ||

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας

και τα “απελευθερωμένα” ωράρια

* Σημειώνουμε ότι το απόγευμα της περασμένης Τρίτης (26/6) ως Συντονιστικό δράσης πραγματοποίησαμε μαζική εξόρμηση σε μαγαζιά της περιοχής για συζήτηση με συναδέλφισσες και συναδέλφους για την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, για τις «λευκές νύχτες»,  συνολικά για την οδυνηρή εργασιακή πραγματικότητα που βιώνουμε, αλλά και για τους εργατικούς αγώνες μας. Κατά την εξόρμηση αυτή μοιράσαμε την τελευταία απεργιακή ανακοίνωση του Συντονιστικού δράσης και σχετικό κείμενο της εργατικής  συνάντησης  «Εργαζομένων από τον κλάδο του εμπορίου» (orthostasia.wordpress.com), ενώ προχωρήσαμε και σε αφισοκόλληση.

Παρά το βροχερό καιρό, η πρώτη Προβολή-Παρουσίαση στα Εξάρχεια του ντοκιμαντέρ “Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών” των συντρόφων Ξενοφώντα Βαρδαρού και Γιάννη Ξύδα πραγματοποιήθηκε κανονικά σε αίθουσα του Αίθριου της Αρχιτεκτονικής του Πολυτεχνείου, με τη συμμετοχή πολλών δεκάδων συντρόφων και συντροφισσών.

Πριν από την προβολή προηγήθηκε, μια εισαγωγή όπου -μεταξύ άλλων- εκφράσαμε την περηφάνια και τη χαρά μας γι’ αυτήν τη βραδιά (σε μια γειτονιά κι ένα κτίριο με βαρύ αγωνιστικό φορτίο στην Ιστορία του τόπου μας), ένας σύντομος χαιρετισμός από το σύντροφο Γ.Ξύδα και μια εισήγηση από την Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών) και τους Συντρόφους-Συντρόφισσες που συνδιοργανώσαμε τη συγκεκριμένη εκδήλωση.

Μετά την ολοκλήρωση της προβολής, ακολούθησε η γραπτή τοποθέτηση συντρόφισσας που ανέδειξε την ιδιαίτερα σημαντική συμβολή των Γυναικών στην Αντίσταση και τον Αγώνα ενάντια στη ναζιστική-φασιστική κατοχή και τον ντόπιο δωσιλογισμό, η προφορική τοποθέτηση συντρόφου μας που -μεταξύ άλλων- ανέδειξε την κοινωνική συνθήκη, τα πολιτικά χαρακτηριστικά και τις μορφές οργάνωσης που κατέστησαν εφικτή τη λαϊκή εποποιία της δεκαετίας του ‘40, και ολοκληρώθηκε με την ανάγνωση του αποσπάσματος “Η Μάχη της Διδότου” από το βιβλίο “Αθήνα”που είχε γράψει το 1945 η αγωνίστρια Μέλπω Αξιώτη.

Κατά τη διάρκεια της Εκδήλωσης λειτούργησε βιβλιοπωλείο με πάγκους του κινηματικού εκδοτικού εγχειρήματος Los Solidarios και του Ταμείου Αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών καθώς και έκθεση με σπάνιο φωτογραφικό υλικό για την Αντίσταση την περίοδο της Κατοχής στην Αθήνα.

Μια βραδιά γεμάτη συγκίνηση και συντροφικότητα, μια βραδιά που με τον τρόπο της έφερε στο προσκήνιο μια παλιά έγκυρη διαπίστωση:

ΚΙΝΗΜΑ ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΜΗ -ΚΙΝΗΜΑ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ.

ΥΓ: Η συγκεκριμένη Εκδήλωση αφιερώνεται στη Μνήμη των Παρτιζάνων των Αθηνών (Μαρία Βοσκοπούλου, Νίκος Μπαλάνος, Γιώργος Παπαδημητρίου, Ζωή Πετροπούλου) που δυστυχώς έφυγαν από τη ζωή, πριν προλάβουν να δουν την ιστορία τους, την Ιστορία μας στη μεγάλη οθόνη…

Ακολουθεί η Εισήγηση της Εκδήλωσης:

Οι ‘Παρτιζάνοι των Αθηνών’ είναι ένα ντοκιμαντέρ που αφηγείται την ιστορία της Αντίστασης την περίοδο της Κατοχής στην Αθήνα, έναν πόλεμο στην πόλη. Πριν την προβολή, θεωρούμε πως θα είχε ενδιαφέρον να αναφερθούμε συνοπτικά σε κάποια βασικά χαρακτηριστικά της Αθήνας του ’40 και να σκιαγραφήσουμε το ιστορικό πλαίσιο του αγώνα αυτού.

Τις παραμονές της Κατοχής, η Αθήνα είχε αρχίσει σταδιακά να προσαρμόζεται στις επιταγές της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Εκείνη την περίοδο, θα είναι πλέον εμφανή τα σημάδια της άγριας αστικοποίησης που ξεκίνησε με το μεγάλο κύμα των Μικρασιατών προσφύγων από τη δεκαετία του ’20, αλλά και από τους εσωτερικούς μετανάστες της επαρχίας. Αυτή η διαδικασία θα αποτυπωθεί και στην πολεοδομία της Αθήνας, με τη δημιουργία των νέων προσφυγικών συνοικιών, κυρίως στις δυτικές περιοχές και κοντά σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Μεγάλες μάζες προσφύγων εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Νέας Ιωνίας, όπου έπειτα αναπτύχθηκε βιομηχανία. Επίσης, πολλοί πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν σε ήδη βιομηχανικές περιοχές της Αθήνας, όπως ο Ταύρος, το Δουργούτι (Nέος Κόσμος), του Χαροκόπου, και στον Πειραιά, στον Κορυδαλλό, την Κοκκινιά, το Κερατσίνι και τη Δραπετσώνα. Άλλες συνοικίες συγκροτήθηκαν εκτός πόλης αλλά και εκτός βιομηχανίας, όπως το Περιστέρι και το Αιγάλεω, ενώ σε άλλες περιοχές οι οικισμοί εγκαταστάθηκαν απλά έξω από την πόλη, όπως ήταν οι περιπτώσεις της Καισαριανής, του Βύρωνα και του Υμηττού. Η σύνδεση αυτή της βιομηχανικής παραγωγής με τον τόπο κατοικίας συντέλεσε σταδιακά στην ταξική δόμηση της πρωτεύουσας, διεργασία κατά την οποία οι πρόσφυγες θα επιτελέσουν καθοριστικό ρόλο.

Την περίοδο του Μεσοπολέμου, στις γειτονιές αυτές, θα δοθούν σημαντικοί αγώνες για την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, διαδικασία που σφυρηλάτησε τις ταξικές συνειδήσεις αυτών των ανθρώπων και τους έφερε πιο κοντά στα απελευθερωτικά προτάγματα του κομμουνισμού, ένα γεγονός που μαρτυρούσε και η σταδιακή εκλογική άνοδος του ΚΚΕ σε αυτές τις περιοχές. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, οι ταξικοί συσχετισμοί της πόλης θα ενταθούν όταν οι συνοικίες αυτές θα βρεθούν στο επίκεντρο του αντιστασιακού αγώνα. Στην πραγματικότητα της Κατοχής, της διάλυσης του κοινωνικού ιστού και των στερήσεων, η γειτονιά και μάλιστα η λαϊκή, θα οργανώσει τα απαραίτητα δίκτυα αλληλεγγύης για την επιβίωση των κατοίκων της και αργότερα θα αποτελέσει το ασφαλές καταφύγιο των παρτιζάνων του ΕΛΑΣ.

Σε οικονομικό επίπεδο, οι καταστροφικές συνέπειες της Κατοχής στην Αθήνα υπήρξαν ολοκληρωτικές. Οι επιπτώσεις της οικονομικής πολιτικής της ναζιστικής Γερμανίας, υπήρξαν πολύ πιο άμεσες και ριζικές για την ελληνική οικονομία και τις υπόλοιπες λιγότερο ανεπτυγμένες οικονομίες, καθώς οι πρώτες ύλες τους και η αγροτική τους παραγωγή θα μεταφέρονταν στη Γερμανία. Η επίταξη και χρήση των τροφίμων, αποτέλεσε την κύρια αιτία για το ξέσπασμα του λιμού το χειμώνα του ’41-’42, που αποδεκάτισε τον πληθυσμό της Αθήνας, ενώ η επίταξη των μέσων συγκοινωνίας και των καυσίμων, απέκλεισε την οικονομία των πόλεων από τις αγροτικές περιοχές, αλλά περιόρισε και τις μεταφορές. Δημιουργήθηκε με αυτό τον τρόπο, ένα σύστημα κλειστών οικονομιών, χωρίς επικοινωνία μεταξύ τους, ενώ παράλληλα δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για τη δημιουργία των μαύρων αγορών.

Η άνθιση του συστήματος της μαύρης αγοράς, θα αποτελέσει έναν τρόπο διάθεσης προϊόντων, μέσω του οποίου με έναν τρόπο θα συγκροτηθούν και θα διαταχθούν δύο αντίπαλα στρατόπεδα στην πόλη. Είναι αυτό το σύστημα που σε μεγάλο βαθμό θα καθορίσει και την μεταπολεμική ταξική διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας. Το σύστημα της μαύρης αγοράς αποτέλεσε μηχανισμό συγκέντρωσης πλούτου που τροφοδοτούνταν από δύο πηγές αγοραστών. Η πρώτη, προερχόταν από τα εισοδήματα των συνεργατών των Γερμανών και η δεύτερη, από τη ρευστοποίηση περιουσιών. Σε αυτό το πλαίσιο, η πρώτη φάση ανάπτυξης της Αντίστασης και η στρατηγική του ΕΑΜ και του ΚΚΕ δε θα μπορούσε παρά να εστιάσει στην επίλυση του επισιτιστικού προβλήματος.

Με την ανάπτυξη της αντίστασης άρχισε να λειτουργεί περισσότερο ο μηχανισμός του δελτίου, ενώ παράλληλα, σε διάφορες περιπτώσεις αναπτύχθηκαν πετυχημένοι εργατικοί αγώνες και απεργίες, με αίτημα τη διανομή τροφίμων στους χώρους εργασίας. Ταυτόχρονα, άρχισαν να λειτουργούν οι πρώτοι συνεταιρισμοί και να οργανώνεται το επαρχιακό εμπόριο, οικονομικές πολιτικές που οργάνωσε το ΕΑΜ και η ΠΕΕΑ. Από το ’43, σημαντικό ρόλο διαδραμάτισαν τα συσσίτια, η διανομή των οποίων συχνά γινόταν υπό την προστασία ομάδων περιφρούρησης της Αντίστασης. Προς τα τέλη του ’43, το ΕΑΜ θα πραγματοποιήσει σε συστηματική βάση επιθέσεις σε αποθήκες μαυραγοριτών κατάσχοντας τρόφιμα και διανέμοντας τα αργότερα σε τιμές δελτίου, στις συνοικίες, δίνοντας το αποφασιστικότερο χτύπημα στο σύστημα της μαύρης αγοράς.

Continue reading Σύντομη Ενημέρωση από την Προβολή-Παρουσίαση των “Παρτιζάνων των Αθηνών” στα Εξάρχεια (ΕΜΠ 27/6)

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες συγχαίρουν τους πρωθυπουργούς Αλέξη Τσίπρα και Ζόραν Ζάεφ και χαιρετίζουν την ιστορική συμφωνία για την επίλυση της διαφωνίας του ονοματολογικού. Αυτή η επίλυση θα ωφελήσει τις δύο χώρες και θα ενισχύσει την περιφερειακή ασφάλεια και ευημερία.»

Απόσπασμα από ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ σχετικά με τη συμφωνία Ελλάδας και Β. Μακεδονίας

Την Κυριακή 17 Ιούνη στο χωριό Ψαράδες της Μ. Πρέσπας υπογράφηκε από τους υπουργούς Εξωτερικών της Ελλάδας και της FYROM (πλέον Βόρεια Μακεδονία) Ν. Κοτζιά και Ν. Ντιμιτρόφ, παρουσία των πρωθυπουργών Τσίπρα και Ζάεφ, η πολυπόθητη συμφωνία που διευθετεί το ονοματολογικό ζήτημα της δεύτερης στο πλαίσιο της ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης των Δυτικών Βαλκανίων. Βέβαια η λύση του ονοματολογικού ζητήματος δεν είναι τίποτα άλλο από ένα προπέτασμα καπνού για την περαιτέρω προέλαση του κεφαλαίου και την πλήρη πρόσδεση της γείτονος στο άρμα του ευρω-ατλαντικού ιμπεριαλισμού, βάζοντας ακόμα ένα λιθαράκι στην οχύρωση των συμφερόντων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια στο πλαίσιο του οξυμένου ανταγωνισμού με τη Ρωσία και την Κίνα. Εξού και η αποθέωση προς Τσίπρα- Ζάεφ από εκπροσώπους των ΗΠΑ, την εκπρόσωπο της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής Μογκερίνι, τον επίτροπο αρμόδιο για τη διεύρυνση της ΕΕ Χαν, τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, τον γερμανό υπουργό εξωτερικών και άλλα πολλά καλόπαιδα.

Κάπως έτσι, σύμφωνα με το άρθρο 2 της συμφωνίας η ελληνική κυβέρνηση θα κάνει επίσημη πρόσκληση στην κυβέρνηση της Βόρειας Μακεδονίας για να προχωρήσουν οι ενταξιακές διαδικασίες στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ: «με τη λήψη της γνωστοποίησης της κύρωσης της παρούσας συμφωνίας από το Κοινοβούλιο του δεύτερου μέρους, το πρώτο μέρος (σ.σ. Ελλάδα) χωρίς καθυστέρηση: i) Θα γνωστοποιήσει στον πρόεδρο του Συμβουλίου της ΕΕ ότι υποστηρίζει την έναρξη των ενταξιακών στην ΕΕ διαπραγματεύσεων του δεύτερου μέρους (σ.σ. Β. Μακεδονία) (…) ii) Θα γνωστοποιήσει στο γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ ότι υποστηρίζει να απευθυνθεί από το ΝΑΤΟ προς το δεύτερο μέρος πρόσκληση ένταξης». Όπως δήλωσε και ο πρωθυπουργός Ζάεφ: «Το ΝΑΤΟ κατέληξε σε ομόφωνη πολιτική απόφαση να συζητήσει επισήμως για την πρόσκληση ένταξης της Μακεδονίας στη συμμαχία, στη Σύνοδο Κορυφής της, αρχές Ιούλη στις Βρυξέλλες».

Όμως για να γίνει κατανοητό πως επιτεύχθηκε η συμφωνία αυτή, καθώς δεν πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία των εμπλεκόμενων μερών όπως διατείνεται ο Τσίπρας, αλλά μετά από προτροπές και πίεση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ θα πρέπει να ανατρέξουμε τουλάχιστον ένα μίση χρόνο πίσω.

Τον Δεκέμβριο του 2016 στη Βόρεια Μακεδονία πραγματοποιούνται εκλογές οι οποίες και δεν οδηγούν στο σχηματισμό κυβέρνησης. Τον Απρίλιο του 2017 σημειώνονται εκτεταμένα επεισόδια μέσα και έξω από το κοινοβούλιο από δυνάμεις της εθνικιστικής αντιπολίτευσης και μετά από καθοριστική παρέμβαση των αμερικανών, τον Ιούνιο του 2017 σχηματίζεται η κυβέρνηση του σοσιαλδημοκράτη Ζόραν Ζάεφ με τη στήριξη δυο (εκ των τριών) αλβανόφωνων κομμάτων. Δεν μπορεί να ειδωθεί έξω από αυτό το πλαίσιο και η συνάντηση του Ζάεφ με τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ λίγες μέρες μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης στη Β. Μακεδονία. Τότε σημείωνε ο δεύτερος: «Θέλουμε να δούμε τη πΓΔΜ ως μέρος μιας σταθερής περιοχής. Οι πόρτες του ΝΑΤΟ είναι ανοιχτές». Για το ΝΑΤΟ η ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας σε αυτό αποτελεί στρατηγική απόφαση στο πλαίσιο της πλήρους στρατιωτικής περικύκλωσης της Ρωσίας και ιδιαίτερα μετά τη συμφωνία μεταξύ Ρωσίας – Σερβίας για την εγκατάσταση ρωσικής στρατιωτικής βάσης στην επικράτεια της δεύτερης.

Στην Ελλάδα μεγάλο μέρος τόσο της δεξιάς/ ακροδεξιάς, αλλά κι ένα τμήμα της καθεστωτικής αριστεράς μιλάει για μια συμφωνία η οποία έχει το “σπέρμα” του αλυτρωτισμού καθώς αναγνωρίζεται η μακεδονική γλώσσα και o Μακεδόνας πολίτης. Κι αν για τους πρώτους είναι απόλυτα φυσιολογικό να ταυτίζονται με το βούρκο του δολοφονικού τους παρελθόντος και με τις απηνείς διώξεις που υπέστησαν οι σλαβομεκεδόνες στην Ελλάδα, για τους δεύτερους μόνο να εκπλαγούμε μπορούμε με την επιταχυνόμενη απομάκρυνσή τους από το διεθνισμό και το διαρκές φλερτάρισμά τους με την εθνικιστική αφήγηση. Από τη μία σχηματισμοί σαν την ΚΟΕ και τη ΛΑΕ ψαρεύουν στα θολά νερά του εθνικισμού και από την άλλη το ΚΚΕ διαρρηγνύει οριστικά τους ιστορικούς του δεσμούς με τον σλαβομακεδόνικο λαό, που έχυσε το αίμα του για την απελευθέρωση του τόπου στη λαϊκή εποποιία του 1941-49.

Στην πραγματικότητα, όμως, στη συμφωνία αυτή η Ελλάδα συμμετείχε από θέση ισχύος, τόσο γιατί σαν εθνοκρατικός σχηματισμός είναι υψηλότερα στον διεθνή καπιταλιστικό καταμερισμό, όσο και γιατί η Βόρεια Μακεδονία είναι αυτή η οποία ωφελείται (έστω και οριακά) περισσότερο από τα επακόλουθα της συμφωνίας (ένταξη στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ). Η θέση ισχύος του ελληνικού κράτους αποτυπώνεται τόσο στην πρωτοφανή απόφαση για επιβολή συνταγματικής αναθεώρησης στη Β. Μακεδονία όσο και στο άρθρο 7 της συμφωνίας, στο οποίο αναφέρεται ότι ο όρος “Μακεδονία” και “Μακεδόνας” έχει διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο για τις δυο χώρες. Για τη μεν Ελλάδα αναφέρεται «ο ελληνικός πολιτισμός, η ιστορία, η κουλτούρα και η κληρονομιά αυτής της περιοχής από την αρχαιότητα έως σήμερα», για τη δε Βόρεια Μακεδονία αναφέρεται «η επικράτεια, η γλώσσα, ο πληθυσμός και τα χαρακτηριστικά τους, με τη δική τους ιστορία, πολιτισμό και κληρονομιά, διακριτώς διαφορετικά από αυτά που αναφέρονται στο παραπάνω εδάφιο (σσ για την Ελλάδα)». Αναφορικά με τη γλώσσα, πράγματι ως επίσημη ορίζεται η Μακεδονική γλώσσα, συμπληρώνει όμως η συμφωνία ότι αυτή ανήκει στην ομάδα των Νότιων Σλαβικών γλωσσών, ενώ σημειώνεται πως «η επίσημη γλώσσα και τα άλλα χαρακτηριστικά του Δεύτερου Μέρους (σ.σ. της Β. Μακεδονίας) δεν έχουν σχέση με τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία, την κουλτούρα και την κληρονομιά της βόρειας περιοχής του Πρώτου Μέρους(της Ελλάδας)».

Στην πράξη η συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ αποτελεί το boarding pass για την επιβίβαση της Βόρειας Μακεδονίας στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και οι λαοί και από τις δυο πλευρές των συνόρων δεν έχουν τίποτα το θετικό να προσβλέπουν από αυτή. Άλλωστε το πρόσφατο παρελθόν το αποδεικνύει περίτρανα. Η συμμετοχή σε τέτοιου είδους σχηματισμούς (ΝΑΤΟ, ΕΕ) μόνο ανασφάλεια και πολέμους έχει να προσφέρει, σε αντίθεση με όσα διατείνεται στην ανακοίνωσή του το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Η συμφωνία αυτή εντείνει την εξάρτηση και στις δυο χώρες και τις “μπλέκει” πιο βαθειά στα ιμπεριαλιστικά “παιχνίδια” στην περιοχή των Βαλκανίων. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε αποθήκη όπλων και σε ένα μεγάλο αεροδρόμιο για το ΝΑΤΟ, ότι η κυβέρνηση έχει σπείρει νατοϊκές βάσεις και στρατιωτικές εγκαταστάσεις από άκρη σε άκρη σε όλη τη χώρα και ότι στη Σούδα ελλιμενίζονται και από εκεί ξεκινάνε τα αεροσκάφη που “διασφαλίζουν την τάξη και αποκαθιστούν την ειρήνη” στη Μέση Ανατολή. Επιπλέον, για το ελληνικό κεφάλαιο η συμφωνία είναι ένας βατήρας για μια νέα βαλκανική εξόρμηση, σε ένα “φιλικότερο” πλέον περιβάλλον.

Οι αστικές τάξεις των δυο χωρών και το πολιτικό τους προσωπικό προσβλέπουν στη συμφωνία αυτή τη γεωστρατηγική τους αναβάθμιση, βλέπουν δολάρια και ευρώ να ρέουν, αγωγούς φυσικού αερίου να χτίζονται. Όμως για να πραγματοποιηθούν τα σχέδιά τους θα πρέπει η εργατική δύναμη να κινεζοποιηθεί κι’ άλλο, θα πρέπει τα εργασιακά δικαιώματα να γίνουν χαρτοπόλεμος και οι πραγματικοί όροι διαβίωσης των εργαζομένων να γίνουν ακόμα χειρότεροι.

Η συνεργασία μεταξύ των δυο αστικών τάξεων περιγράφεται στο άρθρο 14 της συμφωνίας, όπου γίνεται λόγος για δέσμευση περεταίρω ανάπτυξης της “διασυνδεσιμότητας” στη περιοχή και οικονομικής και επιχειρηματικής συνεργασίας στους τομείς της Ενέργειας, του περιβάλλοντος, της βιομηχανίας, των υποδομών, της διαμετακόμισης εμπορευμάτων και φορτίων, των επενδύσεων, του τουρισμού, του εμπορίου και των μεταφορών, προωθώντας την ευρωατλαντική πολιτική για ενεργειακή απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο: «τα δύο μέρη θα αναπτύξουν και θα ενισχύσουν τη συνεργασία τους όσον αφορά στην Ενέργεια, ιδίως διά της κατασκευής, συντήρησης και χρήσης διασυνδεόμενων αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου (υφιστάμενων, υπό κατασκευή και σχεδιαζόμενων) και όσον αφορά στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, περιλαμβανομένων των φωτοβολταϊκών, της αιολικής και της υδροηλεκτρικής ενέργειας. Πιθανά εκκρεμή ζητήματα θα αντιμετωπισθούν χωρίς καθυστέρηση, με τη σύναψη αμοιβαίως επωφελών διακανονισμών λαμβάνοντας σοβαρά υπ’ όψιν την Ευρωπαϊκή Ενεργειακή Πολιτική και το ευρωπαϊκό κεκτημένο».

Η συνεργασία μεταξύ των δυο αστικών τάξεων, στο πλαίσιο των σχεδιασμών για τη γεωστρατηγική αναβάθμισή τους μέσω του βαθέματος της συμμετοχή τους στους οξυμένους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς, επιταχύνεται το τελευταίο διάστημα μετά την ανατροπή της εθνικιστικής κυβέρνησης Γκρούεφσκι τον Ιανουάριο του 2016 και την τοποθέτηση του σοσιαλδημοκράτη Ζάεφ στον πρωθυπουργικό θώκο ένα χρόνο αργότερα. Ήδη μέσα σ’ αυτό το διάστημα οι εμπορικές συναλλαγές μεταξύ των δύο χωρών αυξήθηκαν κατά 14,7%, ενώ δρομολογείται για το 2019 η έναρξη της κατασκευής του διασυνδετήριου αγωγού φυσικού αερίου Ελλάδας – Βόρειας Μακεδονίας. Ταυτόχρονα, δρομολογείται και η επαναλειτουργία του ανενεργού πετρελαιαγωγού Θεσσαλονίκη – Σκόπια. Τον αγωγό διαχειρίζεται ο όμιλος «ΒΑΡΔΑΧ ΑΕ» (Vardax SA), στον οποίο συμμετέχει σε ποσοστό 80% η ΕΛΠΕΤ – ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ Α.Ε. (θυγατρική της ΕΛΠΕ σε ποσοστό 63%) και κατά 20% το κράτος της Βόρειας Μακεδονίας.

Την ίδια ώρα η συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ άνοιξε στην πράξη το καπάκι για να ξεχυθεί ο φασιστικός βόθρος, αναμοχλεύοντας τα εθνικιστικά πάθη και στις δυο χώρες. Ο εμπρησμός της κατάληψης Libertatia στη Θεσ/νίκη από φασίστες και χουλιγκάνους, που έδρασαν με την κάλυψη του εσμού της σύγχρονης εθνικοφροσύνης, αλλά κι ένα πλήθος ανάλογων επιθέσεων που ακολούθησαν στο “περιθώριο” των εθνικιστικών συλλαλητηρίων (ΕΚΧ Σχολείο, θέατρο Εμπρός, κατάληψη ΠΙΚΠΑ, επίθεση σε τούρκους αλληλέγγυους στον κομμουνιστή απεργό πείνας Τουργούντ Καγιά) είναι ένα δείγμα για το πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει το φαινομενικά γραφικό χαφιεδότσουρμο του εθνικού κορμού. Ωστόσο, θα ήταν τεράστιο σφάλμα να περιορίσουμε την κίνησή μας στα στενά όρια ενός απλοϊκού αντανακλαστικού αντιφασισμού, καθώς η συμφωνία για το ονοματολογικό έχει ευρύτερες προεκτάσεις και συνέπειες, αφού αποτελεί ακόμα έναν κρίκο στην αλυσίδα της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και των οξυμένων ανταγωνισμών. Όπως γράφαμε στην ανακοίνωση ενάντια στην εθνικιστική φιέστα της 4ης Φλεβάρη: «Αυτή η αναμόχλευση των εθνικισμών, που προκύπτει αντικειμενικά από τις κινήσεις αυτές, δεν είναι ένα απλό τοπικό ζήτημα, αλλά λαμβάνει χώρα στο φόντο του σκληρού ανταγωνισμού ΗΠΑ – Ρωσίας στην περιοχή των Βαλκανίων. Από τη μια πλευρά, οι ΗΠΑ έχοντας δυνατά ερείσματα στην περιοχή μετά την πτώση του λεγόμενου “ανατολικού μπλοκ” δημιουργούν γεωπολιτικές, οικονομικές, ενεργειακές και διπλωματικές συμμαχίες με σκοπό τον απόλυτο έλεγχο και τον περιορισμό της ρωσικής διείσδυσης στην περιοχή. Το ΝΑΤΟ κάνει ακόμα πιο εμφανή την παρουσία του στα Βαλκάνια, επενδύοντας σε κράτη όπως η Αλβανία, το Κόσοβο, η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Σε αυτή τη συγκυρία, και δεδομένης της ρήξης των σχέσεων των ΗΠΑ με την Τουρκία, οι αμερικάνοι -όπως φαίνεται μεταξύ άλλων και από τη δημιουργία νέας στρατιωτικής βάσης στην Αλεξανδρούπολη- θεωρούν ως κομβικό το ρόλο της Ελλάδας, αφού σύμφωνα με τον αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα Τζέφρι Πάιατ, η Ελλάδα είναι ένας “ευέλικτος γεωπολιτικός μεντεσές”. Από την πλευρά της η Ρωσία ενισχύει τη διείσδυσή της στη Σερβία και τη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, ενώ διατηρεί ισχυρά φιλορωσικά ερείσματα σε άλλα κράτη (όπως το Μαυροβούνιο), προσπαθώντας να ανατρέψει το συσχετισμό δύναμης στην περιοχή. Σε αυτό το φόντο των οξύτατων ανταγωνισμών η είσοδος της FYROM στο ΝΑΤΟ είναι επιτακτική για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, αλλά και της ΕΕ. Αντικειμενικά, λοιπόν, το “ονοματολογικό” ζήτημα εγείρει για ακόμα μια φορά τα εθνικιστικά πάθη ανάμεσα στις δυο συμμαχικές χώρες, την Ελλάδα και τη FYROM. Κάπως έτσι, μαζί με τα γεράκια του αστικού κοσμοπολιτισμού εμφανίζονται και οι βρικόλακες του εθνικισμού».

Απέναντι στα σχέδια της εγχώριας αστικής τάξης και των διεθνών πατρώνων της, οι εργαζόμενοι και οι νεολαίοι πρέπει να οργανωθούν και να αντιταχθούν σε κάθε σχέδιο που σπέρνει το δηλητήριο του εθνικισμού, που πυκνώνει τα σύννεφα του πολέμου. Ενάντια, λοιπόν, στα γεράκια και τους βρικόλακες του κοσμοπολιτισμού και του εθνικισμού έχουμε το επαναστατικό καθήκον σχηματοποίησης ενός διεθνιστικού πόλου, ενός αντιπολεμικού κινήματος που θα σταθεί ανάχωμα στους επικίνδυνους πολεμοκάπηλους σχεδιασμούς και θα προωθήσει τη φιλία και την ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των λαών.

Μόνο ο οργανωμένος λαός μπορεί να βάλει φρένο στη επέλαση του κεφαλαίου και την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Μόνο ο οργανωμένος λαός μπορεί να αντιταχθεί στην διπλή κυριαρχία της αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού και να κάνει το επόμενο στέρεο βήμα. Ένα βήμα πιο κοντά στην οργάνωση της τάξης μας, ένα βήμα πιο κοντά στην προοπτική της κοινωνικής επανάστασης.

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΥΣ ΑΣΤΟΥΣ – ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Την Κυριακή 24 Ιούνη ως Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια, συνεχίζοντας τον αγώνα ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, προχωρήσαμε σε μια ακόμα απεργιακή κινητοποίηση στον εμπορικό πεζόδρομο της Ερμού στο κέντρο της Αθήνας και σε απεργιακές περιφρουρήσεις σε καταστήματα της Inditex.

Πιο συγκεκριμένα, οι απεργιακές περιφρουρήσεις πραγματοποιήθηκαν από πολύ νωρίς το πρωί μέχρι και τη 1.30μμ στο κατάστημα ZARA στην συμβολή της Ερμού με την οδό Βουλής, στο σημείο όπου είχαμε κάνει δημόσιο κάλεσμα σε απεργιακή συγκέντρωση για τις 10.30πμ, καθώς και στα καταστήματα PULL & BEAR και Massimo Dutti. Κατά τη διάρκεια της κινητοποίησής μας αυτής μοιράζαμε στις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους στον κλάδο του εμπορίου -με μέρος των οποίων γίνονταν και διάφορες συζητήσεις- καθώς και στους διερχόμενους την απεργιακή ανακοίνωση του Συντονιστικού δράσης. Επίσης, κάναμε ενημέρωση για τον αγώνα μέσω μικροφωνικής, ενώ φωνάζαμε και συνθήματα.

Όπως και την Κυριακή 10 Ιούνη (βλ. απεργιακές συγκεντωσεις στα Διοικητικά γραφεία της Inditex και στο ZARA Γλυφάδας), επιλέξαμε να βρεθούμε και πάλι έξω από καταστήματα του Ομίλου Inditex τα οποία είναι σταθερά ανοιχτά όλες τις Κυριακές σε διάφορες “τουριστικές” περιοχές στο πλαίσιο του νόμου που προβλέπει άνοιγμα των καταστημάτων κάθε Κυριακή κατά την περίοδο Μάη-Οκτώβρη.

Συνεχίζουμε αταλάντευτα τον αγώνα μας κόντρα και στην εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία με όποιο τρόπο κι αν εκδηλώνονται, όπως π.χ. με απειλές από μερίδα των αφεντικών και με “εξακρίβωση στοιχείων” από την Αστυνομία κατά τις αφισοκολλήσεις μας μπροστά στην απεργία της Κυριακής 24/6.

ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ 32, ΟΥΤΕ 8! ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ!
ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ!

Η ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΕ, ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ

Η σχετική ανακοίνωση του Συντονιστικού δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια: ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας

και τα «απελευθερωμένα» ωράρια

Παρασκευή 29 Ιουνίου στις 18:00 στα Προπύλαια

Μοτοπορεία της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό 

ενάντια στον άξονα Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ – Αιγύπτου

Δημοσιεύθηκε στο δεύτερο τεύχος της έντυπης παρέμβασης δρόμου της Ταξικής Αντεπίθεσης “Έφοδος στον Ουρανό”. 

Η ελληνο-ισραηλινή συμμαχία στάζει αίμα…

Στις 8 Μάιου πραγματοποιήθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου η 4η Τριμερής Σύνοδος Κορυφής Κύπρου-Ελλάδας-Ισραήλ, στην οποία μεταξύ άλλων προωθήθηκε ο σχεδιασμός του αγωγού Εast Μed , που θα λειτουργήσει ως “ενεργειακή πύλη της Ευρώπης”. Ο Τσίπρας, μάλιστα, δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό του για τον σχεδιαζόμενο αγωγό, τον οποίο χαρακτήρισε “εμβληματικό”: «Αυτό το έργο δεν είναι μόνο ενεργειακό, αλλά υψίστης γεωστρατηγικής συνεργασίας». Σύμφωνα με τις διαρροές, μάλιστα, θα επιχειρηθεί η αξιοποίηση του Εast Μed ως εφαλτήριο για τη συνεργασία των τριών χωρών στον τομέα της ασφάλειας (όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει αυτό). Στο περιθώριο της συνάντησης, μάλιστα, ο τετραπέρατος Τσίπρας “συμμερίστηκε τις έντονες ανησυχίες” για τις υποτιθέμενες πυραυλικές δοκιμές του Ιράν (κι άλλες ιστορίες με κορμοράνους, που δεν είναι της παρούσης). Κάπως έτσι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ ξεπλένει για ακόμα μια φορά τα εγκλήματα που διαπράττει το κράτος – απαρτχάιντ του Ισραήλ εναντίον του παλαιστινιακού λαού. Όπως ξεπλένει και τη χούντα της Αιγύπτου και το καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας που αιματοκυλά την Υεμένη. Καθείς εφ’ ω ετάχθη, λοιπόν…

Οι εξελίξεις, όμως, δεν αφορούν μόνο τη συμμαχία των τριών κρατών, αλλά και τη συμμαχία των αντίστοιχων λόμπι στις ΗΠΑ. Το μάτι μας έπεσε σε μια πολύ ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική συνέντευξη του εκτελεστικού διευθυντή του “Συμβουλίου Ελληνοαμερικανικής Ηγεσίας” (HALC) Εντι Ζεμενίδης, με αφορμή το συνέδριο που διοργανώθηκε από κοινού με την Αμερικανική Εβραϊκή Επιτροπή (AJC), στις 8 και 9 Μαΐου στην Ουάσιγκτον, παράλληλα με τη Σύνοδο της Λευκωσίας. Μεταξύ των επιδιωκόμενων στόχων της συμμαχίας του ελληνικού και του ισραηλινού λόμπι στις ΗΠΑ είναι και η παρεμπόδιση της πώλησης των F 35 στην Τουρκία (η οποία όπως φαίνεται θα πραγματοποιηθεί κανονικά), γεγονός αν μη τι άλλο ενδιαφέρον για να δούμε πως διαμορφώνονται οι συμμαχίες, οι συγκλίσεις και οι αποκλίσεις. Ας δούμε, λοιπόν, με τα λόγια του Ζεμενίδη τι επιδιώκει αυτή περίεργη συμμαχία:

«Το HALC και η AJC δεν κάνουν απλώς ένα συνέδριο ή ένα ταξίδι στο εξωτερικό κάθε χρόνο […] το φετινό συνέδριο συμπίπτει με την τριμερή σύνοδο κορυφής Κύπρου-Ελλάδας-Ισραήλ, στις 8 Μαΐου στη Λευκωσία, που πραγματοποιείται στην αρχή της θητείας του νέου υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο και σε μια εποχή όπου όλα τα ζητήματά μας, από την ενέργεια στην Αν. Μεσόγειο, τα ανθρώπινα δικαιώματα στην περιοχή, μέχρι την αμυντική συνεργασία μεταξύ ΗΠΑ, Κύπρου, Ελλάδας και Ισραήλ, βρίσκονται στο προσκήνιο […] Το ταξίδι σε Αθήνα, Λευκωσία και Ιερουσαλήμ θα δημιουργήσει το υπόβαθρο για την προώθηση μιας επιθετικής ατζέντας στο Κογκρέσο. Το επόμενο διάστημα θα προωθήσουμε τα νομοσχέδια που αποσκοπούν στην εμβάθυνση της συνεργασίας στους τομείς της ασφάλειας και της άμυνας μεταξύ Αμερικής, Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, και την προώθηση ερευνών για τον εντοπισμό και την αξιοποίηση πηγών ενέργειας στην Αν. Μεσόγειο. Δεν επικεντρωνόμαστε μόνο σε νομοθέτες και διπλωμάτες, αλλά και σε διαμορφωτές γνώμης. Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες μας είναι η ενημέρωση που κάνουμε από κοινού σε εμπειρογνώμονες του Κογκρέσου και συμβούλους γερουσιαστών και βουλευτών. Είτε εξασφαλίσουμε συγκεκριμένη στήριξη στο Κογκρέσο είτε όχι, η κοινή μας ατζέντα θα γίνει γνωστή».

Συνέλευση για το σχεδιασμό δράσεων σχετικά με τους πυροβολισμούς έξω από το γραφείο του Μ Βαρβιτσιώτη

Στις 15/06 ολοκληρώθηκε η απεργία πείνας του πολιτικού κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος κέρδισε το δικαίωμα του στην κανονική τακτική άδεια. Ο αγώνας αυτός άφησε όμως ανοιχτά ζητήματα που οφείλουν να συζητηθούν και να απαντηθούν από το κίνημα.
Καλούμε, λοιπόν, την Τετάρτη 27/06 στις 19:00 (Πολυτεχνείο, κτ. Γκίνη) σε συνέλευση, προκειμένου να συζητηθούν δράσεις σχετικά με τους πυροβολισμούς σε ευθεία βολή προς συντρόφους/ισσες κατά τη διάρκεια παρέμβασης αλληλεγγύης για τον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα έξω από το πολιτικό γραφείο του Μ. Βαρβιτσιώτη στην οδό Γενναδίου.

Συνέλευση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα

Την Κυριακή 24 Ιούνη 2018 ως Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια, συνεχίζοντας τον αγώνα ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, προχωράμε σε νέες απεργιακές κινητοποιήσεις σε καταστήματα του ομίλου Inditex στις “τουριστικές ζώνες”, που είναι ανοιχτά στο πλαίσιο του νόμου που προβλέπει άνοιγμα των καταστημάτων κάθε Κυριακή κατά την περίοδο Μάη-Οκτώβρη.

[…] Γιατί χωρίς τα συσσίτια των Λαϊκών Επιτροπών και της Εθνικής Αλληλεγγύης κατά τη διάρκεια του λιμού το ’41-’42, ο λαός της Αθήνας όχι μόνο δεν θα είχε επιβιώσει, αλλά δεν θα είχε αρχίσει να οργανώνει την Αντίσταση στη βία του κατακτητή. Χωρίς την κατάκτηση των δρόμων της Αθήνας -φαινόμενο πρωτοφανές για τα ευρωπαϊκά δεδομένα- που ξεκίνησε από τα τέλη του ’42 με μαζικές αιματηρές διαδηλώσεις με δεκάδες νεκρούς, τις κινητοποιήσεις ενάντια στην πολιτική επιστράτευση, τις πορείες διαμαρτυρίας για την εκτέλεση των 106 κομμουνιστών στο Κούρνοβο από τα ιταλικά και γερμανικά στρατεύματα και αργότερα με αφορμή την απειλούμενη επέκταση της βουλγαρικής ζώνης κατοχής στην Κεντρική Μακεδονία, δεν θα μπορούσε να αρχίσει ο ένοπλος αγώνας του λαού της Αθήνας. Γιατί μέσα από αυτούς τους μαζικούς αγώνες του ΕΑΜ, με κινητήρια δύναμη το ΚΚΕ, άρχισαν να ξεπηδούν οι χιλιάδες επονίτες και επονίτισες, οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες που θα στελέχωναν αργότερα έναν ηρωικό παρτιζάνικο στρατό. Μέσα σε αυτές τις πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες εμφανίστηκαν οι πρώτες ομάδες περιφρούρησης που θα στελέχωναν αργότερα την ΟΠΛΑ, την πολιτοφυλακή του Αγώνα […]

‘ΟΙ ΠΑΡΤΙΖΑΝΟΙ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ’
Προβολή- Συζήτηση

Τετάρτη 27/6, 8.30μμ
Αίθριο Αρχιτεκτονικής, Πολυτεχνείο

* στο χώρο θα πραγματοποιηθεί και έκθεση με σπάνιο φωτογραφικό υλικό για την Αντίσταση την περίοδο της Κατοχής στην Αθήνα

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών) / Σύντροφοι-Συντρόφισσες