Month: May 2018

θα ‘σαι πάντα ένα αστέρι και μια ιαχή πολέμου

Κυκλοφόρησε το βιβλίο (222 σελ.) “Πολιτικά κείμενα του αναρχικού Χρήστου Πολίτη”.
Διατίθεται με ελεύθερη οικονομική συνεισφορά.

Πολιτική Εκδήλωση Μνήμης, σήμερα Πέμπτη 31.5 στο ΕΜΠ (κτ. Γκίνη) στις 18.00

Σύντροφοι και Συντρόφισσες, Φίλοι και Φίλες του Χρήστου Πολίτη

Δημήτρης Κουφοντίνας: Γιατί ξεκινάω απεργία πείνας

Επειδή με την τελευταία παρέμβαση από την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου στο ζήτημα της άδειάς μου, καταρρέει άλλη μια φορά το προσωπείο της δήθεν ανεξάρτητης δικαιοσύνης και αποκαλύπτεται το πραγματικό πρόσωπο αυτού του βαθιά ταξικού και πολιτικά ρεβανσιστικού θεσμού.

Επειδή αυτή η παρέμβαση, κουρελιάζοντας τους νόμους του δικού της συστήματος, που δήθεν υπηρετεί, στέλνει το σαφές μήνυμα ότι για τον πολιτικό αντίπαλο δεν ισχύει κανένας άλλος νόμος ή κώδικας, παρά μόνο η αλαζονεία της εξουσίας τους και η σκοπιμότητα της συντριβής του.

Επειδή αυτή η παρέμβαση έγινε ύστερα από απαίτηση της γνωστής Οικογένειας με το πατροπαράδοτο ιστορικό σε τέτοιες επεμβάσεις, αποκαλύπτοντας άλλη μια φορά ότι η δικαιοσύνη ενεργεί πάγια ως πειθήνια θεραπαινίδα των ισχυρών, όταν δεν λειτουργεί ως πλυντήριο για το ξέπλυμά τους (π.χ. ΑΓΕΤ, Υποκλοπές, Ζίμενς, Οφ-σορ κλπ κλπ).

Επειδή αυτή η παρέμβαση έγινε με τρόπο που θυμίζει σκοτεινές μεθόδους του βαθέος κράτους, για να εκφοβίσουν, να εκβιάσουν και τελικά να εξοντώσουν επιδεικτικά οποιονδήποτε εισαγγελέα τολμήσει να πιστεύει ότι μπορεί να κρίνει έντιμα, ανεξάρτητα από πιέσεις και εκβιασμούς.

Επειδή αυτή η παρέμβαση έχει την υπογραφή της κυβέρνησης που εξακολουθεί, παρά τις παλιές διακηρύξεις, να διατηρεί το εισαγγελικό βέτο που καταργεί ουσιαστικά τη Συμβούλιο της Φυλακής.

Επειδή για μια φορά ακόμη επανέρχεται η απαίτηση να υποβάλω δήλωση μετανοίας, αποκηρύσσοντας την προσωπική μου διαδρομή.

Επειδή όλα αυτά υπερβαίνουν το απλό ζήτημα μιας άδειας, στοχεύοντας στον πυρήνα της συνείδησης του πολιτικού κρατούμενου και στην προσωπική του αξιοπρέπεια. Και για εμάς αυτή είναι η απαράβατη κόκκινη γραμμή μας.

Και επειδή τίποτε και ποτέ δεν μας χαρίστηκε και αυτά που αποκαλούνται δικαιώματα δενείναι παρά οι κατακτήσεις μακρών και πολύχρονων αγώνων, η μόνη απάντηση που μπορούμε να δώσουμε είναι να ξαναπιάσουμε, μέσα και έξω από τη φυλακή, το κόκκινο νήμα αυτών των αγώνων.

Ένας είναι ο δρόμος…

Στις 15/1/2018 ψηφίστηκε στη Βουλή ένα ακόμα σετ αντιλαϊκών αντεργατικών μέτρων, προαπαιτούμενων για το κλείσιμο της λεγόμενης τρίτης αξιολόγησης. Χωρίς το σόου της σκληρής διαπραγμάτευσης των δύο προηγούμενων ετών, ωστόσο με μπόλικο προπαγανδιστικό θόρυβο γύρω «από την έξοδο από τα μνημόνια που πλησιάζει»,  η κυβέρνηση Σύριζα- Ανέλ φάνηκε και αυτή τη φορά συνεπής στις μνημονιακές δεσμεύσεις που μαζί με όλα τα υπόλοιπα κόμματα του ευρωπαϊκού μνημονιακού δρόμου είχε συνυπογράψει τον Αύγουστο του 2015.

Με ένα πολυνομοσχέδιο σκούπα  1500 σελίδων που ακουμπά σχεδόν κάθε τομέα της κυβερνητικής δραστηριότητας, βασικές επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ  και «μακροχρόνια αιτήματα της επιχειρηματικής κοινότητας»  σύμφωνα με τον ΣΕΒ μπαίνουν σε τροχιά υλοποίησης: ο ριζικός περιορισμός του δικαιώματος στην απεργία, η επέκταση του μέτρου των πλειστηριασμών, το πετσόκομμα των επιδομάτων ανθυγιεινής εργασίας στο Δημόσιο, η υπαγωγή όλων των μετοχών του Δημοσίου στο Υπερταμείο των ιδιωτικοποιήσεων, η απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας  μέσα από τη θέσπιση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας κ.α. Πρόκειται για βαθιές αναδιαρθρώσεις με τις οποίες το αστικό-ιμπεριαλιστικό  μπλοκ  επιχειρεί  ένα  ακόμα άλμα στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και της χώρας, για αναδιαρθρώσεις που δεν πατούν βέβαια στον αέρα αλλά εδραιώνουν και εξειδικεύουν παλαιότερες, ανοίγοντας παράλληλα το δρόμο για τις επόμενες. Γι’ αυτές που αναπόφευκτα θα έρθουν μιας και σε πείσμα των κυβερνητικών αφηγημάτων για επιστροφή στην κανονικότητα, το αναντίρρητο γεγονός είναι ότι το τρίτο μνημόνιο του Αυγούστου του 2015 προβλέπει μέτρα που φτάνουν μέχρι το 2060 ενώ αποδέχεται την επ’ αόριστο επιτροπεία από τους κάθε είδους ιμπεριαλιστικούς  θεσμούς και ως εκ τούτου τη δυνατότητα λήψης μέτρων από μέρους τους.

Άλλωστε μπροστά μας βρίσκεται ο κάβος της τέταρτης υπέρ-αξιολόγησης που θα κρίνει και το άμεσο επίδικο του ελληνικού αστισμού, την εκταμίευση της μνημονιακής δόσης-σωτηρίας του ελληνικού κράτους, για την οποία όπως είναι επόμενο τα προαπαιτούμενα είναι σημαντικά. Σε αυτά περιλαμβάνεται η δραστική περικοπή των συντάξεων –η μεγαλύτερη από την εποχή του πρώτου μνημονίου-, η μείωση του αφορολόγητου από το 2019, η νέα αύξηση του ΕΝΦΙΑ, η επίσπευση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, η νέα τιμολόγηση των φαρμάκων, οι ιδιωτικοποιήσεις για ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, ΕΛΠΕ, ΟΤΕ.

Και έχουμε και συνέχεια, αφού αμέσως μετά, θα πρέπει  να συμφωνηθεί το -λίαν επιβαρυντικό δημοσιονομικά μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα 2019-2022 καθώς και να καταληχθεί με τους δανειστές ο χαρακτήρας της οικονομικής επιτήρησης για μια ολόκληρη περίοδο που φτάνει αισίως… το 2060.

Καθόλου ομαλό δεν μοιάζει λοιπόν το μέλλον για την αστική τάξη και την κυβέρνηση της, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις των κυβερνώντων. Ειδικά μάλιστα αν αναλογιστεί κανείς ότι τα διαδοχικά σκασίματα φουσκών του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος -μόνο 5 τρις δολάρια ξεφορτώθηκαν τις τελευταίες εβδομάδες οι διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές- κάνουν ολοένα και πιο απειλητικό ένα νέο ξέσπασμα της κρίσης με προφανείς τις δυσμενείς επιπτώσεις στην πολλαπλώς εξαρτημένη Ελλάδα.  Γεγονός που με τη σειρά του επενεργεί, εντείνοντας ακόμα περισσότερο, τον εν εξελίξει ανταγωνισμό για το ξαναμοίρασμα των αγορών και των σφαιρών επιρροής από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με ευκρινείς τους κινδύνους αναφλέξεων και θερμών επεισοδίων, ειδικά στην κρίσιμη από γεωστρατηγική σκοπιά περιοχή των Βαλκανίων και της Α. Μεσογείου -διαχρονικός κόμβος άλλωστε αξεδιάλυτων διεθνών αντιθέσεων και εθνικισμών.

Και είναι αυτή ακριβώς η επίγνωση από πλευράς του εγχώριου συστήματος εξουσίας, σχετικά με τις ασταθείς  και απρόβλεπτες καταστάσεις που έρχονται, που ωθούν τμήματα του  να ποντάρουν στο χαρτί του εθνικισμού -τόσο στα Βαλκάνια όσο και στο Αιγαίο- τη στιγμή βέβαια που σύσσωμο πλειοδοτεί σε εκδηλώσεις υποτέλειας σε ΕΕ και ΗΠΑ, βαθαίνει την στρατηγική συνεργασία με το κράτος τρομοκράτη του Ισραήλ, και λαμβάνει μέσω των στρατιωτικών βάσεων μέρος στην πολεμική εκστρατεία εναντίον των λαών στη  Μέση Ανατολή.

Θα αποτελούσε ωστόσο ανεπίτρεπτη αφέλεια αν η τακτική από τη δική μας πλευρά επαφιόταν στην όξυνση των εγγενών αντιθέσεων του συστήματος και της αστάθειας που αυτή παράγει.  Γιατί όπως σαφώς έδειξε  η κρίσιμη διετία 2010-2012,  η απότομη και σε βάθος αλλαγή των κοινωνικών συνθηκών απαιτεί αντίστοιχου βάθους πολιτική και ταξική οργάνωση ώστε η αυθόρμητη εξέγερση να κάνει το αποφασιστικό βήμα  προς την αυτοτελή επαναστατική δράση. Πόσο μάλλον σήμερα, εν μέσω κινηματικής άμπωτης, όπου  η αυθόρμητη κίνηση των μαζών έχει συρρικνωθεί σημαντικά ή ακόμα κινδυνεύει να εκτραπεί σε οδούς αντιδραστικούς για το λαϊκό κίνημα.

Σε αυτό το δυσμενές φόντο, οι κινητοποιήσεις του τελευταίου μήνα, αφενός ενάντια στο αντεργατικό πολυνομοσχέδιο και αφετέρου ενάντια στο εθνικιστικό συλλαλητήριο στην Αθήνα στις 4/2, ρίχνουν εκτιμούμε μια μικρή έστω αχτίδα φωτός.

Στην πρώτη περίπτωση, και ειδικά στην απεργία- διαδήλωση της 12ης Γενάρη που κηρύχθηκε και οργανώθηκε παρά την άρνηση της ΓΣΕΕ να καλέσει σε απεργία, εκφράστηκε μια αξιοσημείωτη ταξική κινηματική δυναμική, η οποία μπορεί, στο βαθμό που θα αναπτυχθούν θαρραλέες πρωτοβουλίες προς σ’ αυτήν την κατεύθυνση στο άμεσο μέλλον, να αποτελέσει το πρόπλασμα ενός ανεξάρτητου συντονιστικού ταξικού αγώνα. Τόσο απέναντι στους βασικούς άξονες της αστικής πολιτικής όσο και στους επιμέρους, σ’ αυτούς δηλαδή που αποκρυσταλλώνουν στο καθημερινό μοριακό επίπεδο της ταξικής πάλης τα αποτελέσματα των αλλεπάλληλων αντεργατικών τομών των τελευταίων ετών.

Ενώ στη δεύτερη, η πλατιά αντιφασιστική κινητοποίηση που σημειώθηκε, με τη  μαχητική  συγκέντρωση στα Προπύλαια και την μαζική περιφρούρηση των δομών του κινήματος, στάθηκε πραγματικό ανάχωμα στην εξάπλωση του εθνικιστικού δηλητηρίου όσο και στις επιθετικές διαθέσεις των φασιστικών ομάδων κρούσης που επιχείρησαν να εμφανιστούν στο δρόμο μετά από καιρό. Γεγονός αναμφίβολα μεγάλης πολιτικής σημασίας, που αναδεικνύει δυνατότητες και μπορεί να αξιοποιηθεί ως παρακαταθήκη για μελλοντικές κινητοποιήσεις, ειδικά σε μια συγκυρία σαν την τωρινή, που προσφέρεται ποικιλοτρόπως για αντίστοιχου χαρακτήρα εθνικιστικές φασιστικές προκλήσεις.

Ασφαλώς δεν πετάμε στα σύννεφα. Έχουμε επίγνωση των μεγεθών και των ορίων του κινήματος αλλά και των σκληρών συνθηκών που βιώνει η τάξη μας καθημερινά προκειμένου να τα βγάλει πέρα. Συνθηκών που σε συνδυασμό με την απουσία  πολιτικής ταξικής οργάνωσης παράγουν το κλίμα κινηματικής αποστράτευσης και κοινωνικής παράλυσης που παρατηρείται σε ευρεία κλίμακα σήμερα.

Γνωρίζουμε όμως ακόμα ότι άλλος δρόμος δεν υπάρχει∙ ότι απέναντι σε αυτήν την πολύ συγκεκριμένη διάταξη μάχης που λαμβάνει ο ταξικός εχθρός σήμερα,  μοναδική διέξοδος, για όλους τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τις νέες και τους νέους,  για όλους εμάς που βλέπουμε το παρόν μας να συνθλίβεται μέσα στις ατελείωτες μορφές ελαστικής εργασίας και τα προγράμματα κατάρτισης, την απλήρωτη εργασία, τους χαμηλούς μισθούς και την εργοδοτική αυθαιρεσία και το μέλλον μας να υποθηκεύεται – ακόμα και ως κρέας για κανόνια- στο όνομα αστικών και ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, είναι αυτή του μαζικού ανυποχώρητου ταξικού αγώνα.

Του αγώνα για δουλειά, αξιοπρεπή μισθό, συνδικαλιστικά δικαιώματα. Του αγώνα για κοινωνική ασφάλιση, δημόσια υγεία και παιδεία. Ενός αγώνα που επικοινωνεί και αλληλεπιδρά με τον αγώνα ενάντια στον πόλεμο, τον εθνικισμό, το φασισμό και ενοποιείται πολιτικά στην πάλη για την ανατροπή της διπλής κυριαρχίας αστικής τάξης και ιμπεριαλισμού ανοίγοντας το δρόμο στην προοπτική της κοινωνικής επανάστασης.

Στην κατεύθυνση αυτή, η  περίοδος που ανοίγεται μπροστά μας είναι σημαντική. Ο νέος γύρος της αντεργατικής-αντιλαϊκής επίθεσης που προετοιμάζεται δεν επιτρέπει καθυστερήσεις και κωλυσιεργίες. Παραμερίζοντας ηγεμονισμούς, τακτικισμούς και εσωστρέφειες, οι δυνάμεις του  κινήματος που βρέθηκαν σε κοινές πρωτοβουλίες αγώνα το προηγούμενο διάστημα πρέπει άμεσα να ξανασυναντηθούν, πιο αναβαθμισμένα αυτή τη φορά. Το άνοιγμα ενός εκ βαθέων διαλόγου ανάμεσά τους αποτελεί ένα από τα κρίσιμα ζητήματα του καιρού μας!

Ενημέρωση από την μοτοπορεία αλληλεγγύης στον αναρχικό Μάριο Σεϊσίδη

Σήμερα, Παρασκευή 25/5 πραγματοποιήθηκε μικροφωνική-συγκέντρωση στην πλατεία Εξαρχείων και ακολούθησε Μοτοπορεία στο κέντρο της Αθήνας με την συμμετοχή δεκάδων συντρόφων –ισσων  σε ένδειξη αλληλεγγύης στον αναρχικό σύντροφο Μάριο Σεϊσίδη, που στις 6 Ιουνίου δικάζεται σε δεύτερο βαθμό για την απαλλοτρίωση στο υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στη Σόλωνος τον Γενάρη του 2006.

Πρωτόδικα ο σύντροφος είχε καταδικαστεί στην εξοντωτική ποινή των 36 χρόνων κάθειρξης.

Η μοτοπορεία κινήθηκε σε κεντρικούς δρόμους της Αθήνας και πραγματοποίησε στάσεις στα γραφεία του Σύριζα, στο Θησείο, στο Μοναστηράκι και στο Σύνταγμα, όπου και κρεμάστηκαν πανό.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΜΟΝΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ

Πορεία Τρίτη 5 Ιουνίου στις 6μμ πλατεία Μοναστηράκι
Συγκέντρωση στο εφετείο Τετάρτη 6 Ιουνίου στις 9πμ

Συνέλευση αλληλεγγύης στον αναρχικό Μάριο Σεϊσίδη

Τα τραγούδια δεν σιωπούν, οι χοροί συνεχίζονται
Συναυλία Αλληλεγγύης στους GRUP YORUM

Tο GRUP YORUM, από το 1985 όπου ιδρύθηκε μέχρι και σήμερα, αποτελεί έναν ακούραστο συνοδοιπόρο, έναν λυρικό αφηγητή των λαϊκών αγώνων στην Τουρκία. Εδώ και 33 χρόνια, οι σύντροφοι θέτοντας την μουσική τους στην υπηρεσία της αντίστασης, μετατρέπουν σε τραγούδι την ομορφότερη όλων των τεχνών: την τέχνη του αγώνα. Την τέχνη του οραματισμού, της αλληλεγγύης, του δίκιου, της αυταπάρνησης και της αυτοθυσίας. Και το μήνυμα αυτής της τέχνης, που μέσω της μουσικής ταξιδεύει απρόσκοπτα απ’ άκρη σε άκρη στην Τουρκία αλλά και σε ολόκληρη τη γη, μας υπενθυμίζει τα καθήκοντα του προλεταριακού διεθνισμού και του επαναστατικού αγώνα.

Τα τραγούδια τους, ταυτισμένα με την πολιτιστική παράδοση των λαών της Μέσης Ανατολής και διανθισμένα με την ποίηση, τη μουσική και την ιστορία τους, αποτελούν υπόδειγμα μέθεξης μεταξύ τέχνης και πολιτικής. Τα μέλη του GRUP YORUM, απέναντι στα αστικά αφηγήματα περί τέχνης και των κίβδηλων αναπαραστάσεων της έξω από την πραγματική ζωή, τοποθέτησαν την καθημερινότητα του εργαζόμενου και αγωνιζόμενου λαού στο επίκεντρο μια νέας πολιτιστικής πρότασης. Της πρότασης να αναδείξουμε την προλεταριακή κουλτούρα, τόσο ως ανάχωμα στην ιδεολογική επέλαση του κεφαλαίου, όσο και ως σημείο συσπείρωσης του δικού μας προλεταριακού στρατοπέδου. Το GRUP YORUM με τα τραγούδια του, απαλλοτριώνει την τέχνη από τα αστικά χαλκεία και την επαναπροσδιορίζει ως στοιχείο που πηγάζει από τον λαό, τον υπηρετεί, τον διαπαιδαγωγεί και τον παροτρύνει στον αγώνα.

Σάρκα από τη σάρκα των λαϊκών αγωνιστών της Τουρκίας, τα μέλη του GRUP YORUM στιχουργούν τη μουσική τους όχι ως αποστασιοποιημένοι υποστηρικτές των αγώνων, αλλά ως αναπόσπαστο κομμάτι τους. Όντας όλοι τους μέλη της επαναστατικής αριστεράς, και συγκεκριμένα μιας από τις ιστορικότερες κομμουνιστικές οργανώσεις της Τουρκίας, αυτής του Λαϊκού Μετώπου (HALK CEPHESI), οι σύντροφοι δεν τραγουδούν μονάχα για τα διαχρονικά και ανυπέρβλητα οράματα της επανάστασης. Τραγουδούν και για το σήμερα, για τις τρέχουσες ανάγκες, τους αγώνες και τις θυσίες του λαού. Για τις απεργίες και τους εργάτες, τις εξεγέρσεις και τις συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, τους νεκρούς διαδηλωτές, τους ένοπλους αντάρτες και την αυτοθυσία τους, τους πολιτικούς κρατούμενους και τους αγώνες τους στις φυλακές. Αυτή η αδιάρρηκτη σχέση του GRUP YORUM με τον λαό, είναι που μετατρέπει τα τραγούδια τους σε ύμνο των αντιστεκόμενων, σε μουσική υπόκρουση των απεργιών, των διαδηλώσεων και των συγκρούσεων, και εν τέλει σε ζωντανή αφήγηση των σύγχρονων (και όχι μόνο) λαϊκών αγώνων στην Τουρκία.

Σήμερα, με την Τουρκία να διανύει έναν ακόμα κύκλο σκοταδισμού και τυραννίας και τις δυνάμεις καταστολής να αποτελούν τον πυλώνα της φασιστικής πολιτικής Ερντογάν ως εχέγγυο της επιχειρούμενης παντοκρατορίας του, οι δημοκρατικές και αριστερές δυνάμεις της χώρας βρίσκονται κάτω από ένα άνευ προηγουμένου καθεστώς καταστολής. Ειδικότερα, η επαναστατική αριστερά και συγκεκριμένα το Λαϊκό Μέτωπο Τουρκίας, αποτελεί δια στόματος Ερντογάν έναν από τους πλέον ‘’επικίνδυνους εσωτερικούς εχθρούς’’ που πρέπει να συντριβεί. Συλλήψεις, φυλακίσεις, κατεδαφίσεις γραφείων της οργάνωσης, εκτελέσεις και βασανιστήρια συγκροτούν τη μεθοδολογία εξόντωσης των συντρόφων του Λαϊκού Μετώπου.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον βίας και τρομοκρατίας, το μουσικό συγκρότημα GRUP YORUM, ως η πλέον αναγνωρίσιμη και δημοφιλής στον λαό δομή του Λαϊκού Μετώπου, έχει υποστεί μια σειρά από κατασταλτικά χτυπήματα, με στόχο την αδρανοποίηση και τη φίμωση του. Από τις εισβολές της αστυνομίας στο πολιτιστικό κέντρο IDIL στην Κωνσταντινούπολη, όπου διδάσκεται δωρεάν θέατρο και μουσική στους φτωχούς νεολαίους της περιοχής και την καταστροφή υποδομών και μουσικών οργάνων, μέχρι την φυλάκιση 11 μελών του GRUP YORUM και την επικήρυξη άλλων 6 με το ποσό των 300.000 λιρών ως μέλη τρομοκρατικής οργάνωσής, γίνεται ξεκάθαρη, μια κατά τα άλλα μάταιη, απόπειρα να υποταχθεί η επαναστατική αριστερά στη βία του κράτους και να καταστεί ανενεργή.

Η απόπειρα φίμωσης του GRUP YORUM, χτυπάει την επαναστατική αριστερά, όμως στοχεύει ακόμα παραπέρα. Στοχεύει το λαό της Τουρκίας στο σύνολό του. Στοχεύει στην επιβαλλόμενη σιωπή και την ποινικοποίηση της ελεύθερης έκφρασης για κάθε διαφωνούντα, σε ένα καθεστώς γενικευμένης κοινωνικής οπισθοδρόμησης και υποταγής. Σε ένα φασιστικό καθεστώς αποστειρωμένο από κάθε ελεύθερη, αριστερή και δημοκρατική φωνή.

Όμως, η ιστορία διδάσκει πως τα αυταρχικά καθεστώτα είναι και τα πλέον αδύναμα. Η τρομοκράτηση του λαού δεν είναι επίδειξη δύναμης, αλλά αδυναμίας και φόβου. Είναι ένδειξη αποσταθεροποίησης ενός καθεστώτος που δεν έχει άλλο τρόπο για να στηριχθεί πέρα από τον εκφοβισμό και τη βία. Γιατί δεν έχει λαϊκή νομιμοποίηση, δεν έχει συμμάχους και η βία που ασκεί είναι θέμα χρόνου να του αντιγυρίσει. Στην Τουρκία σήμερα, μέσα σε ένα καθεστώς φτώχειας, εξαθλίωσης και στέρησης βασικών δημοκρατικών αγαθών, είναι δεδομένο πως όσους και αν φυλακίσουν ή δολοφονήσουν, η λαϊκή οργή θα συσσωρεύεται και αργά ή γρήγορά θα εκραγεί.

Αυτή η πίστη στο λαό, τις δυνάμεις και το δίκιο του, αυτή η πίστη στο αναπόφευκτο της επανάστασης, αποτελεί και την ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης του GRUP YORUM και του Λαϊκού Μετώπου. Αυτή η πίστη, σήμερα, παρόλο που το καθεστώς Ερντογάν έχει καταφέρει ένα συντριπτικό πλήγμα στην επαναστατική αριστερά, είναι που κρατάει την σημαία της αντίστασης ψηλά και το Λαϊκό Μέτωπο δεν συνθηκολογεί. Αυτή η πίστη είναι που χαλύβδωσε, μέσα από δεκαετίες αιματηρών αγώνων, το απαράμιλλο επαναστατικό πείσμα των συντρόφων μας, και σήμερα συνεχίζουν να πολεμάνε και να τραγουδούν. Και σε αυτόν τον πόλεμο και τα τραγούδια του, οι σύντροφοι μας δεν θα είναι μόνοι τους.

Σε αυτό το πλαίσιο, η συναυλία αλληλεγγύης στους Grup Yorum, την 1η Ιούνη στην Αθήνα, αποτελεί για μας μια ιστορική στιγμή που αφορά συνολικά το λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα. Ένα κρίσιμο στιγμιότυπο για το πως το κίνημα μπορεί και πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, στο ύψος του προλεταριακού διεθνισμού, της αλληλεγγύης και του επαναστατικού αγώνα. Την ώρα ακριβώς που πυκνώνουν οι πολεμοκάπηλες φωνές και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, στα πλαίσια της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών σε παγκόσμια κλίμακα κι ενώ ο ευρωατλαντισμός συνεχίζει να αποτελεί τον νούμερο ένα, θανάσιμα επικίνδυνο παράγοντα για την υπόθεση της ειρήνης και των λαϊκών συμφερόντων από την Γάζα μέχρι τη Δαμασκό και από τη νοτιοανατολική Μεσόγειο μέχρι το Ντονμπάς.

Ενώνοντας τις φωνές και τα τραγούδια, τους χορούς, τις γροθιές και τα όπλα του αγώνα μας οφείλουμε να στείλουμε μήνυμα αλληλεγγύης και συναδέλφωσης κόντρα στους κοινούς μας εχθρούς: τον φασισμό, τον ιμπεριαλισμό, τον καπιταλισμό. Παίρνοντας κουράγιο και πίστη από την πίστη των συντρόφων μας, οφείλουμε να σταθούμε στο πλάι τους, να στηρίξουμε τον αγώνα τους και να συστρατευτούμε στην πάλη ενάντια στο φασιστικό καθεστώς της Τουρκίας. Ως προλετάριοι διεθνιστές, να στηρίξουμε τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους φοιτητές, τις δημοκρατικές και αριστερές δυνάμεις. Ως επαναστάτες, να στηρίξουμε όσους διώκονται, φιμώνονται, βασανίζονται και φυλακίζονται. Και ακόμα παραπάνω, όσους σε πείσμα των καιρών και ενάντια στο φόβο, συνεχίζουν να αγωνίζονται. Έχουμε δίκιο, θα νικήσουμε.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ

ΚΑΤΩ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ. ΖΗΤΩ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ GRUP YORUM ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

*****
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ GRUP YORUM

ΑΘΗΝΑ | 1 ΙΟΥΝΗ | ΕΝΑΡΞΗ: 20:00

ΠΛ. ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ (πάνω από τη γέφυρα Μουστοξύδη, πλησίον Ευελπίδων)

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ :
ΥΠΕΡΑΣΤΙΚΟΙ, SOCIAL WASTE, PABLO HASEL, GRUP YORUM

Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο

Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΗ

– Απαλλάσσει πρεζέμπορους εφοπλιστές, τραπεζίτες τοκοφλύφους, βιομήχανους που σακατεύουν εργάτες στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς.
– Αθωώνει όσους ληστεύουν τα δημόσια ταμεία και συμμετέχουν στα μεγαλύτερα σκάνδαλα σε βάρος της κοινωνίας.
– Θωρακίζει και αναβαθμίζει το οπλοστάσιο της “αντι” τρομοκρατικής πολιτικής με αυστηροποίηση των νομοθετικών διατάξεων για θέματα τρομοκρατίας.
– Τιμωρεί παραδειγματικά τα κινήματα και τους αγωνιστές που ξεπερνούν τα όρια της αστικής νομιμότητας και αντιστέκονται στο μονοπώλιο της ιδεολογικής και υλικής βίας του Κράτους και Κεφαλαίου.
– Πλουτίζει με λαδώματα, εξυπηρετήσεις, παράβολα, δικαστικά και  παραδικαστικά κυκλώματα.
—
η δικαιοσύνη είναι ο βασικός πυλώνας ενός συστήματος όπου οι κοινωνικές ανισότητες, αποτελούν δομικό στοιχείο για την ύπαρξη και την αναπαραγωγή του.
—
O αναρχικός Μ. Σεϊσίδης εδώ και 12 χρόνια βρίσκεται στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής. Κατηγορήθηκε για την απαλλοτρίωση της Εθνικής Τράπεζας στην οδό Σόλωνος το 2006, για την οποία καταδικάστηκε πρωτόδικα σε 36 χρόνια φυλάκισης. Στις 6 Ιούνη ξεκινάει το εφετείο της υπόθεσης.

Πορεία Τρίτη 5 Ιουνίου,στις 6μμ πλατεία Μοναστηράκι

Συγκέντρωση στο εφετείο Τετάρτη 6 Ιουνίου στις 9πμ

Συνέλευση αλληλεγγύης στον αναρχικό Μάριο Σεϊσίδη

Ενημερώνουμε ότι  παύθηκε οριστικά η δίωξη εναντίον των 2 συλληφθέντων συναδέλφων κατά την απεργία της Κυριακής 28 Δεκέμβρη 2014 εξω από τον «Ιανό», λόγω παραγραφής των αδικημάτων για τα οποία κατηγορούνταν.

Απο νωρίς το πρωί της Πέμπτης 24 Μάη μέχρι και λίγο πριν τη 1μμ πραγματοποιήσαμε συγκέντρωση αλληλεγγύης με συμμετοχή πολλών συναδέλφων-συναδελφισσών και συναγωνιστών-συναγωνιστριών έξω από το κτίριο 2 στα δικαστήρια της Ευελπίδων, όπου και επρόκειτο να εκδικαστεί σε β’ βαθμό η υπόθεση. Στο τέλος της συγκέντρωσης φωνάξαμε συνθήματα με δυνατό παλμό στον προαύλιο χώρο των δικαστηρίων.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας

και τα “απελευθερωμένα” ωράρια