Συζήτηση με τρεις αναρχικούς συντρόφους από το Τορίνο

1) Αυτή τη στιγμή, ο μεγαλύτερος αριθμός θανάτων από την πανδημία καταγράφεται στην Ιταλία και συγκεκριμένα στην περιφέρεια της Λομβαρδίας με τις μεγάλες βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Μια έκφραση της ταξικής διαχείρισης της πανδημίας αποτυπώνεται στην άρνηση του κράτους/κεφαλαίου για αναστολή της λειτουργίας των εργοστασίων και την επιβεβλημένη έκθεση χιλιάδων εργαζόμενων στον ιό. Θα θέλαμε να μας δώσετε μια γενική εικόνα για την κατάσταση που επικρατεί στην Λομβαρδία και τους αγώνες των εργαζόμενων για κλείσιμο των εργοστασίων, αλλά και την διεκδίκηση μέτρων υγειονομικής προστασίας, όπως έγινε στις 25 Μάρτη με τη κήρυξη γενικής απεργίας.

Ένα ζήτημα που κατέστησε σαφές αυτή η υγειονομική κρίση είναι το γεγονός πώς η παραγωγή και η διανομή δεν μπορούν να σταματήσουν ολοκληρωτικά. Αφενός επειδή δεν μπορεί να διακοπεί η παραγωγική διαδικασία χιλιάδων ατόμων, αφετέρου επειδή δεν μπορεί να “παγώσει” πλήρως η παραγωγή αξίας. Η εργατική τάξη είναι εκείνη που μπορεί να εγγυηθεί αυτές τις βασικές λειτουργίες όσο και εκείνη που θυσιάζεται πιο πολύ από όλους: εάν παρατηρήσουμε τις επαρχίες του Μπέργκαμο και της Μπρέσια, καθώς και της Πιατσέντζα, οι οποίες υπέστησαν πολυάριθμους θανάτους, δεν θα ήταν παράλογο να υποθέσουμε ότι η συνέχιση της βιομηχανικής παραγωγής και πολλών άλλων τομέων συνέβαλε στη διάδοση του ιού. Από τότε που επιβλήθηκε το lock down στη χώρα μας, ο πρωθυπουργός Κόντε κατέστησε σαφές πώς οι βιομηχανικές μονάδες και οι αλυσίδες ανεφοδιασμού δεν θα επηρεαζόντουσαν από αυτό το αναγκαστικό κλείσιμο.

Για να πούμε την αλήθεια, μόνο στην περιοχή του Λοντιτζάνο, που ήταν η πρώτη μεγάλη εστία, σταμάτησε κάθε είδους δραστηριότητα (μεγάλη αναταραχή προκάλεσε το κλείσιμο του MTA στο Codogno το οποίο παράγει ανταλλακτικά για πολλούς μεγάλους κολοσσούς της αυτοκινητοβιομηχανίας, επιβραδύνοντας έτσι τον παγκόσμιο προμηθευτή αυτών των μεγάλων εμπορικών εταιριών. Σχετικά με τις αδυναμίες που εντοπίστηκαν σε αυτή τη φάση της κρίσης του νεοφιλελευθερισμού και του μοντέλου παραγωγής just in time ελπίζουμε να έχουμε την ευκαιρία να επιστρέψουμε).

Οι εργαζόμενοι δεν έμειναν αμέτοχοι: αμέσως, ήταν πολλοί αυτοί που ξεκίνησαν απεργία χωρίς κάλυψη από το σωματείο σε μια στιγμή που η κυβέρνηση είχε απαγορεύσει τις απεργίες. Μια τέτοια μαζική κινητοποίηση των εργαζομένων στα εργοστάσια είχε να παρουσιαστεί πολλά χρόνια . Το μήνυμα ήταν σαφές: “δεν είμαστε κρέας για το σφαγείο!” Μετά από μερικές ημέρες σκόρπιων και έκτακτων απεργιών, η κυβέρνηση συγκάλεσε σε διαπραγμάτευση όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Το αποτέλεσμα ήταν να αναγραφούν σε ένα κατάλογο όλες οι δραστηριότητες που θεωρούνταν “απαραίτητες” και που θα παρέμεναν ανοικτές, με την προϋπόθεση να τηρούν τους κανόνες ασφαλείας που προβλέπονταν στα προηγούμενα διατάγματα (απόσταση τουλάχιστον ενός μέτρου μεταξύ των εργαζομένων, απολυμάνσεις του εργασιακού περιβάλλοντος, κλπ.).

Κάθε επιμέρους τομέας πήρε τα προβλεπόμενα μέτρα αλλά υποθέτουμε ότι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχει αλλάξει πολύ η κατάσταση για την ασφάλεια των εργαζομένων. Αυτή την πρώτη συμφωνία την ακολούθησαν δύο ακόμη, στην προσπάθεια της κυβέρνησης να αποτραπούν φαινόμενα ανυποταξίας των εργαζομένων. Τα αποτέλεσμα αυτών συναντήσεων ήταν μια περαιτέρω μείωση των κατηγοριών που θεωρούνται “αναγκαίες”. Να τονιστεί εδώ η στάση της ένωσης βιομηχάνων που πάντα πίεζε στο να παραμείνουν ανοιχτά όσο το δυνατών περισσότερα εργοστάσια και ο ρόλος του ειρηνοποιού που έπαιξε το συνδικάτο για να αποτρέψει τις συγκρούσεων, υπογράφοντας σκάρτες συμφωνίες (εμβληματικό είναι το κάλεσμα και η ταυτόχρονη ακύρωση της απεργίας της 25ης Μαρτίου από τις CGIL, CISL και UIL) και το γεγονός ότι πολλές επιχειρήσεις κατάφεραν να μπουν στις υπουργικές αποφάσεις χαρακτηρίζοντας τις δραστηριότητές τους ως άκρως αναγκαίες παραμένοντας έτσι σε λειτουργία.

Η δυσαρέσκεια όμως συνεχίστηκε μεταξύ εκείνων που αναγκάζονταν να πηγαίνουν για δουλειά, πρωτοστατώντας σε αυτές τις διαμαρτυρίες – όπως συμβαίνει εδώ και περίπου ένα χρόνο στην Ιταλία – στον τομέα της υλικοτεχνικής υποδομής του ανεφοδιασμού και μεταφορών (logistica).Είναι σημαντικό να σημειώσουμε πώς η υψηλή συγκέντρωση των ανθρώπων στους χώρους εργασίας παρατηρήθηκε όχι μόνο όσον αφορά τα εργοστάσια αλλά και στον τομέα των υπηρεσιών, για παράδειγμα στα κέντρα τηλεφωνικών υπηρεσιών που έγιναν και σημεία πολλών διαμαρτυριών αυτές τις εβδομάδες.

2) Στην Ελλάδα, η συντονισμένη υποβάθμιση της δημόσιας υγείας, ως προϋπόθεση για την επιζητούμενη ιδιωτικοποίηση της, εκφράζεται μέσω της περικοπής δαπανών, των απολύσεων, το κλείσιμο νοσοκομείων και την έλλειψη βασικού ιατροτεχνικού εξοπλισμού. Σήμερα, γίνεται ξεκάθαρο πως αυτές οι πολιτικές οδηγούν στην αδυναμία αντιμετώπισης της πανδημίας και στην αύξηση των θανάτων. Πως εκφράζεται η αντίστοιχη πολιτική του Ιταλικού κράτους απέναντι στην δημόσια υγεία, ποια είναι σήμερα η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία και κάτω από ποιες συνθήκες αντιμετωπίζουν οι γιατροί την πανδημία;

Για να περιγράψουμε την κατάσταση του Εθνικού συστήματος υγείας στην Ιταλία και τις διαδικασίες ιδιωτικοποίησης που θεσπίστηκαν τα τελευταία χρόνια θα χρειαζόταν μια εξειδικευμένη ανάλυση για την οποία δεν έχουμε τον τρόπο ούτε και τις ανάλογες αναλυτικές γνώσεις. Αυτό που αρχίσαμε να κάνουμε αυτές τις ημέρες είναι μία επαγωγική δουλειά: ξεκινώντας από αυτή την επιδημία και εξετάζοντας εάν η ανάπτυξή της και οι επιπτώσεις της, σωματικές και κοινωνικές, οφείλονται στη δομή του νοσοκομειακού και υγειονομικού συστήματος στην Ιταλία. Πρόκειται για ένα πολύ περίπλοκο ζήτημα ακόμα και από μία αμιγώς πολιτική και επαναστατική άποψη: πώς μπορούμε να αναλύσουμε το πρόβλημα χωρίς να “πέσουμε” σε μία σχεδόν κρατική λογική; Χωρίς να αναπολούμε μία φαντασιακή επιστροφή στο παρελθόν όταν το κράτος πρόνοιας δούλευε καλύτερα; Αυτές είναι ριζοσπαστικές ερωτήσεις όχι μόνο λόγω του ριζοσπαστικού πεδίου της σύγκρουσης που θα έπρεπε να θέτουν στο τραπέζι αλλά επειδή σκάβουν μέχρι τη ρίζα μιας επαναστατικής πρότασης. Πώς να επιτεθούμε και να καταστρέψουμε αυτόν τον κόσμο πού είναι πιστός στον καπιταλισμό, στην αστικοποίηση, στο εκβιαστικό δίλημμα «μισθός ή υγεία» στη λεηλασία των πόρων ενώ ακόμα δεν έχουμε ιδέα πώς να οικοδομήσουμε και να οργανώσουμε τον νέο κόσμο μέσα από τις στάχτες του; Στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι δυνατό να υποθέσουμε μια πορεία που αναπτύσσει συστήματα φροντίδας πέραν εκείνων στα οποία ζούμε ενώ ταυτόχρονα επιτιθόμαστε στο κράτος και προσπαθούμε να υποστούμε όσο το δυνατόν λιγότερα τα μέτρα αναδιάρθρωσης που εφαρμόζονται στο κράτος πρόνοιας, τα οποία στην πραγματικότητα, μας αναγκάζουν τώρα, να μειώσουμε δραστικά την ποιότητα της ζωής μας;

Για να προχωρήσουμε σε μία απλούστερη και πιο άμεση επισκόπηση των προβλημάτων που βρίσκουμε στη δημόσια υγεία στην εποχή του κορονοϊού μπορούμε να ξεκινήσουμε από ένα εμφανέστατο δεδομένο που εκφράζεται πολύ ξεκάθαρα και από τα λόγια των γιατρών στο νοσοκομείο του Μπέργκαμο (μία από τις πλέον πληγείσες επαρχίες της επιδημίας). Το ότι έχει συγκεντρώσει νοσοκομειακές μονάδες χωρίς την ενίσχυση των συστημάτων υγειονομικής περίθαλψης κατοίκων δημιουργεί μια αλυσιδωτή επίδραση στην ανάπτυξη της μετάδοσης. Όχι μόνο πολλά νοσοκομεία πασχίζουν να αναδιαρθρώσουν τα τμήματά τους, για παράδειγμα δημιουργώντας ελεύθερες ζώνες (τμήματα) από covid 19 έτσι ώστε να αποφεύγεται, ασθενείς με άλλα νοσήματα ή άλλου είδους επείγοντα περιστατικά να έρχονται σε επαφή και να μολύνονται και αυτοί με τη σειρά τους. Αλλά οι δομικές δυσκολίες αντιθέτως έχουν καταστήσει τα νοσοκομεία ένα “προνομιούχο” όχημα μετάδοσης. Εάν μπείτε σε ένα νοσοκομείο, με διαφορές φυσικά από τμήμα σε τμήμα, έχετε καλές πιθανότητες να κολλήσετε τον κορονοϊο.

Tο υγειονομικό προσωπικό εργαζόταν σε όλο το πρώτο στάδιο της επιδημίας και συχνά ακόμα και σήμερα χωρίς τις απαιτούμενες προφυλάξεις και χωρίς εξοπλισμό ατομικής προστασίας. Αυτό έχει σαφώς, δύο ολέθριες συνέπειες.

Αφενός, όπως έχει ήδη ειπωθεί σχετικά με τη νοσοκομειακή συγκεντροποίηση, οι γιατροί και νοσηλευτές καθίστανται δυνητικοί φορείς του ιού, αφετέρου όταν το υγειονομικό προσωπικό που ήταν θετικό στον covid 19 έπρεπε να τεθεί σε καραντίνα, παρουσιαζόταν αμέσως μια έλλειψη στην αντικατάστασή του. Αυτό οδήγησε τις τοπικές αρχές να τοποθετήσουν στην πρώτη σειρά για παράδειγμα, νοσοκόμους που δεν έχουν λάβει μια επαρκή εκπαίδευση σχετικά με αυτό το συγκεκριμένο πρόβλημα, με αποτέλεσμα να προκύπτει μειωμένη ικανότητα στην θεραπεία και την προσωπική τους προστασία.Θα πρέπει να τονιστεί, ότι όσο αφορά τους υγειονομικούς λειτουργούς και το νοσηλευτικό προσωπικό, το σύστημα υγείας έχει μετατραπεί από καιρό σε μια διαδικασία ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών, αναθέτοντας ορισμένες λειτουργίες σε συνεταιρισμούς οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται πάντα, να διατηρήσουν υψηλό το επίπεδο κατάρτισης των εργαζομένων, μα πάνω από όλα να μειώσουν το κόστος των υπηρεσιών. Γεγονός το οποίο έχει αντίκτυπο στις ολοένα και πιο μειωμένες αμοιβές των εργαζομένων στον τομέα της υγείας που βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα φόρτο εργασίας που συχνά είναι πολύ αγχωτικός και ειδικά σε αυτή την περίοδο της επιδημιολογικής κρίσης.

Υπάρχουν ολόκληρα γηροκομεία που είναι εγκαταλελειμμένα στη μοίρα τους, το προσωπικό εκεί εργάζεται χωρίς προφυλάξεις με κίνδυνο να μεταφέρουν τον ιό στο σπίτι τους ή να τον μεταδώσουν στα πλέον ευάλωτα τμήματα του πληθυσμού. Ολόκληρα γηροκομεία, τα οποία όντας κλειστές δομές αυξάνουν τον κίνδυνο να γίνουν πραγματικές εστίες αναμετάδοσης του ιού, έχουν χτυπηθεί από τον κορονοϊό και πολλοί ηλικιωμένοι πεθαίνουν σαν τις μύγες χωρίς καν να έχουν συνυπολογιστεί στα επίσημα στοιχεία, δεδομένου ότι τα εργαστήρια δεν είναι σε θέση να παράγουν πολλά τεστ αφήνοντας στην τύχη της ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού ξεκινώντας απόαυτούς που θεωρούνται πιο αναλώσιμοι.

Ένα άλλο κρίσιμο ζήτημα είναι ο αριθμός των κλινών και του εξοπλισμού που απαιτείται για την εντατική θεραπεία, ο οποίος στην Ιταλία έχει μειωθεί κατακόρυφα με την αναδιάρθρωση του συστήματος υγείας τις τελευταίες δεκαετίες. Από την άλλη πλευρά η δυνατότητα του κράτους ναπρομηθευτεί τα απαραίτητα εργαλεία για την αντιμετώπιση της κρίσης στον τομέα της υγείας εξακολουθεί να διέπεται από τους κανόνες της αγοράς ακόμη και σε ότι φαίνεται να μοιάζει περισσότερο ως πολεμική οικονομία, με αποτέλεσμα τις καθυστερήσεις στην εμπορική διακίνηση αυτών των προϊόντων και του χρόνου παράδοσης. Είναι σαφές ότι μία ολόκληρη σειρά προβλημάτων βρίσκεται ήδη στο άμεσο παρόν αλλά και άλλες συνέπειες θα τις δούμε μεσοπρόθεσμα. Τι θα συμβεί με όλες αυτές τις εξειδικευμένες ιατρικές θεραπείες και επισκέψεις που έχουν ανασταλεί λόγω της κατάστασης έκτακτης ανάγκης του κορονοϊού (μήπως και εδώ ευθύνεται η συγκέντρωση των περισσότερων εξειδικευμένων υπηρεσιών σε μεγάλα νοσοκομειακάκέντρα;) και όλες τις εγχειρήσεις που αναβλήθηκαν; Πόσες και ποιες παράπλευρες συνέπειες θα επιφέρει στην υγεία των ανθρώπων αναγκάζοντάς τους να μπουν σε περιπέτειες με προβλήματα υγείας που θα μπορούσαν να ήταν λιγότερο σοβαρά εάν τα αντιμετώπιζαν με συνεχή θεραπεία και στον σωστό χρόνο; Πώς θα συνεχίσουν να εργάζονται οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό μετά από αυτήν την τρομερά αγχωτική περίοδο; Πώς θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν το συσσωρευμένο φόρτο εργασίας που θα έχει συγκεντρωθεί μετά από αυτήν την κρίση; Θα επωφεληθούν μήπως οι ιδιωτικές κλινικές όπου όποιος έχει ακόμη την δυνατότητα, θα θελήσει να εξυπηρετηθεί σε αυτές επί πληρωμή; Χωρίς να πιστεύουμε ότι αυτή η ιστορία της επιδημίας δεν είναι κατά κανένα τρόπο στην τελική της φάση. Προς το παρόν η ανάπτυξη της μετάδοσης παρουσιάστηκε κυρίως σε ορισμένες περιφέρειες (Λομβαρδία, Πιεμόντε, Εμίλια Ρομάνια) οι οποίες είναι μεταξύ των τοπικών αυτοδιοικήσεων που στο παρελθόν είχαν περισσότερες ευκαιρίες να δαπανήσουν χρήματα και των οποίων το σύστημα υγείας είναι σε κάθε περίπτωση πιο λειτουργικό από αυτό των Περιφερειών του νότου (κι αυτό τα λέει όλα!!!).Τι θα συμβεί εάν στο εγγύς μέλλον ή σε λίγους μήνες ο ιός εξαπλωθεί με μία ανάλογη δυναμική και εκεί;

3) Η Ιταλία ήταν το πρώτο Ευρωπαϊκό κράτος που κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω της πανδημίας. Η καραντίνα στην οποία έχουν τεθεί οι κοινωνίες διεθνώς, θεωρούμε πως δεν αφορά μονάχα την προστασία της δημόσιας υγείας, αλλά και την ταυτόχρονη εμπέδωση ενός νέου τύπου κοινωνικού ελέγχου. Και σε ένα ήδη αυταρχικό/κατασταλτικό κράτος όπως η Ιταλία, τα μέτρα για την απαγόρευση της κυκλοφορίας (ακόμα και με στρατό στους δρόμους) ενδεχομένως να λειτουργούν και ως άσκηση κοινωνικής εκπειθάρχησης. Θα θέλαμε πρώτα απ’ όλα να μας περιγράψετε τις μεθόδους που επιβάλλεται η καραντίνα και εν συνεχεία να μας μιλήσετε για το κίνημα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή.

Στο επίκεντρο του κράτους έκτακτης ανάγκης που κήρυξε η ιταλική κυβέρνηση προκειμένου να αντιμετωπίσει την επιδημία του κορωνοϊού, είναι η αναγκαιότητα να αναχαιτιστεί η διασπορά του ιού με μέτρα ικανά να περιορίσουν δραστικά τις πιθανότητες συνάντησης των ανθρώπων.

Το πρωτοφανές της κατάστασης και οι προφανείς δυσκολίες των αρχών να κατανοήσουν τι ακριβώς πρέπει να κάνουν, ώθησαν την κυβέρνηση, τις πρώτες ημέρες κυρίως, να βγάζουν τον ένα διάταγμα μετά το άλλο, ενίοτε με χρονική απόσταση λίγων ημερών μεταξύ τους, καθιστώντας ακόμα πιο αυστηρά τα αμέσως προηγούμενα περιοριστικά μέτρα. Ήταν μια κατάσταση που δεν αφορούσε μόνο την κυβέρνηση της χώρας αλλά και τις κατά τόπου αρχές, περιφερειακές και δημοτικές, που συχνά προσέθεταν κι άλλες παραμέτρους στα μέτρα που ίσχυαν ήδη σε εθνικό επίπεδο. Είναι λοιπόν, δύσκολο μα έχουμε μια σαφή εικόνα του τι μπορεί κανείς να κάνει και τι όχι, από τη στιγμή που μεταξύ εκείνων που ζουν στο Τορίνο και εκείνων που ζουν στη Ρώμη μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές απαγορεύσεις που τις αποφάσισαν οι συγκεκριμένοι δήμαρχοι ή κι οι περιφερειάρχες ακόμη. Επιχειρώντας ωστόσο, να συνθέσουμε μια εικόνα της όλης κατάστασης, μπορούμε να πούμε, ότι στην Ιταλία έκλεισαν όλα τα καταστήματα εκτός από τα σούπερ μάρκετ κι όσα πουλάνε τρόφιμα, σιδηρικά καθώς και τα φαρμακεία και μερικά μαγαζιά με ηλεκτρονικά είδη. Λειτουργούν τα ταχυδρομεία, οι τράπεζες και οι οικογενειακοί γιατροί μονάχα όμως με ραντεβού, καθώς επίσης και τα τοπικά Μαζικά Μέσα Μεταφοράς και τα τρένα, αν κι έχουν υποστεί δραστική αραίωση στα δρομολόγιά τους. Έκλεισαν και τα γραφεία των δήμων. Μπορεί να βγει από το σπίτι του για να κάνει ψώνια μονάχα ένα μέλος της κάθε οικογένειας, να βγει επίσης για λόγους δουλειάς ή κάποιας ανάγκης που θα προκύψει και μπορεί όμως να αποδειχθεί, καθώς και για να βγάλει το σκυλί του βόλτα μονάχα όμως στη γειτονιά που μένει, το ίδιο ισχύει και για τη σωματική άσκηση, αν και στην περίπτωση αυτή έχουμε τροποποιήσεις ανάλογα με την πόλη ή την περιφέρεια όπου μένει ο καθένας.Έχουμε να κάνουμε με ένα σημαντικό φαινόμενο άραγε; Δεδομένου και του μηντιακού ντελίριου κατά όσων βγαίνουν για τζόκινγκ, κατά των «έξυπνων» που βγαίνουν με «πρόσχημα» το τρέξιμο, βλέπουμε μια ξεκάθαρη απόπειρα να καναλιζάρουν μέρος της δυσαρέσκειας και της ανυπομονησίας που διογκωνόταν απέναντι στου ίδιους τους γείτονες, αποσείοντας έτσι τις ευθύνες τους για την αναποτελεσματικότητα των μέτρων που πήραν οι κυβερνώντες επιχειρώντας να αντιμετωπίσουν τη διασπορά της επιδημίας.

Το κυνηγητό σε κείνον που κάνει τζόκινγκ, φαντάζει γελοίο αν σκεφθεί κανείς την αβεβαιότητα και τη σύγχυση που έδειχνε η κυβέρνηση τη στιγμή που όφειλε να κλείσει επιχειρήσεις και εργοστάσια μες τα οποία χιλιάδες εργαζόμενοι εξακολουθούσαν να είναι εξαναγκασμένοι να συνωστίζονται χωρίς κανένα μέτρο ασφαλείας. Για να μην μιλήσομε για την κατάσταση στις φυλακές ή στα κέντρα κράτησης μεταναστών, αλλά και στα νοσοκομεία ή και στους οίκους ευγηρίας ή σε μονάδες φροντίδας για άτομα με ειδικές δεξιότητες. Η ποινή για όποιον δεν σέβεται τα μέτρα, στην αρχή ήταν μια καταγγελία για παραβίαση του άρθρου 650 (αθέτηση ειδικών μέτρων των αρχών) που προέβλεπε ποινές κράτησης εώς και 3 μήνες καθώς κι ένα πρόστιμο 206 Ευρώ. Ένα μέτρο που φαίνεται, ωστόσο ότι δεν τρόμαξε και πολύ τον κόσμο, γι΄αυτό και μετά από λίγο αντικαταστάθηκε από ένα πρόστιμο που μπορεί να φτάσει μέχρι τα 3000 Ευρώ.

Στην πλαισίωση των «συνηθισμένων» δυνάμεων της τάξης, προκειμένου να γίνουν σεβαστοί οι νόμοι αυτοί, ήρθαν να προστεθούν και οι στρατιωτικοί- μια συνεργασία που στην Ιταλία, δεν αποτελεί είδηση, μιας και είναι κάτι που βλέπουμε να συμβαίνει εδώ και δέκα χρόνια, μέσω της Επιχείρησης «Ασφαλείς Δρόμοι». Η αυστηροποίηση των μέτρων της καραντίνας κι η εντατικοποίηση των ελέγχων καθώς κι η παρουσία των δυνάμεων της τάξης στους δρόμους, φυσικά και δεν έχει να κάνει μονάχα με τις υγειονομικές απαιτήσεις στον βαθμό που αυτές είναι πραγματικές κι όχι μόνο προπαγανδιστικές όπως σε άλλες περιπτώσεις που καλό είναι να τις θυμόμαστε.

Έχοντας τους δρόμους άδειους και τόσους μπάτσους εκεί έξω, βοηθάει επίσης στην εκ των προτέρων αποτροπή της όποιας πιθανότητας να μετουσιωθεί η γενική δυσαρέσκεια για την τόσο μαζική κατ΄οίκον κράτηση όσο και για τις οικονομικές δυσκολίες που μέρα με τη μέρα εντείνονται, σε διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις, επεισόδια κι εξεγέρσεις. Δεν είναι τυχαίο που εδώ στο Τορίνο, οι στρατιωτικοί περιπολούν μονάχα στους δρόμους μερικών προλεταριακών γειτονιών, όπως αυτή που κατοικώ εγώ- γειτονιές όπου τους περασμένους μήνες, προτού προκύψει η έκτακτη κατάσταση με τον κορωνοϊό, είχαν χαρακτηριστεί ως εκείνες με τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τη δημόσια τάξη.Ήδη αρχίζουν να φαίνονται τα πρώτα σημάδια θυμού και απελπισίας κι ολοένα διογκώνονται, όπως στο Παλέρμο, όπου μερικές μέρες πριν, σε μια λαϊκή γειτονιά, καμιά εικοσαριά άτομα αφού είχαν συνεννοηθεί στο Facebook, πήγαν σ’ ένα σούπερ μάρκετ και αποπειράθηκαν- χωρίς δυστυχώς να τα καταφέρουν- να φύγουν δίχως να πληρώσουν. Την επομένη, τα σούπερ μάρκετ του Παλέρμου κατακλύστηκαν από δυνάμεις της τάξης και τις μέρες που ακολούθησαν, η κυβέρνηση σε μια γελοία της κίνηση -μην χάσουν να κάνουν τους καλούς- ανακοίνωσε την εκταμίευση ενός ποσού για τα απαραίτητα ψώνια για όσους αντιμετώπιζαν οικονομικές δυσκολίες.

Αναφορικά με το αναρχικό κίνημα, είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το πως πρέπει να κινηθεί σε μια στιγμή σαν αυτή. Στις δυσκολίες και στα προβλήματα που ήδη έτρεχαν, προστίθενται οι δυσκολίες που προκύπτουν μέσα από ένα κράτος έκτακτης ανάγκης και δεν μπορώ, σίγουρα, να μιλήσω με γενικούς όρους αλλά μόνο για την κατάσταση που ξέρω από κοντά.Για την αίσθηση εκείνη, μιας ισορροπίας πολύ ασταθούς σε κοινωνικό επίπεδο με τις σκέψεις μας να στοχεύουν περισσότερο στην προσπάθεια να είμαστε έτοιμοι όταν η κατάσταση θα εκραγεί. Στο μεταξύ και κυρίως σε επίπεδα γειτονιάς- γιατί το να κινηθούμε προς άλλες περιοχές της πόλης είναι δύσκολο- προσπαθούμε με κείμενα, ηχητικές παρεμβάσεις ακόμα και μέσα από τα σπίτια του ο καθένας ή και με άλλα μέσα που εφευρίσκουμε, να καταρρίπτουμε το αφήγημα των αρχών, σύμφωνα με το οποίο «όλοι είμαστε στην ίδια βάρκα».

4) Η Ιταλία έχει το δεύτερο μεγαλύτερο χρέος στην Ευρώπη μετά την Ελλάδα. Οι αναλυτές, εδώ και πολύ καιρό, μιλάνε για τον κίνδυνο ενός νέου κραχ στην Ευρωπαϊκή οικονομία λόγω της αδυναμίας να συγκρατηθεί το ολοένα και αυξανόμενο χρέος της Ιταλίας και της υπερέκθεσης του στις μεγάλες Ευρωπαϊκές τράπεζες. Η πανδημία και η κατακόρυφη συρρίκνωση της οικονομίας που επέφερε, θα εντείνουν την αποσταθεροποίηση εντός της ΕΕ και ενδεχομένως να οδηγήσουν την Ιταλία σε καταστάσεις αντίστοιχες με αυτές που ζήσαμε στην Ελλάδα το 2010 με την υπογραφή του πρώτου μνημονίου. Πως εκτιμάτε τις οικονομικές εξελίξεις στην Ιταλία και τις επιπτώσεις της μέσα στην ΕΕ το επόμενο διάστημα;

Η εικόνα που δίνουν οι οικονομικοί αναλυτές για τη χώρα μας, είναι εικόνα καταστροφής. Ήδη υπολογίζεται κάπου στο 10%, η απώλειεα του ΑΕΠ της Ιταλίας γι’ αυτόν τον χρόνο. Ο ιταλικός βιομηχανικός τομέας αποτελείται από πάρα πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ορισμένες από τις οποίες είναι ήδη καταχρεωμένες και μπορεί να φανταστεί κανείς ότι θα καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια να σηκώσουν κεφάλι μετά από αυτό το πάγωμα στην παραγωγή.Ένα μέρος των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον τριτογενή τομέα θα βρεθούν στις ακόλουθες συνθήκες: το εδώ και μήνες πάγωμα δεν θα αφήσει να πάρουν μπροστά κάποιοι τομείς- με τον τουριστικό τομέα να είναι ο πρώτος στη λίστα- και θα βρεθούν να γονατίσουν κι από την μειωμένη πια αγοραστική δύναμη που θα προκύψει στο άμεσο μέλλον. Η βασική ανησυχία της κυβέρνησης ήταν ξεκάθαρα, να προσπαθήσει να επεξεργαστεί πως θα μπορούσε να παρέχει ρευστότητα στις επιχειρήσεις (και σε δεύτερη φάση και στους καταναλωτές). Αυτές οι βοήθειες όμως δεν φτάνουν: Θα είναι απαραίτητο ένα γιγαντιαίο πλάνο, που θα περιλαμβάνει ενέσεις ρευστότητας και πάγωμα του ιδιωτικού χρέους. Είναι ήδη πολλοί αυτοί που κάνουν λόγο για ένα δεύτερο Σχέδιο Μάρσαλ. Είναι πρόδηλο ότι μια οικονομία σαν τη δικιά μας, μ’ ένα δυσθεώρητο χρέος, δε δύναται να διανοείται ότι μπορεί να βγει από την κινούμενη αυτή άμμο, δίχως μια εξωτερική βοήθεια, που θα έρχεται είτε από την ΕΕ είτε από τις ΗΠΑ (γιατί όχι και από την Κίνα;).

Όσο γράφουμε αυτές τις γραμμές, η Ιταλία κι η Γαλλία σηκώνουν τους τόνους προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τη Γερμανία, ζητώντας μια μεγαλύτερη υπευθυνότητα καθώς και αντίστοιχη βοήθεια προκειμένου να χρηματοδοτήσουν από κοινού ένα μέρος του χρέους που συσσωρεύουν τα κράτη- μέλη. Για την ώρα, οι χώρες του βορρά, έχουν ορθώσει τοίχο, φαντάζομαι ωστόσο ότι στο τέλος κάτι θα χρειαστεί να παραχωρήσουν με τον κίνδυνο ότι στην κατάσταση που έχει περιέλθει η Ευρώπη και με την πίεση της παγκοσμιοποίησης να δυναμώνει, μπορεί να φτάσει να διακυβεύεται η θεσμική της ύπαρξη ως ΕΕ. Όπως δήλωσε και η φασίστρια Μαρί Λεπέν, το πρώτο θύμα του κορωνοϊού μπορεί να είναι η ίδια η Ευρώπη. Σε κάθε περίπτωση τα δάνεια δόθηκαν ως εγγύηση μελλοντικών κερδών. Τα χρέη θα πρέπει να αποπληρωθούν και το κοινωνικό βάρος να το σηκώσουν οι πιο αδύναμοι.

5) Στην Ελλάδα, είτε με το lock down και τις απολύσεις είτε με το νέο εργασιακό καθεστώς που επιβάλει η εργοδοσία, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και άνεργοι, βρίσκονται σε καθεστώς επισφάλειας γύρω από την δυνατότητα κάλυψης των βασικών αναγκών τους. Θα θέλαμε να μας πείτε για την αντίστοιχη κατάσταση που επικρατεί στην Ιταλία σχετικά με τα εργασιακά, αλλά και για τις αντιστάσεις που ενδεχομένως να έχουν αναπτυχθεί από επισφαλείς εργαζόμενους και άνεργους για παύση πληρωμών σε ενοίκια, λογαριασμούς, φάρμακα και τρόφιμα.

Παρά τις επιχειρήσεις και τα εργοστάσια που μείναν ανοικτά, για τα οποία μιλήσαμε και στην αρχή αυτής της συνέντευξης, εκατομμύρια εργαζόμενοι κι εδώ στην Ιταλία είναι αναγκασμένοι να παραμείνουν στο σπίτι. Η πολιτική της κυβέρνησης προς τις επιχειρήσεις, ποικίλει τον καιρό αυτόν. Αρχικά τους υπέδειξε να δώσουν αναγκαστική άδεια στους εργαζόμενους χωρίς κάποια άμεση προοπτική και μετά από μερικές μέρες από το lockdown/καθολική απαγόρευση κίνησης, λανσάρανε το διάταγμα «Σώστε την Ιταλία». Ιδρύσανε το προσωρινό ταμείο στήριξης (δηλαδή, ένα ειδικό ταμείο στήριξης για τις επιχειρήσεις εκείνες που δεν θα είχαν δικαίωμα για ένα κανονικό ταμείο στήριξης) ένα εφ’ άπαξ ποσό για τους ελεύθερους επαγγελματίες, αναβολή στις πληρωμές των λογαριασμών ΔΕΚΟ, «πάγωμα» των εξώσεων και κάποιων φόρων όπως και των δόσεων για το δάνειο πρώτης κατοικίας καθώς και δικαίωμα στην έκτακτη οικογενειακή επιδότηση για όσους έχουν παιδιά κι ένα μπόνους για την μπέιμπι σίτερ.

Το αρχικό πρώτο διάταγμα υπέστη αρκετές τροποποιήσεις που ως σκοπό είχανε τη διεύρυνση των κατηγοριών που έχουν δικαίωμα στα έκτακτα μέτρα ελάφρυνσης. Από τις πρώτες κιόλας βδομάδες, είχαμε σημάδια γενικής δυσαρέσκειας και αγανάκτησης, ειδικά σε περιοχές της Ιταλίας όπου η μαύρη ή και παράνομη απασχόληση είναι σε ψηλά ποσοστά, για τα οποία όμως δεν είχαμε κάποια μέριμνα.Σε κάποιες πόλεις του νότου, όπως έλεγε ο Φ. είχαμε αξιοσημείωτα επεισόδια λαϊκής αγανάκτησης, όπου σε συνδυασμό με τις αξιολογήσεις των μυστικών υπηρεσιών σχετικά με σοβαρές πιθανότητες για εξέγερση κυρίως στον νότο, έκαναν την κυβέρνηση να λανσάρει αδέξια και βιαστικά, ένα πρόγραμμα για επισιτιστική βοήθεια που θα διένειμαν στις πληγείσες οικογένειες (μιλάμε βέβαια για γελοία ποσά). Στο ίδιο πλαίσιο, το υπουργείο οικονομικών προχώρησε και σε μια μελέτη για τη θεσμοθέτηση ενός εισοδήματος 500 ευρών τον μήνα για όσους θα βρίσκονταν σε κατάσταση άμεσης ανάγκης. Ένα εισόδημα που δεν θα συνδέεται με την απώλεια της μόνιμης εργασίας. Πιστεύω ότι το πρόβλημα της ανεργίας θα παραμείνει κεντρικό ακόμα κι όταν τελειώσει η «υγειονομική» κρίση.

Ο εντυπωσιακός αριθμός αιτήσεων για επιδότηση ανεργίας που σημειώθηκαν στα αμερικάνικα και βρετανικά αρμόδια γραφεία, που έγιναν ένα από τα βασικά αντικείμενα σχολιασμού την περασμένη βδομάδα, δεν είναι μόνο αποτέλεσμα του πανικού αλλά λέει πολλά και για την επερχόμενη πραγματικότητα. Το κλείσιμο πολλών μικρομεσαίων επιχειρήσεων ενδέχεται να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες για ένα τεχνολογικό άλμα, καθιστώντας επικερδείς τις επενδύσεις στο σταθερό κεφάλαιο. Η κρίση και οι ισχυρές ωθήσεις για αυτοματοποίηση θα μειώσουν την αναγκαιότητα για ενεργό εργατικό πληθυσμό κατά το ήμισυ. Είναι περιττό να πούμε ότι θα επαναχαραχθεί η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε κοινωνικά αποκλεισμένους και κοινωνικά ενταγμένους, μια διαδικασία που δεν θα είναι ουδέτερη παρά θα επέλθει μετά δακρύων κι αίματος.Αναφορικά με το τι γίνεται εδώ και τώρα, υπάρχουν κάποιες εμβρυακές ακόμα απόπειρες συντονισμού και συνάντησης προκειμένου να μπορέσουμε να καταλάβουμε πως θα αντιμετωπίσουμε συλλογικά τα προβλήματα (διακηρυγμένες βοήθειες που ωστόσο δεν φτάνουν ποτέ στον προορισμό τους, παύση πληρωμής των ενοικίων κλπ.).

Μερικές ομάδες αλληλεγγύης έβαλαν μπροστά κινήσεις βασικής αλληλεγγύης εντός των γειτονιών. Οι συνθήκες που καθιστούν δύσκολες τις συναντήσεις και οι περιορισμένες δυνατότητες για σχεδιασμό προπαγανδιστικών δράσεων έχουν ως αποτέλεσμα οι όποιοι σχεδιασμοί να μένουν λίγο- πολύ στα χαρτιά. Όσο για εμάς και τις γειτονιές όπου μένουμε (Πόρτα Παλάτσο, Αουρόρα και Μπαριέρα ντι Μιλάνο) θα έλεγα πως οι συζητήσεις μας είναι κοντά σε αυτές που ανέφερε κι ο σύντροφος στην ερώτηση 3. Ψάχνουμε διάφορους τρόπους για να κάνουμε προπαγάνδα και προσπαθούμε να βρούμε ποιοι μέσα από τον κύκλο γνωριμιών μας (φίλοι, συνάδελφοι, συγγενείς) αντιμετωπίζουν ή πρόκειται να αντιμετωπίσουν προβλήματα διαβίωσης ώστε να είμαστε σε επικοινωνία.

6) Εκτός από τις δεδομένες ευπαθείς ομάδες, υπάρχουν και κάποιες ακόμα που απουσιάζουν από τον δημόσιο διάλογο. Οι μετανάστες, οι άστεγοι και οι φυλακισμένοι έχουν αφεθεί παντελώς απροστάτευτοι από την πανδημία, προφανώς ως μη ‘’επωφελείς’’ κοινωνικές ομάδες για το κράτος. Θα θέλαμε να μας πείτε αν το κίνημα στην Ιταλία έχει δημιουργήσει δομές κοινωνικής αλληλεγγύης για την στήριξη αυτών των ανθρώπων, αλλά και για τους αγώνες που δίνονται αυτή τη στιγμή μέσα στις φυλακές.

Οι εξεγέρσεις στις φυλακές ξέσπασαν μόλις οι αρχές διέταξαν την παύση των συνομιλιών με τα μέλη της οικογένειας των κρατουμένων για λόγους ασφαλείας. Ένα μέτρο που έρχεται σε αντίθεση με το γεγονός ότι οι φρουροί συνέχισαν να μπαινοβγαίνουν στη φυλακή, όπως συγκρούεται και με την έλλειψη μασκών και άλλων μέσων ατομικής προστασίας και κυρίως με τονμαζικό συνωστισμό που χαρακτηρίζει όλες τις ιταλικές φυλακές. Με έναεντυπωσιακό φαινόμενο, ντόμινο σε διάστημα μια-δυο ημερών, σημειώθηκανεξεγέρσεις σε 27 φυλακές από το βορρά προς το νότο με τους κρατούμενουςνα έχουν πάρει τον έλεγχο και να έχουν καταστρέψει ολόκληρα τμήματαέχοντας σε ομηρία τους φρουρούς και σε ορισμένες περιπτώσεις να έχουνκαταφέρει ακόμα και να αποδράσουν.

Στην φυλακή της Φότζια απέδρασαν 77 κρατούμενοι αν και πολλούς από αυτούς δυστυχώς τους ξανασυλλάβανε. Η καταστολή υπήρξε ανελέητη, πολλοί κρατούμενοι δολοφονήθηκαν, πολλοίμεταφέρθηκαν χωρίς να ξέρει κανείς πού ακριβώς μεταφέρθηκαν και 12 κρατούμενοι έχασαν τη ζωή τους. Παρά τις εξεγέρσεις αυτές και τον ισχυρόκίνδυνο του να ξέσπαγαν καινούργιες, οι αρχές δεν έχουν λάβει μέτρα γιανα μειώσουν ουσιαστικά τον υπερπληθυσμό αλλά έχουν εξαγγείλει τον κατ’οίκον περιορισμό για ένα μικρό αριθμό κρατουμένων, εκείνων που τουςαπομένουν λιγότερο από 18 μήνες, προβλέποντας ωστόσο ότι όποιος έχει ένα υπόλοιπο ποινής μεγαλύτερο του ενός έτους θα μπορεί να βρίσκεται στο σπίτι του μόνο με το ηλεκτρονικό βραχιολάκι. Βραχιολάκια που επί του παρόντος δεν υπάρχουν σε επαρκή αριθμό για όλους τους κρατούμενους. Μια γιγαντιαία παρωδία που ενέχει τον κίνδυνο να αυξήσει περαιτέρω την υπάρχουσα ένταση.

Μια παρόμοια συζήτηση θα μπορούσε να γίνει για τα CPR (κέντρα κράτησης των μεταναστών προς απέλαση) στα οποία βρίσκονται κλεισμένοι οι μετανάστες οι οποίοι δεν έχουν τα απαιτούμενα έγγραφα και σε αυτή την περίπτωση είναι ακόμα πιο δύσκολο να υπάρχει ενημέρωση από το τελευταίο διάστημα. Τα κέντρα παρέμειναν ανοιχτά και συνέχισαν να φτάνουν εκεί μετανάστες από τις φυλακές ή από τις συλλήψεις κατά την διάρκεια ελέγχων της αστυνομίας στους δρόμους. Επιβλήθηκε από τον νόμο ότι θα αφαιρούνται απ’ όλους τους κρατούμενους τα κινητά τηλέφωνα, πράγμα που σε ορισμένα κέντρα, όπως για παράδειγμα στο Τορίνο συνέβαινε ήδη, χωρίς όμως αυτό να είχε επισημοποιηθεί σε νομικό επίπεδο. Προς το παρόν, πάντως, φαίνεται ότι δεν γίνονται απελάσεις δεδομένου και του παγώματος των διεθνών μεταφορών και αυτά τα κέντρα δείχνουν με ακόμη μεγαλύτερη σαφήνεια απ ‘ότι συνήθως, την πραγματική λειτουργία για την οποία έχουν φτιαχτεί, εκείνη του εγκλεισμού ενός μέρους των “παράνομων” μεταναστών για να λειτουργούν παραδειγματικά για όλους τους άλλους και έτσι να τους ωθούν να δεχτούν πιο εύκολα τις ολοένα και πιο σκληρές συνθήκεςδιαβίωσης και εργασίας. Τις τελευταίες ημέρες υπάρχουν αναφορές για διαμαρτυρίες και εξεγέρσεις σε κάποια CPR και θα δούμε τις επόμενες μέρες αν αυτές θα εξαπλωθούν.

Όσον αφορά την αλληλεγγύη, που εκδηλώθηκε από “έξω”, καταθέτοντας εδώ την, αναπόφευκτα, προσωπική μου εικόνα, γνωρίζω μια διαμαρτυρία έξω από το υπουργείο Δικαιοσύνης στη Ρώμη που πραγματοποιήθηκε τις επόμενες ημέρες μετά τις εξεγέρσεις και διάφοροι χαιρετισμοί που απευθύνθηκαν στους κρατουμένους, παρά τις δυσκολίες του να φτάσει κανείς κάτω από τις φυλακές με όλα τα μέτρα ελέγχου που εφαρμόζονταν στις πόλεις. Κινήσεις αλληλεγγύης που επέτρεψαν να συνάψουμε σχέσεις και επαφές με πολλές οικογένειες κρατουμένων, οι οποίες πιστεύω ότι θα παραμείνουν ζωντανές, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε τη δεδομένη στιγμή, και οι οποίες θα είναι σίγουρα σημαντικές εάν επαναληφθούν οι αγώνες και οι διαδηλώσεις των «μέσα».

Ενάντια στην κατοχή των Εξαρχείων από τις κρατικές συμμορίες & τις ναρκομαφίες | Πολυτεχνείο | Παρασκευή 14 Φλεβάρη, 20:00

 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΤΩΝ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ & ΤΙΣ ΝΑΡΚΟΜΑΦΙΕΣ

Στη συνθήκη του φόβου που θέλουν να επιβαλουν οι κατασταλτικές δυνάμεις, με τους βασανισμούς, τις παρενοχλήσεις, τις επιδρομές, τις εκκενώσεις των καταλήψεων

Στη μετατροπή των Εξαρχείων σε ναρκοπιάτσα όπου επικρατεί ο νόμος του ισχυρού

Στον κόσμο του κράτους και των αφεντικών και στις αλληλοσυμπληρούμενες εκφράσεις του, που φέρνουν δυστοπία

Αντιτάσσουμε την κοινωνική αυτοοργάνωση

την ταξική αλληλεγγύη & τη μαχητική αντίσταση

Σπάμε το φόβο – Βγαίνουμε στο δρόμο

Για τα Εξάρχεια του Αγώνα, της Συνύπαρξης, της Εξέγερσης

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ στις 14:00

Συνέλευση για την Επανοικειοποίηση των Εξαρχείων

 

Την Παρασκευή 14 Φλεβάρη η Συνέλευση για την Επανοικειοποίηση των Εξαρχείων καλεί σε συζήτηση στο Πολυτεχνείο στις 20.00, για την πραγματοποίηση της συγκέντρωσης

 

 

Αντιφασιστική Πρωτοβουλία συντρόφων/συντροφισσών: Επόμενη συνέλευση για την συνδιοργάνωση αντιφασιστικού διημέρουΣάββατο 8/2 – 19:00. ΕΜΠ (Γκίνη)

Επόμενη συνέλευση της διαδικασίας για την συνδιοργάνωση αντιφασιστικού διημέρου

Σάββατο 8/2 – 19:00 – Κτίριο Γκίνη

Σε συνέχεια της συνέλευσης για την υπόθεση των δυο αγωνιστών που διώκονται με τον 187Α για επιθέσεις σε γραφεία της ΧΑ, καλούμε τις δυνάμεις του κινήματος να πλαισιώσουν την διαδικασία με την προοπτική συνδιοργάνωσης διημέρου με εκδήλωση και πορεία ενάντια στο επιχειρούμενο ξέπλυμα της Χ.Α. και στην νομιμοποιήση της ανθρωποκτόνου δράση της ενάντια σε μετανάστες, αγωνιστές, συνδικαλιστές, στην λοατκι κοινόνητα και στις δομές του κινήματος.

Αλληλεγγύη στους 2 διωκόμενους αγωνιστές.

Αντιφασιστική Πρωτοβουλία συντρόφων/συντροφισσών

Κάλεσμα με αφορμή τους σοβαρούς τραυματισμούς εργατών στα διυλιστήρια της Motoroil. Πέμπτη 6/2 EMΠ 18:00

Κάλεσμα για την συνδιοργάνωση άμεσης κινητοποίησης με αφορμή τους σοβαρούς τραυματισμούς εργατών στα διυλιστήρια της Motoroil. Πέμπτη 6/2/2020, Πολυτεχνείο Κτίριο Γκίνη: 18:00

Στις 31/1/2020 στις 22:15 τραυματίστηκαν σοβαρά τέσσερις εργάτες μετά από έκρηξη που πραγματοποιήθηκε στα διυλιστήρια της motoroil στην Κόρινθο, ιδιοκτησίας Βαρδινογιάννη, κάτω από αδιευκρίνιστες μέχρι στιγμής συνθήκες.Σε κρίσιμη κατάσταση, με βαριά εγκαύματα και εισπνευστικά εγκαύματα νοσηλεύονται διασωληνωμένοι σε νοσοκομεία της Αττικής οι τέσσερις εργαζόμενοι. Σύμφωνα με δηλώσεις του Νίκου Παπαευσταθίου, πρόεδρου του ΕΚΑΒ, οι συγκεκριμένοι είναι σε πολύ βαριά κατάσταση καθώς έχουν και εισπνευστικά εγκαύματα.

Εξαιρετικά κρίσιμη είναι η κατάσταση της υγείας του 41χρονου που νοσηλεύεται στη Μονάδα Εγκαυμάτων του Γενικού Νοσοκομείου Ελευσίνας «Θριάσιο». Ο νέος άνδρας νοσηλεύεται με εκτεταμένα, βαριά εγκαύματα στο 65% του σώματός του (στο κεφάλι, τα χέρια, την πλάτη) και η κατάσταση της υγείας του είναι πολύ σοβαρή, σύμφωνα με τους θεράποντες γιατρούς του. Η κατάσταση της υγείας του δεύτερου εργάτη, που χθες μεταφέρθηκε από το «Θριάσιο» στο ΚΑΤ, επιδεινώθηκε, σύμφωνα με τους γιατρούς που τον παρακολουθούν. Ακόμα δύο εργάτες νοσηλεύονται στη Μονάδα Εγκαυμάτων του Γενικού Νοσοκομείου Αθήνας «Γ. Γεννηματάς». Οι γιατροί που τους φροντίζουν αναφέρουν πως η κατάσταση της υγείας τους είναι σταθερά βαριά.

Το σοβαρό εργατικό “ατύχημα¨ στα διυλιστήρια της Motoroil ξύπνησε τραγικές μνήμες σε όλους και όλες μας θυμίζοντας τις δολοφονίες τεσσάρων εργατών και τους τραυματισμούς άλλων δύο στα Ελ. Πε στις 8.5.2015 στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις Ασπροπύργου, ιδιοκτησίας Λάτση.

Τότε η κινητοποίηση του ριζοσπαστικού κινήματος είχε αποτυπωθεί σε μια μεγαλειώδη μηχανοκίνητη διαδήλωση που κατευθύνθηκε στα διυλιστήρια Ασπροπύργου δηλώνοντας την ταξική οργή εκατοντάδων συντρόφων και συντροφισσών απέναντι στο εργοδοτικό έγκλημα, εκφράζοντας την αμέριστη αλληλεγγύη τους στους εκμεταλλευόμενους από τα αφεντικά εργάτες.

Σήμερα οφείλουμε με μαζικότητα και δυναμισμό να διαδηλώσουμε ξανά αναδεικνύοντας το ταξικό έγκλημα όχι ως ένα μεμονωμένο περιστατικό αλλά ως μια εγκληματική συνθήκη επιβίωσης για την εργατική τάξη. Ως μια οριακή συνθήκη εκμετάλλευσης που καθημερινά πληρώνεται με τον ιδρώτα και τον μόχθο αλλά και ορισμένες φορές με το αίμα των εργατών που στον βωμό του κέρδους και της αδιαφορίας των αφεντικών δολοφονούνται ή σακατεύονται στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς.

Οφείλουμε να δια – δηλώσουμε – ξανά ότι οι νεκροί της τάξης μας είναι τα θύματα ενός ακήρυχτου πολέμου που κράτος και αφεντικά έχουν εξαπολύσει στους εκμεταλλευόμενους και να αντισταθούμε έμπρακτα στην εργοδοτική τρομοκρατία και στην αδηφάγα βία του Κεφαλαίου φωνάζοντας : Δεν είναι ατυχήματα μην τρέφεται αυταπάτες Κράτος και Αφεντικά δολοφονούν Εργάτες.

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Διεθνές Συνέδριο του Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου (Αθήνα, 14, 15 & 16/2/2020)

Διεθνές Συνέδριο του Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου

στην Αθήνα 14-15-16/2/2020

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

Παρασκευή 14/2 Πολυτεχνείο (Πατησίων)

18.00: Έναρξη του συνεδρίου με εισήγηση του Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου (τομέας Ελλάδας): Τακτικές επίθεσης του ιμπεριαλισμού

18.30-20.00 Θεματική 1η : Κατάσταση των χωρών, των λαών, των οργανώσεων, των κινημάτων που αντιμετωπίζουν την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Κρίση του συστήματος, επεμβάσεις, εμπάργκο, αλλαγές καθεστώτων μα και συνάμα λαϊκές αντιστάσεις: Λατινική Αμερική, Μέση Ανατολή, Ασία, Ευρώπη, Αφρική

20.00 -21.30 Θεματική 2η : Ιδεολογική επίθεση μέσω της προπαγάνδας (μίντια-πολιτισμικά). Σύγχρονη στρατηγική του ιμπεριαλισμού και μέθοδοι χειραγώγησης.

Σάββατο 15/2 Πολυτεχνείο (Πατησίων)

11.00-13.00 Θεματική 1η : Ιμπεριαλισμός, εκμεταλλευτικό σύστημα, κρατική καταστολή και ναρκομαφίες.
-Οφέλη του συστήματος μέσω των ναρκωτικών.
-Νεολαία, φτωχογειτονιές και ναρκωτικά.
-Αγώνες των επαναστατικών κινημάτων και των κατοίκων των γειτονιών, ενάντια στις ναρκομαφίες.

14.00-16.00 Θεματική 2η : Πολιτικές καταστολής και φυλακίσεων, ειδικές συνθήκες κράτησης, απομόνωση και καθεστώς εξαίρεσης για τους πολιτικούς κρατούμενους.

16.30-18.30 Θεματική 3η : Αντιστάσεις στις φυλακές και η απεργία πείνας ως μέσω πάλης των πολιτικών κρατουμένων.
– Η ιστορική διάσταση της ανάπτυξης των απεργιών πείνας.
-Παραδείγματα από διάφορες χώρες (Ιρλανδία, Τουρκία, Παλαιστίνη κτλ)

19.00-21.00 Θεματική 4η : Αντιιμπεριαλιστικά κινήματα σε κάθε χώρα, μέθοδοι πάλης και συζήτηση γύρω από την περαιτέρω κοινωνικοποίηση του ζητήματος στους εργαζομένους και τη νεολαία.

Κυριακή 16/2 Studio New Star Art Cinema

(Σπάρτης & Σταυροπούλου 33, πλ. Αμερικής)

18.00 Συναυλία με το επαναστατικό συγκρότημα Grup Yorum και άλλους μουσικούς.

Καλούμε όλες τις οργανώσεις του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος, τα σωματεία, τους εργαζομένους, τη νεολαία και τις οργανώσεις της, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες να συμμετάσχουν στο συνέδριο ως μια ευκαιρία για συζήτηση, ζύμωση και οργάνωση της αντιιμπεριαλιστικής- διεθνιστικής πάλης.

ΤΟ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ, ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ.

Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο (Τομέας Ελλάδας)

Αντιφασιστική Πρωτοβουλία συντρόφων-συντροφισσών: Κάλεσμα σε συνέλευση για την συνδιοργάνωση αντιφασιστικού διημέρου (2/2 ΕΜΠ 17.00)

Σε συνέχεια της συνέλευσης για την υπόθεση των δυο αγωνιστών που διώκονται με τον 187Α για επιθέσεις σε γραφεία της ΧΑ, καλούμε τις δυνάμεις του κινήματος να πλαισιώσουν την διαδικασία με την προοπτική συνδιοργάνωσης διημέρου με εκδήλωση και πορεία ενάντια στο επιχειρούμενο ξέπλυμα της Χ.Α. και στην νομιμοποιήση της ανθρωποκτόνου δράση της ενάντια σε μετανάστες, αγωνιστές, συνδικαλιστές και δομές του κινήματος.

Κυριακή 2/2 – 17:00 – Κτίριο Γκίνη

Αλληλεγγύη στους 2 διωκόμενους αγωνιστές.

Αντιφασιστική Πρωτοβουλία συντρόφων/συντροφισσών

 

Συνέλευση για τη διοργάνωση κινητoποίησης εναντίον του ν/σ για την επέκταση της συμφωνίας για τις βάσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα (Τρίτη 28/1 ΕΜΠ 18.00)

«Η βασική μας και προεξάρχουσα αποστολή είναι η αποτροπή. Δεν υπάρχουν πολλές συνταγές γι’ αυτό. Είναι μία και είναι απλή, περιέχεται δε σε όλη τη σχετική αμυντική βιβλιογραφία και στα στρατιωτικά εγχειρίδια. Ονομάζεται “προς πόλεμο προπαρασκευή”» (στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος, νέος αρχηγός ΓΕΕΘΑ).

Την Πέμπτη 30 Ιανουαρίου θα ψηφιστεί στο κοινοβούλιο η νέα στρατιωτική συμφωνία ΗΠΑ – Ελλάδας για τις βάσεις. Μια συμφωνία που προετοιμάστηκε από την “κυβερνώσα αριστερά” του ΣΥΡΙΖΑ και υλοποιείται σήμερα από τη νεοφιλελεύθερη/ακροδεξιά κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, στο πλαίσιο της νέας “Μεγάλης Ιδέας” της ελληνικής αστικής τάξης για γεωστρατηγική αναβάθμιση μέσω της μετατροπής της χώρας σε “γεωπολιτικό μεντεσέ”, προκεχωρημένο φυλάκιο και πολεμικό ορμητήριο του ΝΑΤΟ.

Η συμφωνία ενισχύει τον κομβικό ρόλο της βάσης στη Σούδα στις πολεμικές εξορμήσεις των ΗΠΑ και των πρόθυμων συμμάχων τους, παγιώνει το ρόλο των αμερικανονατοϊκών στρατιωτικών εγκαταστάσεων σε Λάρισα, Στεφανοβίκειο Βόλου και στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, ενώ επιτρέπει στις ΗΠΑ να διατηρούν πολεμικές υποδομές εντός των εγκαταστάσεων των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και να αξιοποιούν για στρατιωτικούς σκοπούς διάφορες πολιτικές υποδομές της χώρας.

Ο έλεγχος και η νομή των πλουτοπαραγωγικών υλών, η εξασφάλιση των οδών μεταφοράς τους, γενικότερα το μοίρασμα και το ξαναμοίρασμα των αγορών και των σφαιρών επιρροής, είναι γραμμένα στην ιστορία του καπιταλιστικού ιμπεριαλιστικού συστήματος με γράμματα που στάζουν αίμα. Γι΄ αυτό είναι καθήκον του ταξικού ανταγωνιστικού κινήματος και των διεθνιστικών δυνάμεων να μπουν στην πρώτη γραμμή για την αποτροπή ενός νέου μακελειού των λαών. Για να θυμηθούμε το σύνθημα ενός παλιού Γερμανού επαναστάτη: ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ. ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΧΩΡΑ.

Είναι ιστορική ανάγκη να θέσουμε στο στόχαστρο την επικίνδυνη και τυχοδιωκτική πολιτική πρόσδεσης του ελληνικού κράτους στο πολεμικό άρμα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, απαιτώντας:

ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ.

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ. ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΛΑΟΙ ΚΡΕΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΟΥΣ!

Καλούμε σε ανοιχτή συνέλευση για συνδιοργάνωση κινητοποίησης ενάντια στη στρατιωτική συμφωνία ΗΠΑ – Ελλάδας: Τρίτη 28 Ιανουαρίου στις 18:00 στο Γκίνη

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Αντιφασιστική Πρωτοβουλία συντρόφων-συντροφισσών: Ανακοίνωση σχετικά με την καταβολή της εγγυοδοσίας των δυο αγωνιστών που διώκονται με τον 187Α για επιθέσεις σε γραφεία της ΧΑ

Η Αντιφασιστική Πρωτοβουλία συντρόφων-συντροφισσών χαιρετίζει τις κινηματικές δυνάμεις, τις πολιτικές συλλογικότητες και οργανώσεις, τις καταλήψεις, τα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και τους κοινωνικούς χώρους, τις εκατοντάδες των συντρόφων και συντροφισσών, τις χιλιάδες των αλληλέγγυων που με την άμεση και μαζική ενίσχυση και την πλατιά έκφραση της συμπαράστασης τους στην Αθήνα και σε δεκάδες άλλες πόλεις της Ελλάδας και της Ευρώπης, κατέστησαν δυνατή -μέσω της διοργάνωσης πλήθους εκδηλώσεων και κινήσεων οικονομικής ενίσχυσης- τη συγκέντρωση και την καταβολή της υπέρογκης εγγυοδοσίας των 30.000 ευρώ, ώστε να μην προφυλακιστούν οι δύο σύντροφοι μας.

Μέσα στο μήνα που μεσολάβησε από την έναρξη της συγκεκριμένης δίωξης, η Αλληλεγγύη έδειξε -για ακόμα μια φορά- χειροπιαστά τη συλλογική δύναμη της και απέναντι στις αστυνομικές επιχειρήσεις, τις δικαστικές μεθοδεύσεις και την καθεστωτική προπαγάνδα απέδειξε έμπρακτα ότι ήταν, είναι και θα είναι το όπλο μας.

Τίποτα δεν τελείωσε. Όλα συνεχίζονται. Οι περιοριστικοί όροι (της υποχρέωσης εμφάνισης τέσσερις φορές το μήνα στο α.τ της περιοχής τους και της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα) για τους δυο συντρόφους παραμένουν, οι διωκτικοί μηχανισμοί εξακολουθούν να κρατούν μπλοκαρισμένους τους προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς μισθοδοσίας τους ενώ η μάχη που θα δοθεί μέσα και έξω από τα δικαστήρια, στο πλευρό των συντρόφων μας και απέναντι στην δικαστική-αστυνομική εξουσία και τους ναζιστές της ΧΑ, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του συνολικού αγώνα ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και το φασισμό, του αγώνα που δεν είναι “νόμιμος” ή “παράνομος”, “αθώος” ή “ένοχος”, αλλά δίκαιος και αναγκαίος.

Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!

Συνέχιση της διαδικασίας Σάββατο 25/01 – 19:00 Κτίριο Γκίνη, με θέματα:

  • Απολογισμός των κινήσεων αλληλεγγύης
  • Ενημέρωση για την οικονομική καμπάνια
  • Άνοιγμα συζήτησης για την προοπτική αντιφασιστικής καμπάνιας εν όψη της δίκης – ξεπλύματος – της Χρυσής Αυγής.

ΥΓ: Αλληλεγγύη και Δύναμη σε όλους τους συλληφθέντες και τις συλληφθείσες της μάχης του Κουκακίου στις 11/1, εκεί όπου στις καταλήψεις Ματρόζου και Παναιτωλίου μια χούφτα αναρχικοί ξεφτίλισαν το κράτος και την καταστολή.


Συναυλία οικονομικής ενίσχυσης για τους 2 αγωνιστές που διώκονται για επιθέσεις στα γραφεία της ΧΑ (Νομική, 11/1)

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΟΝΟΣ,ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ.

ΣΥΝΑΥΛΙΑ: ΝΟΜΙΚΗ, 11/1/2020, 20:00

Στις 01/11/2019 πραγματοποιείται εμπρηστική επίθεση στα κεντρικά γραφεία της Χ.Α στην οδό Δηληγιάννη στην Αθήνα. Το γεγονός αυτό στάθηκε η αφορμή για να ξεκινήσει μια εκστρατεία στοχοποίησης και διώξεων που κορυφώθηκε στις 16/12/2019 με τις συλλήψεις δύο αγωνιστών. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους με προεξέχουσα την “αντί”τρομοκρατική υπηρεσία, κατασκεύασαν σύμφωνα με τις διατάξεις του 187α μια“τρομοκρατική” οργάνωση με την επωνυμία “Ταξιαρχία”, σκηνοθετόντας την ύπαρξή της για να ρίξουν δεκάδες χρόνια φυλακής σε δύο αγωνιστές του ριζοσπαστικού κινήματος. Η δικογραφία αναφέρεται σε έξι επιθέσεις με διαφορετικές υπογραφές, που έγιναν σε γραφεία και στελέχη της Χρυσής Αυγής από το Μάρτη του 2017 μέχρι το Νοέμβρη του 2019.Οι σύντροφοι οδηγήθηκαν τελικά με ένα σαθρό κατηγορητήριο σε ανακριτή και εισαγγελέαστις 19/12 και αφέθηκαν ελεύθεροι μέχρι τη δίκη, με την επιβολή όμως εξοντωτικών περιοριστικών όρων: υποχρέωση εμφάνισης τέσσερις φορές το μήνα στο Α.Τ. της περιοχής τους, απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, υποχρεωτική καταβολή εγγύησης ύψους 15.000 ευρώ στον καθένα μέχρι τις 17/01/2020 για να μην προφυλακιστούν. Με αυτά τα δεδομένα καλούμε όλο τον κόσμο του αγώνα να στηρίξει την προσπάθεια της καμπάνιας οικονομικής ενίσχυσης.Οι διώξεις των δύο αγωνιστών δρομολογήθηκαν σε μια συγκυρία που η δίκη των εγκληματιών της ναζιστικής Χ.Α. πλησιάζει στο τέλος της και η εισαγγελέας της έδρας Αδαμαντία Οικονόμου πρότεινε την αθώωση των κατηγορουμένων για τη δολοφονία Φύσσα,υποβάθμισε και νομιμοποίησε την ανθρωποκτόνο βία της οργάνωσης κατά συνδικαλιστών,αγωνιστών και μεταναστών. Σε μια συγκυρία που η Χ.Α. και τα φασιστικά-ναζιστικά παρακλάδια της κρατιούνται σε εφεδρεία για να πλαισιώσουν όποτε χρειαστεί την επίθεση τουκράτους και του κεφαλαίου απέναντι στον κόσμο της εργασίας, στα σωματεία και στους αγώνες τους, απέναντι στους χώρους του αγώνα και στις καταλήψεις μας, απέναντι στους μετανάστες και στους απόκλειρους αυτού του κόσμου.Τώρα και για πάντα, ο αγώνας ενάντια στο φασισμό και τον καπιταλισμό δεν είναι έγκλημα,είναι καθήκον. Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!

Αντιφασιστική Πρωτοβουλία συντρόφων/συντροφισσών

Επόμενη συνέλευση σχετικά με τις διώξεις αγωνιστών για τις επιθεσεις σε γραφεία της χ.α (Σάββατο 4/01, ΕΜΠ 18:00)

Σχετικά με τις διώξεις αγωνιστών για τις επιθέσεις σε γραφεία της χ.α. – Καμπάνια οικονομικής ενίσχυσης

Στις 1.11.2019 πραγματοποιείται εμπρηστική επίθεση στα κεντρικά γραφεία της Χ.Α στην οδό Δηλιγιάννη με αποτέλεσμα την καταστροφή του δεύτερου ορόφου που στεγάζεται μεταξύ άλλων το πολιτικό γραφείο του γ.γ του κόμματος Ν.Μιχαλολιάκου. Σύμφωνα με την δικογραφία που συντάχθηκε, κατά τη διάρκεια της διαφυγής από το σημείο, αυτοκίνητα της “αντί” τρομοκρατικής υπηρεσίας καταδίωξαν αυτοκίνητο και συγκρούστηκαν με αυτό με αποτέλεσμα τον τραυματισμό των αστυνομικών και την παύση της καταδίωξης τους.Το γεγονός αυτό στάθηκε η αφορμή για να ξεκινήσει μια εκστρατεία στοχοποίησης και διώξεων κατά αγωνιστών του αναρχικού κινήματος. Μια εκστρατεία που κορυφώθηκε με τις συλλήψεις δύο αγωνιστών και τις αστυνομικές μεθοδεύσεις που ασκήθηκαν σε βάρος τους στοχεύοντας στην προφυλάκιση τους.

Η αναβάθμιση του κατηγορητηρίου τους από την “αντί” τρομοκρατική υπηρεσία και οι δημοσιογραφικές διαρροές των ημερών προερχόμενες από την ίδια υπηρεσία δημιούργησαν ένα σχεδόν βέβαιο κλίμα προφυλάκισης για τους δύο αγωνιστές διαμορφώνοντας ένα τρομολαγνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο οι σύντροφοι μαζί με τους δικηγόρους και το κίνημα αλληλεγγύης καλέστηκαν να δώσουν μια άνιση μάχη.

Πιο συγκεκριμένα οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του Κράτους με προεξέχουσα την “αντί” τρομοκρατική υπηρεσία κατασκεύασαν σύμφωνα με τις διατάξεις του 187 α μια “τρομοκρατική” οργάνωση με την επωνυμία “Ταξιαρχία” η οποία πρωτοεμφανίστηκε τον Μάρτη 2017 με την επίθεση στα (τότε) κεντρικά γραφεία των φασιστών της Χ.Α στη λεωφόρο Μεσογείων 131 με την ονομασία “Ταξιαρχία Παύλος Φύσσας”. Σύμφωνα με τα σενάρια της δικογραφίας μέχρι και την τελευταία της επίθεση στα κεντρικά γραφεία της οδού Δηλιγιάννη τον Νοέμβρη του 2019 πραγματοποίησε συνολικά έξι επιθέσεις εναντίων δομών και προσώπων του φασιστικού μορφώματος.

Επιχείρησαν με αυτόν τον τρόπο να αποκόψουν επιλεκτικά αναλήψεις πολιτικής ευθύνης μέσα από έναν γαλαξία αντιφασιστικών-αντικαπιταλιστικών ενεργειών που οδήγησαν μεταξύ άλλων τα τελευταία χρόνια στην σημαντική αποδυνάμωση των φασιστών. Μέσα από δεκάδες επιθέσεις και αναλήψεις πολιτικής ευθύνης επέλεξαν ορισμένες που με πρώτο συνθετικό το όνομα “Ταξιαρχία” θα μπορούσαν να εμφανιστούν σε ένα ανακριτικό γραφείο ως κάτι πειστικό “για ένταξη και συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση”. Οι διωκτικές υπηρεσίες με ένα πρόχειρο μαγείρεμα της υπόθεσης επιχείρησαν να σκηνοθετήσουν την ύπαρξη μιας οργάνωσης για να ρίξουν δεκάδες χρόνια φυλακής σε δύο αγωνιστές του ριζοσπαστικού κινήματος και όλο αυτό για να αποκαταστήσει στην δημόσια σφαίρα η “αντι” τρομοκρατική υπηρεσία το τρακαρισμένο προφίλ της παντοδυναμίας της μετά το φιάσκο που υπέστη στην περιοχή των Εξαρχείων.

Συγκεκριμένα η δικογραφία αναφέρεται εκτός από την επίθεση στα – τότε- κεντρικά της Μεσογείων σε τρεις επιθέσεις εναντίων της Τ.Ο και στελεχών του κόμματος στον Ασπρόπυργο που οδήγησαν και στο οριστικό σφράγισμα των γραφείων τους με τις διαφορετικές υπογραφές “Ταξιαρχία Σαχζάτ Λουκμάν”, “Ταξιαρχία Petrit Zifle” και “Ταξιαρχία Abd Elsalam”. Στον εμπρησμό της Τ.Ο Μενιδίου που οδήγησε στην αναστολή επ΄ αόριστον της λειτουργίας της με την υπογραφή “Ταξιαρχία Ντουρρούτι”. Στην καταστροφή του πολιτικού γραφείου του Φύρερ στην Δηλιγιάννη ενέργεια που κανένας δεν έχει αναλάβει την πολιτική ευθύνη.

Το διογκωμένο και ανυπόστατο κατηγορητήριο συντάχθηκε μεταξύ άλλων με ανώνυμα τηλεφωνήματα στην γνωστή υπηρεσία που δεν διαθέτει και αναγνώριση κλήσης(!!), περιλαμβάνει ψεύδη και υπερβολές που αποδομούνται με μια μόνο ανάγνωση της δικογραφίας. Οι διώξεις των δύο συντρόφων που συνελήφθησαν περίπου δυο μήνες μετά το συμβάν της Δηλιγιάννη τελικά αφορούν δύο επιθέσεις στα γραφεία της Χ.Α. Συγκεκριμένα στην Τ.Ο Μενίδι και στα κεντρικά της Δηλιγιάννη. Με “στοιχεία” ότι σε αυτές τις δύο ημερομηνίες που πραγματοποιήθηκαν οι εμπρησμοί, οι σύντροφοι έτυχε να νοικιάσουν για προσωπική τους χρήση αυτοκίνητα κάτι που θεωρήθηκε ύποπτο από την εν λόγω υπηρεσία.

Ταυτόχρονα φρόντισαν να διοχετεύουν σε γνώριμες δημοσιογραφικές κλίκες τελείως ανυπόστατα και διογκωμένα σενάρια περί συμμετοχής των δυο συλληφθέντων σε οργανώσεις αντάρτικου πόλης εμφανίζοντας τους ως τμήμα μιας ενεργούς ομάδας αντιεξουσιαστών που δραστηριοποιείται στα Εξάρχεια η εξάρθρωση της οποίας παραμένει βασική προτεραιότητα για την ελ.ασ.Ακόμα η εμφάνιση των συντρόφων στα δικαστήρια με αλεξίσφαιρα γιλέκα και συνοδευόμενοι από τα ΕΚΑΜ παράλληλα με την διαρκή στοχοποίηση τους σχεδόν από το σύνολο των δημοσιογράφων ως “βομβιστές των γραφείων της Χ.Α” αναβάθμιζε διαρκώς ποινικά το προφίλ των συντρόφων με μοναδικό κίνητρο την προφυλάκιση τους. Ενώ η εκκένωση της κατάληψης Κούβελου την επόμενη μέρα των συλλήψεων με αφορμή την λήξη του τελεσίγραφου Χρυσοχοίδη επιχειρήθηκε ανεπιτυχώς να συνδεθεί επικοινωνιακά με τις συλλήψεις συντρόφων παρουσιάζοντας την κατάληψη ως το υποτιθέμενο ορμητήριο τους.

Σε μια συγκυρία που η δίκη των εγκληματιών της Χ.Α πλησιάζει στο τέλος της και η εισαγγελέας της έδρας Αδαμαντία Οικονόμου πρότεινε την αθώωση των κατηγορουμένων για την δολοφονία Φύσσα, υποβαθμίζοντας και νομιμοποιώντας την ανθρωποκτόνο βία της οργάνωσης σε περιπτώσεις κατά συνδικαλιστών και μεταναστών. Μη διστάζοντας μάλιστα μεταξύ άλλων να αναφέρει στο σκεπτικό της αθώωσης τους – που σε ορισμένα σημεία θυμίζει περισσότερο ανάληψη πολιτικής ευθύνης για την δράση της οργάνωσης- ότι τουλάχιστον αυτοί έδιναν ένα πιάτο φαΐ σε Έλληνες. Σε μια συγκυρία που οι βασανιστές της ομάδας “δ” απολαμβάνουν την ατιμωρησία για τα εγκλήματα που διέπραξαν σε αγωνιστές και αγωνίστριες αποδεικνύοντας ότι η ταξική αντιβία είναι η μόνη μορφή προλεταριακής δικαιοσύνης που εφαρμόστηκε σε αυτόν τον τόπο. Σε μια συγκυρία που η κυβέρνηση της Ν.Δ δείχνει τα δόντια της απέναντι στους φτωχούς και όσους δεν σκύβουν το κεφάλι με εκκενώσεις καταλήψεων, εξευτελισμούς και βασανιστήρια στα Α.Τ και στην γειτονιά των Εξαρχείων. Με διατάξεις και νομοσχέδια που καταστέλλουν ευθέως το δικαίωμα στην απεργία, στις διαδηλώσεις και στο πανεπιστημιακό άσυλο η κυβέρνηση της Ν.Δ επιχειρεί μόλις σε λίγους μήνες διακυβέρνησης να πάρει πίσω αυτά που κερδήθηκαν μέσα σε δεκαετίες αγώνα με τεράστιο κόστος και θυσίες από την αγωνιζόμενη κοινωνία. Διεξάγει μια ολομέτωπη επίθεση στα κοινωνικά κεκτημένα εφαρμόζοντας μια πολιτική κοινωνικής γενοκτονίας σε πρόσφυγες και μετανάστες ενώ παράλληλα χτίζει ένα Οργουελιανού τύπου ρατσιστικό και αυταρχικό αστυνομικό κράτος που προβαίνει σε παρακολουθήσεις αγωνιστών και πολιτικών χώρων, κατασκευάζει διώξεις και κατηγορητήρια, φακελώνει αγωνιστές και αγωνίστριες στοχεύοντας στην εξουδετέρωση της αντίστασης και επενδύοντας στην συντηρητικοποίηση και τον φόβο της κοινωνίας. Σε αυτή την συγκυρία οι σύντροφοι μας οδηγήθηκαν με ένα κακοστημένο και σαθρό κατηγορητήριο σε ανακριτή και εισαγγελέα για να απολογηθούν για το “έγκλημα” του να παραμένεις αγωνιστής.

Επιβάλλοντας σε αυτούς εξαιρετικά αυστηρούς περιοριστικούς όρους μεταξύ των οποίων την υποχρεωτική εμφάνιση τέσσερις φορές τον μήνα στο Α.Τ της περιοχής τους και την καταβολή εγγύησης ύψους 15.000 ευρώ στον καθένα μέχρι τις 17.1.2020. Κάνοντας σαφές με αυτόν τον τρόπο ότι η οικονομική αφαίμαξη του ανταγωνιστικού κινήματος αποτελεί διαχρονικό στόχο του συστήματος και βασικό εργαλείο που στοχεύει στην εξόντωση και στην αποδυνάμωση του.

Επιπροσθέτως οι διωκτικοί μηχανισμοί πάγωσαν τους προσωπικούς λογαριασμούς των 2 συντρόφων, οι οποίοι είναι λογαριασμοί μισθοδοσίας, επιδεικνύοντας με αυτό τον τρόπο ταξική εκδικητικότητα προς το πρόσωπο τους, καθώς με αυτόν τον τρόπο δεν μπορούν να εισπράξουν την πληρωμή από την εργασία τους.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να είναι καθαρό ότι άσχετα με τις εξόφθαλμες κατασταλτικές μεθοδεύσεις εναντίων των συντρόφων μας,η υπεράσπιση του μαχητικού αντιφασισμού και συνολικά της κινηματικής αντιβίας απέναντι στο σύστημα που γεννάει την βία, την εκμετάλλευση και την ανισότητα δεν εγκλωβίζεται σε διλήμματα αθωότητας και ενοχής.Η κινηματική αυτοάμυνα απέναντι στον αυταρχικό και αγοραίο νεοφιλελευθερισμό που χρησιμοποιεί τον φασισμό για να τσακίσει τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις αποτελεί την υπαρξιακή θέση του αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο. Αποτελεί την θέση μάχης των καταπιεσμένων σε όλη την γη και ένα από τα κυρίαρχα μέσα διεκδίκησης στην φαρέτρα τους. Γιατί η οργανωμένη έκφραση της ταξικής αντιβίας αποτελεί την μοναδική πιθανότητα να αναμετρηθούμε νικηφόρα με τον καπιταλισμό και την κρατική καταστολή. Γιατί η αντιφασιστική αντιβία δεν δικάζεται σε αστικά δικαστήρια ούτε είναι νόμιμη ή παράνομη. Είναι ιστορικά επιβεβλημένη και διαχρονικά δίκαιη.

Με αυτά τα δεδομένα καλούμε όλο τον κόσμο του αγώνα να στηρίξει την προσπάθεια να μαζευτούνε οι εγγυήσεις μέχρι την προκαθορισμένη ημερομηνία ώστε οι σύντροφοι μας να μην προφυλακιστούν. Καλούμε στην δημιουργία μιας συνέλευσης που θα επιχειρήσει να λειτουργήσει ως πανελλαδικό συντονιστικό για την συγκέντρωση των απαραίτητων χρημάτων. Δείχνοντας για ακόμα μια φορά έμπρακτα στο κράτος και τους μηχανισμούς του ότι η αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων αποτελεί την θεμέλια λίθο για την συγκρότηση και την οικοδόμηση ενός επαναστατικού κινήματος. Αυτή είναι και η επόμενη μάχη που καλούμαστε να δώσουμε απέναντι στους κατασταλτικούς μηχανισμούς που επιχειρούν μέσω της μη καταβολής του υπέρογκου κόστους της εγγύησης να προφυλακίσουν τους συντρόφους.

Για επικοινωνία με τη συνέλευση: antifa-initiative@riseup.net – protov2free@protonmail.com

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας

Επόμενη συνέλευση Σάββατο 4/1 18:00 πολυτεχνείο κτήριο Γκίνη.

Αντιφασιστική Πρωτοβουλία συντρόφων/συντροφισσών